فرگوسن مرد تمام نشدني اولدترافورد

[armanterminator]

سر الکس فرگوسن سرمربي منچستريونايتد براي نوزدهمين بار بهترين مربي سال ليگ برتر انگليس شناخته شد.

نمانيا ويديچ مدافع منچستريونايتد هم براي دومين بار به خاطر حضور مستمر و موثر در قلب دفاع تيم جايزه بهترين بازيکن را گرفت.
ويديچ و فرگوسن هر دو از جمله عوامل نوزدهمين قهرماني منچستريونايتد در ليگ برتر انگليس بودند.
اين تيم اميدوار است که با غلبه بر بارسلونا در فينال ليگ قهرمانان اروپا به افتخارات خود بيفزايد.

[ManUtd]

تصویر فرگوسن در کنار اولین جام هایش برای شیاطین سرخ

این عکس یادگاری فرگوسن و خانواده اش با نخستین جامی است که او به همراه منچستر یونایتد گرفته است.

[ManUtd]

فرگوسن یکشنبه در منچستریونایتد 25 ساله می‌شود/ کسب 37 جام!



سر آلکس فرگوسن 25 سال پیش در تاریخ ششم نوامبر هدایت منچستریونایتد را بر عهده گرفت و تا به امروز با این تیم 37 جام برده است. به گزارش خبرگزاری مهر، سرآلکس فرگوسن دوران مربیگری خود را در سال 1974 با "ایست استیرلینگشایر" آغاز کرد و 12 سال بعد پس از حضور در تیم‌های "سنت میرن"، "آبردین" و تیم ملی فوتبال اسکاتلند، به تیم فوتبال منچستریونایتد پیوست. فرگی امروز پس از ربع قرن حضور در اولدترافورد و در سن 70 سالگی، 37 جام به همراه این تیم بالای سر برده است.
فرگوسن در تیم فوتبال من یونایتد موفق به فتح 12 عنوان قهرمانی لیگ برتر، پنج جام حذفی، چهار جام اتحادیه، 10 جام خیریه، 2 لیگ قهرمانان اروپا (2 نایب قهرمانی)، یک جام برندگان جام، یک سوپرجام اروپا، یک جام بین قاره‌ای و یک جام باشگاه‌های جهان شده است.
آرسن ونگر، سرمربی تیم فوتبال آرسنال در خصوص 25 سالگی فرگوسن در اولدترافورد گفت: چه می توانم بگویم؟ مردم درباره آن بسیار صحبت می کنند. همه آنچه در خصوص فرگوسن می توان گفت استمرار و کیفیت کار اوست. ضمن اینکه فرگوسن یک مربی استثنایی است، چراکه من کسی را نمی شناسم که 25 سال در سطح بالایی در یک باشگاه فعالیت کرده باشد. بی تردید کسی قادر به انجام آن نیست.

[ManUtd]

25 نکته که در مورد سر الکس فرگوسن نمی دانستید



امروز بیست و پنجمین سال حضور سر الکس در الدترافورد است، خواندن نکات زیر از این مربی بزرگ خالی از لطف نیست

1- زمانی که مردم اسکاتلند سرگرم جشن های آغاز سال نوی میلادی بودند، نوزاد الکساندر و الیزابت در 31 دسامبر 1941 در منطقه گووان گلاسکو متولد شد.

2- الکساندر کوچک همان بدو تولد مورد غسل تعمید قرار گرفت این در خانواده مذهبی فرگوسن چیز عجیب و تازه ای نبود.

3- سال ها بعد الکس کوچک پدرش را مردی آرام معرفی کرد که دوست داشت در سکوت به مطالعه بپردازد،اما او فراموش کرد که اشاره کند پدرش زمانی که عصبانی میشد زیاد هم ساکت نبود .از قدیم گفتن پسر کو ندارد نشان از پدر ...

4- الکساندر نوجوان بعد از تمام کردن مدرسه، به عنوان شاگرد ابزار ساز در شرکت بزرگ Remington Rand مشغول به کار شد.چند سال بعد با تلاش بسیار به موفقیت بیشتری رسید و در قسمت خود به عنوان یکی از افراد بالا رتبه انتخاب شد.

5- در یک تجمع اعتراضی در اوایل دهه 60 الکساندر برای اولین بار دختر جوان زیبایی به نام کتی هولدینگ را ملاقات کرد،که بعدا با همین دختر ازدواج کرد. کی میگوید که داستان های عاشقانه واقعی نیستند ؟!این همان عشق در نگاه اول بود.

6- در کنار کار به عنوان ابزار ساز و قرار های عاشقانه با کتی، فرگی در حال دست و پا کردن نامی برای خود به عنوان مهاجمی گلزن در محافل فوتبالی گلاسکو بود.وی در همین زمان با پیوستن به تیم دانفرملاین و زدن 45 گل در 51 مسابقه به بازیکنی حرفه ای تبدیل شد.

