♥☆ با افتخار بگو: قلب من, ایتالیاست!♥☆

[Mehrd@d]

متشکرم گلادیاتورها! که با هزاران کیلومتر فاصله سربلندم کردید…

.

۷ دسامبر ۱۹۸۹ به دنیا آمدم!

از جام جهانی ۹۴ فقط صحنهء پنالتی باجو را به خاطر دارم. آن هم نه در زمان مسابقات! جایی که باجو جوری توپ را پرواز داد که پس از آن دست ها را به کمر زد و به اندوه ایتالیایی ها و شاید به آنها که شناسنامهء ایتالیایی ندارند اما اشکی که ریختند کم از آنها نبود فکر کرد و برجایش میخکوب شد.
وقتی خداداد گل دوم را به استرالیا زد ۹ سالم بود! فهمیدم جام جهانی ۹۸ است! چیز زیادی به خاطر ندارم جز های و هوی اطرافیان برای بازی های ایران که البته گل کاشتند.

اما یورو ۲۰۰۰ را به خاطر دارم. گل زیبای توتی جوان به دانمارک را خوب یادم هست, با شمارهء ۲۰ و هدبند سفید! نمی دانم از کی هوادار یا بهتر بگم عاشقت شدم. شاید از همین لحظه گل توتی و شاید هم قبل از آن, و این تازه آغاز کار بود… نیمه نهایی با هلند رویایی بود. درون دروازه درخشش غرورآفرین تولدو و از آن بهتر این صحنه: توتی با چهره ای جدی و شاید کمی اخمو به سمت دروازه رفت و توپ را روی نقطه پنالتی کاشت. سکوهای روبروی پسرک رنگی به جز نارنجی نداشت, فاندرسار به سمت نارنجی ها برگشت و سه بار دست هایش را به هم کوبید و فریاد کشید. داور در سوت دمید… وااااای چه چیپی! و دینوزوف که سعی می کرد خوشحالیش را پنهان کند! نمی دانم چقدر خوشحال بودم, واقعا نمی دانم! فینال آغاز شد… شما برتر بودید و دلوکیو این را ثابت کرد. استرس زیادی داشتم. واااای الکس تو رو خدا بیشتر دقت کن! آماده پریدن به هوا و جشن و خوشحالی بودم که واااای چی شد… نه… کاناوارو چیکار کردی… آآآآآآ خداااا… ۹۳ دقیقه و ۳ ثانیه از بازی گذشته بود که نتیجه تفاوت چندانی با آغاز کار نداشت! همه چیز از اول! تحملش سخت بود اما هنوز فرصت داشتی. وقت اضافه شروع شد, باز هم اشتباه در خط دفاع و زمانی که توپ از خط دروازهء تولدو گذشت زمان سنج ۱۰۲ دقیقه و ۴۸ ثانیه را نشان می داد. واااای لعنت به تو ترزگه! خشکم زد و فقط اشک ریختم. چه سخت بود دیدن صحنه گرفتن مدال ها… اول مالدینی بعد تولدو, توتی, مونتلا و… و هنوز اشک می ریختم.

جام جهانی ۲۰۰۲ را با امید آغاز کردم. جانم را به لب رساندی اما بالاخره از گروه بالا آمدی. بازی با کره که فوتبال نبود! ویه ری که گل زد دیوانه شدم اما… اما امان از داور. اخراج توتی, رد گل تومازی و… داوری که بعدها در مقاله ای که ما رمی ها خوب به یاد داریم به این تیتر تبدیل شد “این فوتبال بوی خون و هرویین می دهد”. نمی دانم بین دو نیمه بود یا قبل از شروع وقت های اضافه – که واقعا اضافه بودند!- کشوی لباس هایم را باز کردم و پوستر تو را درآوردم. هرچند در آن زمان اتاق شخصی نداشتم اما کشوی لباس هایم که امن ترین مکان من بود پر بود از پوسترهای تو به امید روزی که اتاق دار شوم! تو را روبرویم گرفتم و خیره ات شدم. عکس دو سال پیشت بود! و آنقدر برای پیروزیت دعا کردم و اشک ریختم که به هق هق افتادم, اما نشد… یعنی بالا رفتن سهام بورس کره و داوران جهان سومی و رشوه و… نگذاشتند که بشود. دیدن اشک های مالدینی در حال درآوردن هدبندش از تلخ ترین خاطرات ورزشی ام شد که همین حالا هم پس از ۱۰ سال با یادآوریش قطره ای از چشمانم به گونه ام غلتید… چقدر آرزو داشتم جامی را که حقش بود بالای سر ببرد اما…
در یورو ۲۰۰۴ تو با دانمارک شروع کردی. تو خوب بودی اما شانست نه. توتی آب دهان انداخت و محروم شد. با سوئد فوق العاده بودی و در نیمه اول کاسانو تو را به حداقل حقت رساند اما باز اسیر احساس شدی و… بازی آخر شروع شد, تو باز در اما و اگر بودی و وایکینگ ها درست همان اما و اگر را به طرز ناشیانه ای انجام دادند, تبانی, نامی که متاسفانه برایت غریبه نیست. آهای دانمارکی! لیاقت آب دهان توتی بیش از تو بود! و باز هم اشک…

