بیگرافی بازیکنان و مربیان آرسنال !
زندگی نامه ی سمیر نصری
نام کامل : سمیر نصری
تاریخ تولد : 1987/06/26
محل تولد : مارسی فرانسه
قد : 177 سانتی متر ( 5 فیت و 9 اینچ )
پست : هافبک چپ نفوذی
دوست دختر / همسر : تاتیانا گولووین
محل زندگی : لندن
باشگاه فعلی : آرسنال
باشگاه قدیم : مارسی ( 2004 تا 2008 )
لاشگاه دوران جوانی : مارسی فرانسه ( 2000 تا 2004 )
سمیر نصری بازیکن الجزایری الصل فرانسه در محله ای متولد شد که زین الدین زیدان در آن جا متولد شد . از این رو این دو بازیکن را بسیار با یکدیگر مقایسه می کنند . البته بار های سمیر اعلام کرده از این مقایسه خرسند نیست زیرا زیدان در مرتبه ای بسیار بالاتر از وی قرار دارد و سمیر فاصله زیادی با این بازیکن خوش تکنیک دارد .
سمیر فوتبال خود را از تیم مارسی شروع کرد و در 9 سالگی در تیم نونهالان این تیم بازی کرد و مرحله به مرحله تا تیم اصلی در این تیم بود و در نهایت به مدت 4 سال در بزرگسالان مارسی در کنار ریبری خوش درخشید و در نهایت جواب مثبت به پیشنهاد آرسنال داد .
سمیر در 26 جون سال 1987 به دنیا آمد و با خانواده الجزایری خود در فرانسه بزرگ شد . خانواده وی چند سال قبل از تولد وی همراه با پدر بزرگ سمیر راهی فرانسه شده بودند . سمیر زندگی آسانی در فرانسه نداشت و همراه با خانواده خود در محله های فقیر نشین تر شهر مارسی زندگی می کرد . سمیر تصمیم گرفت به فوتبال برود و با تشویق والدینش در 8 سالگی به تیم محلی راه یافت . باشگاهی که باعث شد سمیر در آن جا پرورش یابد و آینده اش را پیدا کند . پس از درخشش در باشگاه های نوجوانان در نهایت به آکادمی فوتبال مارسی رفت و پس از درخشش دوباره در تیم ملی زیر 16 و 17 ساله های فرانسه به میدان رفت . هم چنین توانست با فرانسه در فینال زیر 17 ساله های اروپا نیز به میدان برود . سمیر در این مسابقات در کنار کریم بنزما و هاتم بن عرفا در فینال روبروی سس فابرگاس قرار گرفت . فابرگاسی که در این تورنومنت بسیار عالی کار کرد وتوسط استعداد باب های آرسنال که مسابقات را دنبال می کردند به آرسنال آمد . سمیر پس از درخشش در این مسابقات بود که توانست به تیم اول مارسی راه پیدا کند . در تیم اول مارسی نیز خوب کار کرد هر چند در فصل اول تنها 11 بازی به وی رسید اما با انگیزه بالا توانست پله های ترقی را یکی یکی پشت سر بگذارد . در مارسی توانست جایزه بهترین بازیکن جوان سال فرانسه را ازان خود کند و همان جا بود که اعلام کرد علاقه بازی در تیم های آرسنال , رئال مادرید و لیون را دارد . در سپتامبر 2007 سمیر دچار یک ویروسی شد که به ناچار راهی بیمارستان شد . پس از یک دوره مبارزه کوتاه با بیماریش توانست دوباره به بازی های برگردد و در بازی لیگ قهرمانان اروپا برابر لیورپول بازی کرد هر چند نتوانست مانع باخت تیمش شود .
مذاکرات آرسنال برای به خدمت گیری وی قبل از یورو 2008 آغاز شد . قرار بود وی جایگزین هلبی شود که راهی بارسلونا شود . اما مذاکرات کند آرسنال باعث شد ادامه مراحل به بعد از یورو 2008 انتقال یابد . پس از این بازی های در نهایت سمیر با یک قرار داد دراز مدت راهی آرسنال شد و شماره 8 این تیم را به تن کرد .
