"بیوگرافی بازیکنان و اعضای باشگاه اینترمیلان (نراتزوری)"

[MohaZalla]

با سلام به تمام دوستان اینتری (والبته غیر اینتری)!
دوستان اگه بيوگرافي يا مطالب خوندني درمورد بازيكنان حال حاضر يا قديمي اينتر داريد ميتونيد تو اين تايپيك قرارش بديد !!
اميدوارم شما هم منو ياري كنيد تا اين تايپيك پربارتر باشه

با تشکر

[Fc Bayern München]

اینتر
Walter Adrian Samuel
لقب: The Wall
تاریخ تولد: 1978/3/23 (سن 33)
محل تولد: Laborde
ملیت: آرژانتین
قد: 182 cm.
وزن: 83 Kg.
پست: مدافع
شماره پیراهن: 25

سایت گل

[Fc Bayern München]

اینتر
Lucio
نام کامل: Lucimar da Silva Ferreira
تاریخ تولد: 1978/5/8 (سن 33)
محل تولد: Brasilia (Brasilien)
ملیت: برزیل
قد: 188 cm.
وزن: 84 Kg.
پست: مدافع
شماره پیراهن: 6

سایت گل

[Fc Bayern München]

اینتر
Claudio Ranieri
تاریخ تولد: 1951/10/20 (سن 59)
محل تولد: Roma
ملیت: ایتالیا
پست: مربی
شماره پیراهن: -

[ibrahim]

آندره آ متولد سال ۱۹۷۶ است و در دانشگاه حقوق به تحصیل پرداخته‌است ولی این مورد هیچ وقت مانع پرداختن او به فوتبال نشده‌است. دوران بازی کردن او خیلی زود و به نوعی بی رحمانه به دلیل مصدومیت بسیار شدید از ناحیه زانو به پایان رسید. اشتیاق و انگیزه بالای او برای فوتبال باعث نشد تا خانه نشین شود و بلافاصله به دنبال مربی گری رفت. این در حالی است که اغلب رسانه‌ها او را بی تجربه می‌دانند، آندره آ کارش را از اول آغاز خواهد کرد.
اولین بار در سال ۲۰۰۳ و با تیم آث رم طعم موفقیت را چشید. او در سال ۲۰۰۴ هم عملکردی موفقیت آمیز داشت تا رم بیش از پیش به او علاقه مند شود. تیمی که آندره ا در کودکی هوادار آن بوده‌است. او در کنار یکی از اسطوره‌های آث رم، برونو کونتی، کارش را شروع کرد. برونو کونتی در امر استعداد یابی مردی با مهارت خوبی بود.
آندره آ در مدت زمان بسیار کمی که کارش را شروع کرده بود کارهای بزرگی انجام داد و باعث شد تا مدیران باشگاه به او اعتماد بکنند و هدایت تیم زیر ۱۵ ساله‌های رم را به او بسپارند. او در سال ۲۰۰۷ موفق شد Tricolore را فتح بکند. حالا دیگر بالا رفتن آندره از پله‌های ترقی در دنیای مربی گری، دیگر شروع شده بود.
او بعد از سال ۲۰۰۷ هم افتخاراتی را کسب کرد و سرانجام یک پله در امر مربیگری در باشگاه رم پیشرفت کرد و مربی گریه Campionato Allievi Nazionali را بر عهده گرفت و در سال ۲۰۱۰ تقریبا تمامی جام‌ها را درو کرد. پس از آن به دلیل آمدن مدیران جدید در باشگاه آندره با وجود نتایج بسیار درخشان از این تیم کنار رفت.
وی بعد از جدایی از رم و پیوستن به اینتر در مصاحبه ای گفت : "من قلب و خانواده دوم خودم را در Trigoria جا گذاشته‌ام. از این که بگویم در هنگام خداحافظی همه را بغل کردم و گریه کردم اصلا خجالت نمی‌کشم و تنها کسی که تا آخرین لحظات برای نگه داشتن من در باشگاه تلاش کرد برونو کونتی بود. او پدر فوتبالی من است. او در قلب من جایگاه ویژه‌ای دارد و من همه چیزم را چه در راه مربی شدن و چه در راه بزرگ شدن در زندگی شخصی به او مدیون هستم. هیچ کس نمی‌تواند رم و رومی‌ها را از قلب من بیرون بکند. اینتر با نشان دادن علاقه بسیار زیاد به من باعث شد تا آنجا را انتخاب کنم. بین ما احساس مشترکی وجود دارد. در اینجا خوشحالم."
اینتری ها از مدتها قبل به دنبال آندره بودند و می‌توانند چیزی را که رم ی ها به او ندادند در اختیازش بگذارند یعنی " کنترل کردن بلند مدت پروژه جوانان".
اینتر نیز این فرصت خاص را در اختیار او قرار داد. او مرد با ایده بود و می‌دانست که چه می‌خواهد بکند. حالا، او این ازادی را دارد که آن کار را انجام بدهد. حالا او می‌داند چه دکمه‌ای را فشار دهد و به بازیکنان کمک کند تا چه در زمین و چه در خارج از زمین چگونه پیشرفت بکنند.
در رم، زمان زیادی طی نشد تا به افتخارات زیادی دست پیدا بکند و مردم در فکر این بودند که آیا او در تیم بزرگسال‌ها نیز می‌تواند کار بکند یا خیر. این صحبتها بعد از شروع گرفتن نتایج ضعیف از سوی رانیری بیشتر هم شد. او در آن زمان گفت: "تا زمانی که بهتر نشویم از جایم تکان نمی‌خورم. در اینجا خوشحالم و اولویت من تیم جوانان است."
روابط بین او و باشگاه روز به روز بهتر می‌شد و با توجه به صحبتهایی که در کنفرانس مطبوعاتی انجام داد همه را به یاد دوران خوزه مورینیو انداخت. درخشش در فینال لندن، در مسابقات next generation هم باعث شد تا او بیش از پیش دیده شود.
موراتی در لندن حضور داشت تا از نزدیک به بازیکنان و آندره تبریک بگوید. این کار موراتی بسیار عجیب بود در حالی که اینتر یک بازی فوق العاده حساس با یوونتوس داشت. در هنگام خوشحالی موراتی پس از نزدیک شدن به آندره در گوش او مطلبی را ذکر کرد. وقتی از آندره سوال شد که پرزیدنت چه گفته‌است او گفت بهتر است این موضوع پیش خودم بماند. البته حدس زدن این که موراتی چه گفته‌است کار سختی نیست. قطعا صحبتهای او در مورد سپردن کلیدهای آپیانو جنتیله و تیم اصلی به آندره بوده‌است. با توجه به بحران عجیب اینتر، کار برای ساختن تیمی برای فصل بعد را موراتی از همین حالا آغاز کرد.
حدس زدن این که چه اینتری را با آندره خواهیم دید هنوز زود است. صحبتهایی به میان آمده که سیستم او ۱-۳-۲-۴ است ولی قطعا این در حال حاضر برای اینتر خیلی مهم نیست. بازیکنان در حال حاضر دیگر اشتیاق و انگیزه ندارند و این چیزی است که مربی جوان اینتر به طور ۱۰۰ درصد آن را در اختیار دارد و تشنه موفقیت در مسئولیت جدید خود است.
استراماچونی ۹ بازی - از جمله یک دربی دلا مادونینا - را در پیش دارد تا خودش را ثابت بکند. کار ساخت اینتر جدید از همین امروز آغاز شد. پس بگذارید تا در آرامش کارش را بکند، و امیدواریم که فشار موفقیت‌های تاریخی اقای خاص در اینتر، به این مربی ضربه‌ای را وارد نکند.

