شب شعر

[ALEX-ss]

به نام خدا

سلام به تمام دوستان گلم و سلام مخصوص خدمت مدیریت محترم که لطف کردند و اجازه دادند که من این تاپیک و ایجاد کنم

دوستان همان طور که توضیح دادم در پست های قبلی فرهنگ و ورزش مکمل هم هستند و رشد دهنده هر باشگاه فرهنگی و ورزشی یا انجمن های فرهنگی و ورزشی ادبیات غنی هستش و از آن جهت که ایرانیان طبع شعر بسیار غنی دارند و ریشه بسیار قدیمی در تاریخ ایران دارد
با نظر مدیریت محترم این قدم رو در جهت رشد و ارتقا انجمن برداشتیم.

شاد و پیروز باشید


قوانین تاپیک شب شعر:

1- از گذاشتن عکس و شکلک در پست ها خودداری کنید.

2- از گذاشتن پی در پی شعر و دادن پست پشت سرهم خودداری کنید. (پست پشت سرهم توسط مدیران پاك خواهد شد!)

3- هرپست فاقد شعر ، پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

4- تشكر كردن ( پسندیده) با دادن پست اسپم محسوب شده و پاک خواهد شد.

5- هر كاربر در روز تا حداكثر 3 شعر مي توانند ارسال كنند.(شعر اضافي پاك ميشود)

6-لطفا از گذاشتن شعر های سیاسی و خلاف موازین جمهوری اسلامی ایران خود داری کنید

7. لطفا اشعاری که در حد 2 تا یا سه کلمه ای و بلعکس را قرار ندهید.

[ستاره 7]

طی شد اين عمر تو دانی به چه سان ؟
پوچ و بس تند چنان باد دمان
همه تقصير من است اين و خودم مي دانم كه نكردم فكري،كه تأمّل ننمودم روزي ، ساعتي يا آني كه چه سان مي گذرد عمر گران؟
كودكي رفت به بازي ، به فراغت ،به نشاط
فارغ از نيك و بد و مرگ و حيات
همه گفتند: كنون تا بچه است بگذاريد بخندد شادان
كه پس از اين دگرش فرصت خنديدن نيست،بايدش ناليدن
من نپرسيدم هيچ ، كه پس از اين ز چه رو ، نتوان خنديدن نتوان فارغ و وارسته ز غم ،‌  همه شادي ديدن؟
همچو مرغي آزاد   هر زمان بال گشادن؟
سر هر بام كه شد خوابيدن؟
من نپرسيدم هيچ ، كه پس از اين ز چه رو بايدم ناليدن؟
هيچ كس نيز نگفت
زندگي چيست،چرا مي آييم………؟
بعد از چند صباح به چه سان بايد رفت؟ به كجا بايد رفت؟
با كدامين توشه به سفر بايد رفت؟
من نپرسيدم هيچ،هيچكس نيز به من هيچ نگفت.
نوجواني سپري گشت به بازي،به فراغت،به نشاط.
فارغ از نيك و بد و مرگ و حيات بعد از آن باز نفهميدم من،كه چه سان عمر گذشت؟
ليك گفتند همه كه جوانست هنوز،بگذاريد جواني بكند ،
بهره از عمر بَرَد كامروايي بكند. بگذاريد كه خوش باشد و مست،
بعد از اين باز ورا عمری هستيك نفر بانگ بر آورد كه او از هم اكنون بايد فكر آينده كند.
ديگري آوا داد: كه چو فردا بشود  فكر فردا بكند.
سومي گفت:همانگونه كه ديروزش رفت ،بگذرد امروزش،
همچنين فردايش با همه اين احوال  من نپرسيدم هيچ ، كه چه سان دي بگذشت
آن همه قدرت و نيروي عظيم به چه ره  مصرف گشت؟
نه تفكّر، نه تعمّق و نه انديشه دمي،
عمر بگذشت به بی حاصلي و مسخرگي.
چه تواني كه زكف دادم مفت،من نفهميدم و كس نيز مرا هيچ نگفت.
قدرت عهد شباب،مي توانست مرا تا به خدا پيش بَرَد،
ليك بيهوده تلف گشت جواني هيهات آن كساني كه نمي دانستند زندگي يعني چه
رهنمايم بودند، عمرشان طي می گشت بیخود و بیهوده،
ومرا مي گفتند كه چو آن ها باشم، كه چو آنها دايم
فكر خوردن باشم،فكر گشتن باشم، فكر تأمين معاش،
فكر ثروت باشم، فكر يك زندگي بي جنجال ،فكر همسر باشم.
كس مرا هيچ نگفت
زندگي ثروت نيست، زندگي داشتن همسر نيست،
زندگاني كردن فكر خود بودن و غافل ز جهان بودن نيست،
من نفهميدم و كس نيز مرا هيچ نگفت. اي صد افسوس كه چون عمر گذشت
حال می پندارم هدف از زیستن این است رفیق
من شدم خلق كه با عزمي جزم
پاي از بند هواها گُسَلَم گام در راه حقايق بنهم
با دلي آسوده ، فارغ از شهوت و آز وحسد و كينه و بخل ،
مملو از عشق و جوانمردي و زهد در ره كشف حقايق كوشم،
شربت جرأت و امّيد و شهامت نوشم،زره جنگ براي بد و نا حق پوشم
ره حق پويم و حق جويم و پس حق گويم آنچه آموخته ام
بر دگران نيز نكو آموزم شمع راه دگران گردم و با شعله ي خويش ،
ره نمايم به همه گر چه سرا پا سوزم.
من شدم خلق كه مثمر باشم،
نه چنين زائد و بي جوش و خروش،
عمر بر باد و به حسرت خاموش
اي صد افسوس كه چون عمر گذشت
معنيش مي فهمم كاين سه روز از عمرم به چه ترتيب گذشت
كودكي بي حاصل،نوجواني باطل،وقت پيري غافل
به زباني ديگر
كودكي در غفلت ،نوجواني شهوت،در كهولت حسرت

