تیم منتخب دهه آرژانتین

یک دهه از ورود به هزاره سوم می گذرد و هنوز آرژانتین چیز خاصی از خود به نمایش نگذاشته است. سال هاست که آرژانتینی ها جمعی از بااستعدادترین بازیکنان دنیا را پرورش می دهند و یکی از جذاب ترین فوتبال های جهان را به نمایش می گذارند اما در عین حال همچنان از کسب جام قهرمانی بازمانده اند.

با سرمایه و پتانسیلی که در اختیار دارند، احتمالا آرژانتین قدرنادیده ترین تیم دنیاست. در جام جهانی 2002 آنها در همان مرحله گروهی از رقابتها کنار گذاشته شدند و چهار سال بعد در آلمان، در یک چهار نهایی مغلوب تیم میزبان شدند. آنها در هر دو دوره، یکی از تیم های محبوب جام بودند اما در نهایت به جایی نرسیدند.

آرژانتینی ها علیرغم در اختیار داشتن رکورد قهرمانی در کوپاآمریکا با 14 قهرمانی، در دو دوره اخیر در فینال مغلوب برزیل شدند. این مسئله را خواه به بدشانسی نسبت دهیم یا عدم روحیه جنگندگی، به هر روی به نظر می رسد آرژانتینی برای قهرمانی به اندازه کافی خوب نیستند.

اما اگر شانس،کمی به تیم ملی آرژآنتین روی خوش نشان دهد، ستاره های بسیاری هستند که می توانند با پیراهن "آلبی سلسته" بدرخشند. آرژانتین استعدادهای بسیاری را آماده به خدمت گرفتن می بیند و اگر آنها برنامه ریزی خوبی برای آینده داشته باشند، غیرقابل مهار به نظر می رسند.

آرایش: 3-4-1-2

روبرتو آبوندانزیری (....-2004)

او بسیار دیر و در 32 سالگی اولین بازی ملی اش را انجام داد اما در بین بسیاری از دروازه بانان ناامید کننده ای که در چند سال اخیر برای آرژانتین به میدان رفتند، با ثبات ترینشان بود. آمادگی بالای او موجب شد تا دروازه بان اولین آرژانتین در جام جهانی 2006 باشد و نمایش خوبی هم داشت اما در بازی با آلمان میزبان در مرحله یک چهارم نهایی مصدوم شد و آرژانتین در ضربات پنالتی بازی را واگذار کرد. مشکل اصلی او مصدومیت است که موجب شده حتی او در بازی های مقدماتی جام جهانی 2010 جایگاه خود را در ترکیب اصلی تیم ملی بعد از مصدومیت در بازی با پاراگوئه از دست بدهد. پس از آن او دیگر درترکیب تیم ملی قرار نگرفت.

خاویر زانتی (...-1994)

"ال پوپی" یکی از رکورداران بازی ملی در تاریخ آرژانتین است و ثبات بالای او خود گویای همه چیز است. او که تجربه دو جام جهانی را در کارنامه دارد، توسط پکرمن برای حضور در جام جهانی 2006 به تیم ملی فراخوانده نشد. با این وجود او یکی از ارکان تیم فعلی آرژانتین است و احتمالا سومین جام جهانی اش را تابستان آینده در آفریقای جنوبی تجربه خواهد کرد. این اسطوره تیم اینتر در 35 سالگی روزهای پایانی بازیگری اش را سپری می کند اما همچنان برای باشگاه و تیم ملی کشورش بازیکن موثری است. او همراه با آرژانتین در چهار دوره کوپا آمریکا شرکت کرده است اما هیچگاه نتوانست در این جام به قهرمانی برسد. اما با اینتر او 9 جام مختلف از جمله چهار اسکودتو پیاپی را فتح کرده است.

