شب شعر

[ALEX-ss]

به نام خدا

سلام به تمام دوستان گلم و سلام مخصوص خدمت مدیریت محترم که لطف کردند و اجازه دادند که من این تاپیک و ایجاد کنم

دوستان همان طور که توضیح دادم در پست های قبلی فرهنگ و ورزش مکمل هم هستند و رشد دهنده هر باشگاه فرهنگی و ورزشی یا انجمن های فرهنگی و ورزشی ادبیات غنی هستش و از آن جهت که ایرانیان طبع شعر بسیار غنی دارند و ریشه بسیار قدیمی در تاریخ ایران دارد
با نظر مدیریت محترم این قدم رو در جهت رشد و ارتقا انجمن برداشتیم.

شاد و پیروز باشید


قوانین تاپیک شب شعر:

1- از گذاشتن عکس و شکلک در پست ها خودداری کنید.

2- از گذاشتن پی در پی شعر و دادن پست پشت سرهم خودداری کنید. (پست پشت سرهم توسط مدیران پاك خواهد شد!)

3- هرپست فاقد شعر ، پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

4- تشكر كردن ( پسندیده) با دادن پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

5- هر كاربر در روز تا حداكثر 3 شعر مي توانند ارسال كنند.(شعر اضافي پاك ميشود)

6-لطفا از گذاشتن شعر های سیاسی و خلاف موازین جمهوری اسلامی ایران خود داری کنید

7. لطفا اشعاری که در حد 2 تا یا سه کلمه ای و بلعکس را قرار ندهید.

[ALEX-ss]

اين روزا عادت همه رفتنو دل شکستنه
درد تمام عاشقا پاي کسي نشستنه
اين روزا مشق بچه هايه صفحه آشفتگيه
گرداي روي آينه فقط غم زندگيه
اين روزا درد عاشقا فقط غم نديدنه
مشکل بي ستاره ها يه کم ستاره چيدنه
اين روزا کار گلدونا از شبنمي تر شدنه
آرزوي شقايقا يه کم کبوتر شدنه
اين روزا آسمونمون پر از شکسته باليه
جاي نگاه عاشقت باز توي خونه خاليه
اين روزا کار آدما دلاي پاک رو بردنه
بعدش اونو گرفتنو به ديگري سپردنه
اين روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه
ساده ترين بهونشون از هم خبر نداشتنه
اين روزا سهم عاشقا غصه و بي وفائيه
جرم تمومشون فقط لذت آشنائيه
اين روزا چشماي همه غرق نياز و شبنمه
رو گونه هر عاشقي چند قطره بارون غمه
اين روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه
خلاصه حرف همه پس زدن و نموندنه

[ALEX-ss]

من می روم و تو می مانی
به اميد همه ي باور هايت
با عشق مدارا مي كني و مي گويي...
كسي ديگر مي ايد ........
تو كه مي روي
من مي مانم و من.....
بي مدارا.....بي عشق....
به اميد هيچ كس ديگري

[ALEX-ss]

سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد
تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد
بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من
که بغض آشنای ابر گریه می خواهد
بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم
و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد
چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی
که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد

[IL Bimbo De Oro]

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خـلـیـل آتـشـین سخن تبــر به دوش بت شـکن
خدای ما دوباره سنگ وچوب شد نیامدی
برای مـا که خسـته ایم و دل شکسـته ایم نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمـام طـول هـفـته را در انتظار جمعه ام
دوباره صبح ظهر نه غروب شد نیامدی

[ALEX-ss]

خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار

حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار

انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد

پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار

شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود

کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار

از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس

از شوق زنده بودن... تا خنده ای سرِ دار

[*behnaz*]

صبر سنگ
روز اول پيش خود گفتم
ديگرش هرگز نخواهم ديد
روز دوم باز ميگفتم
ليك با اندوه و با ترديد
روز سوم هم گذشت اما
بر سر پيمان خود بودم
ظلمت زندان مرا ميكشت
باز زندانبان خود بودم
آن من ديوانه عاصي
در درونم هايهو مي كرد
مشت بر ديوارها ميكوفت
روزني را جستجو مي كرد
در درونم راه ميپيمود
همچو روحي در شبستاني
بر درونم سايه مي افكند
همچو ابري بر بياباني
مي شنيدم نيمه شب در خواب
هايهاي گريه هايش را
در صدايم گوش ميكردم
درد سيال صدايش را
شرمگين مي خواندمش بر خويش
از چه رو بيهوده گرياني
در ميان گريه مي ناليد
دوستش دارم نمي داني
بانگ او آن بانگ لرزان بود
كز جهاني دور بر ميخاست
ليك درمن تا كه مي پيچيد
مرده اي از گور بر مي خاست
مرده اي كز پيكرش مي ريخت
عطر شور انگيز شب بوها
قلب من در سينه مي لرزيد
مثل قلب بچه آهو ها
در سياهي پيش مي آمد
جسمش از ذرات ظلمت بود
چون به من نزديكتر ميشد
ورطه تاريك لذت بود
مي نشستم خسته در بستر
خيره در چشمان روياها
زورق انديشه ام آرام
مي گذشت از مرز دنيا ها
باز تصويري غبار آلود
زان شب كوچك ‚ شب ميعاد
زان اطاق ساكت سرشار
از سعادت هاي بي بنياد
در سياهي دستهاي من
مي شكفت از حس دستانش
شكل سرگرداني من بود
بوي غم مي داد چشمانش
ريشه هامان در سياهي ها
قلب هامان ميوه هاي نور
يكديگر را سير ميكرديم
با بهار باغهاي دور
مي نشستم خسته در بستر
خيره در چشمان رويا ها
زورق انديشه ام آرام
ميگذشت از مرز دنيا ها
روزها رفتند و من ديگر
خود نميدانم كدامينم
آن مغرور سر سخت مغرورم
يا من مغلوب ديرينم ؟
بگذرم گر از سر پيمان
ميكشد اين غم دگر بارم
مي نشينم شايد او آيد
عاقبت روزي به ديدارم

