شب شعر

[mortezarm]

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون؟
دلم را دوزخی سازد، دو چشمم را کند جیحون؟
چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید،
چو کشتی‌ام دَراندازد میان قُلزُم پُرخون؟…
زند موجی بر آن کشتی که تخته‌تخته بشکافد،
که هر تخته فرو ریزد ز گردش‌های گوناگون.
نهنگی هم برآرد سر، خورد آن آب دریا را؛
چنان دریای بی‌پایان، شود بی‌آب چون هامون.
شکافد نیز آن هامون. نهنگِ بحرپیما را
کِشد در قعر ناگاهان، به دست قهر چون قارون.
چو این تبدیل‌ها آمد، نه هامون مانْد و نه دریا.
چه دانم من دگر چون شد؟ که چون غرق است در بی‌چون.
«چه دانم»های بسیار است؛ لیکن من نمی‌دانم،
که خوردم از دهان‌بندی، از آن دریا کفی افیون.

[H@kem]

چشم چشم دو ابرو

نگاه من به هر سو

پس چرا نيستي پيشم

نگاه خيس تو کو؟



گوش گوش دوتا گوش

دو دست باز يه آغوش

بيا بگير قلبمو

يادم تورا فراموش



چوب چوب يه گردن

جايي نري تو بي من

دق ميکنم ميميرم

اگر تو دور شي از من



دست دست دوتا پا

ياد تو مونده اينجا

يادت مياد ميگفتي

بي تو نميرم هيچ جا!



من؟ من؟ يه عاشق!

همون مجنون سابق...!

تو؟ تو؟ يه دل سنگ!

گذاشتي منو دل تنگ....!



چشم چشم دو ابرو

دو ابروي کموني

چشم چشم دو ابرو

دو چشم آسموني



چشم چشم دو ابرو

چشماي خيس هر شب

من. تو. يه فرياد

اسم تو عمري بر لب



دست دست دوتا دست

دودست عاشقونه

دو دست پاک و پر مهر

دو حس صادقاته



پا پا دوتا پا

دو پاي سخت همراه

همراهي قرص و محکم

حتي تا خونه ما



قلب قلب دوتا قلب

دوقلب قفل درهم

دو قلب مست و عاشق

عشقي فرا از عالم



جسم جسم دو تا جسم

دو جسم اما با يک روح

يه روح آسموني

بلند چو قله کوه



عشق عشق چه زيباست

الهي جون بگيره

هر کسي سد عشق شد

دعا کنيم بميره

[AlexDelpiero]

از عذاب جاده خسته ؛ نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن ؛ نکشیده و کشیده
غم سرگردونیامو ؛ با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود ؛ با تو عاشقانه گفتم
با تنم ؛ زخمی اگه بود بی رمق بود اگه پاهام
تازه ، تازه با تو گفتن ؛ اگه کهنه بود دردام !
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق می دونستم !
تو تموم طول جاده ، که افق برابرم بود
شوق تو ، راه توشه من ، اسم تو همسفرم بود
من دل شیشه ای هرجا ؛ هر شکستن که شکستم
زیر کوه بار غصه ، هر نشستن چه نشستم
عشق تو از خاطرم برد که نحیفم و پیاده
تو رو فریاد زدمو باز ، خون شدم تو رگ جاده
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما ؛ تو رو عاشق می دونستم
نیزه نمباد شرجی ؛ وسط دشت تابستون
تازیانه های رگبار توی چله زمستون
نتونستند ، نتونستند جلوی منو بگیرن
از من خسته خسته شوق رفتنو بگیرن
حالا که رسیدم اینجا ، پرقصه برا گفتن
پرنیاز تو برای آه کسیدنو شنفتن
تو رو با خودم غریبه ؛ از خودم جدا می بینم
خودمو پر از ترانه ، تو رو بی صدا می بینم
من سرگردون ساده ، تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما تو رو عاشق می دونستم
اون همیشه با محبت برای من دیگه نیستی
نگو صادقی به عشقت آخه چشمات می گه نیستی

[amir-97]

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
پر زلیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم.