7- در 12 مارچ 1966 وی با کتی هولدینگ ازدواج کرد و با خرید خانه ای در جنوب گلاسکو زندگی مشترکشان را اغاز کردند.این خانه قیمتی 3 هزار پوندی داشت که در ان زمان پول زیادی بود.

8- در فوریه 1972 کتی و الکساندر صاحب دو قلویی به نام های جیسون و درن شدند .البته آن ها چهار سال قبل صاحب اولین پسر خود به نام مارک شده بودند.حالا خانم فرگوسن صاحب سه فرگی کوچک شده بود که باید از آن ها مراقبت و تربیتشان می کرد .این او است که شایسته لقب "سر " است.

9- فرگی در دوران بازی خود در تیم های کوئینز پارک رنجرز، دانفرملاین، گلاسکو رنجرز، فالکیرک و Ayr یونایتد بازی کرد.

10- در بین سال های 1967 تا 69 که برای رنجرز بازی میکرد به تیم ملی اسکاتلند دعوت شد و در بازی مهم بین منتخب لیگ اسکاتلند و ایرلند یکی از گل های تیمش را به ثمر رساند.

11- در سال 1974 پس از بازنشستگی از فوتبال وی برای خود شغل جدیدی انتخاب کرد ،"دارنده جواز یک بار".و با پس انداز خود باری در گلاسکو خرید و فکر میکنید نام ان را چی گذاشت؟..."Fergies"

12- با فهمیدن اینکه اداره یک بار مشکلات خاص خود را دارد مربیگری در تیم Stirlingshire را قبول کرد. شور و اشتیاق او باعث شد تا او قرارداد را قبل از امضا کردن کامل نخواند .او هدایت باشگاهی با 8 بازیکن که حتی یک دروازه بان نداشت را قبول کرده بود...

13- جای تعجبی نبود که فرگی این باشگاه را بعد از 5 ماه ترک کرد و با برداشتن یک قدم رو به جلو هدایت باشگاه سنت میرن را به عهده گرفت.وی 4 سال موفق را در اینجا گذراند.

14- در سال 1978 به عنوان مربی ابردیین انتخاب شد و از اینجا بود که به عنوان یک الگو و نمونه موفق برای مربیان جوان فوتبال بریتانیا تبدیل شد.

15- بعد از شکستن سلطه رنجرز و سلتیک و قهرمانی اروپا او پیشنهاد های تیم های ارسنال،تاتنهام و وولوز را رد کرد او فقط یک رویا داشت ،هدایت منچستر یونایتد...

16- رویای فرگی در 5 نوامبر 1986 به حقیقت پیوست.در یک مکالمه تلفنی مارتین ادواردز رئیس وقت یونایتد به الکساندر فرگوسن پیشنهاد هدایت منچستر یونایتد را داد.

17- اما نزدیک بود که رویای وی نابود شود زمانی که همسرش کتی از اینکه باید شهر ابردین را ترک کند راضی نبود.ولی فرگی با زبان صاف و نرم و روی خوشش سرانجام وی را راضی کرد.

18- زمانی که وی موافقت کرد که مربی یونایتد شود دستمزدش کمتر از ان چیزی بود که در ابردین میگرفت.یک اسکاتلندی راضی شود از حقوقش بکاهد؟!خب برای هر چیزی که یک بار اولی وجود دارد...

19- در اوایل کار خود وی مشکلاتی با کنترل کردن ستارگان و سبک زندگی آن ها داشت اما به مرور زمان توانست راه و روش خودش را بدست آورد و پیاده کند.

20- بعد از شروع موفقیت هاش و در فصل 94-93 فرگی متوجه شد که همتایش جورج گراهام در آرسنال دو برابر او حقوق میگیرد او هم بعد از فتح دوگانه در سال 1996 تهدید به استعفا کرد .خوشبختانه هیئت مدیره یونایتد در تصمیمی عاقلانه مبلغی نزدیک به آنچه که او شایسته اش است را به او پرداخت کرد.

21- بعد از سه گانه باورنکردنی سال 1999 الکس فرگوسن به خاطر خدمتش به فوتبال بریتانیا مفتخر به کسب لقب "سر " شد.

22- جدا از خانواده و فوتبال یکی از علایق فرگی مسابقات اسب سواری است ،ورزش پادشاهان.
او در این ورزش با شاهزادگان و ثروتمندان زیادی رفت و آمد دارد که پیروزیشان را به رسم قدیمی با نان تست و شامپاین جشن می گیرند.


23- کسانی که فرگی را از نزدیک می شناسند می گویند او هیچ وقت نان و پنیر نمیخورد!

24- روش بدنام برخورد و عصبانیت فرگی با بازیکنانش به "سشوار"معروف است. البته این فقط شامل بازیکنان نمی شود و بعضی اوقات شامل حال خبرنگاران نیز می شود.

