گل توتی با کیفیت hd رو برای دانلود بذارید.
سپاس
نمایش نسخه قابل چاپ
گل توتی با کیفیت hd رو برای دانلود بذارید.
سپاس
نقل قول:
نوشته اصلی توسط poyul [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
سوپرگل فرانچسکو توتی به یوونتوس
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]| [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]| [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
رم 1 - 0 یووه
نیمه اول رو نتونستم اصن ببینم :ey babaaa:
بازی رم در نیمه دوم فک میکنم یکی از متعادل ترین بازیهامون در این فصل بود. منظورم دفاع خوبمون و دل به دریا نزدن هنگام ضد حمله هست. اینقدر برد دیشب شیرین و خوشحال کننده بود که الآن هرچی بگم از احساساته.
شوت مهار نشدنی کاپیتان ، حمایت بی امان تماشاگرا ، اشک شوق دروسی بعد از بازی ، شکسته شدن طلسم 9 ساله نبردن یووه در المپیکو ، اولین برد در 2013 ( سری آ ) ، اندکی امیدوار شدن به آندریاتزولی و...
اما یه نکته جالب توجه اینه که این فصل در عین نتایج افتضاحی که گرفتیم ولی تونستیم هر سه تیم برتر ایتالیا ( اینتر ، میلان و یووه ) رو در سری آ شکست بدیم. دقیقا نمیدونم آخرین بار همچین اتفاقی درکدوم فصل افتاد اما همینو میدونم که قاعدتا برمیگرده به خیلی سال پیش...
با اینکه سال 2013 هنوز دومین ماه خودش رو به اتمام نرسونده اما اتفاقات مهم زیادی در این مدت رخ داد...
نتایج امیدوارکننده در کوپا ، اخراج زمن ، اومدن آندریاتزولی ، شوت سرکش توتی که تا مدتها در اذهان خواهد ماند ، سرمایه گذاری عربها در رم ، اومدن مهره ای قابل اعتماد به نام توروسیدیس و ...
مطمئنا زمن برای اکثریت ما رمیها محبوب و دوس داشتنی بود اما پافشاری به تفکرات خودش باعث شد اخراجش در عین اینکه اتفاقی تلخ بود اما منطقی به نظر برسه. ترجیح دادن آماتورها به ستاره ها نمونه ای از این پافشاری ها بود. پیریس ، تاچسیدیس و گویکوچه آ میدونیم که هرچقدر هم که درخشش های موقت داشته باشن اما هرگز در حد رم نیستن. نیمکت نشین کردن دروسی و استکلنبرگ هم کاری بود که فقط از زمن برمیومد. به این فکر کنید که چطور گاگو رو از دست دادیم و با نظر زمن رفتیم سراغ تاچتسیدیس...
اخراج زمن ریسک بزرگی بود که ظاهرا تا به الآن مفید واقع شده. وقتی که در مقطعی از فصل که دیگه هیچ نقل و انتقالی در کار نیس یک مربی رو اخراج کنیم بهترین کار اینه که یا یه گزینه ای بیاریم که به مراتب از نفر قبلی شایسته تره یا در غیر اینصورت باید فردی جایگزین بشه که با شرایط باشگاه آشنایی کامل داشته باشه. همچین فردی میتونه جیانینی ، آلبرتو دروسی ، زاگو ، برونو کونتی یا هر شخص دیگه ای باشه. بنابراین از این حیث انتخاب آندریاتزولی با چندین سال سابقه ی حضور بر روی نیمکت رم به عنوان دستیار معقولانه بود. فرض کنید لوران بلان رو میاوردیم و تا آخر فصل تمام ناکامی های خودش رو خیلی راحت میتونست بندازه گردن اینکه با بازیکنا آشنایی کامل نداشته یا تیم رو خودش نبسته و خلاصه از اینجور حرفا که آخرشم احتمالا باشگاه حتی متقاعد میشد که برای یه فصل دیگه باهاش تمدید کنه!
اومدن اعراب به این شکل هم واقعا میتونه عالی باشه. ینی تیم مدیریتی فعلی بمونه و باشگاه بتونه برنامه های خودش رو همچنان دنبال کنه و هم اینکه سرمایه قابل توجه به حساب رم واریز بشه. سرمایه گذاری به هر نحو ، چه برای ورزشگاه جدید و چه برای خرید ستاره به یک اندازه مهمه. ورزشگاه المپیکو گرچه مدرن و زیباست اما اینکه متعلق به خودمون نیست حس خوبی رو القا نمیکنه و وجود زمین دو و میدانی هم بسیار آزار دهندست بطوریکه بعضا خالی یا پر بودن ورزشگاه برای یه تماشاگر تلوزیونی فرق آنچنانی نداره. استادیومی که جایگاه تماشاگرانش چسبیده به زمین باشه ابهت دوچندان به یه تیم خواهد داد.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
رم 3 - 1 جنوا
شبی که پشت سر گذاشتیم در تاریخ رم ثبت میشه!
هر گلی که تو این بازی زده شد یه ماجرا داشت واسه خودش. توتی با به ثمر رسوندن گل از روی نقطه پنالتی تونست به رکورد نوردال دست پیدا کنه و حالا با زدن تنها یک گل دیگه میتونه به تنهایی دومین گلزن برتر تاریخ سری آ باشه. پنالتی هم روی حرکت زیرکانه دنیله به دست اومد. اما آخرین دقایق نیمه اول بوریلو یه پنالتی برای تیمش به دست میاره و خودش اونو به گل تبدیل میکنه اما خوشحالی نمیکنه تا خاطرات خوبی که باهاش دو فصل پیش داشتیم بیشتر از این از یادمون نره. اهمیت این حرکتش رو زمانی میتونیم بهتر درک کنیم که گلش به میلان در سن سیرو ( زمانی که برای رم بازی میکرد ) رو به یاد بیاریم و ببینیم که چجوری جلوی تیم سابقش خوشحالی میکرد.
میرسیم به گل دوم رم و السیو رومانولی که روی کرنری که توسط توتی ارسال شد با ضربه سر تونست یه بار دیگه رم رو به برتری برسونه. السیو میدونیم که خیلی جوونه و حتی زمانی که توتی به تیم بزرگسالان رم اومد اصن به دنیا نیومده بود! توو این سالها به اسم های زیادی از تیم های پایه دل بستیم از جمله برتولاچی که دیشب در تیم رقیب بازی کرد. بازیکنای زیادی داشتیم که با کلی امید و آرزو تو تیم نوجوانان میدرخشیدن و بعدش هم یکی دو سالی میومدن جوانان و باشگاه اونا رو به اسم کسب تجربه قرضی میداد به تیمای سطح پایینتر! قراردادهای قرضی که در واقع با دائمی فرق چندانی نداشت و در عمل دیدیم که شاید بیش از 90% این استعدادها توفیق حضور در تیم اصلی رو پیدا نکردن یا بهتر بگم اعتمادی بهشون نشد. اعتمادی که در قبال تاچسیدیس ، دودو ، پیریس و گویکوچه آ صورت گرفت! رومانولی حالا اولین گل خودش رو با تیم محبوبش به ثمر میرسونه و امیدوارم در فصول آینده در تیم خودش بدرخشه نه اینکه پدیده سری B لقب بگیره!
