اسطوره جاودان ((آلفردو دی استفانو)) di stefano

[alexandre dasilva]

به نام خدا

آلفردو دی استفانو لائوله (متولد 4 جولای 1926 در باراکاس بوینس آبرس) یک فوتبالیست و مربی اسپانیایی –آرژانتینی است . او بیشترین معاشرت را با رئال مادرید داشته است و به این تیم کمک کرد که در سال 1950 جام قهرمانان اروپا را کسب کند . دی استفانو برای تیم ملی های کلمبیا ، آرژانتین و اسپانیا نیز بازی کرده است .

تولد: چهارم جولای 1926
محل تولد:بوینوس آیوس- آرژانتین


alfredo di stefano

[alexandre dasilva]

آلفردو دی استفانو لائوله (متولد 4 جولای 1926 در باراکاس بوینس آبرس) یک فوتبالیست و مربی اسپانیایی –آرژانتینی است . او بیشترین معاشرت را با رئال مادرید داشته است و به این تیم کمک کرد که در سال 1950 جام قهرمانان اروپا را کسب کند . دی استفانو برای تیم ملی های کلمبیا ، آرژانتین و اسپانیا نیز بازی کرده است .

دی استفانو به شائتا روبیا (تیر بور) مشهور بود و در عرصه ی بازیکنان مشهور فوتبال جهان است . او یک مهاجم فدرتمند با بنیه زیاد ، تنوع تاکتیکی و دید بالاست . او می تواند در همه جای زمین بازی کند و در فوروارد بسیار خوب بازی می کند و یک دفاع خارق العاده است . او سومین گلزن برتر تاریخ لیگ اسپاتیاست با 228 گل زده در 329 بازی پشت هوگو سانچز (234 گل) و تلمو زارا (251 گل) . دی استفانو برتربن گلزن لیگ در طول ادوار است او 261 گل در 282 بازی لیگ بین سالهای 1953 تا 1964 به ثمر رسانده است .
در نوامبر 2003 ، در جشن سالگرد یوفا او به عنوان بازیکن طلایی فدراسیون فوتبال اسپانیا در طول 50 سال گذشته شناخته شد . او توسط په له یه عنوان یک از 125 بازیکن برتر دنیا شناخته شد . در نظر سنجی فرانس فوتبال دی استفانو چهارمین بازیکن برتر دنیا بعد از په له ، دیه گو مارادونا و یوهان کرایف شناخته می شود .

عرصه ی باشگاهی :
او در یک خانواده ی ایتالیایی متولد شد که از جانب مادر بزرگ ایرلندی بود . دی استفانو در 17 سالگی فوتبالش در ریورپلاته ی آرژانتین آغاز کرد . در 1943 ، برای فصل 1946 ، او به باشگاه اتلتیکو هوراکان قرض داده شد اما در 1947 به ریور بازگشت سپس دی استفانو به میونوریوس بوگوتا در لیگ کلمبیا پیوست . او 6 لیگ را در آرژانتین و کلمبیا برد .
دی استفانو به برترین رئال مادرید تمام ادوار پیوست و در این تیم برترین بازیکن تیمش بود . او رکورد 261 گل در 262 بازی را از خود به جا گذاشت . زوج پوشکاش – دی استفانو یکی از برترین زوجهای تمام ادوار است . دی استفانو 49 گل در 58 بازی در جام اروپایی به ثمر رساند که برترین آمار در طول تاریخ بود تا آن که رائول در 2005 و شوچنکو و نیستلروی در 2006 این آمار را شکاندند . شاید برد 7-3 برابر اینتراخت فرانکفورت از سری رقابتهای جام اروپایی در همپدن پارک جذاب ترین بازی فوتبال تاریخ باشد . او در سالهای 1957 و 1959 به عنوان بازیکن سال شناخته شد .
او در 1964 به اسپانیول پیوست تا در 40 سالگی کفشهایش را آویخت .

تاثیر دی استفانو بر ترانسفرها :
پیوستن دی استفانو به رئال مادرید تاثیر زیادی بر آمدن سایر بازیکنان به این تیم داشت . او نشان داد که پیمودن این راه زیاد سخت نیست .
در 1953 دی استفانو از ریور پلاته طی قراردادی با فیفا و بارسلونا راهی اسپانیا شد . در 13 می 1953 به اسپانیا رسید و می خواست که قراردادش را با بارسلونا ثبت کند ، سانتیاگو برنابئو مدیر رئال مادرید با اصرار به مدیر بارسلونا او را راضی کرد که او به رئال بیاید .
انتقال دی استفانو از میوناریوس به اسپانیا راه را برای پیوستن بازیکنان آمریکای جنوبی له آمریکا هموار کرد .