[Fc Bayern München]

جوزپه مه آتزا

مشخصات اولیه

نام کامل جوزپه مه آتزا
زادروز 23 آگوست 1910
شهر تولد میلان، پادشاهی ایتالیا
روز فوت 21 آگوست 1979 (68 ساگی)
کشور تولد ایتالیا
قد 1٫69
نام مستعار il Balilla
سال‌های بازی ملی 1938 - 1930
تعداد بازی ملی (گل زده) (33) 53

جوزپه پپینو مه آتزا متولد 23 اگوست 1910 که به il Balilla معروف است و در شهر میلان به او پپین یا پپ می گویند، فوتبالیستی ایتالیاییست که بیشتر دوران بازیگری اش در دهه ی 1930 و در باشگاه اینترمیلان ایتالیا بوده است. او در 361 بازی، 243 گل برای اینتر به ثمر رسانده است. هنوز هم او را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ایتالیا می شناسند و بسیاری این بازیکن را بهترین مهاجم تاریخ ایتالیا می دانند. در شروع کار او یک مهاجم بود اما در پست های مختلف از جمله هافبک راست و هافبک بازی ساز و مهاجم آزاد سابقه ی بازی دارد.


زندگی شخصی و آغاز فوتبال

لقبش il Balilla در سال 1927 توسط لئوپولدو کونتی به او داده شد. مه آتزا فقط 17 سال داشت که به تیم بزرگسالان اینتر پیوست که حتی خود او نیز از این امر متعجب شد. اما مربی آن زمان اینتر آرپاد ویسز که او را به تیم بزرگسالان آورد گفت: "ممکنه من یک بازیکن از مهدکودک هم به تیم بیارم!". مه آتزا در بازی اول خود برای اینتر دو گل زد و اینتر آن بازی را با نتیجه ی شش بر دو پیروز شد. فردای آن روز روزنامه های ایتالیایی نوشتند: "این بشر باهوش، سر زنده و سریع است. سه خصوصیتی که در کمتر بازیکن امروزی یافت می شود".
ماتزا در یکی از محله های شهر میلان به دنیا امد و زمانی که هفت ساله بود پدرش را در جنگ جهانی از دست داد. جوزپه را مادرش بزرگ کرد. مادر او نیز برای کسب مخارج زندگی از پپ می خواست که در کارها کمک کند. پپ بعضی اوقات در میوه فروشی کار می کرد و بعضی اوقات برای تمرین فوتبال می رفت. به همین خاطر مادرش کفش های جوزپه را مخفی کرد و پپ، با پای برهنه به تمرین فوتبال می پرداخت. حتی در خاطراتش هست که از 6 سالگی در کوچه و خیابان های میلان فوتبال بازی کرده و به دلیل مشکلات مالی، سنگ ریزه و کلوخ جمع می کردند تا با آن توپ بسازند.
بالاخره در دوازده سالگی مادر پپ اجازه داد تا او به سراغ فوتبال برود. مه آتزا نیز سریعا به باشگاه گلوریا پیوست و در همین باشگاه بود که یکی از طرفداران تیم برایش یه جفت کفش مناسب فوتبال خرید.
مه آتزا اولین بازیکن ایتالیایی بود که در جهان معروف شد و همچنین اولین بازیکنی بود که اسپانسر شخصی پیدا کرد. او درشکه، و شامپاین و زن را دوست داشت و تنها بازیکنی بود که می توانست در تیم بزرگسالان سیگار بکشد. مه آتزا به تحقیر مدافعان بزرگ تاریخ به خاطر تکنیک نابش، و همچنین خوابیدن در خانه ی روسپی ها شب قبل از مسابقه معروف بود. حتی بعضی اوقات او با تیم تمرین نمی کرد و می ایستاد تا دیگران تمرین کنند و بعد وارد زمین شود. مه آتزا عاشق رقص تانگو که آرژانتینی ها بسیار در آن مهارت دارند بود و همیشه به این رقص می پرداخت. به این دلیل که می گفت "این رقص من رو غیر قابل پیش بینی می کنه و این توانایی رو به من می ده که در فضاهای بسیار کوچک با توپ کارهای خارق العاده انجام بدم."
نوع گل زدن ماتزا بسیار خاص بود و در گل هایش بسیار سعی می کرد بازیکنان تیم حریف به خصوص دروازبان را تحقیر کند.
