♥حرف هاي خودموني هوادران يوونتوس♥

[AlexDelpiero]

همگی بروید ( انتقادی بر یوونتوس امروزی )


این بازیکنان به همراه دل نری از ان یوونتوس نیستند و باید همگی از این تیم بروند. جیجی دل نری که با پشتیبان یک کارنامه نه چندان بزرگ به بزرگ ترین تیم سرزمین چکمه ای امد نتوانست انچه که دلخواه خانواده بیانکونریست را کسب و موفقیتی به دست بیاورد. او بیش از گذشته بانوی پیر را وارد بحران کرد و کارنامه ای که تا به اینجا از ان خود کرده ضعیف تر از زمان مربیگری چیرو فرارا و البرتو زاکه رونی ست.

این روند نزولی برای پرافتخارترین تیم ایتالیا قابل پذیرش نیست. تیمی که پس از بازگشت به سری ا دو فصل نسبتا موفق داشت اما در نزدیکی پایان فصل دوم از بازگشت اهسته اهسته روند نزولی به خود گرفت و پایه های ناکامی اش با شکل جدیدی راه موفقیت را از ان این گروه گرفت و چهره سیاهی به انان هدیه کرد تا به اینجا رسید که برابر هر رقیبی سر تعظیم فرود می اورد.

فصل گذشته زمانی که چیرو بر روی نیمکت نشسته بود نتایجی عجیب رقم می خورد و این نتایج موجب شد تا مدیران عکس العمل نشان داده و وی را از مربیگری برکنار کنند اما با امدن زاکه نیز شرایط تغییر چندانی نکرد و همگی از فصل اینده که در حال حاضر در ان به سر می بریم صحبت کردند و قول بزرگی دادند اما چنین نشد.

شاید اگر ناکامی های فصل گذشته برابر برخی از تیم های کوچک با جدیت بیشتری بررسی می شد امسال شاهد برتری لچه و یا بولونیا نبودیم. بولونیایی که روز گذشته یوونتوس را در خانه شکست داد در در 31 سال اخیر نتوانسته بود در تورینو به برتری برسد و این رکورد روز گذشته با یوونتوس دل نری شکست ! و افسوس یوونتوسی ها را در بر داشت .

حالا خشم ویژه ای را پس از خشم و عصبانیت اندره ا انیلی نزد هواداران شاهد هستیم. گروهی که یک لحظه نیز تیم شان را تنها نگذاشتند شایسته این تیرگی و ناخرسندی نیستند.هیچ کس چنین نمایشی را از قرمز و ابی های بولونیا انتظار نداشت اما یوونتوسی ها به اندازه ظاهر شدند که ارزوهای مهره های بولونیا به تحقق پیوست.

گذشتن از انگیزه و قدرتی که بازیکنان بولونیا برابر بانوی پیر داشتند کار ساده ای نبود اما این انگیزه و قدرت چطور در انان زنده شد ؟ زمانی که شاگردان که البته بهتر است بگوییم تیم دل نری در هفته های گذشته و در طول فصل نمایش های ضعیف از خود ارائه کردند و برابر هر حریف کوچکی تسلیم شدند، زمانی که دروازه خود را برابر هر مهاجمی باز شده دیدند و زمانی که اعتماد خود را گم کردند، به رقبا اجازه دادند که به انان حمله کنند و در هر استادیومی انان را شکست دهند حتی اگر این ورزشگاه، خانه یوونتوسی ها باشد.

این یووه هیچ شباهتی به یوونتوس همیشگی ندارد. یوونتوسی که حتی پس از بازگشت به سری ا خوب و هماهنگ کار می کرد این نبود و چنین افتضاح ظاهر نمی شد. اینکه چه چیزی یوونتوس کنونی را نجات می دهد به درستی مشخص نیست اما اگر اندره ا به فکر تیمی ای که وارث اش شده و می خواهد همان تیم پدربزرگش باشد بهتر است که بیشتر و عمیق تر بیاندیشد.

یووه ای که او مدیرش است در تابستان گذشته حرکتی ناخوشایند را برابر برخی ستاره های قدیمی که روزهای بزرگ و زیادی را همراه پیراهن سیاه و سفید یووه سپری کردند نشان داد. بازیکنانی نظیر دیوید ترزگه و مائورو کامورانزی که بدون برگزاری بازی خداحافظی از یوونتوس رفتند و هواداران و این بازیکنان تاکید کردند که امیدوارند روزی بازگردند و شاهد چنین حرکتی باشند زیرا یوونتوس و تیفوسی هایش را دوست دارند. انان به واقع شایسته احترام و چنین حرکتی اند.

اندره ا در ادامه مربی ای را برگزید که با کارنامه گذشته خود نمی توانست امیدی به قهرمانی با او داشت و بازیکنانی خرید که ستاره نبودند. برخی از انان موثر و مقتدر کار کردند اما برخی که باید کمله اکثریت را برای این گروه استفاده کنیم حتی در حد نیمکت نشینی یووه نیز نیستند.

