㋡ ㋡ کمپ دربی @ جلد اول ㋡

[sina acm]

سلام

بعد از چند بار عوض کردن اسم بلاخره کمپ دربی درست شد که امیدواریم ادامه دهنده راه بهارستان های قدیمی باشه

برای تازه وارد ها : در این کمپ حرف های خودمونی بچه های دربی زده میشه که یکی از فعال ترین بخش های انجمن تخصصی دربی هستش

1:لطفا در نوشته های خود ادب و احترام نسبت به کاربران و اعضای دربی را رعایت کنید

2: بحث های شخصی را در پروفایل خود انجام دهید در غیر این صورت اسپم به شمار میرود

موفق باشید

[king123]

جدیدترین عکس های بازیکنان real و barsa

[R.BAGGIO.10]

شعر اینترنتی ......

ای که (email) نمی خوانی و (delete) میکنی

پس چرا شعرم به نام خود تو (edit) میکنی

با هزاران شور و شادی (mail) را (send) می کنم

تا که (start) می کنم غمهای خود (end) می کنم

دل خوش (comment) تو وبلاگ خود (up) میکنم

من به عشق (off) تو هر روز (sing up) می کنم

(mail) جز تو را بر چسب (spam) می زنم

از (gmail) و (yahoo) و (hotmail) من دم می زنم

(picture) ای را کن (attach) در آن مرا هم یاد کن

یا که (download) کن (power point) دلم را شاد کن

دست کم لطفی کن و (subject) میلم (mail) ،رید (read) کن

یا که بر (file) های (upload) لحظه ای تردید کن

(link) وبلاگم به یک (click) موست (mouse) هات (hot) کن

گر نداری میل ران (run) ، میل باکس (mailbox) خود (sing out) کن!
برگرفته از سایت پریشانی

[hamedss]

شوک جدید به سینما؛ بوسیده شدن فاطمه معتمدآریا توسط مجری مرد!! + عکس

پس از اتفاقات مختلف چون دست دادن بازیگر زن ایرانی با مدیران شرکت های خارجی جلوی دوربین ها در تهران

فاطمه معتمدآریا بازیگر سینمای ایران جایزه «هانری لانگ لوا» فرانسه را دریافت کرد.

سئولان این جشنواره دلیل خود را برای اعطای این جایزه به بازیگری که در سالهای اخیر، فیلم قابل توجهی را بازی نکرده حفظ ارزش های فرهنگی حرفه بازیگری و تعهد و حفظ حرمت روح هنر سینما دانسته اند.
معتمدآریا پس از دریافت جایزه اش گفت: همه ما امشب دلیلی مشترک برای با هم بودن داریم. بی آنکه بیاندیشیم به چه زبانی حرف می زنیم و در کدام کشور زندگی می کنیم و از کجای جهان به اینجا آمده ایم. بی آنکه بگوئیم در سرزمین مان سیاست مداران چه چیز را بین خودشان بده بستان می کنند.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

وی که چندی قبل مشکل سینمای ایران را نداشتن برخی صحنه های و اتفاقات خاص همچون بوسیدن زن و مرد توسط یکدیگر دانسته بود، بعد از بوسیده شدن توسط مجری مرد مراسم واکنشی جالب از خود نشان می دهد تا ظاهرا تاکید کند، مشکلات سینمای ایران در حال حل شدن است.

[pooyan_wenger]

اختراعات زنان و مردان!
مرد کلمه را کشف کرد و مکالمه را اختراع کرد. زن مکالمه را کشف کرد و شايعه اختراع شد!

مرد قمار را کشف کرد و کارت‌هاي بازي را اختراع کرد. زن کارت‌هاي بازي را کشف کرد و جادوگري اختراع شد!

مرد کشاورزي را کشف کرد و غذا اختراع شد. زن غذا را کشف کرد و رژيم غذايي را اختراع کرد!

مرد دوستي را کشف کرد و عشق اختراع شد . زن عشق را کشف کرد و ازدواج را اختراع کرد!

