.:| جام کنفدراسیون ها 2013 : تیم های حاضر |:.

[aminam]

مکزیک

نگاه کلی:

لقب: El Tricolor (سه رنگ)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1927 (1306)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی و کارائیب (کونکاکاف) : 1961 (1340)
افتخارات قاره ای: 6 قهرمانی (1993، 1996، 1998، 2003، 2009 و 2011) در مسابقات جام طلایی کونکاکاف
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1995
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 5
بهترین نتیجه: 1 قهرمانی (1999)
رنکینگ جهانی: 16
بهترین رنکینگ جهانی: 4 (آخرین بار : ژوئن 2006)
بدترین رنکینگ جهانی: 33 (جولای 2009)
تاریخ صعود: 25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 28
سرمربی: خوزه مانوئل دِ لا توره (José Manuel de la Torre)
ستارگان قبلی: هوگو سانچز، خورخه کامپوس، کوائوتیموک بلانکو


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام طلایی کونکاکاف 2011
مکزیکی ها به دلیل قهرمانی در جام طلایی کونکاکاف 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آن ها با تیم های نه چندان قوی السالوادور، کوبا و کاستاریکا هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با السالوادور بازی داشتند. تیم مکزیک که فکر می کرد در این بازی به مشکل نمی خورد نتوانست در نیمه اول گلی را به ثمر برساند اما نیمه دوم السالوادور بهای سنگینی پرداخت کرد و در 6 دقیقه 3 گل دریافت کرد تا مکزیکی ها به جریان بازی مسلط شوند و در ادامه مسابقه چیچاریتو با زدن دو گل دیگر هت-تریک خود را کامل کند. نکته قابل توجه دیگر گلزنی آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از تعویضش با ایزرائیل کاسترو بود.
در بازی دوم مکزیک مقابل کوبایی قرار می گرفت که بازی اول خود را با باخت سنگین 5-0 به پایان رسانده بود. این بازی هم نیمه اول سختی برای مکزیک داشت و آن ها تنها یک بار توسط گلزن قهار خود چیچاریتو توانسته بودند دروازه حریف را باز کنند اما نیمه دوم به مانند بازی قبل آن ها در 6 دقیقه 3 گل دیگر به ثمر رساندند و چند دقیقه بعد از آن باز هم چیچاریتو گلزنی کرد تا این بازی برای هر دو تیم تکرار نتیجه دور اول رقابت ها باشد. در این بازی باز هم آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از حضور در میدان برای تیمش گلزنی کرد.
آخرین بازی گروهی مکزیک در مقابل کاستاریکا بود که در بازی قبلی خود با گل ثانیه های پایانی از شکست مقابل السالوادور گریخته بود. این بازی بر خلاف دو بازی قبلی مکزیک نیمه اول خوش یمنی داشت و آن ها موفق شدند با دو گل گواردادو و گل های مارکز و باره را و نتیجه 4-0 به رختکن بروند. نیمه دوم مارکو اورنا یکی از گلها را جبران کرد و نگذاشت تیم مکزیک مرحله گروهی را بدون گل خورده پشت سر بگذارد.

5 ژوئن 2011 (15 خرداد 1390) ==> مکزیک 5-0 السالوادور
9 ژوئن 2011 (19 خرداد 1390) ==> کوبا 0-5 مکزیک
12 ژوئن 2011 (22 خرداد 1390) ==> مکزیک 4-1 کاستاریکا

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم مکزیک باید با گواتمالا یکی از دو تیم سومی که به این مرحله صعود کرده بود بازی می کرد. مکزیک در دو دیدار قبلی خود با این تیم صاحب یک تساوی و یک شکست شده بود و این بازی را میتوان بازی انتقام جویانه مکزیک نامید. نیمه اول مکزیک مانند دو دیدار اول مرحله گروهی موفق نبود و در دقایق ابتدایی یک گل دریافت کرد اما نیمه دوم باز هم تعویض طلائی مکزیک، آلدو دی نیگریس پس از دو دقیقه حضور در میدان گلزنی کرد و در ادامه چیچاریتو دومین گل تیمش و ششمین گل خود در این رقابت ها را به ثمر رساند تا مکزیک به نیمه نهایی صعود کند

18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ==> مکزیک 2-1 گواتمالا

هندوراس در مرحله یک چهارم به مصاف کاستاریکا تیم همگروه مکزیک در دور گروهی رفت و پس از 120 دقیقه بازی در وقت قانونی و اضافه، در ضربات پنالتی به پیروزی رسید و حریف مکزیک در نیمه نهایی شد. این بازی نیمه نهایی در 90 دقیقه گلی در پی نداشت و با توجه به خستگی بازیکنان هندوراس از بازی قبلی، این مکزیک بود که با دو گل از (تعویض طلایی مکزیک در این رقابت ها) آلدو دی نیگریس و چیچاریتو به برتری دست یافت و برای یازدهمین بار به فینال این مسابقات راه پیدا کرد.