ویتوریو پوزو مربی ای که در جام های 34 و 38 مربی تیم ملی ایتالیا بود و این دو جام را با ایتالیا فتح کرد و به عنوان یکی از بهترین و پرافتخارترین مربیان تاریخ شناخته می شود درباره ی مه آتزا می گوید: "جوزپه یک مهاجم مادرزاد بود که بازی رو می دید و با درک موقعیت توپ رو بین بازیکنان پخش می کرد. داشتن جوزپه در تیم مثل این می مونه که بازی رو یک بر هیچ شروع کرده باشی."
جیانی بررا به اون Il Folber و روش بازی اون رو fasso-tuto-mi می نامید. به این دلیل که او را یک هافبک وسط کامل و مهاجم کامل تر می پنداشت. همچنین او را یک اکروبات کار در فوتبال صدا می کرد و درباره اش گفت: "اون تنها ایتالیاییه که حس و نوع بازیش مثل آرژانتینی ها و برزیلی هاست."
سال 1958 در فینالی که بین برزیل و سوئد برگزار شد وقتی یک نفر از نظر دهندگان گفت هیچکس بازیکنی مثل پله را در فوتبال ندیده است، فرانکو روسی سرش داد کشید و گفت: "شر و ور نگو، جوزپه بهتر از پله بوده!"


باشگاه های حرفه ای

در سن 13 سالگی مه آتزا تستی برای رفتن به باشگاه آث میلان داد ولی آنها به دلیل لاغری بیش از حد وی را نپذیرفتند. اینتر به سرعت مه آتزا را پذیرفت و به وی رسیدگی کرد تا مشکل بدنی پپ حل شود.
مه آتزا هنوز هم رکورد دار گل زدن در اولین فصل سری آ را دارد. او در فصل 1929/30 31 گل زد. البته سال قبل از آن که سری آ وجود نداشت و لیگ ایتالیا دو جامه بود مه آتزا 29 بازی کرد و 38 گل زد و دوبار در یک بازی 5 گل به ثمر رساند. در 27 اوریل 1930 که اولین بار اینتر با آث رم در میلان بازی داشت، اینتر به پیروزی 6 بر صفر دست یافت که در این بازی مه آتزا چهار گل زد که 3 تای آن را در سه دقیقه ی اول بازی وارد دروازه ی رم کرد!
در دوره ی حضور مه آتزا در ترکیب تیم، اینتر به قهرمانی لیگ ایتالیا در سال های 1930، 1938 و 1940 دست یافت و اولین کوپا ایتالیای اینتر را در سال 1939 برای این تیم به ارمغان آورد. وقتی اینتر سری آ را در سال 1930 برد بعد از ده سال به این جام رسیده بود و در این ده سال اینتر زیر سایه ی بولونیا، تورینو، یوونتوس و جنوا قرار داشت.
در سال 1937 روز بازی با یوونتوس، مه آتزا در استادیوم و در رختکن حاضر نبود. به همین دلیل افرادی را برای پیدا کردن او به خانه اش در نزدیکی استادیوم فرستادند. آنها پس از رفتن یه خانه ی پپ متوجه می شوند مه آتزا خوابیده است. به زور وی را بیدار می کنند و به استادیوم میبرند و لباس هایش را عوض می کنند تا وارد زمین شود. جوزپه مه آتزا در آن دیدار دو گل به ثمر رساند و بازی با نتیجه ی دو بر یک به پایان رسید تا اینتر فاتح اسکودتو شود.
مصدومیت او را از بیشتر بازی های فصل 1938/39 دور نگه داشت و بعد از دوران طلایی با اینتر، مه آتزا در سال 1940 به آث میلان پیوست و در بازی با اینتر در رختکن گریه کرد. در همان دیدار پپ گل مساوی دو بر دو را به ثمر رساند. مه آتزا به مدت دو سال در آث میلان باقی ماند و بعد به تیم هایی مثل یوونتوس و آتالانتا پیوست. اولین بازی او با پیراهن یوونتوس در سال 1942 بود که در مقابل تورینو بود که مه آتزا بسیار نا آماده شده بود. یووه آن دیدار را با نتیجه ی پنج بر دو به تورینو باخت. در سال 1946 او دوباره به عنوان بازیکن/مربی به اینتر بازگشت و 17 بازی انجام داد. اینتر در آن دوران در خطر منحل شدن بود که مه آتزا به کمک تیم خود شتافت.