و اما گل سوم و سیمونه پروتا. زمن در تابستون سال قبل عملا نشون داد که اعتقاد آنچنانی به پروتا نداره. به شخصه اصن فکر نمیکردم بخواد بمونه اما موند درحالی که میدونست در خیلی از بازی ها حتی به عنوان یار تعویضی هم نمیتونه بیاد داخل زمین. با خودم گفتم حتما نیم فصل از رم میره اما بازم نرفت! اگه میرفت هم چیزی از علاقه مون بهش کم نمیشد مثه بریگی ، خوان ، پانوچی ، سرجیو و ... که رفتن و هنوزم دوسشون داریم. اما سوپر سیمو با اینکارش تعصب خودش به پیرهن جالوروسی رو نشون داد. جالبه که این بار هم کاپیتان پاس گل میده.
1 گل و دو پاس گل ، رسیدن به رکورد نوردال و در ضمن اومدن پسر و دخترش به زمین و در آغوش گرفتن اونها در انتهای بازی این شب رو برای توتی به یادماندنی کرد.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]توتي، چهـــره تمام نشدني رمزماني كه فرانچسكو توتي اولين بازي‌اش را براي رم انجام داد برخي از بازيكنان فعلي اين تيم هنوز به دنيا نيامده بودند. انگار گذر زمان تاثيري روي اين بازيكن 36 ساله نگذاشته و زمان برايش ايستاده است. نيكلاس لوپس و آلسيو رومانيولي دو بازيكن فعلي رم هر دو بعد از مارس 1993 يعني روزي كه توتي اولين بازي‌اش را براي رم انجام داد متولد شده‌اند. حتي اين بحث پيش آمده كه شايد توتي را به تيم ملي ايتاليا بازگردانند. او آخرين بار در سال 2006 كه قهرمان جام جهاني شدند پيراهن جالوروسي را به تن كرده بود. از يكشنبه قبل كه او دويست و بيست و پنجمين گل اش را در سري A مقابل جنوا به ثمر رساند سيل تحسين‌ها و تبريك‌ها به سوي توتي روانه شده است. اين بيست و يكمين فصل كامل بازي او در سري A است. در اين سالها فراز و نشيب‌هايي داشته و مصدوميت و گاهي هم مورد توجه مربي نبودن، مثل دوره‌هاي مربيگري كلوديو رانيري و لوييس انريكه مشكلاتي بوده كه با آنها روبرو شده. با اينكه هم تيمي چندان خوش اخلاقي براي هم تيمي‌هايش نيست و در يك بازي مقدماتي يورو 2004 هم سابقه پرتاب آب دهان به سوي كريستين پولسن بازيكن دانمارك را داشته، همچنان الهام بخش بازيكنان جوان‌تر رم و الگويي در فوتبال ايتاليا است. چزاره پراندلي مربي تيم ملي ايتاليا كه به بي تحمل بودن مقابل رفتارهاي ناشايست و جنجالي بازيكنانش مشهور است در مورد توتي گفته: «من اين شانس را داشتم كه چند ما هدايت او را برعهده داشتم. او يك بازيكن حرفه‌اي و الگوي بقيه است كه همه ركوردها را در رم شكسته و سن و سال برايش اهميتي ندارد.» رم امروز با اودينزه بازي دارد. جالوروسي سه بازي اخيرش را برده و توتي در دو مسابقه اخيرشان گل زده. از زماني هم كه اورليو آندرياتزولي به جاي زدنك زمان هدايت رم را به طور موقت به دست گرفته اين تيم در جدول صعود داشته و با 43 امتياز در رتبه هفتم قرار گرفته. فاصله‌شان با ميلان كه در رتبه سوم است و آخرين سهميه ليگ قهرمانان را فعلا تصاحب كرده، فقط 5 امتياز است.
سلام و درود بر دوستان گلم ، شرمنده.یه مدت فعالیتی نذاشتم. باور کنین این مشغله های کاری دمار از روزگار آدم در میارن! بهرحال امیدوارم این عذر ما قابل قبول باشه.roz::
با یک نگاهی کوتاه و ساده از حضور آندریاتزولی بر روی نیمکت رم (فلش بکی مختصر از دیدارهای گذشته) سعی میکنم موضوع بحث رو سریع پیش ببرم.
هفته 24 _ سمپدوریا _ رم ( لوییجی فراریس):
اولین آزمون اورلیو، هدر دادن موقعیت های مسلم گلزنی،ضعف عمیق دفاعی، غرورکذب افراد، اسوالدو بی ادب! (ایستادن پشت ضربه پنالتی با وجود حضور داشتن کاپیتان ،خراب کردن پنالتی، و در نهایت باخت مفتضحانه تیم در اولین حضور اورلیو آندریاتزولی...
هفته 25_ رم _ یوونتوس (الیمپیکو):
جدال دو تیم پر سابقه،رویاروی نمادها،ستاره ها و...، رم بی ثبات (6 بازی 2 امتیاز) - یوونتوس آماده وصدرنشین، به صدا درآمدن سوت شروع بازی، ضربه آزاد خطرناک پیرلو و سیو فوق العاده توسط استکلنبرگ، هدر رفتن موقعیت توسط اسوالدو، رم با کیفیت، سوپر گل کاپیتان توتی با موضوع 113 کیلومتر بر ساعت!، طنین انداز شدن نام توتی در ورزشگاه، توتی مرد همیشه در صحنه، در نهایت برد رویایی و روحیه بخش برای گرگ های پایتخت نشین...
هفته 26_آتلانتا _ رم ( استادیوم آتلتی):
جدال بدترین خط حمله و بهترین خط حمله لیگ، کاپیتانهای غایب، برف سنگین در برگامو و سخت شدن شرایط برای هر دو تیم، اسوالدوی بی دقت، عملکرد زیبا و منطقی با توجه به شرایط، گل 3 امتیازی توروسیدیس، در نتیجه برد ایده عال در یک روز برفی...
هفته 27_ رم _ جنوا (الیمپیکو):
روحیه وانگیزه های دوچندان، رم محکوم به برد، توتی تاریخ سازخواهد شد، بلی! رکورد 225 در سری آ، رونمایی از دومین گلزن تاریخ سری آ، نوای زیبای توتی توتی در ورزشگاه، گلزنی رومانیولی جوان، کاپیتان و دو پاس گل، شبی رویایی با موضوع گلادیاتور توتی،رم خوش شانس،پایان بازی با نتیجه 3-1 به سود رم، و این پایان کار نبود،سورپرایز مسئولین،قدردانی از فرانچسکو توتی، صحنه های زیبای و رمانتیک، کریستین وشنل در آغوش پدر، تقسیم شادی با هواداران، و در نهایت سرود گرازیه روما و....
اینا چیزی بود که تو ذهنم قرار داشت البته بصورت مختصر گفتم که یوقت موجبات ناراحتیتون رو فراهم نکنه!