یوونتوس تیمی ست که نیمکت و تیم اصلی اش تفاوتی با یکدیگر نباید داشته باشد. تیمی که لیستی پرستاره داشته و همواره بهترین و نامی ترین بازیکنان را در ترکیبش می دیده حالا حال و روزی دارد که با خرید یک بازیکن معمولی خوشحال و امیدوار می شود!

بازیکنانی به مانند گریگرا، صالی امیجیچ، رینائودو، مارتینز که هرگز در خواب و رویا نام یوونتوس را نمی دیدند در این تیم بازی می کنند و دل نری انان را بازیکنان ایده ال می داند ! در کنار انان مهره هایی نظیر اکوئیلانی و ملو حضور دارند که اگر کمی به انان تخفیف دهیم باید انان را بازیکنان متوسط بنامیم.

این گروه نیز شدیدا توجه دل نری را جلب می کنند و مربی به بازی انان دل بسته و امیدوار است با انان جام قهرمانی را بالای سر ببرد ! رویایی غیرقابل دسترس که ثابت کرده یک تیم با گروهی بازیکن متوسط که عادت به نتایج متوسط و کم سر و صدا دارند هرگز دست یافتنی نیست.

اندیشه های جیجی دل نری به اینجا ختم نمی شود او در شروع نیم فصل زمانی که جان لوئیجی بوفون اماده بازگشت به ترکیب شده بود گفت که من به گروه اهمیت می دهم و بوفون نیز در صورتی که اماده باشد به درون دروازه فرستاده خواهد شد و با اظهاراتی که می توانست نشان از بی احترامی به بزرگان تیم قلمداد شود جدال خود را با ستاره های انگشت شمار یووه اغاز کرد.

در کنار بوفون یک ستاره دیگر ایستاده که همچنان می تواند شخصیت تیمی یوونتوس را حفظ کند و ان الساندرو دل پیروست. کاپیتانی افسانه ای که نه تنها با نمایش های بی نظیر تیم را در برهه های مختلف یاری داده بلکه با رفتار و خصوصیات خود ثابت کرده انسانی منحصر به فرد است.

او نیز با تدابیر دل نری به نیمکت رفت تا زوج متری و تونی که نمی شود با به ثمر رساندن چند گل انان را مهاجمینی گلزن و بزرگی دانست که بانوی پیر در طول تاریخ داشته، هنر خود را نشان دهند. هنری که با شرایط و سیستمی که در کالبد یوونتوس دل نری دمیده شده تاثیری عمیق نخواهد داشت.

این گروه از بازیکنان در کنار مربی ای که توان به پیروزی و قهرمانی رساندن یوونتوس کبیر را ندارد باید هر چه سریعتر این مجموعه را ترک کنند تا راه برای بازساری تیمی مقتدر که در ان ستاره های زیادی حضور دارند باز شود و مدیران نیز به فکر بازساری تیمی باشند که در ان احترام به ستاره های معنا داشته باشد.

هواداران بانوی پیر، تیمی را می خواهند که در ان ستاره های محبوب و دوست داشتنی شان که در کنار این تیم سال های زیادی زندگی کردند و لحظات بزرگی را به انان هدیه کردند مورد احترام قرار گیرند و دیگر اخباری از بی احترامی و خداحافظی سرد با انان و یا مشکل بر سر قیمت قرارداد نباشد.

ارزش و اعتباری که یوونتوس باید برای ترزگه، کامورانزی، ندود، زیدان قائل شود پنهان نیست و یا احترامی که این تیم برای کاپیتانی که هجده سال در کنارشان مانده. یوونتوس هرگز شایسته این حرکات نیست و نباید با بزرگانش چنین رفتار کند که بهانه ای برای انتقاد و انتشار مطالبی در این خصوص باشد که شماره 17 گلزن انان در مصاحبه ای از علاقه خود به برگزاری بازی خداحافظی بگوید و تاکید کند که علاقه دارد با هواداران خداحافظی مناسبی داشته باشد.

یا شماره ده فراموش نشدنی اش الکس، در نامه ای واکنش نشان دهد و بنویسد علاقه من به یووه بی حد و اندازه است و با پول قابل قیاس نیست و در حرکتی که شخصیت و علاقه او را بار دیگر ثابت کرد صحبت از امضای قراردادسفید برای اخرین قرارداد ورزشی اش کند تا همانند خواسته تیفوسی ها او با پیراهن سیاه و سفید از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

امیدواریم یوونتوس روند کنونی خود را تغییر داده و شکل و شمایل یک تیم قابل احترام و بزرگ که عادت همیشگی اوست را بار دیگر کسب و بر قله فوتبال اروپا بنشیند. به امید ان روز.