تفاوت بسیاری هست میان حذف تیم ملی از جام ملتهای 2015 و حذف در ادوار گذشته. به زعم غالب کارشناسان بینالمللی علاوه بر استحکام کمنظیر تیم ملی کشورمان در این تورنمنت، در آخرین نبرد نیز خالق زیباترین بازی جام بوده است. استناد به گزارشی که نشریه سیدنی مونرینک هرالد نوشته پرده از این همگرایی ذهنی استرالیاییها با موافقان کی روش برمیدارد. آنها نوشتهاند: «اگر از دیدگاهی بیطرف بازی تیمهای ملی ایران و عراق را در مرحله یکچهارم نهایی جام ملتها مورد توجه قرار دهیم، بهترین مسابقه تورنمنت بود. دو رقیب سرسخت در مرحله حذفی، یک کارت قرمز، شش گل، چهار گل در وقت اضافه، داوری بحثبرانگیز و ضربات پنالتی.»
این دیدگاه یک استرالیایی است که با وجود مشاهده قهرمانی تیم ملی کشورش در جام ملتهای آسیا نمایش فوتبال ایران مقابل عراق را میستاید، حال اینجا کیلومترها آن طرفتر هستند افرادی که اعتقاد دارند سرمربی این تیم باید بازخواست و در دادگاه ورزشی محاکمه شود. اگر بخواهیم تحلیل نظریهپرداز استرالیایی را واکاوی کنیم به نقطهای میرسیم که پایهگذار زیبایی این بازی تیم تحت فرمان کی روش بود که بیش از 85 دقیقه را 10 نفره مقاومت کرد. آنها که اعتقاد بر قصور کی روش دارند بدون توجه به برآیند بر جا مانده از تیم ملی اتصالا به ضعفهای تیم ملی اشاره میکنند در حالی که عملکرد تیم ملی با وجود بی رحمی داور استرالیایی چنان قابل ستایش بوده که نبرد آخرش بهعنوان برترین بازی جام لقب بگیرد.
در تایید عملکرد تیم ملی همین اندازه کفایت میکند که به جدول ردهبندی که از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا منتشر و برای تیمها امتیازهایی تعریف شد اشاره کنیم که تیم ملی ایران به سبب 3 پیروزی و یک مساوی همراه با تیم ملی ژاپن صاحب 10 امتیاز شد اما تیم ملی عراق با وجود اینکه دو بازی بیشتر از ایران انجام داد با 7 امتیاز از جام شانزدهم کنار رفت. این ردهبندی نشان میدهد اگرچه عراق در میان چهار تیم مرحله پایانی قرار گرفته است اما ایران از حیث امتیازگیری همطراز با اماراتی است که فرصت انجام دو بازی بیشتر را داشته و حتی از عراق که در رتبه بالاتری قرار دارد. حال چگونه باید کی روش را در همان ترازویی قرار دهیم که امیر قلعهنویی یا افشین قطبی قرار گرفتند؟ آیا هیچ شباهتی هست میان این ناکامی و آن ناکامیها؟ آیا یک مقاله در تایید عملکرد تیمهای قلعهنویی و قطبی نوشته شد؟ آیا تحسینی بود؟ اندک منتقدان کی روش با کلیگویی خود پس از حذف تیم ملی اصرار دارند همان برخوردی که با قلعهنویی شد با کی روش هم تکرار شود. تیمی که در روز حذف از جام ملتهای آسیا هیچ نشانی از زیبایی و مقاومت نداشت و با جمعی از بهترین استارهای زمانه خود که در تیمهای بزرگ اروپایی بازی میکردند توفیق نیافت حتی به جمع چهار تیم راه یابد و به لحاظ فنی نیز هرگز عملکرد درخشانی نداشت.
خالقان آن شکست در حالی که حتی از این عناوین و تحلیلها که مهر تایید زده است بر زیباییها و جاذبههای تیم تحت امر کی روش در جام ملتهای آسیا که حتی یک استرالیایی بدان اعتراف میکند، هنوز از هدر رفتن پنالتی مهدی مهدویکیا میگویند. حال باید از افرادی که خالق بازی شگفتانگیزی نبودند، تیمشان هیچ پایمردی و جاذبهای در آن تورنمنت نداشته است و البته حمایت 88 درصدی مردم را هم ندارند پرسید: «کی روش تا چه زمان باید حذف تیمش را گردن داور استرالیایی که پایهگذار این حذف بود بیندازد؟» کی روش اما بدون هوچیگری و تنها در نشست رسانهای پس از بازی با عراق از داور انتقاد کرد و دیگر موضوع را پی نگرفت. او حتی در پربینندهترین برنامه فوتبالی تلویزیون روی این مساله تاکید نداشت. دغدغه کی روش به جای توجیه باختش تنها ایجاد سازوکار مناسب در راستای برگزاری بازیهای تدارکاتی تا آستانه آغاز دوباره بازیهای ملی بود. کی روش به جای تحریف دلایل باختش متولیان فوتبال و برنامهریزان را دعوت به توجهی جدیترکرد.
منبع : ایران-ورزشی