بیوگرافی وزندگی نامه بازیکنان و مربیان بایرن

[*Rossonero*]

در اين تاپيك بيوگرافي بازيكنان و مربيان گذشته و حال بايرن قرار ميگيرد

[*Rossonero*]

بیوگرافی هارالد شوماخر

در میان بازیکنان تیم ملی آلمان، چهره هایی بوده اند که جایگاهی ویژه در فوتبال جهان و به ویژه در خود این کشور دارند.

هارالد شوماخر در جریان فعالیت ورزشی تقریباً ۲ دهه ای خود، به جایگاه یکی از بهترین دروازه بانان فوتبال آلمان و جهان دست یافت. تیم کلن در دهه ۶۰ دروازه بانی داشت به نام «تونی شوماخر». به یاد همین بازیکن بود که در کلن هارالد شوماخر را نیز «تونی» می نامیدند. در کتابی که در سال ۲۰۰۰ در رابطه با تاریخچه تیم فوتبال کلن آلمان انتشار یافت، درباره هارالد شوماخر دروازه بان فراموش نشدنی این باشگاه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهه ۸۰ میلادی آمده است: «آمیزه ای از کارایی و درخشش، بی باکی و فرهمندی تحریک آمیز، هارالد شوماخر را به یکی از تاثیرگذارترین پدیده های فوتبال کلن و آلمان تبدیل می کند». هارالد شوماخر در تاریخ ۶ مارس ۱۹۵۴ در شهر کوچک دورن واقع در ایالت نوردراین وستفالن آلمان چشم به جهان گشود. او در ۸ سالگی ورزش فوتبال را آغاز کرد. پس از آنکه در پست های گوناگون به خدمت گرفته شد، سرانجام با تشخیص مربی درون دروازه قرار گرفت. خود او بعدها اعتراف کرده بود که: «دروازه بانی تنها پستی بود که به آن علاقه داشتم، زیرا من اهل دویدن نبودم». شوماخر توانست درون دروازه توانایی های ورزشی خود را بروز دهد. وی به سرعت پله های رشد و تعالی را پیمود و از طریق مسابقات منطقه ای و سپس ایالتی جوانان، به تیم ملی فوتبال جوانان آلمان راه یافت. در آنجا البته دروازه بان ذخیره بود. باشگاه فوتبال کلن از همان موقع در پی او بود و سرانجام در سال ۱۹۷۲ این بازیکن با استعداد را در سن ۱۸ سالگی به صفوف خود جلب کرد. در آن سال ها، در حالی که شوماخر دروازه بانی گمنام بود و بیشتر اوقات را روی نیمکت ذخیره ها می گذراند، آلمان عصر طلایی فوتبال خود را تجربه می کرد اما یک حادثه، فرصتی تاریخی در اختیار شوماخر قرار داد و او نیز از این فرصت به بهترین نحوی استفاده کرد. آسیب دیدگی شدید دروازه بان اصلی تیم کلن باعث شد که شوماخر به عنوان دروازه بان شماره یک درون دروازه قرار گیرد.او به سرعت توانست با بی باکی فراوان، پرش های حیرت انگیز و واکنش های به موقع، جای خود را درون دروازه تثبیت کند. درخشش شوماخر در بازی های لیگ برتر فوتبال آلمان (بوندس لیگا) به گونه ای بود که او در سن ۲۵ سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان فراخوانده شد. در آن زمان دروازه بان شماره یک و بی چون و چرای تیم ملی آلمان سپ مایر بود که الگوی شوماخر نیز به شمار می رفت اما باز هم حادثه ای دیگر باعث شد که شوماخر به دروازه بان شماره یک تیم ملی تبدیل شود. مایر در یک سانحه رانندگی به شدت مصدوم شد و به ناچار با فعالیت در میدان های ورزشی وداع کرد. به این ترتیب راه برای افتخارات ملی شوماخر گشوده شد. شوماخر در سال ۱۹۸۰ به نخستین افتخار بزرگ خود دست یافت و با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان اروپا شد. پس از آن اما برای ۲ دوره پی درپی یعنی در سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی های نهایی جام جهانی فوتبال در مقابل تیم های ایتالیا و آرژانتین ناکام شد و شوماخر در حسرت قهرمانی جهان باقی ماند. شوماخر در مقایسه تیم ملی فوتبال آلمان سال ۱۹۸۲ با ۱۹۸۶ و یادآوری خاطرات آن سال ها می گوید: «هر ۲ تیم خیلی خوب بودند. تیم سال ۱۹۸۶ از نظر بازیکنان فردی با داشتن مهره هایی چون رومنیگه و ماتئوس بهتر بود اما متأسفانه در مقابل آرژانتین هم باختیم و با وجود تلاش زیاد نتوانستیم بازی را به وقت اضافی بکشانیم، چون بیشتر با احساس خود بازی می کردیم تا با عقلمان. در هر صورت ۲ بار در بازی نهایی در مقابل بهترین تیم های جهان شکست خوردیم. هنوز هم برای من یادآوری آن خاطرات جالب است». جام جهانی سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، همزمان یکی از نقطه های تاریک دوره فعالیت ورزشی شوماخر بود. در دیدار نیمه نهایی این مسابقات که آلمان در مقابل فرانسه قرار گرفته بود، خطای بسیار خشن شوماخر بر روی باتیستان بازیکن فرانسوی در محوطه جریمه، به آسیب دیدگی شدید این بازیکن منجر گردید و وی چند ماه در بیمارستان بستری بود. شوماخر پس از بازی در صدد توجیه خطای خود برآمد و از همین رو در سراسر محافل ورزشی اروپا مورد انتقاد شدید قرار گرفت. شوماخر برای رهایی از این رسوایی ورزشی و یافتن دوباره چهره ای مقبول، نیازمند ۲ سال تلاش مداوم بود. وی توانست با بازی های خوب و رفتار ورزشی مناسب، آن رویداد تلخ را جبران کند. در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال آلمان را از آن خود کرد. شوماخر خیال داشت فعالیت ورزشی خود را به عنوان دروازه بان تیم ملی تا مسابقات جام ملت های اروپا در سال ۱۹۸۸ ادامه دهد اما انتشار کتاب خاطرات او تحت عنوان «سوت آغاز بازی» این نقشه را برهم زد. وی در آن کتاب، مسائل خصوصی بازیکنان تیم ملی را که در اردوها شاهد آن بود مطرح و سیمای برخی از بازیکنان را در افکار عمومی لکه دار کرد. همین امر باعث شد که او را دیگر به تیم ملی آلمان دعوت نکنند. پس از آن شوماخر برای ۳ سال به ترکیه رفت و برای تیم فنرباغچه استانبول بازی کرد. وی در آنجا هم موفق بود. شوماخر در سال ۱۹۹۱ به آلمان بازگشت و در آخرین سال حضور در میدان، محافظت از دروازه بایرن مونیخ را بر عهده داشت. وی سال ۱۹۹۲ کفش های خود را به دیوار آویخت

[*Rossonero*]

بیوگرافی وحید هاشمیان

متولد: تهران
تاریخ تولد: 30 / 4 / 1355 (21.7.1976)
قد: 82/1
وزن: 79
شماره کفش: 42
وضعیت: مجرد
تحصیلات: دیپلم تجربی
وضعیت خانوادگی: 2 خواهر و 2 برادر
ورزش های مورد علاقه: فوتبال، شنا، یوگا
تفریحات و سرگرمی ها: مطالعه کتاب، اینترنت، قدم زدن، مسافرت
فیلم های مورد علاقه: پاپیون، گلادیاتور