بازی های ملی

مه آتزا برای تیم ملی ایتالیا در جام های 34 و 38 بازی کرد که در هر دو جام ایتالیا به قهرمانی رسید و در جام 1934 مه آتزا به عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد و در جام جهانی 1938 او کاپیتان ایتالیا بود. مه آتزا اولین بازیکن تاریخ فوتبال است که در دو جام جهانی پیاپی به قهرمانی می رسد. اولین بازی ملی او در مقابل سوئیس بود که در رم برگزار شد. مه آتزا در آن دیدار دو گل زد. بازی بعدی هم در مقابل آلمان در فرانکفورت بود که ایتالیا با نتیجه ی دو بر صفر پیروز شد و مه آتزا یک گل زد.
جام جهانی 1934 به میزبانی ایتالیا بود با قهرمانی این تیم به پایان رسید. در فینال سال 1938 که جام در فرانسه برگزار می شد موسولینی تلگرافی به او زد با این عنوان که "یا ببرید یا بمیرید". در فینال ایتالیا به غلبه بر مجارستان برای دومین دوره ی پیاپی به قهرمانی رسید.
آخرین بازی ملی او در مقابل تیم ملی فنلاند در 20 جولای 1939 بود که ایتالیا 3 بر دو فنلاند را شکست داد.
53 بازی ملی، 33 گل زده و دو قهرمانی جام جهانی از مه آتزا در تیم ملی ایتالیا باقی مانده است.
مه آتزا در رده ی سوم بیشترین گل های زده در لیگ ایتالیا و در رده ی اول بیشترین گل زده با پیراهن یک تیم باشگاهی می باشد.


افتخارات

اینتر میلان

• سری آ: 30-1329؛ 38-1937؛ 40-1339

• کوپا ایتالیا: 1339

تیم ملی ایتالیا

• قهرمانی جام جهانی: 1334؛ 1338

• جام ملت های اروپای مرکزی: 1927/1930؛ 1933/1935

منبع : inter.ir

[Fc Bayern München]

جیاچینتو فاکتی

نام کامل: Giacinto Facchetti

تاریخ تولد: 18 July سال 1942

محل تولد: Treviglio, Italy

تاریخ فوت: 4 September سال 2006 (در سن 64 سالگی)

محل فوت: Milan, Italy

قد: 1 متر و 91 سانتی متر

پست اختصاصی: Left-back و Centre-back

تیم باشگاهی نوجوانی: Trevigliese از سال 1956 تا 1960

تیم باشگاهی: اینترمیلان از سال 1960 تا سال 1978 ( 634 بازی و 75 گل )

تیم ملی: ایتالیا از سال 1963 تا 1977 ( 94 بازی و 3 گل )

جیاچینتو فاکتی (18 جولای 1942 (27 تیر 1321) – 4 سپتامبر 2006 (13 شهریور 85)) فوتبالیستی ایتالیایی بود که از ژانویه 2004 (دی 82) تا زمان مرگش رئیس باشگاه اینترمیلان بود. باشگاهی که در تمامی دوران بازیگری اش در دهه های 60 و 70 در آن بازی کرده بود. وی در 634 بازی رسمی که برای این تیم به میدان رفت، 75 گل به ثمر رساند. او زمانی در اینتر بازی می کرد که به این تیم لقب «La Grande Inter» (به معنی «اینتر بزرگ») داده بودند. فاکتی یکی از اولین و بهترین فول بک های هجومی (مدافع کناری) تاریخ فوتبال به شمار می رود.

بیوگرافی:

در شهر Treriglio در استان Bergamo متولد شد و فعالیتش را از باشگاه Trerigilese این شهر به عنوان مهاجم آغاز کرد. در اواخر فصل 1960/61 بود که بلافاصله توسط هلنیو هررا، سرمربی وفت اینتر، به عنوان یک فول بک در سری آ بازی کرد. این تغییر پست بسیار کارآمد بود و طولی نکشید که فاکتی به عنوان یکی از بهترین مدافعان هجومی فوتبال ایتالیا مطرح شد.

وی موفق شد 4 مقام قهرمانی سری آ در سال های 63، 65، 66 و 71، یک مقام قهرمانی جام حذفی ایتالیا در سال 78، دو مقام قهرمانی اروپا در سال های 64 و 65 و دو مقام قهرمانی جام بین قاره ای در سال های 64 و 65 را به همراه تیمش بدست آورد.

