㋡ ㋡ کمپ دربی @ جلد دوم ㋡ ㋡

[R.BAGGIO.10]

باب دل را هست مفتاحی عظیم
اوست بسم الله الرحمن الرحیم
______________________________________
خب بالاخره کمپ دربی جلد اولم مثل بهارستانها به صفحه صد رسید و با تمام خاطرات خوش و بدش به آرشیو زندگی و آرشیو دربی ملحق شد.
در جلد قبلی کمپ پستهای مفید دوستان زیاد بود و ایشالا مهدی خودش مثل قبل اسامی افرادی که بیشترین پست رو ارسال کردند مینویسه.
در آخر هم عزیزان خواهش میکنم قوانین ارسال پست رو رعایت کنید.
در پناه حق.
غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم هم صحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم
مریزا بارک الله مرحبا غم

[spiderkiller]

دوستان شاید مطلبی که زیر نوشتم مربوط به کمپ نباشه ولی بخونیدش بد نیست. من خودم توی قضیه قذافی یادمه بی بی سی برنامه مخصوص گذاشته بود و همه دنیا میگفتن قذافی مردم کشورش رو میکشه و یک دیکتاتوره.همه دنیا ضد قذافی شدن و عرب های نفهم هم نمیفهمیدن قذافی چه فرشته ای هست که دارن از دست میدادن.همه میگفتن گور دسته جمعی.همه میگفتن زندانی سیاسی.همه خیلی چیزای دیگه میگفتن و این گفتن ها که زیر سر الجزیره و بی بی سی بود به این منجر شد یک بچه 18 ساله یک وطن پرست رو بکشه.حتی وقتی قذافی کشته شد خیلی ها میگفتن از ترسش برای اینکه کشته نشه میگفت الله اکبر.قذافی میگفت الله اکبر و کشته شد.و خیلی ها خوشحال شدن از جمله امریکا و انگلیس و عربستان.مردم لیبی پدر خودشون رو کشتن.مردم لیبی تنها مدافع خودشون رو کشتن.شاید فکر کنید من باید خیلی احمق باشم که از یک دیکتاتور حمایت میکنم ولی این مطلب رو بخونید.ببینید کی احمق بود در جریان کشته شدن قذافی. شانزده چیزی که اهالی لیبی دیگر نخواهند داشت 16 Things Libya Will Never See Again 1. There was no electricity bill in Libya; electricity was free for all its citizens. در لیبی چیزی به نام قبض برق وجود نداشت. هزینه برق برای همه رایگان بود 2. There was no interest on loans, banks in Libya were state-owned and loans given to all its citizens at zero percent interest by law. چیزی به نام بهره بانکی وجود نداشت. همه بانکها موظف بودند وامهایی با صفردرصد سود ارائه کنند 3. Having a home was considered a human right in Libya. داشتن خانه یک حق مسلم برای تمام لیبیایی ها بود 4. All newlyweds in Libya use to receive $60,000 dinar (U.S.$50,000) by the government to buy their first apartment so to help start up the family. هر زوج تازه ازدواج کرده، از دولت معادل شصت هزار دلار بابت خرید آپارتمان و شروع زندگی هدیه می گرفت 5. Education and medical treatments were free in Libya. Before Gaddafi only 25 percent of Libyans were literate. Today, the figure is 83 percent. هزینه تحصیل و هزینه های پزشکی در لیبی مجانی بود. قبل از قذافی 25 درصد مردم باسواد بودند و در