خب می رسیم به بازی در مقابل با اودینزه یعنی دقیقا همونجایی که از تیمت انتظار برد داری ولی بر حسب عادت قبلی یا نمیدونم اسمشو چی بذارم تیمت نتیجه نمگیره و یهو تخلیه روحی میشی و از همه دنیا زده میشی دقیقا این همون حسیه که من خیلی ازش بدم میاد و دقیقا این همون اودینزه ای هست که هر ساله ضد حال زده بهمون! اینو از این جهت گفتم که رابطه ی خیلی خوبی با قطع امید کردن کلی رم با مسابقات ucl داره! البته این وسط خودزنی های بی مورد خود تیم رو هم نباید فراموش کرد.در خصوص این بازی هم باید اینو بگم که انصافا مفت تر از این نمیشد امتیاز از دست داد کل بازی رو اگه بشینی نگاه کنی وآنالیزش کنی میبینی اودینزه کلو هم 2 تا موقعیت درست حسابی هم نداشت بهتر بگم خلق نکرد! روی گلی که هم به ثمر رسوندن راحت میشه آهنگ پت و مت میکس کرد! یعنی دیگه از این مزخرف تر نمیشد گل خورد از اسکی رفتن بوردیسو گرفته تا لایی خوردن استکلنبرگ اونم در این سطح!
در کل در اینکه هیشکی خوب نبود نمیشه شکی داشت ولی این بازی از اون دسته از بازی هایی بود که به زیرکی رم میتونست به سود خودش در بیاره. و تا حدودی امیدها رو واسه رسیدن به رتبه سوم زنده نگه داره. اما نشد ...
آندریاتزولی هم عملا با اشتباهی که داشت مبنی بر خروج توتی و ورود آقای اعتماد به نفس (اسوالدو) که گل خالی رو میزنه بیرون ، بازی رم رو خوابوند! و مهری تایید زد بر نتیجه نگرفتن رم! هر چند در کنفرانس بعد بازی به اشتباهی که داشت پی برد ولی خب فایدش چی میتونه باشه!؟. مساوی به درد هیچ یک از دو تیم نخورد فقط فاصله رو با تیم های بالایی بیشتر کرد!
در پایان هم میخوام بگم این اسوالدوی احمق با این کارایی که میکنه داره گور خودشو در تیم میکنه نزدن گل صد در صدی در این بازی، پشت پنالتی ایستادن در حضور توتی، امر نهر کردن به بقیه در حین بازی، خراب کردن موقعیت های پی در پی وغیره و ذالک... باعث شده حس تنفر گسترده ای بین هواداران بوجود بیاد جالب اینه که اصلا افسوس نمیخوره و این اتفاقات پشیزی براش ارزش نداره! مبینیم و میخونیم که فلورنزی بعد اینکه موقعیتی رو که ابتدای بازی از دست داد هر چند چون ابتدا بازی بود تاثیری ان چنان نمیتونست داشته باشه میاد در صفحه توییترش از هواداران عذر خواهی میکنه این در حالیه که پست بازیش صرفا گل زدن نیست! واینه فرق دو بازیکن... یکی به این شکل دوست داشتنی و اون یکی گستاخ تر از روز قبل! مهاجم به این بی مصرفی تا حالا ندیدم تو عمرم امیدوارم هر چه زودتر شرش کم بشه از تیم.!
فعلا نمیشه در مورد آینده نظر داد باید دید چه اتفاقی میوفته تو این 10 هفته باقی مونده.امیدوارم هر چی صلاحه پیش بیاد....
زنده باد رم
پیروزیه رم رو به هواداراش تبریک میگم .
نمیدونم تا تیم چندم سری آ تو فصل بعد میتونن برن لیگ اروپا ولی امیدوارم که این تیمه ریشه دار بتونه فصل بعد حداقل تو این رقابت اروپایی حضور داشته باشه .
جام حذفی چطور ؟ رم حذف شده یا نه ؟
roz::نقل قول:
نوشته اصلی توسط INDECENT [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
3 تیم ! .... وضعیت خیلی واسه رم پیچیدست بهتر بگم خیلی کمه الان یجورایی دو تیم راه یافته مشخص شده میمونه سومین تیم صعود کرده از این حیث میلان یه خورده فاصله گرفته از بقیه تیم ها ولی با توجه به رودررویی تیم های بالای جدول با همدیگه میشه باز قدری شانس رو واسه رم قائل شد. ولی میگم واسه این رمی که همش ناامید کرده نمیشه چندان امیدوار بود و موند!
در رابطه با جام حذفی باید بگم که رم در مرحله ماقبل پایانی باید این چهارشنبه شب در ورزشگاه جوزپه مه آتزا در واقع 3 روز دیگه و در مرحله برگشت به مصاف اینتر بره اضافه کنم که بازی رفت 2 بر1 به سود رم به پایان رسید.
برنده این دیدار در مجموع به مصاف لاتزیو در فینال خواهد رفت...roz::
خب من گفتم لیگ اروپا نه چمپینز لیگ :nishkhand: چمپینز لیگو میدونم که ایتالیا تو فصل بعد 3 نماینده خواهد داشت ولی نمیدونم چندتا نماینده تو لیگ اروپا خواهد داشت . اصن یه جورایی خوشبینیه که بخوایم فکر کنیم که رم تو چمپینز لیگ فصل بعد حضور داشته باشه . حیف یه تیمی مثه رمه که بخواد واسه لیگ اروپا تلاش کنه .نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mehrd@d [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
جام حذفیو یادم بود 2-1 بازی رفتو بردید ولی از اونجا که یووه بازیه برگشتشم انجام داد و باخت دیگه اخبار جام حدفیو دنبال نکردم .
پس هنوز بازی انجام نشده :nishkhand: امیدوارم رم بتونه این نتیجه رو حفظ کنه و بره فینال و درآخر قهرمان جام حذفی شه .
توتی فصل بعدم هست دیگه ؟
ممنونم داداشنقل قول:
امیدوارم رم بتونه این نتیجه رو حفظ کنه و بره فینال و درآخر قهرمان جام حذفی شه .
توتی فصل بعدم هست دیگه ؟
بله توتی اگه اشتباه نکنم تا سال دیگه با رم قرارداد داره و احتمالا در تابستان امسال هم طی صحبتی که با سران باشگاه خواهد داشت تمدید میشه. چند وقت پیش پالوتا میگفت که توتی بهش گفته تا دو سال دیگه میتونه بازی کنه. احتمالا کاپیتان میخواد در اوج خداحافظی کنه!!ki:: چون با وجود 36 سال سن به غیر از دوندگیش که طبیعتا کندتر شده ، دیگه هیچ افت آنچنانی نداشته. کاپیتان راحت میتونه بنظر من تا 5 سال دیگه بازی کنه.
5 سال زیاده ها :nishkhand:نقل قول:
نوشته اصلی توسط feri71 [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
با توجه به سنش و پستی که بازی میکنه به نظرم همین یکی دو سال بسه . چون دیگه تا اون موقع بازیش بیشتر افت میکنه و یه جورایی ممکنه ذخیره ثابت تیم بشه ولی اگه تو همین یکی دو سال بره میتونه خداحافظیه دلچسبتری ( البت به عنوان بازیکن ) از میادین داشته باشه . گرچه امیدوارم که اسطوره هایی مثه توتی همیشه انقدر سرپا روحال باشن که بتونن حالا حالا ها واسه تیمشون بازی کنن .
فقط امیدوارم مسوولای رم کاری رو که مسوولای یووه با دل پیرو کردنو با توتی نکنن .
امشب آخرین قسمت از سریال چهار قسمتی رم - اینتر نسخه 2012/13 رو خواهیم داشت. از 2005 به اینور این دوتیم به صورت متعدد و بعضا پیاپی در سری آ ، کوپا ایتالیا و سوپرکاپ با هم دیدار میکردن که در نوع خودش جالب توجه بود.