فاکتی اولین بازی ملی اش را برای تیم ملی ایتالیا در تاریخ 23 مارس 1963 (3 فروردین 1342) انجام داد. او 94 بازی ملی برای کشورش انجام داد. (که تا آن زمان رکورد محسوب می شد و تابحال تنها توسط دینو زوف، پائولو مالدینی و فابیو کاناوارو پشت سر گذاشته شده است). فاکتی در 70 بازی از این بازی ها، به عنوان کاپیتان تیم ملی کشورش به میدان رفته است و در این مدت موفق شده 3 گل به ثمر برساند.
وی تجربه حضور در 3 جام جهانی 66 ، 70 (که در آن ایتالیا با شکست 4-1 در برابر برزیل به مقام نایب قهرمانی رسید.) و 74 را دارد و همچنین عضوی از تیم قهرمانی یورو 68 نیز بوده است. در ماه مارس 2004 پله وی را در بین 125 بازیکن برتر زنده ی دنیا قرار داد.

جیاچینتو در تمامی دوران بازیگری اش تنها یک بار و آن هم به دلیل تشویق معنی دار داور از بازی اخراج شده است. در حال حاضر، خاوییر زانتی، کاپیتان اینترمیلان که پیراهن شماره 4 را به تن می کند، تا به حال در بازی های سری آ از زمین اخراج نشده است.

در طول سال ها فاکتی دوران متعددی را به عنوان مدیر در اینتر گذرانده است. از جمله رئیس باشگاه، مدیر فنی، سفیر بین المللی باشگاه و معاون رئیس. در تاریخ 19 ژانویه 2004 (29 دی 1382) فکتی به عنوان رئیس باشگاه اینترمیلان منصوب شد. پس از مبارزه طولانی با بیماری سرانجام در 4 سپتامبر 2006 (13 شهریور 1385) به دلیل سرطان لوز المعده در میلان درگذشت. جیووانا همسر و 4 فرزند از وی باقی مانده است.

پس از مرگ وی باشگاه اینتر پیراهن شماره 3 این باشگاه را به افتخار وی بایگانی کرد. در 22 سپتامبر 2008 (31 شهریور 1387) میدانی در the town of Cesano Maderno, Milan به افتخار فاکتی نامگذاری شد.

آمار بازی های باشگاهی

آمار بازی های ملی

افتخارات به عنوان بازیکن:

- قهرمانی در سری آ ایتالیا (اسکودتو) فصل‌های 1962/63، 1964/65، 1965/66 و 1970/71 با اینترمیلان

- قهرمانی در کوپا ایتالیا فصل 1977/78 با اینترمیلان

- قهرمانی در جام باشگا‌های اروپا در سال‌های 1963/64 و 1964/65 و نایب قهرمانی در سال‌های 1966/67 و 1971/72 با اینترمیلان

- قهرمانی در دو جام باشگاه های جهان در سال‌ های 1964 و 1965 با اینترمیلان

- نایب قهرمانی در جام جهانی 1970 با تیم ملی ایتالیا

- قهرمانی در جام ملت های اروپا سال 1968 به همراه تیم ملی ایتالیا

- انتخاب شده در بین 125 بازیکن برتر جهان در سال 2004 توسط پله

جیاچینتو فاکتی، یکی از با اخلاق ترین شخصیت های تاریخ فوتبال اینتر است. نام او هم اکنون به عنوان یک الگو در سراسر باشگاه استفاده می شود، و احتمالا وقتی اینترمیلان ورزشگاه اختصاصی خود را بنا کرد، نام وی را بر روی آن خواهند نهاد.


منبع : inter.ir

[Fc Bayern München]

ساندرو ماتزولا

زندگینامه

آلساندرو مازولا درست پس از گذشتن چند هفته از پیوستن پدرش به باشگاه فوتبال تورینو از باشگاه ونیز، در هشتم نوامبر سال 1942 در تورین/ایتالیا به دنیا آمد.
برادر کوچکترش فراسیو کسی که به افتخار رئیس باشگاه تورینو نامگذاری شد دو سال بعد به دنیا آمد. والدین مازولا در سال 1946 از هم جدا شدند. اما پدرش مسئولیت مازولا را بر عهده گرفت. اما پدر ماتزولا وقتی که او تنها شش سال داشت از دنیا رفت. والنتینو ماتزولا، در سال 1949 عضوی در تیم بزرگ تورینو بود. سالی که بازیکنان این تیم در یک صحنه هوایی تلخ، جان خود را از دست دادند. پدر ماتزولا عضوی در تیم Grande تورینو بود و خود او نیز چند سال بعد یکی از مهره های اصلی تیم Grande اینتر شد.

اینترمیلان

ساندرو و برادرش با اینتر قرارداد امضا کردند. ساندرو تمام دوران بازیگری اش را در میلان سپری کرد و 116 گل در سری A به ثمر رساند. شروع بازی ساندرو در 10 ژوئن 1961 در مقابل یوونتوس بود که تیم ساندرو نه بر یک مغلوب شد. ساندرو آن شب در تیم Primavera (جوانان) اینترمیلان بازی می کرد. به دلیل مشکلاتی که بین فدراسیون فوتبال ایتالیا، یوونتوس و پرزدینت آنجلو موراتی پیش آمد، رئیس باشگاه اینتر دستور داد که هلنیو هررا با تیم جوانان به زمین برود. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه به بیوگرافی پرزدینت آنجلو موراتی مراجعه کنید.

یکسال قبل از شروع بازی ساندور در اینتر، هلنیو هررا، تئوریسین بزرگ آرژانتینی، از باشگاه بارسلونا به عنوان سر مربی اینتر انتخاب شد. او لوئیز سوآرز رو بعنوان هافبک میانی خود از بارسلونا به اینتر آورد.