25- با این وجود او حس شوخ طبعی فوق العاده ای دارد .
goal.com

[ManUtd]

فردا روز مهمي در تاريخ باشگاه بزرگ منچستره و بزرگمرد اولدترافورد فردا به ركوردي دست نيافتني با شياطين سرخ دست پيدا ميكنه.
25 سال حضور موفق و خدمت به اين باشگاه و هواداراش تو تاريخ منچستر ثبت ميشه و براي هميشه نام فرگوسن به عنوان شايد بزرگترين عضو تاريخ منچستر تو يادها ميمونه.
نميخوام در موردش بيشتر صحبت كنم چون معتقدم فرگي هنوز قصد رفتن نداره و اميدوارم تا چندين سال ديگه در كنار ما باشه
فرگوسن اي پدرخوانده فوتبال جهان درود برتو, تا عبد در قلب من خواهي بود

[AmirUtd]

دقیقا درست گفتی داداش. البته من بیش تر شون رو می دونستم ولی در حال چند تا نکته رو نمی دونستم که تو گفتی ممنون.

[Zizou90]

فرگوسن بهترین مریی جهان است.افتخارات زیادی بامنچستر کسب کرده است سر الکس در طول این دوران طولانی بازیکنان بزرگی تربیت کرده است، در لیست طولانی این مربی ستارگانی چون برایان رابسون، نرمن وایت‌ساید، برایان مک‌کلر، مارک هیوز، پل اینس، روی کین و اریک کانتونا به چشم می‌خورند. وی در این مورد می‌گوید: وقتی به عقب نگاه می‌کنم با خودم می‌گویم چه قدر خوشبختم که بازیکنان موفقی داشته‌ام. فکر کردن به این موضوع که من چنین بازیکنان بزرگی را به مدت طولانی کنترل کرده‌ام، بسیار مشکل است.

فرگوسن در رابطه با ادامه مربیگری‌اش گفته: "من تا زمانی که سالم باشم، به مربیگری ادامه خواهم داد.

[David Sina]

یادی از دسامبر هشتاد و نُهِ فرگوسن : ساعاتِ ناامیدی

در آغازِ دهه یِ نود سر مربیِ منچستر یونایتد(سالها پیش از اینکه به لقب شوالیه ی سرزمین بریتانیا نایل شود)با دشواریِ بسیار درگیر بود و تیمش در نیمه یِ نادرستِ جدولِ دسته یِ اول دست و پا می زد.هشت بازی پشتِ سرِ هم بدونِ برد،شیاطین سرخ را که روزی برای خودشان قدرتی بودند رو در رویِ سقوط قرار داد.روایتِ مقبولِ آن دوران می گوید اگر یونایتد هفتمِ ژانویه به ناتینگهام فارست می باخت و از «اِف.اِی کاپ» کنار می رفت،فرگوسن هم بر کنار می شد.نهایتا نتیجه ی دیدار با فارست آنان که خواستار سرِ فرگی بودند را اندکی به عقب راند اما به اعتراف خودش،احتمالا تا پیش از له شدنِ شش بر یک مقابل من سیتی،دوره ی ِمذکور همچنان به عنوان «تاریک ترین روزها»یِ مربیگری اش بر پا مانده است.
;

سالهایِ اولِ حضورِ سر الکس فرگوسن در یونایتد اغلب به منوالی طی شد که حالا سال هاست با آن غریبه است.اولین وظیفه یِ فرگوسن در اولترافورد برگرداندنِ ورقی بود که ران اتکینسون برایِ باشگاه رقم زده بود و او این ماموریت را با نجاتِ تیمِ جدیدش از ورطه یِ سقوط و تکیه زدن بر رتبه یِ یازدهمِ جدول در پایانِ فصلِ 86-87 به پایان برد.