روبرتو آیالا (2007-1994)

بدون تردید آیالا مطمئن ترین مدافع آرژانتین در دهه اخیر بوده است. او اولین بازی ملی اش را در سال 1994 انجام داد و پس از شکست آرژانتین در فینال کوپا آمریکای 2007 در ونزوئلا از بازیهای ملی خداحافظی کرد. با 115 بازی ملی، دومین رکوردار بازی ملی در آرژانتین است. در چهار کوپا آمریکا و سه جام جهانی برای آرژانتین به میدان رفت و نشان داد که در خط دفاعی چه بازیکن سختکوشی است؛ مدافعی که معمولا با ضربات سر به گل می رسد. اگرچه او اکنون 36 ساله است اما دیه گو مارادونا همچنان او را برای جام جهانی آینده مد نظر دارد.

والتر ساموئل (...-1999)

علی رغم اینکه آرژانتین در خطوط میانی و حمله بازیکنان زیادی دارد، اما احتمالا برای جام جهانی آینده والتر ساموئل تنها مدافع آخر قابل اعتمادی خواهد بود که آنها در اختیار دارند. علی رغم دوره کوتاه و نا امیدکننده در رئال مادرید، او یکی از بهترین مدافعان دهه اخیر اروپاست و اگرچه با پیراهن تیم ملی به اندازه تیم های باشگاهی اش ندرخشیده است اما همچنان در ترکیب تیم ملی حضور دارد. نستور پکرمن او را نیز برای جام جهانی 2006 انتخاب نکرد. او 53 بازی ملی در کارنامه دارد و در جام کنفدراسیون های سال 2005 با آرژانتین به عنوان نائب قهرمانی رسید.

خاویر ماسکرانو (.....-2003)

کاپیتان فعلی آرژانتینی ها، بازیکنی با استعداد است که پس از چند بازی درخشان در ترکیب آلبی سلسته، جایگاه خود را در تیم ملی مستحکم کرد. این هافبک تیم لیورپول در جام جهانی 2006 برای آرژانتین به میدان رفت و در دو المپیک آتن و سیدنی کمک کرد تا آرژانتینی ها مدال طلا را تصاحب کنند. دیه گو مارادونا اعتقاد دارد که بازی های موثر او می تواند در جام جهانی آینده آرژانتین را به اولین قهرمانی بعد از سال 1986 برساند. زمزمه هایی مبنی بر پیوستن او به بارسلونا شنیده می شود، انتقالی که اگر صورت بگیرد، شمایل او به عنوان یکی از بهترین هافبک های تدافعی دنیا تکمیل می کند.

خوان سباستین ورون (....-1996)

او اولین بازی ملی اش را در سال 1996 انجام داد و در این مدت به تناوب در ترکیب آرژانتین قرار گرفته است. او در دو جام جهانی برای آرژانتین به میدان رفت اما جزئی از تیمی که به یک چهارم نهایی جام جهانی آلمان رسید، نبود. بعد از ده سال درخشش در اروپا، به تیم محبوبش، استودیانتس، بازگشت و آمادگی بالای او باعث شد خیلی زود و پس از سه سال به تیم ملی بازگردد. او در کوپا آمریکای 2007 و مقدماتی جام جهانی 2010، هرچند نه به عنوان بازیکن ثابت، بار دیگر برای آرژانتین بازی کرد. پاس های بسیار دقیق او باعث شده که او همچنان یکی از مهمترین بازیکنان آرژانتین باشد.

خوان رومن ریکلمه (2009- 1999)

ریکلمه یکی از درخشان ترین بازیسازهای دنیای فوتبال است. یکی از بحث برانگیز ترین برنامه های تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 2006 حول محور او طرح ریزی شده بود اما حذف زودهنگام آرژانتینی ها انتقادات زیادی را متوجه او کرد. اما او برای کوپا آمریکای سال بعد نیز دوباره به ترکیب آرژانتین فراخوانده شد و با درخشش او بود که آرژانتین به فینال رسید. درخشش او با پیراهن بوکاجونیورز موجب شد تا به یکی از بازیکنان اصلی آرژانتین در بازیهای مقدماتی جام جهانی 2010 تبدیل شود. او در بازی های ابتدایی درخشان ظاهر شد اما با پیش رفتن مسابقات و حضور مارادونا روی نیمکت مربیگری آرژانتین، او برای دومین بار در مارس گذشته، از تیم ملی کنار کشید. در هفته های اخیر صحبت هایی در مورد بازگشت او به تیم ملی شنیده می شد اما او بار دیگر تاکید کرد که روزهای او در تیم ملی به پایان رسیده است.