دیدن مسابقات تو در جام جهانی ۲۰۰۶ اصلی ترین دلیل شرکت نکردنم در کنکور آن سال بود! هرچند راستش را بخواهی امید چندانی نداشتم و فکر می کردم باز هم با بدشانسی و ناداوری باید دست خالی برگردی. حرف های خوبی نمی شنیدم, می گفتند تو اهل تبانی هستی و ناپاکی از همه جایت می بارد, و من آرام در دلم می گفتم: تو رو خدا امسال تو زمین جواب اینا رو بده! وقتی که زاکاردو به جای امریکایی ها به تو گل زد با خودم گفتم: بیا, باز ایتالیایی بازی شروع شد. و غمگین شدم. دنیله هم که با جوانی کردنش ناامیدترم کرد. اما تو مقتدرتر از همیشه بودی. با ابهت صعود کردی. استرالیا را پسر طلایی شهر رم به خانه کنار گوسفندانشان فرستاد. لوکا ۲تا و زامبروتا ۱ شاخه گل برای بدرقه به اوکراین دادند و در برابر تاریخ قرار گرفتی و شب سخت برلین در انتظارت بود. و تو چه زیبا با تکرار آن ثابت کردی که تاریخ, تاریخ است و دیوار برلین بار دیگر و این بار به دست قدرتمند تو فروریخت. متشکرم گروسو, متشکرم الکس. امشب فینال بود! وقتی به پارک رفتم تا تو را از تلویزیون آنجا بزرگتر از همیشه ببینم انگار شهر کوچک من به دو کشور فینالیست تقسیم شده بود! قسمتی با پرچم های زیبای تو و قسمتی با پرچم های فرانسه. یک نفر خروس هم آورده بود! سوت آغاز زده شد. نفسم منظم نبود و تبدیل به فریاد شد وقتی داور نقطه پنالتی را نشان داد. خب زیدان, زیدان بود و کار بلد! اما ناامیدی معنایی نداشت. تو بلند شدی. کرنر برای تو و مرسی ماتراتزی. آن شب خیلی خوب بودی. لحظه ای که معلوم شد باید در وقت اضافه بازی کنی یاد شش سال قبل افتادم اما دلم نلرزید چون به تو ایمان داشتم. هنوز نمی دانم ماتراتزی به زیدان چه گفت که مرد الجزایری آنطور برآشفت. هرچند در مقابل حرف دیگران نمی توانستم از حرکتش کاملا دفاع کنم اما ته دلم از مارکو راضی بودم! سی دقیقه سی روز گذشت و باز هم پنالتی. یاد باجو افتادم و ترسیدم و یاد چیپ توتی افتادم و خندیدم! وقتی ترزگه پشت توپ ایستاد با خودم گفتم: بزن همان جا! انگار حرفم را گوش داد و همان جای شش سال قبل را نشانه گرفت اما کمی بالاتر و به دیرک دروازه. استرس داشت پاهایم را سست می کرد. لطفا تمامش کن گروسو. و او این کار را کرد. لحظاتی بعد اشک شوق ریزان در آغوش عاشق دیگرت بودم که برای اولین بار همدیگر را می دیدیم و تنها عشق تو سبب شد این دو غریبه اشک ریزان یکدیگر را در آغوش بکشند و تبریک بگویند. خوشحالم که قید کنکور را زدم!
یورو ۲۰۰۸ آمده بود! درود به تو عشق که هر دو سال یکبار می آیی! باز هم فراز و نشیب و نگرانی. بازی با فرانسه هم سرنوشت ساز بود و هم پر از نوستالوژی. تو خیلی سر تر بودی و لوکا بالاخره خروس ها را مجبور به پنالتی کرد و پیرلو کاری انجام داد که به هوا بپرم. نیمه دوم هم دنیله کار را از راه دور! تمام کرد تا صدای قوقولی قوقو قطع شود و ماما کردن ماتادورها به گوش برسد! از آنها چیزی کم نداشتی ولی خب باز هم بدشانسی و پنالتی و… اما متشکرم از تو.
درباره ۲۰۱۰ به خاطر جام دوست ندارم چیزی بگویم اما به خاطر تو دوست دارم! نمی دانم چه شد و چرا ولی هرچه بود فقط کابوس بود, پاراگوئه, اسلواکی… راستی واقعا چه بلایی سرت آمده بود؟ چرا اینطور شده بودی؟ از در و دیوار حرف شنیدم و می گفتند: دیدی عشقت چطور آبروریزی کرد؟ کارش تمومه. واقعا کار تو تمام بود؟ نه! من مطمئن بودم. به آنها می گفتم: شما حذب باد هنوز عاشق نشدید که, نمی فهمید! صبر کنید دو سال دیگه می بینمتون. و در دل هم نگران بودم و هم به تو ایمان داشتم…