زمانی که در دقایق ابتدایی دیدار تیم های ایران و قزاقستان در چارچوب بازی های آسیایی بانکوک یک جوان جویای نام ایرانی با ضربه ای استادانه توپ را به قعر دروازه حریف فرستاد، تلویزیون تایلند نام "وحید هاشمیان" را روی تصویر به نمایش درآورد تا زننده نخستین گل ایران در این رقابت ها را نشان دهد.
همانجا بود که بسیاری از مردم با نام او به عنوان یک مهاجم آشنا شدند.
وحید مثل بسیاری دیگر از فوتبالیست های تهرانی بازی خود را از محله های جنوب شهر آغاز کرد. در سال 1373 او به همراه تیم جوانان فتح تهران از دسته دوم به دسته اول صعود کرد و یک سال بعد به همراه این تیم عنوان سوم جوانان باشگاه های تهران را به دست آورد.
در سال 1975، هاشمیان به همراه تیم بزرگسالان فتح نایب قهرمان باشگاه های تهران شد و پس از آن به تیم فوتبال پاس که از تیم های صاحبنام ایران است، پیوست.
وی در سال 1377 با سبزپوشان پاس به عنوان نایب قهرمانی لیگ کشور دست یافت و از همین تیم نیز در جمع ملی پوشان کشورمان حاضر شد و توانست مدال طلای بازی های آسیایی بانکوک را برگردن بیاویزد.
بازی های خوب وحید باعث شد که مدیران استعداد یابی هامبورگ با مسوولان وقت پاس تماس حاصل کنند.
گفت و گوها بین مقامات هامبورگ و پاس نتیجه مثبت داد و هاشمیان به عنوان پنجمین بازیکن ایرانی به بوندس لیگا راه یافت.
هاشمیان در فصل نخست حضورش در هامبورگ فرصت چندانی برای عرضه اندام نیافت، اما در همان دقایقی که به میدان رفت موفق شد یک گل برابر ترابوزان اسپور ترکیه در رقابت های مقدماتی جام باشگاه های اروپا به ثمر برساند.
وحید در فصل 2000-1999 به همراه هامبورگ عنوان سوم بوندس لیگا را به دست آورد. او به همراه تیم ملی کشورمان در سال 2000 نیز موفق شد قهرمانی مسابقات غرب آسیا را در اردن به چنگ آورد.
اما جو حاکم بر اردوی تیم ملی و همچنین اختلاف با فدراسیون فوتبال وقت باعث شد وحید به مدت 5/3 سال از تیم ملی فاصله بگیرد.
در ادامه یک مصدومیت اجازه هنرنمایی را از وحید گرفت و پس از یک دوره بسیار سخت، ستاره فوتبال ایران سر از تیم فوتبال بوخوم در دسته دوم بوندس لیگا درآورد.
هاشمیان در دسته دوم بوندس لیگا نیز بسیار خوش درخشید و توانست با مربیگری پیتر نویرورر در فصل 2003-2002 به دسته اول بوندس لیگا بازگردد.
در این فصل هاشمیان بیشتر به عنوان یار جانشین به میدان می آمد و موفق شد 10 گل حساس نیز برای بوخوم به ثمر برساند.
اما اوج هنرنمایی هلی کوپتر به فصل 2004-2003 بازمی گردد که توانست با زدن 16 گل رکورد خوبی را از خود برجای بگذارد. بوخوم به لطف گل های او توانست به رقابت های جام یوفا راه یابد.
هاشمیان فصل 2005-2004 را در بایرن موینخ سپری کرد، اما اعتقادات فلیکس ماگات باعث شد تا فوتبال آلمان از هنرنمایی های هاشمیان بی نصیب بماند، اما در نهایت او به همراه سرخ پوشان باواریایی به مقام قهرمانی بوندس لیگا و لیگاپوکال رسید.
هاشمیان در ابزگشت مجدد به تیم ملی نیز بسیار خوش درخشید و با گل های حساسش مقابل قطر و ژاپن راه صعود ایران به رقابت های جام جهانی 2006 را هموار کرد.
او حتی در رقابت های مقدماتی جام ملت های آسیا نیز با زدن یک گل حساس به کره جنوبی روحیه فوق العاده به ایران پس از نتیجه ناامیدکننده مساوی مقابل سوریه در تهران داد.


افتخارات
تعداد بازیهای ملی: 33 گلهای ملی: 13 نایب قهرمانی آموزشگاه های تهران در مقطع دبیرستان سال 1373
صعود از دسته دوم جوانان تهران به دسته اول با تیم فتح سال 1373
مقام سوم جوانان تهران با تیم فتح سال 1374
نایب قهرمان باشگاهی تهران با بزرگسالان فتح سال 1375
نایب قهرمان لیگ آزادگان با تیم پاس تهران سال 1377
قهرمانی بازی های آسیایی بانکوک 1998
مقام سوم بوندسلیگا با تیم هامبورگ سال 2000-1999
قهرمانی بازی های غرب آسیا «جام ملک حسین اردن» سال 2000
صعود از دسته دوم لیگ آلمان به دسته اول با تیم بوخوم سال 2002-2001
صعود به جام یوفاکاپ با تیم بوخوم سال 2004-2003
قهرمانی باشگاهی آلمان با تیم بایرن مونیخ سال 2005-2004
قهرمانی لیگا پوکال با بایرن مونیخ سال 2005-2004
صعود به جام جهانی 2006 آلمان

* لازم به ذکر است که وحید هاشمیان از بازی های مقدماتی جام جهانی 2002 تا مقدماتی جام جهانی از حضور در تیم ملی ایران کناره گیری کرد.

[*Rossonero*]

اشتفان افنبرگ

Stefan Effenberg



افنبرگ بازیکنیه که اکثر ما بهش علاقه داریم. نه بخاطر آلمانی بودنش بلکه بخطر تعصب و غرور مثال زدنیش هنگام بازی.

بی تردید بعد از او و اولی کان بایرن هنوز رهبر و بازیکنی با این خصوصیات به خود ندیده.

قبلا در قسمت چهره های ماندگار یکی از دوستان به نام علی خواسته بود که بچه ها در مورد اشتفان نظرشونو بگن. اما من قصد دارم اینجا بیوگرافی افنبرگو براتون بزارم و بعد از ایجاد شناخت نسبی در موردش نظر بدید.

بیوگرافی:

نام : اشتفان افنبرگ
قد: 1 مترو 88 سانت
پست: هافبک میانی
محل تولد: شهر نایندروف از توابع هامبورگ

اشتفان در دوم آگوست 1968 در شمال غربی آلمان و در شهرستان نایندروف هامبورگ به دنیا آمد. او در نوجوانی فوتبال رو از تیم ویکتوریا هامبورگ آغاز کرد و بعد از درخشش در خط میانی این تیم در سال 1987به گلادباخ پیوست.
در همین زمان 5 بازی برای تیم زیر 21 ساله های آلمان انجام داد و 1 گل هم زد. افنبرگ خیلی زود شروع به درخشش در گلادباخ کرد و بعد از 3 سال مورد توجه بایرن قرار گرفت .
اشتفان به بایرن پیوست و همچنان روند ترقی را ادامه داد تا مورد توجه برتی فوگتس مربی وقت آلمان قرار گرفت. وی در تیم ملی هم در کنار بزرگان آلمان قرار گرفت و بعد ا ز گلزنی به اسکاتلند در یورو 92 به همراه آلمان به مقام نائب قهرمانی رسید.

