پسر مریخی ((Ronaldo Luis Nazario delima)) خداحافظی رونالدوی برزیلی

**Derby** · 02-15-2011 13:16

رونالدو لوییز نازاریا دلیما یا همان رونالدوی معروف را همگی میشناسیم. مهاجم برزیلی که در طول یک دهه فوتبال حرفه ای خود توانسته به عناوین و افتخارات زیادی دست پیدا کند. گلهای فراوان، آقای گلی ، توپ طلا، قهرمانی جام جهانی و....

او کیست؟
پسرک شیشه ای برزیلی در 22 سپتامبر 1976 در ریودوژانیروی (Rio de Janeiro) برزیل متولد شد و از همان دوران طفولیت به علت علاقه شدید به فوتبال در کوچه پس کوچه های ریو با توپهای پلاستیکی فوتبال بازی مــی کرد. پدر و مـادرش سونـیـا و نلیـو در ابتدا با اینکار موافق نبودند ولی رونی با پا فشاری فراوان در سال 1993 فوتبال حرفه ایش را آ غاز کرد. نخستین عنوان قهرمانی بین المللی اش را در 1994 و در آرژانتین به دست آورد.

رونالدو یکی از با استعدادترین و ماندگارترین فوتبالیستهای دنیاست که تا امروز نامشان در کتاب تاریخ فوتبال ثبت شده، او که فوتبال را از باشگاههای محلی ریو آغاز کرد خیلی زود توانست پله های ترقی را بپیماید و موجبات دعوت خود به تیم ملی نوجوانان برزیل را در سن 14 سالگی فراهم آورد. داشتن 9 مدال در سن 23 سالگی رکورد خوبیست، بازیها و گلهای ملی او نشان دهنده توانایی ها و قابلیتهای بالای این نابغه فوتبال می باشد. مهمترین موفقیت رونی را در زمین چمن باید سرعت و تکنیک بالای بازی او در دریبل کردن و استفاده از فضاهای خالی محوطه 18 قدم دانست و بی شک وی یکی از تکنیکی ترین ستاره های فوتبال جهان است.

رونالدو در سال 1994 اولین جام جهانی فوتبال حرفه ای خود رابا قهرمانی تجربه کرد و پس از آن در سالهای 96 و 97 توانست توپ طلای بهترین بازیکن جهان را تصاحب کند. وی در سن 17 سالگی با احتساب 60 بازی، توانست 58 گل در کارنامه خود ثبت کند. پس از آن بود که از تیم Cruzeiro به PSV آیندهوون هلند پیوست، اما فکر می کنید مبلغ قرار داد او برای این جابجایی چقدر بود؟ 4 میلیون دلار برای استعداد خوبی که در جام 94 آمریکا به علت کم سن بودن فقط یک نیمکت نشین بود!
با بازیهای درخشانش در آیندهوون عملا" جنگ بزرگی میان بارسلونای اسپانیا و اینتر میلان ایتالیا به راه انداخت. هریک می خواستند با مبلغ بالاتری او را به جمع بازیکنان خود اضافه کنند. او در سال 1996 که جایزه فوتبالیست سال را دریافت کرد، عنوان آقای گلی لالیگا را نیز در کارنامه خود ثبت نمود و در بازی فینال قهرمانی اسپانیا نیز گل پیروزی کاتالانها را به ثمر رساند، در این میان برای برزیلی ها در فینال جام کوپای آمریکا نیز گلزنی کرد.
نوار بد شانسی ها
اما روز فینال جام 98، روز آغاز بد شانسی و ناکامی های گلزن قهار برزیلی بود. شایعات متعدد در خصوص خط خوردن او از تیم ملی برزیل و مصدومیت های پیاپی در رقابت های مختلف باشگاهی باعث شد تا او از ادامه بازیهای باشگاهی سری A باز بماند، پارگی رباط زانو راست در نوامبر همان سال موجب شد تا او به صورت متناوب 2 سال از زمین چمن به دور باشد و سالهای 99 تا 2001 اینتر بدترین فصل های فوتبالش را سپری کند.

خائن بزرگ جوزپه مه آتزا
شاید عده بی شماری از هواداران اینتر او را یک خائن به حساب بیاورند که پس از بهبودی نسبی اش و حضور درخشان در جام جهانی ایتالیا را به مقصد جایی که از آنجا آمده بود (اسپانیا) و سانتیگو برنابئو (Santiago Bernabéu) ترک کرد، اما نکته اصلی این است که هیچوقت آب یک آرژانتینی و یک برزیلی باهم در یک جوب نمی رود و مساله اساسی روابط بین هکتور کوپر و رونالدو بود که مشکل ساز شده و در نتیجه موجب شد تا رونی علیرغم میلش به قوهای مادرید بپیوندد و حضور 5 ساله او در ایتالیا با عزیمتش به اسپانیا و رئال مادرید خاتمه یافت. حضور در مادرید هم برای خودش ماجراهای جالبی داشته و دارد که بد نیست از زبان خودش بشنوید.

