در اینجا هر کی هر چی در مورد باشگاه میدونه اینجا بذاره.
ممنون از همه.
نمایش نسخه قابل چاپ
در اینجا هر کی هر چی در مورد باشگاه میدونه اینجا بذاره.
ممنون از همه.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
آنفیلد یکی از ورزشگاه های فوتبال در ناحیه آنفیلد واقع در شهر لیورپول می باشد . ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد خانه تیم لیورپل ، قهرمان 18 بار لیگ انگلستان و 5 بار جام باشگاه های اروپا است که علاوه بر بازی های لیورپول ، بعضی از بازیهای ملی انگلیس و اکثر بازی های باشگاه های معروف بریتانیا در این ورزشگاه برگزار می شود . استادیوم به خاطر جایگاه معروف کپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است . هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می شوند که با سرو صداها ی فراوان و سرود های مهیج و با نشاطی که می خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می شوند ، در واقع هواداران جایگاه کپ مظهر تعصب و غیرت تیم به حساب می آیند که در سخت ترین و بحرانیترین شرایط ،تیم محبوب خود را تنها نمی گذارند . آنها همواره با سرود معروف خود (هرگز تنها نخواهی رفت...) به تیم در هنگام مسابقه روحیه می دهند ...
یادبود ها:
آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه ، باب پیسلی و دیگری بیل شنکلی نامگذاری شده است . باب پیسلی موفق شد لیورپول را به سه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و 6 قهرمانی در لیگ اول انگلستان در دو دهه 70و 80 برساند و بیل شانکلی که در دهه 50 به یکباره تیم را از بحران خارج نمود وبه اوج موفقیت در دهه 60 رساند.به روی سر در دروازه شانکلی جمله معروف هرگز تنها نخواهی رفت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه ، بیرون ازفروشگاه باشگاه مجسمه ای از بیل شنکلی وجود دارد و همچنین در تونلی که بازیکنان به سوی میدان می روند ، لوحی یادبود از شانکلی است که این جملات به روی آن حک شده است : « این آنفیلد است یاد آور جوانانی که برای ما بازی می کردند و نیز یاد آور موقعیتی است که آن ها برای ما فراهم ساختند» .
یکی از معروفترین قسمت های آنفیلد، [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]به شمار می آید به این خاطر که مربیان معروفی از جمله شنکلی ، باب پیسلی ، فاگان و دالگلیش در این اتاق مدت ها به صرف چای و بحث راجع به تیم ، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه ریزی برای تیم می پرداختند . ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل ، خاطرات آن واقعه تلخ را یاد آوری میکنند . در فاجعه هیلز بورو 96 نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند .
جایگاه معروف KOP :این جایگاه در جنوب غربی ورزشگاه قرار دارد وجایگاه پر شورترین هواداران در سراسر دنیاست .نام KOP از کوههای Spion kop واقع در آفریقای جنوبی گرفته شده است که ارتش انگلستان در آنجا تلفات سنگینی را در جنگ بوئر دوم داد به همین خاطر بسیاری از تیم های انگلیسی جایگاهی به نام kop در ورزشگاه های خود به یاد کشته شدگان آن جنگ بوجود آردند مانند بلک پول، شفیلد یونایتد، ولور همپتون و ... که از بین آنها جایگاه kop در ورزشگاه آنفیلد مشهورتر است .این جایگاه در سال ۱۹۰۶ ساخته شد . هواداران جایگاه kop حامیان اصلی باشگاه به حساب می آیند که نقش بسزایی در پیروزی های تیم به عهده دارند و نیز همواره به عنوان طرفداران باوفا ی باشگاه تلقی می شوند .این جایگاه در ابتدا می توانست در برگیرنده 30000 نفر شود اما برای امنیت تماشاگران گنجایش این جایگاه در سال 1975 ، 22000 نفر شد که در سال 1989 پس از رخ دادن فاجعه هیلز بورو تا حدی برای امنیت ورزشگاه ، ظرفیت این جایگاه باز هم کاهش پیدا کرد . در سال 1994 جایگاه kop بازسازی شد و اکنون ظرفیت رایج آن 12409 نفر می باشد.هواداران kopشعار های مهیجی را در هنگام بازی زمزمه می کنند زمانی که لیورپول به طرف آن ها بازی می کنند ، هواداران با سر دادن یک شعار قدیمی و محلی ( توپ را بچسبان به گل ) تیم را برای گلزنی تشویق می کنند .
جایگاه اصلی و زمینی برای گرم کردن بازیکنان ذخیره (Main Stand / Paddock Enclosure):این جایگاه در سال 1973 بازسازی شد و کمترین تغییر را تا به امروز داشته که گنجایش آن به 12277 نفر می رسد . در این قسمت بازیکنان ذخیره دو تیم نزدیک زمین مسابقه مستقر می شوند که زمینی کوچک نیز برای گرم کردن بازیکنان ذخیره وجود دارد .
جایگاه صد سالگی ( Centenary) :این جایگاه در سال 1963 ساخته شد که قبلا به نام جایگاه جاده کملین معروف بود و گنجایش 6600 نفر را داشت . در دهه 70 نقشه باشگاه این بود که تمام خانه های اطراف جاده کملیش را بخرد و با ویران کردن آن ها این جایگاه را گسترش دهد.در سال 1981 باشگاه تقریباً تمام خانه ها در این جاده را خرید اما نقشه گسترش جایگاه دقیقاً یک دهه به تأخیر افتاد زیرا آغای جان و خانم نورا میسون حاضر به فروش خانه خود نبودند تا اینکه سرانجام در سال 1990 خانه خود را ترک گفتند و کار توسعه جایگاه شروع شد که اکنون گنجایش این جایگاه به 11762 نفر رسیده است . در این جایگاه ، مسئولان باشگاه و افراد برجسته فوتبال و نیز کارگردان تلویزیونی مستقر می شوند . جایگاه جدید در جشن صد سالگی باشگاه در سال 1992 افتتاخ شد که به همین خاطر به آن جایگاه صد سالگی(Centenary) می گویند.
جایگاه خیابان آنفیلد (Anfield Road Stand):این جایگاه در سال 1998 بازسازی شد که گنجایش 9074 نفر را دارد و شامل قسمت هواداران خارجی می شود که در طبقه پایین قرار می گیرند و تنها 2000 صندلی برای آن ها درنظر گرفته شده است . از این جایگاه ، هواداران خانگی نیز سهم می برند و تعدادی از هواداران نیز در بالای قسمت مهمان جای می گیرند .
باشگاه فوتبال لیورپول
لیورپول نام کامل باشگاه فوتبال لیورپول
لقب(ها)قرمزها (به [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]: The Reds)
بنیانگذاری[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] توسط جان هولدینگ
ورزشگاه[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]گنجایش۴۵٬۳۶۲
مدیرعامل [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
سرمربی [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
لیگ [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
فصل قبل
ششم
باشگاه فوتبال لیورپول، باشگاه فوتبال حرفه‌ای است که مرکز آن در [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] مستقر است. این باشگاه در [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] این کشور حضور دارد و بیش از هر باشگاه دیگر انگلیسی افتخارات کسب کرده است. لیورپول با بطور مشترک هجده بار عنوان قهرمانی در (بالاترین سطح) لیگ،[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] هفت [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]، هفت [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] و پنج جام قهرمانی باشگاههای اروپا که رکوردی برای یک باشگاه انگلیسی محسوب می شود، کسب کرده است.
