فوتبال ایتالیا؛ مالکان بزرگ، مدیران کوچک!

[*Rossonero*]

بهتر است ابتدا مدیریت باشگاه های ایتالیایی از شکل سنتی خارج شود، سپس مربیان برنامه چند ساله ارائه بدهند تا استعدادهای ایتالیا بیش از این نابود نشوند

ایتالیا یک سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را از دست داد و تیم های این کشور فصل آینده برای سه سهمیه خواهند جنگید. مرکز آمار و ارقام یوفا با توجه به عملکرد تیم ها در بازی های اروپایی طی پنج فصل گذشته و با توجه به امتیازاتی که کسب میکنند لیگ ها را رتبه بندی می کند که آلمانی ها به رده سوم صعود کردند. لیگ های اول تا سوم اروپا چهار سهمیه در لیگ قهرمانان اروپا خواهند داشت که بدین ترتیب تیم های حاضر در لیگ برتر، لالیگا و بوندس لیگا در فصل آینده برای چهار سهمیه خواهند جنگید.
هنگامی که روی این مسئله تمرکز بیشتری میکنیم متوجه خواهیم شد که ایتالیایی ها پس از کالچوپولی پنج فصل بد را گذرانده اند و همین مسئله موجب شده تا یکی از سهمیه ها را از دست بدهند. ابتدا یک مرور کوتاه خواهیم داشت از حضور نمایندگان ایتالیا در بازیهای ucl پس از اتفاقات کالچوپولی:
2006-07
پس از سقوط یوونتوس به سری b، روسونری با وجود مشکلات متعدد موفق شد از لیورپول انتقام بگیرد و بر بام فوتبال اروپا قرار بگیرد. اینتر در برابر والنسیا دو تساوی عجیب بدست آورد تا در پایان بازی کار به کتک کاری کشیده شود! رمی ها با وجود صعود به مرحله یک چهارم نهایی مایه تحقیر ایتالیا شدند و با 7 گل در برابر منچستر شکست خوردند. کیه وو هم در همان مرحله پیش مقدماتی حذف شد!

2007-08
لاتزیو در قعر جدول گروه c قرار گرفت. رم، میلان و اینتر به مرحله یک هشتم نهایی صعود کردند. نراتزوری در برابر لیورپول دابل شد. روسونری اسیر فابرگاس شد و در مقابل آرسنال حذف شد و اما رم موفق شد رئال مادرید قدرتمند را در دو بازی زیبا شکست دهد. اما جالوروسی در دور بعد باز هم به پُست منچستر خورد تا شیاطین سرخ با قدرت هر چه بیشتر تنها نماینده ایتالیا را دابل کنند.

2008-09
ایتالیا باز هم چهار نماینده در مرحله گروهی دارد. رم و یوونتوس به عنوان تیم های اول گروه به دور یک هشتم نهایی صعود کردند و اینتر در گروهی نسبتا ساده به سختی صعود کرد. فیورنتینا هم حذف شد. در مرحله یک هشتم نهایی هر سه تیم ایتالیایی در مقابل حریفان انگلیسی قرار گرفتند و هر سه حذف شدند. شاید رمی ها شکست در ضربات پنالتی را بهانه کنند و نراتزوری هم افسوس توپ هایی را بخورد که به تیر دروازه منچستر زد و بیانکوری از بازی برگشت مقابل چلسی بگوید اما نمایندگان ایتالیا حذف شدند!

2009-10
بانوی پیر در تورین با چهار گل از بایرن شکست خورد و در مرحله گروهی حذف شد. اینتر پس از بارسا به عنوان تیم دوم به مرحله بعد صعود کرد. میلان با وجود شکست مادرید در اسپانیا همچون همشهری خود در مقابل دیگر غول فوتبال اسپانیا کم آورد و به عنوان تیم دوم جواز حضور در مرحله یک هشتم نهایی را بدست آورد. اما فیورنتینا در اروپا غوغا به پا کرد و با 15 امتیاز در گروهی دشوار صعود کرد آنها لیورپول را به آتش کشیدند!
در مرحله حذفی فیورنتینا با وجود تمام شایستگی ها و با وجود اشتباهات داوری در برابر بایرن تن به شکست داد. میلان در نبرد با وین رونی و منچستر حرفی برای گفتن نداشت و اما اینتر توانست چلسی قدرتمند را دابل کند. تنها نماینده ایتالیا در مرحله یک چهارم نهایی زسکا مسکو را هم دابل کرد و در نیمه نهایی در یک فینال زود هنگام با بارسا مواجه شد که موفق شد بارسا را هم از پیش رو بردارد و موجبات خشم آنها را فراهم کند تا جایی که کاتالانی ها با روشن کردن سیستم آب رسانی نیوکمپ و درگیری والدز با آقای خاص از شادی اینتری­ها جلوگیری کنند.

نماینده ایتالیا در فینالی که بین شاگرد و استاد برگزار شد موفق به برتری شد و این مورینیو شاگرد سابق فن خال بود که با قاطعیت بایرن را شکست داد.

2010-11
سامپدوریا بازگشتی فوق العاده داشت اما گل دقیقه 93 روسنبرگ همه چیز را بر باد داد. رم، اینتر و میلان دیگر نماینده های کشور چکمه ای نتایج جالبی بدست نیاوردند و هر سه به عنوان تیم های دوم به مرحله یک هشتم نهایی صعود کردند. وضع بدتر هم شد و هر سه در بازیهای رفت و در کشور ایتالیا شکست خوردند! رم در برابر شاختار سه گل دریافت کرد. میلان با وجود غیبت گرت بیل در ترکیب تاتنهام در مقابل حریف انگلیسی خود در سن سیرو بازی را با یک گل واگذار کرد. بایرن هم انتقام فصل قبل را گرفت و اینتر را در سن سیرو با تک گل گومز در آخرین دقایق شکست داد!
هر چند در پنج سال گذشته تیم های میلانی دو بار موفق به قهرمانی در ucl شده اند. اما آمار کلی ایتالیایی ها چندان روشن نیست. نمایندگان ایتالیا در جام یوفا که از سال قبل به لیگ اروپا تغییر نام داده هم کارنامه درخشانی در طول پنج فصل گذشته ندارد.