در یک فصل حضور سمیر در لیگ انگلیس وی نمایش خوبی داشت و توانست با دو گلی که برابر منچستر یونایتد در بازی رفت به ثمر برساند جایگاه ویژه ای در بین هواداران آرسنال بیاید . اولین فصل حضور وی با آرسنال همراه بود با چهارمین سال بی جامی آرسنال و سمیر و دیگر بازیکنان در پی شکستن این قحطی در فصل آتی هستند
samirnasri.mihanblog
:sigar::sigar::sigar::sigar::sigar:
آرسن ونگر را بيشتر بشناسيد...
تاریخ تولد: 22 اکتبر 1949
ملیت: فرانسه
دوران کاری به عنوان فوتبالیست: آی اس موزیخ- مالماس- ای اس ووبان و استراسبورگ
دوران کاری به عنوان مربی: استراسبورگ(دستیار)- ای اس کنس(دستیار)- نانسی- موناکو- ناگویا و آرسنال
او هرگز در دورانی که فوتبالیست بود با مسئله ای به عنوان موفقیت همراه نبوده اما کمبود این مسئله رو در مربیگریش جبران کرد و تونست با هوشمندی خودش آرسنال رو به یکی از بهترین تیمهای جهان تبدیل کنه و این رو مدیون چشمان تیزبین و ذهن کاوشگر فوتبالیشه.
او در سال 1978 بعد از چند مربیگری تیمهای سطح پایین این فرصت رو پیدا کرد تا مربی تیم موناکو بشه و ظرف یه سال موناکو در مرکز توجه فوتبال قهرمانی فرانسه قرار گرفت و ونگر شایسته دریافت لقب بهترین مربی سال شد و وقتی به بایرن مونیخ جواب رد داد باعث تعجب همه شد جالب اینکه به ژاپن رفت و موفقیت هیش رو با ناگویا ادامه داد.
او در سپتامبر 1996 به آرسنال پیوست و به اولین مربی خارجی تبدیل شد که در 1998-1997 برنده لیگ برتر انگلیس شد و تونست توو همون سال لقب بهترین مربی جزیره رو کسب کنه.
او در مدتی که در آرسنال مشغول شد تونست ستارگان زیادی رو مثل پاتریک ویرا- امانوئل پتی- مارک اورمارس- دنیس برگکمپ- روبرت پیرس- تیری آنری- فابرگاس و... به دنیای فوتبال معرفی کنه.
همچنین ونگر تونست در سال 2002-2001 بهترین مربی جهان بشه و تقریبا در تمام سالهایی که مربیگری آرسنال رو بر عهده داشته جزء پنج مربی برتر جهان بوده
آرسن ونگر به عنوان سرمربی منصوب شد...
هنگامی که آرسن ونگر در سپتامبر 1996 وارد هایبوری شد، طرفداران آرسنال متعجب بودند که او کیست؟؟ اما حالا دیگر حاضر نیستند او را با هیچ کس عوض کنند.
یک ناشناخته واقعی در فوتبال انگلستان. ونگر 14 سال قبل هنگامی که از ژاپن به شمال لندن حرکت کرد، باید خیلی چیزها را به اثبات می رساند اما اگر هر شکی در انتخاب او باقی مانده بود، مرد فرانسوی به سرعت آن ها را از بین برد.
همانطور که بازیکنانش خیلی زود متوجه شدند ونگر مربی متفاوتی است، مردی از جنس دیگر. عادات کهنه خوردن نوشیدنی و کج خلقی برای او معنا نداشت و به جای آن گروه به روش های جدید تمرین و تغذیه عادت می کردند. ونگر در خارج از زمین نیز به همان اندازه مؤثر بود، او در ساخت زمین تمرین جدید آرسنال و همینطور پروژه ساخت استادیوم امارات نقشی محوری داشت.