اما نکته سیاه زندگی افنبرگ در جام جهانی 94 شکل گرفت، وقتی که آلمانها با ارائه یک بازی ضعیف توانستند کره جنوبی رو 3 بر 2 از پیش رو بردارند. اما بعد از پایان بازی طرفداران با سوت زدن و الفاظ گوناگون تیم را متهم به ارائه بازی ضعیف کردند. در همین هنگام افنبرگ با تماشاگران درگیری لفظی پیدا کرد و با انداختن آب دهان به سمت آنان و اشاره انگشت عصبانیت خود را نشان داد. بعد از این عمل برتی فوگتس تصمیم به اخراج افنبرگ از اردو گرفت و از آن پس افنبرگ دیگر به تیم ملی برنگشت. حتی در سال 2000 و 2002 علی رغم دعوت همه جانبه آلمانها افنبرگ به تیم ملی پشت کرد.
افنبرگ بعد از بایرن به فیورنتینا رفت . سپس به گلادباخ برگشت و دوباره به بایرن پیوست و بهترین بازیهای دوران بازیگری خود را برای بایرن انجام داد. سپس به ولفسبورگ رفت و در تیم العربی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
ضمنا اشتفان در مواردی همراه با همسر خود به عنوان مدل تبلیغاتی هم کار کرده است.

باشگاهها:

1987–1990 : Borussia Mönchengladbach با 73 بازی و 10 گل زده
1990–1992 : Bayern Munich با 65 بازی و 19 گل زده
1992–1994 : Fiorentina با 56 بازی و 12 گل زده
1994–1998 : Borussia Mönchengladbach با 118 بازی و 23 گل زده
1998–2002 : Bayern Munich با 95 بازی و 16 گل زده
2002–2003 : Wolfsburg با 19 بازی و 3 گل زده
2003–2004 : Al-Arabi

وی برای تیم ملی آلمان 35 بازی انجام داد و 5 گل برابر تیمهای اسکاتلند، دانمارک، غنا (2گل)و انگلیس به ثمر رساند.

افتخارات:

1 نائب قهرمانی اروپا با تیم ملی آلمان در سال 1992
1 قهرمانی جام باشگاههای اروپا با بایرن در سال 2001
1 نائب قهرمانی اروپا با بایرن در سال 1999
1 قهرمانی جام بین قاره ای با بایرن در سال 2001
3 قهرمانی بوندسلیگا با بایرن در سالهای 1999 ، 2000 ، 2001
1 نائب قهرمانی بوندسلیگا با بایرن در سال 1991
2 قهرمانی جام حذفی با بایرن در سال 2000 و با گلادباخ در سال 1995
1 نائب قهرمانی جام حذفی با بایرن در سال 1999
2 قهرمانی جام اتحادیه آلمان (DFB-Ligapokal) با بایرن در سالهای 1998 و 1999

وی در سال 2001 به عنوان برترین بازیکن جام باشگاههای اروپا انتخاب شد.

[*Rossonero*]

اودو لاتک مربی افسانه ای فوتبال آلمان (به مناسبت تولد 75 سالگی اش)

ژانویه تولد اودو لاتک مربی اسطوره ای فوتبال آلمان و همچنین باشگاه بایرن مونیخ هست به همین مناسب قسمت هایی از زندگی ورزشی این شخصیت مهم در فوتبال آلمان رو برای شما قرار میدم.

اودو لاتک در 16 ژانویه 1935 در روستای Bosemb که در نزدیکی Sensburg دارد متولد شد.

او فوتبال را به عنوان مهاجم از باشگاه SSV Marienheide شروع کرد و سپس در تیم های Bayer Leverkusen - VfR Wipperfürth-VfL Osnabrück بازی کرد.

او خیلی زود فوتبال رو رها کرد و با گذراندن دوره مربی گری مدرک خود را از DFB گرفت و به همراه دتمار کرامر به عنوان دستیار در تیم ملی آلمان زیر نظر هلموت شون مشغول به کار شد و در جام جهانی 1966 با تیم ملی آلمان در آن فینال بحث برانگیز به انگلستان باخت و نایب قهرمان این مسابقات شد.

لاتک در سال 1970 به عنوان سرمربی بایرن انتخاب شد تا 1975 به عنوان سرمربی بایرن و با در اخیار داشتن بازیکنان تراز اول فوتبال آلمان همچون بکن بائر-گرد مولر-سپ مایر-اولی هوینس و پل برایتنر به افتخارات زیادی در آلمان و اروپا دست پیدا کند.
او در سال 1974 با شکست دادن اتلتیکو مادرید در فینال لیگ قهرمانان اروپا بایرن را به عنوان اولین تیم آلمانی به قهرمانی در این مسابقات رساند.
لاتک در سال 1975 به Wilhelm Neudecker رئیس وقت باشگاه بایرن اعلام کرد که این باشگاه احتیاج به تغییر دارد و با درخواست خود از این سمت کنار رفت و جای خود را به دتمار کرامر داد.

لاتک بعد از بایرن به گلادباخ و سپس به بارسلونا رفت و با همراه هر دو تیم دوباره قهرمان اروپا شد.
بعد از کسب این موفقیت ها دوباره بعد از 8 سال یعنی در سال 1983 به بایرن بازگشت و تا سال 1987 در این تیم ماند.

بعد از بایرن 4 سال از فوتبال دور بود ولی در سال 1991 به فوتبال بازگشت و سرمربی کلن شد سپس یک سال هم به شالکه رفت و بعد از شالکه در بین سال های 1993 تا 2000 این بار 7 سال از فوتبال کنار رفت و دوباره در سال 2000 به تیم دورتموند رفت.

او هم اکنون در شهر کلن زندگی میکند و به عنوان مفسر ورزشی مشغول به کار است همچنین در کیکر و دی ولت هم مطلب مینویسد.

اودو لاتک به همراه جیوانی تراپاتونی تنها مربیانی هستند که هر سه جام معتبر باشگاهی در اروپا را به دست آورده اند.

لاتک عاشق خوردن آبجو هست و این جمله او در بین فوتبال دوستان آلمانی معروف است (یک مربی بزرگ باید از نوشیدن آبجو لذت ببرد)

نوشتن مقاله ای در روزنامه دی ولت که در آن باشگاه های فوتبال را به جعبه نگهداری موش های آزمایشگاهی تشبیه کرد سرو صدای زیادی به پا کرد.

شایعه شده است که در فصل قبل و بعد از شکست سنگین بایرن مقابل بارسلونا در لیگ قهرمانان اودو لاتک گریه کرده است

[*Rossonero*]

Mario Basler
ماریو باسلر، گربه سیاه منچستریها

باشگاه بایرن مونیخ همواره در تاریخ خود به جهت داشتن حواشی زیاد و بازیکنان جنجالی شهره دنیای توپ گرد بوده و لقب اف سی هالیوود رو یدک میکشیده. در حال حاضر هم با حضور بازیکن فوق العاده اما پرحاشیه ای مثل ریبری این خصوصیت خودش رو حفظ کرده.

در اینجا با توجه به بازی حساس بایرن برابر منچستر من میخوام بیوگرافی یکی دیگر از چهرهای جنجالی بایرن رو براتون بزارم، اما نه به دلیل حواشی بسیار این بازیکن بلکه به دلیل عملکرد موفقش در برابر شیاطین سرخ که در حال حاضر حریف بایرن در مرحله بعدی لیگ قهرمانان هستم.

در واقع ماریو باسلر سابقه 2 بار گلزنی به منچستر یونایتد و یکبار گلزنی به منچسترسیتی رو داره و از این حیث همواره مورد غضب طرفداران منچستری بوده.

ماریو باسلر در 18 دسامبر 1968 در محله نیوستادت در آلمان غربی و متولد شد. فوتبالش را از همین تیم جوان محلی آعاز کرد و به جوانان لاترن پیوست.به گفته دوستانش از همان بچگی خصوصیاتی نظیر بازیگوشی، شیطنت، پرخاشگری و حتی لجبازی در او دیده میشد. اما همه اطرافیان او در یک نکته متفق القول هستن و اون عزم ماریو برای انجام درست کارهای محول شده به وی هست. یعنی با حضور حواشی بسیار ، باسلر همیشه جزء بازیکنان موثر و خوب در زمین بوده و این خصوصیت او (مسئولیت پذیری و بازی خوب) در بایرن نیز به چشم میومد.