22 ژوئن 2011 (1 تیر 1390) ==> هندوراس 0-2 مکزیک (در وقت اضافه)

در فینال، مکزیک برای ششمین قهرمانی باید با آمریکای میزبان مسابقه می داد. آمریکا برای رسیدن به فینال از سد پانامایی گذشت که در دور گروهی رقابت ها از این تیم شکست خورده بود. همچنین قبل از مسابقه، این دو تیم از قرن 20 به بعد 16 بازی انجام داده بودند که آمریکا 10 بار و مکزیک 4 بار در مقابل هم به برتری رسیده بودند و دو بازی با نتیجه مساوی پایان یافته بود. آمریکا ابتدا با دو گل بردلی و داناوان پیش افتاد اما مکزیک در همان نیمه اول با گلهای باره را و گواردادو بازی را به تساوی کشاند و نیمه دوم در ادامه کام-بک فوق العادش دو گل دیگر به ثمر رساند تا مکزیک برای ششمین بار قهرمان جام طلائی کونکاکاف شود.

25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390) ==> آمریکا 2-4 مکزیک

برنامه بازیها:
مکزیک - ایتالیا (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - 26 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
برزیل - مکزیک (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 29 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - 1 تیر 1392 - ساعت 23:30)


وضعیت فعلی:
انتظارات برای دِ لا تورره بالاست، و هواداران متعصب این تیم مطمئناً بیشترین توقع را از این مربی دارند. افرادی که شناخت کافی روی مکزیک دارند ادعا می کنند که ترکیب حال حاضر تیم ملی، با استعدادترین ترکیب در طول تاریخ است که اخیراً با کسب عنوان ششمین جام طلایی کونکاکاف هر گونه تردیدی را رد می کند. بازگردانی باخت 2-0 و شکست 4-2 آمریکا درفینال در کالیفورنیای شمالی، یقیناً یک نمونه بارز از میزان خطرناک بودن مکزیک را نشان می دهد.
دِ لا تورره همانگونه که بازیکنان جوان و "نسل طلایی" مکزیک را در اختیار دارد، به همان اندازه روی بازیکنان نامدار و کهنه کاری مانند رافائل مارکز، کارلوس سالسیدو و ریکاردو اوسوریو حساب باز کرده است. حالا از این بازیکنان جوان می توان انتظار داشت با توجه به انتقالشان به لیگ های بزرگ اروپایی و تجربه حضور در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، بار مسئولیت بیشتری را به دوش بکشند.


بازیکنان کلیدی:
اغراق نیست اگر خاویر «چیچاریتو» هرناندز (Javier ‘Chicharito’ Hernandez)، مهاجم فعلی مکزیک را یکی از باهوشترین مهاجمین هدف جوان در بین فوتبالیست ها نامید، کسی که در اولین فصل حضورش در منچستر یونایتد درخشید، آقای گل مسابقات جام طلایی اخیر شد و به خاطر هوش بالایش مورد تحسین سایرین قرار می گیرد.
با اضافه شدن سطح کیفی جیووانی دوس سانتوس (Giovani dos Santos)، آندرس گواردادو (Andres Guardado) وینگر، هکتور مورنو (Hector Moreno) و همچنین جوانان با استعداد که در لیگ دشوار مکزیک پدیدار می شوند، این تیم سرشار از بازیکنان مستعد خواهد بود که به هواداران «سه رنگ ها» دلایل زیادی برای تشویق در بازی های پیش رو در برزیل 2014 می دهد.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. گیلِرمو اوچوآ (آژاسیو)
2. فرانسیسکو خاویر رودریگز (آمه ریکا)
3. کارلوس سالسیدو (یو اِی اِن اِل)
4. دیگو رِیِس (آمه ریکا)
5. خِسوس مولینا (آمه ریکا)
6. جراردو تورادو (کروز آزول)
7. پابلو باره را (کروز آزول)
8. آنخل رینا (پاچوچا)
9. آلدو دی نیگریس (گوادالاخارا)
10. جیووانی دوس سانتوس (مایورکا)
11. خاویر آکوئینو (ویارئال)
12. خوزه دِ خسوس کورونا (کروز آزول)
13. سِوِرو مِزا (مونترری)
14. خاویر هرناندز - چیچاریتو (منچستر یونایتد)
15. هکتور مورِنو (اسپانیول)
16. هکتور هره را (پاچوچا)
17. خسوس زاوالا (مونترری)
18. آندرس گواردادو (والنسیا)
19. رائول خیمِنِز (آمه ریکا)
20. خورخه تورس نیلو (یو اِی اِن اِل)
21. هیرام مایر (مونترری)
22. جراردو فلورس (کروز آزول)
23. آلفردو تالاوِرا (تولوکا)