[Fc Bayern München]

صدای سوز دل شهریار و ساز حبیب

چه دولتی است به زندانیان خاک نصیب

به هم رسیده در این خاکدان ترانه و شعر

چو در ولایت غربت دو همزبان غریب

روان دهد به سر انگشت دلنواز به ساز

که نبض مرده جهد چون مسیح بود طبیب

صفای باغچه قلهک است و از توچال

نسیم همره بوی قرنفل آید و طیب

به گرد آیه توحید گل صحیفه باغ

ز سبزه چون خط زنگار شاهدان تذهیب

دو شاهدند بهشتی بسوی ما نگران

به لعل و گونه گلگون بهشت لاله و سیب

چو دو فرشته الهام شعر و موسیقی

روان ما شود از هر نگاهشان تهذیب

مگر فروشده از بارگاه یزدانند

که بزم ما مرسادش ز اهرمن آسیب

صفای مجلس انس است شهریارا باش

که تا حبیب به ما ننگرد به چشم رقیب




استاد شهریار

[فاطمه فرشته ي آبي]

كاش ادم پيرو شيطان نبود يا ز گندم او نمي كردي خورشت كاش شيطان دشمن ادم نبود تا كه بوديم ما دائم در بهشت كاش مي شد با اجل پيكار كرد تا كه خط مي خورد مرگ اين لفظ زشت كاش مي شد كاش ها مي شد يقين تا ادمي ز باور مي نوشت

[Fc Bayern München]

تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید

مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر

که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید

جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب

که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید

چه جور کز خم چوگان زلف مشکینت

بر اوفتاده مسکین چو گو نمی‌آید

اگر هزار گزند آید از تو بر دل ریش

بد از منست که گویم نکو نمی‌آید

گر از حدیث تو کوته کنم زبان امید

که هیچ حاصل از این گفت و گو نمی‌آید

گمان برند که در عودسوز سینه من

بمرد آتش معنی که بو نمی‌آید

چه عاشقست که فریاد دردناکش نیست

چه مجلسست کز او های و هو نمی‌آید

به شیر بود مگر شور عشق سعدی را

که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید


سعدی شیرازی

[omid2]

بزرگترین اشتباهم این بود که فکر می کردم برای منی!!

زیادی وابسته ات شدم ... !

