.:| جام کنفدراسیون ها 2013 : تیم های حاضر |:.

[aminam]

با سلام؛

جام کنفدراسیون های 2013 فیفا در برزیل انجام خواهد شد که مقدمه ای برای جام جهانی 2014 خواهد بود. اروگوئه، ایتالیا و اسپانیا این فرصت را دارند که به عنوان سومین تیم (بعد از آرژانتین و فرانسه) در هر سه تورنومنت مهم بزرگ فیفا به قهرمانی برسند. این سه تورنومنت شامل جام جهانی، مسابقات فوتبال المپیک و جام کنفدراسیون ها می باشد.

از سال 2005 ، به عنوان یک تمرین برای مسابقات بزرگ، این تورنومنت در کشوری برگزار شده است که قرار بوده سال بعد جام جهانی در آنجا برگزار شود. برزیل از 25 خرداد تا 10 تیر میزبان این رقابت ها خواهد بود.

در گروه اول این تورنومنت تیم های برزیل، ژاپن، مکزیک و ایتالیا قرار دارند و در گروه دوم نیز تیم های اسپانیا، اروگوئه، تاهیتی و نیجریه قرار دارند.

در این تاپیک معرفی مختصری از 8 تیم حاضر در این جام، به همراه برنامه ی دیدارهای آن ها قرار داده خواهد شد.

نکات جالب جام کنفدراسیون ها:

* برزیل مدافع دو عنوان قهرمانی این دوره از رقابت هاست.
* برزیل 3 بار، فرانسه 2 بار و آرژانتین، مکزیک و دانمارک هر کدام 1 بار قهرمان این تورنومنت شده اند.
* آلمان ها دو بار در سال های 1997 و 2003 و فرانسه در سال 1999 از حضور در این مسابقات کناره گیری کردند.
* فرانسه و مکزیک دو کشوری بودند که در دوره ای که میزبان بودند به مقام قهرمانی دست پیدا کردند.
* بهترین گلزن جام کنفدراسیون ها بلانکو مکزیکی و رونالدینیوی برزیلی با 9 گل زده هستند.
* برزیل با 4 و فرانسه با دو نماینده تنها تیم هایی هستند که در زمینه بهترین بازیکن و بهترین گلزن ادوار قبلی حضور دارند.
* ملیت مربی تیم های قهرمان در همه ادوار گذشته، همان کشور قهرمان بوده است.

تیم های صعود کننده به جام کنفدراسیون ها :

صعود به عنوان کشور میزبان (8 آبان 1386)

صعود به عنوان قهرمان جام جهانی 2010 (20 تیر 1389)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آسیا 2011 (9 بهمن 1389)

صعود به عنوان قهرمان کونکاکاف 2011 (4 تیر 1390)

صعود به عنوان قهرمان کوپا آمریکای 2011 (2 مرداد 1390)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های اقیانوسیه 2012 (21 خرداد 1391)

صعود به عنوان نائب قهرمان جام ملت های اروپا 2012 (اسپانیای قهرمان قبلاً صعود کرده بود) (8 تیر 1391)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آفریقا 2013 (22 بهمن 1391)


داوران جام کنفدراسیون های برزیل

کمیته داوران فیفا در تاریخ 23 اردیبهشت 91 و یک ماه مانده به این رقابتها ۳۰ داور شامل ۱۰ داور و ۲۰ کمک داور را از بین فهرست نامزدهای داوری در جام جهانی ۲۰۱۴، برای قضاوت در مسابقات انتخاب کرد که از پنج کنفدراسیون هستند.
در بین این داوران روشن ایرماتف و یوئیچی نی شی مورا، دو داور آسیایی هستند در حالیکه چهار داور نیز از اروپا انتخاب شدند.
فهرست داوران معرفی شده برای قضاوت در مسابقات جام کنفدراسیون ها به شرح زیر است:
۱- یوئیچی نی شی مورا از ژاپن - به همراه دو کمک ژاپنی
۲- روشن ایرماتف از ازبکستان - به همراه کمک های ازبکستانی و قرقیزستانی
۳- جمال حمودی از الجزایر - به همراه کمک های الجزایری و مراکشی
۴- جوئل آگیلار از السالوادور – به همراه دو کمک السالوادوری
۵- دیگو آبال از آرژانتین – به همراه دو کمک آرژانتینی
۶- انریکه اوسس از شیلی – به همراه دو کمک شیلیایی
۷ – هاوارد وب از انگلیس – به همراه دو کمک انگلیسی
۸- فلیکس بریش از آلمان – به همراه دو کمک آلمانی
۹- بیورن کوئیپرز از هلند – به همراه دو کمک هلندی
۱۰- پدرو پروئنکا از پرتغال – به همراه دو کمک پرتغالی

نامزدهای داوری در مسابقات جام جهانی حدود دو سال است که تحت آموزش و نظارت ماسیمو بوساکا از داوران مطرح سابق فیفا و رییس کنونی کمیته داوری این فدراسیون قرار دارند. فیفا قصد دارد از میان آنها، بهترین های دنیا را به مسابقات اعزام کند.
بوساکا در این باره گفت: این داوران همگی پتانسیل قضاوت در مسابقات جام جهانی برزیل را دارند و حضور در مسابقات معتبری مثل جام کنفدراسیون ها، آمادگی خوبی برای آنها خواهد بود.
وی افزود: این داوران همانند دیگر همکاران خود در فهرست ۵۲ نامزد داوری در جام جهانی هستند و می توانند مسابقات را در هر سطحی داوری کنند.
داوران در مسابقات جام کنفدراسیون ها از فن آوری خط دروازه هم بهرمند خواهند شد.

توپ جام کنفدراسیون های برزیل

توپ رسمی این جام در حین مراسم قرعه کشی این مسابقات، رونمایی شد. این توپ «کافوسا» نامگذاری شده که ترکیبی از کلمات «کارناوال»، «فوتبال» و «سامبا» می باشد. کاپیتان سابق برزیل «کافو» برای نمایش این توپ دعوت شده بود.

[aminam]

برزیل

نگاه کلی:

لقب: Seleção (منتخب)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1914 (1293)
عضویت در کنفدراسیون آمریکای جنوبی: 1916 (1295)
افتخارات قاره ای: 8 قهرمانی (1919، 1922، 1949، 1989، 1997، 1999، 2004 و 2007) در مسابقات آمریکای جنوبی یا کوپا آمه ریکا
عضویت در فیفا: 1923 (1302)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1997
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 6
بهترین نتیجه: 3 قهرمانی (1997، 2005 و 2009)
رنکینگ جهانی: 22
بهترین رنکینگ جهانی: 1 (آخرین بار: می 2010)
بدترین رنکینگ جهانی: 22 (ژوئن 2013)
تاریخ صعود: 30 اکتبر 2007 (8 آبان 1386)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 2
سرمربی: لوئیس فیلیپه اسکولاری (Luiz Felipe Scolari)
ستارگان قبلی: گارینشا، پله و رونالدو

نحوه صعود: صعود به عنوان میزبان رقابت ها
طبق برنامه ریزی گردشی انجام شده توسط فیفا، جام جهانی 2014 می بایست در قاره آمریکای جنوبی برگزار می شد. برزیل تنها کشوری بود که بطور رسمی کاندیداتوری خود برای برگزاری این رقابت ها را اعلام کرد. در تاریخ 30 اکتبر 2007 (8 آبان 1386) برزیل رسما به عنوان میزبان بیستمین جام جهانی فوتبال و طبعا نهمین دوره جام کنفدراسیون ها معرفی شد.

برنامه بازیها:
برزیل - ژاپن (استادیوم ناسیونال، بِرازیلیا - 25 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
برزیل - مکزیک (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 29 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
ایتالیا - برزیل (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- 1 تیر 1392 - ساعت 23:30)

وضعیت فعلی:
برزیلی ها از انتظارات زیادی که از آن ها می رود آگاه هستند. برزیلی ها دوره ی مقدماتی بسیار سخت و طاقت فرسایی را سپری کرده اند و با تیم های قدرتمند و صاحب سبک زیادی در قالب بازی های دوستانه جهت آماده سازی خود روبرو شده اند که به عنوان مثال آرژانتین، فرانسه، هلند، انگلیس و ایتالیا از جمله تیم هایی بودند که برزیل مقابل آن ها صف آرایی کرد. برزیل در اولین قدم مهم و رسمی در راه جام جهانی 2014 در کوپا آمه ریکای سال 2011 در مرحله ی یک چهارم نهایی به وسیله ی پاراگوئه از دور رقابت ها کنار رفت و در المپیک لندن نیز با شکست در فینال به مدال نقره رسید. در پایان سال، فدراسیون فوتبال برزیل به کار مانو منزس پایان داد و فلیپه اسکولاری ای را جایگزین او کرد که در سال 2002 برزیل را قهرمان جهان کرده بود و وظیفه ی اصلی او تا رسیدن جام جهانی، شکل دادن به تیمی خواهد بود که در سال های گذشته یک تغییر نسل قابل توجه را تجربه کرده است.

