این یه حسیه که به صورت ناخودآگاه درون خیلی از ماها هست. به نظر من خیلی خوبه که آدم قبل از سال نو بشینه اهدافی که در سال جدید داره رو برای خودش شفاف سازی کنه و از همون روز اول عید سعی کنه درجهت رسیدن به هدفش حرکت کنه مثلا همین قضیه درس خوندن که بهش اشاره کردی. در ادامه سال انسان میتونه با استفاده از همین حس برای خودش ایجاد انگیزه کنه یَنی مثلا یکی به تابستون 92 رسیده و از درس زده شده اما وقتی یادش میاد که قبل از سال نو چه قولی به خودش داده ( که می بایست در سال 92 درس بخونه ) با پشتوانه همین انگیزه حرکت به طرف هدف خودش رو ادامه میده.
در کل میخوام بگم که از این حس میتونیم در جهت ایجاد انگیزه برای رسیدن به اهداف مهممون در زندگی استفاده کنیم. اما اینو اصلا قبول ندارم که "کسی که اول سال رو اونطوری که دلخواهش بوده شروع نکرده در ادامه هم به توفیق مورد نظرش دست پیدا نمیکنه." حتی وسط سال یا هر موقع دیگه ای آدم میتونه برای خودش برنامه ریزی های جدید انجام بده و طبق اون پیش بره.