باید صبور باشیم
او در گفتگویی با خبرنگار روزنامه as در خصوص علل ناکامی فصل اول حضورش در رئال میگوید " فصل گذشته به اندازه کافی جاه طلب و با انگیزه نبودیم و با قاطعیت بازی نکردیم. شاید هم به خاطر داشتن عنوان قهرمانی فصل قبل و حضور بازیکنان قدرتمند و ستاره مغرور شده بودیم. تنها چیزی که در حال حاضر می توانم به هواداران بگویم این است باید کمی صبور باشند، آنها هم مثل ما مشتاق و علاقمند به کسب عناوین هستند، چیزی که همه ما در برنابئو میخواهیم".
خبرنگار دیگری از او در مورد شرایط فیزیکی اش پرسید و رونی پاسخ داد "وقوع یکسری از ماجراها و اتفاقات در طول یک فصل اجتناب نا پذیر است و شما نمی توانید با اطمینان از سلامت کامل فیزیکی خود در طول یک فصل صحبت کنید"

رونالدو در میلان
رونالدو کاملا در ميلان حمايت مي شود؟
رونالدو:اين احساس را دارم. جو و فضاي سن سيرو هم رويايي است. وقتي پيراهن ميلان را مي پوشي احساس اطمينان مي کني. اينجا همه به هم اطمينان دارند و اين احساس را انتقال مي دهند. قبل از بازي فينال ليگ قهرمانان همه با اطمينان از قهرماني حرف ميزدند. مثل اعضاي يک خانواده براي مبارزه آماده شدند، اين روحيه تيمي قابل ستايش و از علل اصلي موفقيت ميلان است.

او به میلان رفت و در مقابل اینتر هم گلزنی کرد.

تفاوت او با برخی از ستارگان:
او تنها بازیکن تاریخ فوتبال است که در 2 دربی بزرگ جهان با پیراهن هر 4 تیم بازی کرده است او در الکلاسیکو با پیراهن بارسلونا بازی کرد و با قوهای سپید هم به بارسلونا گل زد.
رونالدو در اینتر به میلان گل زد و برای میلانی ها در مقابل اینتر نیز گل زده است.
این نشان از فکر کاملآ حرفه ای او و تعصب به تیمی که در آن بازی می کند داشت با این که او این کارنامه را داشته است و هواداران این تیم ها روزهای بد و خوبی از او در ذهن دارند ولی هیچ گاه از رونالدو با کله خوک و پرتاب اشیا و ... پذیرایی نشد. حتی هواداران متعصب اینتر , میلان , رئال مادرید و بارسلونا هم می دانند که او برای تیمش با عشق بازی می کرد و برای پول هیچ پیراهنی را عوض نکرد. رونالدو هر زمان که از تیمی جدا می شد و می رفت هواداران آن تیم را می ستود و هیچ گاه بی احترامی به هیچ هواداری نکرد.

عاشق فوتبال و علاقمند به گلف
شاید جالب باشد بدانید که وی از بازیکنانی است که به ورزش گلف علاقه زیادی دارد، در این باره میگوید " من این ورزش را دوست دارم اما الان زمان کافی برای تمرین گلف ندارم. اینجا یا میدویم یا در رژیم غذایی هستیم و یا استراحت می کنیم. برای آمادگی داشتن در گلف باید تمرین یک روز در میان داشته باشم."

برخی از آمارهای استثنایی و عجیب و غریب رونالدو رو اینجا قرار می دم. این آمارها تکرار نشدنی است و هیچ فوتبالیستس در دوران حرفه ای خود حتی به این افتخارات نزدیک هم نخواهد شد.

1993 در سن 17 سالگی !
حضور در 44 بازی و زدن 44 گل با پیراهن کروزیرو !

دو فصل حضور در آیندهوون ( 94 تا 96 )
حضور در 57 بازی و به ثمر رساندن 54 گل در آیندهوون !

یک فصل حضور در بارسلونا ( فصل 96-97)
حضور در 49 بازی و به ثمر رساندن 47 گل . نکته جالب این است که رونالدو در 37 بازی از لیگ اسپانیا شرکت کرد و 34 گل در آن فصل به ثمر رساند.

5 فصل حضور در اینتر میلان (97 تا 2002 )
رونالدو در اولین فصل حضورش در اینتر میلان توانست در 47 بازی برای اینترمیلان 34 گل به ثمر برساند.از فصل بعد شروع مصدومیت های زنجیره ای او بود در سال 99 توانست فقط در 28 بازی حضور داشته باشد و 15 گل برای مشکی و آبی ها به ثمر برساند.او مصدوم شد و چندین ماه دور بود . رونالدو دوباره بازگشت و دوباره مصدوم شد و این در حالی بود که فقط در 8 بازی حضور پیدا کرده بود . بدین ترتیب او از ادامه فصل بازماند و حتی سال بعد هم به کلی از دست داد و خانه نشین شد. او پس از یک سال و نیم بازگشت تا اینتر را قهرمان کند . او در هفته های آخر به تیم اضافه شد و در 10 بازی انتهای لیگ حاضر بود و با اینکه تازه از مصدومیت بازگشته بود در این 10 بازی توانست 7 گل به ثمر برساند.

شروع بدرفتاری با رونالدو
در آخرین بازی فصل اینتر در مقابل لازیو قرار گرفته بود و تنها یک تساوی آنها را به قهرمانی می رساند. در حالی که اینتر به گل نیاز داشت هکتور کوپر او را از زمین بیرون کشید و اینتر شکست خورد و قهرمانی را از دست داد ! پس از آن رونالدو با توجه به عدم اعتقاد هکتور کوپر به خودش و درخشش در جام جهانی با پیشنهاد رئال مادرید روبرو شد و بر خلاف میلش از اینتر جدا شد .