بازیکنان کلیدی:
با توجه به رشد قابل توجه این مهاجم در باشگاه سانتوس، نیمار (Neymar) آماده ی ایفای نقش کلیدی در جام کنفدراسیون ها برای تیمی است که تاکنون 5 بار قهرمان جام جهانی شده است. علاوه بر او، اسکار (Oscar) و لوکاس(Lucas) دیگر بازیکنان جوانی هستند که در خط حمله میتوانند ایفای نقش می کنند. در حالی که حضور دنی آلوز (Dani Alves) در جناح راست برای دیگر تیم ها مشکل ساز خواهد شد. حضور ژولیو سزار (Julio Cesar) در چارچوب نیز باعث امنیت و ارامش خاطر خطوط دفاعی است. جلوتر از این دروازه بان کهنه کار، داوید لوئیز (David Luiz) پرمهارت و در کنار او تیاگو سیلوا (Thiago Silva)یی قرار دارد که رهبری تیم را به عهده خواهد داشت.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ژولیو سزار (کیو پی آر)
2. دنی آلوز (بارسلونا)
3. تیاگو سیلوا (پاریس سنت ژرمن)
4. داوید لوئیز (چلسی)
5. پائولینیو (کورینتیانس)
6. مارسلو (رئال مادرید)
7. لوکاس مورا (پاریس سنت ژرمن)
8. هرنانس (لاتزیو)
9. فرد (فلومیننزه)
10. اسکار (چلسی)
11. نیمار (سانتوس)
12. جِفِرسُن (بوتافوگو)
13. ژان (فلومیننزه)
14. دانته (بایرن مونیخ)
15. ریور (اتلتیکو مینِیرو)
16. فیلیپه لوئیز (اتلتیکو مادرید)
17. لوئیز گوستاوو (بایرن مونیخ)
18. جادسُن (سائوپائولو)
19. فرناندو (گِرِمیو)
20. هالک (زنیت)
21. لئوناردو دامیائو (اینترناسیونال)
22. دیگو کاوالیری (فلومیننزه)
23. برنارد (اتلتیکو مینِیرو)

[aminam]

اسپانیا

نگاه کلی:

لقب: La Roja (قرمز)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1904 (1283)
عضویت در در کنفدراسیون اروپا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 3 قهرمانی (1964، 2008 و 2012) در مسابقات جام ملت های اروپا
عضویت در فیفا: 1913 (1292)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2009
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه سوم (2009)
رنکینگ جهانی: 1
بهترین رنکینگ جهانی: 1 (آخرین بار: ژوئن 2013)
بدترین رنکینگ جهانی: 25 (مارچ 1998)
تاریخ صعود: 11 جولای 2010 (20 تیر 1389)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 2
سرمربی: ویسنته دل بوسکه (Vicente del Bosque)
ستارگان قبلی: لوئیس سوارز، امیلیو بوتراگوئنو، فرناندو هیرو


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام جهانی 2010
اسپانیایی ها به دلیل قهرمانی در جام جهانی 2010، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آنها با تیم های سوئیس، هندوراس و شیلی هم گروه بودند.
در اولین بازی خود با گل فرناندز آنها مغلوب سوئیس شدند و کارشون برای صعود سخت شد. اما دو گل ویا در مقابل هندوراس اونها رو به صعود امیدوار کرد تا کار به بازی آخر در مقابل صدرنشین گروه شیلی برسه. شرایط پیچیده ای بود به گونه ای که در صورت برد اسپانیا مقابل شیلی و برد سوئیس مقابل هندوراس، این تیم شیلی صدرنشین بود که باید حذف میشد. به هر حال، این بازی با نتیجه 2-1 و با گلهای ویا و اینیستا به نفع ماتادورها به پایان رسید و با توجه به تساوی سوئیس مقابل هندوراس تیم اسپانیا به عنوان صدر نشین به مرحله یک شانزدهم صعود کرد.

16 ژوئن 2010 (26 خرداد 1389) ==> اسپانیا 0-1 سوئیس
21 ژوئن 2010 (31 خرداد 1389) ==> اسپانیا 2-0 هندوراس
25 ژوئن 2010 (4 تیر 1389) ==> شیلی 1-2 اسپانیا

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله یک هشتم این رقابت ها اسپانیا ابتدا باید به مصاف تیم دوم گروه G یعنی پرتغال میرفت. دیداری انتقامی از مرحله گروهی یورو 2004 که پرتغال با برد در آخرین بازی خود مقابل اسپانیا باعث حذف این تیم شده بود. این مسابقه با تک گل دیوید ویا به سود اسپانیا پایان یافت؛ گلی که پس از مشاهده تلویزیونی به آفساید بودن آن می شود پی برد.

29 ژوئن 2010 (8 تیر 1389) ==> اسپانیا 1-0 پرتغال

در مرحله ی یک چهارم اسپانیا باید به مصاف پاراگوئه ای میرفت که در مرحله ی گروهی صدرنشین گروهی شده بوده که قهرمان دوره ی قبلی (ایتالیا) رتبه چهارم رو کسب کرده بود. در 3 مصاف قبلی این دو تیم که دو بار آن در جام جهانی 98 و 2002 بوده اسپانیا یک بازی را برده بود و دو بازی دیگر با نتیجه 0-0 تمام شده بود. اما این مسابقه باز هم با تک گل ویا به سود اسپانیا خاتمه یافت؛ گلی که روی خلاقیت اینیستا و ضربه برگشتی از شوت پدرو به تیر دروازه، توسط ویا به ثمر رسید.

3 جولای 2010 (12 تیر 1389) ==> پاراگوئه 0-1 اسپانیا

مرحله نیمه نهایی، تکرار فینال یورو 2008 و مصاف با تیم قدرتمند جرمن ها؛ تیمی که در بازی های قبلی با زدن 4 گل به تیم های استرالیا، انگلیس و آرژانتین عملکرد خیره کننده ای به نمایش گذاشته بود، اما این باز هم اسپانیا بود که با تکرار نتیجه دو سال پیش و تک گل پویول برای اولین بار توانست خود را به فینال جام جهانی برساند.

7 جولای 2010 (16 تیر 1389) ==> آلمان 0-1 اسپانیا

در فینال، اسپانیایی که برای اولین بار در این مرحله حضور پیدا میکرد باید با هلندی بازی میکرد که دو بار قبلاً به این مرحله رسیده بود و از کسب جام بازمانده بود. دیداری که حواشی زیادی داشت؛ از قبیل : حضور قهرمانی جدید در جام جهانی (اسپانیا) - بیشترین تعداد کارت زرد در فینال (14) - قهرمانی تیمی اروپایی در خارج از قاره اروپا برای اولین بار - اخراج نشدن دی یانگ در خطای غیرورزشی روی ژابی آلونسو - دیرترین گل زده شده در فینال جام جهانی (دقیقه 116 توسط اینیستا) - همچنین اسپانیا اولین قهرمانی بود که بازیهای خود در جام جهانی را با باخت شروع کرده بود.

11 جولای 2010 (20 تیر 1389) ==> هلند 0-1 اسپانیا

برنامه بازی ها:
اسپانیا - اروگوئه (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - 27 خرداد 1392 - ساعت 2:30)
اسپانیا - تاهیتی (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - 30 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
نیجریه - اسپانیا (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 2 تیر 1392 - ساعت 23:30)


وضعیت فعلی:
برزیلی ها از انتظارات زیادی که از آن ها می رود آگاه هستند. برزیلی ها دوره ی مقدماتی بسیار سخت و طاقت فرسایی را سپری کرده اند و با تیم های قدرتمند و صاحب سبک زیادی در قالب بازی های دوستانه جهت آماده سازی خود روبرو شده اند که به عنوان مثال آرژانتین، فرانسه، هلند، انگلیس و ایتالیا از جمله تیم هایی بودند که برزیل مقابل آن ها صف آرایی کرد. برزیل در اولین قدم مهم و رسمی در راه جام جهانی 2014 در کوپا آمه ریکای سال 2011 در مرحله ی یک چهارم نهایی به وسیله ی پاراگوئه از دور رقابت ها کنار رفت و در المپیک لندن نیز با شکست در فینال به مدال نقره رسید. در پایان سال، فدراسیون فوتبال برزیل به کار مانو منزس پایان داد و فلیپه اسکولاری ای را جایگزین او کرد که در سال 2002 برزیل را قهرمان جهان کرده بود و وظیفه ی اصلی او تا رسیدن جام جهانی، شکل دادن به تیمی خواهد بود که در سال های گذشته یک تغییر نسل قابل توجه را تجربه کرده است.