[amir-97]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]

باز بـــوی باورم خـــــاکستریست
واژه هـــای دفتــرم خاکستریست
پیش از ایــنها حـــال دیگر داشـتم
هرچــه میگفتند بـــــاور داشــتم
مــا به رنگی ساده عادت داشتیم
ریشـــه در گنـــج قناعت داشتیم
پیرهـا زهــر هـلاهــل خـورده انــد
عشق ورزان مـهر باطل خـورده اند
باز هم بحث عقیل و مـرتضی ست
آهن تفتــیده ی مــولا کجـــــاست
نه فقط حرفی از آهن مانده است
شمع بیت المال روشن مانده است
با خــــودم گفتم تو عاشق نیستی
آگـــــه از ســــرّ شقـــایق نیستی
غــرق در دریــا شدن کار تو نیست
شیعه مـــولا شــدن کــارتو نیست
بین جــمع ایســـــتاده بـر نمـــــاز
ابن ملجــــم هـــــا فـــراوانند بــاز
خواستم چیزی بگویم د یــــر شد
واژه هایم طعــمه ی تکفیــر شـد
قصه ی نـــا گفته بسیار است باز
دردهـــا خـروار خــروار است بـــاز
دستهارا باز در شبـــهای ســـرد
هــــــا کنید ای کودکان دوره گـرد
مژدگــانی ای خیابان خوابــــــــها
می رسد ته مانده ی بشقابــــها
سر به لاک خویش بردیم ای دریغ
نان به نرخ روز خوردیم ای دریــــغ
قصّـه هــای خوب رفت از یادهـــا
بی خبر مـــاند یم از بـــنیادهــــا
صحبت از عدل و عدالت نابجاست
ســــود در بازار ابن الو قــتهاست
گفته ام من دردهـــا را بارهـــــــا
خسته ام خسته از این تکرارهـــا
ای کــــه می آیدصدای گــریه ات
نیمه شـــبها از پس د یوار هـــــا
گــــیر خواهد کــــرد روزی روزیت
در گلـــوی مــال مـردم خوارهـــا
من بــه در گفتم ولیکن بشنو ند
نکته هـــا را مـو به مو دیوارهــــا

[Prince.L.M]

آمد و آتش به جانم کرد و رفت
با محبت امتحانم کرد و رفت

آمد و بنشست و آشوبی به پا
در میان دودمانم کرد و رفت

آمد و رویی گشود و شد نهان
نام خود ورد زبانم کرد و رفت

آمد و او دود شد من شعله ای
در وجود خود نهانم کرد و رفت

آمد و برقی شد و جانم بسوخت
آتشین تر این بیانم کرد و رفت

آمد و آیینه گردانم بشد
طوطی بی همزبانم کرد و رفت

آمد و قفل از دهانم برگشود
چشمه ی آب روانم کرد و رفت

آمد و تیری زد و شد ناپدید
همچنان صیدی نشانم کرد و رفت

آمد و چون آفتی در من فتاد
سر به سوی آسمانم کرد و رفت ...

[ibrahim]

ای دل شکایت​ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی​ترسی مگر از یار بی​زنهار من
ای دل مرو در خون من در اشک چون جیحون من
نشنیده​ای شب تا سحر آن ناله​های زار من
یادت نمی​آید که او می کرد روزی گفت گو
می گفت بس دیگر مکن اندیشه گلزار من
اندازه خود را بدان نامی مبر زین گلستان
ا ین بس نباشد خود تو را کآگه شوی از خار من
گفتم امانم ده به جان خواهم که باشی این زمان
تو سرده و من سرگران ای ساقی خمار من
خندید و می گفت ای پسر آری ولیک از حد مبر
وانگه چنین می کرد سر کای مست و ای هشیار من
چون لطف دیدم رای او افتادم اندر پای او
گفتم نباشم در جهان گر تو نباشی یار من
گفتا مباش اندر جهان تا روی من بینی عیان
خواهی چنین گم شو چنان در نفی خود دان کار من
گفتم منم در دام تو چون گم شوم بی​جام تو
بفروش یک جامم به جان وانگه ببین بازار من

[LEO JOON]

چنان دل كندم از دنيا كه شكلم شكل تنهائيست

ببين مرگ مرا در خويش كه مرگ من تماشائيست

مرا در اوج مي خواهي تماشا كن تماشا

دروغ اين بودم از ديروز مرا امروز حاشا كن

در اين دنيا كه حتي ابر نمي گريد به حال من

همه از من گريزانند تو هم بگذر از اين تنها

گره افتاد در كارم به خودكرده گرفتارم

به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم

[ALEX-ss]

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام ........ خداحافظ به شرطی که بفهمی ترشده چشمام

خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید....... به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید

اگه گفتم خداحافظ، نه اینکه رفتنت سادست ........ نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جادست

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها ........ بدونی بی تو و با تو، همینه اسم این دنیا

[amir-97]

سلام ای غروب غریبانه دل
سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شبهای روشن

خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه

خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دلهای خسته

تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته
تو را می سپارم به رویای فردا

به شب می سپارم تو را تا نسوزد
به دل می سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد

خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه