1906 - کسب دومین اسکودتو
لحظات خوش و زیبایی در حال سپری شدن نبود و یووه نزدیک به دو دهه زیر سایه تیم های میلانی قرار داشت و نتوانست قهرمانی نخست خود را تکرار کند. طی این سالها مدیران و بازیکنان به این نتیجه رسیدن که برای نگاه داری گفتگوها و حوادث، مجله ای نیاز است، بنابر این در 10 ژوئن 1915 مجله هورا یوونتوس که امروزه ماهنامه معروف این باشگاه به حساب می اید متولد شد. همچنین گفته می شود کارادو کورادینی که در فصل 1920 - 1919 رئیس باشگاه بود سرود یوونتوس را تصنیف کرده است. روال ناکامی ها ادامه داشت تا سال 1923 که خانواده مطرح انیلی وارد عرصه حیات باشگاه شدند. در 24 جولای سال 1923 ریاست باشگاه را ادواردو انیلی ( پدر جووانی ( جانی ) و اومبرتو انیلی ) به عهده گرفت. او پسر مالک و بنیانگذار کمپانی فیات بود. همراه با مدیریت قدرتمند این مرد بزرگ افتخارات و پیروزی های بانوی پیر نیز اغاز شد. بیانکونری ها با او در سال 1926 دومین اسکودتوی خود را نیز فتح کردند تا ادواردو نخستین قهرمانی مدیریت خود را تجربه کند. این قهرمانی با مربیگری جنو کارولی به دست امد و بازیکنانی نظیر کومبی، روزتا، الماندی، ویولا، بیگاتو، هیتزر و توریانی در این تیم قهرمان حضور داشتند.
1930 تا 1935 - شکوه یوونتوس و تولد افسانه یوونتوس با فتح 5 اسکودتو
طی سال های 1935 - 1930 افسانه یوونتوس متولد می شود و قدرت برتر و محبوب ایتالیا از راه می رسد. ادواردو که همچنان تا سال 1935 رهبری باشگاه بزرگ یووه را به عهده داشت در کنار جووانی ماتزونیس نایب رئیس باشگاه توانست در دهه سی یوونتوس را تبدیل به قدرت بلامنازع ایتالیا نماید. سیاه و سفید پوشان سرزمین چکمه ای طی سالیان 31 الی 35 توانستند پنج اسکودتوی دیگر را برای باشگاه به ارمغان بیاورند و با کسب پنج عنوان قهرمانی متوالی رکورد جاودانه ای را به نام خود به ثبت برسانند. بازیکنان بزرگ ان زمان نمایشی را ارائه کردند که هرگز فراموش شدنی نیست، بورل مهاجم بیانکونری ها در فصل 1932 باورنکردنی ظاهر شد وی در 28 بازی 29 گل به ثمر رساند و رکوردی فوق العاده به نام خود ثبت کرد. در این دوران انیلی در کنار همکارانش تصمیم گرفت ورزشگاهی اختصاصی برای یووه تهیه نماید و سرانجام در فوریه 1934 یووه در ورزشگاه جدیدش به نام کوموناله ( المپیکوی فعلی ) به میدان رفت، ورزشگاهی که بعدها خاطرات بسیار دیدنی و زیبایی از اسطوره هایی مانند بونیپرتی، به ته گا و پلاتینی در خود زنده نگاه داشته است. در مسابقات جام جهانی 1934 و 1938 بازیکنان یوونتوس اسکلت اصلی تیم ملی ایتالیا را تشکیل می دادند، اتفاقی که در جام جهانی 1982 نیز تکرار شد. در زمان مربیگری کارلو کارکانو یوونتوس هفت بازیکن ملی پوش به نام های کومبی، روزتا، مونتی، فراری،بورتولینی، بورل و اورسل را در تیم ملی ایتالیا داشت که توانستند قهرمان جام جهانی 1934 شوند، درست زمانی که یووه قدرت برتر و بی نظیر ایتالیا محسوب می شد و هفت اسکودتو را در کارنامه حیات خود می دید یک حادثه تلخ و ناگوار برای باشگاه رخ داد، در جولای ان سال ادواردو انیلی مدیر موفق و دوست داشتنی در سانحه هوایی مشهور جنوا درگذشت و از ان اتفاق سیاه و تلخ، یووه به مدت 12 سال که یک انیلی دیگر در راس مدیریت باشگاه امد به حاشیه رفت.
