| Arsenal Stadiums |معرفی ورزشگاههای آرسنال (هایبوری و امارات )

[Abdollah 202]

استادیوم هایبوری

"ورزشگاه آرسنال" یک استادیوم فوتبال واقع در هایبوری ،شمال لندن بود که از تاریخ 6 سپتامبر 1913 تا 7 مه 2006 ،ورزشگاه خانگی تیم فوتبال آرسنال محسوب می شد.
این ورزشگاه به دلیل مکان بنا نهادن آن ، به نام هایبوری شناخته می شد و باشگاه به آن لقب " خانه ی فوتبال" داده بود.

این ورزشگاه در سال 1913 در زمین های تفریحی College بنانهاده شد و در طول عمرش 2 بار تحت مرمت و افزایش ظرفیت قرار گرفت. اولین افزایش ظرفیت آن
در دهه ی 1930 بود و سپس در اواخر دهه ی 1980 و اوایل دهه ی 1990 پس از انتشار Taylor Report ، هر دو تراس دو طرف ورزشگاه تخریب شدند
تا ورزشگاه دارای چهارضلع قابل استفاده و صندلی شده باشد.تحلیل رفتن ظرفیت و به تبع آن ، کم شدن سود عایده از فروش بلیط ها ، سرانجام باشگاه را به فکر ساختن ورزشگاه امارات انداخت. در حال حاضر ، هایبوری در دست ساخت و ساز است تا به واحد های مسکونی تبدیل شود. در حالی که بخش عمده ی ورزشگاه تا کنون تخریب شده است ، قسمت هایی از جایگاه های غربی و شرقی، که جزو آثار تاریخی محسوب می شوند ، دست نخورده باقی مانده اند تا بخشی از ساختمان های جدید باشند.

هایبوری همچنین میزبان بازی های ملی نیز بوده است. هم برای انگلستان ، هم در المپیک تابستانی 1948 و هم مسابقات نیمه نهایی جام حذفی. علاوه بر این ، مسابقات بوکس ، بیسبال و کریکت نیز در آن برگزار شده اند. به دلیل حضور این ورزشگاه ، ایستگاه حمل و نقل زیرزمینی آن بخش ، در سال 1932 به نام " آرسنال" تغییر نام داده شد تا به عنوان اولین و تنها ایستگاه حمل و نقل زیرزمینی ای باشد که به افتخار یک باشگاه فوتبال نامگذاری شده است.

هایبوری به خاطر زمین چمن کوچک و ساعت معروفش که از سال 1930 در ضلع جنوبی زمین قرار داشت ، شهره بود.

تاریخچه

ورزشگاه اولیه در سال 1913 ساخته شد. زمانی که وولویچ آرسنال از Manor Ground به هایبوری نقل مکان کرد ، زمین های تفریحی College را به مبلغ 20 هزار پوند کرایه کرد. ورزشگاه با عجله در عرض تابستان همان سال ساخته شد و طراحی آن را Archibald Leitch که طراح بسیاری دیگر از ورزشگاه های فوتبال بود ، انجام داد.
ورزشگاه جدید 125 هزار پوند هزینه برداشت و پیش از تکمیل مراحل ساخت ، افتتاح شد. اولین بازی آرسنال در این ورزشگاه ، در فصل 1913-1914 در لیگ دسته دو برابر Leicester Fosse در تاریخ 6 سپتامبر 1913 بود که با حساب 1-2 به نفع توپچی ها خاتمه یافت. Tommy Benfield بازیکن تیم حریف ، اولین گل در ورزشگاه جدید را به ثمر رساند و George Jobey اولین بازیکن آرسنال بود که این کار را تکرار کرده باشد. هایبوری اولینبار در سال 1920 میزبان مسابقه ی فوتبال تیم ملی انگلستان بود. آرسنال در سال 1925 زمین ورزشگاه را به قیمت 64 هزار پوند خرید.

از ورزشگاه اولیه که توسط Leitch طراحی شده بود ، امروزه چیزی باقی نمانده است زیرا در دهه ی 1930 ، ورزشگاه دستخوش تعمیرات و تغییرات زیادی شد و ظرفیت آن افزایش یافت. اولین افزایش ظرفیت ورزشگاه ، اضافه کردن جایگاه شرقی بود که توسط Claude Waterlow Ferrier و William Binnie به سبک Art deco طراحی شده بود و سال سال 1932 افتتاح شد.
در همان سال ، در پنجم نوامبر ، ایستگاه حمل و نقل آن منطقه از Gillespie Road به "آرسنال" تغییر نام داده شد. اصلی ترین جایگاه طراحی شده توسط Leitch ، جهت ایجاد فضا برای ساختن جایگاه شرقی جدید، در سال 1936 تخریب شد.جایگاه غربی 45 هزار پوند هزینه برداشت در حالی که جایگاه شرقی از بودجه ی پیشبینی شده بیشتر خرج برداشت و سرانجام 130 هزار پوند هزینه صرف آن شد که علت اصلی این هزینه ی بالا ،نمای بیرونی آن بود. تراس سکو شمالی سرپوشیده شده بود و در جلوی تراس جنوبی ، ساعت نصب شد که به همین دلیل ، به آن بخش از ورزشگاه ضلع ساعت گفته می شد.

در طول المپیک تابستانی 1948 ، ورزشگاه میزبان مراحل مقدماتی بود. در 50 سال بعدی ، ورزشگاه تغییرات چندانی نکرد. البته در طول جنگ جهانی دوم ، به دلیل تخریب تراس شمالی در بمباران ، باشگاه مجبور به مرمت آن شد. سقف این قسمت تا سال 1956 بازسازی نشد. نورافکن ها در سال 1951 بنانهاده شدند. اولین مسابقه ی فوتبال زیر نور ، بازی دوستانه مقابل هاپوئل تلاویو در 7 اکتبر همان سال بود. بر خلاف بسیاری از ورزشگاه ها ، آرسنال حتی در دوران اوباشگری فوتبالی در دهه ی 1980 حاضر به نصب حصار برای تماشاگران نشد و به همین دلیل نام هایبوری از بین ورزشگاه های واجد شرایط برای برگزاری مسابقات نیمه ی نهایی جام حذفی خط خورد. ضلع ساعت ، در فصل 1988-89 مورد بازسازی قرار گرفت . علاوه بر این ، سقف ورزشگاه هم تعمیر شد و جایگاه های ویژه نیز ساخته شدند.

