§¤ مقالات را با رمی های پایتخت دنبال کنیم ¤§

[Mehrd@d]

به نام خالق هستی..




اینجا سعی خواهیم کرد هر گونه مقالات در خصوص باشگاه رم که از سایت های معتبر رمی منبع گرفته خواهد شد رو برای شما در معرض نمایش قرار دهیم......
ما را در این امر یاری کنید.
...............................

[Mehrd@d]

رسم رم این است. حال و هوایش اکثرا جالب نیست. مدتهاست که در حسرت آنیم که فصل بدون استرس و حسرت برای مان به اتمام برسد اما مگر می شود!؟
روز ها آمد و رفت. مردها آمدند و رفتند. چیزی تغییر نمی کند. بند ناف هر کس به یک شکل بریده می شود…
سپر های مان شکسته و شمشیر ها برنده نیست. خسته ایم و نایی برای ادامه راه نداریم. حالا دوباره در جا می زنیم. برای دومین سال پیاپی. درست نمی شود که نمی شود …!
پروژه ای آغاز کردیم و امید ها در سر پرواندیم. گفتیم امسال سال ماست. فوتبال از آن ماست. اما … هی نمی شود!
حالا یکی دیگر هم با ناراحتی اینجا را ترک می کند. آسمان شهرمان مدتهاست که نمی تواند آفتابی بماند. پایتخت و تیم اولش بد عجیب شده اند. بی ثبات اند و هر چه دست و پا می زنند تا خودشان را نجات دهند، بدتر به باتلاقی که در آن فرو رفته اند، فرو می روند.
گفتیم او پس از ۱۳ سال بازگشته تا نکرده هایش با رم را انجام دهد. اما به راستی که عدد ۱۳ برایش نحس بود. تقصیری نداشت اما او هم مثل انریکه قربانی شد. قربانی این وضعیت عجیب آسوسیاتزونی اسپورتیووا رما ….
استاد آمد تا بار دیگر توتی را کشف کند و حس جوانی را به او بدهد. آمد و چیز های زیادی را تغییر داد اما ای کاش دست از لجبازی های بی موقعش بر می داشت و در کنار مان می ماند.
او هم آمد و رفت. خیلی زودتر از آنچه که خودش و بقیه فکر می کردند. می گفت تا ۵ سال دیگر می خواهد بماند اما به سال هم نکشید. تیفوسی ها دیگر صبر ایوب قبل را ندارند. حق هم دارند. حالا انتظارات شان بالا رفته. خیلی بالا. نمی دانیم حق با کیست اما می دانیم که همه چیز تقصیر تو نبود. می دانیم که دوباره داریم از ۰ شروع می کنیم و فقط بالا سری مان می داند که آینده مان چگونه خواهد شد.
پرده نمایش و تئاتر زمنلاندیا را کشیدند و حالا چراغ ها خاموش است. دیگر خبری از آن بازی تهاجمی و زیبا نیست. چه به سرمان خواهد آمد را کسی نمی داند اما خوب می دانیم که چیزی درست نمی شود. ای کاش نمی شد. ای کاش …
رفتی اما به عنوان یک رمی همواره در قلب ما باقی خواهی ماند.
برای تو، زدنــــکــــ زمــن …


نویسنده: الیاس شایانفر

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Mehrd@d]