هررا بازیکنانی همچون تارچیسیو، بورینیچ و جیانچیتو فاکتی را به عنوان مدافعان پوششی، دا کوستای برزیلی را برای جناح (چپ یا راست)، ماریو کورسو را برای هافبک چپ و آرماندو پیچی را به عنوان دفاع آزاد در اختیار داشت.

تیم ملی فوتبال ایتالیا

همچنین ساندرو 70 بار برای تیم ملی ایتالیا بازی کرد و 22 گل به ثمر رساند. شروع بازیگری ساندرو در تیم ملی در مقابل برزیل در تاریخ 12 می 1963 رقم خورد. در حالی که او 20 سال سن داشت. مازولا در سالهای 1966، 1970 و جام جهانی 1974 برای کشورش بازی کرد.

بزرگترین موفقیت ساندرو در سال 1968 بود، وقتی که تیم ملی ایتالیا، قهرمانانی اروپا را کسب کرد.
دو سال بعد، ایتالیا به جام جهانی مکزیک راه پیدا کرد.

سمربی تیم ایتالیا، فروچیو والکارگی، معتقد بود که ساندرو نمی تواند در جایی بازی کند که یک ستاره ی دیگر ایتالیایی به نام جیانی ریورا حضور دارد.

در مرحله بعد او روشی به نام Staffetta یا بازی چرخشی را اتخاذ کرد تا بتواند از هر دو بازیکن بازی بگیرد.
در این سیستم ساندرو ماتزولا چهل و پنج دقیقه نیمه اول را بازی می کرد و جیانی ریورا، ستاره آ.ث میلان، در نیمه دوم به میدان می رفت.

با این راه حل و استراتژی ایتالیا بعد از 32 سال به فینال رسید و در مقابل برزیل و پله قرار گرفت. این بازی به عنوان "جنگ بین دفاع و حمله" شناخته شد.

جیانی ریورا و ساندرو ماتزولا قبل از دربی میلان

اما در روز بازی فروچیو والکارگی روش Staffettaـی خودش را به یکباره ترک کرد و تا آخر بازی از ماتزولا استفاده کرد. ریورا 8 دقیقه مانده به اتمام بازی به زمین رفت. دو تن از بزرگترین ستاره های ایتالیا در زمین با هم متفق شدند در حالی که بیشتر مردم معتقد بودند که زودتر از اینها باید این کار انجام می شد. اما خیلی دیر شده بود. برزیل چهار بر یک بازی را برد و قهرمان جهان شد.

چهار سال بعد فروچیو والکارگی هر دوی آنها را در کنار هم استفاده کرد اما ایتالیا در مرحله مقدماتی حذف شد.

افتخارات

ساندرو در پایان دوران بازیگریش، چهار قهرمانی سری A در سالهای 1963, 1965, 1966 و 1971، دو جام اروپایی 1964،1965، دو جام بین قاره ای 1964-1965، یک قهرمانی اروپا 1968 را کسب کرد و بهترین فوتبالیست در سری آ در سال 1964-65 شناخته شد. در حال حاضر او تحلیلگر و آنالیزور فوتبال و مفسر شبکه ایتالیایی RAI میباشد.


کارنامه دوران باشگاهی

کارنامه دوران حضور در تیم ملی

[Fc Bayern München]

آنجلو موراتی

مشخصات اولیه
نام کامل: آنجلو موراتی
زادروز: 5 نوامبر 1909
شهر تولد: سوما لومباردو
روز فوت: 12 آگوست 1981 (71 سالگی) در ویارجو ، ایتالیا
کشور تولد: ایتالیا
شغل: تجارت نفت ، صاحب باشگاه اینترمیلان
همسر: ارمینیا کرمونه زی
تعداد فرزندان: 6 (یکی از آنها فرزند خوانده)
آدریانا (1932)
جیان مارکو (1936)
ماریاروسا (بدی) (1939)
ماسیمو (1945)
جویا
ناتالینو (فرزند خوانده)

آنجلو موراتی متولد 5 نوامبر 1909 یکی از غول های نفتی ایتالیایی بوده است. او مالک و رئیس تاریخی باشگاه اینترمیلان ایتالیا بود و پدر مالک و رئیس فعلی این باشگاه ماسیمو موراتی می باشد.
آنجلو موراتی (دارنده نشان Cavaliere del Lavoro, یعنی شوالیه کار) که دارای مدرک افتخاری دکترای اقتصاد نیز می باشد شرکت ساراس را که یک شرکت فعال صنعتی در زمینه مواد نفتی و انرژی می باشد را تاسیس کرد. این شرکت هم اکنون توسط فرزندان او جیان مارکو و ماسیمو اداره می شود.