در اوایل دهه ی 1990 ، مطلبی با نام Taylor Report در مورد فاجعه ی هیلزبرو ( Hillsborough disaster) منتشر شد و این پیشنهاد را ارائه داد تا همه ی ورزشگاه های فوتبال ، به ازای همه ی تماشاگرها ، دارای صندلی باشند. ضلع شمالی
که به جایگاه پرشورترین هواداران آرسنال تبدیل شده بود ، در پایان فصل 1991-92 تخریب شد و به جای آن ،جایگاهی جدید به همراه صندلی ، ساخته شد. در طول مراحل ساخت و ساز ، نقاشی بزرگی از هواداران ، در دیوار پشت دروازه کشیده شد تا این تصور برای بازیکنان ایجاد شود که در حال حمله به سمت جمعیت هستند. بعدها این نقاشی به دلیل عدم حضور هواداران سیاه پوست در آن ، با انتقاداتی روبرو شد که به سرعت اصلاح شد.

آخرین بازی در جایگاه قدیمی ، پیروزی 5-1 مقابل ساتهمپتون بود ولی اولین بازی پس از ساختن جایگاه جدید ، به شکست عجیب 0-3 برابر کاونتری انجامید. اولین پیروزی ، 10 روز بعد مقابل لیدزیونایتد حاصل شد.
ضلع ساعت نیز در سال 1989 مرمت شد و علاوه بر ساخت سقف ، جایگاه های ویژه نیز ساخته شدند. صندلی ها نیز 4 سال بعد نصب شدند.


ساختار ورزشگاه


پس از اتمام بازسازی ها ، ورزشگاه دارای 4 جایگاه تمام صندلی بود. جهت زمین چمن ، شمال به جنوب بود و ضلع شمالی و ضلع جنوبی ( ضلع ساعت) در دو طرف آن قرار داشتند. جایگاه های شرقی و غربی نیز در دو طرف زمین بودند.
جایگاه شرقی شامل دفاتر باشگاه بود و علی الخصوص به دلیل راهرو های سنگ مرمرش شهرت داشت.

درهای ورودی اصلی استادیوم واقع در جاده ی Gillespie ، جاده ی Avenell و تپه ی هایبوری بود. ورزشگاه در زمان نقل مکان تیم به امارات ، دارای ظرفیت 38,419 نفر (12,500 نفر در ضلع شمالی ، 11,000 نفر در جایگاه شرقی، 9,000 نفر در جایگاه شرقی و 6,000 نفر در ضلع ساعت) ، تمام صندلی و ضلع های جنوب شرقی و شمال غربی دارای نمایشگرهای غول پیکر بود. پیش از انتشار Taylor Report و شروع دوران تمام صندلی شدن ورزشگاه ها در بریتانیا ، ضلع شمالی و ضلع ساعت

بدون صندلی بودند و جمعیت حاضر در ورزشگاه معمولا به 60 هزار نفر و یا بیشتر نیز می رسید. بیشترین میزان تماشاگر حاضر در ورزشگاه ، 73,295 نفر بوده است که برای تماشای بازی آرسنال و ساندرلند در لیگ دسته یک ، در سال 1935 به ورزشگاه آمده بودند. این بازی بدون گل به پایان رسید.

ورزشگاه آرسنال به دلیل زمین چمن کوچک و ساده اش مشهور بود. ابعاد چمن آن تنها 67*100 متر بود. مسئولین چمن ورزشگاه ، استیو برداک Steve Braddock و جانشینش پائول برگس Paul Burgess چندین بار برنده ی جایزه ی بهترین مسئول چمن لیگ برتر شده اند.

بسته شدن ورزشگاه

جمیعیت هایبوری پس از Taylor Report ، به 38,419 نفر کاهش یافت. موفقیت آرسنال در دهه های 1990 و 2000 بدین معنی بود که ورزشگاه در تمام بازی های خانگی ، کاملا پر می شد. علاوه بر این ، محدودیت هایی از قبیل حساب شدن جایگاه شرقی به عنوان آثار تاریخی و همچنین محاصره شدن ورزشگاه توسط مناطق مسکونی ، افزایش ظرفیت را بسیار دشوار و پرهزینه کرده بود. سرانجام آرسنال تصمیم به ترک هایبوری و ساختن ورزشگاه جدید گرفت. ورزشگاه امارات که در نزدیکی اشبرتون گراو واقع شده و در ماه جولای 2006 افتتاح شد.

آخرین فصل حضورش در ورزشگاه ( 06-2005) ، آرسنال دست به کارهایی برای بزرگداشت قدمت هایبوری زد. لوگویی شامل نشان باشگاه در سال 1930 با طراحی سنتنی به سبک Art Deco طراحی شد. همچنین تاریخچه ی باشگاه در هایبوری در بعضی از بازی های از پیش تعیین شده ی خانگی ، جشن گرفته می شد. آرسنال در آن فصل ، موقتا لباس های قزمز و سفید خود را کنار گذاشت و بجای آن ، از لباسی یکپارچه به رنگ توت سرخ ، که لباس آنها در اولین فصل حضورشان در هایبوری در فصل 13-1914 بود ، استفاده کردند.

آخرین بازی آرسنال در هایبوری ، در تاریخ 7 مه 2006 در لیگ برتر و مقابل ویگان اتلتیک بود. این بازی آخرین بازی فصل نیز بود. آرسنال برای کسب رتبه ی چهارمی و پیشی گرفتن از تاتنهام و کسب سهمیه ی لیگ قهرمانان ، مجبور به پیروزی در این بازی بود. در حالی که آنها 1-2 عقب بودند ، هتریک تیری آنری نتیجه را به سود آرسنال تغییر داد.
هانری پس از زدن گل سوم ،آخرین گل زده شده در ورزشگاه ، زانو زد و چمن هایبوری را بوسید. پس از تعطیل شدن ورزشگاه ، آرسنال برای فروش قسمت هایی از هایبوری ، شامل تکه هایی از چمن ، تیرک های دروازه و میزکار مربی پیشین تیم ، جورج گراهام ،مزایده ای برگزار کرد. فروش صندلی های ورزشگاه به دلیل وجود فلز سمی کادمیوم در آنها ، منتفی اعلام شد.