فرگوسن که دست به نوسازی ای همه جانبه در باشگاه زده بود،از نحوه یِ تمرین تیم گرفته تا سیستمِ استعداد یابی،با تمرکز روی معضلِ مضحکِ عیاشیِ برخی بازیکنانش،موفق شد نظم و انظباط را به رختکن یونایتد بازگرداند.خریدهای فرگی که مهمترینشان استیو بروس،برایان مک کلیر و ویو اندرسون بودند موثر واقع شد و آنها را تا رده ی ارزشمندِ دوم در جدول لیگ یک بالا آورد؛گرچه هنوز 9 امتیاز با لیورپولِ قهرمان فاصله داشتند.
منچستر یونایتدی که قابلیتِ ادامه دادنِ چنین روندی را نداشت و هنوز به تعادل نرسیده بود فصلِ بعد دوباره به رده ی یازدهم سقوط کرد.در مقاطعی از این فصل مردانِ فرگوسن چون مدعیانِ قهرمانی بازی می کردند و در مقطعی دیگر فرق چندانی با تیم های لیگِ دو نداشتند.بهرسو جایگاهِ نهایی آنها دور از انتظار بود و تیمی که به واسطه اسلوبِ محافظه کارانه ی فرگی «سخت کوش،روش گرا و کسالت بار»توصیف می شد،دلِ هوادارانش را هم نتوانست به دست آورد.
پیش از آغاز فصل 89-90 تلاش فرگوسن برای پایان دادن به معضلِ عیاشیِ بازیکنانش به نقطه ی نهایی رسید و نورمن وایت ساید و پل مک گراث،چهره هایِ محبوبِ اِسترتفورد اِند،به تیم هایِ دیگر فروخته شدند.پیش از این گوردون استراکان هم با مبلغ بیست هزار پوند راهیِ لیدز یونایتد شده بود.کمبود نام هایِ بزرگ گرچه در بلند مدت به سود تیم شد اما در آن دوره و با دیدِ کوتاه مدت نکته ی مثبتی به حساب نمی آمد.حتی خرید نیل وب،مایک فلان و پل اینس هم تغییری در این شرایط ایجاد نکرد. فرگوسن از هنگامی که سه سالِ پیش هدایتِ یونایتد را به عهده گرفته بود شانزده بازیکن با مجموع مبلغ سیزده میلیون پوند خریده و هجده بازیکن را فروخته بود.تنها بازمانده هایِ تیمی که به او ارث رسیده بود هم برایان رابسون و مایک داکسبری بودند.
در آغازِ فصل جدید به نظر می رسید تصمیم فرگوسن بر سبُک کردنِ تیم از نام هایِ بزرگ محصولی مطلوب به بار آورده است.یونایتد در اولینِ بازیِ فصل چهار بر یک آرسنال را شکست داد،اما چهار شکست در شش بازی بعد،ازجمله باخت پنج بر یک مقابلِ من سیتی در «مِین رود»،وزنِ مخالفان را بیشتر کرد و در حالیکه فرگوسن افسوس مصدومیت های پرشمار بازیکنانش را می خورد،به خصوص نیل وب که تاندونِ آشیل اش در بازی های ملی آسیب دید،درفشی با نوشته ای چنین بر سکوهایِ اولدترافورد بالا رفت:"سه سال بهونه و هنوز هم همون مزخرفه...خوش اومدی فرگی".فریادِ برکناریِ فرگوسن روز به روز بلندتر به گوش می رسید.
با همه ی این تفاسیر مربیِ تحتِ فشارِ یونایتد واکنشی به شرایط وقت نشان داد که در سالهایِ بعد به دفعات و به عالی ترین اشکال ممکن تکرار شد.منچستر یونایتد چهار بازی از هفت بازیِ ماه های اکتبر و نوامبر را برد.اما این روندِ رو به رشد نتوانست رایِ مطبوعاتی که مدام او را مورد تاخت وتاز خود قرار می دادند برگرداند.استیو کاری نویسنده «دیلی اکسپرس»درباره ی تنها باختِ یونایتد در این هفت بازی مقابل چارلتون در مقاله ای با عنوان " فرگیِ سوتی!"نوشت: "حقیقت این است که فرگوسن بدترین کارنامه را بین همه ی مربیان یونایتد در دوران مدرن را دارد و وقتی حوصله ی مردم از دست تیم شان سر برود،همانطور که حالا سر رفته است،باد تغییرات بر اِسترتفورد اِند خواهد وزید.
به واقع هم دسامبر سوزِ سردی برای فرگوسن به همراه داشت.وضعیت از زبانِ خودِ فرگی چنین بود:"هدایت باشگاهی که بیست و سه سال هیچ جامی نبرده باشد و خودشان انتظار داشته باشند هر سال جام ببرند واقعا سنگین است."تازه این بارِ رویِ دوش هایِ فرگوسن قرار بود سنگین تر هم بشود و تلاش اش برای راه انداختنِ درستِ ماشینی که با قطعاتی پرخرج آن را سر هم کرده بود بیشتر وبیشتر.
پیش درآمدِ کریسمس چهار شکست مقابل آرسنال،اِسپرز،ویلا و کریستال پالاس بود و تنها یک مساویِ بدونِ گل در آنفیلد که تنها نقطه امیدوار کننده ی دسامبرِ تلخِ فرگی به حساب می آمد.واکنش خشمِ بیشترِ هواداران بود.ریچارد کِرت در کتابش«متحد ایستادیم»درباره ی شکست سه بر صفر برابر تاتنهام می نویسد:"تحقیرِ کامل!سه هیچ!ما تا می توانستیم بازیکنان را هو کردیم وخشم مان را سر مربی و مدیر باشگاه[مارتین ادواردز]خالی کردیم."
فشارِ مطبوعات بیشتر شد و کار به جایی رسید که«جان بین»بیست و هشت دسامبر در «دیلی اِکسپرس»ذیلِ عنوانِ "آخرین مقاومتِ فرگی"نوشت:"بازیِ شنبه مقابل ویمبلدون و بازیِ بعد در اولدترافورد مقابل کیو.پی.آر که همزمان است با روزِ سالِ نو در آینده ی فرگوسن تاثیری مستقیم دارد.اما جدالِ دورِ سومِ جامِ حذفی با ناتینگهام فارست حیاتی ترین است و خود فرگوسن هم خوب این را می داند."
فرگوسن هم به نوبه ی خود شرایط را پذیرفته بود:"انگار همه بازیِ جامِ حذفی را چون محاکمه ی من می بینند.من مشکلی با این قضیه ندارم و باهاش کنار می آیم چون می دانم کارم را درست انجام می دهم و مشکلی هم برای انگیزه دادن به بازیکنانم ندارم.باید به خاطر داشته باشیم این بازی همانقدر برای ما سخت است که برای فارست."بعد از تساوی دو-دو برابر ویمبلدون و صفر-صفر مقابل کیو.پی.آر که هو کردنِ تماشاگران را به دنبال داشت،یونایتد در وضعیتی به امتحانِ بزرگش پای می گذاشت که از سی و پنج بازی گذشته تنها نُه بازی را برده بود و مربی اش لبه ی تبر را روی گردنش حس می کرد.از آن سو فارست هم در میانه ی جدول دست و پا می زد و در راهِ فتحِ جامِ اتحادیه برای دومین سال پیاپی بود.
قرعه ی میزبانی به اسمِ فارست در آمد و چمنِ ناهموارِ«سیتی»پذیرایِ دیداری شد که تکرارِ بازیِ دورِ ششمِ فصلِ پیش به حساب می آمد؛بازی ای که خاطره ی حذفِ جنجال برانگیزِ یونایتد به دستِ مردانِ برایان کلاف را با خود به همراه داشت.ریچارد کرت به یاد می آورد:"احساسِ عمومی بر این بود که شکست به معنیِ پایین آمدنِ تبرِ جلادِ ادواردز است."
خودِ بازی به علتِ فشارِ بالا و محسوس اش چندان به یاد ماندنی از کار در نیامد.مدافعِ جدیدِ یونایتد،گری پالیستر،کمکِ بزرگی به تیم کرد تا به قولِ دیوید لِیسی،نویسنده ی«گاردین»"میزبان به جز دقایقِ پایانیِ بازی که بی مهابا و با همه ی نفرات حمله می کرد خیلی دروازه ی یونایتد را"نبیند.آن سو «دِز واکر»هم نقشی مشابه برای فارست بازی کرد تا باز هم به قول لِیسی تماشای بازی از تلویزیون آدم را افسرده کند.