این باشگاه در سال ۱۸۹۲ تأسیس گردید و به سرعت در فوتبال انگلستان به تیم قدرتمندی بدل شد که بین سالهای ۱۹۰۰ و ۱۹۴۷، پنج بار قهرمان لیگ شد. با این وجود، لیورپول طی اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی هفت سال را در لیگ دسته دوم سپری کرد و تا سال ۱۹۵۹ که [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] به مربیگری این تیم منصوب شد نتوانست به دسته بالاتر صعود کند. بازیکنان تیم در زمین به طور سنتی پیراهنهای سفید و قرمز می پوشیدند اما در دهه ۱۹۶۰ لباس تیم کاملاً قرمز رنگ شد.
تحت مدیریت بیل شنکلی، لیورپول سه جام قهرمانی در لیگ، دو جام حذفی و یک [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]، که اولین جام اروپایی تاریخ باشگاه محسوب می شد، بدست آورد. طی ۳۰ سال گذشته لیورپول یکی از موفقترین باشگاههای فوتبال در سطح انگلستان و اروپا بوده است. آنها بین سالهای ۱۹۷۷ و ۱۹۸۴ چهار بار به مقام قهرمانی باشگاههای اروپا دست یافته اند. باشگاه طی دهه ۱۹۹۰ دچار افت شد اما با کسب سه جام قهرمانی در سال ۲۰۰۱ و پنجمین جام قهرمانی باشگاههای اروپا دوباره مطرح گردید.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] نام باشگاه را در اروپا کمی بدنام کرد چرا که در آن حادثه ۳۹ هوادار یوونتوسی به دنبال فرار از دست هواداران لیورپولی کشته شدند. چهار سال دیگر باشگاه فاجعه دیگری را تجربه کرد. در [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ۹۶ هوادار لیورپول تحت فشار هجوم تماشاگران بین حصار ورزشگاه کشته شدند. به یاد قربانیان جان باختگان حادثه هیلزبورو دو شعله فروزان به علامت باشگاه اضافه شد. هر دو فاجعه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال انگلستان و اروپا و خود باشگاه تا به امروز در پی داشت.
باشگاه فوتبال لیورپول از زمان تشکیل آن در ورزشگاه [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] بازی کرده است اما برنامه‌هایی در دست است که ورزشگاه جدیدی در [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] ساخته شود که قرار بود تا سال ۲۰۱۱ ساخته شود اما به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی ساخت آن به تعویق افتاده است. لیورپول پایگاه هواداری بزرگ و وسیعی در سراسر جهان دارد که در مقابل چند باشگاه دیگر رقابت قدیمی دارد. لیورپول شدیدترین رقابت‌ها را با باشگاههای فوتبال [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] و [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]، که معمولاً با این تیم دربی مرزی ساید را برگزار می کند، دارد.[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
ورزش > فوتبال - همشهری آنلاین:
استیون جورج جرارد ۳۰ مه سال ۱۹۸۰ در ویستون، مرسی‌ساید متولد شد و در هویتون، مرسی‌ساید بزرگ شد.
وی فوتبالیستی انگلیسی است که در باشگاه [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]لیورپول بازی می‌کند. او از بهترین هافبک‌های فوتبال جهان است. او پس از دیدیه دشان، جوان‌ترین کاپیتانی است که [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] را بالای سر برده‌است. جرارد صاحب همسر و دو فرزند است.
برخلاف بسیاری از اسطوره‌های تیم لیورپول همچون رابی فاولر، [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] و جیمی کاراگر، جرارد از زمان کودکی طرفدار لیورپول بود. تصادفا یکی از اقوام کم‌سن‌وسال‌تر او به نام آنتونی جرارد فوتبالیستی حرفه‌ای است که کار را با اورتون آغاز کرد.
جرارد معمولاً به عنوان هافبک میانی بازی می‌کند گرچه در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ بیشتر به عنوان هافبک راست به میدان آمد. او گاها به عنوان دفاع راست نیز بازی کرده است که معروفترین مثال آن وقت‌های اضافهٔ فینال جام باشگاههای اروپای ۲۰۰۵ است.
جرارد تمام عمر ورزشی خود را در لیورپول گذرانده‌است. او از 9 سالگی و از سال ۱۹۸۹ تا سال ۹۸ برای تیمهای پایهٔ لیورپول بازی می‌کرد و از سال ۹۸ نیز برای تیم بزرگسالان لیورپول بازی می‌کند. وی از سال ۹۸ مجموعا در 341 بازی لیورپول حاضر بوده و 64 گل به ثمر رسانده‌است.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
جرارد در تیم ملی [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]شمارهٔ ۴ را به تن می‌کند. او از سال ۲۰۰۰ در این تیم بازی می‌کند و در 49 بازی ملی حاضر بوده و 10 گل به ثمر رسانده‌است.
جرارد برای اولین بار در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۸ برای لیورپول به میدان آمد. در سال ۲۰۰۱ او به عنوان بازیکن جوان سال در انگلستان از سوی «انجمن بازیکنان حرفه‌ای» انتخاب شد. در همان فصل او به همراه لیورپول به فینال سه جام راه یافت و در همهٔ آنها بازی کرد. در فینال جام یوفا مقابل آلاوز گل دوم را به ثمر رساند.
در سپتامبر ۲۰۰۱ او در بازی معروف انگلستان مقابل [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید](در مسابقات راه‌یابی به [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]) یک گل به ثمر رساند و این اولین گل او برای تیم ملی انگلستان بود. اما جرارد به علت مصدومیت نتوانست در جام جهانی ۲۰۰۲ حضور یابد. در تابستان ۲۰۰۴ [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]وارد مذاکره برای خرید او شد اما نهایتا جرارد ماندن در لیورپول را ترجیح داد.
افتخارات استیون جرارد:
- قهرمانی جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱
- قهرمانی جام خیریه و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی لیگ برتر در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲
- قهرمانی جام اتحادیه و نایب قهرمانی جام خیریه در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳
- قهرمانی جام قهرمانان اروپا و نایب قهرمانی جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
- قهرمانی جام حذفی و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی جام باشگاههای جهان در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶
- قهرمانی جام خیریه ۲۰۰۶
- باارزش‌ترین بازیکن فصل جام باشگاههای اروپا در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
- بازیکن سال انگلستان در سال ۲۰۰۶
- بازیکن جوان سال انگلستان در سال ۲۰۰۱
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
درک کویت
شماره پیراهن: 18
پست بازی: مهاجم
قد: 1.84 متر
وزن: 83 کیوگرم
تاریخ تولد: 22 جولای 1980
زادگاه: کتویک، هلند
ملیت: هلندی
درک کویت ملی پوش هلندی از جمله سخت کوش ترین مهاجمان جهان فوتبال به شمار می آید.
او که بازیکنی در خدمت تیم است و مؤثر بازی می کند در تابستان 2006 در ازای 10 میلیون پوند به لیورپول آمد و از ابتدا به عنوان بازیکن کلیدی تیم معرفی شد.
کویت در دهکده ماهیگیری کتویک به دنیا آمد و در سن 5 سالگی به تیم آماتور Quick Boys پیوست. وقتی 12 سال داشت به او گفته شد که بین فوتبالیست و ماهیگیر شدن یکی را انتخاب کند: با اینکه شغل پدرش را در دریا برگزیند یا به رؤیای فوتبالیست حرفه ای شدن خود دست یابد.