در حال حاضر که سال 2010 است، ورزشگاه آرسنال تبدیل به واحدهای مسکونی شده است. پروژه ای که با نام "میدان هایبوری" شناخته می شود. برطبق این طرح ، 711 خانه در زمین هایبوری ساخته خواهد شد. ضلع شمالی و ضلع ساعت تخریب شده اند و ساعت مشهور هایبوری به ورزشگاه جدید منتقل شده است. نمای خارجی سکوی شرقی که به سبک هنری Deco Art طراحی شده بود و جزو آثار تاریخی محسوب می شود و همچنین سکوی غربی ، دست نخورده باقی ماندند تا جزئی از ساختمان های تازه تاسیس شوند. به غیر از این ها ، مابقی جایگاه ها تخریب شدند و زمین چمن به پارک عمومی تبدیل شد. در اکتبر 2005 ، ساختمان ها به فروش گذاشته شدند و تا تاریخ مه 2006 ، تمام واحدهای واقع در سکوهای شمالی ،شرقی و غربی به فروش رفتند.
ساعت معروف هایبوری در بیرون ورزشگاه جدید آویزان شد . همچنین در آگوست 2010 ،مدل بزرگتری از آن درون ورزشگاه نیز نصب شد. در زمان پرده برداری از ساعت جدید ، جایگاه های درون ورزشگاه امارات نیز به نام های قدیم آنها در هایبوری تغییر یافتند.


دیگر استفاده ها

هایبوری علاوه بر اینکه ورزشگاه خانگی آرسنال بود ، بازی های خانگی انگلستان را نیز میزبانی می کرد. بین سال های 1920 تا 1961 ، 12 بازی ملی در هایبوری برگزار شد که اکثر آنها دوستانه بودند که در بین آنها ، اولین بازی خانگی انگلستان برابر تیم مردم خارج بریتانیا و ایرلند و همچنین "نبرد هایبوری" که پیروزی 2-3 انگلستان برابر قهرمان جهان ایتالیا در سال 1934 ، نیز وجود داشت. در این بازی ، 7 بازیکن از آرسنال در ترکیب انگلستان وجود داشتند که بیشترین میزان حضور بازیکنان از یک تیم در تاریخ بازی های تیم ملی انگلستان است. هایبوری همچنین در المپیک 1948 لندن ، برای دو بازی مورد استفاده قرار گفت ، یک بازی دور گروهی و یک بازی از یک چهارم نهایی. به علاوه ،در کنار ومبلی به عنوان 2 ورزشگاه انگلستان برای میزبانی جام جهانی 1966 بود که نهایتا جای خود را به استادیوم وایت سیتی( White City )داد. در زمان برگزاری یورو 96 ، زمین هایبوری برای برگزاری مسابقات بین المللی کوچک تشخیص داده شد.

هایبوری میزبان 12 نیمه نهایی جام حذفی انگلستان بوده است. اولین آنها در سال 1929 و آخرین در سال 1997 . البته در بین سال های 1984 تا 1992 به دلیل مخالفت با نصب حصار برای تماشاچیان ، از لیست ورزشگاه های واجد شرایط خط خورد.
این ورزشگاه همچنین میزبان بازی رفت "تیم لندن" برابر( Lausanne Sports )در نیمه نهایی مسابقات( Inter-Cities Fairs Cup )در فصل 58-1955 بوده است. لندن بازی رفت را 0-2 برد و در مجموع با حساب 2-3 صعود کرد.
همچنین تیم Clapton Orient نیز به دلیل بازسازی و افزایش ظرفیت ورزشگاه خانگی خود ، یک بازی در هایبوری انجام داده است.

آرسنال در طول 93 سال حضورش در هایبوری ، تمامی بازی های خانگی خود را در آن انجام نداد. در زمان جنگ جهانی دوم ، ورزشگاه به عنوان پایگاه ضد هوایی مورد استفاده قرار گرفت و بمباران شد. آرسنال تا زمان بازگشایی دوباره ی هایبوری در سال 1946 ، بازی های خانگی خود را در وایت هارتلین ، ورزشگاه رقیب دیرینه ی خود ، تاتنهام انجام داد. اخیرا نیز بازی های خانگی آرسنال در لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 99-98 و 00-99 در ورزشگاه ومبلی برگزار می شد زیرا ظرفیت پیش از آن کم شده ی هایبوری ، باید برای ایجاد فضا برای تابلوهای تبلیغاتی ، کمتر نیز می شد.
رکورد آرسنال در ومبلی ( 6 بازی ، 2 برد ، 1 تساوی و 3 باخت) ضعیف بود و پس از 2 فصل ، به دلیل بازسازی ورزشگاه ومبلی در سال 2000 ، به هایبوری بازگشت.

هایبوری همچنین بین سال های 1916 تا 1919 میزبان چند بازی کریکت و بیسبال میان کارگران امریکایی نیز بوده است. از آن در فینال مسابقات جهانی بوکس سنگین وزن سال 1966 بین هنری کوپر( Henry Cooper )و محمد علی کلی( Muhammad Ali )نیز استفاده شد که نهایتا کلی برنده شد.
به علاوه ، در دنیای سینما نیز ظاهر شده است . هایبوری حداقل در دو فیلم نمایش داده شده است : رمز و راز ورزشگاه آرسنال (The Arsenal Stadium Mystery) و تب فوتبال (. (Fever Pitch

رکورد ها

بزرگترین پیروزی آرسنال در هایبوری در 9 ژانویه ی 1932 رقم خورد ، جایی که آنها در جام حذفی ، 1-11 دراون( Drawen )را شکست دادند. سنگین ترین شکست آنها نیز باخت های 0-5 مقابل هادرزفیلد تاون ( Huddersfield Town) در لیگ دسته 1 در تاریخ 14 فوریه ی 1925 و چلسی در جام اتحادیه در 11 نوامبر 1998 بوده است.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] : منبع

[Abdollah 202]

استادیوم امارات

ورزشگاه امارات یا اشبرتون گراو ، در Halloway و در London Borough of Islington واقع شده. این ورزشگاه در ماه جولای سال 2006 افتتاح شد و در مجموع گنجایش 60,355 نفر را دارد و از این جهت ، پس از اولدترافورد ، دومین ورزشگاه بزرگ فوتبال در انگلستان و سومین ورزشگاه پس از ومبلی و توئیکنهام(Twickenham) در بین انواع استادیوم ها در لندن است. امارات در مجموع ، پنجمین ورزشگاه بزرگ فوتبال در بریتانیاست. این ورزشگاه در ابتدا و پیش از آنکه نام آن در اکتبر 2004 به خطوط هواپیمایی امارات فروخته شود ، به دلیل مستقر بودن در جاده ای با نام اشبرتون گراو ، به همین نام شناخته می شد. پروژه ی ساخت و ساز این ورزشگاه 390 میلیون پوند هزینه برداشت.