عرصه ی ملی :
دی استفانو در طول عمرش در سه تیم ملی متفاوت بازی کرد . او 6 بازی با تیم ملی آرژانتین ، 4 بازی با کلمبیا ( شناخته نشده برای فیفا) و 31 بازی ملی برای اسپانیا انجام داد در حالی که او هیچ گاه در مرحله ی پایانی جام جهانی حاضر نشد .

غیبت جام جهانی :
اولین جام جهانی که او می توانست در آن باشد جام جهانی 1950 بود . با مخالفت کادر مربیگری آرژانتین او از بازی در این بازیها بازماند .
در جام جهانی 1954 آرژانتین در این بازیها حاضر نشد و فیفا قبول نکرد که دی استفانو برای تیم ملی اسپانیا بازی کند چرا که او پیشتر برای آرژآنتین و کلمبیا بازی کرده بود .
او تبعیت اسپانیایی را در سال 1956 کسب کرد و چهار بار در مرحله ی انتخابی جام جهانی در سال 1957 بازی کرد اما تیم به جام جهانی 1958 راه نیافت .
در سال 1961 ، دی استفانوی 31 ساله که 5 جام اروپایی را برده بود به اسپانیا کمک کرد که به مسابقات جام جهانی سال 1962 راه یابد ولی یک مصدومیت عضلانیاو را از بازی در مرحله ی پایانی منع کرد .

عرصه ی مربیگری :
بعد از بازنشستگی ، او به مربیگری روی اورد . او باشگاه آرژانتینی بوکا جونیورز را هدایت کرد بعد ریور پلاته. او با هر دو باشگاه لیگ را برد . سپس با والنسیا کوپا دل ری و لیگ را برد و همین طور جام قهرمانان اروپای 1980 را . او همچینین باشگاه اسپورتینگ پرتغال را در سالها 5-1974 هدایت کرد و سرانجام در سالهای 1982 و 1984 سکان هدایت رئال را برعهده گرفت .

پس از بازنشستگی :
آلفردو دی استفانو ، اکنون در اسپانیا زندگی می کند . او در پنجم نوامبر 2000 به عنوان رئیس افتخاری باشگاه شناخته شد . در 24 دسامبر 2005 ، دی استفانوی 24 ساله دچار حمله ی قلبی شد اما جان سالم به در برد .
آلفردو دی استفانو یک بار درباره ی مارادونا گفت : تکنیکی ، بر اساس حرکات فردی . برای من عجیب است که او چگونه با توپ کر می کند . توانایی من در همه ی نقاط زمین بود ولی من در پشت او قرار دارم . اگر او خوب تمرین کند فوق العاده می شود .
در طرف دیگر مارادونا با سخنانش او را تحسین کرد در بیانه ای که در سال 1997 از تلویزیون رای پخش شد : نمی دانم بهتر از په له بوده ام یا نه اما به جرئت می توانم بگویم دی استفانو از په له بهتر بوده است من مغرور می شوم وقتی کسی از دی استفانو صحبت می کند . می توانم بگویم مارادونا ضعیف تر از په له بوده است اما مطمئنم که دی استفانو برتر بوده است .
در نهم می 2006 استادیوم آلفردو دی استفانو در شهر مادرید و در محل تمرین رئال مادرید افتتاح شد . بازی افتتاحیه بین رئال مادرید و استاده ده ریمس انجام شد تمرار مسابقه ای که در فینال جام اروپایی سال 1956 انجام شد . رئال این بازی را 6 بر یک با گلهای سرجیو راموس ، آنتونیو کاسانو (2) ، روبرتو سولدادو (2) و خوزه مانوئل ژورادو برد .