مرد تجارت را کشف کرد و پول را اختراع کرد. زن پول را کشف کرد و « خريد کردن » اختراع شد! از آن به بعد مرد چيزهاي بسياري را کشف و اختراع کرد. ولي زن همچنان مشغول خريد بود!

جغرافیای خانوم ها

در سنین بین ۱۸ تا ۲۰: مانند آفريقا يا استراليا هستند نيمه كشف شده، وحشى، با زيبايى هاى افسون كننده طبيعى
در سنین بین ۲۰تا ۳۰:مثل امريكا يا ژاپن هستند كاملا كشف شده، بسيار توسعه يافته، آماده براى معامله، مخصوصا معامله با پول نقد يا اتومبيل
در سنین بین ۳۰تا ۳۵: مانند هند يا اسپانيا هستند بسيار داغ، آسوده خاطر و آرام، و آگاه به زيبايى هاى خود
در سنین بین ۳۵تا ۴۰: مانند فرانسه يا آرژانتين هستند بدين معنا كه اگر چه ممكن است در جريان جنگ نيمه ويران شده باشند، اما هنوز جاهاى بسيارى براى تماشا دارن
در سنین بین ۴۰تا ۵۰:مثل يوگسلاوى يا عراق هستندجنگ را باخته اند. هنوز گرفتار اشتباهات پيشين اند. و به باز سازى كامل نياز دارند
در سنین بین ۵۰تا ۶۰:مانند روسيه يا كانادا هستند بسيارپهناور، آرام و مرز ها بدون مرزبان، اما سرماى زياد، خلايق را از آنان مي رماند
در سنین بین ۶۰تا ۷۰: مانند انگلستان يا مغولستان اند با يك گذشته ى درخشان و بدون آينده
بهد از ۷۰ سال:شبيه آلبانى يا افغانستان اند همگان ميدانند كه در كجايند، اما هيچكس به سراغ شان نمى رود

[juninho_P]

موس هوشمند SteelSeries Sensei

ورود تکنولوژی های چند لمسی به دنیای کامپیوتر، حضور موس ها را در دنیای فناوری اطلاعات کمرنگ نموده است. ولی هنوز بازی خورهای حرفه ای، موس را به هر ابزار کنترلی دیگری ترجیح می دهند.

شرکت SteelSeries که یکی از تولید کنندگان لوازم جانبی همچون موس و هدست برای بازی است، موس هوشمند جدید خود را معرفی کرده است. این موس به صورت ظاهری همچون دیگر موس های مخصوص بازی، کاملا حرفه ای به نظر می رسد. ولی اگر نگاهی به داخل موس بیاندازیم متوجه پردازنده ۳۲-بیتی ARM خواهیم شد که وظیفه دارد عملکرد موس را بهبود بخشد.

استاندارد اندازه گیری دقت موس بر اساس نقطه بر اینچ می باشد، با این حال این شرکت ترجیح می دهد که از واحد خودش استفاده کند. پردازنده، به موس این امکان را می دهد تا ۱۱۴۰۰ شمارش را در ۱ اینچ انجام دهد و این بدین معنی است که اگر شما موس خود را ۰/۰۰۲ میلیمتر جابجا کنید، این موس حرکت شما را تشخیص خواهد داد. خودتان می توانید تصور کنید که این موس دارای چه حساسیت بالایی است.

تنها حساسیت نیست که این موس را از هم رده های خود متمایز می کند، بلکه توانایی تشخیص حرکت در سرعت بالا هم از قابلیت های خیره کننده این موس است. موس Sensei که مجهز به یک سنسور لیزری است، می تواند حرکت دست شما را تا سرعت ۳/۸ متر بر ثانیه اندازه گیری کند.

این موس زیبا و خوش دست از ماه آینده با قیمت ۹۰ دلار روانه بازار خواهد شد.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

[Abdollah 202]

سلام دوستان

کسی هست که تو سایت [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] عضو باشه

اگه کسی هست میشه بهم پیام بده و منو تو اون سایت راهنمایی کنه؟

[مورینیو...]