نتایج در داخل زمین هیچ شک و شبهه ای در مورد مربی جدید باقی نگذاشت. ونگر در اولین فصل کامل خود 2 جام را به هایبوری آورد و یک سال بعد تقریباً این شاهکار را تکرار کرد، هرچند دو شکست در دو فینال مختلف جامی به همراه نداشت اما مرد فرانسوی در سال 2002 بار دیگر آرسنال را به فتح دو جام هدایت کرد و دومین قهرمانی لیگ برتر را با پیروزی بر منچستریونایتد در الدترافورد جشن گرفت.
سومین جام حذفی نیز یک سال بعد در 2003 بدست آمد. شاید بزرگترین دستاورد ونگر بر روی نیمکت ارسنال، هدایت تیمش در فصلی بدون شکست و درنهایت ثبت رکورد 49 بازی بدون شکست در لیگ بود. به هر حال یک جام حذفی دیگر در سال 2005 به کارنامه درخشان ونگر افزوده شد و یک سال پس از آن نیز او شاگردانش را برای اولین بار در تاریخ باشگاه به فینال معتبرترین رقابت باشگاهی در جهان، یعنی لیگ قهرمانان اروپا هدایت کرد.
اما همیشه آرسن ونگر بیشتر از آنکه به خاطر جام هایش شناخته شده باشد، به خاطر پرورش استعدادهای گمنام و تبدیل آن ها به فوق ستاره های جهانی مشهور بوده است. بازیکنانی مانند ویرا، پتی، آنلکا، لیونگبرگ و فابرگاس مثال های خوبی هستند که برترین تیم های جهان همیشه آرزوی داشتن یکی از آن ها را داشته و دارند. و البته نام ونگر به خاطر اینکه تیری هانری را از یک بازیکن گوش مستعد به یک سوپراستار خط حمله تبدیل کرد، برای همیشه در ذهن ها باقی خواهد ماند.
اما شاید بزرگترین میراث ونگر سبکی باشد که به واسطه آن موفقیت را برای آرسنال به ارمغان آورد. باشگاه های زیادی جام های پر افتخار را فتح کرده اند اما شاید معدود تیمی باشد که این کار را به شیوه آرسنال آرسن ونگر به انجام رسانده باشد. در سپتامبر 1996 سوال اصلی برای همه این بود که " آرسن کیست؟ " اما امروزه ونگر هم ردیف مربی بزرگ آرسنال، هربرت چاپمن به عنوان بزرگترین مربی آرسنال شناخته می شود.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
آرسن ونگر، پت رایس را به عنوان دستیار خود انتخاب کرد
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] آرسن ونگر در سال 2003 نشان سلطنتی OBE را از ملکه انگلستان دریافت کرد.
ونگر نخستین دوگانه خود را بدست می آورد
جشن قهرمانی تیم پس از اولین برد دوگانه خود - 1998
وقتی آرسنال چهره نسبتاً ناشناخته آرسن ونگر را در سپتامبر 1996 به عنوان سرمربی برگزید، اَبروها به نشانه تعجب بالا رفتند.
با این حال تنها پس از 10 ماه، مرد فرانسوی ترکیبی را شکل داد که قادر بودند تسلط منچستریونایتد در لیگ برتر را به چالش بکشند.
بنابراین با امضای چند قرارداد زیرکانه و جذب بازیکنانی مانند امانوئل پتی (Emmanuel Petit)، مارک اورمارس (Marc Overmars) و نیکلاس آنلکا (Nicolas Anelka)، ونگر و آرسنال آماده بودند تا با تمام قوا برای فتح عناوین در فصل 1997/98 حرکت کنند.
در نگاه اول، موفقیت این تیم بعید به نظر می رسید. توپچی ها رقابت ها را با عدم هماهنگی آغاز کردند و در 18 بازی اول خود 4 شکست و 6 تساوی بدست آوردند. با این حال شکست 3-1 خانگی در 13 دسامبر مقابل بلکبرن آخرین آن ها بود. شاگردان آرسن ونگر پس از این دیدار، 26 بازی بدون شکست را ثبت کردند تا نه تنها برای اولین بار جام قهرمانی لیگ برتر را به هایبوری بیاورند، بلکه به فینال جام حذفی نیز راه پیدا کنند تا در آستانه یک دابل حیرت انگیز باشند.