استادیوم

این ورزشگاه ، دارای 4 ردیف صندلی و در بالای سکوه های تماشاچیان، دارای سقف می باشد ، ولی در مجموع ورزشگاه سرپوشیده محسوب نمی شود. تیم طراحی این ورزشگاه ، شامل گروه معماری HOK Sport ( هم اکنون با نام Populous فعالیت می کند) ، مشاورین ساختمانی AYH و شرکت مهندسی Buro Happold می شود.

استادیوم توسط Sir Robert McAlpine در محل املاک صنعتی Ashburton Grove ، چند صد متر آنطرف تر از استادیوم قبلی آرسنال ، Highbury ،بنا نهاده شد. قسمت بالایی (26,646) و قسمت پایینی (24,425) شامل صندلی های سایز استاندارد هستند. برای فصل 2006-07 ، قیمت بلیط ها برای بزرگسالان ، برای اکثر بازی ها ، بین 32 تا 66 پوند، برای کودکان و اعضای کلوپ Cannon ، فقط در قسمت خانوادگی که "Category B" نام گذاری شده است تنها 13 پوند بود. این ارقام برای "Category A" و در بازی برابر تیم های بزرگ بین 46 تا 94 پوند و برای کودکان در قسمت خانوادگی ، به حدود 20 پوند افزایش پیدا می کند. قیمت بلیط تمام فصل ، برای فصل 2006-07 بین 885 تا 1,825 پوند برآورد شده است.

ردیف اصلی و میانی ، که با نام "Club Level" شناخته می شود ، دارای قیمت بالاتری است و شامل جایگاه ویژه هیئت مدیره و روئسا نیز می باشد. در این ردیف ، 7,139 صندلی وجود دارد که با اعطای مجوزی با اعتبار بین 1 تا 4 ساله فروخته می شود. قیمت این صندلی ها برای فصل 2006-07 بین 2,500 تا 4,750 پوند در هر فصل برآورد شده است و تمام بازی های خانگی در لیگ و همچنین تمام بازی ها خانگی آرسنال در رقابت های لیگ قهرمانان ، جام حذفی و جام اتحادیه را پوشش می دهد. تمام این صندلی ها تا ماه مه سال 2006 ، به فروش رفتند.

بالای این ردیف صندلی ها ، ردیف کوچکی شامل 150 جایگاه ویژه ی 10، 12 و 15 نفره وجود دارد. مجموع افراد حاضر در این طبقه ، 2,222 نفر می باشد. قیمت جایگاه های ویژه از سالیانه 65 هزار پوند به علاوه ی مالیات بر ارزش افزوده ،شروع می شود و تمام بازی های خانگی آرسنال در لیگ ، لیگ قهرمانان ، جام حذفی و جام اتحادیه را تحت پوشش قرار می دهد. وِیژه ترین قسمت ورزشگاه "Diamond Club" نام دارد که تنها به صورت دعوتنامه ای است و قیمت آن ، به صورت پیش پرداخت 25 هزار پوند و به ازای هر سال ، 25 هزار پوند دیگر است. این بلیط ها شامل حق استفاده از سالن استراحت خصوصی،
یک رستوران مجلل و بار ، پارکینگ همراه با خدمتگذار و نگهبان است. تقاضای بالا برای بلیط ها و همچنین متمول بودن هواداران لندنی آرسنال ، بدین معنی است که سود عاید از صندلی های مخصوص و جایگاه های ویژه ، به اندازه ی تمام سود حاصل از تمام صندلی های هایبوری است.

ابعاد زمین 68*105 متر است . ابعاد چمن کلی ورزشگاه ، 76*113 متر است و مانند هایبوری ، از شمال به جنوب است. تونل ورود بازیکنان و جایگاه مربیان و بازیکنان ذخیره در غرب زمین چمن و زیر دوربین اصلی تلویزیونی قرار دارد. هواداران تیم میهمان در ضلع جنوب شرقی طبقه ی پایین قرار می گیرند. تعداد هواداران تیم میهمان می تواند بین 1500 تا 4500 صندلی ، پشت دروازه ی جنوبی و در طبقه ی پایین باشد. همچنین امکان اضافه کردن 4500 صندلی دیگر در طبقه ی بالا نیز وجود دارد که با این حساب ، مجموع صندلی های تیم میهمان را به 9000 می رساند. ( بر اساس قانون ، برای رقابت های حذفی ، مانند جام حذفی و جام اتحادیه ، 15% صندلی ها باید سهم تیم میهمان باشد)

طبقه ی بالای ورزشگاه به گونه ای طراحی شده که در گوشه های زمین فضای خالی وجود داشته باشد و شیب سقف ورزشگاه به درون است. ورزشگاه به این دلیل اینگونه طراحی شده تا امکان استفاده ی هرچه بیشتر از جریان هوا و نور خورشید وجود داشته باشد. باشگاه آرسنال به داشتن یکی از بهترین زمین های چمن در دنیا ، معروف است و طراحی استادیوم جدید ، این نکته را نیز مورد توجه قرار داده است. هوادارانی که در یک طرف طبقه ی بالا حضور دارند ، امکان مشاهده ی هواداران حاضر در ضلع مقابل خود در طبقه ی بالا را ندارند. در ضلع های شمال غربی و جنوب شرقی ، دو صفحه نمایش بزرگ وجود دارد که از سقف آویزان شده اند. در حال حاضر ، باشگاه در حال بررسی کردن این است که آیا در ضلع شمال شرقی نیز صفحه نمایش جدیدی قرار دهند یا نه.

استادیوم جدید ، به خانه ی قدیم آرسنال ، هایبوری ،احترام می گذارد . دفاتر درون باشگاه ، رسما " Highbury House" خوانده می شوند و در شمال شرقی ورزشگاه قرار دارند.مجسمه ی هربرت چاپمن و سه مجسمه ی دیگر که در هایبوری وجود داشتند ، Claude Ferrier ( طراح جایگاه شرقی ورزشگاه هایبوری) ، Denis Hill-Wood ( رئیس اسبق آرسنال و پدر رئیس کنونی باشگاه ، پیتر هیلوود) و آرسن ونگر ( سرمربی کنونی باشگاه)، به ورزشگاه جدید منتقل شدند و در حال حاضر ، در مقابل در ورودی قسمت Diamond Club در معرض دید قرار دارند.