اما با شروعِ نیمه ی دوم لحظه ای که یونایتد(و فرگوسن)به شدت محتاج اش بودند از راه رسید.لی مارتین مانع از خارج شدن توپ از زمین شد و هرطور بود آن را به مارک هیوز رساند.هیوز هم با بیرونِ پایِ راست ارسالی مرگ بار برای مارک رابینز کرد و رابینزِ بیست ساله که تازه سومین حضورش در ترکیب اصلی یونایتد را تجربه می کرد با اشاره ی سر توپ را به تور چسباند.شیاطین سرخ با غلبه بر به هم ریختگیِ اعصابشان پس از گلِ مردودِ نایجل جِمسون در دقایق پایانی،نتیجه را حفظ کردند و پیروزی ای حیاتی به دست آوردند.

اعتقادِ فرگی به جوانان اش در دیداری که به اعتقادِ خیلی ها تعیین کننده ترین بازیِ کلِ دورانِ مربیگری اش در یونایتد بود نتیجه داد.لِیسی در باره ی این لحظه می نویسد:"یونایتد باور را به هوادارنش بازپس داد؛هودارانی که در فضایی دیوانه وار تنها با اندکی شک در دلشان بازیکنان را تشویق می کردند.گویا فعلا قرار است قاصدینِ سرنوشت اندکی مربی را آسوده بگذارند."