او به دنیا فوتبال پا نهاد و در تابستان 1998 پس از انجام شش بازی برای تیم اصلی کوئیک بویز در سن 18 سالگی اولین قرارداد حرفه ای خود را با تیم دسته یکی اوترخت منعقد کرد.
کویت تا فصل 03-2002 روند رو به رشد خود را ادامه داد تا اینکه فوئک بوی به عنوان مربی جدید اوترخت معرفی شد. بوی او را در کل فصل در نوک حمله قرار داد که توانست 23 گل بزند. کویت یکی از این گلها را در دیدار نهایی جام حذفی برابر فاینورد به ثمر رساند که به قهرمانی اوترخت انجامید و در آن دیدار به عنوان مرد میدان معرفی شد.
فاینورد هر چند جام را به حریف واگذار کرد اما مجذوب هنرنمایی ستاره این تیم شد و در تابستان 2003 او را پس از فروش مهاجم خود پیر فن هویدونک به باشگاه آوردند.
طی اولین فصل حضورش در روتردام 22 گل به ثمر رساند و خبر از ستاره نوظهوری در فوتبال هلند را می داد. در ابتدای فصل 05-2004 کویت در برابر خرافسخاپ هت تریک کرد. در پایان فصل تعداد گلهای زده او به عدد 36 رسید و به عنوان گلزن برتر لیگ معرفی شد.
اولین بازی ملی خود را تحت هدایت مارکو فن باستن در سپتامبر 2004 برابر لیختن اشتاین انجام داد. 9 روز بعد در دیدار مقدماتی برابر مقدونیه اولین گل ملی خود را به ثمر رساند.
در باشگاه خود مبوبیت فروانانی نزد هواداران پیدا کرده بود و قبل از شروع فصل 06-2005 به عنوان کاپیتانی تیم معرفی شد. در انتهای فصل توانست 25 گل بزند و مجموع گلهای زده خود را از سال 2001 به عدد خارق العاده 179 گل برساند. جای تعجب نبود که باشگاههای لیگ برتر مایل به جذب او بودند.
در جام جهانی 2006 آلمان سه بازی برای تیم ملی هلند انجام داد که عمدتاً در جناح راست به میدان رفت.
پس از ماهها گمانه زنی درمورد آینده اش در نهایت در 18 اوت 2006 به لیورپول آمد. او در فاینورد 122 در 122 بازی 83 گل زد.
اولین بازی رسمی خود را به عنوان بازیکن جانشین در 26 اوت در برابر وستهام یونایتد انجام داد. گرچه گلی نزد اما حرکات و دوندگی بی امان او در زمین تشویق هواداران را در پی داشت.
هفته بعد او به عنوان بازیکن سال فوتبال هلند معرفی شد و به هلند بازگشت تا جایزه خود را از دستان پدر فقیدش گریت، که مبتلا به سرطان بود، دریافت کند.
کویت اولین گل خود را در 20 سپتامبر 2006 برابر نیوکاسل یونایتد به ثمر رساند و در اولین فصل حضورش توانست 13 گل دیگر بزند.
بار دیگر نشان داد که چقدر نزد هواداران محبوبیت دارد چرا که عادت دارد پس از پایان هر بازی به چهار طرف جایگاه هواداران رفته و آنها را تشویق کند.
در پایان فصل 07-2006 تیم به دیدار نهایی لیگ قهرمانان اروپا راه یافت. کویت زننده آخرین پنالتی و برتری برابر چلسی در دیار نیمه نهایی لیگ قهرمانان بود و در دیدار نهایی برابر میلان در ترکیب ابتدایی تیم قرار گرفت. او زننده تنها گل تیم در آن دیدار بود.
یکی از به یاد ماندنی ترین لحظات بازی شماره 18 پنالتی بود که در دقایق پایانی بازی برابر اورتون به ثمر رساند که به برتری دراماتیک تیم بر حریف دیرینه اش منجر شد.
این بازی تنها چند ماه پس از مرگ پدرش انجام شد، تراژدی که به گفته او بازیش را تحت تأثیر قرار داد.
با اینحال در پایان فصل 08-2007 کویت به فرم عالی خود رسید و با زدن گلهای حساسی برابر مارسی، اینتر میلان و آرسنال توانست کمک کند تا لیورپول به دیدار نیمه نهایی دیگری راه یابد. هر چند لیورپول در این دیدار تیم مغلوب چلسی شد اما گلی که او در انفیلد به ثمر رساند تعداد گلهای زده او را به عدد 11 رساند.
درابتدای فصل 09-2008 بنیتز او را در پست وینگر راست قرار داد که موفق شد در طول فصل 15 گل بزند و کمک کرد تا لیورپول با من یونایتد تا هفته های پایانی در کورس رقابت شرکت داشته باشد.
کویت در خارج از مستطیل سبز به امور خیریه زیادی می پردازد. او به کمک همسرش Gertrude در هلند و جهان سوم برای کمک به کودکان بی بضاعت بنیاد خیریه درک کویت را تأسیس کرد. یکی از منابع جمع آوری کمکهای مالی فروش لباسهایی با مارک DK است.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
کنی دالگلیش
تاریخ تولد: 4 مارس 1951
محل تولد: گلاسکو
اولین بازی رسمی: 13 اوت 1977 برابر من یونایتد (ویمبلی) جام خیریه که به تساوی 0-0 انجامید.
تعداد بازی در تیم اصلی: 515
تعداد گل در تیم اصلی: 172
باشگاههای دیگر: سلتیک، بلکبرن راورز (مربی)، نیوکاسل (مربی)، سلتیک (مربی).
تعداد بازیهای ملی به همراه لیورپول: 54
تعداد گلهای ملی به همراه لیورپول: --
افتخارات به همراه لیورپول: قهرمانی در لیگ دسته یک فصلهای 79-1978، 80-1979، 82-1981، 83-1982، 84-1983، 86-1985 (بازیکن / مربی)، 88-1987 (بازیکن / مربی)، 90-1989 (بازیکن / مربی)، قهرمانی در جام حذفی 1986 (بازیکن / مربی)، و 1989 (مربی)، جام خیریه در فصلهای 1977 (مشترک)، 1979، 1980، 1982، 1986 (مشترک)، قهرمانی سوپرجام اروپا فصلهای 1977، 1986 (بازیکن / مربی)، جام قهرمانی باشگاههای اروپا سالهای 1978، 1981 و 1984.
تنها یک بازیکن در تاریخ باشگاه به این همه افتخارات دست یافت و آن هم کسی نبود به جز کنت متیسون دالگلیش. با توجه به تسلطش بر توپ و ذهن عالی فوتبالی، اکثر لیورپولی ها او را بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه می دانند.
وقتی او در اوت 1977 به باشگاه پیوست، باورش سخت بود که تیم باب پیزلی چطور قهرمانی جام باشگاههای اورپا را در فصل قبل به ارمغان آورد. اما با حضور دالگلیش در تیم 13 سال پر از افتخار پیش روی باشگاه قرار گرفت.
برخلاف بسیاری از خریدهای آن دوره، ملی پوش اسکاتلندی لیورپول از قبل تجربه زیادی را از ورزشگاه پارک هد به انفیلد آورد. حض.ر او در تیم سلتیک او را به یکی از ستاره های فوتبال بریتانیا تبدیل کرده بود و لیورپول مجبور شد با شکستن رکورد نقل و انتقالات خود مبلغ 440,000 پوند بابت خرید او بپردازد.