حافظه



دریچه ای به جهان ماوراء

(خواندن این مقاله میتواند شما را در درک بعضی مفاهیم متافیزیکی یاری دهد)

سلام

به بهانه شروع ترم دوم هیپنوتیزم که آنرا بیشتر به مبحث "تقویت حافظه با هیپنوتیزم" اختصاص داده ام قصد دارم برای فهم بعضی از پدیده های متافیزیک از موضوع "حافظه" کمک بگیرم تا متوجه شوید چگونه حافظه میتواند مقدمه ورود ما به مباحث اصلی متافیزیک باشد. پس اجازه بدهید بحث را با این سوال شروع کنم.

به نظر شما حافظه در زندگی چقدر اهمیت دارد؟

اگر شما در حال تحصیل باشید مثل همه دانشجویان یا دانش آموزان به محض اینکه صحبت از حافظه به میان بیاید ذهن شما بیاد حجم درسهایی که باید بخاطر سپرده شوند می افتد و ناخوداگاه به تقویت حافظه می اندیشید و اهمیت حافظه را در حد بخاطر سپردن درسها میدانید اما اگر کارتان از درس خواندن گذشته باشد و مستقیما درگیر زندگی شده باشید با دید بازتری به حافظه نگاه خواهیدکرد در این زمان وقتی احساس میکنیم در زندگی بسیاری از راههای بی سر انجام را بارها رفته ایم اما باز هم همان اشتباهات را تکرار میکنیم این آرزو را میکنیم که حافظه ما به اندازه ای تقویت شود که به محض روبرو شدن با شرایط رخدادهایی که منجربه تصمیم گیری های اشتباه شده تجارب گذشته را بیاد بیاوریم و زندگی خود را از تکرار مکررات برحذر داریم چون به ارزش واقعی حافظه در زندگی پی برده ایم و میدانیم که اگر زمانی از عمر را که بیهوده صرف کرده ایم از عمر خود حذف کنیم به همه چیزهایی که میخواستیم میرسیم و حافظه خوب میتواند مارابه تمام آرمانهایمان برساند و این یعنی خصوصیت یک انسان همیشه موفق .

در اینصورت تقویت حافظه برای ما معنای جدیدی پیدا میکند و شاید اگر غول چراغ جادو ظاهر شود آرزو میکنیم که هیچ چیزی را هیچوقت فراموش نکنیم و همه چیز را همواره بخاطر داشته باشیم. البته اگر آن غول چراغ جادو کمی منصفانه با قضیه برخورد کند حتما قبل از براورده کردن این آرزو از ما خواهد پرسید "آیااز این تصمیم مطمئنید؟"

و ما فرصت خواهیم داشت کمی بیشتر فکر کنیم که آیا واقعا دوست داریم از نعمت حافظه بدون فراموشی برخوردارباشیم یا نه؟

و درهمان فرصت کوتاه میتوانیم به عاقبت کار فکر کنیم که اگر واقعا حافظه ما اینقدر قوی باشد که هیچ چیزی را فراموش نکنیم زندگی چه شکلی پیدا میکند؟

تصور کنید شما یک لطیفه دست اول میشنوید و از ته دل میخندید اگر فراموشی نباشد حتما این خنده برای همیشه ادامه پیدا میکند که شاید به نظر خیلی هم بد نیاید اما یک اتفاق بد برایمان افتاد چه ؟

اگر بیاد بیاوریم که پس از یک تصادف تا چندین روز جرات رانندگی را نداشتیم

اگر بیاد بیاوریم که پس از یک شکست عاطفی از همه متنفر بودیم

اگر بیاد بیاوریم که پس از یک شکست اقتصادی قدرت تصمیم گیری در یک معامله ساده را هم نداشتیم

اگر لحظاتی که از مرگ عزیزی آگاه شدیم را بیاد بیاوریم که واقعا زمان برایمان ایست کرده بود چه؟

و اگر فراموشی بر حافظه ما غالب نمیشد این لحظات سخت و جانفرسا تا ابد ادامه پیدا میکرد و حتما الان در دار المجانین بودیم و تنها یک آرزو داشتیم و ان این بود که

