ویژگی های منحصر به فرد پل طبیعتلیلا عراقیان طراح پل طبیعت معتقد است که پل های شهر تنها بستری برای عبور و مرور نیست، بلکه می توان از آن ها به عنوان محیطی برای رفتاری مناسب و خلق شرایط دلخواه از آن ها استفاده کرد. مانند پل خواجو که زمانی محیطی بود برای دیدارهای عمومی، شعرخوانی و کتابخوانی، و وجود چایخانه های سنتی نیز تجربه ی دلنشینی را در این پل خلق می کرد.

پل طبیعت، نیز از این قاعده مستثنی نیست، ويژگی هایی که برای این پل در نظر گرفته شده، آن را به یک فضای پویا و سرزنده تبدیل کرده است. مکانی که تمامی اقشار مختلف قادر به بهره مندی از آن می باشند.
در ابتدای کار، ويژگی و ایده ای که برای این پل در نظر گرفته شد این بود که این پل مکانی برای ماندن، نشستن روی نیمکت ها و حاشیه های این پل باشد و تنها برای عبور و مرور و رفتن از نقطه ای به نقطه ی دیگر نباشد.
یکی دیگر از ایده های اصلی این بود پل تنها مانند دو پاره خط نقطه را به هم وصل نکند، بلکه این امکان ایجاد شود تا چندین شاخه منشعب در هر سمت ایجاد شود و حتی تا نقاط دورتر که پارک های طالقانی و آب و آتش قرار گرفته اند، گسترش و ادامه یابد. در پارک طالقانی پل به چندین شاخه منشعب می شود که باعث می شود چندین ورودی به این پارک وجود داشته باشد.
در حالی که اکثر پل ها در یک مسیر صاف و یکنواخت ساخته می شوند، پل طبیعت قرار شد که ترکیبی از چند منحنی و پیچ و قوس های متفاوتی باشد، تا به جذابیت پل بیافزاید. از آنجا که انتهای مسیر در پل طبیعت دیده نمی شود باعث می شود افراد به گشت و گذار در این پل ادامه دهند و از زیبایی های بیشتری در طول مسیر لذت ببرند.
ایده ی بعدی تلاش بر این بود که این پل کمترین دخالت را در طبیعت داشته باشد و ستون ها و نقاط ابتدا و انتهای پل در جایی ساخته شوند که کمترین درخت را دارند.