یاشاسین تیرختور ( حرف های خدمانی طرفداران تراکتور )

think::ما هنوز ندانسته ایم که تیم ما، یا هوادارانش، چه هیزم تری فروخته اند که همه ی تنبیه ها، اشتباهات داوری، ندانم کاریها، کاسه کوزه ها و... روی سر ما آوار ميشود. به خدا سوگند، ما ایرانی هستیم، ما هم مسلمانیم، ماهم خدایی داریم که به فریاد ما خواهد رسید.

اما واقعا، این یک مسئله مبهم و غیر قابل حل شده است که چرا عوامل و دست هایی هستند که خواسته و یا ناخواسته می خواهند به تیم تراکتورسازی ضربه بزنند و به هر نحو ممکن مانع موفقیت این تیم بشوند. به طوری که این رویه به یک پروژه آشکار و روشن تبدیل گردیده و تا جایی پیشرفت نموده است که صدای مسئولین دلسوز این استان را نیز در آورده و گاه گاهی زبان به شکوه و گلایه باز می کنند و به نوعی می خواهند مانع از ضایع شدن حق این تیم گردند، تیمی که به نظر اکثر ورزش دوستان و کارشناسان جان تازه ای به فوتبال این مملکت بخشیده و اصلی ترین رکن ورزش(تماشاگران) را با فوتبال آشتی داده و باعث پر شدن ورزشگاه ها در جای جای میهن عزیزمان گردیده است. حال برخى تصمیم گیری های ناعادلانه با این تیم، به قضاوت مردم عزیزمان مانده است که خود داوری نمایند.
برخوردها و اشتباهات داوری با این تيم به حدی زیاد است که انسان از باز شماری آن عاجز و ناتوان است، اما جهت روشن شدن مسئله و رفع ابهام، به مواردی می توان اشاره نمود. در یکی از بازیها، داور به ضرر تیم ميهمان(صبا) پنالتی اعلام می نماید و بازیکنان این تیم با فریاد و حله به داور، به این تصمیم اعتراض می كنند و به گونه ای داور را می ترسانند، داور از رای خود برگشته و به نفع این تیم خطا اعلام می نماید! در آخر کمیته ی انضباطی تیم میزبان(تراکتورسازی) را محكوم ميكند و علیه این تیم، تصمیم گیری می نماید. در فصل گذشته هر حرکت جاسم کرار، با خطا و کارت همراه بود، ولی در فصل جدید و در تیم جدید، این بازیکن با آرامش و بدون درگیری و کارت به کار خود ادامه می دهد و تیمش نیز بدون ترس از محرومیت کرار، از این بازیکن نهایت استفاده را می برد. داور در حین مراجعه به شهر خودش با کسی یا کسانی درگیر می شود و این درگیری نیز به اسم تیم محبوب آذربایجان ثبت می شود. در آخرین مورد، داور با اعلام یک پنالتی مشکوک به ضرر تراکتور، و تکرار آن، توام با اخراج بازیکن معترض، ویترین تصمیم گیریهای بحث برانگیز علیه این تیم را تکمیل نمود.
با یک جمع بندی و نگاه به این نتیجه می رسیم که این قصه سر دراز دارد و سریال حق کشی ها در مورد تراکتورسازی ادامه دار است و به این زودی ها تمام شدنی نیست اما بدانید با همه ی این حرف و حدیث ها، این تيم با تمام قدرت و آرامش به روند پیشرفت و ترقی خود ادامه خواهد داد و پله های قهرمانی را یک به یک به تسخیر خود در خواهد آورد و هواداران پر شور و بیشمار خود را در كنار خود خواهد داشت که می آیند تا بگویند ما بودیم، هستیم و خواهیم بود.

از طرفداران تراکتور خواهش مند هستم بیان اینجا و حرفشو نرو بگن

کریمـــــــــــــــــــــ ــــــــــی کاپرفیلد

واقعا وقتی میبینم طرفدار تیمی هستم که پرسپولیسی که به ادعای تماشاگراشون قدرتمندترین و پر طرفدارترین تیم لیگ برتر ایران هستش، برای بردنش دست به هر کاری میزنه... به تراکتوری بودنم افتخار میکنم.