یورو ۲۰۱۲ برای من مدتی پیش از آغاز رسمی مسابقات با این جملات شروع شد: آهای فلانی! ببینم تیمت چیکار می کنه! عمری از گروه صعود کنید! از اسپانیا و کرواسی که بدجور می خورید, شاید حالا یه مساوی با ایرلند بگیرید اگه شانس بیارید! این ایتالیا که دیگه چیزی ازش نمونده, کجان اون اسطوره ها که بهشون افتخار می کردی, اینا که یه مشت بچه بیشتر نیستن و…
بیچاره نمی دانست عنصر اصلی وجود اسطوره ها عشق و تعصب است نه چهارتا پاس و شوت! با این حال وقتی گفت اسطوره خیلی دلم گرفت اما با خودم گفتم: خب اگر مالدینی نیست بونوچی هست, اگر توتی نیست بورینی هست, اگر الکس نیست کاسانو هست, اگر تومازی نیست مونتولیوو هست, اگر نستا نیست بالزارتی هست و اگر… تازه پیرلو و دنیله و کاپیتان بوفون هم هستن. تو رو خدا کاری نکنی که حرفشون درست دربیاد.
سوت بازی با اسپانیا با صدای شکستن اولین تخمه زده شد! تو خیلی سرتر بودی. آفرین همینطور ادامه بده. درسته جاکرینی اولین بازی ملیش هست اما تو می تونی! وااااای تو چرا اینجوری می کنی ماریو! و بالاخره به حقت رسیدی. متشکرم پیرلو, متشکرم دی ناتاله. خیلی خوشحال بودم که اولین گلت در جام را زدی آن هم به این گاوبازهای پر ادعا. اما خب در یک صحنه اسیر غافلگیری فوتبال شدی و… بازی مساوی شد. دیگر موج سواران را که می دیدم حرفی برای گفتن نداشتند چون خوب می دانستند که به سختی یک امتیاز از تو گرفتند. من در جواب حرف های آنها فقط گفتم: هنوز زوده بذار بعد از دور گروهی که رفتیم بالا جوابتون رو میدم. و آنها هم به این حرف من خندیدند و گفتند: هاهاها چه خوش خیالی امکان نداره صعود کنید! وقتی بازی با کرواسی شروع شد بیشتر به تو امید داشتم. چون در مسابقه قبل عالی بودی. به همان اندازه از تو مطمئن بودم که وقتی پیرلو پشت توپ ایستاد از چشمانش که دیواره دفاعی حریف را برانداز می کرد خواندم که این شوت گل می شود! و شد. کارت عالی بود مرد. اما باز هم بدبیاری آوردی و کاش بیشتر دقت می کردی تا باز به مساوی نرسی. دیدار با ایرلند خیلی حساس بود. شنیدن خطر نتیجه ۲-۲ حریفان برای تو باز من را یاد هشت سال پیش انداخت و کشتی شکسته وایکینگ ها. نگران بودم اما ظاهرا نگرانیم بی مورد بود. کاسانو گل اول را زد و امیدوارتر شدم و ماریو با آن سوپرگل جواب انتقادها را داد. هرچند هنوز خیلی از او دلخور بودم! و مجید جلالی که گفت: صعود از گروه حق کرواسی بود نه تو, می خواستم مثل گلادیاتورهایت از تلویزیون به او حمله کنم! شب بعد معلوم شد که باید با انگلستان مسابقه بدهی. دوستم با من تماس گرفت و گفت: یکی از سه تا شیرهای ما واستون کافیه پیتزا خورها! شانسی شانسی صعود کردین. تنها گفتم: خواهیم دید! با اطمینان گفتم چون ایمان داشتم تو برنده ای. شب امتحان بود! همه می گفتند تو دیوانه ای بلند شو بجای فوتبال دیدن درس بخون! و من در دل گفتم: خب عشقه دیگه! جدال با باغ وحش انگلستان آغاز شد و تو نشان دادی که بهتر و برتری و شوت دنیله بریتانیا را لرزاند و البته مرسی کاپیتان برای دست چپت! در تمام طول بازی تو از آنها سر بودی اما خب باز هم پنالتی… نه ریکاردو تکانم داد و نه کول! نفسم دیگر بند آمده بود. دیامونتی که توپ را کاشت گفتم: تو رو خدا تمامش کن و بگذار بخوابیم! او هم تمامش کرد! این هم از سه شیر پاکتی! و باز هم ژرمن ها! یعنی تاریخ تکرار می شود یا واقعا اینطور که همه می گویند آلمان خیلی بهتر است و دیگر خبری از پیروزی تو نیست؟ خیلی نگران بودم, آخر آلمان واقعا تیم خوبی داشت. در چند دقیقه ابتدایی با چند اشتباه بدجور تنم را لرزاندی. خیلی ترسیدم آن همه که گفتند “جلوی آلمان کارتون تمومه” حرفشان درست باشد. اما تو نگذاشتی. تو نشان دادی که همیشه ایتالیایی. آفرین به تو کاسانو, آفرین به تو ماریو و باز هم آفرین به تو سوپرماریو! بعد از گل دوم در آسمان ها بودم. آخ خدا کاش جای خودخواهی کمی تجربه داشتی تا آلمان را شش تایی کنی! اما خب نشد. با وجود تمام خستگی و سختی نهصد کیلومتر سفر نشان دادی که یک چیز از تاکتیک و تکنیک کارایی بیشتری دارد و آن هم غرور و تعصب است که وقت خواندن سرود ملی در چهره تک تک مردان تو موج می زد. پرواز به فینال! نمی دانم این چندمین فینالست چون تمام مسابقات تو برای من فینال بوده. باز هم خوردیم به ماتادورها و کل کل ها شروع شد. البته خیلی ها دیگر روی حرف زدن را نداشتند چون دیدند تیمی که می گفتند از گروهش صعود نمی کند و با حقارت کنار می رود چطور با اقتدار تا فینال آمده و باز هم ثابت کرد که حقیر و ناتوان چه کسانی هستند. و تو باز هم مرا سربلند کردی. فینال را همه با هم دیدیم و نیازی به بازگوی اتفاقاتش نیست. شکست بدی بود. درست است که از نتیجه و نگرفتن جام ناراحت شدیم و اشک ریختیم اما نه! یک لحظه صبر کنید! آهای پیرلو, گریه نکن مرد تو بهترینی. بونوچی اشک نریز تو ما را سربلند کردی! کاپیتان تو بهترین دروازه بان جهانی! شما بهترین هستید مردان بی ادعا. سوپرماریو تو فوق العاده ای پسر! درسته که گاهی بداخلاقی اما متنی که بر صفحه توییترت نوشتی را خواندم و ممنونم از آن به گفته خودت “دو فرشته ای که تو را به فرزند خواندگی پذیرفتند”, دنیله تو عالی بودی گلادیاتور! و همه شما. شما که باز هم با غرور و تعصب و شرف میلیون ها نفر را سربلند کردید و نشان دادید که عاشق عاشقانتان هستید و برای آنها چنین جسورانه می جنگید و شک دارم جز تو ای ایتالیا جای دیگری هم باشد! یک حس در تمام طول این سال ها و این نوشته با من بود. از پنالتی به آسمان رفته باجو گرفته تا اکنون و تا ابد… گذاشتم آخر بگویم تا تکراری نشود! و آن هم افتخار و افتخار و افتخار… افتخار به اینکه آنقدر عاقل و باشعور و زیبایی شناس بوده ایم که نه تنها از جماعت موج سوار حزب باد نیستیم بلکه با ایتالیا زندگی می کنیم. با مردانی که قدر می دانند و با شرف می جنگند. و این همه قطعا بسیار با ارزش تر از یک گلدان فلزی است! من امروز یک اتاق شخصی دارم که تو بر در و دیوار آن نقش بسته ای و مغرورانه به خود می بالم که عاشق ایتالیا هستم. پس با افتخار و بلند بگو, فریاد بزن “قلب من ایتالیاست و پایتخت قلبم, رم”
.
.
نویسنده: مسعود ارجمندنیا
Asroma27.ir