فراموش کنیم

خوب است بدانیم اینکه چه مدتی طول میکشد که احساس تلخ شکست را فراموش کنیم همان "زمان سازگاری با محیط" یا " هوش " مارا تعیین میکند. درواقع اگر شما راهی را در مدتی رفته اید و بعد به نتیجه دلخواهتان نرسیده اید این زمان تلف شده نیست چون تجربه کسب کرده اید یعنی در تجارب بعدی قابل جبران است ولی زمان تلف شده شما که قابل جبران نیست زمانی بوده که پس از این کسب تجربه به فکر کردن و افسوس خوردن برای این زمان اختصاص داده اید.

حتما در اطراف شما هم افرادی هستند که تجربه فقط یکسال زندگی مشترک را داشته و بعد متارکه کرده اند اما برای این شکست یکساله حداقل دوسال را صرف خودخوری و افسوس خوردن نموده اند . حال اینکه آن یکسال تجربه آموزنده ای بوده که از بین نرفته اما این دوسال زمانی است که تلف شده وقابل بازگشت نیست.

درواقع وقایع تلخ را هرچه زودتر فراموش کنیم در زندگی جلوتر خواهیم بود به زبان دیگر تضعیف حافظه را هم درموقع لزوم امری دوست داشتنی و پسندیده است . و این یعنی یک تضاد

تقویت حافظه یا تضعیف حافظه؟؟ کدام بهتر است؟

وقتی ما با دوخواسته کاملا متضاد روبرو هستیم

هم میخواهیم بخاطر داشته باشیم و هم میخواهیم از یاد ببریم

یعنی اینکه چیزی که در مورد حافظه نیاز داریم تنها تقویت آن نیست بلکه مدیریت آن است که بسته به نیازمان بخاطر بیاورد یا از یاد ببرد.

مدیریت حافظه

در خصوص حافظه از دیرباز سخن گفته شده و مورد توجه قرارگرفته و در حوزه علوم انسانی در خصوص حافظه حرفهای بسیاری زده شده اما برخورد رودرروی دانشمندان علوم تجربی با حافظه به یکصد سال پیش باز میگردد چون در حوزه علوم تجربی برای مطالعه شناخت هرچیزی باید شرایط آزمایشگاهی فراهم شود. دراین خصوص برای کشف عملکرد حافظه اولین سوالی که باید پاسخ داده میشد این بودکه

حافظه کجاست ؟

تا صد سال پیش این سوال جوابی نداشت و دانشمندان نمیدانستند حافظه در کجا قرار دارد اما از نگاه ماتریالیستی باید جایی دربدن ما می بود و تنها حدسشان این بود که حافظه در مغز قرار دارد چون هیچکس نمیتوانست چیزی جز این بیندیشد و برای همه مسلم بود که حافظه در بخشهای دیگر بدن نیست چون هرگز خبری مبنی بر اینکه شخصی بخاطر قطع یا نقص عضوی حافظه خود را از دست داده باشد گزارش نشده بود . امروزه هم با پیشرفت علم پزشکی که پیوند اعضاء مهمو حیاتی مثل قلب صورت میگیرد هیچ یک از دریافت کنندگان عضو پیوندی خاطره ای از ذهن اهداء کننده عضو را دریافت نکرده اند .

پس تنها جایی که گمان میرود حافظه در آن لانه کرده باشد مرموزترین بخش بدن یعنی مغزاست . اما اینکه حافظه کجای مغز میتواند باشد معلوم نبود؟



محل دقیق حافظه در مغز

90 سال پیش وایلدرپن فیلد penfield طی تحقیقاتی که درجراحی های مغز انجام داد به شواهد متقاعد کننده ای دست یافت مبنی بر اینکه خاطرات خاص و ویژه، جایگاه خاص و ویژه ای دارند. اما چگونه این دستاورد حاصل شد؟

همانطور که احتمالا میدانید: یکی از خصوصیات جالب مغز این است که خود مغز درد را مستقیما حس نمیکند اگر پوستِ سر و جمجمه را با بی هوشی موضعی بی حس کنیم میتوان روی مغز کسی که کاملا هوشیار است بدون ایجاد کوچکترین درد به عمل جراحی پرداخت و خود بیمار هم میتواند شاهد جراحی مغزش باشد.