زندگی شخصی و فعالت های تجاری

آنجلو موراتی تنها پسر آلبینو (متولد 1874 که در سال 1923 درگذشت) که یک داروسازی در میدان پیاتزای شهر میلان داشت، بود. روابط تیره با مادر خوانده اش سبب شد زمانی که سن خیلی کمی داشت خانه و خانواده خود را ترک کند. این کار او باعث شد دارای اراده ای قوی در انجام کارهای بزرگ باشد. در سال 1932 با ارمینیا کرمونه زی که یکی از طرفداران اینترمیلان بود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج 5 فرزند بود.
از 16 سالگی شروع به کار کرد و کارهای مختلفی را امتحان نمود که بعدها کار نمایندگی تولید سوخت را انجام داد . در سال 1939 شرکت SMT (انجمن سنگ معدن تراسیمنو) را تاسیس کرد. این شرکت در استخراج ذغال سنگ در اطراف پیترافیتا فعالیت داشت. در همین سال ها به کمک شرکتش توانست نیروگاه برق را که سوختش ذغال سنگ بود و مرکز تولید شیشه و سفال را به دست آورد. بعد از جنگ جهانی دوم اولین کسی بود که اقدام به تاسیس کارخانه صنعتی بزرگ در سیسیل کرد. اقدام به خرید یک پالایشگاه قدیمی در تگزاس کرد و در استان سیراکیوس شرکت آگوستا را تاسیس نمود. در همین حین شرکت حمل و نقل به منظور حمل و نقل مواد نفتی بر روی آب های آزاد را تاسیس نمود که باعث شد آگوستا اولین شرکت نفتی مستقل در اروپا باشد که صاحب کشتی های باری خود نیز بود. در سال 1962 با تاسیس ساراس در ساره در نزدیکی شهر کالیاری به بزرگترین موفقیت خود نائل شد. این شرکت امروزه با پالایش 15 میلیون تن نفت در هر سال بزرگترین شرکت پالایش نفت در مدیترانه می باشد. فعالیت های دیگر او در این زمینه خرید شرکت نفتی Spi که دارای پالایشگاه در لیوورنو و اسپزیا بود و همچنین انجام پروژه های بزرگ پالایشی در جامائیکا و جاهای مختلف دنیا می باشد.
در کنار کارهای تجاری نفتی، بین سال های 1972 تا 1976 صاحب روزنامه کوریریه دلا سرا همراه با فرزندان جیانی آنیلی بود که این روزنامه در ساله 1976 به گروه ریتزولی فروخته شد. همچنین بین سال های 1972 تا 1974 صاحب روزنامه ایل گلوبو بود.
همچنین همراه با همسرش کلکسیون بزرگی از هنرهای مدرن و معاصر را داشت.

فعالیت های ورزشی

از 28 ماه می سال 1955 تا می 1968 صاحب باشگاه اینترمیلان شد که پانزدهمین صاحب تاریخ این باشگاه محسوب می شود. گفته می شود همسرش موجب شد که آنجلو به فوتبال علاقمند شود. این سال های تاریخ اینتر به اینتر بزرگ یا Grande Inter معروف شد. تنها دو تیم در تاریخ فوتبال ایتالیا با این نام شناخته می شوند، تورینو و اینتر. این نام باشکوه به خاطر نتایج خارق العاده این دو تیم در سال های دور به آنها داده شده است. Grande Inter نماد تمامی اینترهای تاریخ خواهد بود و اینتر در تمامی سال ها میراث دار آن تیم بزرگ خواهد بود. نمادی که تمامی هواداران آن را با تمام وجود در یاد خواهند داشت با بازیکنان بزرگش، تیلورز، بورگنیچ، فاکتی ، بدین ، گوارنری، پیچی، جیر، ماتزولا، دومینگنی، سوارز و کورسو، با مربی بزرگش هلنیو هررای جادوگر که انقلاب بزرگی در فوتبال ایتالیا بوجود آورد، و بالاتر از همه چیز و همه کس با روح و موتور محرکه گراند اینتر، پدر و رئیس نراتزوری، آنجلو موراتی.
اینتر براساس آنچه که آن روزها روزنامه ها نوشتند 100 میلیون برای آنجلو موراتی درآمد داشت ولی در قبال آن چیزی که آنجلو موراتی به تاریخ اینترمیلان اضافه کرد بی قیمت می باشد حتی امروزه در سراسر دنیا Grande Inter را اینتر زمان ریاست او می دانند. 5 سال ابتدایی مدیریت او با موفقیت خاصی همراه نبود، هر سال اغلب با تعویض مربی همراه بود و نراتزوری به مقامی بهتر از سومی دست پیدا نمی کرد. در این سال ها اینتر یکی از با استعدادترین بازیکنان جهان، آنتونیو والنیتن آجلیلو را به خدمت گرفت. این بازیکن فانتزی آرژانتینی که از تیم بوکاجونیورز آمده بود توانست در فصل 58-59 آمار فوق العاده 33 گل در 33 بازی به ثمر برساند که هنوز که هنوز است این رکورد شکسته نشده است. این بازیکن که محبوب ترین بازیکن آن زمان اینتر بود تا زمان ورود هررا در تیم بود. موراتی پس از به خدمت گرفتن هررا ، لوییز سوارز، برنده جایزه مرد سال فوتبال اروپا و بازیکن تیم قهرمان جام ملت های اروپا را به خدمت گرفت که این انتقال گرانترین خرید آن زمان فوتبال شد . مبلغ 250 میلیون لیره ایتالیا (142 هزار یورو) ای که اینتر به بارسلونا پرداخت کرد خرج ساخت استادیوم بزرگ آنها شد . "لویزیتو" (لقب سوارز) همان بازیکنی بود که تیم به آن نیاز داشت و همراه دیگر بزرگان آن زمان Grande Inter را تشکیل دادند. اینتر توانست اولین قهرمانی خود را درفصل 62-63 بدست آورد . فصل 63-64 مصادف با اولین قهرمانی اینتر در اروپا بود ، نراتزوری در بازی فینال توانست با دو گل ماتزولا و یک گل میلانی، رئال را با تمام ستارگان آن زمانش، دی استفانو و پوشکاش شکست دهد و جشن قهرمانی در وین بگیرد. با این پیروزی شهر میلان و ایتالیا غرق شادی شد. سال بعد دوباره اینتر توانست از عنوان خود دفاع کند و این بار بنفیکا قربانی جاه طلبی های اینتر شد. اما همان گونه که پایان یک رویا بیداری است روزهای Grande Inter به پایان خود نزدیک می شد، پس از دست دادن جام سال 67 و زمانی که در بازی یوونتوس – اینتر، داور مسابقه با سوت اشتباه خود، برد را به حریف تقدیم کرد و پنالتی واضح روی فرانچسکو ماتزولا را اعلام نکرد و گل مشکوک یوونتوس نیز یکی از بحث های آن زمان بود. جمله تاریخی موراتی نشان دهنده پایان Grande Inter بود. او که کمی ناامید به نظر می رسید در رختکن خطاب به بازیکنان گفت: "وقتی که می بردید ما تیم بزرگی بودیم، سعی کنیم الان بزرگی کنیم وقتی که جام را از دست داده ایم. شاید زمان زیادی است بر روی امواج سوار بودیم که باعث شده همه برای به پایین آوردن ما فشار زیادی وارد کنند، الان همه (رقیبان) راضی به نظر می رسند." و واقعا هم همین گونه شد.