بازیکنان کلیدی:
شکی نیست که اسپانیا سرشار از هافبک های برجسته ای همچون ژاوی (Xavi)، آندرس اینیستا (Andres Iniesta) و ژابی آلونسو (Xabi Alonso) است که برای کسب جام های بزرگ، حضورشان در ترکیب تیم امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. همچنین، با وجود دستان امن ایکر کاسیاس (Iker Casillas) نیاز به دروازه بان رفع می شود. شم گلزنی داوید ویا (David Villa) یا فرناندو تورس (Fernando Torres) و رهبری کارلس پویول (Carles Puyol) در خطر دفاع به همراه نبوغ جرارد پیکه (Gerard Pique) از دیگر موارد شایان ذکر است. در ضمن نمی توان بازیکنان جوانی مانند پدرو (Pedro) و فرناندو یورنته (Fernando Llorente) را فراموش کرد که تاثیر خود را در ترکیب های آینده این تیم نشان خواهند داد.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ایکر کاسیاس (رئال مادرید)
2. رائول آلبیول (رئال مادرید)
3. جرارد پیکه (بارسلونا)
4. خاوی مارتینز (بایرن مونیخ)
5. سزار آزپلیکوئتا (چلسی)
6. آندرس اینیستا (بارسلونا)
7. داوید ویا (بارسلونا)
8. ژاوی هرناندز (بارسلونا)
9. فرناندو تورس (چلسی)
10. سسک فابرگاس (بارسلونا)
11. پدرو رودریگوئز (بارسلونا)
12. ویکتور والدز (بارسلونا)
13. خوان ماتا (چلسی)
14. روبرتو سولدادو (والنسیا)
15. سرخیو راموس (رئال مادرید)
16. سرخیو بوسکتس (بارسلونا)
17. آلوارو آربلوا (رئال مادرید)
18. جوردی آلبا (بارسلونا)
19. ناچو مونرئال (آرسنال)
20. سانتی کازورلا (آرسنال)
21. داوید سیلوا (منچستر سیتی)
22. خسوس ناواس (سویا)
23. پپه رینا (لیورپول)

[aminam]

ژاپن

نگاه کلی:

لقب: Samurai Blue (سامورایی های آبی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1921 (1300)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آسیا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 4 قهرمانی (1992، 2000، 2004 و 2011) در مسابقات جام ملت های آسیا
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2001
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 4
بهترین نتیجه: نائب قهرمان (2001)
رنکینگ جهانی: 32
بهترین رنکینگ جهانی: 9 (فبریه 1998)
بدترین رنکینگ جهانی: 66 (دسامبر 1992)
تاریخ صعود: 29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 29
سرمربی: آلبرتو زاکرونی (Alberto Zaccheroni)
ستارگان قبلی: کازویوشی میورا، شونسوکه ناکامورا، هیدِتوشی ناکاتا


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آسیا 2011
ژاپنی ها به دلیل قهرمانی در جام ملت های آسیا 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها، آن ها با تیم های اردن، سوریه و عربستان هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با تیم اردن بازی داشتند و در دقایق پایانی نیمه اول از این تیم یک گل دریافت کردند و نزدیک بود اولین بازی خود را با شکست به پایان برسانند که مایا یوشیدا در دقیقه 2+90 ناجی سامورایی ها شد و بازی را به تساوی کشاند.
در بازی دوم آن ها مقابل سوریه ای قرار می گرفتند که در بازی اولشان مقابل عربستان به پیروزی رسیده بودند. در این بازی که داوران ایرانی (محسن ترکی، حسن کامرانی فر، رضا سخندان) قضاوت آن را به عهده داشتند نیمه اول با گل هاسِبـِه به سود ژاپنی ها پایان یافت اما نیمه دوم دروازه بان ژاپن ایجی کاواشیما، به دلیل خطای پنالتی روی سانهریب مالکی از زمین مسابقه اخراج شد تا ژاپن 10 نفره شود. دروازه بان دوم تیم نیشیکاوا هم پس از ورود نتوانست پنالتی الخطیب را بگیرد تا بازی مساوی شود. اما ژاپن 10 نفره که نمیخواست در دومین بازی هم امتیاز از دست دهد توسط بازیکن تعویضی خود شینجی اوکازاکی یک پنالتی بدست آورد تا کیسوکه هوندا با گل کردن این پنالتی تیم 10 نفره اش را به پیروزی برساند.
بازی پایانی دور گروهی با عربستانی بود که بر خلاف انتظارها با شکست در دو بازی قبلی از دور مسابقات حذف شده بود. ژاپن برای ماندن در صدر گروه نیاز به نتیجه سنگینی نداشت اما با 5 گل تیم عربستان را در هم شکست و با اقتدار کامل به مرحله حذفی این رقابت ها راه یافت.

9 ژانویه 2011 (19 دی 1389) ==> ژاپن 1-1 اردن
13 ژانویه 2011 (23 دی 1389) ==> سوریه 1-2 ژاپن
17 ژانویه 2011 (27 دی 1389) ==> عربستان 0-5 ژاپن

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم نهایی ژاپن، میزبانِ میزبان رقابت ها قطر بود. در این بازی شینجی کاگاوا با زدن دو گل ستاره ی تیمش بود اما گل پیروزی بخش ژاپن برای صعود را دقیقه 89 ماساهیکو اونوها به ثمر رساند تا قطر، میزبان رقابت ها در مرحله ی اول حذفی از مسابقات کنار برود. این بازی باز هم برای ژاپنی ها یک محروم در پی داشت و مایا یوشیدا به دلیل خطای پنالتی کارت زرد دوم خود را گرفت و از زمین مسابقه اخراج شد.

21 ژانویه 2011 (1 بهمن 1389) ==> ژاپن 3-2 قطر

در مرحله نیمه نهایی، ژاپن با کره ی جنوبی بازی داشت. تیمی که در مرحله ی قبلی در وقت اضافه توانست ایران را حذف کند. ژاپنی ها، در مسابقات رو در رو با کره جنوبی از 83 مسابقه قبلی خود تنها موفق به کسب 9 برد شده بودند و این بازی فرصتی بود که تعداد بردهای خود را در برابر این تیم دو رقمی کنند. بازی در وقت قانونی 1-1 به اتمام رسید و در وقت های اضافه اول این ژاپن بود هوسوگای به گل برتری رسید تا ژاپن خود را برای چهارمین بار در فینال این رقابت ها ببیند اما مدافع کره ای ها هوانگ جائه وون در دقیقه 120 گل تساوی را زد تا اولین فینالیست در ضربات پنالتی مشخص شود. از کره ای ها انتظار می رفت با توجه به زدن این گل در لحظات پایانی با روحیه ای دو چندان در پنالتی ها حضور داشته باشند اما آنها در ضرباتشان ناکام بودند و هیچ یک از پنالتی هایشان تبدیل به گل نشد تا ژاپن برای چهارمین بار در شش دوره قبلی به فینال راه پیدا کند.

25 ژانویه 2011 (5 بهمن 1389) ==> ژاپن 2-2 کره جنوبی (در وقت اضافه و 3-0 در پنالتی ها)

در فینال، ژاپن با استرالیای پر قدرت که در نیمه نهایی ازبکستان را با شش گل در هم کوبیده بود بازی داشت. استرالیا دومین دوره ای بود که به عنوان یک عضو از کنفدراسیون آسیا به این رقابت ها صعود میکرد و دوره ی قبلی تا مرحله یک چهارم نهایی بالا آمده بود. این بازی در وقت قانونی گلی در پی نداشت اما در وقت های اضافه بازیکن اصالتاً کره ای ژاپنی ها، تاداناری لی برای ژاپنی ها گلی به ثمر رساند که این تیم را برای چهارمین بار قهرمان آسیا کرد.

29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389) ==> استرالیا 0-1 ژاپن (در وقت اضافه)

برنامه بازیها:
برزیل - ژاپن (استادیوم ناسیونال، بِرازیلیا - ساعت 23:30 25 خرداد 1392)
ایتالیا - ژاپن (آرِنا پِرنام***و، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 30 خرداد 1392)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - ساعت 23:30 1 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
زیر نظر مربی قبلی تاکِشی اوکادا، یک گروه از جوانان با استعداد در صحنه های بین المللی حضور پیدا کردند که در جام جهانی گذشته با شکست مواجه شدند. این نسل جدید کار خود را زیر نظر مربی جدید آلبرتو زاکرونی که پس از جام جهانی آفریقای جنوبی این مسئولیت را به عهده گرفت، ادامه داد. بردهای متوالی در بازی های دوستانه از جمله شکست 1-0 تیم قدرتمند آرژانتین و به دنبال آن نمایش تحسین برانگیزشان در جام ملت های آسیا که با شکست استرالیا در فینال برای چهارمین بار قهرمان این جام قاره ای شدند، این را نشان می دهد. مدت طولانی بود که سبک بازی ژاپن خلاقانه و روی پاس های نرم بود و در جام قاره ای از همین طریق به موفقیت رسیدند، در حالیکه زاکرونی در آخرین جام دوستانه کایرین، ترکیب تاکتیکی 3-4-3 را صورت آزمایشی امتحان کرد.


