متاسفانه همونطور که از قبل هم گفته بودم به زنده بازی نرسیدم تازه میخوام برم جنازه شو ببینم
اما گلا رو دان کردم یه مختصر افاضه ای رو گلای خودمون بکنم
دو گل یووه از یه نظر شبیه هم بودن؛ یه پاس زمینی به مارکیزیو میرسه، مارکیزیو با توپ حرکت میکنه و پاس میده و یار سوم گل میزنه. منتها رو گل اول این حرکت کلودیو در عرض و پاسش به یار بود ولی در گل دوم حرکتش تو عمق و پاس به فضا بود:
شماتیک گل اول
شماتیک گل دوم
خط قرمز : پاس - شوت
نقطه چین سیاه : حرکت با توپ
نقطه چین آبی : حرکت بدون توپ
چون بازی رو هنوز ندیدم نمیتونم نظر خاص دیگه ای بدم. گفتنی ها رو هم دوستان گفتن. واسه همین این مقاله Kiris Voakes رو میزارم اینجا. از شواهد و قرائن پیداست خوب بازی کردیم و چلسی رو تو زمین خودشون تحت فشار گذاشتیم :
=============================
یوونتوس با متوقف کردن قهرمان اروپا در زمین خودش چشمه ای از توانایی هایش را به اروپا نشان داد
مراقب باش اروپا ... یوونتوس برگشته. شاید اونا با برد به لیگ قهرمانان برنگشتن یا اینکه هنوز نقطه ضعفای قدیمی تو بازیشون دیده میشه اما بیانکونری شایستگی و قدرت خودش رو با جبران دو گل عقب افتادگی و تساوی تو استمفورد بریج ثابت کرد.
وقتی قهرمان اروپا تو نیم ساعت اول دو گل شوک آور بهشون زد، بازی خیلی راحت میتونست واسشون تموم بشه اما بجاش اونها انقدر به کارشون اعتماد داشتن که تو پونزده دیقه بعدی ابتکار عمل رو از میزبانشون بگیرن.
یه نکته کلیدی دیگه هم تو اون 120 دقیقه فاصله بین دو گل اسکار و برگشت یووه به بازی با گل آرتورو ویدال وجود داشت.
این شیلیایی ظاهرا با آسیب دیدگی جزئی مچ پا دچار شد و واسه مدتی به نظر میرسید که شب ویدال به پایان رسیده. اما وقتی آرتورو دوباره پاهاش رو بدست آورد، امید بانوی پیر هم برگشت و ظرف 5 دقیقه او راهش رو به محوطه جریمه چلسی باز کرد و یووه رو به بازی برگردوند.
از اون لحظه یووه طبق معمول مالکیت توپ رو گرفت. چیزی که این چند وقته با آنتونیو کونته خیلی خوب انجامش می دن و کنترل این سبک بازی یووه برای چلسی خیلی سخت بود. بیانکونری در نیمه دوم کنترل بازی رو در اختیار داشت و کاملا لایق گل تساوی بود که خیلی عالی توسط فابیو کوالیارلا به دست اومد اون از جان تری ایستا خیلی راحت [ نویسنده اصطلاح پوست کندن رو استفاده کرده !
] عبور کرد و پاس عمقی فوق العاده مارکیزیو رو دریافت کرد. اگه یوونتوس برنده بازی میشد - اتفاقی که نزدیک بود با ضربه استثنایی پای چپ کوالیارلا که به تیر دروازه برخورد کرد، در دقایق آخر بازی بیفته - چلسی نمیتونست شکایتی داشته باشه.
ممکنه اونا تو دقایقی از بازی هم خوش شانس بوده باشن – مثل اون شوت خوان ماتا وقتی بازی 2-1 بود – اما این نمایش اونها سرشار از باور داشتن و مصمم بودن بود. چند اشتباه تو عقب زمین مخصوصا رو ضربه های کرنر که بعضا خطرناک میشد خیلی سریع پوشش داده شد.
ویدال بازیکن کلیدی مسابقه ای بود که بیشتر از هر چیز دیگه ای سرعتی آتشین داشت. سرعتی که یووه در دوری دو و نیم ساله ش از چمپیونز لیگ همیشه تو بازیاش داشته. وقتی آندره ا پیرلو خیلی زود کم آورد بار مسئولیتش به دوش یار سابق بایر لورکوزن افتاد و او کنترل وسط زمین رو بدست گرفت. اگه ویدال بیرون میرفت به احتمال زیاد سعی و تلاش بازیکنای یووه در آخر بازی بی نتیجه می موند.
با برتری در اغلب دقایق بازی و عقب کشیدن آبیها، بیانکونری ثابت کرد از سطح بازی و فعل خواستن کافی برای پیشروی زیاد در این تورنمنت برخورداره اما همچنان این سوال بزرگ باقی میمونه که: چه اتفاقی میفته در صورتی که اونا مجبور به استفاده از یاران ذخیره شون بشن؟ کوالیارلا از روی نیمکت اومد و بازی رو برای یووه درآورد، که خیلی مثبت بود و این به کونته و کاررا امید زیادی خواهد داد؛ اما آیا واس بقیه هم اینطور خواهد بود؟
پس تا اینجا اوضاع واسه یوونتوس خیلی خوب بوده. اگه به صورت کلی ببینیم، یک امتیاز در اولین مسابقه قابل باور ودرکه اما همچنین یک قدم اول عالی هم محسوب میشه و مطمئنا از این به بعد بقیه اروپا هم رو اونا به عنوان رقیب جدی تری حساب خواهند کرد.
Goal.com | ترجمه خرکی
=============================
در کل با توجه به اینکه بعد از دو سال دوری اولین بازی یووه تو لیگ قهرمانان بود اون هم با مدافع قهرمانی تو زمین خودش، به نظرم مساوی اصلا نتیجه بدی محسوب نمیشه. مخصوصا اینکه یه روز هم کمتر استراحت کرده بودن و تونستن بازی 2-0 باخته رو 2-2 کنن.
p.s: یوونتوسیا یه جوری رو صحنه گل سر و صدا می کردن انگار که بازی داشت تو تورین برگزار میشد :|