تا هفته ۶ نیم فصل دوم، رم ضعیف ترین تیم سری A … !
اشتباهات پیاپی و مضحک بازیکنان رم در شهر جنوا، شکست سنگین شاگردان اورلیو آندریاتزولی را به همراه داشت. مسلما شروع خوبی برای آندریاتزولی که سالهاست در رم بوده نبود. حتی اگر نیمه اول رم بهتر بازی کرد و به راحتی می توانست با دو گل زده به رختکن برود، اما نتیجه نهایی چیز دیگری بود. سال ۲۰۱۳ برای رم کابوس وار سپری می شود. تنها بازی هایی که هواداران رم را خشنود کرده، مربوط به دیدار های کوپا مقابل فیورنتینا و اینتر می شود که رم هر دو بازی را با برد پشت سر گذاشت.
کابوس سال ۲۰۱۳ - ناکامی و تحقیر برابر ناپولی و کالیاری، توقف برابر کاتانیا، اینتر و بولونیا و یک شکست سنگین دیگر در ماراسی مقابل سمپدوریا دستاورد گلادیاتور های کاغذی این روز های رم بوده اند. درواقع رم از ۶ بازی که در سال ۲۰۱۳ در رقابت های لیگ انجام داده، تنها ۲ امتیاز کسب کرده و از این رو ضعیف ترین تیم در نیم فصل دوم بوده است. این در حالیست که میلان ۱۴ امتیاز کسب کرده و حالا همان تیمی که در نیم فصل اول تلاش می کرد تا به ۱۰ تیم بالایی برسد، اکنون خودش را در نزدیکی رتبه سوم می بیند و تا به اینجا کار بهترین تیم لیگ در نیم فصل دوم بوده است. البته ناپولی هم در کنار میلان ۱۴ امتیاز کسب کرده تا نشان دهد همچنان ثباتش را حفظ کرده است. حتی پالرمویی که در قعر جدول قرار دارد تا به اینجا ۱ امتیاز بیشتر از رم کسب کرده است و یا سیه نایی که رتبه ۱۹ ام را در اختیار دارد تا به اینجا ۷ امتیاز به دست آورده است. حتی نام بردن پسکارا بالاتر از رم هم زجر آور است!
رکورد - آخرین باری که گرگها نیم فصل (۶ بازی اول) را بد آغاز کردند مربوط به سال ۲۰۰۳ است که آنها ۵ امتیاز کسب کردند. با این حال امسال تنها بدترین شروع تاریخی رم نبوده و با نگاهی به گذشته به دو نمونه مشابه دیگر هم برخورد می کنیم. اولین بار در سال ۱۹۶۸ بود: در آن سال رمیها ۴ باخت پیاپی مقابل میلان، تورینو، اینتر و ناپولی متحمل شدند (بدترین نتیجه شکست خانگی ۶-۲ برابر اینتر بود) و مقابل اسپال و فیورنتینا هم متوقف شدند. همین روند در سال ۱۹۷۳ تکرار شد. گرگها باز هم ۲ امتیاز از ۶ بازی اول خود کسب کردند. ۲ تساوی ۰-۰ برابر پالرمو و سمپدوریا و ۴ باخت ۱-۰٫
بدتر از بدتر - باید به این هم توجه کرد که رم در سال ۱۹۵۱ شرایط بدی داشت و در حال سقوط به سری B بود اما موفق به کسب ۳ امتیاز شد. خیلی دور نمی رویم. سال ۲۰۰۵ یکی از افتضاح ترین دوران رم بود. در روز هایی که رم پشت سر هم مربی اش را تغییر می داد و رم در اواسط جدول جای می گرفت، با این حال گرگها از ۶ بازی اول نیم فصل دوم ۱۱ امتیاز کسب کردند. فصل گذشته و زیر نظر لوئیس انریکه نیز گرگها ۱۲ امتیاز کسب کردند!
.
امتیازات به دست آمده در سال ۲۰۱۳:
.
میلان ۱۴
ناپولی ۱۴
اودینزه ۱۲
کاتانیا ۱۱
سمپدوریا ۱۱
یوونتوس ۱۱
تورینو ۹
کالیاری ۹
جنوا ۸
اینتر ۸
لاتزیو ۸
بولونیا ۸
کیه وو ۷
سیه نا ۷
پارما ۶
آتالانتا ۵
فیورنتینا ۴
پسکارا ۴
پالرمو ۳
رم ۲
.
کمترین امتیازت به دست آمده تاریخ رم در ۶ بازی ابتدایی نیم فصل دوم:
.
۲۰۱۳: ۲ امتیاز
ناپولی ۴-۱ رم
کاتانیا ۱-۰ رم
رم ۱-۱ اینتر
بولونیا ۳-۳ رم
رم ۲-۴ کالیاری
سمپدوریا ۳-۱ رم
.
۱۹۷۳: ۲ امتیاز
رم ۰-۰ پالرمو
یوونتوس ۱-۰ رم
رم ۰-۱ ورونا
سمپدوریا ۰-۰ رم
رم ۰-۱ بولونیا
ناپولی ۱-۰ رم
.
۱۹۶۸: ۲ امتیاز
میلان ۳-۰ رم
رم ۰-۲ تورینو
رم ۲-۶ اینتر
ناپولی ۲-۰ رم
رم ۱-۱ اسپال
فیورنتینا ۰-۰ رم
.
۱۹۸۹: ۳ امتیاز
رم ۱-۳ یوونتوس
لاتزیو ۱-۰ رم
رم ۱-۳ میلان
فیورنتینا ۲-۲ رم
رم ۰-۰ ورونا
آتالانتا ۲-۲ رم
.
۱۹۵۱: ۴ امتیاز
فیورنتینا ۱-۰ رم
میلان ۲-۰ رم
رم ۲-۲ بولونیا
پالرمو ۳-۰ رم
رم ۵-۰ تریستینا
پادووا ۳-۱ رم
.
۱۹۴۹: ۴ امتیاز
رم ۱-۰ آتالانتا
لوچسه ۵-۱ رم
رم ۱-۱ بولونیا
تریستینا ۲-۰ رم
رم ۱-۲ تورینو
میلان ۳-۰ رم
.
۱۹۴۷: ۴ امتیاز
باری ۲-۰ رم
بولونیا ۰-۲ رم
رم ۰-۰ ناپولی
الساندریا ۱-۰ رم
ویچنزا ۲-۰ رم
سمپدوریا ۴-۰ رم
.
۱۹۳۰: ۴ امتیاز
مودنا ۱-۲ رم
رم ۲-۳ یوونتوس
پرو پاتریا ۶-۱ رم
تورینو ۱-۰ رم
رم ۲-۲ بولونیا
پادووا ۳-۰ رم
.
۱۹۶۵: ۴ امتیاز
ویچنزا ۱-۰ رم
رم ۲-۲ تورینو
فوجیا ۰-۰ رم
کالیاری ۱-۰ رم
رم ۰-۰ آتالانتا
وارسه ۱-۱ رم
.
۱۹۵۹: ۴ امتیاز
رم ۰-۲ الساندریا
سمپدوریا ۰-۰ رم
رم ۰-۰ فیورنتینا
تورینو ۲-۲ رم
رم ۱-۱ پادووا
باری ۲-۱ رم
.
۲۰۰۳: ۵ امتیاز
رم ۰-۱ کیه وو
آتالانتا ۲-۱ رم
کومو ۲-۰ رم
رم ۳-۱ بولونیا
مودنا ۱-۱ رم
رم ۰-۰ برشا

نویسنده: الیاس شایانفر

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[feri71]