بعد چه شد؟یونایتد بازی بعدی را در اولدترافورد به داربی کانتی باخت و دو بازیِ دیگر هم طول کشید تا دوباره طعمِ برد را،خارج از خانه مقابل میلوال،بچشد.فرگوسن بعدها درباره ی دسامبرِ 89 گفت:"تاریک ترین دورانِ مربیگری ام بود."سال نو احیایی نسبی برای یونایتد به همراه آورد و شیاطین سرخ موفق شدند شش برد از ده بازی به دست بیاوردند و نهایتا در پایانِ فصل با پنج امتیاز اختلاف نسبت به شفیلد ونزدیِ سقوط کرده در رده ی سیزدهم قرار بگیرند.پیروزیِ یونایتد در بازیِ تکراریِ فینالِ جامِ حذفی مقابل کریستال پالاس و بالا بردنِ جام در حالیکه همه ی بازی ها را خارج از خانه برگزار کرده بودند هر گونه شک و تردیدی از سویِ رئسایِ باشگاه درباره ی آینده ی فرگوسن را بر طرف کرد و همه فهمیدند که او مردِ این کار است.پیروزی در جامِ حذفی سرآغازی شد برایِ افتخارات بعدی و با وجودِ اینکه مارتین ادوادز بعدها گفت حتی اگر فرگوسن به فارست هم می باخت باز هم به او وقت می دادیم،اهمیت آن دیدار در سرنوشت یونایتد و فرگوسن غیر قابل چشم پوشی است.یک سال بعد فرگوسن با قهرمانی در جامِ جام دارانِ اروپا جای بیشتری برایِ خودش باز کرد،اما لیگِ برتر و راهِ به سویِ افتخار همچنان در پیش بود؛باقی خودِ تاریخ است.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[ManUtd]

تغییر نام ایستگاه برای سر آلکس فرگوسن



سر آلکس فرگوسن مراسمی بسیار ویژه در سالگرد مراسم بزرگداشت بیست و پنجمین سالگرد حضور خود از سوی کارفرمایان سپاسگذار باشگاه منچستر یونایتد دریافت کرد، با تغییر نام بزرگترین جایگاه ورزشگاه اولدترافورد به خاطر او.
موضع شمالی ورزشگاه اولدترافورد در حال حاضر با نام جایگاه سر آلکس فرگوسن شناخته میشود، پس از پرده برداری از نصب نشانه جدید قبل از دیدار در برابر تیم ساندرلند. این اولین بار در تاریخ 101 سال گذشته ورزشگاه اولدترافورد است که جایگاهی در این ورزشگاه به نام یک فرد نامگذاری میشود. علاوه بر این به مجسمه ساز مشهور، فیلیپ جکسون ( Philip Jackson )، سفارش ساخت مجسمه سر آلکس فرگوسن داده شده است. امید است که این بنا در آگوست سال 2012 در خارج از ورودی این جایگاه نصب شود.
دیوید گیل، مدیر اجرائی باشگاه منچستر یونایتد در قرائت بیانیه این باشگاه، در این خصوص گفت: باقی ماندن در باشگاه ما برای چنین مدت طولانی واقعاً قابل توجه است. در این زمان، سر آلکس فرکوسن خود را به عنوان موفق ترین مربی در تاریخ بریتانیای کبیر تصدیق کرده. برنده شدن جامهای بی شمار و ایحاد طرفداران بسیار در سراسر جهان به دلیل توانایی و استعداد او قابل تحسین است. سر آلکس فرگوسن در عظمت باشگاه منچستر یونایتد سهیم بوده و استادیوم با شکوه ما در اینجا، در اولدترافورد، گواهی بر توانایی ها و موفقیت های اوست.
این مقام بلند پایه باشگاه منچستر یونایتد در ادامه افزود: هیئت مدیره احساس میکند که به درستی این گامی منحصر به فرد است و نیز همچنین به فیلیپ جکسون مأموریت داده شده برای ساخت مجسمه سر آلکس فرگوسن، در کنار قطعات بزرگ دیگری که او در اینجا ساخته است مانند مجسمه سر مت بازبی و مجسمه 3 گانه ( مجسمه سه گانه سر بابی چارلتون، دنیس لاو و جرج بست ). این مراسم در جهت سپاسگذاری و تشکر مالکان، هیئت مدیره، کارکنان، بازیکنان و طرفداران انجام شده، برای لذت و انبساط خاطر عظیمی که سر آلکس در بیش از ربع قرن برای ما به ارمغان آورده است.
سر آلکس فرگوسن برای اولین بار نام خود را در جایگاه شمالی سابق ورزشگاه اولدترافورد دید، پس از راه رفتن در گارد افتخاری که توسط بازیکنان هر 2 تیم تشکیل شده بود.
سر آلکس فرگوسن در صحبت در سیستم PA ورزشگاه اولدترافورد در این باب بیان کرد که چگونه او از کار کردن برای بهترین و بزرگترین باشگاه فوتبال جهان احساس افتخار میکند و موفق به سر پرستی کردن برخی از بهترین فوتبالیست ها شده که تا کنون در این کشور دیده شده است.
mufctalk

[ManUtd]