5 فصل در رئال مادرید ., مصدومیت های سریالی رونالدو ( 2002 تا 2007 )
او به جمع کهکشانی ها پیوست و در کنار زیدان , فیگو , بکهام , کارلوس , رائول , استثنایی ترین تیم تاریخ رئال مادرید را تشکیل داد . او در 177 بازی رسمی در رئال مادرید توانست 104 گل به ثمر برساند. این در حالی است که تعداد بسیاری از بازیهای رونالدو تنها با حضور چند دقیقه ای او همراه بود و در 2 فصل آخر همواره دقایق کمی حضور پیدا می کرد ولی بازهم آمار خوبی از لحاظ گلزنی داشت و همواره از بهترین گلزن های تیم و لیگ محسوب می شد !

2 فصل حضور در میلان و باز هم مصدومیت ها ( 2006 تا 2008 )
او در میلان هم پشت سر هم مصدوم می شد و این خانه نشینی ها وزن او را بالا برده بود. با این همه او باز هم در 20 بازی حضور پیدا کرد و توانست 9 گل برای میلانی ها به ثمر برساند.

حضور در تیم ملی , همواره موثر ( از 94 تا 2006 )
رونالدو در 97 بازی برای تیم ملی برزیل موفق به زدن 62 گل شد . نکته جالب این است که او فقط در بازیهای مهم برزیل از جمله جام های جهانی , بازیهای حساس مقدماتی , جام کنفدراسیون ها و تنها در مقابل تیم های بزرگ جهان بازی می کرد و در مقابل تیم های ضعیف برزیلی ها به تیم دوم خودشون بازی می دادند.

تیم ملی برزیل
سال-	بازی-	گل
1994	4	1
1995	6	3
1996	4	5
1997	20	15
1998	10	5
1999	10	7
2000	0	0
2001	0	0
2002	12	11
2003	8	3
2004	11	6
2005	5	1
2006	7	5
Total	97	62

**Fc Bayern München** · 02-19-2015 12:06

رونالدو لوئیز نازاریو د لیما در تاریخ 22 سپتامبر سال 1976 در ریودوژانیرو در برزیل به دنیا آمد.
رونالدو فوتبال را در باشگاه تنیس والکوئره که یک تیم فوتسال محلی در منطقه بنتو ریبیرو بود‌ (منطقه‌ای که در آن متولد شده بود)، آغاز کرد. اول قصد داشت دروازه‌بان شود،‌ اما به دلیل کم بودن زمان حضورش درتیم، به خط حمله روی آورد. در 13 سالگی به باشگاه فوتسال سوسیا راموس بنتو ریبیرو پیوست. دو سال بعد به تیم سائوکریستووائو رفت و از آنجا بود که در زمین‌های بزرگ بازی کرد. به دلیل توانایی زیادش در بازی از یک سو پیشنهاد بازی در تیم ملی زیر 17 سال برزیل را دریافت کرد و از سوی دیگر مورد توجه باشگاه کروزیرو از بلو هوریزونته قرار گرفت که در سال 1993 نیز او را به خدمت گرفت.

رونالدو در اولین فصل حضورش در لیگ فوتبال برزیل، 12 گل در 14 بازی به نام خود ثبت کرد. به اینها باید 22 گلی را هم که در لیگ منطقه‌ای میناس گرایس زد، اضافه کرد.

بعد از این که در سال 1994 اولین بازی ملی خود را انجام داد و در جام جهانی آمریکا هم شرکت کرد، مورد توجه و علاقه چندین باشگاه اروپایی قرار گرفت. گرچه دو تیم بزرک ایتالیایی،‌ یوونتوس تورین و آ.ث. میلان هم در بین این تیم‌ها بودند، وی به پیشنهاد روماریو،‌ هم‌تیمی‌اش در تیم ملی برزیل، به ازای 5/9 میلیون مارک راهی باشگاه هلندی آیندهوون شد. این مبلغ در آن زمان بالاترین مبلغی بود تا آن موقع به یک بازیکن برزیلی پرداخت شده بود.

رونالدو از سال 1994 تا 1996، 57 بازی رسمی برای آیندهوون انجام داد و 54 گل هم زد. وی در سال 1996 به ازای 30 میلیون مارک به بارسلونا پیوست. گرچه فقط یک فصل در این تیم بود، اما در همین مدت بسیار موفق عمل کرد. وی در فینال جام در جام اروپا تک گل پیروزی‌بخش بارسا را در مقابل پاری سن ژرمن، مدافع عنوان قهرمانی به ثمر رساند و با 34 گل زده، در سال 1997 آقای گل باشگاه‌های اسپانیا شد. وی در این دوره دوبار نیز در سال‌های 1996 و 1997 به عنوان مرد سال فوتبال جهان و یک بار در سال 1997 به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد، و هر دو بار به عنوان جوان‌ترین بازیکنی که به این موفقیت دست پیدا می‌کند.