همچنین در زمان ریاست آنجلو موراتی کمپ آپیانو جنتیله برای فصل 1961-1962 در کومو تاسیس شد که از آن زمان تا کنون کمپ تمرینی اینترمیلان می باشد و این کمپ در حال حاظر یکی از مدرن ترین کمپ های تمرینی در اروپا می باشد .
در سال 1951 با توافقی که بین نراتزوری و تیم اصلی هاکی شهر میلان اتفاق افتاد نام این تیم به تیم هاکی اینترمیلان تغییر نام داد و معاونت ریاست آن تیم نیز به آنجلو موراتی رسید که بعد ها دوباره نام این تیم به نام گذشته خود تغییر نام داد.
اینتر در زمان ریاست او 3 بار قهرمانی سری آ و 2 بار قهرمان جام باشگاه های اروپا و 2 بار قهرمانی بین قاره ای را بدست آورد.

اسکودتوی تاریخی سال 1961

شاید یکی از تاریخی ترین اسکودتوهای تاریخ فوتبال ایتالیا باشد. البته این اسکودتو نسیب باشگاه یوونتوس شد، اما پرزیدنت آنجلو موراتی با کار خود، فدراسیون فوتبال را زیر سوال برده و رسوا کرد. در آن سال اینترمیلان و یوونتوس برای قهرمانی در لیگ ایتالیا می جنگیدند. در یکی از مسیری ترین بازی های فصل، دو تیم در برابر یکدیگر به میدان رفتند. این بازی در تورین برگزار شد. ظرفیت ورزشگاه کاملا پر شده بود و بازی پس از 30 دقیقه به دلیل اغتشاش لغو شد. روز بعد فدراسیون و کمیته انضباطی، بازی را دو بر صفر به سود اینتر اعلام کردند.
اما یوونتوس در روز پایانی لیگ توانست با کسب تساوی در برابر باری دروازدهمین اسکودتو خود را به دست آورد. در آن موقع، فدراسیون فوتبال ایتالیا، اعتراض یوونتوس به تصمیم اتخاذ شده در مورد بازی آنها به اینتر جواب مثبت دادند و بازی اینتر و یوونتوس در تاریخ دهم ژوئن 1361 تکرار شد. پرزدینت آنجلو موراتی به نشانه اعتراض به بی عدالتی اتفاق افتاده، تیم جوانان اینتر را به میدان فرستاد. یوونتوسی ها نیز با ترکیب اصلی خود به میدان رفتند و چنان بازی را جدی گرفتند که موفق شدند به تیم زیر 19 سال اینتر 9 گل بزنند! بازی با نتیجه 9-1 به سود یوونتوس به پایان رسید و پرزدینت آنجلو موراتی، توانست با این کار خود، درس بزرگی به فوتبال دنیا بدهد. دربی ایتالیا، بین یوونتوس و اینترمیلان، از آن سال حساس تر شد و تا کنون این حساسیت ادامه داشته است.

دستاورد

میدان آنجلو موراتی: در تاریخ 5 نوامبر 2007 میدان مقابل استادیوم جوزپه مه آتزا در میلان به نام او شد و طی یک مراسم رسمی که توسط شهرداری میلان برنامه ریزی شده بود و با حضور فرزندان و نوه های رئیس Grande Inter، بازیکنان نامدار سال های دور اینتر، خاویر زانتی و نمایندگان مختلف موسسات شهر میلان وتیم اینتر، پلاک او بر روی دروازه اصلی استادیوم در راهروی اصلی این ورزشگاه نصب شد.





منبع : inter.ir