حال حاضر 83 درصد 6. If Libyans wanted to take up farming career, they would have received farming land, a farming house, equipment, seeds and livestock to kick start their farms... all for free. اگر یکی لیبیایی تصمیم می گرفت زراعت کند، مزرعه، خانه، تجهیزات، بذر و احشام برای شروع کار به صورت رایگان به او داده می شد 7. If Libyans could not find the education or medical facilities they needed, the government funded them to go abroad. For it was not only paid for, but they got a U.S.$2,300/month for accommodation and car allowance. اگر یک شهروند لیبی به امکانات پزشکی مورد نیازش در داخل لیبی دست پیدا نمی کرد، دولت هزینه درمان و اقامت او در خارج از کشور را به مقدار 2300 دلار در ماه تقبل می کرد 8. If a Libyan bought a car, the government used to subsidized 50 percent of the price. اگر یک شهروند لیبی اتوموبیل می خرید، نیمی از هزینه آن توسط دولت پرداخت میشد 9. The price of petrol in Libya was $0.14 per liter. قیمت بنزین در لیبی 14 سنت در لیتر بود 10. Libya had no external debt and its reserves amounted to $150 billion -which are now frozen globally. لیبی هیچ بدهی خارجی نداشت و غیر از آن صد و پنجاه میلیارد دلار ذخیره ارزی داشت که اکنون تمام آن پول در دنیا بلوکه شده است 11. If a Libyan was unable to get employment after graduation, the state would pay the average salary of the profession, as if he or she was employed, until employment was found. اگر یک لیبیایی نمی توانست شغلی مرتبط با تحصیلات خود پیدا کند، دولت موظف به دادن دستمزد معادل همان شغل تا زمان پیدا شدن شغل برای او می بود 12. A portion of every Libyan oil sale was credited directly to the bank accounts of all Libyan citizens. قسمتی از درآمد فروش نفت لیبی سالیانه به حساب بانکی هر شهروند واریز می شد 13. A mother who gave birth to a child receive U.S. $5,000. هر زنی که زایمان می کرد، پنج هزار دلار از دولت هدیه دریافت میکرد 14. 40 loaves of bread in Libya used to cost $0.15. قیمت چهل قرص نان در لیبی پانزده سنت بود 15. 25 percent of Libyans have a university degree. بیست و پنج درصد اهالی لیبی تحصیلات دانشگاهی داشتند 16. Gaddafi carried out the world's largest irrigation project, known as the Great Manmade River project, to make water readily available throughout the desert country. قذافی بزرگترین پروژه آبیاری اجرا شده توسط انسان را در بیابانهای لیبی پیاده سازی کرد که در تمام صحرا دسترسی به آب وجود داشته باشد. حالا ایا واقعا الله اکبر گفتن قذافی به خاطر ترسش از مرگ بوده یا به خدای خودش میگفته حق من رو از این مردم بی لیاقت بگیر. هیچ وقت هیچوقت و هیچوقت به حرف رسانه های خبری اعتماد نکنید چه داخلی چه خارجی.