آ.اس.توتی



بالاخره پس از سالها یوونتوس را در الیمپیکو شکست دادیم. دلیل پیروزیمان چه بود؟ احتمالا خستگی آنها به خاطر بازیشان در لیگ قهرمانان برابر سلتیک. شاید ریز نقش هایمان در خط دفاعی خوب کار کردند، شاید هم به خاطر اینکه دروسی شخصیت روان پریش محتاج به روانشناس را کنار گذاشت و پس از مدت ها یک بازی درست و حسابی انجام داد. تاکتیک های مربی جدید؟ نه، همه اینها اراجیفی بیش نیست، صحبت های کارشناسی و نمودار کشیدن را هم باید یک راست به سطل زباله فرستاد. ۲۲ بازیکن در زمین بودند و حاضرم روی پس انداز چند ماهم شرط ببندم که اگر فرانچسکو توتی در یک سمت زمین می ایستاد ۲۱ نفر دیگر توان مقابله با او را نداشتند. این قدرت اراده ی مردی استثنایی است، کسی که سالهاست پوسترهایش دیوارهای اتاق طرفدرانش را فرش کرده. شاید بسیاری از ما سعی می کردیم او را در یک منطق و تفکر خاص بگنجانیم اما اینها همه بی فایده است. کاپیتان رم همان تیم رم است. در این شکی نیست. کسی که بدون او تیمش می میرد. بدون حضور او بقیه نفرات چیزی جز افرادی معمولی نیستند. بعد از همه چیز اوست که سالها برای این تیم جان داده، و بله اصلا سند این تیم را باید به نام توتی زد. مسئولین این باشگاه بجای اینکه در پی مربی جدید و بازیکنان شاخص باشند باید همین حالا قرارداد او را برای چند سال دیگر تمدید کنند. او تنها بازیکنی است که در سراسر فصل سیمای یک رمی حقیقی را دارد. کسی که سالهاست در قلب فوتبالی ها جای گرفته. همان مردی که با یک ضربه ۱۱۳ کیلومتری صدرنشین کالچو را زمین می زند، فقط با یک ضربه بهترین سنگربان جهان را مغلوب می کند؛ درست مثل همان روز تاریخی برابر پارما بوفون با یک ضربه استثنایی از کاپیتان ما شکست خورد، و همین ضربه برای زنده کردن آن خاطره اسکودتویی که با توتی بردیم بس بود. او همان بازیکنی است که برای شکست تیمش تب می کند و آخرین چیزی که به آن فکر می کند فرانچسکو توتی است. تا به حال از خودتان پرسیدید چرا مردم مسابقات ناسکار را تماشا می کنند؟ آنها تصادف می خواهند. خیلی از ما هم بازیهای رم را می بینیم، آن هم فقط برای گلزنی توتی، یک لحظه جادویی از توتی که توپ را لمس می کند تا ما کیلومترها دورتر از پایتخت ایتالیا نیم خیز شویم. شاید این برای ذهن هایی منطقی تر سخت باشد که تصور کنند یک بازیکن از یک باشگاه بزرگتر شده، اما برای افرادی که امشب میزان توتی در خونشان سر به فلک می زند این افسانه از کل فوتبال جهان و تاریخش هم بزرگتر است. این توتی است. این مردی است که برای ما احترام قائل شد و ما را در دوران بدبختی رها نکرد تا بدون امید نمیریم. این توتی است…
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Mehrd@d]

همه چیز عالی است. تیم اورلیو آندریاتزولی خوب بازی میکند و خوب هم می برد. همین باعث شده تا جو وحشتناکی دوباره بر الیمپیکو حاکم شود. زمانی که جنوا موفق شد گل تساوی را وارد دروازه جالوروسی کند همه دوباره ساکت بودند. شاید نفس هایشان را برای نیمه دوم حفظ کردند. تیفوسی ها در ۴۵ دقیقه دوم این قدر در گوش گرگها فریاد زدند تا بالاخره دو پاس افسانه ای به نام فرانچسکو توتی تبدیل به گل شد و مثل دو هفته گذشته برد شیرین دیگری بدست آمد. ۲۷۴ هم چیزی نیست چند سال پیش از این بعید بود کسی تصور کند که یک هافبک که شماره ده رم را می پوشد تبدیل به دومین گلزن برتر تاریخ کالچو شود. اما حالا این اتفاق رخ داده است. بعد از آخرین هنرنمایی کاپیتان رم، فابیو کاپلو گفت از نظر او توتی هنوز می تواند چند سال دیگر هم بازی کند. چرا چنین رویایی نباید به حقیقت بپیوندد؟ توانایی های توتی در زمین بی نهایت است. شاید کمی نسبت به دوران جوانی کند شده باشد اما او هرگز بازیکنی نبود که نان استارت های سریعش را بخورد، هر چند او این روزها هم مثل همیشه تا پای جان برای تیمش در زمین می دود. او همیشه کلکسیونی از پاس های مرگبار بوده و هست و همان طور که کاپلو گفت او می تواند از هر نقطه ای به سمت دروازه شوت بزند. حالا به ۲۲۵ رسیده است. فقط ۵۰ گل دیگر در سری آ می خواهد. این می تواند برای افسانه جالوروسی یک پروژه در سه فصل بعدی باشد. البته بعید است که توتی به این پروژه فکر نکند. او باید این کار را برای طرفدارانش انجام بدهد. هر چند یک مانع همه را می ترساند و آن هم قراردادی است که باید باشگاه آن را تنظیم کند. نمایش شماره ۲۴ بهترین مارتین استکلنبرگی که در رم دیده شده مقابل جنوا ظاهر شد. چند واکنش ایتالیایی از گلر هلندی چندین بار رم را نجات داد. به نظر می رسید که مارتی حالا بهتر فشار را کنترل می کند و خونسردتر است. اگر او در سراسر فصل چنین نمایشی از خودش نشان می داد چه کسی جرات می کرد او را کنار بگذارد؟ در کنار توتی و رومانیولی او بهترین بازیکن رم بود اما شاید خود او هم نداند که عملکرد او در بازیهای آتی چه تاثیری مهمی روی سرنوشت خودش و باشگاه خواهد داشت. نمایش او مقابل جنوا چیزی است که جالوروسی در تک تک بازیهایش به آن نیاز دارد. در این هفته جی جی بوفون جلوتر از او قرار گرفته اما بیراه نیست اگر بگوییم تنها حضورش در یک بازی خانگی باعث شد تا گلر هفته نشود. آندریاتزولی موقت نیست او همیشه کنار زمین حضور دارد و دستورات تاکتیکی را به بازیکنان گوشزد می کند. به نظر می رسد به نوعی او از این نظر نقطه مقابل زدنک زمن باشد. برخلاف زی زی که همه چیز در زمین را به بچه ها محول می کرد، آندریاتزولی فعالیت بیشتری در طول مسابقه دارد. البته مثل اکثر مربیان رم او هم علاقه ای به کلنجار رفتن با داوران ندارد و دغدغه اصلی او بازیکنانش هستند. رفتار او به یک کمک مربی شباهتی ندارد و پس از چندین سال فعالیت در رم به نظر می رسد که این مربی درس هایش را به خوبی فرا گرفته و قدرتش فقط به تخته تاکتیکی محدود نمی شود. حالا علاوه بر رویای رسیدن به اروپا، همه خواب ظهور یک لوچانو اسپالتی دیگر را می بینند، که البته این یکی هم بعید نیست.

