عجب روزی بود! بازی اول من در خانه با پیراهن تیم جدیدم اف سی سیدنی، به طرز باورنکردنی هیجان انگیز بود!
همه چیز از وقتی شروع شد که من چند ساعت قبل از شروع بازی با ماشینم به استادیوم رسیدم (این برای بازیکنان ایتالیایی که عادت دارند حتی در عصر بازیهای خانگی هم با یکدیگر در هتل باشند، کمی غیر عادی است اما این مسئله عادت معمول دیگر جوامع ورزشی مثلا NBA است). در زمین خبر فوق العاده فروخته شدن تمام بلیطها را شنیدم (این بازی با 35419 تماشاگر در یک بازی رسمی یک رکورد جدید محسوب می شود).
“The Cove” پر شور و شوق ترین سکوی هواداران آبی آسمانیها – با شور و شوق باورنکردنی از من استقبال کردند و واکنش تماشاگران هم فوق العاده بود: پیراهن های شماره 10 پرتعداد، شعارها، بنرها و تشویقهای زیاد برای من؛ فقط می خواهم بگویم:
متشکرم! عکس در گالری در تصور اتفاقی که افتاد، کمکتان می کند...
نتیجه (3-2 مقابل نیوکاسل جتس) مشخصا نمیتواند برای ما راضی کننده باشد، اما ما نسبت به بازی اول پیشرفت کرده ایم و این برای آینده به ما امید می دهد. ما به خوبی می دانیم که باید به سختی کار کنیم تا بهترین بازیمان را ارائه دهیم، هم به عنوان یک بازیکن و بالاتر از همه چیز به عنوان یک تیم.
شخصا برای من ... خب، چشیدن دوباره مزه گل حس فوق العاده ای بود ... من خوشحالم که اولین گلم در ای-لیگ در خانه به ثمر رسید، باوجود اینکه مشخصا برای خوشحال بودن باید برنده شد: امیدوارم این پیروزی در بازی بعدی به دست بیاید (دربی مقابل واندرز در 7:45 به وقت استرالیا).
مرسی بابت پیام های "تمام نشدنی" که در فیسبوک و توییتر من ارسال میکنید: آنها انرژی مضاعفی در این ماجراجویی جدید و هیجان انگیز به من می دهند.
به زودی میبینمتون
الساندرو
13-10-2012