دالگلیش به عنوان جایگزین کوین کیگان، که تابستان قبل به هامبورگ آلمان رفته بود، به باشگاه آورده شد، هر چند ابتدا این نگرانی وجود داشت که ممکن است جایگزین مناسبی برای بازیکن بزرگی چون کیگان نباشد اما این شبهات به زودی رنگ باختند.
مهاجم اهل گلاسکو در هفتمین دقیقه از اولین بازی رسمی خود در لیگ برابر میدلزبورو در آیرسام پارک گلزنی کرد و در اولین بازی خانگی او در جلوی دیدگاه هواداران کاپ او در برد 2-0 برابر نیوکاسل یونایتد نیز گلزنی کرد.
دالگلیش در تیم بسیار قدرتمند پیزلی می درخشید و فوق ستاره انفیلد در اولین فصل حضور خود به عنوان بهترین گلزن باشگاه معرفی شد. به یادماندنی ترین گل او در مجموع 31 گلی که در آن فصل زد در فینال قهرمانی باشگاههای اروپا برابر اف سی بروژ در ورزشگاه ویمبلی بود که ضربه استادانه او از بالای سر دروازه بان جام را برای لیورپول به ارمغان آورد.
حضور او در لیورپول شهرت و آوازه بیشتری برای او آورد اما کنی کسی نبود که بخواهد مورد توجه قرار بگیرد و علیرغم وجهه فوق ستاره ای خود همچنان خود را از شهرت بیش از حد کاذب دور نگهداشت.
در سال 1979، استعداد او مورد توجه نویسندگان ورزشی انگلستان قرار گرفت و او را به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب کردند. این جایزه تنها دسر بازیکنی بود که هر کنترل توپ و ضربه او موجب شعف هواداران کاپ می شد.
او با فروتنی خاص خود در خدمت تیم بود و در زمین همه را در جریان بازی قرار می داد. او قادر بود روزنه هایی را در خطوط دفاعی و دروازه حریف ببیند که بازیکنان دیگر عاجز بودند. دیوید جانسون اولین کسی بود که از بازی او در دهه 70 نهایت استفاده را برد اما بازی کنی در کنار ایان راش و تشکیل زوج خط حمله آتشین این دو بود که لیورپول را در دهه 80 قدرت مطلق جزیره کرد.
باشگاه ممکن بود با حضور ایان راش ماشین گلزنی جدیدی پیدا کرده باشد، اما این بازی کنی دالگلیش بود که تمام خطوط را به یکدیگر ربط می داد. اگر پاسهای منجر به گل در آن زمان ثبت می شدند او تا به حال در صدر فوتبال فانتزی هر تیمی حضور داشت.
او که در سال 1983 دوبار به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شد بدون شک بهترین بازیکن بریتانیایی نسل خود بود و به حق از او در جرگه فوق ستاره هایی چون مارادونا، زیکو، پلاتینی و رومینیگه تقدیر و تمجید می شد.
وقتی توپ را در اختیار داشت فوق العاده بود و هریک از 172 گل او با مهارت کامل به ثمر رسیدند. گل زیبای او در فینال قهرمانی باشگاههای اروپا در ویمبلی، ضربه مواج او در هایبری، پروتسمن رود و گودیسون پارک، دریبل ویران کننده او از میان مدافعان من یونایتد در مین رود، شوت سرضرب او در فینال لیگ کاپ مقابل وستهام یونایتد و گلهای قهرمان بخش او مقابل تاتنهام و چلسی از جمله به یادماندنی ترین گلهای او بودند.
هرکسی لحظه خاطره انگیزی از او دارد اما در تمام آن لحظه های شیرین یک حرکت مشترک وجود داشت و آن هم شادی خاص او پس از زدن گل بود: بطوریکه پس از زدن گل سریع برمی گشت و دستهای خود را به دو طرف گشوده و لبخند بسیار ملیحی می زد که حتی آسمان ابری مرزی را آفتابی می کرد.
هواداران کاپ هیچ کسی را به اندازه او دوست نداشتند. دالگلیش اولین نامی بود که آنها می خواندند طوریکه انواع و اقسام پرچمها و سرودها را برای او می ساختند و می سرودند.
پس از حادثه ورزشگاه هسیل، بازی ساز تیم در میان شگفتی همگان به عنوان بازیکن- مربی مشغول به کار شد.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
نگرانی ها در مورد ایفای دو نقش متفاوت او در تیم به گوش می رسید. اما بازکشت او به تیم در فصل 86-1985 بود که لیورپول را در روند بدون شکستی قرارداد که در نهایت دو جام حذفی و لیگ را برای لیورپول به ارمغان آورد. دیدن آن صحنه گل پیروزی بخش و قهرمان کننده لیورپول در استمفورد بریج مقابل چلسی گواه این انتخاب عالی باشگاه بود.
در سالهای بعد به ناچار حضور او در تیم کم و کمتر شد اما هنوز مهارتهیا فوق العاده او به شاگردانش به خوبی در زمین مشاهده می شد. موفقیتهای دالگلیش به عنوان مربی لیورپول جایگاه او را در باشگاه در حد اسطوره قرار داد. پس از فتح دو جام در سال 1986 لیورپول در سالهای 1988 و 1990 قهرمانی لیگ شد و در فینال تمام لیورپولی جام حذفی سال 1989 قهرمان شد.
کی می داند که اگر تیمهای انگلیسی در آن دوره از حضور در قهرمانی باشگاههای اروپا محروم نمی شدند لیورپول به چند قهرمانی اروپایی دیگر دست می یافت.
سی نقل قول از بزرگان لیورپول و دنیای فوتبال
در زیر سی نقل قول از بزرگان فوتبال لیورپول و جهان در مورد کنی دالگیش را می خوانیم:
فیل نیل:"کنی بهترین بازیکنی است که پیراهن لیورپول را بر تن کرده است و بدون شک پادشاه باشگاه فوتبال لیورپول است."
*************
گرائم سونس:"هرگز ندیدم کسی در این کشور به سطح بازی او برسد. فکر کنم تنها دو بازیکن بهتر از او بودند – پله و احتمالاً کرویف.
او بهتر از مارادونا، رومینیگه یا پلاتینی بود. بدون هیچ شک و شبهه ای معتقدم که او در دوران بازیری خود بهترین بازیکن جهان بود."
*************
فرانتس بکن باوئر:"او یکی از بهترین بازیکنانی است که تا به حال دیده ام و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال است."
*************
جیمی کرگر:"به نظر من او نه تنها بهترین بازیکن لیورپول بود، بلکه احتمالاً بهترین بازیکن فوتبال بریتانیا بود. ما موفقترین باشگاه هستیم و او بهترین بازیکن ما است به همین دلیل فکر نکنم کسی بتواند به حد او برسد."
*************
بیلی برمنر:"کنی دالگلیش احتمالاً فروتن ترین بازیکنی است که تا به حال لقب "پادشاه" را با خود دارد اما کینگ کنی همیشه خودش خواهد بود."