بازیکنان کلیدی:
کیسوکه هوندا (Keisuke Honda) هافبک زسکا مسکو، در طول جام جهانی گذشته و جام ملت های آسیا، خیلی زود خود را به عنوان ستاره جدید اثبات کرد و جای خالی هیدِتوشی ناکاتا (Hidetoshi Nakata) و شونسوکه ناکامورا (Shunsuke Nakamura) را در تیم پر کرد.
رهبران خط حمله شینجی کاگاوا (Shinji Kagawa) و همچنین شینجی اوکازاکی (Shinji Okazaki) که با سه گل بهترین گلزن تیمش در جام ملت های آسیا بود، هستند. در کنار هوندا (Honda)، یاسوهیتو اندو (Yasuhito Endo) نیز متخصص در ضربات آزاد می باشد در حالیکه مدافع شالکه 04 آتسوتو یوچیدا (Atsuto Uchida) بازیکن کلیدی در خط دفاعی است.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ایجی کاواشیما (استاندارد لیـِژ)
2. ماساهیکو اینوها (جوبیلو ایواتا)
3. گوتوکو ساکای (اشتوتگارت)
4. کیسوکه هوندا (زسکا مسکو)
5. یوتو ناگاتومو (اینتر میلان)
6. آتسوتو اوچیدا (شالکه)
7. یاسوهیتو اندو (گامبا اوزاکا)
8. هیروشی کیوتاکه (نورنبرگ)
9. شینجی اوکازاکی (اشتوتگارت)
10. شینجی کاگاوا (منچستر یونایتد)
11. مایک هافینار (ویتِسِه)
12. شوساکو نیشیکاوا (سانفرس هیروشیما)
13. هاجیمه هوسوگای (بایر لورکوزن)
14. کِنگو ناکامورا (کاوازاکی فرونتیل)
15. یاسویوکی کونو (گامبا اوزاکا)
16. یوزو کوریهارا (یوکوهاما اِف مارینوس)
17. ماکوتو هاسِبـِه (ولفسبورگ)
18. ریوئیچی مائِه دا (جوبیلو ایواتا)
19. تاکاشی اینوی (آینتراخت فرانکفورت)
20. هیدِتو تاکاهاشی (اف سی توکیو)
21. هیروکی ساکای (هانوفر 96)
22. مایا یوشیدا (ساوتهمپتون)
23. شوئیچی گوندا (اف سی توکیو)

[aminam]

مکزیک

نگاه کلی:

لقب: El Tricolor (سه رنگ)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1927 (1306)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی و کارائیب (کونکاکاف) : 1961 (1340)
افتخارات قاره ای: 6 قهرمانی (1993، 1996، 1998، 2003، 2009 و 2011) در مسابقات جام طلایی کونکاکاف
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1995
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 5
بهترین نتیجه: 1 قهرمانی (1999)
رنکینگ جهانی: 16
بهترین رنکینگ جهانی: 4 (آخرین بار : ژوئن 2006)
بدترین رنکینگ جهانی: 33 (جولای 2009)
تاریخ صعود: 25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 28
سرمربی: خوزه مانوئل دِ لا توره (José Manuel de la Torre)
ستارگان قبلی: هوگو سانچز، خورخه کامپوس، کوائوتیموک بلانکو


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام طلایی کونکاکاف 2011
مکزیکی ها به دلیل قهرمانی در جام طلایی کونکاکاف 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آن ها با تیم های نه چندان قوی السالوادور، کوبا و کاستاریکا هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با السالوادور بازی داشتند. تیم مکزیک که فکر می کرد در این بازی به مشکل نمی خورد نتوانست در نیمه اول گلی را به ثمر برساند اما نیمه دوم السالوادور بهای سنگینی پرداخت کرد و در 6 دقیقه 3 گل دریافت کرد تا مکزیکی ها به جریان بازی مسلط شوند و در ادامه مسابقه چیچاریتو با زدن دو گل دیگر هت-تریک خود را کامل کند. نکته قابل توجه دیگر گلزنی آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از تعویضش با ایزرائیل کاسترو بود.
در بازی دوم مکزیک مقابل کوبایی قرار می گرفت که بازی اول خود را با باخت سنگین 5-0 به پایان رسانده بود. این بازی هم نیمه اول سختی برای مکزیک داشت و آن ها تنها یک بار توسط گلزن قهار خود چیچاریتو توانسته بودند دروازه حریف را باز کنند اما نیمه دوم به مانند بازی قبل آن ها در 6 دقیقه 3 گل دیگر به ثمر رساندند و چند دقیقه بعد از آن باز هم چیچاریتو گلزنی کرد تا این بازی برای هر دو تیم تکرار نتیجه دور اول رقابت ها باشد. در این بازی باز هم آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از حضور در میدان برای تیمش گلزنی کرد.
آخرین بازی گروهی مکزیک در مقابل کاستاریکا بود که در بازی قبلی خود با گل ثانیه های پایانی از شکست مقابل السالوادور گریخته بود. این بازی بر خلاف دو بازی قبلی مکزیک نیمه اول خوش یمنی داشت و آن ها موفق شدند با دو گل گواردادو و گل های مارکز و باره را و نتیجه 4-0 به رختکن بروند. نیمه دوم مارکو اورنا یکی از گلها را جبران کرد و نگذاشت تیم مکزیک مرحله گروهی را بدون گل خورده پشت سر بگذارد.

5 ژوئن 2011 (15 خرداد 1390) ==> مکزیک 5-0 السالوادور
9 ژوئن 2011 (19 خرداد 1390) ==> کوبا 0-5 مکزیک
12 ژوئن 2011 (22 خرداد 1390) ==> مکزیک 4-1 کاستاریکا

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم مکزیک باید با گواتمالا یکی از دو تیم سومی که به این مرحله صعود کرده بود بازی می کرد. مکزیک در دو دیدار قبلی خود با این تیم صاحب یک تساوی و یک شکست شده بود و این بازی را میتوان بازی انتقام جویانه مکزیک نامید. نیمه اول مکزیک مانند دو دیدار اول مرحله گروهی موفق نبود و در دقایق ابتدایی یک گل دریافت کرد اما نیمه دوم باز هم تعویض طلائی مکزیک، آلدو دی نیگریس پس از دو دقیقه حضور در میدان گلزنی کرد و در ادامه چیچاریتو دومین گل تیمش و ششمین گل خود در این رقابت ها را به ثمر رساند تا مکزیک به نیمه نهایی صعود کند

18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ==> مکزیک 2-1 گواتمالا

هندوراس در مرحله یک چهارم به مصاف کاستاریکا تیم همگروه مکزیک در دور گروهی رفت و پس از 120 دقیقه بازی در وقت قانونی و اضافه، در ضربات پنالتی به پیروزی رسید و حریف مکزیک در نیمه نهایی شد. این بازی نیمه نهایی در 90 دقیقه گلی در پی نداشت و با توجه به خستگی بازیکنان هندوراس از بازی قبلی، این مکزیک بود که با دو گل از (تعویض طلایی مکزیک در این رقابت ها) آلدو دی نیگریس و چیچاریتو به برتری دست یافت و برای یازدهمین بار به فینال این مسابقات راه پیدا کرد.

22 ژوئن 2011 (1 تیر 1390) ==> هندوراس 0-2 مکزیک (در وقت اضافه)

در فینال، مکزیک برای ششمین قهرمانی باید با آمریکای میزبان مسابقه می داد. آمریکا برای رسیدن به فینال از سد پانامایی گذشت که در دور گروهی رقابت ها از این تیم شکست خورده بود. همچنین قبل از مسابقه، این دو تیم از قرن 20 به بعد 16 بازی انجام داده بودند که آمریکا 10 بار و مکزیک 4 بار در مقابل هم به برتری رسیده بودند و دو بازی با نتیجه مساوی پایان یافته بود. آمریکا ابتدا با دو گل بردلی و داناوان پیش افتاد اما مکزیک در همان نیمه اول با گلهای باره را و گواردادو بازی را به تساوی کشاند و نیمه دوم در ادامه کام-بک فوق العادش دو گل دیگر به ثمر رساند تا مکزیک برای ششمین بار قهرمان جام طلائی کونکاکاف شود.

25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390) ==> آمریکا 2-4 مکزیک

برنامه بازیها:
مکزیک - ایتالیا (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - 26 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
برزیل - مکزیک (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 29 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - 1 تیر 1392 - ساعت 23:30)


وضعیت فعلی:
انتظارات برای دِ لا تورره بالاست، و هواداران متعصب این تیم مطمئناً بیشترین توقع را از این مربی دارند. افرادی که شناخت کافی روی مکزیک دارند ادعا می کنند که ترکیب حال حاضر تیم ملی، با استعدادترین ترکیب در طول تاریخ است که اخیراً با کسب عنوان ششمین جام طلایی کونکاکاف هر گونه تردیدی را رد می کند. بازگردانی باخت 2-0 و شکست 4-2 آمریکا درفینال در کالیفورنیای شمالی، یقیناً یک نمونه بارز از میزان خطرناک بودن مکزیک را نشان می دهد.
دِ لا تورره همانگونه که بازیکنان جوان و "نسل طلایی" مکزیک را در اختیار دارد، به همان اندازه روی بازیکنان نامدار و کهنه کاری مانند رافائل مارکز، کارلوس سالسیدو و ریکاردو اوسوریو حساب باز کرده است. حالا از این بازیکنان جوان می توان انتظار داشت با توجه به انتقالشان به لیگ های بزرگ اروپایی و تجربه حضور در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، بار مسئولیت بیشتری را به دوش بکشند.