افتخارات :
باشگاهی :
ریور پلاته :
فتح لیگ : 1945 و 1947
نایب قهرمانی جام باشگاه های آمریکای جنوبی : 1948
میوناریوس :
کوپا بوداس ده برو دل رئال مادرید : 1952
لیگ کلمبیا : 1949 ، 1951 ، 1952 و 1953
جام حذفی کلمبیا : 1953
رئال مادرید
لالیگا : 1954 ، 1955 ، 1957 ، 1958 ، 1961 ، 1962 ، 1963 و 1964
کوپا دل ری : 1962
جام اروپایی : 1956 ، 1957 ، 1958 ، 1959 و 1960
جام بین قاره ای : 1960
لاتین کاپ : 1959 و 1957
پگوآنا کوپا دل موندو ده کلوبز : 1953 و 1956
ملی :
آرژانتین
کوپا آمه ریکا : 1947
فردی :
1947
بازیکن سال آمریکای جنوبی
آقای گل آمریکای جنوبی (27 گل)
آقای گل لیگ آرژآنتین (27 گل)
بهترین بازیکن کوپا آمه ریکا
1951
آقای گل لیگ کلمبیا (31 گل)
اقای گل آمریکای جنوبی (31 گل)
1953
بازیکن سال آمریکای جنوبی
آقای گل باشگاه های جهان
1954
جایزه ی پی چی چی
1956
برترین بازیکن سال جهان برترین
توپ نقره ای اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
1957
بازیکن سال اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
برترین بازیکن سال جهان
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1958
پی چی چی
برترین گلزن لیگ اروپایی (10گل)
1959
بازیکن سال اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
برترین بازیکن سال جهان
برترین ورزشکار سال اسپانیا
پی چی چی
1960
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1961
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1962
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1964
برترین ورزشکار سال اسپانیا
2004
قرار گرفتن در لیست برترین بازیکن قرن

مجموع گلهای تاریخ بازیگری : 1966-1945 >> 893 گل در 1126 بازی

منبع: real-madrid.ir

[C R 7 9]