*************
باب پیزلی:"فکر کنم مهمترین ارزیابی اهمیت کنی نوع رفتار او در بازی فوتبال است. او فقط می خواهد فوتبال بازی کند. او مهارت فوق العاده ای داشت و می توانست به بازیکنان اطراف خود سرعت بازی را منتقل کند. وقتی که مجبور شدم کوین کیگان را به هامبورگ بفروشم – و هیچ چاره ای هم نداشتیم چونکه کوین میخواست در اروپا بازی کند – فکر نمی کردم امکان جایگزینی او وجود داشته باشد. اما ما براحتی با خرید کنی دالگلیش از سلتیک این کار را کردیم. از بسیاری جهات او نسبت به کوین بازیکن بهتری برای لیورپول بود. کنی الگوی بازیکن حرفه ای است و بهترین خرید تاریخ باشگاه بود – موضوع به همین سادگی است."
و در جای دیگر میگوید در 40 سالی که در آنفیلد بوده ام کنی بهترین بازیکنی بود که برای تیم بازی کرد .
*************
الکس فرگوسن:"کنی به عنوان بازیکن دید و قدرت باورنکردنی داشت. او به خوبی از حضور بازیکنان اطراف خود آگاه بود. تعادل بسیار خوبی داشت و تمام کننده خوبی بود و شجاع نیز بود. افراد اغلب فراموش می کنند که بازیکنان بسیار خوب نیاز به شجاعت دارند. کنی مانند شیر شجاعت داشت. او ممکن بود در بازی از همه لگد بخورد اما به بازی خود ادامه می دهد. کنی بازیکنی است که همیشه به او احترام خواهم گذاشت."
*************
ران یتس:"کنی بازیکن بسیار فوق العاده ای بود. برای دیدن بازی او پول می دادم. عاشق روشی بودم که می توانست توپ را در خط حمله حفظ کند و موقعیت گلزنی خلق کرده و همچنین خود گل بزند."
*************
استیون جرارد:"کنی دالگلیش قهرمان من است و بهترین بازیکنی است که پیراهن قرمز رنگ لیورپول را بر تن کرد."
*************
دیوید فرکلاف:"پس از رفتن کوین کیگان هیچ کس مطمئن نبود که باب پیزلی بتواند جای خالی او را پر کند اما خرید کنی از سلتیک اقدام بی نظیری بود. با تکیه به ذهن فوتبالی و قابلیت گلزنی اش از فرصتهای بدست آمده، دالگلیش را به جایگاهی رساند که بهترین بازیکن تیمهای لیورپول در دهه های 70 و 80 شد. به نظر می رسید که کنی دائماً می توانست بازی خاص خود را به نمایش بگذارد – از اولین گل خود برای لیورپول تا گل قهرمانی اش در فینال 1978 جام باشگاههای اروپا و گل قهرمانی او در سال 1986 برابر چلسی در اسمفورد بریج. روشی که می توانست گلزنی کند یا برای بازیکنان دیگر فرصت گلزنی خلق کند خاص بود. نام او را برای همیشه به عنوان پادشاه در انفیلد به یاد خواهند آورد."
الن کندی:"در حقیقت من در مقابل کنی بازی کردم و آن زمانی بود که مرا از بازی خارج کرد. به خودم گفتم خیلی دوست دارم در کنار چنین بازیکنی بازی کنم و خوشبختانه این فرصت را بدست آوردم. کنی بهترین بازیکنی است که در برابر و کنار او بازی کردم."
*************
برایان هال:"متأسفانه هرگز شانس بازی در کنار کنی دالگلیش را در لیورپول نداشتم و در دوران بازیگری او من در جایگاه نشسته بودم. وقتی در جایگاه تماشاگران نشسته اید بر وقایع زمین بازی چشمان تیزبینی خواهید داشت و بدون شک ما فوق ستاره ای به نام کنی دالگلیش داشتیم. وقتی کنی پیراهن قرمز رنگ را می پوشید او برای باشگاه و آن 10 بازیکن دیگر هم تیمی خود بازی می کرد. او بهترین بازیکنی است که در این باشگاه دیده ام و او نابغه بود."
*************
رانی موران:"کنی حرکات زیاد سریعی نداشت اما با توجه به قدرت ذهنیش 20 یارد از بازیکنانی دیگر سریعتر بود و در موقعیتی قرار می گرفت که مدافعان حریف هیچ خبری نداشتند. همیشه گفته ام که کنی دالگلیش بهترین خرید طول تاریخ باشگاه بوده است."
*************
رافائل بنیتز:"کنی دالگلیش اولین انتخاب بهترین بازیکن تاریخ لیورپول خواهد بود چونکه بازیکن بسیار خوبی با قابلیتهای زیادی بود."
*************
ریک پری:"کنی با هر تحلیلی بازیکن فوق العاده ای بود و یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ باشگاه است."
*************
تامی اسمیث:"کنی احتمالاً مستعدترین بازیکنی است که تا به حال دیده ام. او دقت عمل بسیار زیادی داشت و بازیکن بازی سازی بود. او بازیکن فوق العاده خوبی بود."
*************
جوئی جونز:"فکر کنم کنی بهترین بازیکنی است که لیورپول داشته است. بازیکنان بزرگی در لیورپول بازی کردند – که به دوران بیلی لیدل هم می رسد – اما کنی نابغه بود."
*************
پل والش:"به زبان ساده بگویم کنی بهترین بازیکن تاریخ لیورپول است. کنی در زمان کودکی ام قهرمان من بود. سعی داشتم بازیم را به سطح او برسانم اما او استاد بود."
*************
روی ایوانس:"کنی بهترین بازیکنی است که لیورپول داشته است و بازیکن پدیده ای بود. روشی که او مراقب رفتار خود در زمین بود بی نظیر بود و همتا نداشت.
او یک بازیکن حرفه ای کامل، استعداد ناب و مهمتر از همه موفقترین بازیکن لیورپول بود."
*************
گری گیلسپی:"براحتی و سادگی بگویم که او بهترین بازیکنی بود که در برابر و کنار او بازی کردم. رکورد موفقیتهای او خود گواه این ادعا است و در مرزی ساید پرستش می شود."
دیوید جانسون:"وقتی به جای کوین کیگان به تیم آمد از خودمان پرسیدیم "چطور میتوان جای کوین را گرفت؟" اما کنی بازیکن فوق العاده ای بود."
*************
ایان کالاهان:"معتقدم که کنی درون و پشت محوطه جریمه بهترین بازیکن تاریخ لیورپول بود."
*************
رابی فاولر:"کنی دالگلیش یکی از مهربانترین افرادی است که ممکن است با آن برخورد کنید و به عنوان بازیکن هماری او و ایان راش در خط حمله باورنکردنی بود. زوج مهاجمان زیادی سعی مردند خوب کار کنند اما فکر نکنم همکاری دو مهاجمی بهتر از آن دو یافت شود. یادم می آید دوران مدرسه عادت داشتم با اتوبوس به ملوود می رفتم. یک شب باران شدیدی می آمد و کنی از کنار من رد شد و من و پدرم را که کنار اتوبوس ایستاده بودیم سوار ماشین خود کرد. یادم نیم آید چه خودرویی بود – شاید مرسدس بنز سفیدرنگی بود – در آن دوران فقط سوار اتوبوس می شدم به همین خاطر خیلی ذوق زده شده بودم که سوار یک ماشین سواری شده بودم چه برسد که مرسدس بنز باشد! او ما را دم در خانه مان پیاده کرد و خیلی ناراحت شدم که کسی ندید مربی لیورپول ما را به خانه مان رسانده بود.به هر پسربچه ای بدون توجه به تیمی که هوادار آن است باید بگویم که احساس بسیار خوبی داشتم. از زمانی که فوتبال بازی کردم کنی همیشه از من حمایت می کرد اما فکر کنم به عنوان بازیکن افتخاراتی که او کسب کرد استثنا بود."