1935 تا 1955 - جنگ جهانی دوم و بازگشت یک انیلی دیگر برای شروع دوباره بزرگی یوونتوس
تکرار افتخارات دهه سی به مدت یک دهه متوقف شد البته طی این سال ها قهرمانی در دو کوپا ایتالیا به افتخارات باشگاه اضافه شد. نخستین قهرمانی یووه در جام حذفی کشورش به تاریخ 1938 با مربیگری ویرجینو روزتا باز می گردد. در فصل 39 - 38 یووه با ایستادن در رده هشتم جدول دوران افول خود را می گذراند. اما این بار یوونتوس عزم خود را برای بازگشتی قدرتمند زجم می کند تا بار دیگر به پیروزی هایی ارزشمند دست یابد. پس از مدتها دربی تورینو فرا می رسد، 14 اکتبر 1945، تورینو همان تیم قدرتمند گذشته است اما یووه نیز بسیار قدرتمند به نظر می رسد و درپایان نیز به پیروزی 2 بر یک برابر تورینی ها دست می یابد تا برتری خود را به همشهری خود ثابت نماید. طی سال های 35 الی 47 مدیرانی نظیر کراوری، ده لا فورست و دوزیو در راس کار قرار گرفتند و نتواستند شکوه یووه را نمایان سازند و سرانجام پس از نتایج نه چندان موفق و درخشان؛ پیرو دوزیو جای خود را به جانی ( جووانی ) انیلی داد، فرزند ادواردو به باشگاه و خانه خود در تاریخ 22 جولای 1947 بازگشته بود تا پیروزی های گذشته و خاطرات زیبای دوران رهبری پدرش را تکرار کند. با امدن جانی ( جووانی ) اسکودتوهای هشتم و نهم در فصل های 52-51 ، 50 - 49 از راه رسید. اما افسوس که عمر ریاست وی کوتاه بود و خیلی زود از سمت خود استعفا داد. با این حال یووه با بازیکنانی نظیر بونیپرتی، پارولا و هنسن همچنان به افتخارات خود می افزود. گل های زیبا و به یاد ماندنی فراوان از این ستارگان عظمت دوست داشتنی را تقدیم بانوی پیر می کرد. جانی انیلی ( جووانی ) 18 سمپتامبر 1954 پست ریاست را رها می کند و از باشگاه جدا می شود.
1955 تا 1971 - درخشش سیوری و بونیپرتی در کنار مدیریت اومبرتو انیلی
با جدایی جانی انیلی ( جووانی )، به مدت یک سال باشگاه تحت نظارت سه مسول هدایت شد و یک سال بعد در نووامبر 56 اومبرتو انیلی برادر جانی ( جووانی ) راهی باشگاه شد تا قدرت و نفوذ خانواده انیلی همراه با قدرت باشگاه یوونتوس ادامه داشته باشد. اومبرتو تا سال 1962 سمت مدیریت یوونتوس را در اختیار داشت که در این سال به دلیل ادامه تحصیل و اخذ مدرک پروفسوری از سمت مدیریت یووه کناره گیری کرد. این تیم در این سال ها دو ستاره بزرگ حیات خود را به نام های سیوری و چارلز خریداری کرد و توانست اسکودتوی دهم را نیز فتح نماید. بروسیس دهمین قهرمانی بانوی پیر را در فصل 58 - 57 به دست اورد تا با کسب این عنوان، اولین ستاره یووه نیز از راه برسد. با این قهرمانی بانوی پیر اجازه یافت ستاره طلایی را بر روی پیراهن خود حک کند و به بالای ارم باشگاه نیز اضافه شود. قدرت مدیریت جدید به همراه درخشش بونیپرتی شکوه زیبایی را برای باشگاه به ارمغان اورده بود و یووه توانست با هدایت مربیانی مانند چزارینی، پارولا، امارال و هررا در دهه شصت سه عنوان قهرمانی را کسب کند. دهه 60 با کسب سه اسکودتو و سه قهرمانی در کوپا ایتالیا به نوعی تکرار درخشش دهه 30 بود. طی این سال ها ستارگانی برجسته همچون؛ هنسن، پارولا، پرایست، بونیپرتی، چارلز و سیوری با پیراهن سیاه و سفید یووه در میادین فوتبال حاضر شدند و در دنیای فوتبال شهرتی کسب کردند. سیوری با درخشش بی نظیر و گلزنی های ارزشمند خود تبدیل به مهره ای خوش نام در دنیای فوتبال شد و در سال 1961 توانست توپ طلا را از ان خود کند. با پایان فصل 69 هیربرتو هررا مربی استثنایی نیمکت بیانکونری ها را ترک می کند و کارنیلیا جانشین وی در پست مربیگری یووه می شود. گفتنی است که طی سالهای 62 الی 71 هدایت باشگاه به ویتوره کاته لا واگذار شده بود.
