بالاخره بعد از 3 بازی و خراب کردن 10 گل در یک بازی تونستیم 3 امتیاز روبگیریم.
وقتی با خودم فکر می کنم می بینم که تیم پرسپولیس با افشین قطبی با اون صلابت شروعکرد و در آخر فصل در دقایق آخر قهرمانی رو بدست آورد خیلی واسم سخت میشه که روی این تیم بعنوان شانس قهرمانی نگاه کنم.
تیم اصلآ فوتبال قشنگی بازی نمی کنه و توی این 3 بازی نه بازی زیبا دیدم و نه روند پیشرفت.
حداقل شاید به کرانچار ثابت شده باشه که نوروزی یا بائو نمی تونن مرد روز های حساس باشند
این که یه بازیکن برای گل زدن به اندازه یک نیم فصل گل خراب کنه اصلآ خوب نیست.
خط دفاعی هم که از تیمی هم که تا اینجا ضعیف ترین خط حمله رو داشته بود گل خورد و چند تا هم اول بازی با درخششمعمار زاده نخوردیم.
البته حساب بعضی از بازیکنها مثل شیث رضایی و یا حتی معمارزاده از بقیه بازیکنهای ضعیف جداست.
تعویض ها هم خوب بود و پروین با اومدنش و زدن یک گل شاید خئدش رو برای بازی بعدی فیکس کرده باشه.
بازی بعدی با آمدن علیرضا محمد و کلاه کج شاید بازی زیبا هم از پرسپولیس ببینیم.
من از اون دسته از پرسپولیسی ها هستم که 3 امتیازی رو دوست دارم که از یه بازی زیبا بدست اومده باشه نه از اتفاق
به امید روز های بهتر