*************
ایان راش:"کنی بزرگترین بازیکن لیورپول است که در در کنار او بازی کردم و او خالق بسیاری از گلهایم بود. او به من اعتماد به نفسی را که نیاز داشتم می داد. هر وقت که توپ به او می رسید می دانستم که قصد دارد آن را به من برساند."
*************
جورج بست:"وقتی پسربچه بودم قهرمان من دی استفانو بود. کنی به نظر من از دی استفانو هم بهتر بود. این بهترین تقدیری است که می توانم در مورد او بگویم."
*************
بیلی مک نیل:"کنی بهترین بازیکن اسکاتلندی بود که در کنار آن بازی کردم. او می توانست در قالب هر تیمی در هر جای دنیا بازی کند. او نابغه ای در سطح جهانی بود."
*************
تامی داچرتی:"کنی بازیکن نابغه ای بود و در حق فوتبال و خارج از آن خدمات زیادی انجام داد. او همیشه به جای خود در خدمت تیم بود."
*************
جیمی آرمفیلد:"جیمی گریوز و کنی دالگلیش مهارتهای مشابهی داشتند، اما دانش و بازی خوانی دالگلیش بالاتر بود. او کاملترین بازیکن تاریخ فوتبال بریتانیا بود."
*************
ایان سنت جان:"در حقیقت کنی وقتی 15 ساله بود و به مدرسه می رفت به ملوود آمد. او در باشگاه آزمایشی بازی کرد اما بعد به خانه رفت. بعداً که بیل شنکلی فهمید دالگلیش به ملوود آمده بود از ترک او بسیار عصبانی شد! او گفت:"چطور او را از دست دادیم؟ کنی ذهن فوتبالی داشت. او با فوتبال زاده شده بود و این ویژگی را نمی توان به همه داد. او استعداد ذاتی فوتبال را داشت."
*************
الن شیرر:"هیچوقت حرف بدی در مورد کنی نشنیدم چونکه به عنوان یک فرد او فوق العاده است. به عنوان مربی هم فکر کنم او فوق العاده بود. او در نیوکاسل دوران خوبی سپری نکرد اما در لیورپول هم به عنوان بازیکن و هم مربی به افتخارات زیادی دست یافت. او به عنوان مربی در بلکبرن قهرمان لیگ شد. برخی از خریدهای او در نیوکاسل جواب نداند اما باید بگویم اگر از هر کسی که تحت هدایت او در نیوکاسل بازی می کرد بپرسید، هیچکدام حرف بدی از او نمی زنند چونکه از نظر بازیکن او فوق العاده بود. او با شما به عنوان یک انسان برخورد می کرد. او از نظر ما بازیکنان مربی بسیار خوبی قطعاً در نیوکاسل و حتماً در بلکبرن بود."
دوازده تصویر به یاد ماندنی از دالگلیش - قسمت اول1986 - استقبال پرشور از قهرمانان بلامنازع جزیره
1977 - اولین حضور کنی در لیورپول برابر من یونایتد در جام خیریه
1978 - گل قهرمانی کنی در فینال جام قهرمانی باشگاههای اروپا برابر بروژ
1978 - اولین فصل حضور کنی و چه حضور پرباری!!
1981 - دومین جام قهرمانی اروپایی کنی و سومین جام قهرمانی باشگاههای اروپا برای لیورپول
1983 - شادی کنی پس از به ثمر رسیدن گلی دیدنی برابر آرسنال
1984 - چهارمین جام قهرمانی پیاپی لیگ کاپ
1984 - دریافت مدال MBE در قصر باکینگهام
1986 - قهرمانی در استمفورد بریج بدست کنی مسجل شد
1986 - بازیکن / مربی ما فتح دو جام قهرمانی در فصل را رقم زد
1989 - حضور کنی در دیدار پایانی جام حذفی بین لیورپول و اورتون
1990 - آخرین جام قهرمانی لیگ در دستان کنی دالگلیش[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
کنار بگذاریم شاید کمتر کسی نام لبرون جیمز ستاره بی چون و چرای بسکتبال جهان را نشنیده باشد. با او
بیشتر آشنا شوید.
بازیکن 2 متر و سه سانتی متری و 114 کیلویی تیمی میامی هیتس متولد 30 دسامبر 1984 .
لبرون دوران کورکی بسیار سختی داشت. مردی که لبرون تحت تکفل او بود در بدو تولدش به علت قاچاق
کوکائین دستگیر شد و مادرش نیز معمولا به دلیل ارتکاب جرایم کوچک مدام در زندان بود و لبرون
کوچک اغلب اوقاتش را با خانواده فرانک واکر مربی تیم ورزشی جوانان می گذراند.
او درباره آن روزها می گوید: من شاهد مواد مخدر، اسلحه و قتل بودم، هر چه بود جنون بود و
بس....
به نظر می رسید که بسکتبال راه اصلی برای خروج او از بحران باشد و در این راه خانواده
واکر از هیچ اقدامی فروگذار نکرد.
لبرون در فوتبال امریکایی نیز تبحر داشت اما خودش خاطر نشان می کند که برای
بسکتبال ساخته شده است: « در همان نوجوانی فهمیدم که باید به سمت بسکتبال بروم
و این کار درستی بود که انجام دادم. »
پس از آن درو جویس که شاهد بازی لبرون با فرزندش بود و بعدها در تیم دبیرستان
مربی او بود بیش از هر کسی او را تشویق می کرد و از آنجا بود که راه جیمز به ان بی ای
باز شد.
او در سال 2003 با بستن قرارداد با تیم کلیولند کاوالیرز بسیار مشهور و ثروتمند شد و خیلی
زود یک شرکت بازاریابی و تبلیغات ورزشی راه اندازی کرد. پس از آن گفت: «خیلی بازیهای
مهمتری نسبت به بسکتبال پیش روی ماست.
جیمز با بازیهای درخشان خود و در نخستین فصل حضور در کلیورلند لقب «تازه کار » را به خود اختصاص داده بود در ۷۹ بازی جزو ترکیب
اصلی قرار داشت و شمار تماشاگران کاوالیرز که تعداد پیروزی های خود را به ۳۵ عدد رسانده بود. هفت هزار نفر بیشتر شد. جیمز به عنوان
روکی )تازه وارد( منتخب سال دست یافت و از آن سال همواره در تیم برگزیدهNBA جای داشته و ۲ بار هم جایزه بهترین بازیکن سال را از
آن خود کرده است.
او در سال 2010 به میامی هیتس منتقل شد و هم اکنون بازیکن این تیم می باشد. متوسط درآمد او در چهار سال اخیر در بسکتبال 15
میلیون دلار بوده است. این در حالی است که منبع اصلی در آمد او فعالیت های خارج از بسکتبال است.
از مهم ترین افتخارات دوران بازی او می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- 2 بار عنوان باارزش ترین بازیکن NBA
- 7 بار جزو تیمNBA All Star
- 5 بار جزو تیم منتخبNBA
پیوست لبرون جیمز به مالکان لیورپول
ششم آپریل سال گذشته بود که گروه فن وی اعلام کرد که بخشی از مالکیت باشگاه لیورپول
را به جیمز واگذار کرده است. وی در اولین اظهار نظرش گفت:" 18 قهرمانی! این چیزی است
که من هم علاقه دارم در بسکتبال انجام دهم. او ادامه داد که آرزوی او پوشیدن تی شرت
لیورپول در آنفیلد است."
