.:| جام کنفدراسیون ها 2013 : تیم های حاضر |:.

[aminam]

ژاپن

نگاه کلی:

لقب: Samurai Blue (سامورایی های آبی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1921 (1300)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آسیا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 4 قهرمانی (1992، 2000، 2004 و 2011) در مسابقات جام ملت های آسیا
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2001
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 4
بهترین نتیجه: نائب قهرمان (2001)
رنکینگ جهانی: 32
بهترین رنکینگ جهانی: 9 (فبریه 1998)
بدترین رنکینگ جهانی: 66 (دسامبر 1992)
تاریخ صعود: 29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 29
سرمربی: آلبرتو زاکرونی (Alberto Zaccheroni)
ستارگان قبلی: کازویوشی میورا، شونسوکه ناکامورا، هیدِتوشی ناکاتا


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آسیا 2011
ژاپنی ها به دلیل قهرمانی در جام ملت های آسیا 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها، آن ها با تیم های اردن، سوریه و عربستان هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با تیم اردن بازی داشتند و در دقایق پایانی نیمه اول از این تیم یک گل دریافت کردند و نزدیک بود اولین بازی خود را با شکست به پایان برسانند که مایا یوشیدا در دقیقه 2+90 ناجی سامورایی ها شد و بازی را به تساوی کشاند.
در بازی دوم آن ها مقابل سوریه ای قرار می گرفتند که در بازی اولشان مقابل عربستان به پیروزی رسیده بودند. در این بازی که داوران ایرانی (محسن ترکی، حسن کامرانی فر، رضا سخندان) قضاوت آن را به عهده داشتند نیمه اول با گل هاسِبـِه به سود ژاپنی ها پایان یافت اما نیمه دوم دروازه بان ژاپن ایجی کاواشیما، به دلیل خطای پنالتی روی سانهریب مالکی از زمین مسابقه اخراج شد تا ژاپن 10 نفره شود. دروازه بان دوم تیم نیشیکاوا هم پس از ورود نتوانست پنالتی الخطیب را بگیرد تا بازی مساوی شود. اما ژاپن 10 نفره که نمیخواست در دومین بازی هم امتیاز از دست دهد توسط بازیکن تعویضی خود شینجی اوکازاکی یک پنالتی بدست آورد تا کیسوکه هوندا با گل کردن این پنالتی تیم 10 نفره اش را به پیروزی برساند.
بازی پایانی دور گروهی با عربستانی بود که بر خلاف انتظارها با شکست در دو بازی قبلی از دور مسابقات حذف شده بود. ژاپن برای ماندن در صدر گروه نیاز به نتیجه سنگینی نداشت اما با 5 گل تیم عربستان را در هم شکست و با اقتدار کامل به مرحله حذفی این رقابت ها راه یافت.

9 ژانویه 2011 (19 دی 1389) ==> ژاپن 1-1 اردن
13 ژانویه 2011 (23 دی 1389) ==> سوریه 1-2 ژاپن
17 ژانویه 2011 (27 دی 1389) ==> عربستان 0-5 ژاپن

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

در مرحله ی یک چهارم نهایی ژاپن، میزبانِ میزبان رقابت ها قطر بود. در این بازی شینجی کاگاوا با زدن دو گل ستاره ی تیمش بود اما گل پیروزی بخش ژاپن برای صعود را دقیقه 89 ماساهیکو اونوها به ثمر رساند تا قطر، میزبان رقابت ها در مرحله ی اول حذفی از مسابقات کنار برود. این بازی باز هم برای ژاپنی ها یک محروم در پی داشت و مایا یوشیدا به دلیل خطای پنالتی کارت زرد دوم خود را گرفت و از زمین مسابقه اخراج شد.

21 ژانویه 2011 (1 بهمن 1389) ==> ژاپن 3-2 قطر

در مرحله نیمه نهایی، ژاپن با کره ی جنوبی بازی داشت. تیمی که در مرحله ی قبلی در وقت اضافه توانست ایران را حذف کند. ژاپنی ها، در مسابقات رو در رو با کره جنوبی از 83 مسابقه قبلی خود تنها موفق به کسب 9 برد شده بودند و این بازی فرصتی بود که تعداد بردهای خود را در برابر این تیم دو رقمی کنند. بازی در وقت قانونی 1-1 به اتمام رسید و در وقت های اضافه اول این ژاپن بود هوسوگای به گل برتری رسید تا ژاپن خود را برای چهارمین بار در فینال این رقابت ها ببیند اما مدافع کره ای ها هوانگ جائه وون در دقیقه 120 گل تساوی را زد تا اولین فینالیست در ضربات پنالتی مشخص شود. از کره ای ها انتظار می رفت با توجه به زدن این گل در لحظات پایانی با روحیه ای دو چندان در پنالتی ها حضور داشته باشند اما آنها در ضرباتشان ناکام بودند و هیچ یک از پنالتی هایشان تبدیل به گل نشد تا ژاپن برای چهارمین بار در شش دوره قبلی به فینال راه پیدا کند.

