این را بشخصه از نزدیک تجربه کرده ام. یک بار برای مشاهده خرس ها با همکاران به کوه های البرز مرکزی رفته بودیم . پس از مشاهده چند حفره کوچک و پیدا نکردن خرس ,به غار کوچکی نزدیک شدیم که احتمال حضور خرس بیشتر بود، غافل از اینکه خرس به خاطر داشتن توله پیش از حضور ما خانه اش را برای پیدا کردن غذا ترک کرده بود. به یکباره صدای نعره خرسی از فاصله یک متری بلند شد. درجا خشکمان زد . تا صدای این نعره را از نزدیک نشنوید، نمی دانید چه می گویم. حیوان بیچاره که در آن جنگل کوهستانی توقع دیدن انسان را نداشت ,بیشتر از ما ترسیده بود . خرس در حال غذا خوردن بود که در فاصله یک متری ما را دید . ما هم مانند او! صدای خر خر عصبانیت خرس از پشت سر ما را به خود آورد. نه راه پیش بود و نه راه پس . پایین، شیب تند کوه بود و بالا خرس گرسنه و عصبانی. تنها دلیل نجات ما وجود توله خرس هایی بود که بالاتر از خرس مادر کنار صخره ای گیر افتاده بودند. حواس خرس که به نجات توله هایش پرت شد، مجال فرار ما هم فراهم شد.