وی در سال 1996 بعد از انجام بازیهای خوب برای برمن و تیم ملی و انتخاب شدن به عنوان برترین بازیکن فصل (سال 1995) به تیم اول آلمان پیوست.

ماریو باسلر با قد یک مترو هشتاد و یک سانت در گوش راست بازی میکرد و از خصوصیات خوب وی می توان به تحرک زیاد در این سمت ، سانترهای دقیق و شوتهای مهلک اشاره کرد و از همه مهمتر ضربات ایستگاهی محکم و دقیق وی بود، که دروازه بانی همچون اشمایکل هم طعم این ضربات رو در فینال تلخ سال 99 به خوبی چشید.

با اینکه ماریو از لحاظ فنی همواره در خدمت تیم بود اما در بیرون و داخل زمین پرحاشیه نشان میداد. حرکات وی همیشه مورد توجه دوربینها بود.مخفی شدن در پشت تابلو تبلیغات، شوخی با توپ جمع کنها و شوخی با مربی حریف نمونه ای از کارهای وی بود. اما در بیرون از زمین مصاحبه های جنجالی و درگیریهای کوچک در تمرینات بایرن و از همه واضح تر مخالفت پی در پی با تصمیمات مدیران باشگاه حضور او را در بایرن محدود کرد و در نهایت پس از طی چند دوره مصدومیت علیرغم بازیهای درخشان، از بایرن به کایزرسلاترن نقل مکان کرد.

وی بعد از لاترن به الریان قطر پیوست و در همانجا به بازی خود پایان داد. در تیم ملی او زمانی حضور داشت که آلمان با ازدیاد بازیکن درخط میانه و دفاع راست مواجه بود اما باسلر 30 بازی انجام داد و 2 گل هم به ثمر رساند.در حال حاضر او به عنوان مدیر در تیم اینتراخت تریر فعالیت میکند.

با توجه به دیدار حساس بایرن و منچستر باید گفت باسلر به جز فینال سال 1999 که تک گل بایرن رو به منچستر زد بعد از آن هم در جام چهارجانبه بارسلون به این تیم گل زد و بایرن اون جام کوچک رو فتح کرد. اما در زمان حضور در برمن، در جام اینترتوتو هم موفق به گلزنی به تیم دوم شهر منچستر (منچسترسیتی) شد و از این لحاظ طرفداران شیاطین سرخ خوشحالند که چنین بازیکنی از فوتبال خداحافظی کرد.

با این تفاسیر آیا اینبار هم بایرن گربه سیاهی همچون باسلر برای دیدار با منچستر معرفی میکند؟

دوران بازیگری:

1987–1989 در کایزرسلاترن: 1 بازی بدون گل زده
1989–1991 در ویث اتن: 54 بازی و 6 گل زده
1991–1993 در هرتابرلین: 74 بازی و 17 گل زده
1993–1996 در وردربرمن: 92 بازی و 36 گل زده
1996–1999 در بایرن مونیخ: 78 بازی و 18 گل زده
1999–2003 در کایزرسلاترن: 91 بازی و 8 گل زده
2003–2004 در الریان قطر

افتخارت:

1 بار قهرمان جام ملتهای اروپا با آلمان در سال 1996
2 بار قهرمان بوندسلیگا با بایرن در سالهای 1997 و 1999
2 بار قهرمان جام حذفی آلمان در سال 1994 با برمن و سال 1998 با بایرن
3 بار قهرمان جام اتحادیه آلمان با بایرن در سالهای 1997 و 1998 و 1999
1 بار برترین بازیکن فصل بوندسلیگا در سال 1995

[*Rossonero*]

ايويكا، ستاره جديد بايرن ‌مونيخ









همواركننده راه فينال

اضافه بر «آري ين روبن» هلندي كه مرد اول بايرن در اين فصل بوده، ايويكا اوليچ نيز در توفيق‌هاي اين تيم نقش عمده‌اي را ايفا كرده است.

اين مهاجم 30 ساله كروات سه‌شنبه شب 7 ارديبهشت در ديدار برگشت نيمه‌نهايي جام در ورزشگاه ژرلان شهر ليون هر سه گل بايرن را در برابر رقيب فرانسوي زد تا تيم ژرمن آن را ضميمه برد صفر ـ يك بازي رفت كند و به فينال برسد. فرانك ريبه‌ري هافبك ـ مهاجم فرانسوي بايرن به دليل اخراج در ديدار رفت اين تيم با ليون در مسابقه برگشت غايب بود، اما اوليچ كاري كرد كه هيچ‌كس متوجه غيبت اين بازيكن 27 ساله ناآرام نشود.

اوليچ ابتداي تابستان سال پيش با اتمام قراردادش با هامبورگ به عنوان بازيكن آزاد جذب بايرن شد و به سرعت توانست خود را با سياست‌هاي لوئيس ون گال سرمربي هلندي و سختگير بايرن‌ وفق دهد و به يكي از محبوب‌ترين بازيكنان نزد سرمربي سابق آژاكس، بارسلونا و الكمار تبديل شود. او تا روزهاي پاياني فصل، 39 بازي رسمي را براي بايرن انجام داده و 18 گل و 9 پاس گل را به نام خود نوشته است.

اين آمار حتي از دستاوردهاي روبن هم بيشتر و بهتر است. اضافه بر اين تعداد بازي‌هاي اوليچ و ثمرات حضور وي از ميروسلاو كلوزه و ماريو گومز دو مهاجم ملي‌پوش آلماني بايرن هم فزون‌تر بوده است و اين دو مهاجم در شب يكه‌تازي اوليچ در ژرلان نيز نيمكت‌نشين بودند و ون‌گال نياز چنداني به استفاده از آنها نديد و فقط در 15 دقيقه پاياني به كلوزه بازي داد.

بازگشت روحيه

در مراحل قبلي نيز اوليچ فقط در برخي ديدارها تحت‌الشعاع روبن قرار گرفت و گرنه از ساير بايرني‌ها موفق‌تر ظاهر شد. در مسابقه تماشايي با يوونتوس در تورين كه بايرن بايد آن را مي‌برد تا صعود مي‌كرد (و به برتري يك ـ 4 رسيد)‌ اوليچ هم به سود بايرن گلزني كرد و هم يك پنالتي به نفع تيمش گرفت سپس در ديدار خانگي با فيورنتينا در مرحله يك‌هشتم نهايي اوليچ گل دوم و پيروزي‌ساز بايرن را براي كلوزه پايه‌ريزي كرد و آنگاه در برابر منچستر يونايتد در مرحله يك‌چهارم نهايي كار را از اين حد و مرز هم گذراند و در ديدار رفت در حالي كه بازي در وقت تلف شده با تساوي يك ـ يك پيش مي‌رفت با ربودن توپ از پاتريس اورا، گل دوم و پيروزي‌ساز بايرني‌ها را به ثمر رساند.

در ديدار برگشت هم در حالي كه منچستر صفر ـ‌3 پيش‌ افتاده بود و همگان كار را تمام شده مي‌دانستند با گلزني در واپسين دقايق نيمه اول نتيجه را يك ـ 3 كرد و همين رويداد روحيه را به جمع آنان بازگرداند تا در نيمه دوم با گل «آرين روبن» جواز صعود را بگيرند و شياطين سرخ را حذف كنند.