بازیکنان کلیدی:
اغراق نیست اگر خاویر «چیچاریتو» هرناندز (Javier ‘Chicharito’ Hernandez)، مهاجم فعلی مکزیک را یکی از باهوشترین مهاجمین هدف جوان در بین فوتبالیست ها نامید، کسی که در اولین فصل حضورش در منچستر یونایتد درخشید، آقای گل مسابقات جام طلایی اخیر شد و به خاطر هوش بالایش مورد تحسین سایرین قرار می گیرد.
با اضافه شدن سطح کیفی جیووانی دوس سانتوس (Giovani dos Santos)، آندرس گواردادو (Andres Guardado) وینگر، هکتور مورنو (Hector Moreno) و همچنین جوانان با استعداد که در لیگ دشوار مکزیک پدیدار می شوند، این تیم سرشار از بازیکنان مستعد خواهد بود که به هواداران «سه رنگ ها» دلایل زیادی برای تشویق در بازی های پیش رو در برزیل 2014 می دهد.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. گیلِرمو اوچوآ (آژاسیو)
2. فرانسیسکو خاویر رودریگز (آمه ریکا)
3. کارلوس سالسیدو (یو اِی اِن اِل)
4. دیگو رِیِس (آمه ریکا)
5. خِسوس مولینا (آمه ریکا)
6. جراردو تورادو (کروز آزول)
7. پابلو باره را (کروز آزول)
8. آنخل رینا (پاچوچا)
9. آلدو دی نیگریس (گوادالاخارا)
10. جیووانی دوس سانتوس (مایورکا)
11. خاویر آکوئینو (ویارئال)
12. خوزه دِ خسوس کورونا (کروز آزول)
13. سِوِرو مِزا (مونترری)
14. خاویر هرناندز - چیچاریتو (منچستر یونایتد)
15. هکتور مورِنو (اسپانیول)
16. هکتور هره را (پاچوچا)
17. خسوس زاوالا (مونترری)
18. آندرس گواردادو (والنسیا)
19. رائول خیمِنِز (آمه ریکا)
20. خورخه تورس نیلو (یو اِی اِن اِل)
21. هیرام مایر (مونترری)
22. جراردو فلورس (کروز آزول)
23. آلفردو تالاوِرا (تولوکا)

[aminam]

اروگوئه

نگاه کلی:

لقب: La Celeste (آبی آسمانی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1900 (1279)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی : 1916 (1295)
افتخارات قاره ای: 4 قهرمانی (1983، 1987، و 2011) در کوپا آمه ریکا
عضویت در فیفا: 1923 (1302)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1997
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه چهارم (1997)
رنکینگ جهانی: 19
بهترین رنکینگ جهانی: 2 (ژوئن 2012)
بدترین رنکینگ جهانی: 54 (دسامبر 1998)
تاریخ صعود: 24 جولای 2011 (2 مرداد 1390)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 18
سرمربی: اسکار تابارز (Óscar Tabárez)
ستارگان قبلی: روکه ماسپولی، آلسیدس قیجیا، انزو فرانچسکولی


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان کوپا آمه ریکا 2011
اروگوئه ای ها به دلیل قهرمانی در کوپا آمه ریکا 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آن ها با تیم های پرو، شیلی و مکزیک هم گروه بودند.
در اولین بازی خود اروگوئه باید به مصاف پرو میرفت. این دو تیم قبل از این بازی 60 بار به مصاف هم رفته بودند که اروگوئه 33 بار و پرو 13 بار به برتری مقابل هم رسیده بودند. در نیمه اول ابتدا پائولو گوئررو مهاجم نام آشنای پرو دروازه اروگوئه را باز کرد اما در دقایق پایانی این نیمه لوئیز سوارز بازی را به تساوی کشاند تا هر دو تیم از بازی اول خود صاحب یک امتیاز شوند.
بازی دوم اروگوئه با تیم شیلی بود. این 28 اُمین تقابل دو تیم در کوپا آمه ریکا بود که در 27 بازی قبلی 3 بازی به تساوی رسیده بود و سهم اروگوئه 18 برد و شیلی 6 برد بوده است. نیمه اول بازی گلی در پی نداشت اما در نیمه دوم ابتدا آلوارو پریرا بازیکن باشگاه اینتر برای اروگوئه گلزنی کرد و دقایقی بعد الکسیس سانچز بازی را به تساوی کشاند تا اروگوئه با توجه به دو تساوی 1-1، برای صعود نیازمند برد در بازی آخر باشد.
اروگوئه در بازی پایانی دور گروهی باید به مصاف مکزیکی میرفت که حدوداً 10 روز قبل از شروع این مسابقات، قهرمان جام طلایی کونکاکاف شده بود و در این جام به بیشتر بازیکنان اصلی خود استراحت داده بود. اروگوئه که برای صعود از این مرحله نیاز به برد داشت با گل آلوارو پریرا از مکزیک پیش افتاد و در ادامه دو تیم کاری از پیش نبردند تا اروگوئه به مرحله یک چهارم صعود کند.

4 جولای 2011 (13 تیر 1390) ==> اروگوئه 1-1 پرو
8 جولای 2011 (17 تیر 1390) ==>اروگوئه 1-1 شیلی
12 جولای 2011 (21 تیر 1390) ==>اروگوئه 1-0 مکزیک

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم اروگوئه با میزبان این دوره از مسابقات، آرژانتین، بازی داشت که هر دو تیم با 14 قهرمانی در این رقابت ها، رکورددار این عنوان بودند. در این بازی ابتدا این اروگوئه بود که توسط دیگو پرز موفق به باز کردن دروازه حریف شد اما در ادامه گنزالو هیگواین، مهاجم سرشناس رئال مادرید، بازی را برای تیم میزبان به تساوی کشاند. دیگو پرز گلزن اروگوئه و خاویر ماسکرانو کاپیتان آرژانتین در این بازی در اواخر نیمه اول و نیمه دوم از بازی اخراج شدند تا هر دو تیم 10 نفره به وقت های اضافه بروند. در وقت های اضافه نیز دو تیم کار خاصی انجام ندادند تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. با خراب کردن پنالتی سوم توسط کارلوس توز و گل شدن سایر توپ ها اروگوئه موفق شد در پنالتی ها با نتیجه 5-4 به برتری دست یابد و به نیمه نهایی صعود کند

16 جولای 2011 (25 تیر 1390) ==>آرژانتین 1-1 اروگوئه (در وقت اضافه و 4-5 در پنالتی ها)

بعد از حذف تیم میزبان، اروگوئه باید در یک بازی تکراری به مصاف تیم همگروهی خود در این دوره (که در دور ابتدایی با هم بازی داشتند)، پرو می رفت. بازی هر دو تیم در مرحله یک چهارم به وقت های اضافه کشیده شده بود و بازیکنان هر دو تیم خستگی بازی قبلی را در پاهای خود حس می کردند. نیمه اول بازی بدون گل خاتمه یافت اما در نیمه دوم سوارز در 5 دقیقه دو گل برای اروگوئه به ثمر رساند و پرو که کار سختی برای جبران داشت با اخراج وارگاس عملاً صعودش به فینال را غیرممکن می دید. اسکار تابارز هم که از صعودش به فینال مطمئن شده بود ستاره ی گلزن خود سوارز را تعویض کرد تا برای بازی پایانی استراحت کند. بازی با همان نتیجه 2-0 تمام شد.

19 جولای 2011 (28 تیر 1390) ==> پرو 0-2 اروگوئه

اروگوئه و پاراگوئه باید فینالی عجیب را در کشور همسایه خود، آرژانتین برگزار می کردند. عجیب از این نظر که تیم پاراگوئه با 5 تساوی متوالی و با بخت و اقبال در دور گروهی (صعود به عنوان تیم سوم به خاطر تفاضل گل) و دورهای حذفی (حذف کردن برزیل و ونزوئلا در ضربات پنالتی بعد از نتیجه 0-0) به فینال قدم گذاشته بود و هر دو تیم در مرحله یک چهارم از سد تیم های قدرتمند برزیل و آرژانتین (هر دو در ضربات پنالتی) گذشته بودند. اروگوئه که قصد داشت از آرژانتین در تعداد قهرمانی کوپا آمه ریکا پیشی بگیرد کار چندان سختی نداشت؛ چرا که بازیکنان پاراگوئه در دو بازی خود در مرحله حذفی 120 دقیقه بازی کرده بودند و عملاً توانی برای مقابله با اروگوئه نداشتند. اروگوئه با گل سوارز در دقیقه 11 پیش افتاد و در ادامه دیگو فورلان دو گل دیگر برای این تیم به ثمر رساند تا اروگوئه برای پانزدهمین بار برنده جام در آمریکای جنوبی شود و با پشت سر گذاشتن آرژانتین میزبان به تنهایی در این زمینه رکورد دار شود.