نویسنده: آگوستینو

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[feri71]

به آندریاتزولی فرصت بدهید



در حالی که شایعه حضور ماسیمیلیانو آلگری در رم به گوش می رسد، الکس موت در سایت فوتبال ایتالیا مقاله ای نوشته و این بحث را مطرح کرده که آئورلیو آندریاتزولی شایستگی باقی ماندن روی نیمکت جالوروسی را دارد. “از نظر من آندریاتزولی یکی از سه مربی برتر ایتالیاست. تا جایی که من می دانم او در کنار آنتونیو کنته و دلیو روسی است. آئورلیو بازی را مطالعه می کند و تفکرات خودش را دارد. او مربی متعادلی است، هم در مواقع خوب و هم در شرایط بد. او شخصیت فوق العاده ای است.” این صحبت های مربی سابق پارما سیلیو بالدینی بود. و این بیانگر اعتبار مربی فعلی رم در شبه جزیره است. پس از نشستن روی نیمکت رم در فوریه که بعد از اخراج زدنک زمن صورت گرفت، این مربی ۵۹ ساله موفق شده جالوروسی را در برابر آتالانتا، جنوا و یوونتوس پیروز کند، و همین طور یک تساوی برابر اودینزه. این نتایج باعث شد تا رم در رده هفتم جای بگیرد و فاصله اش با رسیدن به لیگ قهرمان به شش امتیاز برسد – و بسیاری، از جمله خود این مربی، خواستار دائمی شدن قراردادش شده اند. “اگر صادقانه بگویم، فکر می کنم که شایستگی تثبیت پستم را دارم.” این چیزی بود که او روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت. “اما این موضوع بر جای خودش باقی است که من کارمند باشگاه هستم و به مدت پنج سال از من خواسته شد تا وظیفه مشخصی را انجام بدهم. من در آینده هر کاری که باشگاه از من بخواهد را انجام خواهم داد. “در فضای شادی کار می کنم، راضی هستم و به همین دلیل هیچ نگرانی ندارم که بعد چه اتفاقی خواهد افتاد. “برای هر چیزی آماده هستم. اگر، در ژوئن، مجبور باشم که خودم را در اختیار مربی جدید قرار بدهم این کار را بدون هیچ مشکلی انجام خواهم داد.” با این حال این سوال مطرح می شود، چرا آنها خواستار استخدام فرد دیگری باشند؟ مربی سابق جوانان فیورنتینا از سال ۲۰۰۵ در استادیو الیمپیکو حضور داشته، جایی که دستیار مربیانی چون لوچانو اسپالتی و لوئیس انریکه بوده است. او بیش از هر کس دیگری از باشگاه شناخت دارد، رابطه خوبی با بزرگترین بازیکنان تیمش دارد – برخلاف مربی قبلی – و از میدان دادن به بازیکنان جوانی چون السیو رومانیولی هم ترسی نداشته است. آندریاتزولی احتمالا شایستگی این را دارد که سرانجام هدایت یکی از بزرگترین باشگاه های ایتالیا را در دست داشته باشد، اما همچنان شایعه حضور احتمالی ماسیمیلیانو آلگری در شهر ابدی به گوش می رسد. سرمربی میلان در امضای قرارداد جدیدش در سن سیرو درنگ کرده، و اسکای اسپرت ایتالیا فاش کرده که در اوایل هفته مدیران گرگها با مربی ۴۵ ساله روسونری تماس گرفته اند. این از علائم روش تازه ای است که هیئت مدیره رم زیر نظر رئیس جیمز پالوتا اتخاذ می کند – برنامه کوتاه مدت فقط با در نظر گرفتن شانس های اقتصادی برای باشگاه. اگر آنها واقعا قصد دارند درست کار کنند، مربی موقت نباید کنار گذاشته شود یا به پشت صحنه بازگردد – او باید جایگاه دائمی پیدا کند. در رم ثبات همیشه در دستور کار قرار نمی گیرد. اما این باشگاه بزرگ قدیمی باید روش هایش را عوض کند. آنها توانایی لازم برای قرار گرفتن در جمع سه تیم را دارند، و با قرار گرفتن سکان در دستان آندریاتزولی، پتانسیل آنها می تواند آزاد شود. اما بررسی کردن نظرات رمی هایی که در سراسر جهان این مقاله را مطالعه کرده اند خالی از لطف نیست. از نظر Rob C نباید در تصمیم گیری عجله کرد. او گفته که نمی داند واقعا در پشت صحنه و رختکن تیم چه می گذرد، اما اخراج زمن اشتباه بود و باشگاه نباید اشتباهش را تکرار کند و آنها باید پس از نتایجی خوب به AA اعتماد کنند و او به آلگری هم علاقه ای ندارد و از نظرش باید تا پایان فصل صبر کرد و دید که چه خواهد شد. یک فرد ناشناس هم نوشته که اگر بازیهای اخیر رم را دیده باشید متوجه می شوید که رم هیچ برنامه ای در زمین ندارد و مربی به بازیکنان اجازه می دهد که تیم را اداره کنند. او تاکتیک ندارد و نمی داند که چطور حملات را پی ریزی کند. از نظر او آندریاتزولی شخصیتی عالی است و برای حضور در کادر فنی تیم فوق العاده است اما فاصله زیادی تا گزینه مناسب برای حضور روی نیمکت رم دارد. Hamad Alrezzaga نوشته آندریاتزولی تا اینجا نشان داده که شایستگی حضور روی نیمکت رم را برای سال آتی دارد، و مهمترین چیز سه امتیاز است و نه عملکرد تیم و تا اینجا عملکرد خوب ما هیچ کاری برایمان نکرده است. او ترجیح می دهد که رم بد بازی کند اما ببرد. Anthony توصیه کرده که رم مدافعین با کیفیتی بخرد زیرا با بوردیسو، کاستان و پیریس نمی شود در جمع سه تیم سری آ قرار گرفت. رم باید به دنبال اوگبونا، سانتون، بوکتی، آندرئولی، و یا کریشیتو باشد. یک هوادار یوونتوس هم معتقد است که رم در حال حاضر عالی کار می کند و باشگاه باید به مربی آرامش بدهد و در صورتی که او بتواند رم را به جایگاه اصلی اش برساند باید قراردادش را دائمی کنند. او ده بازی برای رساندن رم به لیگ قهرمانان فرصت دارد و هنوز برای تمجید یا انتقاد کردن از او زود است. Mika Mazli نوشته که زمن مشغول ساختن تیم برای آینده با پتانسیلی و استعداد بالا بود. آنها اشتباهات زیادی مرتکب شدند اما این کاری است که بازیکنان جوان می کنند. از نظر او انتخاب آندریاتزولی قدمی به عقب بوده است. یک کاربر بی نام دیگر هم نوشته که او خواستار بازگشت زمن است! و بازی تیم فعلی قابل تماشا کردن نیست. بازی تیم سبک خاصی ندارد و این زشت ترین رمی است که او در ۲۰ سال اخیر دیده و زمن در مورد دروسی هم نظر درستی داشت. Sam De Martino هم از نیاز واقعی رم به خریدهای تابستانی گفته است. او خطاب به پالوتا نوشته که حرف زدن آسان است و ما به حقیقت نیاز داریم. این هوادار رم در ادامه نوشته آنهایی که بر ضد یوونتوس صحبت می کنند باید خودشان را درست کنند زیرا اگر یووه لیگ قهرمانان را ببرد به نفع ایتالیا خواهد بود. Romanista نوشته که ما در دوران آندریاتزولی هنوز چیز خاصی ندیدیم. به غیر از بازی مقابل یووه، رم در همه بازیها در دوران او بد بازی کرده و اگر کمی بدشانس می بودیم در مقابل آتالانتا و جنوا شکست می خوردیم و البته در آن صورت هم چندان نامنصفانه نبود. کار مربی با دفاع خوب بوده اما خط حمله بسیار بد شده و آندریاتزولی فقط باید در صورتی بماند که رم را به رده سوم برساند. NIC هم معتقد است که نوشتن چنین مقاله ای خیلی زود است و باید فرصت بیشتری به مربی داد. باید اجازه داد او بازیهای بیشتری را ببرد، رم را به رده بالاتری برساند و بعد در موردش قضاوت کرد. Gi-al-orossi آندریاتزولی را شایسته این دانسته که تا پایان فصل هدایت رم را در دست داشته باشد و نتایج و وضعیت تیم نسبت به دوران زمن بهتر شده است. و از طرفی او نوشته که درک نمی کند چرا باشگاه این قدر برای جذب آلگری عجله می کند زیرا از نظر او این مربی کارهای بزرگی با میلان انجام نداده است. و در نهایت Dalmar از خواندن بخشی از این مقاله به خشم آمده است. این هوادار رم نوشته: من او را به عنوان مربی مان می خواهم، اما خوشم نیامد وقتی که نوشتی “برخلاف مربی قبلی او از بازی دادن به مدافع جوان السیو رومانیولی نمی ترسد” فکر می کنم فراموش کردی که چه کسی او را به تیم اصلی آورد. اگر زمن نبود الان رومانیولی به طور قرضی جای دیگری بود. دلیل اینکه او الان بیشتر بازی می کند این است که ما با سه دفاع بازی می کنیم و در بازی با جنوا مصدومان زیادی داشتیم. اگر کسی از بازی دادن بازیکنان جوان نترسد آن زمن است.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Mehrd@d]

