شب شعر

[ALEX-ss]

به نام خدا

سلام به تمام دوستان گلم و سلام مخصوص خدمت مدیریت محترم که لطف کردند و اجازه دادند که من این تاپیک و ایجاد کنم

دوستان همان طور که توضیح دادم در پست های قبلی فرهنگ و ورزش مکمل هم هستند و رشد دهنده هر باشگاه فرهنگی و ورزشی یا انجمن های فرهنگی و ورزشی ادبیات غنی هستش و از آن جهت که ایرانیان طبع شعر بسیار غنی دارند و ریشه بسیار قدیمی در تاریخ ایران دارد
با نظر مدیریت محترم این قدم رو در جهت رشد و ارتقا انجمن برداشتیم.

شاد و پیروز باشید


قوانین تاپیک شب شعر:

1- از گذاشتن عکس و شکلک در پست ها خودداری کنید.

2- از گذاشتن پی در پی شعر و دادن پست پشت سرهم خودداری کنید. (پست پشت سرهم توسط مدیران پاك خواهد شد!)

3- هرپست فاقد شعر ، پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

4- تشكر كردن ( پسندیده) با دادن پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

5- هر كاربر در روز تا حداكثر 3 شعر مي توانند ارسال كنند.(شعر اضافي پاك ميشود)

6-لطفا از گذاشتن شعر های سیاسی و خلاف موازین جمهوری اسلامی ایران خود داری کنید

7. لطفا اشعاری که در حد 2 تا یا سه کلمه ای و بلعکس را قرار ندهید.

[دوشانی]

زندگی چیدن سیبی است که باید چید و رفت

زندگی تکرار پاییز است که باید دید و رفت

زندگی رودی است جاری هر که آمد

کوزه ای شادمان پر کرد و مشتی آب نوشید و رفت

قاصدک ? این کولی خانه بدوش روزگار

کوچه گردیهای خود را زندگی نامید و رفت . . .

[shiraz-sport]

گر نیایی تا قیامت انتظارت می کشم.
منت عشق از نگاه پر شرابت می کشم.
ناز چندین ساله ی چشم خمارت می کشم.
تا نفس باقیست اینجا انتظارت می کشم.

[omid2]

نخواهم گذشت
گر ز جهان بگذرم از تو نخواهم گذشت
سر رود از پیکرم از تو نخواهم گذشت
مردمک چشم من، نقش تو بر خود گرفت
ور همه جا بنگرم از تو نخواهم گذشت
سرزنشم گر کنی هیچ نگیرم بدل
هرچه ملامت برم از تو نخواهم گذشت
دیدن تو هر نفس،ملک جهانم بس است
عشق تو می پرورم از تو نخواهم گذشت
تا به تمنای تو با تو شدم هم کلام
عقل برفت از سرم از تو نخواهم گذشت
چون به سر زلف تو گشت دلم پای بند
گر چه غمت می خورم از تو نخواهم گذشت
دست زجان بر کشم، گر تو بخواهی چنین
اول و هم آخرم از تو نخواهم گذشت
گر بروم از جهان عشق تو دارم بدل
گر زهمه بگذرم، از تو نخواهم گذشت
بر سر خاک گر گذری ناگهان
حمد نخوانی گرم از تو نخواهم گذشت
از تو نخواهم گذشت

[mehdi30100]

و حدس مي زنم شبي مرا جواب ميكني
و قصر كوچك دل مرا خراب ميكني
سر قرار عاشقي هميشه دير كرده اي
ولي براي رفتنت عجب شتاب ميكني
من از كنار پنجره تو را نگاه ميكنم
و تو به نامديگري مرا خطاب مي كني
چه ساده در ازاي يك نگاه پك و ماندني
هزار مرتبه مرا ز خجلت آب ميكني
به خاطر تو من هميشه با همه غريبه ام
تو كمتر از غريبه اي مرا حساب ميكني
و كاش گفته بودي از همان نگاه اولت
كه بعد من دوباره دوست انتخاب مي كني

[mehdi30100]

<<به نام خدای عاشقا>>

روزگارم بد نیست غم كم میخورم

كم كه نه هر روز كمكم میخورم

عشق از من دورو پایم لنگ بود

غیمتش بسیار دستم تنگ بود

گر نرفتم هر دو پایم خسته بود

شیشه گر افتاد هر دو دستم بسته بود

چند روز یست كه حالم بد نیست

حال ما از این و آن پرسید نیست

گاه بر زمین زل میزنم گاه بر حافظ تفعل میزنم

حافظ فرزانه دل فالم را گرفت یك غزل آمدوحالم را گرفت

مازیاران چشم یاری داشتیمخود غلط بود آنچه ماپنداشتیم

[mehdi30100]

محکم تر از آنم که برای تنها نبودنم


آنچه را که اسمش غرور گذاشته ام


برایت به زمین بکوبم...


احساس من قیمتی داشت


که تو برای پرداخت آن فقیر بودی...

[omid2]

کافر اگر عاشق شود
از کفر من تا دین تو
راهی بجز تردید نیست
دلخوش به فانوسم مکن
اینجا مگر خورشید نیست
با حس ویرانی بیا
تا بشکند دیوار من
چیزی نگفتن بهتر از
تکرار طوطی وار من
بی جستجو دیوانه وار
از جنس عادت می شود
حتی عبادت بی عمل
محو سعادت می شود
با عشق ان سوی خطر
جایی برای ترس نیست
در انتهای موعظه
دیگر مجال درس نیست
کافر اگر عاشق شود
بی پرده مومن می شود
چیزی شبیه معجزه
با عشق ممکن می شود

[دوشانی]

خدایا شاهد تنهایی ام باش
بین غم ها تنها ناجی ام باش
پر پرواز من دیریست بسته
تو بگشا و در آزادی ام باش
اسیر موج های تند خشمم
تو آرام دل دریایی ام باش
دل خسته خریداری نداره
تو خواهان صفای ذاتی ام باش

در این آشفته بازار محبت
تو تنها شاهد ارزانی هم باش

[king123]

در شب گيسوان تو مست به خواب مي روم اي تو كه سوي خويش من سوي سراب مي روم
گاهي نگاه ميكني بر منو آه مي كشم گرچه تباه ميكني عمر مرا مست و خراب ميروم
بس که پریش گشته ام در پس و پیش گشته ام دور ز خویش گشته ام
در ره گیسوان تو بی تب و تاب میروم.........

[Fc Bayern München]

جهاندار طهمورث بافرین

بیامد کمربستهٔ جنگ و کین

یکایک بیاراست با دیو چنگ

نبد جنگشان را فراوان درنگ

ازیشان دو بهره به افسون ببست

دگرشان به گرز گران کرد پست

کشیدندشان خسته و بسته خوار

به جان خواستند آن زمان زینهار

که ما را مکش تا یکی نو هنر

بیاموزی از ما کت آید به بر

کی نامور دادشان زینهار

بدان تا نهانی کنند آشکار

چو آزاد گشتند از بند او

بجستند ناچار پیوند او

نبشتن به خسرو بیاموختند

دلش را به دانش برافروختند

نبشتن یکی نه که نزدیک سی

چه رومی چه تازی و چه پارسی

چه سغدی چه چینی و چه پهلوی

ز هر گونه‌ای کان همی بشنوی

جهاندار سی سال ازین بیشتر

چه گونه پدید آوریدی هنر

برفت و سرآمد برو روزگار

همه رنج او ماند ازو یادگار

فردوسی