دو تیم تقریبا وضعیت مشابهی رو در لیگ دارن و منطقی که بخوایم نگاه کنیم هیچکدوم به سهمیه ucl نخواهند رسید و از این پس باید به دنبال کسب یه رتبه آبرومندانه باشن. حالا در مرحله نیمه نهایی هم به نظرم شانس هر دو تا به اینجا 50 به 50 خواهد بود. چرا که رم برنده دیدار رفت هست و اینتر هم از امتیاز گل زده در خانه حریف بهره میبره. زمانی که بازی رفت تموم شد خیال میکردم راه رسیدن به فینال رو تا حدود زیادی طی کردیم اما وقتی بازی برگشت اینتر - تاتنهام انجام شد ، دیگه همچین نظری نداشتم. توو این بازی نراتزوری ها و جالوروسی ها باید از حداکثر توان خودشون استفاده ببرن چون اینکه شما در لیگ هشتم هم شده باشی اما قهرمانی کوپا داشته باشی خیلی بهتر از اینه که در آخر فصل به رتبه بی خاصیت پنجم یا حتی چهارم برسی و هیچ جامی نبرده باشی.
تعداد مصدومان اینتر کم نیس اما این هیچ اهمیتی نداره چون اینتر در هر حالتی اینتره و یکی از قدرت های قابل احترام ایتالیا. توو بازی برگشت لیگ هم اینتر همینطور مصدوم داشت اما در نهایت بازی 1-1 تموم شد درحالی که قبل از بازی تصور میکردم با اختلاف میبریم!
و اما دسترو که در هر سه بازیمون در جام حذفی گلزنی کرده. در واقع محرومیت اسوالدو در همون اول کاری سبب شد در جام حذفی به دسترو یجور دیگه نگاه کنیم. از اونجا که احتمال خروج اسوالدو در پایان فصل دور از ذهن نیس امیدوارم دسترو از همین امشب ثابت کنه میتونه جانشین مناسبی برای این آرژانتینی الاصل باشه وگرنه باید بدنبال گزینه دیگه ای در نقل و انتقالات باشیم.
تبریک میگم به بروبچ رمی بابت پیروزی وصعدشون به فینال کوپا .
راستش فقط نیمه اول بازی رو دیدم :nishkhand: اصن من نمیدونم چرا تو جامهای حذفی من که نیمه های بعدو نمیبینم تیمی که میخوام ببره , میبره :fek konam:
نیمه اول که رم به غیر 2-3 دیقه بقیه بازی رو ضعیف بودو کاری خاصی نکرد ولی مثه اینکه نیمه دوم بد ترکوند اینترو ki::
ایشالا که تو فینال , لاتزیو رو هم به خاک سیاه میشونید :hekolah:
درمورد تیمی که خودش دوست نداره تلاش کنه که دیگه بحثی باقی نمیمونه دیگه دنمیشه با اما و اگرها وشاید ها و... زندگی کرد ! فرقی نمیکنه در ادامه چی اتفاقی ممکنه پیش بیاد اگه تکلیف تیم سوم به روزهای پایانی هم کشیده بشه (هرچند دیگه خیلی دیر شده!) مطمئنم این تیم رم نیست چون این رم واقعا بی ثبات و بی عرضست! تیمی که در خونه هم از پس تیم رده آخری بر نمیاد! اصلا خندم میگیره رسیدن به جام باشگاه اروپا شده آرزوی چندین و چند ساله تیم ....! امیدوارم این فصل کوفتی هر چه زودتر تموم بشه چون دیگه تحمل قیافه های تکراری با سبکی تکراری رو ندارم......!
پروژه بزرگ این بود که رم به تیم درجه 2 تبدیل خواهد شد..!
دو بازی که یکیش رویایی و یکیش افتضاح بود رو پشت سر گذاشتیم.
در بازی با اینتر بخوبی تونستیم از نتیجه دیدار رفت دفاع کنیم و به یک برد دلچسب دست پیدا کنیم. آندریاتزولی نشون داد که در نیمه مربیان میتونه تا چه حد موفق باشه. اورلیو خیلی خوب میدونست که دفاع های اینتر در اون شب کند هستن و به همین خاطر اصرار زیادی به پاس های عمقی داشت و برخلاف نیمه اول تونست کار رو در نیمه دوم تموم کنه.
بنظر من خیلی زود لازم بود که تیم از جو این بازی خارج بشه چرا که به صورت موقت پرونده کوپا تا یه ماه دیگه بسته هست و باید به فکر کسب یه رتبه آبرومند در لیگ باشیم. مقابل پسکارا امتیاز بدی رو از دست دادیم اما حداقل یه خوبی که این تساوی داشت این بود که درس عبرتی برامون شد تا بخاطر حضور در فینال کوپا مغرور نشیم. با کسب 70% امتیازات باقیمونده میتونیم به راحتی رتبه پنجم رو بگیریم چون وضعیت رقبامون ینی اینتر ، اودینزه و لاتزیو بهتر از ما نیس.
تا ساعاتی دیگه با سیه نایی بازی خواهیم داشت که تنها یه امتیاز با منطقه سقوط فاصله داره!
این تیم اکثرا برای ما دردسر ساز بوده. یا نمیتونیم ببریمشون و یا خیلی سخت میبریمشون! یادمه زمان رانیری هر دوبازی رفت و برگشت رو توو وقت تلف شده بردیم! درحالیکه اونا اون فصل اصن سقوط کردن. همین شانسی که برای بقا توو لیگ برتر دارن کار ما رو امروز سخت تر هم میکنه. من فک میکنم با توجه به اینکه بچه ها انگیزه چندانی توو لیگ ندارن و حریف هم قطعا کوه انگیزست ، از اون بازیایی بشه که زیاد شاید برامون خوشایند نباشه. مثه بازی با پسکارای هفته قبل! امیدوارم که پیش بینیم غلط از آب دربیاد.
استکلنبرگ هم به دلیل مصدومیت امروز نیس و لوبونت به جاش وا میسه.
فورزا رماlove::
خب دیگه سیه نا رو هم کادو پیچ کردیدو با چهارتا شاخه گل فرستادید واسه هوادارانش lol:-
فک کنم [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید] تو این 2 روز انقدر گفته گل که خودشم خسته شده :hehehe: 6 تا دیروز و 4 تا هم امروز. گر چه الان تو فرداییم ( این یه تیکشو مثه خیابانی گفتم shikam::-)
فشردگی جدول در قسمتی که رم هست خیلی زیاده , امیدوارم که رم امتیازات رو مفت از دست نده تا لااقل به لیگ اروپا صعود کنه .
