تا تو نگاه می‌کنی، کار من آه کردن است / ای به فدای چشم تو، این چه نگاه کردن است
تا به کجا روان شوم، بی تو گل خزان شوم / بعد تو کار چشم من، نگاه به راه کردن است
مشو تو راهی سفر، مکن تو بی من این خطر / که ذات این بنی‌بشر، فقط گناه کردن است
شکایت از تو چون کنم، دل از دلم برون کنم / لذّت دلربای من، رخم سیاه کردن است