[sina acm]

احسنت !

بله همین طوره نباید از یه فینال نا امید بشیم ایتالیا فوتبال تو خونشه همین طور که ما رو از سلطه 11 ساله چه در عرصه باشگاهی و چه ملی در آوردن

ما هم میتونیم دوباره برگردیم سر جامون که رنکینگ 1 جهانیه جای ما سال ها اونجا بوده و دراینده هم هست دوباره برمیگردیم

زنده باد اتزوری

[ikiusan]

همه خاطراتم از سال 98 به اینور زنده شد اااااااااااااااااااای خدا چه دورانی بود!!! کفم برید دمت گرم بابت متنت!
اینو اونایی باید بخونن که فوتبال براشون از دقیقه 80 فینال یورو 2008 شروع شد!!! تا بفهمن عشق یعنی چی! زنده باد ایتالیا زنده باد اصالت!

[R.BAGGIO.10]

استقبال گرم ناپوليتانو از آتزوري

رييس جمهور ايتاليا بي مهري مردمش نسبت به آتزوري را با ترتيب دادن يك مراسم استقبال گرم از نايب قهرمان يورو 2012 جبران كرد. براي استقبال از تيم ملي ايتاليا، تيمي كه برخلاف انتظارات توانست تا فينال جام ملت‌هاي اروپا صعود كند اما در نهايت با 4 گل مغلوب اسپانيا شد، تنها جمعيتي در حدود 40، 50 نفر به فرودگاه فيوميچينوي شهر رم رفته بودند. هواداران حاضر در فرودگاه شهر رم با سر دادن سرود ملي ايتاليا و درخواست از بازيكنان براي امضاي پلاكاردي كه روي آن نوشته شده «برو ايتاليا» از شاگردان پراندلي به خاطر كسب عنواني كه حتي خوشبين ترين هوادار آتزوري هم تصورش را نمي‌كرد تقدير كردند تا تيم را از شرايط روحي نه چندان جالبي كه داشت خارج كنند. لئوناردو بونوچي، يكي از مهره‌هاي اصلي آتزوري در يورو 2012 در گفت و گو با AFP اعتراف كرد كه استقبال رييس جمهور و هموطنانش حال و هواي او و هم‌تيمي‌هايش را بعد از شكست تحقيركننده برابر اسپانيا عوض كرده: «اين ناراحتي هميشه همراه ما خواهد بود چون تنها يك قدم تا محقق كردن يك روياي بزرگ فاصله داشتيم. متاسفانه نتوانستيم بازي‌مان را به يك تيم بزرگ تحميل كنيم. يورو را با انگيزه عملي كردن تاكتيك‌هايي كه چزاره پراندلي به ما آموخت و به اميد كسب موفقيتي بزرگتر در جام جهاني 2014 ترك مي‌كنيم.»
با وجود استقبال نه چندان پرشمار مردم ايتاليا از آتزوري، پراندلي و مردانش در بازگشت از يورو، در كاخ كوييريناله ميهمان رييس جمهور ناپوليتانو شدند تا از سوي رييس جمهوري بابت افتخار بزرگي كه كسي انتظارش را نداشت تمجيد شوند. پراندلي هم با تقدير از ناپوليتانو به خاطر حمايت‌هاي هميشگي‌اش از تيم ملي به خصوص حضور در گدانسك براي تماشاي بازي اول آتزوري برابر اسپانيا، مدال نقره‌اي كه با خودش از اوكراين آورده بود را به او تقديم كرد. پراندلي با توصيف ناپوليتانو به عنوان بزرگترين هوادار آتزوري اعتراف كرد او كمك فراواني به مردانش كرده تا شكست تلخ بازي برابر اسپانيا را هضم كنند.
در اين مراسم پس از آنكه جان لوييجي بوفون، كاپيتان و دروازه‌بان تيم تك تك اعضاي تيم ملي را به ناپوليتانو معرفي كرد، رييس جمهور 87 ساله ايتاليا با توصيف نايب قهرماني كشورش در يورو به عنوان موفقيتي خارق العاده گفت: «از طرف دولت و ميليون‌ها ايتاليايي از شما به خاطر موفقيتي كه كسب كرديد تشكر مي‌كنم. شور و تعصب نسبت به تيم ملي را در چهره تك تك شما مي‌توان ديد و اين بهترين هديه‌اي است كه شما به ما داده ايد. اين تيم تازه پا گرفته است اما تمام كارها و برنامه‌هايش بر پايه خرد و منطق است و هنوز راه درازي براي رفتن دارد. مطمئنم كه ما باز هم همديگر را خواهيم ديد.»