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
متاسفانه مدیرا از همین الآن افتادن دنبال مربی فصل بعد! اونم درست توو حساس ترین مقطعی که آندریاتزولی نیاز به روحیه داره; از چهار بازی پیش رو در لیگ سه تاش با تیمای دوم ، سوم و چهارمه! آخه نکته اصلی اینه که هیچوقت اینا دنبال مربی بدردبخور نیستن. جدیدا هم خبر توافق آلگری شنیده شد که خوشبختانه سریعا هم تکذیب شد اما نگرانی همچنان از این بابت حس میشه. درمورد ماتزاری هم بعید میدونم لیگ قهرمانانُ ول کنه بیاد رم. توو فوتبال معمولا زمانی اینقدر زود دنبال مربی میگردن که وضعیت تیم وخیم باشه. مثه رافا و استراماچونی که امیدی نباید به فصل بعدشون داشته باشن. اما اورلیو حداقل دو/سه رتبه تیمُ آورده بالاتر و از اون مهمتر رسونده به فینال کوپا. نتایجی که گرفت انصافا بد نبود. هرچند به نظرم این مربی اینقدر حرفه ای هست که به شایعات اخیر توجهی نمیکنه و کار خودشُ انجام میده.
در بازی مقابل سیه نا لاملا و اسوالدو عالی بودن و تونستیم 4-0 ببریم. اسوالدو هتریک کرد تا بلکه کاملا از اون جو خارج بشه. قبل از این هتریک، رفتنش یجورایی حتمی شده بود اما حالا وضع فرق میکنه. در درجه اول به کسی که هوشِش در حد لاملا باشه نیازمندیم. لاملا اگه هفته ها گل نزنه بازم تاثیر خودشُ میذاره اما اسوالدو با دو بازی گل نزدن زیر سوال میره. نیکو لوپز داره حیف میشه و درصورت رفتن پابلو و اعتماد کردن به لوپز مشکلی پیش نمیاد. بازم هرچی که هست نمیتونم از پابلو دل بکَنَم. چون همیشه فِک میکنم که فرم ایده آلِش بهتر از ایناست و کلا استیل خوبی داره.
امشب هم بازی حساسی پیش رو داریم. باید ببینیم سومین برد این فصلمون جلوی بنفش ها بدست میاد یا خیر. البته بازی برای اونا به مراتب حساستره چرا که اونا مدعی کسب سهمیه CL هستن. پیزارو هم که در دو بازی قبلی مقابل رم حضور نداشت امشب به میدان میره.
فک کنم برد خارج از خونه ی خوبی بدست اوردید , گل لحظات آخر خیلی شیرینه .
اگه رم یمقدار زودتر به خودش میومد شاید میتونست تو چمپینز لیگ سال بعد باشه اما فک کنم به همین لیگ اروپا باید کفایت کنه . خیلی بعید میدونم که بتونه هم فیورنتینا و هم میلان رو بگیره .
خداییش این رم اونجایی که نباید گند بزنه گند میزنه .
نه به اون بردش تو زمین فیورنتینا نه به این باختش تو خونه به کیه وو .
با این رتبه لیگ اروپا رو هم از دست داده مگه اینکه تو فینال جام حذفی بهش برسه .
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
میلان! تیمی که به تنهایی بخش عظیمی از تاریخ فوتبال رو به یدک میکشه! یه بار دیگه این فرصت دست داد تا به سن سیرو بریم و در برابر آمبروزینی و یارانش صف آرایی کنیم. به خودم افتخار میکنم که تیمم توو لیگی بازی میکنه که هرچند هفته یکبار در یک بازی بزرگ قرار می گیریم. شاید به همین دلیله که توو این دو ساله که توو CL نیستیم کمبود زیادی احساس نکردم! چون به اندازه کافی توو همین لیگ خودمون با چالش های بزرگ روبرو هستیم. زنده باد کالچو :yes:
امشب با این هدف به میدان میریم تا سومین برد فصلمونُ در سن سیرو جشن بگیریم. بازی رفت رو میتونستیم همون 4-0 تموم کنیم اما ده نفره شدنمون در آخرین دقایق باعث شد تا به برد خیلی معمولی 4-2 قناعت کنیم! اما روسونری از اون روزا به بعد تفاوت زیادی به خودش دیده و بارزترین وجه تفاوتش با اون زمان ، بالوتلی هست. انگیزه ای که ما در این بازی داریم صرفا همون اعاده حیثیته چون دقایقی پیش اودینزه هم بازی خودش رو برد تا شانسمون بیش از پیش برای پنجمی کمتر بشه. از طرفی این درحالیه که تیم حریف بنفش ها رو در یک امتیازی خودش میبینه.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]احساس میکنم رم شاید یجورایی اصن مایل هم نبود کیه وو رو ببره تا انرژِی خودشُ روی سه بازی مهم آینده بذاره. میلان ، ناپولی و لاتزیو ( کوپا ایتالیا). من تصورم اینه که مهم ترین دیدار برای تیفوسی های رم به طور کل بعد از دربی دلاکاپیتاله ، دیدار با میلان باشه. یادمه حتی سالهای پیش که اینتر در اوج بود و میلان خیلی افت کرده بود ، برای بازی با اینتر به اونصورتی که باید و شاید جمعیتی به ورزشگاه نمیومد اما دیدار با میلان معمولا المپیکو اکثر ظرفیتش پُر میشد. این میتونه به خاطر مرحوم آنتونیو ده فالکی باشه; یه هوادار جوان رم که حدود 24 سال پیش توسط هواداران میلان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و جان خودش رو از دست داد. دیدار بعدیمون هم که دربی جنوب ایتالیاست و به دلیل همین بازیای مهمه که تصور میکنم جلوی کیه وو شاید اصن قرار نبوده که از 100% پتانسیلمون استفاده کنیم. از یه طرف هم وقتی فیورنتینا رو بردیم باید از جون و دل مایه بذاریم تا مقابل رقیب فیورنتینا هم نتیجه لازم رو بدست بیاریم وگرنه یه طورایی نامردیه. مثلا یادمه سه سال پیش آرسنال ، چلسی و منچستر با هم رقابت داشتن و تاتنهام هفته های آخر با هرسه شون بازی داشت. زنبق های سپید لندن آرسنال رو بردن و عملا اونا رو از گردونه این رقابت خارج کردن و مقابل چلسی هم 3 امتیاز رو دشت کردن اما جلوی منچستر باختن و در نهایت چلسی قهرمان شد که اگه منچستر قهرمان میشد همه نگاهها به طرف تاتنهام میرفت و امیدوارم یه همچین اتفاقی هرچند که چیزی رو ثابت نمیکنه ، برای ما نیُفته :nishkhand:
حرکت هواداران رم در دیدار مقابل میلان به یاد آنتونیو ده فالکی
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
بازی زیاد جالبی نبود. حداقل برای من که امیدوار به برد بودم اینطور بود. موقعیت های خطرناکمون خلاصه میشد به چند شوت از راه دور. که این میتونست به خاطر روی فرم نبودن اسوالدو و لاملا باشه. حالا درسته که از کل روند بازی راضی نبودم اما اکثر بازیکنا در نوع خودشون عملکرد بدی نداشتن. زمانی که حریف 10 نفره شد هیچ برنامه ای نداشتیم تا به حریف فشار بیاریم ، انگار نه انگار که یه یار از اونا بیشتر داشتیم ، به قول رضا بیشتر به فکر دفاع بودیم تا حمله. این لوبونت هم دروازه بان خوبیه اما با بغل پا هم براش توپ بفرستن دو ضرب میگیره:ajibeee: فقط شانس باهامون یار بود که روی همین دوضرب گرفتناش دروازه مون باز نشد. آخرای بازی هم یه موقعیت خیلی خوب رو دفع کرد ، ینی در کل این قابلیتُ داره که جلوی شوتای سنگین وایسه اما نقطه ضعف بزرگی که داره و همه نقاط قوتِش رو زیر سایه میبره همین دوضرب گرفتنشه.