[mortezarm]

دوستان شاید مطلبی که زیر نوشتم مربوط به کمپ نباشه ولی بخونیدش بد نیست. من خودم توی قضیه قذافی یادمه بی بی سی برنامه مخصوص گذاشته بود و همه دنیا میگفتن قذافی مردم کشورش رو میکشه و یک دیکتاتوره.همه دنیا ضد قذافی شدن و عرب های نفهم هم نمیفهمیدن قذافی چه فرشته ای هست که دارن از دست میدادن.همه میگفتن گور دسته جمعی.همه میگفتن زندانی سیاسی.همه خیلی چیزای دیگه میگفتن و این گفتن ها که زیر سر الجزیره و بی بی سی بود به این منجر شد یک بچه 18 ساله یک وطن پرست رو بکشه.حتی وقتی قذافی کشته شد خیلی ها میگفتن از ترسش برای اینکه کشته نشه میگفت الله اکبر.قذافی میگفت الله اکبر و کشته شد.و خیلی ها خوشحال شدن از جمله امریکا و انگلیس و عربستان.مردم لیبی پدر خودشون رو کشتن.مردم لیبی تنها مدافع خودشون رو کشتن.شاید فکر کنید من باید خیلی احمق باشم که از یک دیکتاتور حمایت میکنم ولی این مطلب رو بخونید.ببینید کی احمق بود در جریان کشته شدن قذافی. شانزده چیزی که اهالی لیبی دیگر نخواهند داشت 16 things libya will never see again 1. There was no electricity bill in libya; electricity was free for all its citizens. در لیبی چیزی به نام قبض برق وجود نداشت. هزینه برق برای همه رایگان بود 2. There was no interest on loans, banks in libya were state-owned and loans given to all its citizens at zero percent interest by law. چیزی به نام بهره بانکی وجود نداشت. همه بانکها موظف بودند وامهایی با صفردرصد سود ارائه کنند 3. Having a home was considered a human right in libya. داشتن خانه یک حق مسلم برای تمام لیبیایی ها بود 4. All newlyweds in libya use to receive $60,000 dinar (u.s.$50,000) by the government to buy their first apartment so to help start up the family. هر زوج تازه ازدواج کرده، از دولت معادل شصت هزار دلار بابت خرید آپارتمان و شروع زندگی هدیه می گرفت 5. Education and medical treatments were free in libya. Before gaddafi only 25 percent of libyans were literate. Today, the figure is 83 percent. هزینه تحصیل و هزینه های پزشکی در لیبی مجانی بود. قبل از قذافی 25 درصد مردم باسواد بودند و در حال حاضر 83 درصد 6. If libyans wanted to take up farming career, they would have received farming land, a farming house, equipment, seeds and livestock to kick start their farms... All for free. اگر یکی لیبیایی تصمیم می گرفت زراعت کند، مزرعه، خانه، تجهیزات، بذر و احشام برای شروع کار به صورت رایگان به او داده می شد 7. If libyans could not find the education or medical facilities they needed, the government funded them to go abroad. For it was not only paid for, but they got a u.s.$2,300/month for accommodation and car allowance. اگر یک شهروند لیبی به امکانات پزشکی مورد نیازش در داخل لیبی دست پیدا نمی کرد، دولت هزینه درمان و اقامت او در خارج از کشور را به مقدار 2300 دلار در ماه تقبل می کرد 8. If a libyan bought a car, the government used to subsidized 50 percent of the price. اگر یک شهروند لیبی اتوموبیل می خرید، نیمی از هزینه آن توسط دولت پرداخت میشد 9. The price of petrol in libya was $0.14 per liter. قیمت بنزین در لیبی 14 سنت در لیتر بود 10. Libya had no external debt and its reserves amounted to $150 billion -which are now frozen globally. لیبی هیچ بدهی خارجی نداشت و غیر از آن صد و پنجاه میلیارد دلار ذخیره ارزی داشت که اکنون تمام آن پول در دنیا بلوکه شده است 11. If a libyan was unable to get employment after graduation, the state would pay the average salary of the profession, as if he or she was employed, until employment was found. اگر یک لیبیایی نمی توانست شغلی مرتبط با تحصیلات خود پیدا کند، دولت موظف به دادن دستمزد معادل همان شغل تا زمان پیدا شدن شغل برای او می بود 12. A portion of every libyan oil sale was credited directly to the bank accounts of all libyan citizens. قسمتی از درآمد فروش نفت لیبی سالیانه به حساب بانکی هر شهروند واریز می شد 13. A mother who gave birth to a child receive u.s. $5,000. هر زنی که زایمان می کرد، پنج هزار دلار از دولت هدیه دریافت میکرد 14. 40 loaves of bread in libya used to cost $0.15. قیمت چهل قرص نان در لیبی پانزده سنت بود 15. 25 percent of libyans have a university degree. بیست و پنج درصد اهالی لیبی تحصیلات دانشگاهی داشتند 16. Gaddafi carried out the world's largest irrigation project, known as the great manmade river project, to make water readily available throughout the desert country. قذافی بزرگترین پروژه آبیاری اجرا شده توسط انسان را در بیابانهای لیبی پیاده سازی کرد که در تمام صحرا دسترسی به آب وجود داشته باشد. حالا ایا واقعا الله اکبر گفتن قذافی به خاطر ترسش از مرگ بوده یا به خدای خودش میگفته حق من رو از این مردم بی لیاقت بگیر. هیچ وقت هیچوقت و هیچوقت به حرف رسانه های خبری اعتماد نکنید چه داخلی چه خارجی.

داداش حرفت کاملا درسته و همه رسانه ها به نفع خودشون اخبار و سازماندهی میکنن
اما توام به اینا اعتماد نکن این امار که تو دادی بخشیش درست بود اما خیلیاش اغراق بود
مثلا مالیات توی لیبی یکی از بالاترین نرخ های جهانی رو داشت که عملا اون پول واریزی رو میگرفت(مثل یارانه)
عوارض های پرداختی یکی ز بالاترین نرخ های ممکن بود
البته ما خودمونم وضعمون بدتر نباشه اصلا بهتر نیس
ولی در مجموع یکم حرکتشونو بی فکر میدونم اما نه کامل
کلا مردمه بیچاره ان که همه جا قربانی سیاست های مختلف میشن و .........