تک گل امانوئل پتی مقابل دربی کانتی در 26 آوریل باعث شد توپچی ها برای تثبیت عنوان قهرمانی خود تنها به 3 امتیاز در 3 بازی باقی مانده نیاز داشته باشند. اما با توجه به اینکه دو بازی پایانی آرسنال در آنفیلد و ویلا پارک بود، 3 امتیاز خانگی مقابل اورتون در 3 می از اهمیت ویژه ای برخوردار بود.
مدافع اورتون اسلاون بیلیچ (Slaven Bilic) به اشتباه دروازه خودی را باز کرد و در ادامه مارک اورمارس روی دو حرکت افرادی ویران کننده اختلاف را به سه گل برساند، قهرمانی آرسنال تضمین شده بود. هواداران آرسنال سر از پا نمی شناختند اما بیاد ماندنی ترین لحظه فصل هنوز در راه بود.
در حالی که هنوز ثانیه هایی تا پایان باقی مانده بود، تونی آدامز (Tony Adams)، مدافع کهنه کار توپچی ها به یکباره از میانه میدان عبور کرد و خود را به دفاع حریف رساند، شریک او در مزکز دفاع یعنی استیو بولد (Steve Bould) پاس در عمق بی نقصی را پشت مدافعین اورتون برای او ارسال کرد. کاپیتان با استپ سینه توپ را متوقف کرد و ضربه محکم و غیر قابل مهار خود را با پای چپ به گوش دروازه فرستاد تا نتیجه قاطعانه 4-0 شکل گیرد.
آرسنالی ها بار دیگر قهرمان شده بودند و تنها دو هفته بعد آن را به یک دال تبدیل کردند.
توپچی ها در این دیدار فاصله زیادی با بهترین روز خود داشتند ولی باز هم نیوکاسل تیمی نبود که بتواند مقابل آن ها مقاومت کند. یک گل در هر نیمه کافی بود تا هفتمین جام حذفی در تاریخ باشگاه به هایبوری بیاید.
اولین آن پس از 23 دقیقه وارد دروازه حریف شد. هیچ یک از دو تیم در 15 دقیقه ابتدایی بازی نتوانستند موقعیت جدی پدید آورند اما امانوئل پتی با پاس در عمق عالی خود توپ را پشت سر الساندرو پیستونه (Alessandro Pistone) به مارک اورمارس رساند. بال چپ هلندی نیز با تیزهوشی کامل توپ را از میان دو پای شی گیون (Shay Given) وارد دروازه کرد.
نیوکاسل در نیمه دوم خطرناک ظاهر شد و دو بار توسط آلن شیرر (Alan Shearer) و نیکوس دابیزاس (Nikos Dabizas) به گلزنی نزدیک شدند اما 21 دقیقه مانده به پایان بازی، امیدهای آن ها به کلی از بین رفت. آنلکا از تله آفساید گریخت تا پاس ری پارلر (Ray Parlour) را بدست آورد و از پشت محوطه جریمه ضربه زمینی خود را به سمت دروازه شلیک کند. شدت توپ زیاد بود و گیون نتوانست مانع ورود آن به دروازه شود.
ری پارلر که پس از عملکردی خستگی ناپذیر در میانه میدان به عنوان برترین بازیکن زمین شناخته شد می توانست گل سوم آرسنال را نیز به ثمر برساند اما کمی بدشانس بود و توپش به تیرک دروازه برخورد کرد. پس از او مارک اورمارس با تکیه بر هوش خود می توانست گل دیگری را وارد دروازه نیوکاسل کند اما گیون اشتباه خود را جبران کرد. هافبک هلندی وقتی دید گیون از دروازه بیرون آمده، از میانه میدان و از فاصله ای حدودا 40 متری چیپ استادانه ای را روانه دروازه کرد اما گیون روی خط دروازه در دو مرحله توپ را در آغوش گرفت.