بن فیلد از این خاصیت مغز در آزمایشهای مهم و موثر خود استفاده کرد یعنی وقتی روی مغزِ مبتلایان به صرع جراحی میکرد و نقاط مختلف سلولهای مغز آنان را به وسیله شوک الکتریکی تحریک مینمود، با شگفتی دریافت که هرگاه ناحیه گیجگاه یکی از بیماران کاملا بیهوش خود را تحریک میکرد( یعنی آن قسمت از مغز که پشت شقیقه قرار دارد) بیمار خاطرات وقایع گذشته خود را با جزئیات واضح بیاد می آورد

- یکی از بیماران مرد ناگهان مکالمه ای را که با دوستانش در آفریقای جنوبی داشته بود بیاد و به زبان آورد

- پسر بچه ای صدای مادرش را در حال صحبت پای تلفن شنید و پس از چند شوک الکترود توانست تمامی مکالمه را از نو تکرار کند

- یکی از زنها خود را درآشپزخانه منزل قدیمی اش یافت و صدای بچه اش را که بیرون توی حیاط بازی میکرد شنید.

حتی وقتی پن فیلد سعی کرد آنهارا گمراه کند و به آنها بگوید که نقطه دیگری از مغز آنهارا تحریک کرده است (که در واقع نکرده بود) باز میدید که هرگاه همان نقطه قبلی را تحریک میکند همواره همان خاطره فراخوانده میشود. این خاطرات چنان قوی بخاطر می آمدند که بیمار خود را در آن لحظات حس میکرد و فراموش میکرد که در اتاق عمل و در حال جراحی است

توزیع یکنواخت حافظه در سطح مغز

پن فیلد درکتاب "رمز و راز ذهن" کمی قبل از مرگش نوشت: کاملا واضح بود که این فراخوانی ها از جنس خواب و رویا نبود بلکه فعال کردن الکتریکی ثبت و ضبط متوالی آگاهی بود ثبت و ضبطی که در طول تجربیات پیشین بیمار تثبیت شده و بیمار اینک همه انچه راکه در گذشته به آن واقف بوده از نو تجربه میکرد بسان فلاش بک درفیلمها

درواقع پن فیلد گمان میکرد مغز انسان مانند یک نوار خام است که اطلاعات در کل سطح آن به مرور ضبط میشود.

او از آزمایشهای خود چنین نتیجه گرفت که هرآنچه تجربه کرده ایم در مغز ما ضبط شده است از هر چهره بیگانه که یک آن در خیابان و کوچه دیده ایم تا هر تار عنکبوتی که درکودکی بدان خیره شده ایم

البته این نتیجه جالب توجه و امیدوارکننده ای بود اما اینکه این حجم وسیع اطلاعات آن هم قبل از اختراع لوح های فشرده بیشتر سوال بر انگیز بود وشاید نظر متخصصین کامپیوتر را هم برای تقلید در ساخت حافظه های جانبی جلب میکرد سوالی که عمر پن فیلد کفاف تلاش برای دستیابی به پاسخ را به او نداد

ورود پریبرام به عرصه

هفتاد سال پیش زمانی که دانشمندان غالبا بر این باور بودند که خاطرات درمغز انسان جایگاه مشخصی دارند، یعنی هرخاطره ای که شخص داراست، مثلا خاطره آخرین باری که مادر بزرگ خود را دیده یا خاطره رایحه گل یاس آفریقایی که درشانزده سالگی بوییده همه دارای جایگاهی خاص درسلولهای مغزند و حتی همین مقاله که در حال خواندن آن هستید هرگز از حافظه شما تا اخر عمر پاک نخوهد شد این رد پای خاطرات را انگرام می نامیدند و با آن که هیچ کس نمیدانست انگرام واقعا از چه ساخته شده – آیا سلول عصبی است یا شاید نوع خاصی از مولکول – اغلب دانشمندان مطمئن بودند که بزودی با گذشت زمان همه چیز روشن خواهد شد.در این میان پریبرام جراح دیگری بود که با ایمان کامل به نتایج تحقیقات پن فیلد با این انگیزه که خاطرات در مغز انسان کجا و چگونه اندوخته میشود؟ تحقیقات خود را آغاز کرد