حتي اين گل‌ها و نقش بسيار وسيع‌شان در توفيق و صعود بايرن تا اين مرحله از پيكارها نيز نمي‌تواند به تنهايي حق مطلب را درباره اوليچ ادا كند و براي برآورد كار او به ديدگاه‌ها و نگرش‌هاي ديگري نياز است. يك مشخصه مهم او جنگندگي در تمام دقايق براي برتري تيمش است و هميشه به منافع تيمي مي‌انديشد و آن را بر خودش ارجح مي‌شمرد.

اعتماد به نفس او نيز در سطحي بالاست و كمتر مسابقه‌اي ديده شده كه اوليچ خود را در سطح هنرنمايي در آن نديده باشد.

اوليچ در فاصله كمي تا برگزاري فينال جام قهرمانان قاره و تقابلش با مردان سرسخت خوزه مورينيو مي‌گويد: «اميدوارم بعد از تمامي اين فعل و انفعالات ديگر ترديدي در مورد لزوم حضور من در تركيب ثابت تيم وجود نداشته باشد. اين يك حقيقت است كه در اين فصل فرم بسيار خوبي داشته و كاملا به كار خود اطمينان يافته‌ام.»

شروع و ادامه كار

فوتبال حرفه‌اي و جدي اوليچ از 1996 و در كشور زادگاه او ـ كرواسي ـ شروع شد و اولين تيم باشگاهي اين كشور كه به آن پيوست «ان.ك. مارسونيا» بود. او سپس به مدت 2 سال به تيم هرتابرلين در ليگ آلمان ملحق شد، اما در تيم الف آن باشگاه و در چارچوب رقابت‌هاي بوندس‌ليگا تنها دو بازي انجام داد.

ناكامي در يكي از منظم‌ترين ليگ‌هاي اروپا، اوليچ را تشويق به بازگشت به كشور زادگاهش كرد و او مجددا به مارسونيا پيوست و 2 سال ديگر را در اين تيم سپري كرد و از آنجا به «ان.ك. زاگرب» ديگر تيم مطرح كرواسي انتقال يافت و مقصد بعدي‌اش ديناموزاگرب معروف‌ترين تيم 2 دهه اخير فوتبال كرواسي ـ و پيش از آن ـ بود.

اوليچ در سال 2003 مجددا كشورش را ترك كرد و اين بار سر از مسكو درآورد و حضوري بسيار موفق‌تر را در قياس با آنچه در هرتا از وي مشاهده شده بود، در تيم زسكا مسكو تجربه كرد. او در آنجا به عنوان قهرماني ليگ روسيه، دو دوره جام حذفي اين كشور و حتي يك عنوان قهرماني در جام يوفا به سال 2005 را به دست آورد.

با اين وجود اوليچ اينك بيشتر از دشواري‌هاي كار در مسكو مي‌گويد. «مشكلات من در روسيه به يكي دو مورد ختم نمي‌شد. يكي از آنها رقابت با واگنر لاو مهاجم برزيلي زسكا براي راهيابي به تركيب ثابت تيم بود. در آن زمان حداقل 3 بازيكن خوب براي دو پست موجود تهاجمي در تيم وجود داشتند. با اين وجود بايد پذيرفت كه وضعيت من در حال حاضر در بايرن بسيار سخت‌‌تر است زيرا حالا در اليانز آره‌نا ما براي پستي مثل تك مهاجم (در روزهاي رويكرد به سيستم 1 ـ 2 ـ 4‌ـ 3)‌ در آن واحد 6 كانديدا داريم.»

بالاترين متقاضي

اما كارهاي مهم و بازي‌هاي زيبا و فني اوليچ از انظار پنهان نماند و هامبورگ كه يكي از تحسين‌كنندگان وي بود، با پرداخت 2 ميليون پوند كه در معادلات و معاملات بين‌المللي فوتبال رقم كمي محسوب مي‌شود، وي را جذب خود كرد. اين اتفاق در نيم فصل پيكارهاي 2007 ـ 2006 ليگ آلمان رخ داد.

اين شايد از بهترين‌ خريدهاي هامبورگ در سال‌هاي اخير بوده باشد زيرا اوليچ به سرعت در اين تيم جا افتاد و سرمايه‌گذاري هامبورگ براي خريد خود را به بهترين شكل جواب داد. كارهاي موثر او براي هامبورگ تا آخرين روز حضور وي در اين تيم استمرار يافت و با اين كه متقاضيان متعددي براي او يافت شده بودند، اين بايرن‌مونيخ بود كه وي را در پايان فصل گذشته صيد و به نفرات خود اضافه كرد.

11 ماه بعد از آن انتقال مردي كه سابقه سه بار انتخاب شدن به عنوان مرد سال فوتبال كشورش را دارد. مي‌گويد: «بدي بايرن و دشواري كار در آنجا، اين است كه فقط از بازيكنان پيروزي‌ها و قهرماني‌ها را مي‌خواهند و هيچ‌چيز به جز اين از جانب آنها پذيرفته نيست.

كافي است فاتح ليگ (آلمان)‌ نشويد و آن را يك فاجعه خواهند دانست. درست است كه راهيابي مكرر به جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا با توجه به جايگاه رفيع و كلاس بالاي بازي ما در قياس با اكثر رقباي داخلي در تمامي سال‌ها امكان‌پذير است اما اين به تنهايي كافي نيست و بايد هرچند مدت يك بار حتما به دستاوردهايي بسيار مهم‌تر نيز نايل شد كه كارنامه ما در پيكارهاي اروپايي امسال چيزي در همان راستا بوده است.

حالا كه به فينال رسيده‌ايم، حيف است در اين مرحله حذف شويم. ما در مسير دو جام ديگر (ليگ و جام حذفي)‌ آلمان هم قرار داشته‌ايم. امسال مي‌تواند براي ما سالي واقعا استثنايي باشد.»

[*Rossonero*]

روز گذشته 3 نوامبر گرد مولر ستاره افسانه ای فوتبال آلمان و یکی از بهترین گلزنان تاریخ فوتبال جهان65 شد.بسیاری از موفقیت های تیم ملی فوتبال آلمان و بایرن مونیخ در گرو گلزنی های این مهاجم ساده و البته زهر دار بوده است.


مترجم:سعید محمد خواه

بدون پذیرایی، بدون سخنرانی، بدون هیچ سر و صدایی بمب افکن تولد 65 سالگی خود را در سکوت و آرامش جشن میگیرد. گرد مولر هیچ هیاهویی برای جشن تولد خود نمی خواهد حتی اگر هنوزم زندگی او با بایرن در هم آمیخته باشد. ارتباط بین قرمز های مونیخی و گرد مولر به بیش از 40 سال می رسد. گلزن اسطوره ای آلمان و بایرن اکنون دستیار مربی تیم ذخیره های بایرن است.
دوستان قدیمی او برای تولدش تصمیم گرفتند که به جای مسافرت همراه تیم به رومانی در مونیخ بمانند و روز بزرگ تولد بمب افکن را با گروهی کوچک از دوستان جشن بگیرند و بازی بایرن را نیزبا هم تماشا کنند.