بهترین بازیکنمون طبق معمول همونی بود که خودتونم میدونین که بازم با بازیای چشم نوازش دل ما رو برد:love: اما دلیل نمیشه که چون بهش علاقه دارم بخوام حرکت آخریش رو توجیه کنم. درهرصورت مکسس یا هر آدم دیگه ای هرکاری که میخوان میتونن انجام بدن. کاپیتان ما یه اسطورَست و خودشُ نباید با یکی مث مکسس مقایسه کنه که به خاطر درج یه سوپرکاپ بیشتر توو صفحه ویکی پدیاش ، تیم خودشُ عوض کرد! دوس دارم یه مقدار از این آدم بگم. فقط کافیه مکسس رو با هموطن خودش کاندلا مقایسه کنید. هنوزم که هنوزه بعد از هشت/نُه سال که رم رو با خاطرات خوش ترک کرد ، وقتی به المپیکو میاد واس خودش جایگاه و مقامی داره پیش هوادارا ! افتخارات کاندلا مگه چقدره؟ کاندلا هم میتونست بره به یکی از غول های اروپا و یه چمپیونز لیگ بگیره و چند سال بعد کسی حتی اسمشُ هم یادش نیاد اما قدر پیرهنی رو که میپوشید دونست و برای همیشه پاداش کارشُ گرفت و باز هم خواهد گرفت. و اما مکسس الآن یه سوپرکاپ ایتالیا توو ویترین افتخاراتش خودنمایی میکنه و خیلی خوش بحالشه!! توی یک شرایط خاص در رم طی هفت سال به محبوبیتی وصف نشدنی رسید اما توی میلان این اتفاق براش تکرار نمیشه. الآن توو اوج دوران بازیگریشه اما دو/سه سال دیگه به محض اینکه یه مقدار سطح بازیش افت کنه میفروشنش به همون تولوز یا موناکو! کاپیتان این همه واسه تیم زحمت کشید ،درآمد فضایی و جام و همه چی رو بیخیال شد ، اونوقت یکی مثه مکسس به این راحتی رمُ به چارتا جام فروخت. خب معلومه که توتی جلوی یه همچین بازیکنی عصبی ظاهر میشه.
دقایق آخر هم داور یه پنالتی برای ما نگرفت که به نظرم همون بهتر نگرفت چون زیاد خوشایند نیس که نزدیک به یک ساعت از تیم حریف یه یار بیشتر داشته باشیم و هیچکار خاصی نکنیم و منتظر باشیم تا دقیقه 87 با یه ضربه پنالتی برنده مسابقه باشیم! منظورم اینه که دلیل عدم موفقیتمونُ نباید گردن داور بندازیم چرا که در وهله اول این خودمون بودیم که نخواستیم ببریم. آمبروزینی هم دقیقا نمیدونم فصل آخرشه یا نه اما اگه هست باید بگم بعد از سپری کردن سالهای پرافتخار با میلان داره آبرومندانه از فوتبال خداحافظی میکنه. در هرصورت همین خودش یه نعمته که یه بازیکن میانسال که سال آخرشه ، توو آخرین بازیاشَم فیکسه و سرنوشتِش مثه خیلی از اسطوره های بدشانس نشد که حتی توو بازی خداحافظیشون هم مجبور میشن توو دقایق تلف شده به بازی بیان و با یه حضور تشریفاتی کفشاشونو آویزون کنن.
ما هم به راه خودمون ادامه میدیم و هفته آینده دربی جنوب ایتالیا رو برگزار خواهیم کرد و باید نشون بدیم که بدون کاپیتانمون هم کم تیمی نیستیم! و در نهایت امیدوارم این فصل با کسب ستاره نقره ای به اتمام برسه تا بعدها مجبور نشیم از آندریاتزولی هم مثه انریکه و دل نری یاد کنیم.
زنده باد رم دوس داشتنی
با این مساوی بعید میدونم دیگه رم بره لیگ اروپا , مگر اینکه دلو به فینال جام حذفی خوش کنن .
امیدوارم که رم تو فینال ببره تا هم جام گرفته باشه هم لااقل به لیگ اروپا برسه
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
این دروازه ی متزلزل...
تابستون 2011 زمانی که ساباتینی بعد از کش و قوس های زیاد تونست سنگربان تیم ملی هلند رو با قیمت مناسب به ایتالیا بیاره ، تصور بر این بود که با توجه به سنی که داره تا 8 یا 10 سال دیگه دروازه جالوروسی بیمه خواهد بود! غافل از اینکه حالا حالاها قرار نبود این وضعیت آشفته به پایان برسه...
اجازه بدید یه مقدار برگردیم به عقب. دونی تونست طی دو/سه سال خودشُ بی رقیب نشون بده اما مصدومیتی که گریبانگیرش شد باعث شد تا سرجیو نهایت استفاده رو از این فرصت ببره. سرجیوی برزیلی در فصل 2009/10 که با نایب قهرمانی تلخ جالوروسی همراه بود عالی کار کرد و همین موضوع بود که مسئولان رم رو متقاعد کرد تا در نقل و انتقالات تابستون دنبال گزینه جدید نَرَن. اما در فصل بعد بود که افت شدیدِش شروع شد تا جایی که عامل بسیاری از باختهای رم در اواخر دوره رانیری تلقی میشد و با اومدن مونتلا در نیمه های فصل به طور کامل از ترکیب کنار گذاشته شد!
این جریانات گذشت تا رسیدیم به استکلنبرگ. مارتین در فصل ابتدایی خودش (فصل قبل) اصلا در حد انتظار ظاهر نشد. یَنی شاید اگه کورچی خودمونُ میذاشتیم هم آنچنان فرقی با عملکرد به جا مونده از استکی نداشت. گهگاه حتی شوتهای معمولی هم میتونستن عامل باز شدن دروازه ی جالوروسی باشن. در اوایل این فصل هم مارتین دچار مصدومیتی شد که این به معنی از دست دادن چند بازی بود. در این مدت گویکوچه آ به جاش بازی کرد. اما نکته جالب از اونجا شروع شد که زمن حتی بعد از سپری شدن دوران مصدومیتِش هم گویکوچه آ رو انتخاب اول خودش میدونست اما با رفتن زمن و ناشی گریهایی که از این اروگوئه ای دیده بودیم چاره ای جز بازگشت مارتین باقی نمیگذاشت. با همه این اوصاف خروج مارتین در انتهای فصل اصلا بعید نیس. درحالیکه یووه دو دروازه بان داره که یکی از دیگری بهتر ، میلان آبیاتی رو همچنان مثه قبل آماده میبینه و اینتر که با وجود رفتن سزار باز هم گزینه شایسته ای رو جذب کرده ، رم در طول دو سه سال گذشته شش/هفت نام مختلف رو درون دروازه خودش داشته و این خودش گویای وضعیت نابسامان رم در دروازه هست. این قصه کِی میخواد تموم شه؟ فقط خدا میدونه.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
در اینجا بد نیس یادی هم کنیم از آرتور مورائِس. دروازه بانی که در رم با وجود سرجیو ، لوبونت و دونی تبدیل شده بود به گزینه چهارم اما چهارشنبه شب تونست دومین فینال لیگ اروپای خودشُ تجربه کنه! اولین فینالِش هم در سال 2011 بود به همراه براگای پرتغال. اواخر دوره ی اسپالتی ، تازه داشتن یه فرصتی به این برزیلی میدادن اما پدیده ای به نام سرجیو و در کنارش اومدن لوبونت باعث شد کسی حتی به آرتور فکر هم نکنه. این قضایا باعث شد تا در تابستون 2010 رم رو به مقصد پرتقال ترک کنه. شاید اگه درخشش مقطعی سرجیو نبود و یا لوبونت هم به رم نمیومد الآن دروازه رم وضعیت دیگه ای داشت!
