It's All About You
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
الکس، فوتبال بدون تو هیچ معنایی واسه من نداره...
یادم میاد وقتی 8-9 سالم بیشتر نبود و توی کوچه با بچه های محل فوتبال بازی میکردیم، هر کسی خودشو به اسم یه بازیکنی صدا میکرد.
اون موقع زیاد دنبال فوتبالهایی که از تلویزیون پخش میشد نبودم اما یادمه یه شب خیلی اتفاقی یه بازی از یوونتوس دیدم. یادم نیست کدوم فصل بود یادم نیست کدوم بازی بود. حتی یادم نیست تو اون بازی گل زدی یا نه... فقط یادمه از فرداش من دیگه دل پیرو شده بودم!
آخه یه بچه 9 ساله چی از فوتبال میفهمه؟ چه میدونه تاکتیک چیه؟ چه میدونه جدول و قهرمانی و اینا چین؟ من حتی اسم تیمت رو هم درست نمیدونستم. آره من با تو فوتبال رو شناختم. عاشق اون استایل و مدل موها و چهرت شده بودم. وقتی تو محل بازی میکردیم (آخ که دلم چقدر واسه اون روزا تنگ شده!) موهامو خیس میکردم و بالا میزدم. سعی میکردم تو دنیای کوچیک خودم مثل تو باشم. دوست داشتم همه منو دل پیرو صدا کنن.
یورو 2000 اولین تورنمنتی بود که خیلی جدی دنبال کردم. فقط به عشق خودت. حالا دیگه یه ایتالی فن شده بودم. فقط به عشق خودت. وقتی تو فینال اون اتفاقا میافتاد من داد میزدم و حرص میخوردم. بقیه میگفتن آخه یه بچه چی از فوتبال میدونه که اینجوری بالا و پایین میپره؟ آخه نمیدونستن همه اینا به عشق توئه. شاید خودمم نمیدونستم...
فصل جدید فوتبال اروپا بعد یورو شروع شد و سوادم هم تا حدی بود که روزنامه ها رو دنبال کنم و اطلاعاتم رو بالا ببرم. دیگه زندگیم شده بود یوونتوس. دوست داشتم تیم دل پیرو اینا (!) تو هر بازی برنده باشه. چه بازیایی که از تو و به تبع تو از یووه و آتزوری تو خاطراتم ثبت نشده؛ جام جهانی 2002، فینال لیگ قهرمانان 2003 و... .
چه گلهایی که باهاشون زندگی نکردم؛ گلت به مکزیک تو جام جهانی 2002، فوق گلهات تو لیگ قهرمانان و...
تا اینکه یکی از روزهای بعد فصل 2005 و قبل جام جهانی، تو اخبار شنیدم که درباره یوونتوس حرف میزنن و ینکه یه فصل باید تو دسته پایینتر بازی کنه. تو مثل جواهری بودی که کل کلکسیون دارهای دنیا دنبالش باشن. اما تو انتخابتو کرده بودی...
Loyalty یه کلمه معمولی تو یوونتوس نیست. این کلمه مشخصه یه یوونتوسی اصیله. مسئله ای که تو تاریخ بارها ثابت شده. اما تو از این کلمه یه نماد ساختی. موندن تو باعث شد چند تا یوونتوسی دیگه هم به وجود بیان. با هم موندین و تیم رو دوباره ساختین.
شرایط تو مثل هر اسطوره دیگه ای تو هر باشگاه دیگه ای نبود. اسطوره هایی که برای مدتی تو باشگاهشون درخشان هستن و طرفدارای زیادی پیدا میکنن. اما گاهی اوقات شرایطی پیش اومد که تو یه تنه بار تیم رو به دوش گرفتی. زمانی بود که همه از یووه دلسرد شده بودن شاید خیلی از طرفدارا هم. اما تو موندی و به همه امید دادی. مثل یه اسطوره واقعی رفتار کردی. غم و غصه ها رو واسه خودت خواستی و شادی رو واسه هوادارا. اینا چیزهایی نیست که کسی بتونه انکار کنه. میتونستی مثل خیلیای دیگه جای دیگه بری و محبوب دل اونا بشی. میتونستی چند برابر درامد بیشتر داشته باشی. همه آرزوی داشتنت رو داشتن همه آرزوی داشتن بازیکن خوش تیپ و فانتزی مثل تو رو داشتن تا از همه لحاظ ازش استفاده کنن. اما تو حتی به رفتن فکر هم نکردی.
حالا رسیدیم به زمانی که شکوه و اعتبار برگشته، با کمک تو. و یوونتوس باید واست جبران کنه. "باید" دینی که رو دوشش هست رو ادا کنه. باید یووه هم اون loyalty رو ابراز کنه. انقدر نجابت داری که دم نزنی. انقدر حرفه ای هستی که با ساقهات حرف بزنی. اما تا کی؟ کی یوونتوس میخواد اینارو متوجه بشه تا از یه اشتباه تاریخی جلوگیری کنه؟
حتی اگه اینطور هم نشه زمان دوباره همه چیز رو نشون میده. تصمیمی غیر از موندن تو چیز زیادی رو به جز شکستن دل هوادارا عوض نمیکنه. تو تا ابد افسانه میمونی. چون
"تنها یه کاپیتان وجود دارد" و گذشت زمان ثابت میکنه تو چه کسی بودی و چرا تکرار ناپذیری.
من هم مثل خیلی هوادارای دیگه ت تبدیل به یه یووه فن معمولی میشم اونم فقط واسه اینکه تو این تیم رو دوست داری و یه روزی براش بازی کردی؛
آخه الکس، فوتبال بدون تو هیچ معنایی واسه من نداره... .
دیشب تو خیلی چیزها رو دوباره ثابت کردی. همونطور که بارها اینکار رو انجام دادی. اما درخشش تو مثل طلوع خورشیده، هیچ وقت تکراری نمیشه. تو همین فصلی که فرصت و فضای کافی (از نظر منطق فوتبال نه از نظر تو) واست وجود نداره، چندین دفعه ارزشهات رو نشون دادی. دیشب هم یکیش بود. قبل از حضورت تو زمین روح از بازی رفته بود اما اومدی و باعث شدی اشک از چشم من و خیلیا دوباره جاری شه. بعد از گلت تقریبا دیگه بازی رو ندیدم. دونه دونه صحنه هایی که ازت تو ذهنم ثبت شده بود، از جلوی چشمام عبور میکردن.
نمیدونم اگه نباشی چه جوری به پوستری که رو دیوار اتاقمه نگاه کنم. چون دیگه اون موقع فوتبال هیچ معنایی واسه من نداره... .