به علاوه ، دو پلی که از بالای راه آهن عبور می کنند و به سمت شرق استادیوم می روند و آن را به پارک دریتون (Drayton Park) متصل می کنند ، ضلع [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] و پل های سکوی شمالی نام دارند.
به افتخار جایگاه تماشاچیان در هایبوری ، ساعتی که اسمش به "[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]" تبدیل شده بود ، به ورزشگاه امارات منتقل و رو به پلی با همین اسم ، نصب شد. پس از وجود فشارهایی از طرف هواداران و تلاش هایی برای انجام دادن عمل "آرسنالیزیشن ( Arsenalisation)" یا همان "آرسنالی کردن" ، به دلیل حمایت های فراوان ایوان گازیدیس ، باشگاه بر این شد تا نمونه ی بزرگتری از این ساعت را در ورزشگاه نصب کند که این کار پس از پایان فصل 2009-10 عملی شد. یکی از خاطره انگیزترین نتایج طرح "آرسنالیزیشن" ، ارائه ی دوباره ی اسامی ضلع های ورزشگاه هایبوری بود. چهار ضلع ورزشگاه ، ضلع ساعت ، سکوی شمالی ، جایگاه های شرقی و جایگاه های غربی نامگذاری شدند. [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ، که پیش از این در سکوی شمالی ورزشگاه قرار داشت ، در سال 2006 افتتاح شد و در حال حاضر در شمال ورزشگاه،درون ساختمان های سه گوش شمالی ، قرار دارد.

نام استادیوم


در تاریخ 5 اکتبر سال 2004 اعلام شد که خطوط هواپیمایی امارات ( Emirates Airline) برای خرید حق نام ورزشگاه ، با باشگاه قراردادی 15 ساله ، به ارزش 100 میلیون پوند بسته است.همچنین ، این مبلغ شامل پول قراردادی 8 ساله برای چاپ نام امارات بر روی لباس آرسنال نیز بود. قراردادی که از فصل 2006-07 شروع شد. نام ورزشگاه اغلب به صورت خلاصه ، "The Emirates" خوانده می شود ، هرچند که بعضی از هواداران ، مخصوصا کسانی که با اصل وجود قراردادهای مالی برای نام ورزشگاه ها مخالف اند ، همچنان از نام قبلی ورزشگاه ، یعنی اشبرتون گراو (Ashburton Grove) و یا حتی "The Grove" استفاده می کنند. این ناهمخوانی بین نام رسمی و غیر رسمی ، مشابه با مسائل ورزشگاه پیشین آرسنال یعنی "ورزشگاه آرسنال ( Arsenal Stadium)" است
که تقریبا به صورت جهانی ، چه از جانب هوادارن و چه از جانب رسانه ها و حتی خود باشگاه ، با نام هایبوری شناخته می شد.
بنابر قوانین فیفا مبنی بر اسپانسر های ورزشگاه ها ، در حین برگزاری مسابقات لیگ قهرمانان اروپا ، نام ورزشگاه به صورت رسمی ، "ورزشگاه امارات" نیست ، زیرا شرکت هواپیمایی امارات جزو حامیان مالی رسمی مسابقات لیگ قهرمانان محسوب نمی شود. دیگر ورزشگاه ها ، مانند آلینس آرنا نیز پیش از این به دلیل وجود این قانون ، با مشکل روبرو شده اند.
یوفا ورزشگاه را با نام "ورزشگاه آرسنال" که پیش ازین ، نام رسمی ورزشگاه هایبوری بود ، می شناسد.

تاریخچه

نیاز به ورزشگاه جدید

آرسنال در اواخر دهه ی 90 ، به فکر ساختن ورزشگاهی بزرگتر شد ، زیرا ورزشگاه آن زمان آنها ، هایبوری ، زمانی که در سال 93 توسعه داده شد ،تنها گنجایش 38,419 نفر را داشت که در مقایسه با اکثر باشگاه های بزرگ اروپایی ، کوچکترین ورزشگاه بود. برای گسترش دیگر جایی وجود نداشت زیرا درست در کنار ضلع شرقی ، خیابان بود و سه ضلع دیگر ورزشگاه نیز به مجمتع های مسکونی منتهی می شد. ساکنان محله های مسکونی ، به هرگونه گسترش بخشیدن به ورزشگاه اعتراض کرده بودند. آرسنال لیست انتظار بلند بالایی برای فروش بلیط های کل فصل داشت که اعضای آن بالغ بر 20 هزار نفر می شدند و بنابراین از بدست آوردن مقدار زیادی سود محروم مانده بود. با این حال ، پیدا کردن زمین مناسب برای احداث ورزشگاه جدید در لندن ، بسیار دشوار بود.

باشگاه مایل بود تا در صورت لزوم ، مکانی در حوالی اتوبان M25 را نیز بررسی کند ولی آنها مکانی در اطراف London Borough of Islington ، نزدیک به هایبوری را به شدت ترجیح می دادند.
در برحه ای از زمان ، آنها به فکر نقل مکان به ورزشگاه ومبلی نیز افتادند. ( آرسنال بازی های لیگ قهرمانان خود در فصل های 98-99 و 99-2000 را در ومبلی قدیم برگزار می کرد) ولی در آخر از این تصمیم منصرف شدند.
زمانی که ورزشگاه ومبلی در سال 2002 در حال بازسازی و مرمت بود ، با وجود اینکه باشگاه در آن زمان در حال مذاکره بر سر پروژه ی اشبرتون گراو بود ، شایعاتی مبنی بر این وجود داشت که پس از پایان تعمیرات وملبی ، آرسنال و تاتنهام به این ورزشگاه نقل مکان خواهند کرد.


انتخاب اشبرتون گراو
سرانجام باشگاه زمین مورد نظر را انتخاب کرد.زمینی صنعتی در اشبرتون گراو که تنها 500 یارد با هایبوری فاصله داشت. برنامه ها در سال 1999 اعلام شد و تاریخ افتتاح ، ماه آگوست سال 2003 مقرر شد. این تاریخ بعدها به دلیل مشکلات مالی و برنامه ریزی ، به تابستان 2006 موکول شد. زمین اشبرتون گراو ، ساکنین زیادی داشت که بزرگترین آنها ، کارخانه بازیافت Islington London Borough Council's و اداره ی پست Royal Mail Holloway بود. به منظور گسترش دادن مساحت زمین ، باشگاه باید ادارات و ساکنین کنونی زمین را می خرید و هزینه ی انتقال آنان به مکان دیگری را نیز پرداخت می کرد
( آرسنال به منظور احداث کارخانه ی بازیافت جدید ، 40 هزار متر مربع از خطوط راه آهن سابق در جاده ی Lough و جاده ی Caledonian را خرید . اداره ی پست Royal Mail نیز به پارک همیلتون نقل مکان کرد.) این فعل و انفعالات ، مخارج سنگینی را در پی داشت.