در هرصورت بهت افتخار میکنیم آرتورroz::
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
این فصل از سری آ هم به آخرین ایستگاه خودش رسید. فصلی که هر نوع ماجرایی رو در اون تجربه کردیم. از بردهای پرگل و شیرین تا شکست های تحقیر آمیز و اما زیباترین دستاوردمون قطعا رکورد شکنی های کاپیتان و صعودش به رتبه دومین گلزن برتر تاریخ سری آ بود. طبق معمول مسابقات رو خوب شروع نکردیم. برای من همه چی داشت معمولی پیش میرفت تا اینکه در آخرین هفته های نیم فصل اول فیورنتینا رو 4-2 در المپیکو شکست دادیم و اون زمان بود که شیفته این بازیکنا و این سبک شدم. اما متاسفانه زمن درعین سبک شادابی که داشت ، یکسری تفکرات عجیب و غریب هم داشت که باعث میشد ادامه کار باهاش میسر نباشه. در عین احترامی که برای این مرد اهل چک قائلم ، ولی انصافا برکناریش کار صحیحی بود. درسته که در اون روزایی که اخراج شد هم رتبه مون همین هفتم/هشتم بود اما یادمون نره که در اون زمان هفته به هفته داشتیم بدتر میشدیم و با گذشت پنج هفته از سال 2013 حتی یکبار هم موفق به کسب برد در سری آ نشده بودیم و با ادامه این روند حتی امکان داشت به رتبه های دو رقمی هم برسیم. فایده دیگه اخراج زمن هم این بود که شایعات پی در پی مبنی بر خروج دروسی از رم به پایان رسید.
امسال واقعا حقمون این نبود. اگه تاچسیدیس ، گویکوچه آ و پیریس رو مسثنی بدونیم ، انصافا بازیکنامون از سطح کیفی بالایی برخوردار بودن. بخصوص در خط حمله به قدری ترافیک بود که عملا فرصتی به نیکو لوپز داده نشد. این هفته های آخر تازه متوجه شدیم در سمت چپ هم جواهری به نام دودو داریم. از عملکرد خوب کادر پزشکی هم نباید بگذریم که در اکثر بازیها بدون مصدوم بودیم و اگر داشتیم هم بیشتر مربوط میشد به نیمکت نشین ها.
امشب در غیاب چند تا از بازیکنای اصلیمون که مهمترینشون کاپیتانه به مصاف تیمی میریم که برای سومین سال پیاپی باز هم شگفتی آفرید. هرچند که فک میکنم اصلیترین دلیلی که باعث شد ناپولی با این آسودگی خاطر سهمیه مستقیم چمپیونزلیگ رو دریافت کنه ضعف مشهود سایر رقبا بوده. البته به هیچوجه قصد ندارم شایستگی هاشون رو نادیده بگیرم. بعید میدونم امشب این بازی از سوی دو تیم آنچنان جدی گرفته بشه. درصورتی که 3 امتیاز کامل این دیدار رو دشت کنیم ، میتونیم شانسی برای صعود به رده ششمی هم داشته باشیم. این کار در ظاهر هیچ فایده ای نداره اما همین که از لاتزیو پایینتر نباشیم هم خودش نکته مثبتیه.
خب به دوستای عزیز رومی تبریک میگم . با این بردو وشکست لاتزیو اگه اشتباه نکنم به لیگ اروپا رفتید .
ایشالا با قهرمانیه در جام حذفی این فصل رو بدون جام نمونید .
مثه اینکه تیم ششم نمیره یورو لیگ!!! با این اوصاف تکلیف آخرین سهمیه اروپایی در بازی فینال جام حذفی بین دو تیم رم و لاتزیو مشخص خواهد شد.نقل قول:
نوشته اصلی توسط INDECENT [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
رم 2-1 ناپولی
جدا از هر نتیجه ای که گرفته باشیم ، چِقَد یکی/دو تا بازی آخر هر فصل غم انگیزه:daghon: دلگیر از این لحاظ که علاوه بر سه ماه تعطیلی لیگ ، این مسئله هم هست که رم معمولا تا هفته های چهارم/پنجم خوب نتیجه نمیگیره و این یَنی بعد از انجام شدن فینال ، حدود چهار ماه باید برای دیدن رمی که در سطح بردن حریفی مثه ناپولی باشه صبر کنیم!
دیشب انگار نه انگار که 6 نفر از بازیکنای اصلیمون غایب بودن! (توتی ، دروسی ، اسوالدو ، بالزارتی ، استکلنبرگ و مارکینیوس) واقعا هرچی از یکدست بودن این تیم تعریف کنم بازم کمه. میبینیم که با غیبت هر کدوم از مهره ها جایگزین های مناسبی در اختیارمونه و اینم از یاد نبریم ، حریف ما تیم دوم جدول بود و با این وضعیت غایبین باز هم ، بازی اکثرا دست رم بود. حتی میتونستیم پرگل ببریم اما بدشانسی مانعمون شد و البته داور هم همچین بی تقصیر نبود. مثلا روی یکی از صحنه ها دسترو یه فرار عالی داشت که به نظر من با مدافعین حریف روی یه خط بود اما داور آفساید گرفت. دیروز حتی دفاعمون هم به مانند بازی با میلان خوب عمل کرد و خیلی خوب حمله ها رو جمع میکردن و گل هم روی اشتباه محض لوبونت بود. توپ رو به قدری بد دور کرد که خورد به سر یکی از بازیکنای حریف و موقعیت ایده آل برای کاوانی ایجاد شد که تبدیل به گل شد. بعد از اینکه ناپولی اختلاف رو به یک گل رسوند فشار حریف بیشتر شد و البته رم هم ضد حمله های خیلی خوبی میزد و دقایق آخر دیگه واقعا نفسگیر بود. چون از اون طرف هم لاتزیو یه گل خورده بود و این فرصتُ به ما داده بود که یه پله صعود کنیم و اگه یه وقت بازی مساوی میشد خیلی حالگیری بود :nishkhand: بالاخره هرجور که بود این برد شیرینُ بدست آوردیم تا بتونیم در یه رتبه بالاتر از لاتزیو ، یَنی ششمی قرار بگیریم. دو سال در جدول لاتزیو اَزَمون بالاتر بود و این خیلی ناراحت کننده بود. گهگاه از لاتزیویی ها شنیده میشد که در این مدت ادعای تیم اول پایتخت بودن هم کردن! جالبه که این همه سال ما با اختلاف امتیاز قابل توجه ازشون بالاتر بودیم اما فقط دو سال که لاتزیو رتبه بهتری کسب میکنه که تازه اون هم با اختلاف امتیاز اندک بود ، میشه تیم اول پایتخت؟ ضمنا با کسب این برد و قرار گرفتن در این جایگاه و از اون طرف باخت لاتزیو میشه گفت که از لحاظ روحی به نسبت همشهری خودمون در وضعیت بهتری هستیم و این در بازی فینال مطمئنا به نفعمون خواهد بود. نکته بعدی اینه که در بازی فینال دیگه 6 غایب نداریم و به احتمال زیاد از اکثریت پتانسیلمون بهره خواهیم برد.