[alexdelpiero_10]

دوستان وقت کردین اسم کمپ رو عوض کنین بذارین سینمای دربی

بابا بسه دیگه خسته شدیم

خب یه بحث تنوری پیدا شده کسی ول کن نیست

[spiderkiller]

داداش حرفت کاملا درسته و همه رسانه ها به نفع خودشون اخبار و سازماندهی میکنن
اما توام به اینا اعتماد نکن این امار که تو دادی بخشیش درست بود اما خیلیاش اغراق بود
مثلا مالیات توی لیبی یکی از بالاترین نرخ های جهانی رو داشت که عملا اون پول واریزی رو میگرفت(مثل یارانه)
عوارض های پرداختی یکی ز بالاترین نرخ های ممکن بود
البته ما خودمونم وضعمون بدتر نباشه اصلا بهتر نیس
ولی در مجموع یکم حرکتشونو بی فکر میدونم اما نه کامل
کلا مردمه بیچاره ان که همه جا قربانی سیاست های مختلف میشن و .........

دقیقا بحث منم همینه.تو همین ایران کم نداشتیم کسایی که به واسطه بی بی سی و صدای امریکا سال 88 ریختن تو خیابونا.یک عده متعصب هم بهشون فهمونده شده بود اینا ضد دین هستن اونا هم که اسلحه داشتن اینا رو زدن و بی بی سی کردش انقلاب و صدای امریکا کردش کشتار مردم بی دفاع توسط نیرو های دولت.در حالی که اصلا نیروی دولت در کار نبود و من خودم یکی از روز های شلوغی کلاس داشتم و تو ماشین از جلوی شلوغی این موج سبزی ها رد شدم یکیشون با سنگ قصد کرد بزنه تو سرم ولی چون خوشبختانه هدف گیریش خوب نبود خورد تو در ماشین وگرنه اگه منم تو اون قضیه ناقص میشدم حتما بی بی سی میومد میگفت اینقدر زخمی نتیجه سرکوب دولت.میبخشید میبخشید میبخشید اینطوری میگم ولی توی کل تاریخ مردم حکم گوسفند رو تو جامعه داشتن.یک عده که همیشه تحت تاثیر حرف های رسانه ها و قدرت حاکم هستن.توی کودتای 28 مرداد من برام تعریف کردن مردم وقتی صبح رفتن تو خیابون همه داد میزدن زنده باد مصدق عصر که برمیگشتن همونا داد میزدن جاوید شاه.این ملت رو چی میشه خطاب کرد؟ همینا هم سال 88 بودن.همینا هم سال 57 بودن.همینا تو مصر هم بودن.تو یمن بحرین سوریه و همه جا هستن.من از تاریخ درس میگیرم که طرف هیچ حذب و گروهی نباشم چون میدونم اون دنیا باید به خاطر حمایت هام جواب پس بدم و اگه اشتباه از کسی حمایت کرده باشم بد میبینم.امیدوارم دوستان از حرفام برداشتی نکرده باشن همونطور که گفتم من هیچوقت طرف حذبی نبودم و سعی میکنم طرف هیچکسی رو هم نگیرم

[LEO JOON]

یه سوال داشتم
شبا ساعت 3 رادیو ورزش یه برنامه ی نمایشی میده، دیشب میگفت هواپیمای تیم منچستر یونایتد سال1958 سقوط کرده و بیشتر بازیکنای تیم مردن
این نمایشایی که پخش میکنن واقعیت داره یا از خودشون میگن؟ آخه من هیج جا نشنیدم هواپیمای من یو سقوط کرده باشه
یکم توضیح بدین ممنون میشم!

[Arman.Leo]

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
روز ششم فوریه پنجاهمین سالگرد سانحه سقوط هواپیمای حامل بازیکنان و همراهان تیم فوتبال منچستر یونایتد در فرودگاه مونیخ است. به عقیده بسیاری از مورخان، این حادثه مرگبار، تلخ ترین واقعه در تاریخ معاصر ورزش بریتانیا محسوب می شود.

روز پنجشنبه ششم فوریه سال 1956، پرواز شماره 609 هواپیمای شرکت "بریتیش یوروپین ایرویز" حامل 44 تن از بازیکنان و همراهان تیم فوتبال منچستر یونایتد انگلیس در سومین تلاش خود برای پرواز از فرودگاه پوشیده از برف و گل و لای شهر مونیخ آلمان غربی سقوط کرد. این حادثه منجر به کشته شدن 23 تن از سرنشینان هواپیما شامل شماری از بهترین فوتبالیست های تاریخ انگلیس شد.