واکنش رئیس به ادای احترام ویژه یونایتد



سر الکس درباره این اتفاق به MUTV میگوید:"من واقعا احساساتی شده بودم،نمیتونم باور کنم.من انتظار همچین کاری را نداشتم و واقعا از باشگاه ممنونم.این خوبی ان ها را میرساند و من به ان افتخار میکنم.
من اصلا از این اتفاق خبر نداشتم،ظاهرا مایک فیلان (دستیار اول رئیس)خبر داشته و هیچ چیزی به من نگفته بود.بنابراین او اخراج است !او را از در بیرون میندازم.
حتی خانوادم هم خبر نداشتند.
من بسیار خوشحالم که در بهترین باشگاه دنیا هستم."
mufctalk

[ManUtd]

روزهای اول الکس فرگوسن در منچستر یونایتد: نه خرگوش، نه لاک پشت



شش نوامبر 1986. در خانه نو. بدون جنجال. بدون مصاحبه های پر آب و تاب. بدون آن که کسی تصور کند تاریخ باشگاه با او ورق خوردن خواهد خورد. فرگوسن روانه اولدترافورد شد.

حمید رضا صدر کتاب "از حشمت مهاجرانی تا الکس فرگوسن و ژوزه مورینیو: نیمکت داغ" را در اختیار ناشر قرار داده که احتمالا در نمایشگاه کتاب بعدی ارائه خواهد شد. او در این کتاب زندگی و تاکتیک های سی مربی را مطالعه کرده که حشمت مهاجرانی هم یکی از آنها است. بخشی از فصل مفصل مربوط به الکس فرگوسن را به بهانه بیست و پنج سال حضور فرگوسن در منچستر یونایتد را می خوانید. آن چه به ورود فرگوسن به اولدترافورد اختصاص دارد.

منچستر یونایتد پیش از ورود فرگوسن تیم بهاره ای بود. تیمی با بازیکنان خوب، ولی بدون تداوم. بدون ثبات. گاهی خیلی خوب و گاهی خیلی بد. گاهی شاداب. گاهی افسرده. گاهی تیزپا، گاهی کند. گاهی خرگوش، گاهی لاک پشت.
بازیکنانی که با مربیگری ران اتکینسن یک بار جام حذفی را فتح کرده بودند، ولی طرفداران در حسرت قهرمانی لیگ می سوختند. می سوختند و می ساختند. یونایتد از عصر مت باسبی دهه 1960 طعم قهرمانی لیگ را نچشیده بود. در حالی که ترکتازی دهه 1980 لیورپولی ها غبطه انگیز بود و نیش دار. لیورپولی که هم آقای اروپا بود و هم جزیره. شکست برابر سوتهمپتن در جام حذفی تیر خلاص به سوی ران اتکینسن بود.
مقامات باشگاه مدت ها بود فرگوسن را زیر نظر داشتند. ملاقات های مخفیانه ای با او انجام داده بودند. فرگوسن چهل و هشت ساعت بعد از اخراج اتکینسن در منچستر بسر می برد.


شش نوامبر 1986. در خانه نو. بدون جنجال. بدون مصاحبه های پر آب و تاب. بدون آن که کسی تصور کند تاریخ باشگاه با او ورق خوردن خواهد خورد. بدون آن که همسر و سه پسر فرگوسن تمایلی به رفتن به منچستر نشان دهند. فرگوسن روانه اولدترافورد شد.
برخورد سرد از سوی بازیکنان. شلنه بالا انداختن. آدامس جویدن. مارک هیوز بعدها پس از ترک منچستر فاش کرد بازیکنان بزرگ اصلی منچستر استقبالی از ورود فرگوسن نکردند. لشگری از بازیکنان یونایتد حکایات نظم و تنبیهات فرگوسن را شنیده بودند. گوردون استراکان اسکاتلندی به آنها اطلاعاتی داده بود که خوشایند کسی نبود.
فرگوسن با دلشوره پا به یونایتد گذاشته بود. بعدها گفت " عصبی بودم. اطلاعان چندانی در باره مدیریت باشگاه و مراوده بازیکنان نداشتم". پیتر دونپورت در توصیف نخستین باری که فرگوسن نام بازیکنان را برای ورود به میدان خواند گفت " با ترس و لرزان نام بازیکنان را بر زبان آورد. با احتیاط. با بیم از واکنش بازیکنان بزرگ تیم".
اولین بازی یونایتد به رهبری فرگوسن در لیگ برابر اکسفورد یونایتد بود. تیم فرگوسن همان تیم بازی قبل اتکینسون بود: کریس ترنر، مایک داکسبری، آرتور آلبیستون، کوین مورتن، پل مک گرات، گریم هاگ، کلیتون بلکمور، رمی موزز، فرانک استیپلتن، پیتر دونپورت و پیتر بارنز. یسپر اولسون بازیکن ذخیره بود.