سوت پایان مهر تأییدی بر موقعیت آرسنال به عنوان بهترین تیم فوتبال انگلستان بود و قاطعانه تصمیم باشگاه در انتصاب ونگر به عنوان مربی در سال 1996 را توجیه کرد. جدا از همه این ها، چگونه می توانید به فاتح یک برد دوگانه شک کنید؟؟
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
آرسن ونگر مارک اورمارس و امانوئل پتیت را به لندن آورد
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
پس از غلبه بر نیوکاسل ، تونی ادامز جام حذفی را بالای سر می برد
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
تونی آدامز و آرسن ونگر نخستین دوگانه خود را در میان هواداران حمل می کنند
یک دوگانه دیگر، ونگر بار دیگر این کار را انجام داد
گل قهرمانی سیلوسن ویلتورد در الدترافورد - 2002
سیلوین ویلتورد (Sylvain Wiltord) هرگز به عنوان یکی از افسانه های آرسنال شناخته نشده است اما او هیچ گاه به خاطر گلی که در الدترافورد به ثمر رساند و یک دوگانه دیگر را برای باشگاه به ارمغان آورد فراموش نخواهد شد.
جدال قهرمانی در فصل 2001/02 رقابت نزدیک و پر پیچ و خمی بود اما آرسنال با پیروزی در 13 بازی پایانی لیگ، جام را از منچستر یونایتد و لیورپول ربود.
عده ای به موفقیت تیم آرسن ونگر غبطه می خوردند. با همه این ها، آرسنال با بازی پویای خود که از پاس های سرعتی تشکیل می شد، روح جدیدی به لیگ جزیره بخشید و این مسأله باعث شد در مسیر قهرمانی، توپچی ها در تک تک بازی ها موفق به گلزنی شوند، این موضوع بیانگر خصوصیات هجومی تفکر مربیشان بود.
برای اولین بار، فینال جام حذفی پیش از اتمام لیگ برگزار می شد. آرسنال با گل های ری پارلر و فردی لیونگبرگ 2-0 چلسی را شکست داد تا 4 روز بعد با روحیه ای عالی عازم الدترافورد شود، در حالی که برای تثبیت سومین دوگانه تاریخ باشگاه تنها به یک امتیاز نیاز داشت.
نشانه ها همگی مثبت بودند زیرا تیم ونگر در طول فصل هیچ گاه با لباس طلایی خود در خانه حریفان شکست نخورده بود. در شب مشهور منچستر، این رکورد همچنان دست نخورده باقی ماند حتی با وجود غیبت بازیکنانی مانند تونی آدامز، تیری هانری، دنیس برگ کمپ و البته بازیکن سال جزیره رابرت پیرس.
آرسنال کنترل قسمت اعظمی از بازی را در اختیار داشت و به هیچ وجه جای تعجب نبود که پس از 12 دقیقه از شروع نیمه دوم قفل دروازه یونایتد را باز کرد.
پارلر از اشتباه سیلوستره استفاده کرد و توپ او را به ویلتورد رساند. ویلتورد در عمق حرکت کرد و پاس در عمقی را برای لیونگبرگ ارسال کرد. هافبک سوئدی به راحتی لورن بلان (Laurent Blanc) را از پیش رو برداشت و در حالی که خوان سباستین ورون (Juan Sebastián Verón) به سمت او تکل رفت، وی ضربه زمینی خود را به سمت دروازه شلیک کرد. فابین بارتز (Fabien Barthez) توپ را برگشت داد اما ویلتورد که در ترکیب آرسنال اغلب زیر سایه تیری هانری قرار داشت خود را به آنجا رساند و توپ برگشتی را وارد دروازه کرد. این گل جایگاه ویلتورد را در تاریخ باشگاه آرسنال تضمین کرد و یک دوگانه دیگر را به ارمغان آورد.
این گل جرقه ای برای شروع جشن هایی بود که در کافه های اطراف لندن به پا می شد، جایی که طرفداران آرسنال جمع شده بودند تا روی صفحه های بزرگ تلویزیونی مسابقه را تماشا کنند. در اواخر بازی پرچم غرور آفرین قهرمانی در الدترافورد به اهتزاز در آمد و پس از سوت پایان، تفنگداران طلایی پوش به سرعت به سمت هوادارانشان دویدند تا در یکی از پر غرورترین لحظات تاریخ درخشان باشگاه سهیم باشند.