[مورینیو...]

منم يه حرف دارم اين نظر منه برام فرقي نميكنه كسي ناراحت بشه يا نه آدم بايد حرف دلشو بزنه و كسي كه از حرف دل ديگران ناراحت ميشه بهتره عزلت نشيني كنه.
من با افتخار ميگم قلب من اسپانياست.يورو 2000 رو نديدم اما يورو 2004 رو خوب يادم مياد كه از پرتغال ميزبان حذف شديم يعني اصلا صعود نكرديم.تو گروه ما يونان بود كه اونقدر خوب بود كه قهرمان شد و پرتغالي كه بازي مرگ و زندگي رو از ما برد و بجاي مابه حذفي صعود كرد و بعد انگليس رو حذف كرد ولي به فينال نرسيد.اسپانيا هشت سال پيش اون بود.جام جهاني 2006 درسته كه قهرمان نشديم اما ماترجيح ميديم قهرمان نشيم تا اينكه نا جوان مردانه قهرمان بشيم.حركت ماتراتزي به زيدان و اينكه به زيزو گفته پيراهن خواهرتو بهم ميدي براي ما مسلمون ها چيزي جز زشتي رو نشون نميده.ميايم تو 2008 . در آستانه ي يورو ما پديده اي به نام ديويد ويا رو به جهان معرفي كرديم تو اون مدت اونقدر روي كاسياس و ژاوي و اينيستا كار كرديم كه تا قبل از قهرمانيمون كسي اونها رو نميشناخت تلاشي كه ماتادور ها و برنامه ريزي اي كه اونها براي قهرماني در يورو 2008 داشتن ايتاليا حتي در خواب هم نداشت. جام جهاني 2010 اين ما بوديم كه مدعي ها رو حذف كرديم و با شايستگي قهرمان شديم.قهرماني اي بي حرف و حديث.بازيكنان ما درسته سرود تيم مليشون رو نميخونند اما اين موضوع قبل از سوت شروع بازيه وقتي بازي شروع ميشه كاتالاني و مادريدي و باسكي معنايي نداره و چيزي كه معنا داره برادري و دوستيه.به يورو 2012 ميرسيم .ما بهترين تيم مرحله ي گروهي اين رقابت ها بوديم.درسته كه دربازي نيمه نهايي خوش شانس بوديم كه پرتغال رو حذف كرديم درسته كه در مقابل ايتاليا شانس طرفدار ما بود نه لاجوردي ها اما ما نه مثل ايتاليا حاشيه داشتيم و نه مثل پرتغالي ها بازيكنانمون تو تمرينات به جاي تمرين فوتبال تمرين دفاع شخصي داشتن.ما طرفداران ماتادور ها ما طرفداران اسپانيا اين تيم رو دوست داريم چون همواره اين كشور هيچ وقت نتيجه رو فداي زيبايي فوتبال در عرصه ي ملي نكرد و همواره زيبا بازي كردن در دستور كار او بود.من با پاس كاري هاي زياد ماتادور ها موافق نيستم اما اين هم سبكي از فوتباله و چون من موافق نيستم دليلي بر زيبا نبودن آن نيست.يادمان باشد ما هميشه به حريفمان احترام ميگذاريم و كم اند روز هايي كه بي احترامي كرده باشيم.در بازي با ايتاليا در فينال يورو 2012 در دقايق آخر بازي بود كه ايكر كاسياس دروازه بان اسپانيا به داور كنار دستش گفت خواهش ميكنم به داور وسط بگين بازي رو بدون وقت اضافه تموم كنه تا ايتاليا غرورش نشكنه.داور خط به داور وسط از طريق بي سيم اطلاع داد اما او چون پاي قوانين در ميان بود و وقت را اعلام كرده بود نپذيرفت.در ضمن در آخر بازي ايكر كاسياس بود كه در غم ايتاليايي ها شريك شد و به شاديه آنچناني نپرداخت در حالي كه ما خوشحالي بوفن و پيرلو دو تن از بزرگان فوتبال ايتاليا در فينال جام جهاني 2006 رو ديديم.در حالي كه اونها ميبايست از حركت زشت ماتراتزي شرمنده ميبودند و يه عذر خواهي كوچك از فرانسوي ها ميكردند و سپس به جشن و پاي كوبي مي پرداختند از اين كار امتنا كردن.