25 ژانویه 2011 (5 بهمن 1389) ==> ژاپن 2-2 کره جنوبی (در وقت اضافه و 3-0 در پنالتی ها)

در فینال، ژاپن با استرالیای پر قدرت که در نیمه نهایی ازبکستان را با شش گل در هم کوبیده بود بازی داشت. استرالیا دومین دوره ای بود که به عنوان یک عضو از کنفدراسیون آسیا به این رقابت ها صعود میکرد و دوره ی قبلی تا مرحله یک چهارم نهایی بالا آمده بود. این بازی در وقت قانونی گلی در پی نداشت اما در وقت های اضافه بازیکن اصالتاً کره ای ژاپنی ها، تاداناری لی برای ژاپنی ها گلی به ثمر رساند که این تیم را برای چهارمین بار قهرمان آسیا کرد.

29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389) ==> استرالیا 0-1 ژاپن (در وقت اضافه)

برنامه بازیها:
برزیل - ژاپن (استادیوم ناسیونال، بِرازیلیا - ساعت 23:30 25 خرداد 1392)
ایتالیا - ژاپن (آرِنا پِرنام***و، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 30 خرداد 1392)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - ساعت 23:30 1 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
زیر نظر مربی قبلی تاکِشی اوکادا، یک گروه از جوانان با استعداد در صحنه های بین المللی حضور پیدا کردند که در جام جهانی گذشته با شکست مواجه شدند. این نسل جدید کار خود را زیر نظر مربی جدید آلبرتو زاکرونی که پس از جام جهانی آفریقای جنوبی این مسئولیت را به عهده گرفت، ادامه داد. بردهای متوالی در بازی های دوستانه از جمله شکست 1-0 تیم قدرتمند آرژانتین و به دنبال آن نمایش تحسین برانگیزشان در جام ملت های آسیا که با شکست استرالیا در فینال برای چهارمین بار قهرمان این جام قاره ای شدند، این را نشان می دهد. مدت طولانی بود که سبک بازی ژاپن خلاقانه و روی پاس های نرم بود و در جام قاره ای از همین طریق به موفقیت رسیدند، در حالیکه زاکرونی در آخرین جام دوستانه کایرین، ترکیب تاکتیکی 3-4-3 را صورت آزمایشی امتحان کرد.


بازیکنان کلیدی:
کیسوکه هوندا (Keisuke Honda) هافبک زسکا مسکو، در طول جام جهانی گذشته و جام ملت های آسیا، خیلی زود خود را به عنوان ستاره جدید اثبات کرد و جای خالی هیدِتوشی ناکاتا (Hidetoshi Nakata) و شونسوکه ناکامورا (Shunsuke Nakamura) را در تیم پر کرد.
رهبران خط حمله شینجی کاگاوا (Shinji Kagawa) و همچنین شینجی اوکازاکی (Shinji Okazaki) که با سه گل بهترین گلزن تیمش در جام ملت های آسیا بود، هستند. در کنار هوندا (Honda)، یاسوهیتو اندو (Yasuhito Endo) نیز متخصص در ضربات آزاد می باشد در حالیکه مدافع شالکه 04 آتسوتو یوچیدا (Atsuto Uchida) بازیکن کلیدی در خط دفاعی است.

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ایجی کاواشیما (استاندارد لیـِژ)
2. ماساهیکو اینوها (جوبیلو ایواتا)
3. گوتوکو ساکای (اشتوتگارت)
4. کیسوکه هوندا (زسکا مسکو)
5. یوتو ناگاتومو (اینتر میلان)
6. آتسوتو اوچیدا (شالکه)
7. یاسوهیتو اندو (گامبا اوزاکا)
8. هیروشی کیوتاکه (نورنبرگ)
9. شینجی اوکازاکی (اشتوتگارت)
10. شینجی کاگاوا (منچستر یونایتد)
11. مایک هافینار (ویتِسِه)
12. شوساکو نیشیکاوا (سانفرس هیروشیما)
13. هاجیمه هوسوگای (بایر لورکوزن)
14. کِنگو ناکامورا (کاوازاکی فرونتیل)
15. یاسویوکی کونو (گامبا اوزاکا)
16. یوزو کوریهارا (یوکوهاما اِف مارینوس)
17. ماکوتو هاسِبـِه (ولفسبورگ)
18. ریوئیچی مائِه دا (جوبیلو ایواتا)
19. تاکاشی اینوی (آینتراخت فرانکفورت)
20. هیدِتو تاکاهاشی (اف سی توکیو)
21. هیروکی ساکای (هانوفر 96)
22. مایا یوشیدا (ساوتهمپتون)
23. شوئیچی گوندا (اف سی توکیو)