وی در شروع فصل 1998/1997 به باشگاه ایتالیایی اینتر میلان منتقل شد. نراتزوری‌ها امیدوار بودند که با استخدام وی سلطه یوونتوس و میلان بر سری A را بشکنند و اولین عنوان قهرمانی پس از سال 1989 را کسب کنند. این انتقال 50 میلیون مارک برای اینتر هزینه داشت که در آن زمان رکورد نقل و انتقالات را در دنیا شکست. در آن فصل اینتر نایب قهرمان سری A و نیز قهرمان جام یوفا شد. رونالدو نیز برخلاف آن که در هر لیگی در همان فصل اول آقای گل می‌شد،‌ در آن فصل بعد از اولیور بیرهوف آلمانی،‌ دومین گلزن برتر ایتالیا شد.

فصل بعدی برای اینتر میلان فاجعه‌آمیز بود. آنها در لیگ هشتم شدند و به هیچ‌یک از جام‌های اروپایی هم راه نیافتند. رونالدو در این فصل برای اولین بار دچار مصدومیتی جزئی شد و فقط در 19 بازی تیمش حضور پیدا کرد و 14 گل نیز زد. فصل بعدی مصدومیتش پیشرفت کرد. در نوامبر سال 1999 زانوی راستش به شدت آسیب دید و پس از چهار ماه، وقتی به میدان برگشت،‌ در همان بازی اول و در دقیقه ششم به علت پارگی دوباره رباط پای راستش مجبور به ترک زمین شد. پس از 17 ماه استراحت در 20 سپتامبر سال 2001 در جام یوفا در مقابل تیم رومانیایی اف.سی. براشو به میدان بازگشت. با درخشش رونالدو در دور برگشت فصل 2002/2001 (7 گل زده در 10 بازی)، اینتر تا هفته آخر لیگ هم شانس قهرمانی داشت. با یک شکست 2 بر 4 مقابل لاتزیورم در روز آخر، صدر جدول به یوونتوس رسید. در مقابل،‌ در جام جهانی 2002 در ژاپن و کره جنوبی، رونالدو بازگشتی موثر در قهرمانی برزیل داشت .

بعد از آن،‌ رونالدو از اینتر میلان جدا شد و با مبلغ 45 میلیون یورو به رئال مادرید پیوست تا پس از لوئیز فیگو و زین‌الدین زیدان، سومین فوق‌ستاره خارجی این تیم باشد. اولین فصل حضور در رئال بسیار موفقیت‌آمیز بود. او در همان سال با رئال قهرمان جام باشگاه‌های جهان شد و به علاوه بازهم به عنوان مرد سال اروپا و جهان انتخاب شد. وی از یک سو مطمئن‌ترین گلزن تیمش بود و از سویی دیگر در این فصل،‌ بیست و نهمین قهرمانی‌اش در لالیگا را جشن گرفت. در فصل بعدی نیز یک بار دیگر پس از سال 1997 آقای گل باشگاه‌های اسپانیا شد. اما رئال نه در آن فصل و نه در دو فصل بعدی موفق به کسب هیچ عنوانی نشد، چیزی که برای تیم با آن همه ستاره یک فاجعه واقعی بود به خصوص که هم‌زمان بارسلونا، بزرگ‌ترین رقیب رئال، هم در لالیگا و هم در لیگ قهرمانان اروپا توانسته بود به مقام قهرمانی برسد.

از فصل 2007/2006 دیگر رونالدو موقعیت خوبی در تیم نداشت. به طوری که در طول 215 روز هیچ گلی نزد و از سوی سرمربی جدید رئال،‌ فابیو کاپلو،‌ از ترکیب اصلی نیز کنار گذاشته شد، چراکه به مهاجم تازه وارد تیم،‌ رود فان نیستلروی هلندی اعتماد بیشتری داشت. در کنار همه این‌ها،‌ مصدومیت‌های جدید نیز گریبانگیر رونالدو شد. همه این‌ها سبب شد تا وی در ژانویه سال 2007 به فکر بازگشت به میلان در سری A ایتالیا بیفتد. البته این‌بار نه به اینتر میلان، ‌بلکه به تیم رقیبش،‌ آ.ث. میلان. انتقالی که باعث بی‌اعتباری‌اش نزد هواداران اینتر شد. در میلان دوباره شروع به گلزنی کرد، اما در لیگ قهرمانان اروپا حق بازی در میلان را نداشت، ‌چراکه در همان فصل با پیراهن رئال در این مسابقات بازی کرده بود. البته در همان فصل،‌ تیم سابق او، رئال موفق شد قهرمانی در لالیگا را کسب کند.

در سال 2007 با چندین مصدومیت مواجه شد‌، به طوری که در مجموع یک نیم‌سال در اختیار تیمش نبود متعاقب آن به تیم فنرباغچه استانبول ترکیه و سپس فلامینگو ریودوژانیرو پیوست. در همین زمان به دلیل انجام یک انتقال خون که برای بهبودی سریع‌تر پای مصدومش انجام شده بود، به دوپینگ متهم شد. با وجود این، در تاریخ 13 ژانویه سال 2000در بازگشت به میادین فوتبال، در دیدار برابر ناپل دو گل زد و یک گل ساخت تا بازهم هنر فوتبالش را به رخ بکشد.

