مشکلات اقتصادی اینترمیلان روز به روز افزایش می یابند. در این مقاله به تحلیل و بررسی مشکلات اقتصادی باشگاه و راه حل های پرزیدنت موراتی خواهیم پرداخت.
از هواداران نراتزوری در مورد وضعیت مالی اینترمیلان بپرسید! معضلی که طی چند هفته اخیر ذهن همه هواداران این تیم را به خود معطوف کرده است. شاید اینتر به نظر باشگاه پولداری برسد، اما محاسبات اقتصادی به همین سادگی نیست.
در ماه جولای صحبت هایی از فروش بازیکنانی چون ویزلی اسنایدر، ساموئل اتوئو و دگلاس مایکون را شنیده ایم و این شایعات همچنان ادامه دارد. تیم هایی چون منچستر یونایتد، منچستر سیتی، آنژی و رئال مادرید همچنان خواهان جذب ستارگان اینترمیلان هستند. مشکل مالی اینتر یک مساله جدی است و در این مقاله به تحلیل این مشکلات خواهیم پرداخت.
قبل از هر چیز، مختصرا به بررسی قانون Financial Fair Play خواهیم پرداخت. این قانون از تاریخ اول جولای 2011 توسط یوفا به اجرا گذاشته شده است. این بدین معناست که هم اکنون، نقل و انتقالات باشگاه های بزرگ اروپایی تحت تاثیر قانون FFP انجام می شود. طبق این قانون، یوفا به بررسی دخل و خرج باشگاه ها در طول دو فصل خواهد پرداخت. در فصل های 2011/12 و 2012/13 حساب های باشگاه های اروپایی بررسی خواهند شد و میزان ضرر هر باشگاه نباید بالغ بر 45 میلیون یورو باشد. در صورتی که میزان مبلغی که توسط یک باشگاه خرج شده است، چهل و پنج میلیون یورو از درآمد آن باشگاه بیشتر باشد، باشگاه مزبور از مشارکت در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا محروم خواهد شد.
هفته گذشته روزنامه گاتزتا دلو اسپورت که در شهر میلان منتشر می شود، در یک بررسی جالب، این قانون را برای سال های 2009/10 و 2010/11 اعمال کرد. در این بررسی، هفت تیم در منطقه خطر قرار داشتند. منچستر سیتی، اینترمیلان، چلسی، منچستر یونایتد، آ.ث میلان، بارسلونا و والنسیا در این لیست قرار گرفتند. شایان ذکر است که اینترمیلان با 223.4 میلیون یورو ضرر دومین رده را به خود اختصاص داده است. منچستر سیتی با 249.5 میلیون یورو ضرر، بدترین وضع اقتصادی را داشته است.
خبر خوب برای هواداران اینتر این است که این ارقام در قانون FFP تاثیری نخواهد گذاشت. اما خبر بد این است که این ارقام در سال های درخشان اینتر به دست آمده است! سال هایی که اینتر بازیکنانی همچون زلاتان ابراهیمویچ و ماریو بالوتلی را فروخته و قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را نیز به دست آورد. بنابراین وقتی نراتزوری در اوج نباشند، اوضاع بدتر از این ها خواهد شد و با توجه به قانون FFP، ضررهای ماسیمو موراتی نباید بالغ بر 45 میلیون یورو باشد. یعنی اینتر طی طول دو سال اخیر با توجه به قوانین جدید یوفا، 178.4 میلیون یورو، بیشتر از حد مجاز ضرر کرده است.
شاید بتوان مشکلات مالی اینتر را در ابتدا به سه قسمت تقسیم کرد: قسمت اول به خرج ورزشگاه جوزپه مه آتزا مربوط می شود. باشگاه اینتر تا جولای 2014 با مالکین ورزشگاه جوزپه مه آتزا قرارداد دارد و سالانه مبلغ هنگفتی را برای اجاره کردن ورزشگاه پرداخت می کند. داشتن ورزشگاه اختصاصی، می تواند باشگاه را از لحاظ اقتصادی حمایت کند. در حال حاضر در میان تیم های ایتالیایی تنها یوونتوس صاحب ورزشگاه اختصاصی است. شایان ذکر است که آنها تنها از سکوهای VIP این ورزشگاه سالانه 20.3 میلیون یورو درآمد خواهد داشت. قسمت دوم مربوط به خقوق بالای بازیکنان می شود. با توجه به تخمینی که توسط روزنامه گاتزتا دلو اسپورت در اوایل فصل گذشته زده شده است، اینترمیلان سالانه مبلغ 121 میلیون یورو را خرج حقوق بازیکنان می کند. در راس آنها ساموئل اتوئو با حقوق تقریبا 9 میلیون یورو قرار دارد. قسمت سوم مشکل اینتر، نداشتن اسپانسر بزرگ و تبلیغات است. در حال حاضر باشگاه هایی نظیر آ.ث میلان، اولمپیاکوس، آرسنال، پاریسن ژرمن، هامبورگ و رئال مادرید توسط غول اقتصادی مثل Fly Emirates حمایت می شوند. به عنوان مثال روسونری سالانه 60 میلیون یورو از این راه به دست می آورد. Ettihad Airways، اسپانسر منچستر سیتی است و بارسلونا نیز اسپانسر خود را به Qatar Foundation تغییر داده اند که تا حد زیادی آنها را از لحاظ مالی تامین خواهد کرد. اما اینترمیلان همچنان با اسپانسر قدیمی خود مانده است و با شرکت های بزرگ اقتصادی و تبلیغاتی معامله های زیادی ندارد.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]