تردید در نظریه پن فیلد

پریبرام دلیلی برای شک کردن به نظریه پن فیلد نداشت تا اینکه اتفاقی رخ داد که این طرز نگاه به حافظه را بطور اساسی به چالش میکشید.

پریبرام شاهد نتایج اولیه آزمایشات کارل لاشلی LASHLEYبود. کاری که لاشلی انجام میداد عبارت از این بود که به موشها تعلیم میداد دست به اعمال گوناگون بزنند . از جمله گذشتن از مارپیچها سپس تکه های مختلفی از مغز موشها را با عمل جراحی برمیداشت و دوباره به محک آزمایش میگذاشت.

هدف وی این بود که آن قسمت از مغز موشها را از میان بردارد که حاوی خاطره گذشتن از مارپیچ است و وقتی این کار عملی شد با شگفتی دریافت که صرف نظر از اینکه کدام قسمت مغز آنان برداشته شده ، خاطره آنها هیچ گاه از بین نرفته است. غالبا موتور و محرک مهارت موشها از کار می افتاد و لذا تلو تلو خوران راه خود را درون ماپیچ دنبال میکردند ولی حتی با برداشتن تکه های بزرگتری ازمغز آنها نیز حافظه شان همچنان لجوجانه دست نخورده می ماند.

برای پریرام این کشفیات باور نکردنی بود او فهمید که خاطره ها جای خاصی در مغز ندارند بلکه در تمام مغز گسترده میشوند

رد نظریه پن فیلد

این واقعیت را عملهای جراحی روی بیماران هم همواره تائید کرده اند که وقتی مغز بیماران را جراحی و بخشی از آنرا برمیدارند هرگز پیش نیامده که شخص خاطره ای را بعد از عمل جراحی از یاد برده باشد حتی برداشتن آن تکه از گیجگاه که درتحقیقات پن فیلد اساسی بود نیز درخاطره شخص خللی وارد نکرد.پس واقعا خاطرات جایگاه خاصی در مغز ما ندارند.

آزمایشات پل پیچ

پریبرام آزمایشات گوناگونی در این خصوص از جمله بر روی مغز میمونها انجام داد و هر روز بیشتر از روز قبل متقاعد میشد که حافظه نسبت یک به یک با مغز ندارد اما پل پیچ paul pietsch دست به انجام یکسری آزمایش روی سمندرها زد که بسیار عجیبتر و جالب تر بودند. او قبلا فهمیده بود که میتواند مغز سمندرها را بی آنکه آنها را بکشد بردارد و باآنکه جانور تا زمانی که مغز نداشت دریک حالت منگی و بیهوشی به سر میرد وقتی مغز را سر جایش میگذاشتند رفتارش کاملا به حالت عادی باز میگشت

پیچ بدین سان چنین استدلال کرد که اگر رفتار تغذیه ای سمندر به مکان خاصی درمغز محدود نمیشود بنابراین مهم نیست که مغز جانور چگونه در کله اش جای گرفته است اگر غیراز این بود تئوری پریبرام باطل میشد. پیچ سپس قسمت راست و چپ مغز سمندر راباهم تعویض نمود و با تعجب مشاهده کرد که تا حال جانور سر جا آمد همان روش تغذیه عادی را در پیش گرفت

