جادوگر ستاره ای که پشتیبان ندارد
ر پایان بازی پرسپولیس و شهرداری تبریز زمانی که چهره مغموم علی کریمی را دیدم ناخودآگاه یاد مسی در تیم ملی آرژانتین افتادم. هر دو از نظر نبوغ فردی یک سروگردن از کنار دستی هایشان بالاترند اما به تنهایی نمی توانند بار سنگین یک تیم را به دوش کشند.
آن شب کریمی دوید ، دریبل زد ، پاس داد ، شوت زد حتی گل زد اما چه سود بازیکنان کناری حتی نیمی از کیفیت او را نداشتند و تلاش او هم راه به جایی نبرد. وضعیت مسی در تیم ملی آرژانتین هم اینگونه است . او هم مجبور است مثل کریمی بر خلاف میل باطنی اش عقب تر بازی کند تا بلکه بتواند با تکنیک ناب خود ضعف های خط میانی را پوشش دهد اما غافل از اینکه این حربه در واقع کشتن استعدادهای اوست.
کریمی بازیکنانی را برای کنار دستش می طلبد از جنس مهدوی کیا . او مهاجمی می خواهد از جنس هاشمیان چند سال پیش . داشتن یک پشتیبان خوب در خط هافبک از نیازهای مهم بازی علی کریمی است کاری که جواد نکونام در تیم ملی آن را به خوبی انجام می دهد اما در پرسپولیس وضعیت اینگونه نیست . کنار دستی های کریمی در پرسپولیس چه کسانی هستند؟
نوری که در سطح بازیکنان لیگ یکی توپ میزند ، رضایی که هیچ نشانی از بهترین بازیکن پرسپولیس ندارد ، نوروزی که به هیچ وجه با کریمی هماهنگ نیست . می بینید که به واقع کریمی در پرسپولیس نیاز به پشتیبانی دارد اما بازیکنان پرسپولیس در حال حاضر هیچ کدام قادر به انجام این وظیفه نیستند .
در فوتبال امروز بستن راه نفوذ یک بازیکن بسیار راحت تر از مهار یک تیم است . بنابراین هر چقدر هم کریمی در زمین تلاش کند تا زمانی که هم تیمی هایش سطح خود را بالاتر نبرند وضعیت پرسپولیس همینگونه باقی خواهد ماند . شاید این کار همت حمید استیلی را بطلبد . او نباید جادوگر تیمش را به میانه میدان محدود کند .
کریمی را باید آزاد گذاشت تا در زمین حریف آزادانه حرکت کند و توپ پخش کند . شاید با کم شدن با انتقادات و ترس از تیم و هماهنگی بیشتر بازیکنان بالاخره کریمی هم از حصار میانه میدان رها شود و بتواند بهترین کیفیت خود را به نمایش بگذارد . البته به شرطی که بقیه هم کمی در این راه مایه بگذارند.