...::::میز گرد پایتخت نشینان ایتالیا - هواداران جالوروسی فصل 2012/13::::...

[feri71]

این دروازه ی متزلزل...
تابستون 2011 زمانی که ساباتینی بعد از کش و قوس های زیاد تونست سنگربان تیم ملی هلند رو با قیمت مناسب به ایتالیا بیاره ، تصور بر این بود که با توجه به سنی که داره تا 8 یا 10 سال دیگه دروازه جالوروسی بیمه خواهد بود! غافل از اینکه حالا حالاها قرار نبود این وضعیت آشفته به پایان برسه...
اجازه بدید یه مقدار برگردیم به عقب. دونی تونست طی دو/سه سال خودشُ بی رقیب نشون بده اما مصدومیتی که گریبانگیرش شد باعث شد تا سرجیو نهایت استفاده رو از این فرصت ببره. سرجیوی برزیلی در فصل 2009/10 که با نایب قهرمانی تلخ جالوروسی همراه بود عالی کار کرد و همین موضوع بود که مسئولان رم رو متقاعد کرد تا در نقل و انتقالات تابستون دنبال گزینه جدید نَرَن. اما در فصل بعد بود که افت شدیدِش شروع شد تا جایی که عامل بسیاری از باختهای رم در اواخر دوره رانیری تلقی میشد و با اومدن مونتلا در نیمه های فصل به طور کامل از ترکیب کنار گذاشته شد!

این جریانات گذشت تا رسیدیم به استکلنبرگ. مارتین در فصل ابتدایی خودش (فصل قبل) اصلا در حد انتظار ظاهر نشد. یَنی شاید اگه کورچی خودمونُ میذاشتیم هم آنچنان فرقی با عملکرد به جا مونده از استکی نداشت. گهگاه حتی شوتهای معمولی هم میتونستن عامل باز شدن دروازه ی جالوروسی باشن. در اوایل این فصل هم مارتین دچار مصدومیتی شد که این به معنی از دست دادن چند بازی بود. در این مدت گویکوچه آ به جاش بازی کرد. اما نکته جالب از اونجا شروع شد که زمن حتی بعد از سپری شدن دوران مصدومیتِش هم گویکوچه آ رو انتخاب اول خودش میدونست اما با رفتن زمن و ناشی گریهایی که از این اروگوئه ای دیده بودیم چاره ای جز بازگشت مارتین باقی نمیگذاشت. با همه این اوصاف خروج مارتین در انتهای فصل اصلا بعید نیس. درحالیکه یووه دو دروازه بان داره که یکی از دیگری بهتر ، میلان آبیاتی رو همچنان مثه قبل آماده میبینه و اینتر که با وجود رفتن سزار باز هم گزینه شایسته ای رو جذب کرده ، رم در طول دو سه سال گذشته شش/هفت نام مختلف رو درون دروازه خودش داشته و این خودش گویای وضعیت نابسامان رم در دروازه هست. این قصه کِی میخواد تموم شه؟ فقط خدا میدونه.

در اینجا بد نیس یادی هم کنیم از آرتور مورائِس. دروازه بانی که در رم با وجود سرجیو ، لوبونت و دونی تبدیل شده بود به گزینه چهارم اما چهارشنبه شب تونست دومین فینال لیگ اروپای خودشُ تجربه کنه! اولین فینالِش هم در سال 2011 بود به همراه براگای پرتغال. اواخر دوره ی اسپالتی ، تازه داشتن یه فرصتی به این برزیلی میدادن اما پدیده ای به نام سرجیو و در کنارش اومدن لوبونت باعث شد کسی حتی به آرتور فکر هم نکنه. این قضایا باعث شد تا در تابستون 2010 رم رو به مقصد پرتقال ترک کنه. شاید اگه درخشش مقطعی سرجیو نبود و یا لوبونت هم به رم نمیومد الآن دروازه رم وضعیت دیگه ای داشت!
در هرصورت بهت افتخار میکنیم آرتور