اما این بازگشت فقط یک ماه به طول انجامید،‌ چراکه در 13 فوریه 2008 در دیدار مقابل لیوورنو رباط زانوی چپش به کلی پاره شده و به شدت دچار مصدومیت شد. پزشکان معالجش پیش‌بینی می‌کردند که تا اوایل ماه نوامبر بهبود یابد. به موازات این جریان، اتهام دوپینگ برعلیه او و باشگاه سابقش علنی شد و گفته شد که وی زمانی که در آیندهوون هلند بازی می‌کرده است، برای انبساط ماهیچه داروی آنابولیکا به او تجویز شده و همین معالجه سبب بروز این‌همه آسیب‌دیدگی شده است.

از همین رو باشگاه میلان قرارداد او را تمدید نکرد، به طوری که وی در اول ژولای سال 2008 بدون باشگاه ماند. وقتی به ریودوژانیرو بازگشت،‌ در دسامبر همان سال قراردادی یک ساله با باشگاه کورینتیانس سائوپائولو امضاء کرد و در همان ابتدا با این تیم قهرمان منطقه سائوپائولو و جام حذفی برزیل شد.

تیم ملی برزیل
اولین حضور رونالدو در تیم ملی، در تیم ملی زیر 17 سال برزیل بود. او با این تیم در سال 1993 در کشور کلمبیا قهرمان آمریکای جنوبی شد. اولین بازی او در تیم ملی بزرگسالان در تاریخ 23 مارس 1994 در یک بازی دوستانه مقابل آرژانتین بود. در 4 مه همان سال در دیدار مقابل ایسلند اولین گل ملی‌اش را زد. در همان سال و تنها در سن 17 سالگی برای حضور در جام جهانی آمریکا به تیم ملی فراخوانده شد. البته در این جام در ترکیب تیم قرار نگرفت و به این ترتیب سهم کوچکی در قهرمانی برزیل در جام جهانی 1994 داشته است. سال بعد از آن هنوز یک بازیکن ذخیره بود که با تیمش در جام آمبرو در انگلیس شرکت کرد و به همراه این تیم قهرمان آن جام شد و در همان سال در جام کوپا آمه‌ریکا فقط در یک بازی حضور پیدا کرد. او در سال 1996 اولین موفقیت بین‌المللی‌اش را جشن گرفت و توانست در مسابقات المپیک 1996 مدال برنز را بر گردن بیاویزد و خودش نیز پس از زوج خط حمله‌اش،‌ ببتو و هرنان کرسپوی آرژانتینی‌، سومین گلزن برتر این مسابقات شد.

پس از آن،‌ وی بازیکن ثابت تیم ملی شد. در سال 1997 در جام‌های تورنوا دو فرانس، کوپا آمه‌ریکا و کنفدراسیون‌ها شرکت کرد که در دوتای آخری به همراه تیم ملی برزیل قهرمان شد. در آن زمان رونالدو به همراه روماریو زوج موفقی در خط حمله ساخته بود. اما در سال بعد از آن و زمانی که ماریو زاگالو، سرمربی تیم ملی از روماریو برای حضور در جام جهانی 1998 فرانسه دعوت نکرد،‌ این زوج منحل شد. برزیل در آن جام یکی از شانس‌های اول قهرمانی بود،‌ اما در فینال در مقابل تیم میزبان شکست خورد. ‌ رونالدو که دوباره در خط حمله در کنار ببتو قرار گرفته بود، در آن جام چهار گل به ثمر رساند. او در دیدار فینال نمایش ضعیفی داشت، و این در حالی بود که وی یک روز قبل از بازی فینال، بر اثر تشنجی که دلیل آن هنوز توضیح داده نشده، به بیمارستان منتقل شد. به دنبال آن، خیلی از بازیکنان و کارشناسان،‌ وضعیت رونالدو را که سبب عدم تمرکز شدید تیم شده بود، دلیل شکست برزیل در فینال اعلام کردند. به علاوه شایعات زیادی قوت گرفت مبنی بر این که اصولا رونالدو نباید بازی می‌کرده است و فقط به دلیل فشار حامی مالی‌اش در ترکیب قرار گرفته بود. البته بازیکنان و مقامات رسمی تا امروز درباره این موضوع جنجال‌برانگیز سکوت کرده‌اند. با این حال، رونالدو از سوی نمایندگان مطبوعات به عنوان ارزشمندترین بازیکن جام انتخاب شده و توپ طلایی را دریافت کرد.

بعد از آن به مدت یک سال از تیم ملی دور بود و سپس در کوپا آمه‌ریکا در سال 1999 حضور یافت و به همراه ریوالدو، برزیل را به قهرمانی این جام رساند. چند ماه بعد از آن، مصدومیت زانویش طوری شدت گرفت که بازی مقابل هلند در تاریخ 9 اکتبر 1999 آخرین بازی ملی‌اش تقریبا تا دوسال نیم دیگر شد. در 27 مارس 2002 به تیم ملی بازگشت و با وجود دوری طولانی‌مدت از این تیم، بلافاصله با تیم ملی راهی جام جهانی 2002 ژاپن - کره جنوبی شد. وی در این جام نمایشی فوق‌العاده داشت و با هشت گل زده در هفت بازی،‌ آقای گل جام جهانی شد و در بازی فینال در برابر آلمان،‌ با زدن دو گل، برزیل را به قهرمانی رساند.
وی پس از آن جام از حضور در تورنمنت‌های بزرگ صرف‌نظر کرده و از جمله در کوپا آمه‌ریکا در سال 2004 و جام کنفدراسیون‌ها در سال‌های 2003 و 2005 شرکت نکرد. بدین ترتیب آخرین تورنمنت مهم او،‌ جام جهانی 2006 آلمان بود که البته برای برزیل بسیار ناامیدکننده بود. این تیم در دور یک چهارم نهایی با شکست برابر فرانسه از مسابقات حذف شد. به خصوص رونالدو به دلیل وضعیت جسمانی‌اش (چاق و کند بودن) به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. با وجود این، وی در چهار بازی سه گل زد و بدین ترتیب به تنهایی رکورددار گلزنی در تمام جام‌های جهانی شد