مخالفت ساکنان بومی

با وجود حضور 80 ساله ی آرسنال در Islington ، همچنان ساکنان و اداراتی بومی وجود داشتند که با ساخت استادیوم جدید مخالف بودند. عده ای از آنان که مجبور به نقل مکان بودند ، در ماه جولای سال 2002 ، از باشگاه شکایت کردند ، که البته در پایان ادعای آنها پوچ خوانده شد. استادیوم جدید ، در انتخابات محلی سال 2006 ، به یک مشکل بزرگ تبدیل شده بود . پلیس شهری نیز درخواست کرده بود تا وسایل نقلیه ی هواداران در نزدیکی مرکز ورزشی Sobel پارک شوند نه در پارکینگ های زیرزمینی. همچنین آنها خواستار محدود کردن دسترسی به 14 خیابان در روزهای بازی بودند.
مجوز سلامت و امنیت ، تا زمانی که باشگاه این خواسته ها را عملی نمی کرد ، صادر نمی شد. مجوزی که بدون آن ، امکان گشایش ورزشگاه وجود نداشت. بحث عدم دسترسی به خیابان ها در جلسه ای تصویب شد ولی پس از آن تحت بازبینی قرار گرفت.

مراحل ساخت

مراحل ساخت، در واقع در تاریخ فوریه ی 2004 شروع شد. به علاوه ی استادیوم ، دو پل بر بالای خطوط راه آهن Northern City ساخته شد که استادیوم را به پارک دریتون متصل می کردد. این پل ها در تابستان 2004 ساخته شدند.
استادیوم در آگوست 2005، پیش از موعد مقرر و درست با بودجه ی پیشبینی شده ، ساخته شد. باشگاه اعلام کرد که تمام جایگاه های ویژه مخصوص مهمانان ساخته شده اند و تا تاریخ فوریه ی 2006 ، 90%از صندلی های بخش Club، به فروش رفته بودند
و تا ماه ژوئن 2006 ، بقیه ی آنها نیز فروخته شد. اولین صندلی در ورزشگاه جدید ، به صورت نمادین ، در تاریخ 13 مارس 2006 ، در مراسمی توسط آبو دیابی ، هافبک تیم ، نصب شد. نورافکن های استادیوم برای اولینبار در تاریخ 25 ژوئن با موفقیت آزمایش شدند و یک روز پس از آن،
تیرک های دروازه ها نیز نصب شدند.

افتتاح رسمی

ورزشگاه امارات توسط پرنس فیلیپ دوک ادینبورگ ( دوک لقبی است موروثی برای اعیان انلگستان) ، همسر ملکه الیزابت ، در 5 شنبه ، 25 اکتبر 2006رسما افتتاح شد. پیش از این ، برنامه ریزی شده بود تاملکه الیزابت انلگستان ، شخصا ورزشگاه را افتتاح کند ولی او در آن روز دچار مشکلی از ناحیه ی کمر شد و قادر به شرکت در مراسم نبود. پرنس فیلیپ با خنده به حاضران در ورزشگاه گفت: " شاید شما همسر من را در اختیار نداشته باشید ، ولی دومین فرد با تجربه در افتتاح کردن در دنیا را در اختیار دارید" . این دیدار سلطنتی از باشگاه ، یادآور حضور عموی شاهزاده ، پرنس ولز در مراسم افتتاح رسمی ضلع غربی هایبوری در سال 1932 بود. پس از تغییر برنامه ها ، ملکه الیزابت افتخار دعوت کردن از رئیس باشگاه ، سرمربی و بازیکنان تیم اصلی را داد تا در تاریخ 15 فوریه ی 2007 ، در کنار او در قصر Buckingham ، چای عصرانه بنوشند. باشگاه آرسنال ، اولین باشگاهی است که برای چنین امری به قصر دعوت شده است.


اتفاقات برجسته

به منظور کسب جواز برای افتتاح ، ورزشگاه سه رویداد بدون تماشاگر را میزبانی کرد. اولین آنها جلسه ی عمومی سهامداران در روز 18 جولای 2006 بود. دومین رویداد ، جلسه ی تمرینی در مقابل 20 هزار نفر از اعضای انتخاب شده ی Club در 20 جولای و سومین آنها نیز اولین بازی در ورزشگاه در تاریخ 22 جولای بود:

اولین بازی انجام شده در ورزشگاه امارات ، بازی خداحافظی دنیس برکمپ در برابر تیم سابقش ، آژاکس بود. بازی شامل 4 تیم بود. در نیمه ی اول ، تیم های کنونی آرسنال و آژاکس با یکدیگر رقابت کردند و در نیمه ی دوم ، دو تیم ، ترکیبی از "اسطوره ها" ی خود را به میدان فرستاند. آرسنال بازی را 1-2 پیروز شد. کلاس یان هونتلار از آژاکس ، به اولین بازیکنی تبدیل شد که در ورزشگاه امارات گلزنی کرده است و تیری هانری ، اولین گل در تاریخ ورزشگاه برای آرسنال را به ثمر رساند و سپس نوانکو کانو با گل دقیقه ی 81 ، توانست بازی را به نفع آرسنال کند.

اولین بازی رسمی آرسنال در این ورزشگاه ، دیدار با استون ویلا در لیگ برتر بود که با نتیجه 1-1 به پایان رسید. اولاف ملبرگ اولین گل بازی و اولین گل در لیگ برتر در ورزشگاه امارات را به ثمر رساند. آرسنال برای اولین پیروزی خانگی خود ، مجبور بود تا 23 سپتامبر 2006 صبر کند ، آنها در این تاریخ ، شفیلد یونایتد را 0-3 شکست دادند.

اولین بازی اروپایی در امارات ، بازی برگشت از دور سوم مسابقات انتخابی لیگ قهرمانان ، در تاریخ 23 آگوست 2006 ، برابر دیناموزاگرب بود.

اولین بازی ملی در این ورزشگاه ، در 3 سپتامبر 2006 ، بازی دوستانه بین آرژانتین و برزیل بود که با نتیجه ی 0-3 و با دو گل از الانو و تک گل کاکا به نفع برزیل به پایان رسید

اولین شکست آرسنال در امارات ، در بیست و سومین بازی خانگی ، در تاریخ 7 آوریل 2007 ، مقابل وستهم و با نتیجه ی 0-1 بود. وستهم همچنین آخرین تیمی بود که در خانه ی قدیمی آرسنال ،هایبوری ، این تیم را در 1 فوریه ی 2006 ، شکست داده بود.