روی یک نیمکت رنگ و رو رفته نشستی. داخل یک کلاس هشتم داغون. بقیه بچه هایی که داخل کلاس هستن شباهت هایی به تو دارن اما آخرش هیچ کس به دیگری شبیه نیست. می فهمی که چی میگم؟ اونا یه جوری هستن، تو هم یه جوری هستی. ولی خب بالاخره یک وقتی یک چیزی هست که در همه مشترکه، مثلا یک چیزی مثل فوتبال. بغل دستیم لای کتاب ریاضیش یک عکس آدامس داره.عکس توتیه. عکس توتی به کار یک رئالی نمیاد، مگر اینکه کاپیتان ما رو بخرن، و همه ما میدونیم که این اتفاق تا آخر دنیا رخ نمیده. خب اون باید عکس رو به من بده. خودش میدونه که باید این کار رو انجام بده. عکس رو بدون اینکه تا بشه گذاشتم داخل جیبم. البته چندین پوستر از توتی روی دیوار اتاقم داشتم ولی نمیشد از عکس آدامسیش هم گذشت. دنیا پر از حرص و طمع شده این روزا، نه؟ اما مگر یک عکس کوچیک هم حرص داره؟ ولی از من بشنوی عکس قهرمانت داره. اگر اشتباه نکنم الان ده سالی گذشته شایدم بیشتر. خیلی از اون بچه ها نمیدونم کجا هستن. منظورم همون هم کلاسی ها سابق هست. ولی از وضعیت بعضی هاشون باخبرم. یک شب در بیمارستان دو تاشون رو ملاقات کردم. اونا دوست های نزدیکی بودن. هر دو تاشون هم با دستگاه پرس در کارخونه کار میکردن. هر دو تا هم یک انگشتشون قطع شده بود. به یکشیون می گفتیم یان کولر چون قد بسیار بلندی داشت ولی کچل نبود، یه جورایی موهاش بور بود، همیشه فکر میکردم موهای یان کولر چه رنگیه! بعضی هاشون هم ازدواج کردن، حتی بچه دارن. بعضی هاشون شغل درست و حسابی پیدا کردن و دارن صعود میکنن، البته نمیدونم دارن به کجا صعود میکنن. بعضی ها همون جایی که بودن هستن و حتی وضعشون بدتر هم شده. اون رفیقی هم که عکس رو به من داد الان بیکاره. یعنی در کارخونه کار میکرد با حقوق ناچیز، ولی اخراج شد و پولش رو هم ندادن. و البته دیگه به فوتبال و این چیزا فکر نمیکنه. ولی مثل خیلی از مردم نگاهی به تلویزیون میندازه اما میدونم درست مثل بقیه بچه ها دیگه کله اش داغ نیست. فقط من موندم. هنوزم عکس توتی رو که از داخل آدامس در اومده رو دارم. البته الان داخل آلبوم نگهش میدارم. هر چی باشه ارزش تاریخی داره و گنجینه ایه برای خودش. همیشه میگفتن بزرگ بشی این چیزا یادت میره. ولی نگه داشتن عکس های آدامسی بعد از این همه سال معنی زیادی داره. مثلا اینکه همه رفتن ولی تو هنوزم موندی. هنوزم یک هوادار فوتبالی که هر هفته فقط به ساق های فرانچسکو توتی زل میزنی. بعضی ها شاید بگن طرف دیوونه است، یکم که بهش فشار بیاد حساب کار دستش میاد ولی اینا همش حرفه. بعد از این همه سال هر جا که بشه بازم تماشای توتی یه حس خاصی داره، حتی تماشا کردنش روی یک عکس آدامسی…