[amir-97]

شعر طنز


سلام به خواجه شيراز:

گفتم: سلام خواجه، گفتا: عليک جانم
گفتم: کجا روانى ؟ گفتا: خودم ندانم

گفتم: بگير فالى، گفتا: نمانده حالى
دايم اسير گشتم در بند بيخيالى

گفتم که: تازه تازه شعر و غزل چه دارى
گفتا که: مي سرايم تکنو ،رپ و سواري!

گفتم: ز دولت عشق ؟ گفتا که: کودتا شد
گفتم: رقيب ؟ گفتا: بدبخت کله پا شد
*
گفتم: کجاست ليلى ، مشغول دلربايى ؟
گفتا: شده ستاره در فيلم سينمايى

گفتم: بگو ز خالش، آن خال آتش افروز
گفتا: عمل نموده، ديروز يا پريروز

گفتم: بگو زمويش، گفتا: که مِش نموده
گفتم: بگو ز يارش، گفتا: ولش نموده

گفتم: چرا، چگونه؟ عاقل شدست مجنون؟
گفتا: شديد گشته معتاد گرد و افيون

گفتم: کجاست جمشيد؟ جام جهان نمايش؟
گفتا: خريده قسطى يک ال سي دي به جايش

گفتم: بگو ز ساقى حالا شده چه کاره
گفتا: شده پرستار يا منشى اداره

گفتم: بگو ز زاهد، آن رهنماى منزل
گفتا: که دست خود را بردار از سر دل

گفتم: ز ساربان گو با کاروان غمها
گفتا: آژانس دارد با تور دور دنيا

گفتم: بکن ز محمل يا از کجاوه يادى
گفتا: پژو ، دوو، بنز ،کمري نوک مدادى

گفتم که: قاصدت کو؟ آن باد صبح شرقى
گفتا که: جاى خود را داده به فکس برقى

گفتم: بيا ز هدهد جوييم راه چاره
گفتا: به جاى هدهد ديش است و ماهواره

گفتم: سلام ما را باد صبا کجا برد
گفتا كه s نمود و او هم مسيجو اورد

[bahram61]

تنها دل تو نیست كه چون ما شكسته است
این كاسه كوزه بر سر دنیا شكسته است

از من یكی مپرس كجای دلم شكست
یك جا دو جا كه نیست ز صد جا شكسته است

از بس كه ذره ذره دلم را شكسته اند
حسرت برم به آن كه به یك جا شكسته است

هر گز كسی، به بی كسی ما نمی رسد
ما را كسی كه داده تسلا شكسته است

دیگر چگونه با دل خود, درد دل كنم
ظالم تمام آیینه ها را شكسته است

غم ها چه بی دریغ فراموش می شوند
گویی تمام دست و قلم ها شكسته است

با این همه شكست, جسورانه مانده ایم
جسر گریز پشت سر ما شكسته است

ما یوسفیم عشق به ما فخر می كند
ز اعراض ما غرور زلیخا شكسته است

"قصری" برادران ز غم هم چه غافلند
یعقوب پیر عشق چه تنها شكسته است.

[ALEX-ss]

وَ مَــن پـِنـداشـتــ ــَـمـ کِـہ



او مَـرا بـا خـــ ـ ـود خـواهـَـد بُـرد !



او مَـرا بُــــ ـــرد


.....



اَمٌــآ اَز یـــ ـ ـــــاد !!!

________________

[shiraz-sport]

دختر شیراز

دل ما دخترˏ شیراز ،پسندید ، خدایا چه کنیم
پر و بالم چو شکسته نپسندید ،خدایا چه کنیم
از جوانی دل ما تُنگ̗ بلوری که شکست
دلˏ ما از تو شکسته نپسندید ، خدایا چه کنیم
سینه ام گشته تمنای لب لعل تو دختر به خدا
دلˏ من جامِ شکسته ، نپسندید ،خدایا چه کنیم
رنگ یک باغ انار این دلˏ شیدایی دوست
آتشˏ زلفˏ تو دل برد پسندید ،خدایا چه کنیم
دختر شاه پری شعله ی آتش شده در باغ دلم
چو دلم جامˏ شرابی که پسندید ،خدایا چه کنی