بیشترین تعداد تماشاچی در این استادیوم ( 60,161نفر) به تاریخ 3 نوامبر 2007 بر می گردد. جایی که آرسنال در خانه میزبان منچستریونایتد بود. بازی با نتیجه ی 2-2 به پایان رسید.

در 10 ماه می سال 2009 ، چلسی توانست سنگین ترین شکست خانگی آرسنال را رقم بزند. آنها توانستند شاگردان ونگر را با نتیجه 1-4 شکست دهند. ( پیش از این نتیجه ، سنگین ترین شکست آرسنال در خانه ، باخت 0-2 برابر استون ویلا بود)

در اواخر همان سال ، در 29 نوامبر 2009 ، چلسی توانست بار دیگر آرسنال را 0-3 در خانه شکست دهد تا اولین تیمی باشد که توانسته باشد آرسنال را در دو بازی ، با اختلاف 3 گل شکست دهد. آنها اینکار را در ظرف 6 ماه انجام دادند.

پیش از فصل 2011-2010 ، ساعت تاریخی آرسنال که " ساعت هایبوری" نام داشت ، به ورزشگاه امارات منتقل شد و جایگاه تماشاچیان نیز مانند نام جایگاه ها در هایبوری ،به "سکوهای شرقی" ، "سکوهای غربی" ، "ضلع جنوبی " و " ضلع ساعت" تغییر نام داده شدند.

احتمال افزایش ظرفیت

تقاضای بالا برای بلیط ها ، همچنان از میزان صندلی ها در ورزشگاه بسیار بیشتر است، تا جایی که 47 هزار نفر در لیست انتظار بلیط تمام فصل هستند. آرسنال در اینباره به صورت علنی اظهار نظری نکرده ولی گزارش ها حاکی از آن است که باشگاه به دنبال افزایش ظرفیت ورزشگاه می باشد.


[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ( [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] )

در پاسخ به انتقادات هواداران مبنی بر اینکه ورزشگاه هیچگونه اشاره ای به تاریخ غنی باشگاه ندارد ، آرسنال تصمیم گرفت تا پروژه ی "آرسنالیزیشن" یا همان "آرسنالی کردن" را آغاز کند.پروژه ای که توسط مدیر اجرایی تازه منصوب شده ی آرسنال، ایوان گازیدیس ، رهبری شد. از زمان شروع تغییرات پس از پایان فصل 2009 ، این دستاوردها حاصل شده است:

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

مقبره ی "روح هایبوری" که تمام بازیکنانی که در تاریخ 93 ساله ی حضور آرسنال در هایبوری ، برای این تیم بازی کرده اند را نشان می دهد.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

تغییر دادن نام جایگاه های ورزشگاه ، به نام قدیمی آنها در هایبوری

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

دیگر استفاده ها

ورزشگاه امارات ، علاوه بر ورزشگاه فوتبال ، به عنوان مرکز کنفرانس و سالن موسیقی نیز کاربرد دارد. در 27 مارس 2008 ، ورزشگاه به دلیل بودن نمادی برای همکاری بین دولت های بریتانیا و فرانسه ، میزبان نشستی بین گوردون براون و نیوکلا سارکوزی بود. بروس سپرینگستین ( Bruce Springsteen ) و گروه ای استریت ( E Street Band) اولین گروه هایی بودند که در 30 و 31 مه 2008 ، در ورزشگاه امارات کنسرت برپا کردند. در تاریخ 28 جولای 2009 ، ورزشگاه امارات میزبان برنامه ی رادیویی Capital FM' بود. برنامه ای که در آنهنرمندانی مانند لایونل ریچی (Lionel Richie) ، لئونا لویس ( Leona Lewis) و بلو (Blue) حضور داشتند. زمانی که فدراسیون جهانی راگبی ، اعلام کرد که انگلستان میزبان جام جهانی راگبی در سال 2015 خواهد بود ، نام ورزشگاه امارات نیز به عنوان یکی از ورزشگاه های میزبان مسابقات ذکر شد. در حال حاضر مشخص نیست که چه تعداد مسابقه در این ورزشگاه انجام خواهد شد ولی استفاده از آن برای دیدارهای گروهی و بازی رده بندی تایید شده است. ورزشگاه امارات همچنین در پیشنهاد انگلستان برای میزبانی جام جهانی فوتبال در سال 2018 یا 2022 نیز وجود دارد.



تعداد تماشاگران

ظرفیت ورزشگاه در حال حاضر 60,355 نفر می باشد که کمی از ظرفیت اولیه(60,432 نفر) در زمان افتتاح در سال 2006 کمتر است. بیشترین میزان حاضرین در ورزشگاه تا کنون ، 60,161 نفر و برای بازی با منچستریونایتد در 3 نوامبر 2007 که با نتیجه 2-2 به پایان رسید بوده است. میانگین تعداد جمعیت حاضر در ورزشگاه برای مسابقات رسمی تیم اصلی ، در اولین فصل بازگشایی ورزشگاه در سال 2006 ، 59,837 و میانگین تعداد تماشاچی در لیگ برتر ، 60,045 نفر بوده است. امارات پس از اولدترافورد ، بیشترین گنجایش در لیگ برتر را دارد. میانگین تماشاچیان حاضر در بازی های لیگ، در دومین سال حضور آرسنال در ورزشگاه ، به 60,070 نفر افزایش یافت.



مسائل مالی

هزینه ی 470 میلیون پوندی ورزشگاه ، به علاوه ی هزینه های دیگری که باشگاه به غیر از ساخت ورزشگاه ، متحمل شد ، به مشکلی بزرگ برای آرسنال تبدیل شد. به خصوص که آنها در خواست هیچگونه کمک هزینه ی عمومی نکردند. باشگاه برای تامین مخارج این پروژه با مشکلات زیادی روبرو بود و عملیات ساخت و ساز ، اندکی پس از شروع ، متوقف شد. پس از آن ، آرسنال با کمک وامی 260 میلیون پوندی که از بنگاه ائتلافی چند بانک ، که در راس آنها رویال بانک اسکاتلند بود، پروژه را ادامه داد. در آگوست 2005 ، آرسنال اعلام کرد که تمامی قرض ها را به وسیله ی اوراق قرضه و بهادار ، پرداخت خواهد کرد. آرسنال در تاریخ 13 جولای 2006 ، درخواست 210 میلیون وام به ارزش 13.5 سال اوراق قرضه با سود 52 امیتاز بر اساس قوانین دولتی بریتانیا و 50 میلیون پوند به ارزش 7.1 سال با سود 22 امتیاز بر اساس قوانین LIBOR کرد. این اقدام ، اولین درخواست علنی یک باشگاه اروپایی برای درخواست اوراق قرضه بود. این اوراق ظرف دوره ای 25 ساله پرداخت خواهند شد. این حرکت، بدهی سالیانه ی باشگاه را تا مرز 20 میلیون پوند کاهش داده است. در تاریخ 31 مه 2007 ، مجموع بدهی های باشگاه 262.1 میلیون پوند اعلام شد.