نویسنده: آگوستینو

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Mehrd@d]

فرانچسکو، چرا دو سه سال برای یک تیم دیگر بازی نمی کنی تا چیزی برنده شوی؟ و پاسخ او بدون درنگ از زبانش جاری شد:”چون من با بازی کردن برای رم بزرگ شدم و می خواهم با بازی کردن برای رم بمیرم، چون من همیشه طرفدار رم بوده ام… و این داستانی است که یک افسانه در بیست سال گذشته برایمان نوشته و ما با خواندنش زندگی می کنیم. اجازه بدهید تا برایتان نقل کنم. با دوست داشتن توتی همه چیز خواهید داشت. او تنها مهارت و تکنیک نیست. ذره ذره اش دیدنی است. در او همه چیز می شود پیدا کرد. یک مرد کاملا با شخصیت، تا کسی که گاهی تصور می کند باید قانون را به یک جوان گستاخ یادآوری کند. شخصیتی که از عذرخواهی هراسی ندارد و در آخر هم همان پسر بچه ای است که به دنبال یک توپ می دود. یادتان می آید که می گفت:”من تا ابد در رم می مانم، نمی توانم خودم را در یک پیراهن دیگر ببینم.” امروز هم مثل دیروز است. از روز اولی که این جهان به وجود آمده فقط یک فرانچسکو توتی وجود داشته است. همان پسرکی که می گفت:”خفه! اینا چهارتاست، برو خونه!” یادتان می آید بعد از پیروزی مان در دربی ۲۰۰۷ چطور داغ حریف را تازه کرد.”من واقعا خوشحالم که ما بردیم چون اسکودتو را با شکست دادن تیم های کوچک می شود برد.” احتمالا اگر آن لحظه تاریخی در یورو ۲۰۰۰ مقابل ون درسار را از ذهنم پاک کنند یک حفره بزرگ وسط جمجمه ام ایجاد می شود. آن لحظه ای که به مالدینی و دی بیاجو گفت:”بهش چیپ می زنم”. و پسر واقعا این کار دیوانه واری بود، اما فرانچسکوست دیگر. همان فرانچسکویی که پله می گفت بهترین بازیکن جهان است. همانی که مارادونا می گفت شماره یک جهان و پلاتینی می گفت هنرمند فوتبال است، یک شماره ده واقعی. ستاره ای که فرانس بکن بائر می گفت دوست دارد از سری آ به بایرن مونیخ ببرد. پسرک طلایی که جیانی ریورا از باجو و دلیپرو و حتی خودش بالاتر قرارش داد و می گفت بهترین بازیکن ۲۰ سال اخیر فوتبال است، همان طور که پائولو روسی می گفت بهترین بازیکن ده سال اخیر است. جوزپه جانینی گفت فرانچسکو رم است. تنها بازیکنی از این دوران که انزو بیزوت فقید گفت حاضر می شد با خودش به جام جهانی ۸۲ ببرد. تمام بزرگان دنیای مربیگری از تراپاتونی تا فرگوسن او را ستودند. ستاره ای که حسرت داشتنش بر دل کلکسیونرهایی چون سیلویو برلوسکونی و فلورنتینو پرز ماند. و همان طور که نیکولاس بوردیسو گفت او مقامی چون پاپ دارد. در دنیای رمی ها چشمان همه به فرانچسکو دوخته شده است. اگر کسی جلویم را بگیرد و بپرسد اسمت چیست و اگر پیوسته بگویم:توتی توتی توتی توتی و توتی تعجب نمی کنم. این تبی است که حتی مربیانی مثل تراپ و زمن هم به آن دچار شدند. هر چه باشد اینجا شهری است پر از فرانچسکو…

نویسنده: آگوستینو

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[feri71]