نتیجه گیری:

با وجود ظهور مهره های پر استعداد در طول پنج فصل گذشته اما در طول فصل جاری نمایندگان کشور چکمه ای موفق به استفاده بهینه از مهره­های خود در بازیهای اروپایی نشدند. دی کارلو با حضور کاسانو و پاتزینی نتوانست در لوئیجی فراریس نتیجه بازی را تنها برای چند دقیقه حفظ کند. رانیری در بازیهای اروپایی دچار ضعف فنی شد و به تزلزل کشیده شد و تمام سیستم های فوتبال را آزمایش کرد! او در آلمان با سیستم کاتناچیو وارد زمین شد و همین مسئله موجب شد تا سر و صدای فرانچسکو توتی و دیگر بازیکنان رم بلند شود!
آلگری علاقه خاصی به استفاده از قدرت فردی مهره هایی چون زلاتان و روبینیو دارد و در نبردهای تاکتیکی بازی را به حریفان واگذار می کند. اینتر هم پس از خروج مورینیو در بحرانی عجیب قرار گرفته است. آیا این مربیان هستند که نمی توانند بهره لازم را از بازیکن ها ببرند؟ یا حضور نداشتن ستاره های بزرگی چون ژاوی، مسی، رونالدو، رونی و ... باعث افت فوتبال در ایتالیا شده است؟
نبود ستاره های بزرگ در این افت تاثیر فراوان داشته است اما نمایندگان ایتالیا در فصل جاری در برابر تیم هایی شکست خورده اند که روی کاغذ ایتالیایی ها از آنها برتر بودند و نکته جالب شکست رم، میلان و اینتر در بازیهای خانگی است. پس باید ذهن مان را معطوف مربیان کنیم. جایی که دل نری به تنهایی عده ای از مستعدترین بازیکنان دنیای فوتبال را با چالش روبرو کرده است. اما هنگامی که به موقعیت شغلی مربیان بیشتر توجه کنیم متوجه می شویم که در ایتالیا مربیان امنیت شغلی و قدرت لازمه را ندارند و کارها و برنامه های باشگاه زیر نظر آنها انجام نمی شود. میلان در یک سیستم سنتی از بازیکنان پا به سن گذاشته استفاده می کند. رم و اینتر برنامه مشخصی برای حمایت از مربیان ندارند و در صورت مشکل، مربیان خود را یا برکنار می کنند یا در شرایطی قرار می دهند تا استعفا بدهند!
می­توان گفت مسبب تمام این مشکلات مالکان باشگاه های ایتالیایی هستند. گارونه به دلیل خصومت شخصی، سامپدوریا تیم شخصی خود را به فنا می دهد! سنسی نه تنها برای رم برنامه ای ندارد بلکه هنوز وضعیت خودش را هم نمی داند. موراتی و زامپارینی همانند یک پادشاه عمل می کنند و بدون استفاده از برنامه ریزی های هدفمند کارهای عجیب و غریب انجام می دهند. گالیانی (دست راست برلوسکونی) تنها به فکر جذب ستاره ها با قیمت پایین و بعضا رایگان است و در این راه برای او فرقی نمی کند که میلان به چه بازیکنی نیاز دارد. هر ستاره سوخته ای میتواند سر از میلان در بیاورد!
پس بهتر است ابتدا مدیریت باشگاه های ایتالیایی از شکل سنتی خارج شود، سپس مربیان برنامه چند ساله ارائه بدهند تا استعدادهای ایتالیا بیش از این نابود نشوند و بتوانند با پیشرفت بیشتر به تیم کمک کنند و یا با ترانسفر شدن به خارج از کالچو موقعیت مالی را برای خرید های بزرگ بوجود بیاورند.
ساخت استادیوم های اختصاصی همراه با موزه و فروشگاه به همراه سیستم مدرن فیلم برداری هم می تواند به مالکان باشگاه کمک کند.
با اتفاقات اخیر و سقوط ایتالیا در بازیهای اروپا بهتر است مالکان حداقل به خاطر از دست ندادن درآمدهای مالی که از حضور در بازیهای اروپایی بدست می آید وظیفه مدیریت باشگاه را به طور کامل در اختیار یک هئیت مدیره لایق و هدفمند بدهند و کم کم به سیستم سنتی و پادشاهی خود خاتمه دهند.
پس بهتر است بگوییم فوتبال انگلیس، اسپانیا و آلمان از لحاظ مدیریتی پیشرفت کرده اند نه از لحاظ استعداد و بازیکنان، چرا که تنها، استفاده انگلیسی ها از چند مربی ایتالیایی نمایان می کند که ایتالیا از لحاظ مربی مشکلی ندارد از سوی دیگر استعدادهای حاضر در کالچو نشان می دهند که توانایی پیشرفت و خودنمایی را دارند. پس این مدیران باشگاه ها و شیوه سنتی آنهاست که موجب سقوط ایتالیا در اروپا شده است! آنها مقصران اصلی کالچوپولی بودند! و حال مقصر اصلی کند بودن پیشرفت فوتبال در ایتالیا خواهند بود!

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]