از سمت دیگر ، منابع درآمدی زیادی نیز برای باشگاه وجود دارد. باقیمانده ی زمین های جاده ی Lough و فضاهای مازاد در اطراف استادیوم در اشبرتون گراو ،برای خانه سازی مورد استفاده قرار گرفته است. هایبوری در حال حاضر به واحدهای مسکونی و آپارتمان تبدیل شده است و بیشتر آنها به فروش رفته اند. در مجموع ، بالغ بر 2 هزار خانه ، در سه محل ساخته خواهند شد و باشگاه بر روی سود عایده از فروش این ساختمان ها ، حساب ویژه ای برای پرداخت بدهی های خود می کند. دیگر منابع درآمد ، شامل مبلغ 100میلیون پوندی برای فروش نام ورزشگاه می باشد که در طول مدت قرارداد ، پرداخت خواهد شد.همچنین کمک هزینه ی 15 میلیون پوندی شرکت Delaware North که برای تهیه ی مواد خوراکی ورزشگاه، قراردادی 20 ساله بسته است ، در آخر ، درآمدهای حاصله از خود ورزشگاه. در سال 2005 ، مدیر اجرایی وقت آرسنال ، کیث ادلمن (Keith Edelman) در مورد استادیوم جدید گفت که انتظار می رود حجم معاملات آرسنال را از 115 میلیون پوند به حدود 170 میلیون افزایش دهد.
پس از پایان یافتن اولین سال آرسنال در امارات در ماه می 2007 ، محاسبات نشان داد که گردش مالی و حجم معاملات باشگاه به 200.8 میلیون پوند رسیده است. این شاخص در سال گذشته 137.2 میلیون گزارش شده بود. همچنین سود عملیاتی باشگاه نیز 51.2 میلیون پوند افرایش پیدا کرده بود. حتی پس از پرداخت قرض ها و کم شدن مبالغ از حساب ها ، حجم معاملاتی باشگاه ، حداقل سالی 20 میلیون بیشتر شده است. ( در سال 2006-07 ، باشگاه مبلغ 37 میلیون پوند ، مازاد داشت)

احتمال شرکت در جام جهانی 2018

این امکان وجود دارد که در صورت موافقت برای میزبانی انگلستان ، ورزشگاه امارات در جام جهانی 2018 مورد استفاده قرار بگیرد. تا به اینجا ، تایید شده که امارات می تواند میزبان بازی های زیادی در دور گروهی و همچنین نیمه نهایی باشد.



دسترسی و راه های ورودی به ورزشگاه

ورزشگاه امارات توسط تعدادی از ایستگاه های حمل و نقل زیزمینی و خطوط اتوبوس ، در دسترس قرار می گیرد. برای رسیدن به بخش شمالی ورزشگاه ، ایستگاه Arsenal tube نزدیک ترین ایستگاه است و ایستگاه های هایبوری و Islington tube به بخش جنوبی ورزشگاه ختم می شوند. با این وجود که ایستگاه Holloway Road tube نزدیک ترین ایستگاه به بخش جنوبی است ، ولی به دلیل جلوگیری از ازدحام جمعیت ، دسترسی به این بخش تنها قبل و پس از بازی ها امکان پذیر است. ایستگاه پارک دریتون که دیوار به دیوار ضلع ساعت است ، در روزهای بازی ، تعطیل است زیرا این ایستگاه در آخر هفته ها و پس از ساعت 10 شب ، خدمات ارائه نمی کند.
مبلغ 7.6 میلیون پوند برای کسب جواز و مرمت جاده های پارک دریتون و Holloway کنار گذاشته شده است هرچند که اداره ی حمل و نقل لندن ، به دلیل بالا بردن استفاده از ایستگاه های Highbury & Islington و Finsbury Park که هر دوی آنها مجهز به سیستم حمل و نقل زیر زمینی هستند و فاصله ی آنها حداکثر 10 دقیقه با پای پیاده است ، تصمیم بر عدم مرمت و بازسازی این ایستگاه ها گرفت.

همچنین تعداد زیادی خطوط اتوبوسرانی در این مسیر وجود دارد. به دلیل وجود مقررات سختگیرانه برای پارک کردن وسایل نقلیه در روزهای بازی ، آمدن به امارات با وسیله شخصی به هیچوجه توصیه نمی شود. به علاوه ، یک ساعت پیش و پس از بازی ، عبور و مرور هرگونه وسیله ی نقیله ممنوع می باشد.

اصولا درهای ورزشگاه برای اشخاصی که از پیش بلیط دارند ، 2 ساعت پیش از بازی باز می شود.. برای دسترسی راحت ، ورزشگاه به چهار بخش با رنگ های متفاوت تقسیم شده است.( نارنجی و آبی در ضلع شمالی و زرد و سبر در ضلع جنوبی) . این تقسیم بندی ها پیش از شروع فصل 2011-2010 تغییر کرد و نارنجی به سکوی شمالی ، آبی به جایگاه های شرقی ، زرد به جایگاه های غربی و سبز به ضلع ساعت تبدیل شدند. فروشگاه اصلی باشگاه که "The Armoury" یا "توپخانه" نام دارد ، و مسئولین بلیط در اطراف ضلع زرد هستند و یک فروشگاه اضافی در ضلع شمالی به نام " All Arsenal" و فروشگاه " Arsenal Store" کنار ایستگاه پارک Finsbury وجود دارد.

ورزشگاه دارای سیستم الکترونیکی برای بلیط هاست. اعضای "The Arsenal" (اعضای طرح هوادرای باشگاه) از کارت عضویت خود برای ورود به ورزشگاه استفاده می کنند که با وجود اینکار ، دیگر نیازی به استفاده از درهای هوشمند و گردان نیست. افرادی هم که عضو نیستند ، یک عدد بلیط کاغذی با نشان RFID دریافت خواهند کرد که به وسیله ی آن اجازه ی ورود به ورزشگاه را خواهند داشت.




منبع : [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]