اشتباهم این بود که واقعیت را میدیدم و چشمانم را می بستم...

اشتباهم این بود که دستانت را در دست دیگری میدیدم و گرمایش را من حس میکردم!!!

اشتباهم این بود که تو را در ذهنم جور دیگری ساختم و با آن زندگی کردم...

نمی دانم چرا اینهمه اشتباه را سالها تکرار کردم

با اینکه می دانستم اشتباه است عاشقت شوم، ولی شدم

با آنکه می دانستم اشتباه است دوستت داشته باشم، ولی داشتم..

و حال پس از گذر سالها ، بااینکه در قلبم نیستی اما...

سایه وجودت بر جانم جاریست .

[ALEX-ss]

بر سنگ قبر من بنويسيد خسته بود
اهل زمين نبود نمازش شكسته بود
برسنگ قبر من بنويسيد شيشه بود
تنها از اين نظر كه سراپا شكسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد پاك بود
چشمان او كه دائماً از اشك شسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد اين درخت
عمري براي هر تيشه و تبر دسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد كل عمر
پشت دري كه باز نمي شد نشسته بود

[Fc Bayern München]

بعد از آن برخاست و عزم شاه کرد

شاه را زان شمه‌ای آگاه کرد

گفت تدبیر آن بود کان مرد را

حاضر آریم از پی این درد را

مرد زرگر را بخوان زان شهر دور

با زر و خلعت بده او را غرور


مولوی

[ALEX-ss]

چه دلتنگم چه دلتنگم
دارم با غصه می جنگم
دارم با غصه می جنگم

تمام حرف من با تو با عکس و جای خالیته
حالا من موندم و یادت مگه این حرفا حالیته
مگه این حرفا حالیته


چه نا آرومه قلب من
چه بی تابه دل و جونممیخوام از تو خبردار شم
کجا هستی نمی دونم
چه دلتنگم چه دلتنگم
هنوز بی تاب بی تابم
دارم با غصه می جنگم


دلم تنگ صدای تو
می خوام باشم کنار تو
دل زخم خورده عاشق
هنوزم چشم به راه تو

چه دلتنگم چه دلتنگم
دارم با غصه می جنگم
چه دلتنگم چه دلتنگم
دارم با غصه می جنگم
دارم با غصه می جنگم

[Fc Bayern München]

بیایید ای کبوترهای دلخواه!

بدن کافورگون، پاها چو شنگرف

بپرید از فراز بام و ناگاه

به گرد من فرود آیید چون برف

سحرگاهان که این مرغ طلایی

فشاند پر ز روی برج خاور

ببینمتان به قصد خودنمایی

کشیده سر ز پشت شیشهٔ در

فرو خوانده سرود بی‌گناهی

کشیده عاشقانه بر زمین دم

به گوشم با نسیم صبحگاهی

نوید عشق آید زآن ترنم

سحرگه سر کنید آرام آرام

نواهای لطیف آسمانی

سوی عشاق بفرستید پیغام

دمادم با زبان بی‌زبانی

مهیا، ای عروسان نوآیین!

که بگشایم در آن آشیان من

خروش بالهاتان اندر آن حین

رود از خانه سوی کوی و برزن

نیاید از شما در هیچ حالی

وگر مانید بس بی‌آب و دانه

نه فریادی و نه قیلی و قالی

بجز دلکش سرود عاشقانه

فرود آیید ای یاران! از آن بام

کف اندر کف‌زنان و رقص رقصان

نشینید از بر این سطح آرام

که اینجا نیست جز من هیچ انسان

بیایید ای رفیقان وفادار!

من اینجا بهرتان افشانم ارزن

که دیدار شما بهر من زار

به است از دیدن مردان برزن




ملک الشعرا محمد تقی بهار

[مورینیو...]

این شعر ها از خودم نیست ولی خیلی قشنگند
1/ امیدوار است آدمی به خیر کسان مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان
اینم در جواب آدم های نادون بگین خوبه
2/ تامل کنان در خطا و ثواب به از ژاژخوایان حاضر جواب
3/ گر ترک وداع کرده ام معذورم تو جان منی وداع جان آسان نیست