زمانی که چند روز بعد )روز قبل از بازی فصل قبل با من سیتی( در مورد لبرون از
دالگلیش سوال شد به شوخی جواب داد که متاسفانه او را برای بازی با سیتی در اختیار
نداریم!. دالگلیش از وی حمایت کرد و گفت که با شناختی که از مالکان دارد مطمئنا
این تصمیم به باشگاه کمک خواهد کرد.
جیمز ماه بعد در حالی که تی شرت لیورپول را به تن داشت در کنسرت گروهU2
شرکت کرد در نهایت شاه بسکتبال NBA در اکتبر امسال در روز بازی با منچستریونایتد
به آرزوی خود رسید و در آنفیلد حاضر شد.او پس از بازی در توئیتر خود نوشت:"از بودن در
لیورپول و دیدن این بازی بسیار هیجان زده شده ام. این یکی از بهترین تجربه های زندگی من
بود. اشتیاق هواداران لیورپول در هیچ جای دیگر دیده نمی شود. آنها از ابتدا تا پایان بسیار پر سر
و صدا بودند. به امید بازگشت دوباره ام به لیورپول."
وی پیش از بازگشت به خیریه متعلق به کودکان ناتوان ذهنی نیز کمک کرد.
دو باشگاه بزرگ تاریخ فوتبال انگلیس ،
دشمنی دیرینه ای با یکدیگر دارند ، ولی
در این جا می خواهیم دلایلی را عنوان
کنیم که چرا لیورپولی ها اینگونه از
منچستریونایتد نفرت دارند.جغرافیایی :آنفیلد و اولدترافورد نزدیک به 33 مایل با
هم فاصله دارند . هر دو باشگاه در شهرهای
خودشان رقبیان محلی دارند ، لیورپول با
اورتون و در شهر منچستر میان یونایتد و
سیتی– ولی دشمنی این دوتیم و نفرت
هواداران این دوتیم كاملا متفاوت تر از
نفرت نسبت به رقبای محلیشان است .
هواداران لیورپول در کنار هواداران اورتون
مشغول به زندگی و کار هستند . آنها در
طول هفته در کنار هم کار می کنند ، اغلب
دوست هستند یا با هم رابطه خویشاوندی
دارند . در شهر منچستر هم به همین شکل
است .
اما قضیه رابطه با یونایتدی ها متفاوت است
. لیورپولی ها هیچ اختلاطی با یونایتدی ها
ندارند ، هرگز نمی بینم در کنار هم کار
کنند. بعضا در دیگر کشورها هم همین
وضعیت است ، ولی خب بعضا در برخی
نقاط جهان هم شرایط متفاوت است .
گویش متفاوت ، لهجه متفاوت و فاصله ی
شهرها همه و همه زمانیکه فوتبال در میان
است باعث نفرت هواداران دو باشگاه می
شود .
در دهه 70 و 80 بودند ، اما آنها با یک
حادثه جهانی شدند .
دلیلش ؟ شانس
زمانیکه لیگ برتر و تلویزیون اسکای در
کنار هم قرار گرفتند ، فوتبال به کل تغییر
کرد . و این رسانه شرایط تجاری فوتبال
را تغییر داد . مسابقات اروپایی به لیگ
قهرمانان تغییر یافت و یونایتد هم توانست
در این زمره قرار گیرد .
آنها 26 سال را بدون قهرمانی در لیگ
سپری کردند ، با آمدن سر الکس فرگوسن
هم منچستر روی خوشبختی را ندید .
موفقیت یونایتد و رسانه های مدرن این
اجازه را داد به آنها تا به یک نام
تجاری جهانی شناخته شوند
که از آنها به عنوان" بهترین
در انگلستان " و توسط بسیاری
دیگر در سراسر جهان بدل گردند
.
در حقیقت آنها از بهترین زمان بهره
بردند ، در حالیکه بهترین
نبودند .
شاید به
لیو ر پو ل
خیلی
نز د یک
شده اند
، ولی
هواداران جام :منچستریونایتد یکی از بزرگتری باشگاههای
جهان است که ورزشگاهش ظرفیت زیادی
دارد بطوریکه هر هفته نزدیک به 70000
هواداراش در استادیومش حاضر می شوند .
ولی حقیقتا چقدر از آنها واقعا طرفدار
منچستریونایتد هستند ؟
اگر به زمان شروع لیگ برتر بازگردیم
، می بینیم اولدترافورد تنها 40000
نفر گنجایش داشته است– یک چیزی
نزدیک به گنجایش کنونی آنفیلد – و
میانیگن تماشاگران منچستر تنها 33898
نفر بودند . آنها نمی توانستند حتی ظرفیت
کامل ورزشگاه را در 20 سال گذشته پر
کنند و حالا آنها 70000 بلیط برای هر
بازی به فروش می رساندند .
یونایتد به لطف دستاوردهای اخیرش
در ليگ برتر توانسته جهانی شود ، و با
مدرنیته شدن فوتبال سبب شد میزان
هواداران آنان نیز رشد کند .
اینها را می توان هواداران " جدید " یونایتد
نامید چراکه بدنبال موفقیت های این تیم
و فعالیتهای اقتصادی یونایتد به سمت
آنها گرایش پیدا کرده اند . این هواداران
بر اساس موفقیت های اخیر این تیم و
براساس هیجان حامی این تیم شدند و
تعصبی بمانند قبل ندارند .
آنها به طور باورنکردنی خوش شانس
هستند
لیورپول پر افتخارترین باشگاه فوتبال
هنوز آنها در اروپا نتوانسته اند موفق شوند
، بنابراین آنها بهترین نخواهند بود.تاریخیرقابت و چشم و هم چشمی بین لیورپول
و منچستر قبلا با بوجود آمدن موفقیت
های منچستریونایتد یا لیورپول در عرصه
فوتبال و باشگاهی بود . در واقع از زمان
انقلاب صنعتی این وضعیت صورت گرفت .
در سال 1800 ، لیورپول و منچستر بر
شمال غرب انگلیس به دلایل مختلفی
حکمفرما بودند ، لیورپول با وجود رودخانه
مرسی موقعیت زیاد شغلی و مالی را برای
اهالی شهر بوجود آورده بود .
منچستر ، در 40 مایلی دریای ایرلند قرار
دارد ، که در صنعت پارچه بسیار مشهور
است چراکه صدها کارخانه پارچه در
اطراف این شهر وجود دارد .
تجارت در این عرصه صادرات و واردات آن
و همه چیز از طریق لیورپول صورت می
گیرد ، در قرن گذشته این کار از طریق
کشتی و کانال منچستر صورت می گرفت .
در آغاز سال 1894 ، از طریق این کانال
کشتی ها به جای عبور از گذرگاه لیورپول
مستقیم تجارت خود را با منچستر صورت
می دادند ، در آن زمان منچستر که شهری
محصور به خشکی بود ، به سومین بندر
شلوغ انگلیس تبدیل شد .
این کانال در زمینه دشمنی مردمان
لیورپول و منچستر نقش داشت و سبب
شد این دشمنی میان هواداران دو باشگاه
نیز جاری شود و این داستان مدت زمان
زیادی هست که بین اهالی جريان دارد .جام هادر سالهای اخیر ، منچستریونایتد موفقانگلستان است . البته ، منچستر ممکن
است الان به 19 قهرمانی در لیگ رسیده
باشد ، ولی لیورپول بهترین تیم کشور
است که توانسته 5 بار در رقابتهای اروپایی
قهرمان شود و همینطور سه مرتبه جام
یوفا را فتح کرده است .