خاطرات پرافتخار دی استفانو
آلفردو دی استفانو، موتور محرک و سمبل رئال بزرگ از نخستین سال های برگزاری جام قهرمانی باشگاه های اروپا مهاجمی آرژانتینی الاصل که در نخستین فینال های این تورنمنت یعنی بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ در ترکیب تیمش حضور داشت و گل های مهمی هم به ثمر رساند تارئال پنج قهرمانی پیاپی را جشن بگیرد؛ رکوردی که هرگز برای هیچ تیمی تکرار نشد. شاید یکی از به یاد ماندنی ترین مسابقات دیدار با اینتراخت فرانکفورت بود که دی استفانو و پوشکاش به تنهایی ۷ بار دروازه حریف آلمانی را به لرزه درآوردند و حالا رییس افتخاری رئال مادرید خاطرات آن پنج فینال را به یاد می آورد.
● رئال مادرید ۴ ۳ استید دی ریمز
▪ ۱۳ ژوئن ،۱۹۵۶ پارک دو پرنس، پاریس
برای نخستین بار بود که در جام اروپایی بازی می کردیم. هیچ کس نمی دانست که این آغاز مسیری پر افتخار خواهد بود. بالاخره بازی با بار سنگین مسؤولیتش فرا رسید و این چیزی بود که بعدها بیشتر برایمان روشن شد.نمایش بی نظیری رقم خورد.جمعیت حاضر در استادیوم و حتی خود ما بسیار شادمان بودیم. شکست ۴ ۲ ریمز در پاریس! روزهای فوق العاده ای بود برای مهاجران اسپانیایی مقیم پاریس و البته برای خود مادریدی ها .اما حال و هوای رختکن قبل از بازی هرگز از خاطرم نمی رود. ما بیش از اینکه مضطرب و نگران باشیم خونسرد و آرام بودیم. بعد از مسابقه هم همین طور. شرایطی کاملاً متفاوت با فوتبال امروز. این روزها به نظر می رسد اگر پیروز میدان نباشی هواداران همان شب تو را خواهند کشت.خب، هرچند مسؤولیت ها سنگین تر شده اما نباید فراموش کرد فوتبال تنها یک ورزش است. به هر حال برای مردم اسپانیا و خصوصا هواداران متعصب رئال این تورنمنتی است پر از خاطرات پر افتخار و غرور انگیز.
● رئال مادرید ۲ صفر فیورنتینا
▪ ۳۰ مه ،۱۹۵۷ سانتیاگو برنابئو، مادرید
دقیقا وسط تابستان بود و مادرید گرم تر از همیشه؛ ما مجبور بودیم زیر آفتاب سوزان میزبان حریف قدرمان باشیم. فیورنتینا آن روزها در اوج بود و مثل اکثر تیم های ایتالیایی مجری یک سیستم دفاعی تقریباً نفوذ ناپذیر. خوب به خاطر دارم که برای شکستن دفاع چند لایه آنها چه عذابی کشیدیم ولی در نهایت دو بار به هدفمان رسیدیم. اگرچه در سال های ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ جایزه بهترین بازیکن اروپا به من تعلق گرفت اما تمام هم تیمی هایم را در آن سهیم می دانستم البته هرگز آرزوی چنین جایزه ای را در سر نمی پروراندم؛ برای من مهم فوتبال بود و فوتبال یعنی تقابل ۱۱ برابر یازده. هیچگاه فراموش نکردم که تمام موفقیت ها نتیجه تلاش تیمی است.
● رئال مادرید ۳ ۲ آث میلان
▪ ۲۹ مه ،۱۹۵۸ استادیوم هیسل، بروکسل
هرچند نهایتا جام را از چنگ میلانی ها درآوردیم اما باید اعتراف کنم سخت ترین فینالمان بود.میلان به خاطر بازیکنان بزرگ و صاحبنام اش سر سخت ترین حریف ما بود؛ بازیکنانی ایتالیایی یا خارجی که هر کدام در پست خود یک پدیده بودند. مردانی همچون مالدینی، لدهلم، چیانیتو و... در طول بازی از آنها عقب بودیم و نهایتا گل جنتو در وقت های اضافه بود که حکم پیروزی را به نام رئال نوشت.آن مسابقه دشوارترین آزمایش مردان رئال بود اما هرگز به شکست فکر نکردیم. میلان تیمی خوب با مهاجمان عالی بود. کافی است نگاهی به فینال جام های اروپایی بیندازید تا متوجه شوید همیشه قوی ترین تیم ها در فینال حاضر می شوند.
● رئال مادرید ۲ صفر استید دی ریمز
▪ ۳ ژوئن ،۱۹۵۹ استادیوم نسکر، اشتوتگارت
پست من مهاجم بود و خب، یکی از وظایف مهاجم باز کردن دروازه هاست و اگر از من درباره بهترین گل دوران حرفه ای ام بپرسید جوابم چیزی نخواهد بود جز دومین گل بازی فینال سال ۱۹۵۹ مقابل اشتوتگارت. نتیجه مسابقه ۲ صفر به نفع ما تمام شد و من دومین گل را به ثمر رساندم؛ گلی حیاتی و سرنوشت ساز. ریمز تیمی بزرگ با بازیکنانی فوق العاده بود و شاید بتوان دهه ۵۰ را دهه سروری ریمز در فوتبال فرانسه دانست ولی ما مشکل دیگری هم داشتیم؛ مصدومیت کوپا، زیرا آن روزها تیم ها اجازه تعویض نداشتند. این مسأله بازی را سخت و پیچیده کرد ولی در پایان این ما بودیم که بازی را ۲ صفر بردیم تا در پایان مجبور نباشیم سخت کار کنیم.
● رئال مادرید۷ ۳ اینتراخت فرانکفورت
▪ ۱۸ مه، همپدن پارک، گلاسکو
آسان ترین و در عین حال پیچیده ترین فینال من؛ ابتدا آلمان ها با یک گل جلو افتادند اما همان عکس العمل فوق العاده دروازه بان تیم در حمله بعدی فراکفورتی ها روحیه و انگیزه لازم برای ادامه کار به ما داد. بعد به محض اینکه بازی را به تساوی کشاندیم کنترل بازی را هم در دست گرفتیم چرا که رئال تیمی هجومی بود. فینال آن سال به دلیل نتیجه پرگل شور و هیجان زیادی را ایجاد کرد. ۱۰ گل در یک فینال واقعه ای غیر منتظره بود اما باز هم تأکید می کنم دشوار ترین و البته بهترین فینال بازی مقابل میلان بود؛ مسابقه ای باور نکردنی و به یاد ماندنی. ما تیمی با بازیکنان سرسخت یا استعداد های فردی نبودیم. نبوغ فردی تنها می تواند عامل حرکت رو به جلوی تیم باشد و این کاری بود که پوشکاش کرد. رئال آن روزها تیم پرتلاش، سختکوش و شاد بود. ما مقابل تیم هایی که خودشان هم نمی دانستند چه می خواهند نتیجه را به نفع خودمان تمام می کردیم.

[shakib11]

س از رائول گونزالس و کریستیانو رونالدو که هر دو به ترتیب با ۳۲۳ و ۴۵۰ گل بهترین گلزنان تاریخ رئال مادرید هستند، در جایگاه سوم قرار دارد. دو دوره مربی گری کوتاه در رئال نیز در کارنامه وی دیده می‌شود و سال‌ها نیز عنوان ریاست افتخاری باشگاه به عهده وی بود. در رده ملی نیز در ترکیب تیم‌های ملی اسپانیا و آرژانتین به میدان رفت.
این مهاجم به همراه باشگاه رئال مادرید و در فاصله سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ پنج بار پیاپی قهرمان اروپا شد و در همه فینال‌ها گلزنی کرد.
آلفردو دی استفانو اسطوره باشگاه رئال مادرید و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال در روز ۵ ژوئیه ۲۰۱۴ دچار حمله قلبی شد و به بیمارستان منتقل شد و روز دوشنبه ۷ ژوئیه در شهر مادرید در سن ۸۸ سالگی درگذشت



[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]