کشته شدگان این حادثه از بین بازیکنان تیم عبارت بودند از: "جف بنت" 25 ساله دفاع چپ ذخیره تیم، "راجر بیرن" دفاع وسط 28 ساله، ملی پوش و کاپیتان تیم، "ادی کولمن" هافبک راست 21 ساله جوانترین عضو تیم، "مارک جونز" 24 ساله دفاع میانی، "دیوید پگ"، 22 ساله هافبک دفاعی راست که تازه به تیم ملی انگلیس دعوت شده بود، "تامی تیلور" مهاجم ملی پوش 26 ساله ، لیام ویلام" هافبک وسط 22 ساله ملی پوش تیم ملی ایرلند جنوبی و "دانکن ادواردز" مهاجم ملی پوش 21 ساله (15 روز بعد در بیمارستان بر اثر شدت جراحات وارده درگذشت).

[Arman.Leo]

دردانه های باسبی : سقوط هواپیمای منچستر یونایتد(بخش دوم ، ادامه ی بخش اول)
دیگر کشته شدگان این حادثه مرگبار، شامل یک دبیر باشگاه، یک کمک مربی تیم، یک تمرین دهنده، یک کمک خلبان (سه هفته بعد بر اثر شدت جراحات درگذشت)، یک میهماندار و یک نماینده شرکت مسافرتی، یک هوادار و دوست صمیمی سرمربی و هفت روزنامه نگار از نشریات و روزنامه های منچستر ایوینینگ کرونیکل، منچستر گاردین، دیلی هرالد، منچستر ایوینینگ نیوز، دیلی میرر، دیلی اکسپرس، دیلی میل، نیوز آو د ورلد بودند.

بازیکنان تیمی که دچار این سانحه هوایی شد به دلیل محبوبیت عمومی و دوست داشتنی بودنشان در بین مردم و رسانه ها و به نام "مت باسبی" سرمربی موفق منچستر یونایتد در آن سال ها، به نام "دردانه های باسبی" در تاریخ مشهور شدند.

باشگاه منچستر یونایتد برای بازگشت از دیدار موفق خود در برابر ستاره سرخ بلگراد در یوگسلاوی هواپیمایی را به طور دربست اجاره کرده بود.

دیدار ستاره سرخ و منچستر یونایتد سه بر سه تمام شد و منچستر یونایتد در مجموع پنج بر چهار به پیروزی رسید و به دور بعد صعود کرد.

پس از سوخت گیری هواپیما در مونیخ به دلیل مشکل فنی و ناتوانی خلبان در پرواز کامل در سومین تلاش، در ساعت سه و چهار دقیقه بعد از ظهر روز ششم فوریه دچار سانحه شد و به نرده های کناره باند و یک واحد مسکونی خالی اصابت کرد.

در این حادثه هفت بازیکن و پانزده همراه منچستر یونایتد در جا کشته شدند و "دانکن ادواردز" دیگر بازیکن این تیم پس از 15 روز نبرد با مرگ در روز 21 فوریه جان خود را از دست داد. برخی از کارشناسان فوتبال بریتانیا، از ادواردز که به هنگام مرگ 21 سال سن داشت به عنوان مستعدترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلیس یاد می کنند.

بابی چارلتون فوتبالیست افسانه ای، پس از آن که تیم ملی انگلیس با شکست دادن آلمان غربی فاتح جام جهانی 1966 لندن شد در میان شادی های ملی به تلخی با یادآوری بهترین دوست از دست رفته خود گفته بود: دانکن ادواردز جوان الگو و قهرمان من بود. او می توانست امروز در 29 سالگی کاپیتان این تیم فاتح جام جهانی باشد.

سوای کشته شدگان، چندین نفر نیز بر اثر این سانحه به شدت زخمی شدند که از میان آنان مت باسبی سرمربی تیم مدت به مدت دو ماه در بیمارستان بستری شد و چند بار نیز مورد عمل جراحی قرار گرفت. دو بازیکن تیم به نام های "جانی بری" و "جکی بلنچفلاور" آن چنان مصدوم شدند که هرگز نتوانستند به صحنه فوتبال حرفه ای بازگردند.

در این حادثه 9 بازیکن و 10 همراه از جمله مت باسبی و "جیمز تاین" خلبان هواپیما با وجود جراحات فراوان زنده ماندند.