[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
مهدي كريميان بعد از يك تصادف وحشتناك و حضوري چند روزه در بيماريتان، به منزلش بازگشت تا دوران درمان را پشت سر بگذارد. كريميان در گفتگو با خبرنگار سايت گل ، اتفاقات را كامل تعريف مي كند:« حقيقتش همراه همسرم براي افطار به خانه جواد كاظميان رفته بودم. از خانه كه امدم بيرون يك پرايد افتاد دنبالم. هي فرمان را مي داد سمت من و هي من مي ايستادم. نمي دانستم چرا اين كار را مي كند و چكار بايد بكنم. در نهايت هم ماشين را كشيد سمت من و من هم مجبور شدم از جاده خارج شوم و با درخت برخورد كنم. فقط فهميدم كه سرم به شيشه خورد. همين . ديگر چيزي نفهميدم اما همسرم شرح ماوقع را به من توضيح داد»

هافبك تراكتورسازي در حالي كه نمي توانست به درستي صحبت كند اين حرفها را به زبان مي آورد. حرفهايي كه البته همسرش برايش تعريف كرده:« اينها را همسرم به من گفت. من بعد از برخورد با درخت بيهوش شدم. صورتم پس از برخورد با شيشه خراش پيدا كرد و الان هم زخم است. راننده پرايد مي خواسته فرار كند كه همسرم داد و بيداد مي كند. گريه كنان مي گويد آقا اين چه طرز برخورد با بازيكن تراكتورسازي است. راننده وقتي مي فهمد مهدي كريميان هستم نامردي نمي كند. برمي گردد و مرا تا نزديكي هاي بيمارستان مي آورد. من كه بيهوش بودم اما اينها را همسرم تعريف مي كند. او كه مرا به بيمارستان مي اورد ديگرفرار مي كند. الان هم دنبالش هستند او را بگيرند .»

كريميان در ادامه مي گويد:« حين رانندگي حواسم بود كه چه شكلي است و هنوز هم يك چيزهايي يادم مانده. قبل از اينكه با درخت برخورد كنيم او را مي شناختم، او را كه نه ولي چهره اش تقريبا يادم مانده. مسئولان بيمارستان هم گفتند در فيلم دوربين ها نگاه مي كنيم تا چهره اش را پيدا كنيم. البته همسرم مي گويد ما را تا داخل بيمارستان نياورد كه پياده كند. خوشبختانه براي همسرم اتفاقي نيفتاد اما صورتم پاره شده و خراش پيدا كرده»

كريميان از محبت مردم تبريز هم صحبت مي كند:« بايد از مردم تبريز تشكر كنم. آنها در اين چند روز مرا شرمنده كردند. بايد بتوانم لطف آنها را جبران كنم و فكر مي كنم تنها راهي كه دارم اين است كه تا اخر فوتبالم در تراكتورسازي بمانم. در حدود 2000 نفر از مردم در بيمارستان حاضر بودند و جوياي احوالم شدند. خودم كه به هموش نبودم اما خانواده ام اينها را به من مي گويند. الان هم اگر دقت كنيد كمي گيج هستم ولي بايد به منزلم برمي گشتم. مسئولان حراست بيمارستان هم با توجه به ازدحام جمعيت مرا يواشكي از درب پشتي مرخص كردند. »

كريميان از بازيكنان تراكتورسازي هم تشكر مي كند كه در اين چند روز تنهايش نگذاشتند:« بازيكنان تراكتورسازي و كادر فني تا دوشنبه ساعت 6 كنارم بوند و بعد راهي اصفهان شدند. البته 2 تا از دكترهاي تيم كنارم ماندند تا بالاي سرم باشند. پدر، پدر همسرم، عمويم و 2 دوستم از بوشهر هم آمدند و بايد از آنها تشكر كنم. »

اما وضعيت اتومبيل مهدي كريميان. او در اين وضعيت هم دست از شوخي برنمي دارد:« همسرم مي گفت ماشين ديگر روشن نشده. البته فكر مي كنم سمت راننده داغان شده اما اينها را ننويس تا افت قيمت پيدا نكند. جدا از شوخي بايد بگويم كه خيلي به خير گذشت و همين كه روي 2 پا ايستاده ام خدا را صد هزار مرتبه شكر»