بوده ، هست و خواهد بود



رم و میلان آخرین بار تقریبا یک سال پیش در سن سیرو با هم ملاقات کردند. جالوروسی در این مدت – شاید کوتاه – تغییرات زیادی به خود دیده و انقلابی را پشت سر گذاشته است. اما ستاره ای که جایگاهش را حفظ کرده فرانچسکو توتی است. کاپیتان جالوروسی در بازی که شاگردان لوئیس انریکه با ۲-۱ باختند در زمین حضور داشت. در آن بازی روزی، هاینزه، کیائر، گاگو و بورینی به عنوان یار ثابت برای رم به میدان رفتند. هیچ کدام از آنها حالا در پایتخت ایتالیا حضور ندارند. استکلنبرگ و دروسی هم امشب در سن سیرو نیستند زیرا مصدومیت اجازه نداد تا آنها مسافر میلان شوند. مارکینیو و اسوالدو هم شاید در ترکیب اصلی بازی نباشد و بعید به نظر می رسد که تادی اصلا به میدان برود. ولی توتی مثل همیشه اولین رمی است که وارد زمین می شود. در دوران انریکه این طور بود، همین طور زدنک زمن و حالا هم آئورلیو آندریاتزولی. همه می روند و می آیند و فرانچسکو هنوز هم هست. اما این پسر بچه هیچ وقت اخلاقش را عوض نمی کند و عادت هایش را کنار نمی گذارد. اولین نفری است که می آید و آخرین نفری است که می رود. او دیروز بوده، امروز هست و فردا هم خواهد بود.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Mehrd@d]

ژوئن ۲۰۱۳ با خداحافظی یکی از بزرگترین بازیکنان رم در دهه اول هزاره سوم به پایان رسید. سیمونه پروتا پس از سپری کردن ۹ فصل در رم با دنیای بازی خداحافظی کرد و یافتن جانشینی شایسته برای شماره ۲۰ کاری بسیار دشوار خواهد بود. پروتا فوتبالش را در آکادمی رجینا آغاز کرد. پس از سه سال حضور در تیم اصلی و تبدیل شدن به یکی از مهره های ثابت و کسب تجربه در سری ب او مورد توجه یوونتوس قرار گرفت و در سال ۱۹۹۸ به تورین رفت. اما حضور هافبک های سرشناسی چون زیندین زیدان، دیدیه دشام، آنتونیو کنته و السیو تاکیناردی باعث شد تا پروتای جوان فقط ۱۵ بازی برای بیانکونری انجام بدهد و یک گل بزند و پس از یک فصل او راهی باری شد و جالب اینکه در ازای انتقال او، که به صورت مالکیت مشترک انجام شد، جیانلوکا زامبروتا به بانوی پیر پیوست، بازیکنی که هفت سال بعد به همراه پروتا در جام جهانی تاریخساز شد. اوضاع در باری بد نبود و در همان دوران پروتا موفق شد به همراه تیم ملی زیر ۲۱ ساله های ایتالیا به مقام قهرمانی جوانان اروپا برسد، جایی که او برای تیم مارکو تاردلی ۶ بازی انجام داد و ۱ گل زد. اما روزهای درخشان سیمونه در کیه وو آغاز شد. شاگردان جی جی دلنری که تازه به سری آ راه پیدا کرده بودند پروتا را از باری خریدند تا او در کنار یوجینو کورینی یکی از ارکان اصلی معجزه کیه وو باشد. پروتا ۱۰۰ بازی برای خرهای پرنده انجام داد و به تیم ملی ایتالیا رسید و حتی در یورو ۲۰۰۴ هم به میدان رفت و برای آتزوری گل زد. بازیهای خوبش مورد توجه مسئولین رم قرار گرفت و او به پایتخت رفت. پروتا شماره ۲۰ را به تن کرد، که زمانی متعلق به فرانچسکو توتی بود، اما او به این پیراهن شخصیت تازه ای داد. جالوروسی به تازگی فابیو کاپلو و چند ستاره بزرگ را از دست داده بود و همین باعث شد که فصل اول برای پروتا به شکل بدی سپری شود. هر چند، عملکردی خوب جایگاه او در ترکیب اصلی را تضمین کرد.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

اما فصل بعد با حضور لوچانو اسپالتی همه چیز دگرگون شد. اسپالتی برخلاف سایر مربیان تصمیم گرفت از پروتا در پست تهاجمی تری استفاده کند و وظایف یک بازیساز را هم برای او تعریف کرد. شماره ۲۰ هم پاسخ اعتماد اسپالتی را به خوبی داد و در ۴۷ بازی ۸ گل به ثمر رساند و به همراه گرگها به فینال جام حذفی رسید. در آن دوران رم با کسب ۱۱ برد متوالی در سری آ رکورد تاریخی را به ثمر رساند و نقش سوپرسیمو در این موفقیت غیرقابل انکار بود. در هفته ۲۶ام جایی که فرانچسکو به شدت در دیدار برابر امپولی مصدوم شد، پروتا سه دقیقه پس از خروج کاپیتان از زمین مسابقه به شکلی قابل تامل تک گل پیروزی بخش گرگها را به ثمر رساند. عملکرد او این قدر خوب بود که مارچلو لیپی او را پس از شش ماه غیبت برای دیدار دوستانه برابر آلمان به اردوی تیم ملی فراخواند. پروتا در جام جهانی ۲۰۰۶ به عنوان هافبک چپ ایتالیا به میدان رفت و با انجام هفت بازی – از جمله فینال برابر فرانسه – یکی از ارکان موفقیت آتزوری و فتح جام قهرمانی در برلین شد. پروتایی که زمانی یووه را به دلیل حضور بازیکنان بزرگ ترک کرده بود حالا خودش تبدیل به یکی از آنها شده بود و در خط هافبک رویایی آتزوری در کنار جنارو گتوزو و آندره آ پیرلو به میدان می رفت.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