بازیکنان زنده مانده منچستر یوایتد در حادثه مونیخ عبارت بودند از: جانی بری، جکی بلنچفلاور، دنیس وایولت، ری وود، بابی چارلتون، بیل فوکس، هری گرگ، کنی مورگانز و آلبرت اسکانلون.

این حادثه تیم منچستر یونایتد را تا آستانه انحلال کامل پیش برد و درایت مت باسبی و مدیریت بحران سران باشگاه موجب شد تا با یک رکود نسبتا کوتاه، با بازپروری ستارگان بازمانده از سانحه مونیخ از قبیل "بابی چارلتون" و ارایه نسل جدیدی از ستارگان جوان از قبیل "جورج بست" و "دنیس لاو" توانست پس از یک دهه به فتح جام های داخلی و اروپایی از جمله با پیروزی در برابر بنفیکا، به قهرمانی در جام باشگاه های اروپا دست بیابد.

باسبی با یک وقفه یک سال و نیمه در فاصله ژوئن 1969 تا دسامبر 1970، از اول فوریه 1945 تا 28 دسامبر 1970 سرمربی منچستر یونایتد بود.

سرمربی منچستر یونایتد در این مدت موفق شد تا پنج بار تیمش را به قهرمانی جام باشگاه های انگلیس، هفت بار نایب قهرمانی این رقابت ها، دو بار قهرمان جام حذفی، دو بار نایب قهرمان این جام، پنج بار قهرمان سوپر جام باشگاه های انگلیس، یک بار قهرمان جام باشگاه های اروپا و یک بار قهرمان جام بین قاره ای (هر دو در سال 1968) رساند.

ماجرای مونیخ یک بار دیگر حدود 13 سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، موجب بالا گرفتن احساسات ضدالمانی در بین مردم بریتانیا شد.

حادثه مرگبار مونیخ در طول نیم قرن اخیر الهام بخش شماری از هنرمندان در خلق آثار مختلفی شده است.

[Arman.Leo]

دردانه های باسبی : سقوط هواپیمای منچستر یونایتد(بخش سوم ، ادامه ی بخش دوم)
"لین متیوز" خواننده انگلیسی موسیقی سبک های پاپ و محلی با خواندن ترانه ای با عنوان "دردانه های باسبی /Busby Babes " نه تنها یادآور درگذشتگان حادثه مونیخ شد، بلکه برای همیشه این عبارت را به عنوان نماد اختصاری ورزشکاران کشته شده منچستر یونایتد در مونیخ ثبت کرد.
اعضای گروه موسیقی "اسپینرز" در سال 1962 نخستین کسانی بودند که با سرودن و خواندن ترانه "گل های منچستر" به یادکرد این حادثه پرداختند.
موریسی خوانند متولد منچستر در سال 2004 ترانه "سانحه هوایی مونیخ 1958" را در آلبوم "خون ایرلندی، قلب انگلیسی" ارایه کرد.
سال گذشته نیز گروه موسیقی انگلیسی "فیوچرهدز" با ترانه ای با عنوان "اخبار و قدردانی" یاد کشته شدگان حادثه مونیخ را گرامی داشتند.
در سال 1998 شبکه تلویزیونی "آی.تی.وی" در چهلمین سالگرد حادثه مونیخ مستند سه قسمتی را با عنوان "مونیخ: پایان یک رویا" تولید و پخش کرد.
در بهرام (بری) نویدی سینماگر 47 ساله ایرانی تبار مقیم لندن نیز از یکی دو سال قبل در حال نگارش فیلم نامه ای درباره حادثه 1958 مونیخ برای تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی در یکی از کمپانی های بزرگ هالیوودی است.
در سال 2006 شبکه تلویزیونی "بی.بی.سی" یک سریال مستند/داستانی با عنوان "بازماندگان فجایع" ساخت که یکی از قسمت های آن به بررسی حادثه مونیخ و تبعات آن از زبان بازماندگان آن و وابستگانشان اختصاص داشت.
در پنجاهمین سالگرد حادثه مونیخ مراسم مختلفی در منچستر، لندن و مونیخ برپا شده است. مراسم رسمی یدبود مذهبی سالگرد این حادثه در ورزشگاه اولدترافورد با حضور اعضای کنونی و گذشته تیم، از جمله سر الکس فرگوسن سرمربی کنونی تیم و نزدیک به 70 هزار نفر برگزار شد و "گوردون براون" نخست وزیر بریتانیا نیز پیام اختصاصی برای آن ارسال کرد.
براون در پیام خود گفت: من هم مانند بسیاری به عنوان یک پسر جوان از شنیدن تراژدی باورنکردنی مونیخ شوکه شدم."
علاوه بر شبکه های سراسری رادیویی، تلویزیونی و اینترنتی، شبکه اختصاصی تلویزیونی کابلی "ام.یو.تی.وی" متعلق به باشگاه منچستر یونایتد نیز از هفته ها قبل برنامه های متعددی را در این باره پخش کرده است. اغلب شبکه های تلویزیونی نیز مراسم یادبود اختصاصی روز چهارشنبه در اولدترافورد را مستقیما پخش کردند.
در سال های اخیر حادثه فرودگاه مونیخ از جهات بسیاری دستمایه تحقیقات پژوهشگران ورزش و جامعه شناسان واقع شده است. تیمی که دچار حادثه شد از نخستین مواردی بود که موجب بروز احساسات ملی و بالا گرفتن غرور جوانان به خاطر یک تیم ورزشی به خصوص فوتبال بود. این احساسات هم نسبت به کل تیم بود و هم نسبت به تک تک بازیکنان تیم به عنوان چهره های برگزیده جامعه و مدل های برتر و موفق اجتماعی برای جوانان مطرح بودند.
حادثه مونیخ اگرچه ضربه مهلکی به منچستر یونایتد وارد کرد، ولی فوتبال حرفه ای باشگاهی را نه تنها در انگلیس، بلکه در سراسر جهان در ابعادی گسترده تر به قلب و ذهن میلیون ها هوادار این ورزش وارد کرد.
از زمان این حادثه بود که هواداران فوتبال ضمن ابراز همدردی برای قربانیان و خانواده هایشان در خوشی بازیکنان محبوب خود (به عنوان نمونه تحقق یافته آرزوهای عملی نشده خود) خندیدند و در غم آنان با آنان گریستند.