[ikiusan]

منم يه حرف دارم اين نظر منه برام فرقي نميكنه كسي ناراحت بشه يا نه آدم بايد حرف دلشو بزنه و كسي كه از حرف دل ديگران ناراحت ميشه بهتره عزلت نشيني كنه.
من با افتخار ميگم قلب من اسپانياست.يورو 2000 رو نديدم اما يورو 2004 رو خوب يادم مياد كه از پرتغال ميزبان حذف شديم يعني اصلا صعود نكرديم.تو گروه ما يونان بود كه اونقدر خوب بود كه قهرمان شد و پرتغالي كه بازي مرگ و زندگي رو از ما برد و بجاي مابه حذفي صعود كرد و بعد انگليس رو حذف كرد ولي به فينال نرسيد.اسپانيا هشت سال پيش اون بود.جام جهاني 2006 درسته كه قهرمان نشديم اما ماترجيح ميديم قهرمان نشيم تا اينكه نا جوان مردانه قهرمان بشيم.حركت ماتراتزي به زيدان و اينكه به زيزو گفته پيراهن خواهرتو بهم ميدي براي ما مسلمون ها چيزي جز زشتي رو نشون نميده.ميايم تو 2008 . در آستانه ي يورو ما پديده اي به نام ديويد ويا رو به جهان معرفي كرديم تو اون مدت اونقدر روي كاسياس و ژاوي و اينيستا كار كرديم كه تا قبل از قهرمانيمون كسي اونها رو نميشناخت تلاشي كه ماتادور ها و برنامه ريزي اي كه اونها براي قهرماني در يورو 2008 داشتن ايتاليا حتي در خواب هم نداشت. جام جهاني 2010 اين ما بوديم كه مدعي ها رو حذف كرديم و با شايستگي قهرمان شديم.قهرماني اي بي حرف و حديث.بازيكنان ما درسته سرود تيم مليشون رو نميخونند اما اين موضوع قبل از سوت شروع بازيه وقتي بازي شروع ميشه كاتالاني و مادريدي و باسكي معنايي نداره و چيزي كه معنا داره برادري و دوستيه.به يورو 2012 ميرسيم .ما بهترين تيم مرحله ي گروهي اين رقابت ها بوديم.درسته كه دربازي نيمه نهايي خوش شانس بوديم كه پرتغال رو حذف كرديم درسته كه در مقابل ايتاليا شانس طرفدار ما بود نه لاجوردي ها اما ما نه مثل ايتاليا حاشيه داشتيم و نه مثل پرتغالي ها بازيكنانمون تو تمرينات به جاي تمرين فوتبال تمرين دفاع شخصي داشتن.ما طرفداران ماتادور ها ما طرفداران اسپانيا اين تيم رو دوست داريم چون همواره اين كشور هيچ وقت نتيجه رو فداي زيبايي فوتبال در عرصه ي ملي نكرد و همواره زيبا بازي كردن در دستور كار او بود.من با پاس كاري هاي زياد ماتادور ها موافق نيستم اما اين هم سبكي از فوتباله و چون من موافق نيستم دليلي بر زيبا نبودن آن نيست.يادمان باشد ما هميشه به حريفمان احترام ميگذاريم و كم اند روز هايي كه بي احترامي كرده باشيم.در بازي با ايتاليا در فينال يورو 2012 در دقايق آخر بازي بود كه ايكر كاسياس دروازه بان اسپانيا به داور كنار دستش گفت خواهش ميكنم به داور وسط بگين بازي رو بدون وقت اضافه تموم كنه تا ايتاليا غرورش نشكنه.داور خط به داور وسط از طريق بي سيم اطلاع داد اما او چون پاي قوانين در ميان بود و وقت را اعلام كرده بود نپذيرفت.در ضمن در آخر بازي ايكر كاسياس بود كه در غم ايتاليايي ها شريك شد و به شاديه آنچناني نپرداخت در حالي كه ما خوشحالي بوفن و پيرلو دو تن از بزرگان فوتبال ايتاليا در فينال جام جهاني 2006 رو ديديم.در حالي كه اونها ميبايست از حركت زشت ماتراتزي شرمنده ميبودند و يه عذر خواهي كوچك از فرانسوي ها ميكردند و سپس به جشن و پاي كوبي مي پرداختند از اين كار امتنا كردن.