خائن بزرگ جوزپه مه آتزا
شاید عده بی شماری از هواداران اینتر او را یک خائن به حساب بیاورند که پس از بهبودی نسبی اش و حضور درخشان در جام جهانی ایتالیا را به مقصد جایی که از آنجا آمده بود (اسپانیا) و سانتیگو برنابئو ترک کرد، اما نکته اصلی این است که هیچوقت آب یک آرژانتینی و یک برزیلی باهم در یک جوب نمی رود و مساله اساسی روابط بین هکتور کوپر و رونالدو بود که مشکل ساز شده و در نتیجه موجب شد تا رونی علیرغم میلش به قوهای مادرید بپیوندد و حضور 5 ساله ناکام او در ایتالیا با عزیمتش به اسپانیا و رئال مادرید خاتمه یافت. حضور در مادرید هم برای خودش ماجراهای جالبی داشته و دارد که بد نیست از زبان خودش بشنوید.
او در گفتگویی با خبرنگار روزنامه as در خصوص علل ناکامی فصل پیش رئال میگوید " فصل گذشته به اندازه کافی جاه طلب و با انگیزه نبودیم و با قاطعیت بازی نکردیم. شاید هم به خاطر داشتن عنوان قهرمانی فصل قبل و حضور بازیکنان قدرتمند و ستاره مغرور شده بودیم. تنها چیزی که در حال حاضر می توانم به هواداران بگویم این است باید کمی صبور باشند، آنها هم مثل ما مشتاق و علاقمند به کسب عناوین هستند، چیزی که همه ما در برنابئو میخواهیم".

خبرنگار دیگری از او در مورد شرایط فیزیکی اش پرسید و رونی پاسخ داد "وقوع یکسری از ماجراها و اتفاقات در طول یک فصل اجتناب نا پذیر است و شما نمی توانید با اطمینان از سلامت کامل فیزیکی خود در طول یک فصل صحبت کنید"

انتقاد هواداران
ولی یک نکته اساسی وجود دارد و آن این است که هواداران می گویند او عوض شده و آن رونالدوی با انگیزه سابق نیست. رونی برای این عده نیز جواب خوبی دارد "من برای فوتبال همیشه و همیشه انگیزه داشته ام و اگر نتوانستم در فصل 2004-2005 برای تیم گلزنی های خوبی بکنم در پایان فصل حق دارید مرا سرزنش کنید"
در نهایت رونی در خصوص مشکلات به وجود آمده بر سر راه رئال معتقد است "اینهایی که میگویید اسمش مشکل نیست، ما همگی به شدت تمرین می کنیم تا چیز هایی که از دست دادیم دوباره به دست بیاوریم، اگر بتوانیم این عناوین را کسب کنیم خب از آنچه که فصل پیش بودیم خیلی بهتر خواهیم شد"

عاشق فوتبال و علاقمند به گلف
شاید جالب باشد بدانید که وی از بازیکنانی است که به ورزش گلف علاقه زیادی دارد، در این باره میگوید " من این ورزش را دوست دارم اما الان زمان کافی برای تمرین گلف ندارم. اینجا یا میدویم یا در رژیم غذایی هستیم و یا استراحت می کنیم. برای آمادگی داشتن در گلف باید تمرین یک روز در میان داشته باشم."

زیباترین گلهای رونالدو در تاریخ حضورش در دنیای فوتبال
رونالدو. ستاره برزیلی دنیای فوتبال یکی از برترین مهاجمان دنیا در 15 سال اخیر است. آمار گلزنی رونالدو، آماری خیره کننده است، چرا که این ستاره در طول کارنامه ورزشی اش، از اولین روز حضورش در دنیای حرفه ای فوتبال در کروزیه رو تا روز گذشته که با تیم کورینتیانس از دنیای فوتبال خداحافظی کرد، حدود 350 گل است. رونالدو در طول دوران ورزشی اش گلهای زیبا و تماشایی فراوانی را به ثمر رسانده که می توان به گلی که در فینال جام جهانی 2002 وارد دروازه آلمان کرد اشاره کرد.

در اینجا می خواهیم مروری برزیباترین گلهای رونالدو در تاریخ حضورش در دنیای فوتبال داشته باشیم:

* فینال یوفا 8-1997 ( 6 می 1998): یکی از به یادماندنی ترین گلهای ستاره برزیلی.مهاجم باشگاه اینتر،با شوتی تماشایی، لوکا مارچیانی، دروازه بان لاتزیو را از پای درآورد. او در مقابل دروازه حریف تنها بود و با حرکت تماشایی بدنش دروازه حریف را باز کرد. در دقیقه 70،بازی0-3 شد وسرنوشت بازی تقریبا رقم خورد.