بدون مولر هیچ موفقیتی بدست نمی آمد

مولر در سن 65 سالگی نیز قصد بازنشستگی ندارد. رئیس هیئت مدیره بایرن اولی هوینس می گوید: مولر می تواند تا زمانی که می خواهد در بایرن بماند او نیازی به قرارداد ندارد و تا هر زمان که بخواهد می تواند کار خود را ادامه دهد. همچنین افزود از اینکه مولر تولد خود را در باشگاه جشن میگیرد بسیار خوشحالم.
گرد مولر در 3 نوامبر سال 1945 در نوردلینگن بایرن متولد شد تا محوطه ی جریمه تیم های حریف را محل هنر نمایی خود قرار دهد. آمار گلزنی او و رکوردهایش بیانگر غریزه ی منحصر به فرد و افسانه ای او برای گلزنی را به خوبی نشان میدهد. بکن بائر در مورد او می گوید: بدست آوردن همه موفقیت های ما بدون حضور گرد مولر غیر ممکن بود و ما همه اینها را مدیون او هستیم.
68 گل زده در 62 بازی ملی و 365 گل زده در 427 بازی در بوندسلیگا آمار رسمی گل زنی های اوست اما در مجموع 1204 بازی رسمی و غیر رسمی(دوستانه) او 1455 گل به ثمر رسانده که اسطوره ای بودن او را بیشتر به اثبات می رساند. گرد مولر قادر به توضیح رمز جاودانگی خود نمی باشد "من نمی دانم. شما نمی توانید این مهارتها را در جایی یاد بگیرید بلکه باید غریزه ی انجام آن و سرعت در واکنش نشان دادن و توانایی ضربه زدن با هر دو پا را داشته باشید"
مولر در تمام زوایا و حالات گلزنی کرده است: با تکل ، در حال سقوط و عدم تعادل ، با هر دو پا و ضربه سر. او نمی تواند بهترین گل های خود را انتخاب کند اما به نظر خودش مهمترین گلی را که به ثمر رسانده است در فینال جام جهانی 1974 برابر هلند بود که با حرکت بی نظیر و چرخشی توانست آلمانها را برای دومین بار قهرمان جهان کند.

ستاره متواضع جهان

هوینس می گوید: "زمانی که نوجوان بودم و مطمئن نبودم که با توپ باید چه کار کنم به گرد مولر نگاه می کردم چون او همواره می دانست که چه کاری را باید انجام دهد. گرد مولر سهم زیادی در بین المللی کردن بایرن بر عهده داشته است. با این وجود و با توجه به اینکه او ستاره فوتبال جهان است اما همواره یک همکار بسیار خوب و فروتن بوده است."
هنگامی که مولر 18 ساله بود نوردلینگن را ترک کرد و به تیم دوم بایرن مونیخ پیوست اگرچه از نظر مالی آنجا برایش رضایت بخش نبود او در هفته 160 مارک دستمزد دریافت می کرد. کایکوفسکی تمرین دهنده وقت تیم به دلیل رانهای قدرتمندش به او لقب پرس کننده داده بود. مولر در 15 سالی که در بایرن بود به تمام رکوردها و جام های ممکن دست یافت و فوتبال خود را در آمریکا به پایان رسانید.

رکورد ها و سوابق

قهرمانی جهان در سال 1974 قهرمانی اروپا در سال 1972.چهار بار قهرمانی در بوندسلیگا و DFB. سه بار قهرمانی در جام اروپا(1976-1974) و قهرمانی در جام برندگان جام 1967. بهترین فوتبالیت اروپا در سال 1970 بهترین فوتبالیست آلمان در سالهای 1969و1967. آقای گل جام جهانی 1970 با 10 گل زده و هفت بار آقای گلی بوندسلیگا.
مقایسه مهاجمان امروزی با گرد مولر غیر ممکن است. ماریو گومز درباره او این چنین می گوید:" او بهترین مهاجم تاریخ آلمان است." مولر 40 گل در فصل جادویی خود در سال 2-1971 در بوندسلیگا به ثمر رساند.
مولر درباره برخی از رکوردهایش می گوید:"بعضی از این رکورد ها برای همیشه جاودانه خواهند بود." او 68 گل برای آلمان به ثمر رسانده است که در حال حاضر میروسلاو کلوزه در پشت سر او قرار دارد.
مولر از سال 1992 همراه جوانان و مربیان تیم ذخیره بایرن بوده است و شاهد پیشرفت بازیکنان زیادی در تیم ذخیره ها و راهیابی آنها به تیم اصلی بوده است ازجمله هم نام خود توماس مولر. او حالا با توماس مولر در تبلیغات تلویزیونی ظاهر می شود و در مورد درخشش مولر در جام جهانی 2010 می گوید:" خوشحالم که او به عنوان یک موفقیت بزرگ خود را در بایرن اثبات کرداو شماره یک من است".

[*Rossonero*]

روز سوم نوامبر ۲۰۱۰ مصادف است با شصت و پنجمین سالگرد تولد یکی از ستارگان بزرگ فوتبال آلمان که در عین حال یکی از بهترین مهاجمان و گلزنان تاریخ این ورزش به شمار می‌رود: گرد مولر. او در ۶۲ بازی ملی ۶۸ گل به ثمر رساند.

گرد مولر در تاریخ فوتبال آلمان و جهان رکوردهای شگفت‌انگیزی برجای گذاشت

گرد مولر که در نوک حمله‌ی تیم فوتبال باشگاه بایرن مونیخ و تیم ملی فوتبال آلمان بازی می‌کرد، در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۴، در تیم ملی آلمان جزو محور اسطوره‌ای «مایر ـ بکن‌باوئر ـ مولر» به شمار می‌رفت و در تاریخ فوتبال آلمان و جهان رکوردهای شگفت‌انگیزی برجای گذاشت که به این سادگی‌ها برای بازیکنی دست‌یافتنی نیست.

او که در تاریخ ۳ نوامبر سال ۱۹۴۵ در نوردلینگن آلمان متولد شد، برای نخستین بار در بیست و یک سالگی پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان را به تن کرد و هشت سال در خدمت این تیم بود؛ در این هشت سال مجموعا ۶۲ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رسانید، یعنی بطور میانگین بیش از یک گل در هر بازی.



مولر با قد کوتاه، اندامی تا حدودی تپلی و ران‌های عضلانی و نیرومند، ویژگی‌هایی داشت که نظرها را به خود جلب می‌کرد. گل‌های او زیبا و استثنایی بود و آن‌‌ها را در هر حالتی به ثمر می‌رساند: در هوا، ایستاده، نشسته یا خوابیده، گاه با سر، گاه با سینه، گاه با زانو یا پشت پا.

اودو لاتک یکی از سرمربیان صاحبنام آلمان در باره او می‌گفت: «مولر می‌توانست فرصتهایی را به گل بدل کند که در واقع شایسته آن نیستند که نام آنها را فرصت گذاشت.»

گل گرد مولر (چپ) به انگلیس در جام جهانی مکزیک

طعم شیرین قهرمانی جهان

گرد مولر به همراه تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۷۴ به مقام قهرمانی جهان رسید. در بازی نهایی آن دوره از مسابقات، آلمان در مقابل رقیب دیرینه‌ی خود هلند قرار گرفته بود.

تا چند دقیقه پیش از پایان نیمه‌ی نخست، دو تیم با نتیجه‌ی یک بر یک مساوی بودند. در این لحظات گرد مولر که او را در آلمان «بمب‌افکن» تیم ملی می‌نامیدند، با وارد کردن دومین گل به دروازه‌ی هلند، آلمان را برای دومین بار قهرمان جهان ساخت. گل مولر در آن بازی هم مانند همه‌ی گل‌های او تماشایی و نشانگر تیزچنگی و خوش‌اشتهایی این مهاجم استثنایی بود.

مولر در مسابقات جام جهانی مجموعا ۱۴ گل به ثمر رسانید و تا سال ۲۰۰۶ که رونالدو، ستاره‌ی برزیلی با پانزدهمین گل خود در رقابت‌های جام جهانی در آلمان، رکورد مولر را شکست، پیشتاز بود. مولر با تیم ملی آلمان یکبار نیز در سال ۱۹۷۲ قهرمان جام ملت‌های اروپا شد.