24 جولای 2011 (2 مرداد 1390) ==> اروگوئه 3-0 پاراگوئه

برنامه بازیها:
اسپانیا - اروگوئه (آرِنا پِرنام***و، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 27 خرداد 1392)
نیجریه - اروگوئه (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- ساعت 2:30 31 خرداد 1392)
اروگوئه - تاهیتی (آرِنا پِرنام***و، رِسیف - ساعت 23:30 2 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
اروگوئه ای ها یکی از تیم های مطرح برای کسب سهمیه در جام جهانی برزیل 2014 هستند، به خصوص که تیم میزبان این مسابقات در دور مقدماتی غایب است و قهرمانی تاثیرگذارشان در کوپا آمه ریکای 2011 که برای 15 اُمین بار اتفاق افتاد این امر را نشان می دهد. همچنین پیشبینی می شود که بازیکنان اروگوئه ها به اندازه انتظارات سنگینی که در دور مقدماتی جام جهانی از آن ها می رود تلاش خود را خواهند کرد.


بازیکنان کلیدی:
نمی توان از خط حمله چاروآ (لقب اروگوئه) هیچگونه شکایتی داشت. لوئیز سوارز (Luis Suarez) از زمان انتقالش به لیورپول پیشرفت خوبی داشته و تبدیل به دومین بازیکن قرمزها شده که در یک فصل لیگ برتر بیش از 20 گل به ثمر رسانده اند. با وجود حضور دیگو فورلان (Diego Forlan) و ادینسون کاوانی (Edinson Cavani) در خط حمله، از سوارز می توان انتظار داشت که نگرانی بیشتری برای مدافعین حریف در طول این رقابت ها ایجاد کند. بازیکنان اروگوئه با برنامه وارد زمین می شوند و خط دفاع استوار و محکمی دارند جایی که کاپیتان دیگو لوگانو (Diego Lugano) دیگر مدافعین را با معیارهایش رهبری می کند.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. فرناندو موسلِرا (گالاتاسرای)
2. دیگو لوگانو (مالاگا)
3. دیگو گودین (اتلتیکو مادرید)
4.سباستین کوآتس (لیورپول)
5. والتر گارگانو (اینتر)
6. آلوارو پریرا (اینتر)
7. کریستین روردریگز (اتلتیکو مادرید)
8. سباستین ایگورن (لیبرتاد)
9. لوئیز سوارز (لیورپول)
10. دیگو فورلان (اینترناسیونال)
11. آبل هرناندز (پالرمو)
12. خوان کاستیو (دانوبیو)
13. ماتیاس آگوئیره گارای (پِنارول)
14. نیکولاس لودیرو (بوتافوگو)
15. دیگو پرز (بولونیا)
16. مکسی پریرا (بنفیکا)
17. اِگیدیو آره-والو ریوس (پالرمو)
18. گاستون رامیرز (ساوتهمپتون)
19. آندرس اسکاتی (ناسیونال)
20. آلوارو گونزالز (لاتزیو)
21. ادینسون کاوانی (ناپولی)
22. مارتین کاسِرِس (یوونتوس)
23. مارتین سیلوا (المپیا)

[aminam]

تاهیتی

نگاه کلی:

لقب: Team Fenua (تیم فنوآ)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1938 (1317)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی : 1990 (1369)
افتخارات قاره ای: 1 قهرمانی (2012) در جام ملت های اقیانوسیه
عضویت در فیفا: 1990 (1369)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: -
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 0
بهترین نتیجه: -
رنکینگ جهانی: 179
بهترین رنکینگ جهانی: 111 (آگوست 2002)
بدترین رنکینگ جهانی: 195 (نوامبر 2009)
تاریخ صعود: 10 ژوئن 2012 (21 خرداد 1391)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 18
سرمربی: ادی اتا اتا (Eddy Etaeta)
ستارگان قبلی: نایی بِنِت، فیلیکس تاگاوا


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام ملت های اقیانوسیه 2012
تاهیتی به دلیل قهرمانی در جام ملت های اقیانوسیه 2012، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی آن ها با تیم های کالدونیای جدید، وانوآتا و ساموآ هم گروه بودند.
در بازی افتتاحیه که پرگل ترین بازی این رقابت ها هم بود، تاهیتی موفق به دو رقمی کردن نتیجه اش مقابل ساموآ شد و با نتیجه 10-1 این تیم را شکست داد. در این بازی یک طرفه لورنزو تهائو موفق شد در 5 دقیقه از دقایق پایانی 3 گل بزند اما به دلیل گلزنی در نیمه اول نتوانست یکی از سریعترین هتریک ها دنیا را به نام خود ثبت کند.
تاهیتی بازی دوم خود را باید با سخت ترین حریفش در این گروه، کالدونیای جدید انجام می داد. نتیجه 3-0 نیمه اول نشان میداد که تیم حریف نمی تواند برای تاهیتی مشکل ساز باشد اما خوردن دو گل به فاصله 7 دقیقه پایانی آنها را به خود آورد تا گل چهارم را بزنند. کالدونیای جدید هم که دست بردار نبود دقایق پایانی گل دیگری به ثمر رساند اما تاهیتی که نمیخواست امتیاز از دست بدهد ثانیه های پایانی را از دروازه خود دفاع کرد تا بازی دوم 4-3 به سودش تمام شود.
تاهیتی که برای صعود به عنوان صدرنشین به یک تساوی نیاز داشت در بازی پایانی باید به مصاف وانوآتو میرفت. گل اول بازی توسط والار کاپیتان تاهیتی از روی نقطه پنالتی بدست آمد. پس از آن تاهیتی موفق به زدن 3 گل دیگر توسط 3 بازیکن با فامیلی تهائو به ثمر رسید. اما ثانیه های پایانی وانوآتو توسط تاسسو یک گل به ثمر رساند که برای جبران خیلی دیر بود.

1 ژوئن 2012 (12 خرداد 1391) ==> ساموآ 1-10 تاهیتی
3 ژوئن 2012 (14 خرداد 1391) ==> تاهیتی 4-3 کالدونیای جدید
5 ژوئن 2012 (16 خرداد 1391) ==>تاهیتی 4-1 وانوآتو

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در نیمه نهایی تاهیتی باید به مصاف تیم دوم گروه B و میزبان این رقابت ها، جزایر سلیمان میرفت. در سابقه بازی دو تیم 12 برد برای هائیتی و 2 برد برای جزایر سلیمان ثبت شده و 3 بازی نیز به تساوی کشیده شده بود. تک گل این دیدار را جاناتان تهائو در نیمه اول برای هائیتی به ثمر رساند تا این تیم برای چهارمین بار به فینال راه یابد و انتقام 3 شکست قبلی خود در بازی نهایی را بگیرد.

8 ژوئن 2012 (19 خرداد 1391) ==> تاهیتی 1-0 جزایر سلیمان

تاهیتی که در فینال انتظار تیم اول قاره اقیانوسیه یعنی نیوزلند را می کشید با شکست 2-0 این تیم مقابل کالدونیای جدید یک بازی تکراری از مرحله گروهی را تجربه می کرد. این دومین بار پیاپی بود که کالدونیای جدید به فینال راه پیدا می کرد و آن ها هم در صدد جبران فینال دور قبل و همچنین نتیجه دور گروهی مقابل تاهیتی بودند. با توجه به شکست نیوزلند انتظار میرفت کالدونیای جدید می تواند قهرمان نهمین دوره جام ملت های اقیانوسیه شود اما با گلزنی بازیکن چینی الاصل تاهیتی، چونگ هوئه در دقیقه 10 و پایان یافتن این نتیجه، قهرمانی جدید پس از استرالیا و نیوزلند در این قاره پدیدار شد.

10 ژوئن 2012 (21 خرداد 1391) ==> تاهیتی 1-0 کالدونیای جدید

برنامه بازیها:
تاهیتی - نیجریه (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - ساعت 23:30 27 خرداد 1392)
اسپانیا - تاهیتی (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - ساعت 23:30 30 خرداد 1392)
اروگوئه - تاهیتی (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - ساعت 23:30 2 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
تاهیتی مانند خیلی از کشورهای اقیانوسیه، از کم بودن تعداد بازی هایش در سال های اخیر رنج می برد؛ به عبارتی فرصت های محدودی برای به دست آوردن تجربه در عرصه بین المللی دارند. با این حال، تیم ملی این کشور از صعود تاریخی تاهیتی برای جام جهانی زیر 20 سال که در سال 2009 در مصر برگزار شد، با تعدادی از بازیکنان که پس از آن به تیم اصلی رسیدند، سود می برد.