آریل ارتگا (2003-1993)

در جام جهانی 1994 از او به عنوان جانشین مارادونا یاد شد و از آن پس به یکی از ارکان تیم ملی آرژانتین تبدیل شد. "ال بوریتو" (خر کوچک) با تکنیک و دریبلینگ شگفت انگیز و بازی های هوشمندانه اش محبوب طرفداران بود. در سه جام جهانی، که آخرین آن، جام جهانی 2002 کره و ژاپن بود، برای آرژانتین بازی کرد و یکی از بهترین بازیکنان تیم بود. اما تاسف برانگیز این که بسیاری او را با ضربه سری که به ادوین فن درسار، دروازه بان هلند، در جام جهانی 1998 زد، می شناسند. به دلیل این حرکت، ارتگا از بازی اخراج شد و آرژانتین با شکست 2-1 از هلند، از جام جهانی حذف شد. او به مصرف مشروبات الکلی معتاد شد اما به تازگی آن را کنار گذاشت و مارادونا نیز اعلام کرد در صورتی که او با پیراهن ریور پلات فرم مطلوب گذشته اش را پیدا کند، دوباره به تیم ملی فراخوانده خواهد شد.

لیونل مسی (....-2004)

این استعدا شگفت انگیز نه تنها یکی از محبوب ترین بازیکنان دهه اخیر آرژانتینی هاست بلکه یکی از بهترین های تاریخ فوتبال آرژانتین است. "لا پولگا" (کیک) با تکنیک حیرت انگیزش در سراسر جهان شناخته شده است. او اولین بازی اش برای تیم بزرگسالان آرژانتین را در سال 2005 انجام داد اما هنوز با پیراهن تیم ملی بهترین بازیهایش را انجام نداده است. او در اولین بازی ملی در مقابل مجارستان، تنها دقایقی پس از ورود به بازی از زمین اخراج شد. او در جام جهانی 2006 اندک دقایق برای آرژانتین به میدان رفت اما در همین دقایق اندک موفق به گلزنی در مقابل صربستان و مونته نگروشد. یک سال بعد او یکی از بازیکنان تیمی بود که در فینال کوپا آمریکا مغلوب برزیل شد اما با این وجود او به عنوان بهترین بازیکن جوان جام انتخاب شد. سال گذشته در المپیک پکن آرژانتین مدال طلا را به گردن آویخت و مسی نقشی کلیدی در این راه داشت.

گابریل باتیستوتا (2003-1993)

بازنشستگی باتی گل، خلایی جبران ناپذیر برای آرژانتینی ها بود. باتیستوتا یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال آرژانتین است که چندین عنوان با پیراهن تیم ملی کسب کرد که همگی مربوط به پیش از آغاز هزاره سوم است. اسطوره سابق فیورنتینا در سه جام جهانی حضور داشت و در 12 بازی، 10 گل به ثمر رساند. حضور او در ترکیب آرژانتین برای سایر بازیکنان الهام بخش و دلگرم کننده بود، نه به دلیل گلزنی های مداومش، بلکه به علت تاثیرگذاری در بازی و قدرت رهبری اش. اگر او همچنان در ترکیب تیم ملی آرژانتین حضور داشت، آنها یکی از کاندیداهای اصلی کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی آینده بودند.

ارنان کرسپو (....-1995)

کرسپو ثبات زیادی در ترکیب تیم ملی آرژانتین داشت اما عدم حضور ثابت در ترکیب اینتر و ظهور مهاجمان جوان موجب شده تا کمتر به او بازی برسد. از کوپا آمریکای 2007 به بعد به تیم ملی دعوت نشده است اما همچنان امیدوار است که باز هم با پیراهن آرژانتین بازی کند. او با 35 گل زده، بعد از باتیستوتا، بهترین گلزن تاریخ فوتبال آرژانتین است .