1971 تا 1990 - خداحافظی بونیپرتی و اغاز دوران موفقیت امیز بونیپرتی در مقام مدیرباشگاه
سرانجام زمان خداحافظی فرا می رسد و بونیپریتی پس از چند سال بازی و حضوری استثنایی در سال 71 از دنیای فوتبال خداحافظی می کند و بلافاصله به مدیریت باشگاه منصوب می شود. در زمان ریاست وی چهار مربی بزرگ و نامی همچون ویکپالک، پارولا، تراپاتونی و زوف هدایت بانوی پیر را به عهده گرفتند. بونیپرتی نزدیک به بیست سال رهبری بانوی پیر را به عهده گرفت و توانست درخشش دوران بازیگری اش را در این پست نیز تکرار کند؛ کسب نه اسکودتو و رساندن شمار اسکودتوهای یوونتوس به عدد بیست و دو و گرفتن ستاره دوم باشگاه با قهرمانی در سال 82، دو قهرمانی در جام حذفی به همراه نخستین عنوان قهرمانی بانوی پیر در اروپا و کسب جام لیگ قهرمانان اروپا در سال 85 ، قهرمانی در سال 77 در جام یوفا برای نخستین بار؛ رسیدن به کاپ قهرمانی رقابت های جام در جام در سال 84، یک سوپر جام اروپا که در سال 85 به دست امد از افتخارات بسیار ارزنده و بزرگی به شمار می رود که در دوران دو دهه مدیریت موفق بونیپرتی به دست امد. جووانی تراپاتونی که ده سال هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود توانست در سال 82 با قهرمانی یووه در سری آ ستاره دوم را از ان باشگاه نماید تا بانوی پیر تنها تیم ایتالیایی باشد که قهرمانی هایش به عدد بیست می رسید.در دو دهه ستارگان مشهوری پیراهن سیاه وسفید یوونتوس را برتن کردند؛ ستارگانی مانند : دینوزوف ، پلاتینی، تاردلی، بونیک، کابرینی، روسی، جنتیله، اناستازی، به نه تی، شیره آ از جمله بازیکنان بسیار مهم دهه 70- 80 این باشگاه بودند. اما این بار نیز یک اتفاق تلخ دیگر برای سیاه و سفیدپوشان یووه، باشگاه را تحت تاثیر قرار می دهد، اتفاقی که در دهه 80 برای بانوی پیر ایتالیا به وقوع می پیوندد، رویدادی سیاه که به مانند سال 35 همزمان با شکوه و بزرگی یووه است، این حادثه در فینال لیگ قهرمانان در28 می سال 1985 در ورزشگاه هیسل بلژیک روی داد، در دیدار یوونتوس برابر لیورپول انگلیس به دلیل درگیری هواداران دو تیم 39 هوادار کشته ( برخی منابع شمار کشته شدگان را 49 نفر اعلام کردند) و بیش از 300 زخمی به جای می ماند و لقب فینال خونین را به خود می گیرد. در این دیدار یووه با تک گل میشل پلاتینی که از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید قهرمان این دیدار خونین می شود تا نخستین قهرمانی خود را در اروپا جشن بگیرد البته جشنی که همراه با تلخی و از دست دادن تعدادی هوادار بود. در فصل 1986 - 1985 روزهای خوش یووه همچنان ادامه دارد و سیاه و سفید پوشان در 8 دسامبر 86 راهی توکیو می شوند تا در جام بین قاره ای شرکت کنند و در نهایت نیز با قهرمانی در این جام به کار خود پایان می دهند. قدرت یووه پس از این سال چند سالی رو به افول رفت و ستارگانی مانند پلاتینی و شیره آ مهره ای که با 552 بازی یکی از ستاره های استثنایی حیات یووه محسوب می شود از تیم خداحافظی کردند. فصل جدید در راه است و این بار پس از ده سال جووانی تراپاتونی بر روی نیمکت سیاه و سفیدپوشان مشهور ایتالیا حضور ندارد و دوره جدیدی اغاز می شود. در دهه 80 پائولو روسی مهاجم سرشناس یووه و ایتالیا نیز در سال 82 توپ طلا را به خود اختصاص می دهد تا دومین ستاره بیانکونری باشد که این افتخار را کسب می کند. این افتخار طی سه سال متوالی 83 الی 85 توسط میشل پلاتینی تکرار شد تا ستاره سوم یووه در این زمینه باشد. یوونتوسی ها در جام جهانی 82 هفت نماینده در تیم ملی ایتالیا داشتند تا خاطره جام جهانی 34 تکرار شود؛ زوف، جنتیله، کابرینی، شیره آ، کایزیو، تاردلی و روسی ستاره های بیانکونری حاضر در تیم اتزوری ها بودند که قهرمانی دیگری را به دست می اورند. تمام این افتخارات با مدیریت ستاره سالیان گذشته یووه جامپیرو بونیپرتی رقم خورد. در فصل 90 - 89 یوونتوسی ها تیمی رویایی تشکیل داده بودند، جوانانی نظیر اسکیلاچی، کازیراگی و مدافعینی همچون داریو بونتی توانسته بودند فرم یک تیم ایده ال و دوست داشتنی را به دست بیاورند، یک جام قهرمانی در کوپا ایتالیا نتیجه تلاش و ارزش این بازیکنان بزرگ بود.
