...::::میز گرد پایتخت نشینان ایتالیا - هواداران جالوروسی فصل 2012/13::::...

[INDECENT]

مثه اینکه تیم ششم نمیره یورو لیگ!!! با این اوصاف تکلیف آخرین سهمیه اروپایی در بازی فینال جام حذفی بین دو تیم رم و لاتزیو مشخص خواهد شد.

درسته الان که نگاه کردم دیدم 2 تیم به صورت مستقیمو یه تیم به صورت پلی آف میرن چمپینز لیگ و تیمای چهارم و پنجم + قهرمان جام حذفی میرن یورو لیگ .

خب اشکال نداره , رم پوزِ لاتزیو رو تو فینال میزنه و هم قهرمان میشه و هم میره یورو لیگ

[feri71]

درست وسط امتحانای نوبت دوم بود. ساعت 11 و خورده ای شب بود. تلوزیونُ روشن کردم و صداشُ بخاطر اینکه کسی رو اون موقع شب آزار نده روی سکوت گذاشتم و اصن متوجه نشدم گزارشگر بازی کی بود! یه بازی پرهیجان از رم و اینتر که در نهایت 2-1 بردیم با گلهای مکسس و پروتا . آخرشَم کاپیتان که مصدوم بود اومد و جام رو بالای سر برد. چِقَد کیف داد اون شب ، چِقَد لذت داشت اون شب! حالا پنج سال از اون بازی میگذره. از آخرین جاممون ، آخرین کوپا ایتالیا ، آخرین فصلی که فرانکو سنسی کبیر در بین ما بود...

اون شب مطمئن بودم این قهرمانی مقدمه ای خواهد بود برای موفقیت های آتی. غافل از اینکه روزای سختی در انتظارمون بود. به قدری اوضاع تغییر کرد که دیگه به رتبه های پنجم یا ششمی عادت کرده بودیم. مهمترین دلایلش رفتن مانسینی و ضعف روزلا سنسی در جذب مهره های کارآمد بود. به غیر از فصل 2009/10 که در سری آ و کوپا ایتالیا نایب قهرمان شدیم بقیه سالها رو در رتبه های ششمی و هفتمی گذروندیم. تحمل 5 سال بی جام موندن آسون نیست. یَنی میشه امشب این 5 به 6 تبدیل نشه؟ حال و هوای این روزای هوادارای متعصب رم وصف شدنی نیس. استرس بازی توو این یکی دو روزه نمیذاره به موقع بخوابیم و یا درس بخونیم! استرس برای قهرمان شدن ، کسب سهمیه اروپایی ، بردن دربی ، کسب ستاره نقره ای و از همه مهمتر پایان پنج سال بی جامی. امشب اگه ببریم همه این اتفاقا میُفته اما اگه ببازیم به هیچی نمیرسیم. یَنی این فصل به هیچ کدوم از اهدافمون دست پیدا نکردیم. بخاطر همینه که باید بگیم :"باخت در فینال ممنوع". حتی فکر اینکه امشب ببازیم غمگینَم میکنه. شاید حداقل برای لاتزیویی ها باختن قابل هضم تر باشه چون اولا براشون بحث ستاره نقره ای مطرح نیس و دوما در لیگ اروپا تونستن جزو 8 تیم برتر مسابقات باشن که اینَم خودش یه دستاورده. بنابراین امشب باخت رم با باخت لاتزیو خیلی فرق داره.

امشب یه مصدوم بیشتر نداریم و اونم کسی نیس جز مارتین استکلنبرگ. آرزو میکردم ای کاش حتی همین یه مصدومَم نداشتیم. ای کاش میتونست در قهرمانی رم نقش داشته باشه و با خاطره ای خوش به باشگاه بعدیش فکر کنه. پس لوبونت رو درون دروازه میبینیم و همین نکته بزرگترین ترس من در این بازیه. جلوی میلان داشت کار دستمون میداد که شانس آوردیم دروازه مون باز نشد اما جلوی ناپولی با اشتباهی که کرد ثابت شد که با وجود وفاداری که به رم داره اما شش دانگ نیس. من بازیای لاتزیو رو زیاد دنبال نکردم اما اونطور که میگن ظاهرا از لحاظ بدنی افت کردن و با باخت به کالیاری در آخرین بازیشون و قرار گرفتن در جایگاه پایینتر از رم هم مطمئنا از لحاظ روحی به اندازه رم نیستن. اینکه لاتزیویی ها در روزهای اخیر در یه کمپ تمرینی بخصوصی بودن تا از حواشی ایجاد شده توسط رسانه ها در امان باشَن میتونه دلیل خوبی برای اثبات افت لاتزیو باشه. یه تفاوت دیگه هم اینکه لاتزیو حدود سه ماه پیش بازی برگشت نیمه نهایی رو انجام داد ، اما رم تازه همین یه ماه پیش بود که در برابر اینتر صعودش رو قطعی کرد. این یه ماهه ما کاملا توو جو کوپا ایتالیا بودیم و شور و حال خاصی از این بابت داشتیم. مدتی بعد از اینکه فینالیست شدیم ، توتی در یه ویدئوی زیبا و موثر که توسط باشگاه ترتیب داده شده بود از هوادارا خواست تا به این بازی بیان و از تیم محبوبشون حمایت کنن. دیگه فقط همینُ بگم که امیدوارم امشب یه قهرمانی شیرین بدست بیاریم.

زنده باد جالوروسی