* قهرمانی لالیگا درفصل 7-1996 (12 اکتبر 1996): هنوز وارد هفته هفتم رقابتهای لالیگا نشده بودیم که رونالدو در اولین فصل حضورش در بارسا، یکی از تماشایی ترین گلهای تاریخ بارسا را به ثمر رساند. «ال کومپوستلا» در ورزشگاه سن لاسارو میزبان تیم بابی رابسون بود و رونالدو پس از دریافت توپی ،حدودا از میانه های میدان شوتی را زد که پرالتا، دروازه بان حریف را از پای درآورد.

* فینال جام جهانی کره و ژاپن در سال 2002 (30ژوئن 2002): رونالدو در فینال جام جهانی 2002، با به ثمر رساندن دو گل خاص و استثنایی آلمان را از پای درآورد.رونالدو ستاره آن رقابتها بود و با به ثمر رساندن 8 گل در آن دوره از رقابتها، کفش طلای تورنمنت را مال خود کرد.در دیدار فینال هم رونالدو الیورکان را مغلوب کرد.یکی از گلهای او از فاصله یازده متری به ثمر رسید

* رقابتهای لالیگا 3-2002 (6اکتبر 2002): رونالدو نمی توانست شروعی بهتر از این داشته باشد. مهاجم برزیلی پس از پیوستن به رئال مادرید و در مقابل هواداران برنابئو نمایش خیره کننده ای را به اجرا گذاشت. هنوز یک دقیقه از حضور رونالدو در زمین مسابقه نگذشته بود که او اولین گلش را پس از مهار با سینه توپی که از گوشه زمین برایش ارسال شده بود به ثمر رساند.او دروازه بان آلاوس را از پای درآورد و این گل یکی از گلهای به یادماندنی او بود.

* مرحله یک چهارم پایانی لیگ قهرمانان اروپا 3-2002 (23 آوریل 2003): رئال مادرید پس از آنکه در خانه میزبان منچستربود، در اولدترافورد به مصاف شاگردان فرگوسن رفت. رونالدو در آن بازی ستاره میدان بود و هت تریکی تماشایی را به نام خود ثبت کرد. یکی از گلهای او، شوتی قدرتی از راه دور بود که گلی تماشایی را رقم زد. رونالدو در آن بازی تعویض شد و وقتی در حال خروج از میدان بود، به شدت مورد تشویق هواداران یونایتد قرار گرفت.

* رقابتهای لالیگا 7-1996 (26 اکتبر 1996):تنها 14 روز بعد از آنکه مقابل تیم کومپوستلا گلزنی کرد، رونالدو در هفته دهم رقابتهای لالیگا گل تماشایی دیگری را به ثمر رساند.بارسلونا در نوکمپ میزبان والنسیا بود و رونالدو هر سه گل تیمش را به ثمر رساند تا بارسا 2-3 به پیروزی برسد. سومین گل رونالدو شبیه گلی بود که در سن لازارو به ثمر رساند. رونالدو توپی را در مرکز میدان دریافت کرد و با عبور از مدافعان حریف به سان چاقویی قلب حریف را شکافت.

بزرگان درباره رونالدو چه می گفتند ؟

میشل پلاتینی
رونالدو كامپیوتر برنامه ریزی شده است.

بلانك
مدافع سابق و مربی حال تیم ملی فرانسه
رونالدو با تمام مهاجمان دنیا متفاوت است. او كسی است كه توپ را طوری جا به جا میكند كه پاهایش در حین حركت اصلاً دیده نمیشود! رونالدو كنترول نشدنیست.

پله
تنها جانشین من رونالدوست. اون بازیكن بزرگی است. هنگام كسب موفقیت هیچ تغییری در رفتار اون دیده نشد و مانند خانواده خودش با همه هم كلام میشد. زیاد ندیدیم كه رونالدو درباره كسی چیز بد بگه. من طرفدار شماره 1 او هستم.

بكن بائر
90 دقیقه مراقبت كردن از رونالدو بسیار سخت است.

گابریل باتیسوتا
رونالدو خودِ فوتبال است.

زیدان
رونالدو بازیكن مورد علاقه من است و هر چیزی را كه خواستم در كنار این جادوگر بدست اوردم.

جورزینیو
هنگامی كه توپ به رونالدو میرسد تیم به نصف گل خواهد رسید! نصف دیگر آن بر عهده خود رونالدوست!

یوهان كرویف
قابل مقایسه با كسی نیست. همیشه بزرگ خواهد ماند.

كاپلو
پدیده! بازیكنای بزرگی مثل زیدان ، فیگو ، رائول و بكهام در رئال وجود داشتند كه فرقی بین آنها نمیذارم. اما رونالدو با تمام بازیكنان متفاوت است.

تاریخچه بازی ها و گل های رونالدو برزیلی

1993 در سن 17 سالگی !
حضور در 44 بازی و زدن 44 گل با پیراهن کروزیرو !

دو فصل حضور در آیندهوون ( 9 تا 96)
حضور در 57 بازی و به ثمر رساندن 54 گل در آیندهوون !

یک فصل حضور در بارسلونا (فصل 96-97)
حضور در 49 بازی و به ثمر رساندن 47 گل . نکته جالب این است که رونالدو در 37 بازی از لیگ اسپانیا شرکت کرد و 34 گل در آن فصل به ثمر رساند.