با گذشت نیم قرن از حادثه مونیخ، فوتبال از صرفا یک "بازی زیبا" و ورزش پرطرفدار به صنعت و بازاری پر سود و سرشار از زرق و برق و تبلیغات تبدیل شده، ولی اصرار بر گرامی داشت تراژدی مونیخ توسط صاحبان منچستر یونایتد و هواداران آن نشانگر آن است که روح معنویت و احساسات بی شائبه و خالص، همچنان برای زنده نگاه داشتن جایگاه ویژه این ورزش در بین هواداران در بحبوحه مادی گری و قهرمانی محوری حاکم بر آن لازم است.

[Arman.Leo]

دوستان این قسمت بالا بنابر درخواست لئو جان قرار داده شده ...
توضیحی تقریبا کامل درمورد حادثه ی سقوط هواپیما ...
ایشون خواستن خلاصه بگید ولی من کامل گذاشتم بقیه کامل استفاده ببرن ...
دلیل اینی هم که سه تا پست صرف شد ، به دلیل این بود که شما خسته نشید و بتونید تو 3 زمان به راحتی بخونید ....
اگر هم با این ایده مخالفید که شرمنده بگید تا حذف کنم و همه رو تو یک پست بنویسم ...

[ALEX-ss]

[QUOTE=R.BAGGIO.10;97277]اون که آره شاتل که واقعا افتضاحه.


ما هیچی نمیدونیم شما که میدونید داداش نیما به ما هم یاد بده.اتفاقا حنا و بابا لنگ دراز شرف داره به تموم امریکن پایها.
شما که منحرف نیستی به ما بگو پیام فیلم چیه؟
اخه فیلمی که طنز جنس + یه چه پیامی داره.



به به چه عجب رخ نشون دادی پسرم. ببین گل پسر بابا اون فیلم ها فقط پیامش خنده هست همین نکنه انتظار داشتی اگر نگاشون کنی بهت اسکار بدن.

پسرم من که واست همه کارتون ها رو خریدم چرا جلو مردم بی آبرو بازی در میاری در ضمن گل پسرم من که یادت ندادم تو کار بزرگتر ها فضولی کنی و دخالت کنی..پسرم همه که مثل تو دست به آچار نیستند و فنی نیستند مث تو......حالا یه بوس به بابایی بده برو الان خاله شادونه شروع میشه بدو بابایی