اما کجا منچستریونایتد این شانس بسیار
زیاد نصیبش شد .
در حالیکه لیورپول در دهه 70 و 80 یکی
از بهترین تیم ها بود ، و هم در مسابقات
داخلی و هم اروپایی در جایگاه بالایي
قرار داشت ، یونایتد تنها نظاره گر این
جایگاه بود .
منچستریونایتد سرانجام موفق
شد ، اگرچه برای سالهای
متمادیشاهد افتخارات
لیورپولعمل کرده است و حتی توانسته از رکورد
لیورپول در بازیهای داخلی عبور کند
) اگرچه آنها در اروپا همچنان زیر سایه
لیورپول قرار دارند ! ( و این موفقیت اخیر
آنها سبب شده تا حدی این احساس
دشمنی بیش از قبل شود .
هواداران لیورپول همیشه به افتخارات
پیشین می بالیدند و می گفتند : ما بیشتر
از شما قهرمانی داریم ولی حالا هواداران
منچستریونایتد هستن که به لیورپولی ها
این را می گویند .
به طوریکه در اولدترافورد لوگوی" 19
"را به نمایش در آوردند به نشانه 19
قهرمانیشان ، چراکه الان یک قهرمانی
بیشتر از لیورپول دارند .
در حقیقت از شروع لیگ برتر از سال
1992 لیورپول نتوانسته با منچستر در
کسب قهرمانی رقابت کند ولی صادقانه
باید گفت که هواداران لیورپول هنوز هم
به جامهای بیشترشان نسبت به منچستر
افتخار می کنند و می گویند که ما بیشتر
جام گرفتیم .
بازیکنانخب بازیکنان این دو باشگاه همواره درو این مشکل همیشه در کمپ تیم ملی بوجود امده.
زمین بازی با هم تنش داشتند از مشاجره
لفظي گرفته تا برخورد فیزیکی با یکدیگر .
بازیکنانی مثل گری نویل با جشن شادمانی
در جلوی هواداران لیورپول موجب
خشمگینی آنان شده است و همینطور
پل اسکولز اخیرا اظهار داشت که زمانیکه
در کمپ انگلیس بودند بازیکنان یونایتد و
لیورپول جدا از هم بودند .
35 34تصمیمات داوریسر الکس فرگوسن همواره معترض است . او و تیمش پیوسته به
داوران توهین می کنند و این سبب شده است تا به دفعات داوران
تصمیمات اشتباهی را اتخاذ کنند .
از یک پرتاب اوت تا وقت اضافه بازی گرفته تا اظهارات رسانه ای
، فرگوسن به انواع مختلف اعتراض می کند و به داوران فشار می
آورد و حتی اتحادیه فوتبال را ترغیب می کند که نظر وی درست
است.
جدای از جریمه ها و محرومیتها ، داوران همواره در مورد
تصمیماتشان برای یونایتد تحت فشار هستند . ممکن است داوران
اشتباه کنند ولی رفتار بازیکنان منچستریونایتد داوران را ترغیب
می کند تا تحت فشار اشتباه سوت بزنند .وین رونیوین رونی - ستاره انگلیس و منچستریونایتد فوتبالش را در اورتون
و در آنسوي استنلي پارك شروع كرد.
پوشیدن پیراهن آبی اوردون هرگز مورد پسند هواداران ليورپول
نیست ولی او با رفتنش به منچستریونایتد آن یک مقدار احترامش
را هم از بین برد .
اما رونی تنها علت منفوریتش بازی در تیمهای رقیب نیست ؛ او
دقیقا علت خشم هواداران لیورپول را از خود می داند.
در مصاحبه سال 2009 ، رونی اعلام کرد که همیشه طرفدار
اورتون بوده است و با" نفرت از لیورپول " بزرگ شده است .
رونی میداند که چقدر در نزد هواداران منفور است حتی در زمانیکه
او در آنفیلد بازی می کند الکس فرگوسن به او هشدارهای لازم را
می دهد و یا در آخرین بازی او در ترکیب ابتدایی هم قرار نگرفت .
رونی از هر دو سو مورد نفرت هواداران قرار دارد .
آنها یک شومن دارندمی توان گفت منچستریونایتد بدون الكس فرگوسن هیچی چیزی
نیست . برای مثال ؛ تنها از زمان ورود او منچستریونایتد هم به
موفقیت دست یافته است .
یونایتد باشگاه بزرگی است ، ولی براستی آنها یک تیم برتر فوتبال
مثل لیورپول نیستند . دوران موفقیت لیورپول تنها به دوران یک
مربی ختم نمی شود ، و این دوران موفقیت در زمان شنکلی–
پیزلی ، فاگان و داگلیش تداوم داشته است .
درست است که لیورپول مدتي است قهرمان لیگ برتر نشده است
اما باز هم توانسته است قهرمان لیگ قهرمانان ، جام حذفی و جام
یوفا شود و همواره در کورس چهار تیم برتر بوده است .
از زمان ورود فرگوسن به جمع آنها ، آنان توانستند رکورد قهرمانی
لیورپول را در لیگ بشکنند . و برای این کار سر الکس به 25 سال
زمان نیاز داشت تا به قرمزها برسد .
شاید منچستریونایتد اکنون به رکورد لیورپول رسیده باشد، ولی
آنها همیشه فرگوسن را نخواهند داشت ، پس این باشگاه فعلا
نزدیک لیورپول شده است ولی هیچ وقت به لیورپول نمی رسد .
یک باشگاه بزرگ زمانی با ثبات قلمداد می شود که با هر مربی
بتواند سیر صعودی داشته باشد و دچار فراز و نشیب نشود .سرودهای هیلزبورو و هیسلهیلزبورو و هیسل دو حادثه تلخ و دردناک برای هر لیورپولی یا
یوونتوسی یا هر کسی که با این حادثه به نوعی مرتبط هستند
است و هیچ گاه فراموش نمی شوند .
این حوادث در تاریخ لیورپول فراتر از یک بازی فوتبال است . از
دست دادن جان افراد که هیچ ارتباطی با فوتبال نداشتن بسیار
غم انگیز است .
بنابراین زمانی که طرفداران منچستریونایتد سرود لیورپولی ها در
رابطه با این حوادث را مورد تمسخر قرار میدهند این کار عبور از
خط قرمزهاست . اگرچه هواداران لیورپول هم نمی توانند کاملا
ابراز بی گناهی کنند چرا که در گذشته آنها هم در خصوص فاجعه
مونیخ سرودی ناشایست خواندند . در دو گروه هوادران اشتباه
کردند و نباید به این مسائل ورود کنند
من از بچه گی طرفدار لیورپول بودم و هستم و خواهم بود
یاد گلهای بازی با میلان که می افتم گریم می گیره . واقعا یه معجزه بود که تو 6 دقیقه 3 گل بزنیم
یاد جرزی دودک - هامن - باروش - سامی هیپیا - اسمیچر - ریسه - سیسه به خیر
وقتی دودک پنالتی شوچنکو رو گرفت از خوشحالی زدم زیره گریه
یاد همشون بخیر
الان هم با افتخار میگم :
هیچگاه تنها نخواهی رفت