او حتی مغز سمندر را بالا و پایین کرد و باز هم همان نتیجه بدست آمد این نتایج برقم جالب بودن کاملا بر خلاف تصور اولمیل باطنی او بود لذا تصمیم گرفت عملیات حادتری دست بزند از طریق یک رشته عملیات جراحی این دانشمند بیش از هفتصد بار مغز سمندر بیچاره را شکافت و برید و جابجا کرد و گاه آنها را ریز ریز نمود و وقتی همه را دوباره در جمجمه شان قرار داد رفتار آنها دوباره به شکل عادی برگشت

درواقع با آزمایشات پل پیچ نظریه پن فیلد کاملا محو شد و 50 سال پیش این موضوع که هنگام بیاد آوردن یک خاطره آن خاطره در تمام مغز گسترده میشود روشن شد (همانطور که احتمالا الان این مقاله مخ شما را اِشغال کرده است.)

به عبارت دیگر بر خلاف تصور پیشین حافظه ما مانند یک پازل بزرگ و عکس گسترده از حافظه ما نیست چون اگر چنین بود با بر داشتن هر بخش از مغز باید بخشی از خاطرات گم میشد در حالیکه وقتی نیمی از مغز هم موجود باشد تمام خاطرات تمام و کمال بیاد می آیند دقیقا مانند یک آینه که اگر تکه تکه هم شود تصویر کامل خود را در هر تکه آن میتوانیم ببینیم.

فهم این مساله یعنی اینکه باور کنیم مغزما جهت بیاد آوردن اطلاعات حافظه مانند یک تلوزیون عمل میکند که هر لحظه فقط نمایش دهنده اطلاعاتی از حافظه است و اینکه شما با تلوزیون 70 اینچ فیلمی را ببینید یا تلوزیون 10 اینچ تفاوتی در داستان فیلم نمیکند وجود ندارد.

حافظه دریچه ای به جهان ماوراء

حال با این سوال جدی روبرو هستیم که اگر وقتی خاطره ای را بیاد می آوریم مغز فقط مانند یک نمایشگر آن قطعه از حافظه را به نمایش میگذارد پس باید حافظه ما در جای دیگری اطلاعات مارا ذخیره کرده باشد دقیقا مانند کاربرد هارد دیسک یک کامپیوتر که اطلاعاتی که در دسترس قرار ندارند را در خود ذخیره مینماید و اگر این هارددیسک در بدن مادی ما نیست پس کجاست؟آیا میتواند جایی درجهان مادی ولی خارج از جسم ما باشد؟

در جواب این سوال خیلی سریع به پاسخ منفی میرسیم و برایمان روشن میشود حافظه نمیتواند جایگاهی در این جهان مادی داشته باشد چون فقط بدن ما از این جهان مادی به ما تعلق واقعی دارد و مابقی متعلقات ما از این جهان صرفا قراردادی است .پس باید حافظه را در جهان ماوراء ماده جستجو کنیم

درواقع ناگزیریم بپذیریم که

حافظه ما عضوی از روح ماست نه بدن مادی ما

اما اینک میخواهم دیدگاه جدیدی را که از حافظه پیش روی شماست روشن تر کنم برای درک ساده تر ابتدا این مثال را من باب مقایسه تصور کنید

تاکنون فرض بر این بود که مغز ما مانند یک کامپیوتر شخصی است که بخشی هم به نام حافظه دارد که مانند هارد دیسک محل ذخیره اطلاعات است خیلی ساده بود که تصور کنیم هر روز صبح با بیدارشدن ما از خواب کامپیوتر مغز بکار می افتد و ما نسبت به امور زندگی آگاه میشویم و همزمان هم اطلاعات موجود در حافظه بسته به نیازمان در دسترس ما قرار میگیرد. اما اینک میدانیم اینگونه نیست بلکه این کامپیوتر هارد دیسکی ندارد.

[AlexDelpiero]

لطفا به تیم رقیبتون توهین نکنید و جو تایپیک رو متشنج نکنید .

[juninho_P]

مرز بین روز و شب - تصویر از ناسا

[Mehrd@d]

اینجا کسی پیدا میشه که آشنایی کامل با سیستم عامل آندروید داشته باشه؟؟؟؟؟؟؟؟
منو در جریان بذارید.
مرسی