اینکه پرتغال توی یورو 2004 تا فینال اومد بماند ، اینکه ژاوی و اینیستا و کاسیاس سه سال قبل از یورو 2008 اینقدر بزرگ بودن و شناخته شده که چمپیونز لیگ رو فتح کردن بماند ، حتی اینکه سایت گل.کام ایتالیا رو بهترین تیم جام انتخاب کرده بماند ، همه ی اینا هیچی ... چرا اومدی جایی که از عنوان تاپیکش معلومه جایی برای اعلام اتحاد و سرافرازی هوادارای آتزوری بعد اون باخت تلخه زشتیهای ایتالیاییها و در برابر مرام و مردونگی (!؟!؟!؟!؟) ماتادورها رو اعلام میکنی؟ بهتر نیست جای دیگه ای جز اینجا اعلام هواداری کنی؟ تک تک آتزوریها تا آخر عمر از اسپانیا متنفر خواهند بود! هرچنر مثل من بارسایی باشن!

با افتخار میگویم: قلب من ایتالیاست!!!

[R.BAGGIO.10]

اینکه پرتغال توی یورو 2004 تا فینال اومد بماند ، اینکه ژاوی و اینیستا و کاسیاس سه سال قبل از یورو 2008 اینقدر بزرگ بودن و شناخته شده که چمپیونز لیگ رو فتح کردن بماند ، حتی اینکه سایت گل.کام ایتالیا رو بهترین تیم جام انتخاب کرده بماند ، همه ی اینا هیچی ... چرا اومدی جایی که از عنوان تاپیکش معلومه جایی برای اعلام اتحاد و سرافرازی هوادارای آتزوری بعد اون باخت تلخه زشتیهای ایتالیاییها و در برابر مرام و مردونگی (!؟!؟!؟!؟) ماتادورها رو اعلام میکنی؟ بهتر نیست جای دیگه ای جز اینجا اعلام هواداری کنی؟ تک تک آتزوریها تا آخر عمر از اسپانیا متنفر خواهند بود! هرچنر مثل من بارسایی باشن!

با افتخار میگویم: قلب من ایتالیاست!!!

تیم ما هر چی باشه و هرچی هست لااقل هفتاد دو ایالت نیست
موقع اهتزاز پرچمش همه سرود میخونند
وقتی موفقیتی کسب میکنه همه یه پرچمو بالا میبرند نه مثل برخی تیمها که تو جام جهانی 2010 پرچم ایالت کاتالون رو به اهتزاز در آوردند و عملا لکه ننگ تاریخ یه کشورو تو فوتبال رقم زنند.
اینا به کنار ما تیممون هزارتا هم بیفته عقب بازم طرفدارشیم
افتخار منم اینه که 1997 تا الان طرفدار دو آتیششم.

[مورینیو...]

اینکه پرتغال توی یورو 2004 تا فینال اومد بماند ، اینکه ژاوی و اینیستا و کاسیاس سه سال قبل از یورو 2008 اینقدر بزرگ بودن و شناخته شده که چمپیونز لیگ رو فتح کردن بماند ، حتی اینکه سایت گل.کام ایتالیا رو بهترین تیم جام انتخاب کرده بماند ، همه ی اینا هیچی ... چرا اومدی جایی که از عنوان تاپیکش معلومه جایی برای اعلام اتحاد و سرافرازی هوادارای آتزوری بعد اون باخت تلخه زشتیهای ایتالیاییها و در برابر مرام و مردونگی (!؟!؟!؟!؟) ماتادورها رو اعلام میکنی؟ بهتر نیست جای دیگه ای جز اینجا اعلام هواداری کنی؟ تک تک آتزوریها تا آخر عمر از اسپانیا متنفر خواهند بود! هرچنر مثل من بارسایی باشن!

با افتخار میگویم: قلب من ایتالیاست!!!