چهار سال بعد از این سیاهه فقط کلیتون بلکمور، بازیکنی با توانایی بازی در چند پست بازی کنار فرگوسن باقی مانده بود. اکسفورد 0-2 یونایتد را در خانه خود شکست داد تا فرگوسن دریابد بازیکنانش در شرایط جسمی مناسبی بسر نمی برند. تا دریابد ناآماده هستند. در حالی که متوسط سن بازیکنان 26 سال و 8 ماه بود. فقط استیپلتن و موران بیش از 30 سال داشتند.
آن شکست یونایتد را در صف سه تیم قعر جدول قرار داد. در منطقه سقوط. تساوی بدون گل در زمین نوریچ در دیدار بعد مترادف با یک پله سقوط دیگر بود. مرگ مادرش در 64 سالگی سه هفته بعد از ورود به منچستر او را آشفته تر کرد. ولی جان سختی ذاتی اش به یاری آمد. سرپایش نگاه داشت. به جلو راند.
نخستین پیروزی یونایتد با فرگوسن در اولدترافورد رقم خورد. پیروزی با تک گل جانی سایوباک، مدافع کناری، برابر کوئینز پارک رنجرز. شیوه بازی تیم در نخستین فصل شبیه تیم اتکینسون بود. با دو گوش. با تاکید بر حمله. با فوتبال سرگرم کننده عاری از نظم. پیروزی با یک گل برابر لیورپول، قهرمان لیگ و جام حذفی فصل پیش، خوش آمد تماشاگران بود.
پایان فصل. یونایتد در رتبه یازدهم. پایین تر از خیلی ها. پایین تر از حتی لوتون، نوریچ و ویمبلدون. اورتون قهرمان شد و لیورپول نایب قهرمان. دو جام در دستان دو تیم شهر لیورپول. سایه بلند باسبی بر او سنگینی می کرد. سایه ای که مربیان بزرگ پیشین را محو کرده بود.
ویلف مک گینس، تامی داچراتی و فرانک اوفارل را. فرگوسن به تحقیق روی آورد. به کنکاش. به مطالعه تاریخ منچستر یونایتد پرداخت. فصل به فصل. سال به سال. ورق به ورق. بعدها ادعا کرد تاریخچه ای شایسته تاریخ یونایتد دست نیافت. گفت خیلی ها را در باشگاه بی قید یافت. بی بند. تلاش کرد با افراد درگیر فعالیت های باشگاه آشنا شود. رودرو. با 172 نفر. تلاش کرد حال و هوای عصر مت باسبی که همه در اولدترافورد یکدیگر را می شناختند و یک خانواده بودند تکرار کند. خانه تکانی آغاز شد.

پیتر بارنز که فرگوسن او را بی مصرف می خواند نخستین بازیکنی بود که اولد ترافورد را ترک کرد. استیپلتن که به سایه ای از خود شبیه شده بود نفر بعدی بشمار می رفت. رمی موزز تیره پوست در میانه میدان و گرت بیلی سنگربان موطلایی به دلیل مصدومیت کنار گذاشته شدند. ویو اندرسن، جیم لیتون و برایان مک کلر نخستین خریدهای فرگوسن بودند.
یونایتد در ژانویه 1988 چهارده ماه پس از ورود فرگوسن اطراف رتبه چهارم و پنجم پرسه می زد. رتبه ای که بد به نظر نمی رسید ولی طرفداران کم شمار منچستر در اولدترافورد - فقط 35716 نفر - فرگوسن را پس از شکست 0-2 برابر سوتهمپتن در خانه هو کردند. روی یکی از پارچه های بالا رفته جمله نیشداری جلب نظر می کرد "تنها برایان کلاف می تواند ما را قهرمان کند". جایی که فرگوسن واکنش نشان داد. حرف زد. مصاحبه کرد و به انتقاد از طرفداران کم تحمل پرداخت.
پنج پیروزی در آخرین روزهای لیگ، یونایتد را در رتبه دوم جدول قرار داد. با 9 امتیاز کمتر از لیورپول. یونایتد با فقط پنج شکست در لیگ رکورد کمترین شکست از سال 1906 را ثبت کردند. ادامه خانه تکانی. رویارویی فرگوسن با بازیکنان اهل الکل. اهل شب زنده داری. با نورمن وایت ساید، پل مک گرات، کوین موران، مارک هیوز و برایان رابسون.
درگیری با استراکان که می خواست راهی لانس در فرانسه شود. فرگوسن بعدها در خاطراتش از استراکان به عنوان موجود خطرناکی یاد کرد که نمی توانست پشتش را به او کند، چرا که همیشه خنجری در دست دارد. در عین حال او سنت "جوان کردن" یونایتد را از دوره ای به دوره دیگر حفظ کرد. یکی از مربیان گمنامی که در زندگینامه اش از او ستایش کرد جیمی سیرل بود.
مربی ناتس کانتی. فرگوسن می گفت "دو نکته از سیرل را آویزه گوش کردم. یکی این که تاریخ قرارداد بازیکنانت در یک زمان تمام نشوند و دوم این که همیشه حواست به سن و سال تیمت باشد. همیشه".

goal.com