در کارنامه‌ی فوتبال باشگاهی مولر نیز عنوان‌های افتخار فراوانی ثبت شده است. او ۱۵ سال برای باشگاه بایرن مونیخ توپ زد. در این مدت به همراه این تیم یکبار قهرمان باشگاه‌های جهان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا، یکبار قهرمان جام حذفی باشگاه‌های اروپا، چهاربار قهرمان آلمان و چهاربار قهرمان جام حذفی آلمان شد.

افزون بر آن، مولر در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲ لقب بهترین گلزن اروپا را از آن خود کرد. وی همچنین در سال ۱۹۷۰ از طرف کارشناسان فوتبال به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد. مولر دوبار نیز به عنوان بهترین بازیکن آلمان انتخاب شد. او در ۴۲۷ بازی خود در لیگ برتر فوتبال آلمان (بوندس‌لیگا) مجموعا ۳۶۵ گل به ثمر رسانید.

گل گرد مولر به پرو در جام جهانی مکزیک

خداحافظی در آمریکا با ۴۰ گل

سال‌های پایانی فعالیت ورزشی مولر نشان می‌دهد که او یک پدیده‌ی استثنایی در تاریخ فوتبال بود. وی که در سال ۱۹۷۹ کم‌کم به دوران بازنشستگی ورزشی خود می‌رسید و کمی هم اضافه‌وزن پیدا کرده بود، پیش از آویختن کفش‌های فوتبال خود به دیوار، دو سال نیز برای یک باشگاه فوتبال آمریکایی توپ زد. حاصل کار او در ۸۰ بازی در لیگ برتر فوتبال آمریکای شمالی، مجموعا ۴۰ گل بود!

کارشناسان فوتبال جهان هم‌نظرند که «عصر طلایی فوتبال آلمان» در دهه‌ی هفتاد، بدون گرد مولر قابل تصور نیست. فرانتس بکن‌باوئر قیصر فوتبال آلمان و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ این ورزش گفته است: «هر آنچه را که ما به دست آوردیم و هر افتخاری را که نصیب خود ساختیم، مدیون گرد مولر هستیم.»

گرد مولر (راست) به همراه فرانتس بکن باوئر

یورگن کلینسمان مهاجم و سرمربی سابق تیم ملی فوتبال آلمان در مورد گرد مولر می‌گوید: «به باور من گرد مولر برای هر مهاجم فوتبال یک الگوست. زیرا او به چیزی دست یافت که تا امروز کسی به آن دست نیافته است و فکر می‌کنم در آینده نیز به آن دست نخواهد یافت.»

گرد مولر بر خلاف بسیاری از فوتبالیست‌های پرآوازه‌ی جهان، نتوانست پس از پایان فعالیت ورزشی، آنگونه که باید و شاید خود را در جهان ورزش عرضه کند. او زندگی دور از غوغایی در پیش گرفت. اما با این حال هنوز از این ورزش دست نشسته است و به عنوان مربی تیم آماتورهای بایرن مونیخ فعالیت دارد. خود او جدایی از فوتبال را ناممکن می‌داند و می‌گوید: «زندگی بدون فوتبال؟ حرفش را هم نزنید!»

[*Rossonero*]

گرد مولر الگوی من بود

مجید جلالی، کارشناس فوتبال در ایران، از گرد مولر می‌گوید. از این‌که همواره اخبار مربوط به این ستاره‌ی آلمانی را دنبال می‌کرده و می‌کند، و در عالم نوجوانی می‌خواسته حتی دویدن‌اش هم شبیه "بمب‌افکن" فوتبال ملی آلمان باشد.

دویچه وله: آقای جلالی چه خاطراتی از گرد مولر هنوز در ذهن‌تان زنده است؟

مجید جلالی: یادم هست، اگر اشتباه نکنم، جام جهانی سال ۱۹۷۰ بود که گرد مولر گل‌های زیادی می‌زد. بازی هم با ایتالیا بود در نیمه‌ی نهایی. من آن زمان شاید ۱۶ یا ۱۷ سال داشتم و آن قدر تحت تأثیر این بازی‌ها بودم که وقتی خودم می‌رفتم فوتبال بازی کنم، حتی دوست داشتم مثل او بدوم و همیشه ضربه‌هایی را که او می‌زد تمرین می‌کردم. خیلی از مسابقه‌های او را که آن دوران در روزنامه‌های ایران ترجمه می‌شد، من آن‌ها را چندین و چندبار می‌خواندم. و حتی یادم هست که در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود من برای این که توپ را به دروازه بزنم، هیچ وقت به این فکر نمی‌کنم که کجای دروازه بزنم. آن قدر تمرین می‌کنم تا بدانم از هر نقطه‌ی زمین که صاحب توپ می‌شوم، چه زاویه‌ای بهتر است برای گل زدن و من آن گل را به خاطر تمرین‌هایی که انجام داده‌ام می‌زنم. این برای من همیشه جالب بود. چون آن روزها روزهای نوجوانی و اول فوتبالم بود، آن قدر او روی من تأثیر مثبت گذاشته بود که دیگر برای همیشه، حتی همین الان هم، هر موقع ز او خبری باشد با اشتیاق می‌خوانم و همیشه برایم یک شخصیت محبوب است.

به نظر شما گرد مولر فقط به‌عنوان گرد مولر می‌تواند متولد شود، یا این که آن خصوصیات و ویژگی‌هایی را که گرد مولر داشت، کسی نمی‌تواند به طور کامل تقلید کند؟

این‌ها موضوعاتی است که روی ‌‌آن‌ها خیلی بحث است، ولی من معتقدم که هر دو جنبه باید باشد. یعنی ما یکسری قابلیت‌ها را باید بالقوه داشته باشیم، وقتی متولد می‌شویم. اما پرورش آن قابلیت‌ها آن چیزی است که ما به آن می‌گوییم تمرین و یک تمرین اصولی، یک تمرین کاملاً منطقی و با پشتکار. حالا، مجموعه‌ی این پتانسیل‌های خدادادی و آن کیفیت‌هایی که می‌توانیم با تمرین به دست آوریم، یک چیز مکمل این مجموعه می‌شود و آن یک ذهن قوی و یک شخصیت قوی است که می‌تواند فردی مثل گرد مولر را به‌وجود آورد.

توانایی و قابلیت‌های گرد مولر را در چه می بینید؟

من فکر می‌کنم هوش سرشارش در جاگیری بود و بعد این که می‌توانست در کوتاه‌ترین زمان و در کمترین فضا وقتی تحت فشار بود، ضربه به دروازه بزند. حتی درجا! یعنی اصلا جایی برای دورخیز ندارد. مثلاً گلی که در نیمه نهایی به لهستان زد و آلمان رفت به جام جهانی، اصلاً همه‌ی گرد مولر می‌تواند در آن گل تعریف شود. با آن چرخشی که او روی پای تکیه‌اش انجام داد و شوت درجایی که به زاویه مخالف و روی زمین زد. فکر می‌کنم این بهترین نمونه است که اصلاً همه‌ی فوتبال گرد مولر را می‌شود با آن گل تعریف کرد.

اگر در دنیای فوتبال امروزه‌ی ۲۰۱۰ گرد مولر داخل زمین بود، می‌توانست موفق باشد یا این که موفقیت‌اش فقط ربط دارد به دوره و زمانه‌ای که در آن فعال بود؟

من فکر می‌کنم فوتبالش متعلق به آن دوره بود. چون تا جایی که من به‌خاطر دارم، گرد مولر خیلی بازیکن فعالی نبود. یک بازیکن درگیر یا به قول امروزی‌ها کسی که بتواند از جلو پرس کند یا بازیکنی که بتواند دفاع حریف را تخریب کند، او یک چنین خصلت‌هایی نداشت. او سعی می‌کرد فقط فوتبال خودش را بازی کند، و این شکل فوتبال متعلق به همان دوران بود. شما حتی به پله هم که نگاه کنید، او هم فاقد خصوصیت دفاعی در بخش حمله بود.