اینکه پرتغال توی یورو 2004 تا فینال اومد بماند
من درون متنم اين موضوعرو اشتباه گفتم تا ببينم كسي متن طولاني رو ميخونه يا نه.اگرنه من فيلم مسابقات يورو 2004 رو دارم و بار ها نگاش كردم اگه شك داري بهت بگم كدوم بازي ها رو كدوم گزارش گراي ايراني گزارش كردن و چي گفتن بازم اگه دوست داري چند تا از كليپ هاشو درست كنم و شماره موبايلمو داخلش بذارم و آپودش كنم تا دانلود كني و ببينيي دوز و كلك و چرت و برت گفتن تو كار ما نيست و اگه حرفي ميزنم قبلش تحقيق ميكنم و گذاشتن چند اطلاعات غلط فقط بري اين بود تا ببينم كسي متن رو ميخونه يا نه.به نظر شما احترام ميذارم چون وقت گذاشتين و متنمو خوندين و فكر كردين و نظر دادين.
اینکه ژاوی و اینیستا و کاسیاس سه سال قبل از یورو 2008 اینقدر بزرگ بودن و شناخته شده که چمپیونز لیگ رو فتح کردن بماند
در مورد ژاوي و اينيستا و كاسياس منظورم افتخارات در عرصه ي ملي بود نه باشگاهي.
حتی اینکه سایت گل.کام ایتالیا رو بهترین تیم جام انتخاب کرده بماند
بهترين تيم شناخته شد چون كسي انتظار نداشت بياد فينال. اگه ايرلند هم ميومد فينال بهترين تيم شناخته ميشد اتفاقا اين جاي تاسف داره كه آمدن قهرمان جام جهاني 2006 به فينال براي همه غير منتظره باشه.به نظر شما اگه آلمان به فينال ميومد بهترين تيم ميشد؟ نظر من منفيه چون همه از آلمان انتظار داشتن بياد فينال.اگه ايرلند ميومد فينال و از اسپانيا 6 تا هم ميخورد باز بهترين تيم ميشد چون به نوعي شگفتي ساز شد.
چرا اومدی جایی که از عنوان تاپیکش معلومه جایی برای اعلام اتحاد و سرافرازی هوادارای آتزوری بعد اون باخت تلخه
بحث در اين انجمن آزاده و هر تاپيك صرفا مخصوص هواداران اون تاپيك نيست اگر هم اين طوري باشه در انجمن رو بايد گل گرفت چون ديگه كيفيت بحث ها تو يه سطح ميمونه و كاربران از هم اطلاعات جديد ياد نميگيرن و به تجربشون افزوده نميشه.
زشتیهای ایتالیاییها و در برابر مرام و مردونگی (!؟!؟!؟!؟)ماتادورها رو اعلام میکنی؟
اين صرفا يه انتقاد به عملكرد اخلاقي ايتاليايي ها در فينال جام جهاني 2006 بود.

بهتر نیست جای دیگه ای جز اینجا اعلام هواداری کنی؟ تک تک آتزوریها تا آخر عمر از اسپانیا متنفر خواهند بود! هرچنر مثل من بارسایی باشن!
در اول عرايضم غير مستقيم گفتم نيومدم رو اعصاب كاربران اين بخش رژه برم من فقط نظرمو گفتم و قصد تحريك كردن كسي رو نداشتم.انسان ها از قدرت اختيار بهره مندند و صاحب اختيارند كه از هر كسي متنفر باشند.

[مورینیو...]

تیم ما هر چی باشه و هرچی هست لااقل هفتاد دو ایالت نیست
موقع اهتزاز پرچمش همه سرود میخونند
وقتی موفقیتی کسب میکنه همه یه پرچمو بالا میبرند نه مثل برخی تیمها که تو جام جهانی 2010 پرچم ایالت کاتالون رو به اهتزاز در آوردند و عملا لکه ننگ تاریخ یه کشورو تو فوتبال رقم زنند.
اینا به کنار ما تیممون هزارتا هم بیفته عقب بازم طرفدارشیم
افتخار منم اینه که 1997 تا الان طرفدار دو آتیششم.

تیم ما هر چی باشه و هرچی هست لااقل هفتاد دو ایالت نیست
آمريكا هم ايالت بنديه.
موقع اهتزاز پرچمش همه سرود میخونند
خوندن صرفا تكان دادن لب نيست آدم تو دلشم ميتونه سرود مليشو بخونه. تعصب به وطن بايد در قلب باشه نه لب.
وقتی موفقیتی کسب میکنه همه یه پرچمو بالا میبرند نه مثل برخی تیمها که تو جام جهانی 2010 پرچم ایالت کاتالون رو به اهتزاز در آوردند و عملا لکه ننگ تاریخ یه کشورو تو فوتبال رقم زنند.
اين نشونه ي آزادي در اسپانياست اين اتفاق در كشوري مثل ايتاليا اگه بيفته بازيكناش حبس ابد ميخورن.انسان ها فطرتا عاشق آزادي اند و اوج آزادي در اسپانياست.آزادي شاخه اي از دموكراسيه و دوري از دموكراسي لكه ي ننگه.
اینا به کنار ما تیممون هزارتا هم بیفته عقب بازم طرفدارشیم
افتخار منم اینه که 1997 تا الان طرفدار دو آتیششم.
كسي نگفته بيا طرفدار اسپانيا شو. تو ميتني هر تيمي رو براي دوست داشتن انتخاب كني و در اين امر آزادي.
در اخر بگم من از ايتاليا متنفر نيستم و اتفاقا برنامه اي دارم كه وابسته به يه اتفاقه و اگه اون اتفاق دير يا زود بيفته (بسته به خواست خدا داره) من براي ادامه ي زندگي به ايتاليا خواهم رفت.و فقط دو ماه در سال را در كشورم ايران خواهم بود.

[ikiusan]

برای تک تک جمله هات جواب هست که بابت دو خط آخر نوشته هات به هر دو تا پست کلا بیخیالش شدم! هرجای دنیا بهت خوش بگذره و فکر کن تیم ملی اسپانیا متحده و فکرکن اینا رو اسپانیا از خودش داره نه بارسلونا! کلا خوش باشی!