1991 تا 2003 - دوران شکوه یوونتوس همراه با مربیگری لیپی
سال 1990 ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال 2003 درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با اغاز دهه 90 بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و استادیوم مه گرفته دل الپی که به تازگی میزبانی رقابت های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال 90 یک کوپا ایتالیا و قهرمانی دوم در جام یوفا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم یوفا نیز در سال 93 با تراپاتونی راهی ساختمان باشگاه یووه می شود. بانوی پیر که از اواسط دهه 90 دوباره به اوج بزرگی خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش نام و مطرحی مانند باجو، ویالی، راوانلی، دل پیرو( بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،پروتزی، دشام، کونته، فرارا، داویدز و زیدان ( دارنده توپ طلا در سال 98 ) را می دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می کوشیدند. در ان دوران سرشناش ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم امده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال های 91 الی 94 یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می دید، مهره ای که در سال 93 موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. تراپاتونی که از سال 91 بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل 94 از تیم جدا می شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره هایی نظیر به ته گا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می شوند. لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل های 95- 94، 97 - 96 و98 - 97 به نام یوونتوس ثبت می کند. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا در فصل 1995، دو سوپر کوپای ایتالیا در فصول 95 و 97 و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل 96 - 95 به دست امد و جام بین قاره ای سال 96 نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می روند. یوونتوس دهه نوه فوق العاده با عظمت و باشکوه بود، لیپی در کنار ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب ترین ستاره بیانکونری می شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت های اروپایی نیز می درخشید؛ تاریخ روز 22 می 96 را نشان می داد و ورزشگاه المپیکوی رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و اژاکس بود، بازیکنان دو تیم 90 دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورینو با نتیجه 4 بر 2 در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال 96 می شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورینو اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال های 97 - 96 و 98 - 97 نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابر دورتموند با نتیجه 3 بر یک شکست خورد تا به دومین جام قهرمانی متوالی خود در لیگ اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر کهکشانی های رئال با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می کند. در سال های 97 و 98 یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، دل پیرو و فیلیپو اینزاگی خط حمله ای زهردار و فوق العاده ای تشکیل داده بودند و گل های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می رسید و پیروزی های ارزنده ای از ان یووه خود می شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال 98 بود، شدیدا از ناحیه زانو اسیب می بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه 90 فروغ بیانکونری ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و امدن انچلوتی چندان موفق امیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می گذارد. تابستان 2000 یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می دهد، یک روز پس از فینال یورو 2000 در دیداری که اتزوری های ایتالیا در اخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه ها و مطبوعات ورزشی منتشر می شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورینو می شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه ای از زندگی ورزشی دیوید اغاز می شود. یووه که با انچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل 2002 - 2001 بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می اورد و قدرت گیری سرشناس ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی بوفون، ندود و سالاس از سر گرفته می شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر کوپای ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون دل پیرو، ترزگه، داویدز، زیدان و ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال 2003، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیافزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال های 2002 - 2001 و 2003 - 2002 نیز ما هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ 20 دسامبر 2001 باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیافزاید. طی این سال ها یوونتوسی ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده بزرگ و قابل احترام انیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می کردند؛ ستارگان و تیفوسی های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی ( جانی ) و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می بردند. در نخستین ماه سال 2003 حادثه ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها 24 روز از اغاز سال جدید می گذشت، جووانی انیلی ( جانی ) مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه اورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی ( جانی ) وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ 27 می سال 2004 از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل 2003 نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت.