گرد مولر پس از پایان دوران فعالیت‌اش به‌عنوان فوتبالیست نتوانست درعرصه‌ی مربی‌گری آن طور که انتظار می‌رفت بدرخشد و فقط در سمت کمک مربی‌گری تیم دوم بایرن مونیخ در لیگ دسته سه آلمان فعال بود. به نظر شما چرا گرد مولر نتوانست در صحنه‌ی مربی‌گری موفق باشد؟

این کاملاً طبیعی است. چون بازیگری و مربی‌گری اصلاً دو مقوله‌ی کاملاً جدا ازهم است. شما می‌توانید خیلی استثنا پیدا کنید کسانی را که در هر دو زمینه صاحب استعداد بالا باشند. بازیکنان خوب می‌توانند مربی‌های متوسطی باشند، ولی بازیکنان خوب که بتوانند مربی خوبی هم باشند، خیلی استثنا هستند. چون این دو مقوله کاملاً ازهم جداست. خصلت‌ها، شخصیت‌هایش، صبوریش، حوصله‌مندیش و اصلاً استعدادش کاملاً متفاوت است.

و حتی این که او را در لیگ دسته سه آماتور بایرن مونیخ به عنوان مربی گذاشتند، شاید صرفاً به خاطر سوابقش باشد و لطفی که خواسته باشگاه بایرن مونیخ به او بکند. چون من می‌بینم که اغلب بازیکنانی که وارد عرصه‌ی مربی‌گری می‌شوند، در واقع در مربی‌گری وقتی سمت می‌گیرند، به خاطر سوابق بازیگری‌شان است.

مصاحبه گر: فرید اشرفیان
تحریریه: شهرام احدی

[*Rossonero*]

دکتر ویلیام فردریک هسه لینک اولین سرمربی تاریخ باشگاه بایرن مونیخ


ویلیام فردریک هسه لینک (Willem Frederik Hesselink) در تاریخ هشتم فوریه 1878 میلادی در شهر آرنهم کشور هلند متولد شد. او خیلی زود و زمانی که 12 سال بیشتر سن نداشت با پیشنهاد برادر بزرگش هرمان هسه لینک (Herman Hesselink) به ورزش علاقه مند شد و به همراه وی مشغول با بازی فوتبال که تازه وارد کشور هلند شده بود شدند.

ویلیام فردریک هسه لینک (نشسته نفر اول از سمت راست) - هرمان هسه لینک (ایستاده نفر سوم از چپ)
تیم ویتسه آرنهم هلند در سال 1897 (همراه با جام قهرمانی)

ویلیام فردریک هسه لینک در آلمان
سر تمرین باشگاه بایرن مونیخ در سال 1903

دو سال بعد یعنی در سال 1892 میلادی و زمانی که هسه لینک 14 ساله بود با همکاری و همراهی تعدادی از دوستان و همچنین برادرش هرمان باشگاه فوتبال ویتسه آرنهم را که تا قبل از این در رشته کریکت فعالیت میکرد را در زادگاه خویش تاسیس کرد و همزمان در این تیم به مدیریت - مربی گری و همچنین بازی مشغول شد و همراه با این تیم چهار مقام قهرمانی در جام های مختلف هلند کسب کرد.

در سال 1903 و در سن 25 سالگی ناگهان ویلیام تصمیم گرفت فوتبال را رها کند و برای ادامه تحصیلات خود در رشته شیمی که بسیار به آن علاقه داشت به کشور آلمان و شهر مونیخ نقل مکان کند.

هنگامی که هسه لینک وارد شهر مونیخ آلمان شد با پیشنهاد بازیکنان تیم محلی بایرن مونیخ برای بازی در تیم روبرو شد زیرا هسه لینک یک فوتبالیست حرفه ای بود و آنها از توانایی های او در زمینه مربی گری و همچنین بازی فوتبال اطلاع داشتند. ویلیام خیلی سریع این پیشنهاد را قبول کرد و همزمان مانند زمانی که در هلند و باشگاه ویتسه بود به بازی - مدیریت و مربی گری در بایرن مشغول شد و اولین سرمربی تاریخ باشگاه بایرن مونیخ و همچنین اولین لژیونر فوتبال هلند و اولین ستاره خارجی باشگاه بایرن مونیخ لقب گرفت.

اطلاعاتی از افتخارات هسه لینک در مدت سه سالی که در بایرن مشغول به فعالیت بود (1903 تا 1906) در دسترس نیست.

ویلیام فردریک هسه لینک (ایستاده نفر سوم از چپ)

اولین بازی تاریخ تیم ملی فوتبال هلند در برابر بلژیک در سال 1905

در سال 1905 مسئولان فوتبال هلند تصمیم گرفتند که تیم ملی فوتبال این کشور را درست کنند برای همین ویلیام از سوی اولین سرمربی تاریخ تیم ملی هلند (نام این سرمربی مشخص نیست) به اردوی این تیم برای بازی دوستانه با بلژیک دعوت شد و اولین بازی ملی خود را برای کشورش در مقابل بلژیک انجام داد و در این بازی هلند با حساب 4-0 به پیروزی رسید. اولین گل هلند را در این بازی هسه لینک در دقیقه 74 به ثمر رساند و اسم خود را به عنوان زننده اولین گل تیم ملی فوتبال هلند در تاریخ این کشور ثبت کرد.

بعد از سه سال فعالیت در زمینه فوتبال و همچنین درس خواندن در کشور آلمان مدرک دکترای خود را در رشته شیمی از دانشگاه مونیخ دریافت کرد و خودش را برای بازگشت به کشورش آماده کرد.

بعد از بازگشت به هلند دوباره به باشگاه خود وبتسه ملحق شد و این بار به عنوان بازیکن چند مقام قهرمانی دیگر با این تیم کسب کرد.

هسه لینک علاوه بر فعالیت در فوتبال در دو و میدانی هم مشغول بود و در رشته پرش ارتفاع جز قهرمان های کشور هلند به حساب می آمد. او همچنین در رشته طناب کشی هم در تیمی که برادرش مسول آن بود فعالیت میکرد و چند مقام اولی هم در این رشته به همراه برادرش هرمان به دست آورد.

ویلیام در دوران بازیگری خود در پست دو هافبک وسط و هچنین مدافع مرکزی بازی میکرد که البته پست تخصصی وی همان هافبک وسط بود.

دوستداران او در هلند و آلمان به ویلیام لقب کانن (Het Kanon) به معنی تفنگ را دادند و دلیل آن شوت های دقیق و قدرتمند او و همچنین شم گلزنی بالای این بازیکن بود. البته گاهی مواقع هواداران ویلیام او را در ورزشگاه با نام دکتر صدا میکرند و دلیلش به خاطر تحصیلات وی تا مقطع دکترا در رشته شیمی بود.

هسه لینک اعتقاد داشت که ورزش فوتبال متعلق به نخبگان و تحصیل کرده ها است و یک فوتبالیست باید در کنار فوتبال به تحصیل بپردازد زیرا اگر این گونه شود فوتبال بسیار زیبا تر خواهد شد.

ویلیام علاوه بر تحصیل در رشته شیمی در زمینه پزشکی و همچنین فلسفه فعالیت داشت و چند کتاب هم از وی در این رشته ها منتشر شده است.

دکتر هسه لینک چند صباحی هم در دادگاه به عنوان کارشناس خبره پزشکی قانونی در پرونده های قتل مشغول به کار بود.

سرانجام دکتر ویلیام فردریک هسه لینکدر اول دسامبر 1973 میلادی و در سن 96 سالگی دیده از جهان گشود.


وب سایت کانون هواداران بایرن مونیخ در ایران - ایاز نوری زاده