بازیکنان کلیدی:
از تعدادی از بازیکنان حاضر در جام جهانی 2009 مصر، مانند لورنزو ته هائو (Lorenzo Tehau) و استفانس تاتیارائو (Stephance Taatiarau) انتظار می رود که در رده بزرگسالان نیز بدرخشند. نگاه ادی اتااتا مربی تیم برای خط حمله به بازیکنانی مانند ریمانا لی فونگ کوئی (Raimana Lee Fung Kuee)، اکسل ویلیامز (Axel Williams) و خاویر ثمین (Xavier Samin) است. بازیکنان تاهیتی امیدوارند برای بالا بردن سطح بازیشان بتوانند روی ماراما واهیروآ (Marama Vahirua) بهترین بازیکن سال قاره اقیانوسیه سابق حساب باز کنند، بازیکنی که در حال حاضر در باشگاه نانسی در فرانسه بازی می کند.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. میکائل روکه (آ.اس. دراگون)
2. آلوین تهائو (آ.اس. تفانا)
3. ماراما واهیروآ (آ.اس. نانسی)
4. تِهِه ایواری لودیویون (آ.اس. تفانا)
5. تاماتوآ ویگمن (آ.اس. دراگون)
6. هنری کاروئینه (آ.اس. دراگون)
7. هیمانو بوره باره (آ.اس. تفانا)
8. استفان فاتیارائو (آ.اس. تفانا)
9. تیئااونی تهائو (آ.اس. دراگون)
10. نیکولاس والار (آ.اس. دراگون)
11. استنلی آتانی (آ.اس. تفانا)
12. ادسون لمائیره (آ.اس. دراگون)
13. استیوی چونگ هوئه (آ.اس. دراگون)
14. رینوی آروئیتا (آ.اس. تاماری)
15. لورنزو تهائو (آ.اس. تفانا)
16. ریکی آیتامای (آ.اس. ونوس)
17. جاناتان تهائو (آ. اس. تاماری)
18. یوهان تیهونی (آ. اس رونیو)
19. وینسنت سیمون (آ.اس. دراگون)
20. یانیک ورو (آ.اس. دراگون)
21. ساموئل نانینه (آ.اس. دراگون)
22. گیلبرت مریل (آ.اس. تفانا)
23. خاویر ثمین (آ.اس. دراگون)

[aminam]

ایتالیا

نگاه کلی:

لقب: Gli Azzurri (آبی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1898 (1277)
عضویت در در کنفدراسیون اروپا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 1 قهرمانی (1968) در مسابقات جام ملت های اروپا
عضویت در فیفا: 1905 (1284)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2009
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه پنجم (2009)
رنکینگ جهانی: 8
بهترین رنکینگ جهانی: 1 (آخرین بار: سپتامبر 2007)
بدترین رنکینگ جهانی: 16 (آخرین بار: اکتبر 2010)
تاریخ صعود: 28 ژوئن 2012 (8 تیر 1391)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 12
سرمربی: چزاره پراندلی (Cesare Prandelli)
ستارگان قبلی: دینو زوف، پائولو مالدینی، سیلویو پیولا


نحوه صعود: صعود به عنوان نائب قهرمان یورو 2012
ایتالیایی ها با توجه به قهرمانی اسپانیا در جام جهانی 2010 و حضور این تیم در فینال وارد این رقابت ها شدند هر چند که در فینال از این تیم شکست خوردند.
در مرحله گروهی رقابت ها آنها با تیم های اسپانیا، کرواسی و ایرلند هم گروه بودند.
اولین بازی ایتالیا در یورو 2012 یادآور آخرین بازی این تیم در یورو 2008 با اسپانیا بود که در پنالتی ها از این تیم شکست خوردند. در این بازی ابتدا دی ناتاله که تنها 5 دقیقه قبلتر وارد میدان شده در دقیقه 61 و با پاس زیبای پیرلو دروازه کاسیاس رو باز کرد اما تنها 3 دقیقه بعد روی پاس بی نقص سیلوا، این فابرگاس بود که بازی رو به تساوی کشاند تا اولین بازی با نتیجه مساوی برای ایتالیا پایان یابد.
بازی دوم این تیم با کرواسی بود که در سابقه 6 دیدار قبلی دو تیم ایتالیا تنها در اولین دیدار به برتری رسیده بود که این برد به سال 1942 بر می گردد و در 5 دیدار دیگر که طی دو دهه پیش برگزار شده دو تساوی و سه شکست در کارنامه ایتالیا ثبت شده است. در این دیدار ابتدا پیرلو از روی ضربه آزاد ایتالیا را پیش انداخت اما در نیمه دوم ماریو ماندزوکیچ مهاجم کرواسی بازی را مساوی کرد تا ایتالیا کار سختی برای صعود به مرحله حذفی داشته باشد.
بازی پایانی ایتالیا در مقابل ایرلندی بودی که با توجه به باخت به اسپانیا و کرواسی از دور مسابقات حذف شده بود. شرایط این گروه به گونه ای بود که اگر نتیجه بازی اسپانیا-کرواسی مثل بازی ایتالیا با این دو تیم 1-1 میشد، برای صعود ایتالیا میبایست حداقل با اختلاف 3 گل پیروز میدان باشد. هر دو گل ایتالیا در این مسابقه روی ضربات کرنر توسط کاسانو و بالوتلی به ثمر رسید و با توجه به برد اسپانیا مقابل کرواسی، ایتالیا به عنوان تیم دوم به مرحله یک چهارم صعود کرد.

10 ژوئن 2012 (21 خرداد 1391) ==> اسپانیا 1-1 ایتالیا
14 ژوئن 2012 (25 خرداد 1391) ==>ایتالیا 1-1 کرواسی
18 ژوئن 2012 (29 خرداد 1391) ==>ایتالیا 2-0 ایرلند

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم ایتالیا به مصاف انگلیس تیم اول گروه چهار رفت که بازی در وقت قانونی و اضافی گلی در پی نداشت و به ضربات پنالتی کشده شد. با خراب کردن دومین پنالتی ایتالیا توسط مونتولیو انگلیس جلو افتاد و میتوانست به نیمه نهایی صعود کند اما در ضربه سوم پیرلو با یک ضربه چیپ روحیه بازیکنان انگلیس رو تخریب کرد و پنالتی های سوم و چهارم انگلیس تبدیل به گل نشد تا ایتالیا با نتیجه 4-2 در ضربات پنالتی به نیمه نهایی راه یابد.

24 ژوئن 2012 (4 تیر 1391) ==> انگلیس 0-0 ایتالیا (در وقت اضافه و 2-4 در پنالتی ها)

آلمان تیمی بود که در 7 مسابقه بین المللی مهم (جام جهانی و یورو) قبلی با 3 باخت و 4 تساوی نتوانسته بود مقابل ایتالیا به برتری دست یابد و با تیم آماده و خوبی که داشت آماده جبران این ناکامی ها بود اما در این نیمه نهایی به سدی به نام بالوتلی برخورد کرد و باز هم در مقابل ایتالیا دست خالی زمین را ترک کرد. هر دو گل ایتالیا رو در نیمه اول ماریو بالوتلی به ثمر رساند و تک گل آلمان در لحظات پایانی توسط مِسوت اوزیل از روی نقطه پنالتی زده شد.

28 ژوئن 2012 (8 تیر 1391) ==> آلمان 1-2 ایتالیا

این سومین باری بود که ایتالیا به فینال این رقابت ها می رسید در حالیکه اسپانیا مدافع عنوان قهرمانی چهارمین فینال خود را تجربه می کرد. هر دو تیم یک بار در فینال یورو شکست خوردند که تیم برنده آن فینال در مقابل هر دو تیم فرانسه بوده است. در این بازی هر چند ایتالیا از دقیقه 62 به دلیل مصدوم شدن تیاگو موتا و نداشتن تعویض دیگر 10 نفره به بازی ادامه داد اما پیش تر از این، اسپانیا با گلهای داوید سیلوا و جوردی آلبا 2-0 جلو افتاده بود و در دقایق پایانی فرناندو تورس و خوان ماتا 2 گل دیگر به ثمر رساندند تا ایتالیا با شکست سنگین نائب قهرمان یورو 2012 شود.

1 جولای 2012 (11 تیر 1391) ==>اسپانیا 4-0 ایتالیا

برنامه بازی ها:
مکزیک - ایتالیا (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - ساعت 23:30 26 خرداد 1392)
ایتالیا - ژاپن (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 30 خرداد 1392)
ایتالیا - برزیل (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- ساعت 23:30 1 تیر 1392)
نیمه نهایی ==> اسپانیا - ایتالیا (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - ساعت 23:30 6 تیر 1392)
رده بندی ==> اروگوئه - ایتالیا (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- ساعت 20:30 9 تیر 1392)

وضعیت فعلی:
زیر نظر مارچلو لیپی در سال 2006، آنها قهرمان جهان شدند اما با حذف غیر منتظره در دور گروهی جام جهانی 2010 روحیه خود را از دست داده بودند. با اضافه شدن نسل جوان تحت نظر چزاره پراندلی به نظر می رسد ایتالیا روحیه خود را بهبود بخشیده، این در حالیست که با توجه به سبک بازی هجومی تیم، سبک کاته ناچو که سبک مورد علاقه تیم های ایتالیا بود به نوعی کنار گذاشته شده است.