پس از کسب قهرمانی در جام جهانی پروتا به همراه توتی و دنیله دروسی احترام تازه ای پیدا کرد، او حالا قهرمان جهان بود و بالاترین نشان های لیاقت کشورش را دریافت کرده بود اما موفقیت های بیشتری برای سوپرسیموی رم در راه بود. ۰۷-۲۰۰۶ تبدیل به بهترین دوران برای پروتا شد، و تقریبا این شرایط برای فرانچسکو توتی زوج او در خط حمله ای که مهاجمی نداشت رقم خورد. پروتا که در سیستم ۴-۲-۳-۱ اسپالتی پشت سر توتی بازی می کرد در ۵۱ بازی ۱۳ گل به ثمر رساند و دو گل بسیار ارزشمند او در فینال جام حذفی برابر اینتر به ثبت رسید. او که در دیدار رفت(۶-۲) گلزنی کرده بود در دور برگشت(۱-۲) در سن سیرو هم دروازه نراتزوری را باز کرد و عملا گل قهرمانی را به ثمر رساند. سوپرسیمو با به ثمر رساندن ۴ گل بهترین گلزن کوپا ایتالیای آن فصل هم لقب گرفت، و عجیب اینکه همه گلهای او در این جام برابر تیم های میلانی به ثمر رسید. او در نیمه نهایی کوپا هم در دو دیدار دو گل به میلان زده بود. بازیهای تماشایی جالوروسی با اتکا به خط هافبک پرقدرتی که دنیله دروسی، آلبرتو آکوئیلانی، داوید پیزارو و پروتا را داشت با گلزنی ها بی وقفه فرانچسکو توتی رم را به تیم ترسناکی تبدیل کرده بود. گرگها در اروپا هم به جمع هشت تیم راه پیدا کردند و در سری آ پس از اینتر در رده دوم قرار گرفتند.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

حالا پروتا حالا خودش را به عنوان یکی از بهترین هافبک های box-to-box جهان معرفی کرده بود. چهارمین سال حضور پروتا در پایتخت با قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا برابر اینتر آغاز شد و پروتا هر چند با تعدادی مصدومیت رو به رو شد اما در ۴۱ بازی ۷ گل به ثمر رساند. اوج کار او در فینال جام حذفی برابر اینتر بود. در پیروزی ۲-۱ مقابل نراتزوری او زننده گل دوم جالوروسی بود و بار دیگر با وجود غیبت کاپیتان توتی این شماره ۲۰ بود که تیمش را به پیروزی رساند. رم در همان فصل دوباره با اختلافی بسیار کم پس از اینتر به نایب قهرمانی سری آ رسید و تا برای بار سوم پروتا از رسیدن اسکودتو باز بماند. فصل جدید با شکست در سوپرکاپ ایتالیا در ضربات پنالتی برابر اینتر آغاز شد. گرگهای اسپالتی که دچار افت شدیدی شده بودند از رسیدن به لیگ قهرمانان بازماندند و پروتا هم که مثل توتی مصدومیت های زیادی را پشت گذاشته بود ۳۳ بازی برای تیمش انجام داد – او در ۴ فصل قبلی بیش از این تعداد برای رم به میدان رفته بود.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

سال بعد پس از جدایی اسپالتی، کلودیو رانیری در پستی جدید از پروتا استفاده کرد. حالا هافبک ایتالیایی باید در میانه میدان و در پست قدیمی اش بیشتر به کمک خط دفاعی می رفت. او در ۴۰ بازی ۵ گل برای جالوروسی به ثمر رساند و خاطره انگیزترین بازی او برابر لاتزیو انجام شد، جایی که با کاپیتانی او در بازگشتی فراموش نشدنی گرگها به پیروزی رسیدند. به هر صورت، فصل با دو نایب قهرمانی تلخ در سری آ و کوپا ایتالیا برای پروتا به پایان رسید. لیپی هم برخلاف سال ۲۰۰۶ او و توتی را به جام جهانی نبرد تا آنها در افتضاح ۲۰۱۰ سهمی نداشته باشند. در فصل بعد رانیری در میانه راه جایش را به وینچنزو مونتلا داد، و هم تیمی سابق پروتا دوباره پست قبلی اش در ۴-۲-۳-۱ را به او داد. گرگها با اختلافی بسیار کم در رسیدن به لیگ قهرمانان ناکام شدند و با جدایی مونتلا عملا دوران بازی پروتا هم به پایان رسید. با حضور لوئیس انریکه در رم، هافبک با تجربه دیگر جایی در ترکیب تیمش نداشت. مشکل اصلی او این بود که دیگر حتی در پست تخصصی اش هم به کار گرفته نمی شد و مجبور بود تا به عنوان یک مدافع برای تیمش تلاش کند. پس از جدایی انریکه، وضعیت پروتا با زدنک زمن هم تغییری نکرد، زیرا مربی چک تبار علاقه ای چندانی به استفاده از یک هافبک باتجربه با قابلیت های شماره ۲۰ نداشت. شکست در فینال جام حذفی برابر لاتزیو هم خاطره بسیاری تلخی برای پروتا بود. بی قراری او در کنار زمین صحنه هایی را رقم زد که بعید است به زودی هواداران گرگها آن را فراموش کنند. سرانجام پس از انجام ۳۲۶ بازی و به ثمر رساندن ۴۹ گل برای رم پروتا تصمیم گرفت با پیراهن جالوروسی به دوران بازی اش پایان بدهد. سوپرسیمو با رم به سه قهرمانی و یازده نایب قهرمانی دست پیدا کرد. او در سه فینال هم برای گرگها گلزنی کرد که افتخاری بزرگ محسوب می شود. سالهای حضور او در رم یکی از پرافتخارترین دوران برای گرگها بود. با توانایی فیزیکی که سوپرسیمو دارد چند فصل دیگر حضور در سری آ هم برایش کار سختی نبود، اما برخلاف ماسیمو آمبروزینی و دیان استانکوویچ، او تاب دوری از محبوبش را ندارد. او بالاخره تصمیم نهایی اش را گرفت. همه آن دوندگی های بی امان و آن مشت های گره کرده در الیمیپیکو می مانند. رمی ها برای یافتن جانشین شایسته سوپرسیمو کار بسیار دشواری پیش رو دارند.

نویسنده: آگوستینو
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید][برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]