5 فصل حضور در اینتر میلان (97 تا 2002)
رونالدو در اولین فصل حضورش در اینتر میلان توانست در 47 بازی برای اینترمیلان 34 گل به ثمر برساند.از فصل بعد شروع مصدومیت های زنجیره ای او بود در سال 99 توانست فقط در 28 بازی حضور داشته باشد و 15 گل برای مشکی و آبی ها به ثمر برساند.او مصدوم شد و چندین ماه دور بود . رونالدو دوباره بازگشت و دوباره مصدوم شد و این در حالی بود که فقط در 8 بازی حضور پیدا کرده بود . بدین ترتیب او از ادامه فصل بازماند و حتی سال بعد هم به کلی از دست داد و خانه نشین شد. او پس از یک سال و نیم بازگشت تا اینتر را قهرمان کند . او در هفته های آخر به تیم اضافه شد و در 10 بازی انتهای لیگ حاضر بود و با اینکه تازه از مصدومیت بازگشته بود در این 10 بازی توانست 7 گل به ثمر برساند.

شروع بدرفتاری با رونالدو
در آخرین بازی فصل اینتر در مقابل لازیو قرار گرفته بود و تنها یک تساوی آنها را به قهرمانی می رساند. در حالی که اینتر به گل نیاز داشت هکتور کوپر او را از زمین بیرون کشید و اینتر شکست خورد و قهرمانی را از دست داد ! پس از آن رونالدو با توجه به عدم اعتقاد هکتور کوپر به خودش و درخشش در جام جهانی با پیشنهاد رئال مادرید روبرو شد و بر خلاف میلش از اینتر جدا شد .

5 فصل در رئال مادرید ., مصدومیت های سریالی رونالدو (2002 تا 2007)
او به جمع کهکشانی ها پیوست و در کنار زیدان , فیگو , بکهام , کارلوس , رائول , استثنایی ترین تیم تاریخ رئال مادرید را تشکیل داد . او در 177 بازی رسمی در رئال مادرید توانست 104 گل به ثمر برساند. این در حالی است که تعداد بسیاری از بازیهای رونالدو تنها با حضور چند دقیقه ای او همراه بود و در 2 فصل آخر همواره دقایق کمی حضور پیدا می کرد ولی بازهم آمار خوبی از لحاظ گلزنی داشت و همواره از بهترین گلزن های تیم و لیگ محسوب می شد !

2 فصل حضور در میلان و باز هم مصدومیت ها (2006 تا 2008)
او در میلان هم پشت سر هم مصدوم می شد و این خانه نشینی ها وزن او را بالا برده بود. با این همه او باز هم در 20 بازی حضور پیدا کرد و توانست 9 گل برای میلانی ها به ثمر برساند.

حضور در تیم ملی , همواره موثر (از 94 تا 2006)
رونالدو در 97 بازی برای تیم ملی برزیل موفق به زدن 62 گل شد . نکته جالب این است که او فقط در بازیهای مهم برزیل از جمله جام های جهانی , بازیهای حساس مقدماتی , جام کنفدراسیون ها و تنها در مقابل تیم های بزرگ جهان بازی می کرد و در مقابل تیم های ضعیف برزیلی ها به تیم دوم خودشون بازی می دادند.

افتخارات رونالدو:

به عنوان بازیکن ملی

شرکت در جام جهانی:

1994 (بدون انجام بازی)- قهرمان
1998 (7 بازی، 4 گل)- مقام دوم
2002 (7 بازی، 8 گل) - قهرمان
2006 (4 بازی، 3 گل)

شرکت در کوپا آمه‌ریکا:

1995 (1 بازی، بدون گل) - مقام دوم

1997 (6 بازی، 5 گل)- قهرمان
1999 (6 بازی، 5 گل) - قهرمان
شرکت در جام کنفدراسیون‌ها:
1997 (5 بازی، 4 گل) - قهرمان

شرکت در المپیک:

1996 (6 بازی، 5 گل)- مقام سوم

به عنوان بازیکن باشگاهی

قهرمان جام در جام اروپا: 1997
قهرمان جام یوفا: 1998
قهرمان جام باشگاه‌های جهان:2002 و 2007
قهرمان سوپرجام اروپا: 2002، 2007
قهرمان باشگاه‌های اسپانیا: 2003، 2007
قهرمان جام حذفی اسپانیا: 1997
قهرمان سوپرجام اسپانیا: 1996، 2003
قهرمان جام حذفی هلند: 1996
قهرمان جام حذفی برزیل: 1993، 2009
قهرمان منطقه میناس گرایس: 1994
قهرمان منطقه سائوپائولو: 2009

افتخارات شخصی:

مرد سال فوتبال جهان: 1996، 1997، 2002
مرد سال فوتبال اروپا: 1997، 2002
برنده توپ طلا: 1998
عنوان آقای گلی:
1996 در هلند
1999 در کوپا آمه‌ریکا
1997 و 2004 در اسپانیا
1997 در اروپا
1997 در جهان
2002 در جام جهانی
دومین گلزن برتر جام جهانی فوتبال (15 گل در 19 بازی در سه دوره جام جهانی)

منابع :
دربی
ورزش 11