بازیکنان کلیدی:
کاپیتان و دروازه بان تیم جیان لوئیجی بوفون (Gianluigi Buffon) یکی از بازماندگان تیم قهرمان 2006 در آلمان است و در حال حاضر با تعداد زیادی از بازیکنان جوان مانند تیاگو موتا (Thiago Motta) هافبک برزیلی الاصل، در تیم همبازی است. با تحول بازیکنان قدیمی به جدید بازیکنان جوان مانند استفان الشعراوی (Stephan El Shaarawy) در این تیم حضور دارند که با جوزپه روسی (Giuseppe Rossi) ترکیب خطرناکی را می سازند. همچنین از نقش حیاتی ترکیب دو نفره ماریو بالوتلی (Mario Balotelli) و آنتونیو کاسانو (Antonio Cassano) نمی توان غافل شد، و آندره آ پیرلو (Andrea Pirlo) که استاد پاسکاری شناخته می شود.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. جیان لوئیجی بوفون (یوونتوس)
2. کریستین ماجو (ناپولی)
3. جورجو کیه لینی (یوونتوس)
4. داویده آستوری (کالیاری)
5. ماتیا دی اسکیگلیو (میلان)
6. آنتونیو کاندروا (لاتزیو)
7. آلبرتو آکوئیلانی (فیورنتینا)
8. کلودیو مارکیزیو (یوونتوس)
9. ماریو بالوتلی (میلان)
10. سباستین جیووینکو (یوونتوس)
11. آلبرتو جیلاردینو (بولونیا)
12. سالواتوره سیریگو (پاریس سنت ژرمن)
13. فدریکو مارکتی (لاتزیو)
14. استفان الشعراوی (میلان)
15. آندره آ بارزاگلی (یوونتوس)
16. دانیله دروسی (رم)
17. آلِسیو کِرچی (تورینو)
18. ریکاردو مونتولیوو (میلان)
19. لئوناردو بونوچی (یوونتوس)
20. ایگناسیو آباته (میلان)
21. آندره آ پیرلو (یوونتوس)
22. امانوئل جیاکرینی (یوونتوس)
23.الساندرو دیامانتی (بولونیا)

[aminam]

نیجریه

نگاه کلی:

لقب: Green Eagles (عقاب های سبز)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1945 (1324)
عضویت در در کنفدراسیون آفریقا: 1959 (1338)
افتخارات قاره ای: 3 قهرمانی (1980، 1994 و 2013) در مسابقات جام ملت های آفریقا
عضویت در فیفا: 1960 (1339)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1995
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه چهارم (1995)
رنکینگ جهانی: 28
بهترین رنکینگ جهانی: 5 (آپریل 1994)
بدترین رنکینگ جهانی: 82 (نوامبر 1999)
تاریخ صعود: 10 فبریه 2013 (22 بهمن 1391)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 52
سرمربی: استفن کشی (Stephen Keshi)
ستارگان قبلی: موداشیرو لاوال، جی جی اوکوچا، نوانکو کانو، فینیدی جرج، رشیدی یکینی، استفن کشی، دنیل آمو کاچی


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان در مسابقات جام ملت های آفریقا 2013
نیجریه ای ها با توجه به قهرمانی در مسابقات جام ملت های آفریقا 2013 به این مسابقات راه یافتند.
در مرحله گروهی رقابت ها آنها با تیم های بورکینافاسو، زامبیا و اتیوپی هم گروه بودند.
اولین بازی نیجریه با تیم بورکینافاسو بود. در این بازی ابتدا امه نیکه دروازه بورکینافاسو را در نیمه اول باز کرد اما نیجریه که در نیمه دوم 10 نفر شده بود در ثانیه های پایانی گل خورد تا بازی اول این تیم با نتیجه مساوی خاتمه یابد.
در بازی دوم نیجریه به مصاف زامبیا می رفت که در سابقه این دو تیم برد، تساوی و باخت به عدد 5 ختم می شد. در این بازی باز هم امه نیکه ابتدا برای نیجریه گلزنی کرد اما باز هم در دقایق پایانی با گلی که اموینی از روی نقطه ی پنالتی به ثمر رساند بازی با نتیجه 1-1 خاتمه یافت.
بازی پایانی مرحله گروهی نیجریه با تیم اتیوپی بود که برای صعود نیاز به برد داشتند. این بازی با نتیجه 2-0 به سود نیجریه خاتمه یافت که هر دو گل این بازی را ویکتور موسس بازیکن باشگاه چلسی از روی نقطه ی پنالتی به ثمر رساند.

21 ژانویه 2013 (2 بهمن 1391) ==> نیجریه 1-1 بورکینافاسو
25 ژانویه 2013 (6 بهمن 1391) ==> زامبیا 1-1 نیجریه
29 ژانویه 2013 (10 بهمن 1391) ==> اتیوپی 0-2 نیجریه

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم نیجریه به مصاف ساحل عاج یکی از تیم های مدعی و قدرتمند این دور می رفت. در این بازی باز هم امه نیکه ابتدا نیجریه را پیش انداخت اما در اوایل نیمه دوم تیوته بازی را به تساوی کشاند. دقیقه 78 بود که ساندی امبا گل دوم نیجریه را به ثمر رساند تا تیم ساحل عاج پر ستاره با نتیجه 2-1 از دور مسابقات حذف شود.

3 فبریه 2013 (15 بهمن 1391) ==> ساحل عاج 1-2 نیجریه

مالی تیمی که در مرحله قبل، آفریقای جنوبی میزبان رقابت ها را شکست داده بود، حریف نیجریه در مرحله نیمه نهایی شد. نیجریه که کار سختی پیش روی خود نمی دید در نیمه اول به سه گل اچیه اجیله، ایده یه و امه نیکه از حریف خود پیش افتاد. نیمه دوم نیز نیجریه باز هم به گل رسید و این بار نوبت احمد موسی بود که به عنوان بازیکن تعویضی گل چهارم را در دقیقه 60 به ثمر رساند. مالی هم که برای حفظ آبرو می جنگید سرانجام در دقیقه 75 توسط دیارا یکی از گل ها را جبران کرد تا نیجریه با برد قاطع 4-1 به فینال راه یابد.

6 فبریه 2013 (18 بهمن 1391) ==> مالی 1-4 نیجریه

تکرار اولین بازی گروهی دو تیم در آخرین بازی این دوره و فینال این مسابقات. نیجریه تا قبل از این مسابقه در هیچ کدام از بازیهایش مقابل بورکینافاسو شکست نخورده بود. از طرفی بورکینافاسو دو بازی مرحله حذفی خود را در وقت های اضافه مقابل توگو و ضربات پنالتی مقابل غنا با پیروزی پشت سر گذاشته بود و بازیکنان این تیم در مقابل نیجریه از خستگی این دو بازی رنج می بردند. تک گل این فینال را ساندی امبا دقیقه 40 برای نیجریه به ثمر رساند تا این تیم برای سومین بار قهرمان جام ملت های آفریقا شود.

10 فبریه 2013 (22 بهمن 1391) ==>نیجریه 1-0 بورکینافاسو

برنامه بازی ها:
تاهیتی - نیجریه (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - ساعت 23:30 27 خرداد 1392)
نیجریه - اروگوئه (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- ساعت 2:30 31 خرداد 1392)
نیجریه - اسپانیا (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - ساعت 23:30 2 تیر 1392)

وضعیت فعلی:
...


بازیکنان کلیدی:
...

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. وینسنت انی یاما (مکابی)
2. گادفری اوبوآبونا (سانشاین استارز)
3. یووا الدرسون اچیه جیله (براگا)
4. جان اوگوچاکوا (آکادمیکا)
5. افه آمبروس (سلتیک)
6. ازوبیک اگواکوئه (واری ولوز)
7. احمد موسی (زسکا مسکو)
8. براون ایده یه (دیناموکیف)
9. جوزف آکپالا (وردربرمن)
10. جان اوبی میکل (چلسی)
11. محمد گامبو (کانو پیلارز)
12. سالومان کوامبه (سانشاین استارز)
13. فگور اوگوده (والرنگا)
14. آنتونی اوجاه (کلن)
15. مایکل باباتونده (کریوباس)
16. آستین اجیده (آپوئل)
17. اوگنی اونازی (لاتزیو)
18. ایمکا ایزه (انوگو رنجرز)
19. ساندی امبا (انوگو رنجرز)
20. ان نامدی اودوآمادی (وارسه)
21. فرانسیس بنجامین (هارتلند)
22. کنت اومرو (آدو دن هاگ)
23. چیگوزیه آگبیم (انوگو رنجرز)