زنده باد رم دوس داشتنیlove::
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mehrd@d [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
درسته الان که نگاه کردم دیدم 2 تیم به صورت مستقیمو یه تیم به صورت پلی آف میرن چمپینز لیگ و تیمای چهارم و پنجم + قهرمان جام حذفی میرن یورو لیگ .
خب اشکال نداره , رم پوزِ لاتزیو رو تو فینال میزنه و هم قهرمان میشه و هم میره یورو لیگ :nishkhand:
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
درست وسط امتحانای نوبت دوم بود. ساعت 11 و خورده ای شب بود. تلوزیونُ روشن کردم و صداشُ بخاطر اینکه کسی رو اون موقع شب آزار نده روی سکوت گذاشتم و اصن متوجه نشدم گزارشگر بازی کی بود! یه بازی پرهیجان از رم و اینتر که در نهایت 2-1 بردیم با گلهای مکسس و پروتا . آخرشَم کاپیتان که مصدوم بود اومد و جام رو بالای سر برد. چِقَد کیف داد اون شب ، چِقَد لذت داشت اون شب! حالا پنج سال از اون بازی میگذره. از آخرین جاممون ، آخرین کوپا ایتالیا ، آخرین فصلی که فرانکو سنسی کبیر در بین ما بود...
اون شب مطمئن بودم این قهرمانی مقدمه ای خواهد بود برای موفقیت های آتی. غافل از اینکه روزای سختی در انتظارمون بود. به قدری اوضاع تغییر کرد که دیگه به رتبه های پنجم یا ششمی عادت کرده بودیم. مهمترین دلایلش رفتن مانسینی و ضعف روزلا سنسی در جذب مهره های کارآمد بود. به غیر از فصل 2009/10 که در سری آ و کوپا ایتالیا نایب قهرمان شدیم بقیه سالها رو در رتبه های ششمی و هفتمی گذروندیم. تحمل 5 سال بی جام موندن آسون نیست. یَنی میشه امشب این 5 به 6 تبدیل نشه؟ حال و هوای این روزای هوادارای متعصب رم وصف شدنی نیس. استرس بازی توو این یکی دو روزه نمیذاره به موقع بخوابیم و یا درس بخونیم! استرس برای قهرمان شدن ، کسب سهمیه اروپایی ، بردن دربی ، کسب ستاره نقره ای و از همه مهمتر پایان پنج سال بی جامی. امشب اگه ببریم همه این اتفاقا میُفته اما اگه ببازیم به هیچی نمیرسیم. یَنی این فصل به هیچ کدوم از اهدافمون دست پیدا نکردیم. بخاطر همینه که باید بگیم :"باخت در فینال ممنوع". حتی فکر اینکه امشب ببازیم غمگینَم میکنه. شاید حداقل برای لاتزیویی ها باختن قابل هضم تر باشه چون اولا براشون بحث ستاره نقره ای مطرح نیس و دوما در لیگ اروپا تونستن جزو 8 تیم برتر مسابقات باشن که اینَم خودش یه دستاورده. بنابراین امشب باخت رم با باخت لاتزیو خیلی فرق داره.
امشب یه مصدوم بیشتر نداریم و اونم کسی نیس جز مارتین استکلنبرگ. آرزو میکردم ای کاش حتی همین یه مصدومَم نداشتیم. ای کاش میتونست در قهرمانی رم نقش داشته باشه و با خاطره ای خوش به باشگاه بعدیش فکر کنه. پس لوبونت رو درون دروازه میبینیم و همین نکته بزرگترین ترس من در این بازیه. جلوی میلان داشت کار دستمون میداد که شانس آوردیم دروازه مون باز نشد اما جلوی ناپولی با اشتباهی که کرد ثابت شد که با وجود وفاداری که به رم داره اما شش دانگ نیس. من بازیای لاتزیو رو زیاد دنبال نکردم اما اونطور که میگن ظاهرا از لحاظ بدنی افت کردن و با باخت به کالیاری در آخرین بازیشون و قرار گرفتن در جایگاه پایینتر از رم هم مطمئنا از لحاظ روحی به اندازه رم نیستن. اینکه لاتزیویی ها در روزهای اخیر در یه کمپ تمرینی بخصوصی بودن تا از حواشی ایجاد شده توسط رسانه ها در امان باشَن میتونه دلیل خوبی برای اثبات افت لاتزیو باشه. یه تفاوت دیگه هم اینکه لاتزیو حدود سه ماه پیش بازی برگشت نیمه نهایی رو انجام داد ، اما رم تازه همین یه ماه پیش بود که در برابر اینتر صعودش رو قطعی کرد. این یه ماهه ما کاملا توو جو کوپا ایتالیا بودیم و شور و حال خاصی از این بابت داشتیم. مدتی بعد از اینکه فینالیست شدیم ، توتی در یه ویدئوی زیبا و موثر که توسط باشگاه ترتیب داده شده بود از هوادارا خواست تا به این بازی بیان و از تیم محبوبشون حمایت کنن. دیگه فقط همینُ بگم که امیدوارم امشب یه قهرمانی شیرین بدست بیاریم.
زنده باد جالوروسی
حدود 5 سال از آخرین قهرمانی و 4 سال از آخرین نایب قهرمانی رم در کوپا ایتالیا میگذره و فقط حدود 3 ساعت دیگه تا شروع یکی از حساسترین دربی های دلاکاپیتاله بین 2 رقیب سنتی یعنی رم و لاتزیو باقی مونده که قراره برای اولین بار در فینال کوپا ایتالیا مقابل هم صف آرایی کنند.
هیچکدوم از این دو تیم فصل چندان جالبی رو سپری نکردند و فقط با اختلاف یک امتیاز نسبت به رقیب همشهری این فصلو با عناوین پنجم(رم) و ششم(لاتزیه) به پایان رسوندن تا شاید تنها امیدشون برای جبران این فصل, قهرمانی در کوپا ایتالیا باشه.
فرانچسکو توتی و دنیله دروسی کاپیتانهای اول و دوم رم که تجربه زیادی در دربی های دلا کاپیتاله دارند میتونن مهره های کلیدی رم در بازی امشب باشند. شاید یکی از نگرانی های تیفوسی های رم برای بازی امشب حضور بوگدان لوبونت 35 ساله درون دروازه باشه که در آخرین بازی لیگ مقابل ناپولی در دفع توپ اشتباه کرد تا کاوانی احتمالا آخرین گلش با لباس ناپولی رو به رم بزنه. البته بنظر من اگه خط دفاعی امشب کم اشتباه ظاهر بشه لوبونت میتونه از پس کلوزه و هم تیمی هاش بر بیاد.لوبونت دروازبان باتجربه ایه که ویژگی بارزش چابکی و واکنش های سریعشه و شاید تنها نقطه ضعفش این باشه که نمیتونه شوتها رو کامل دفع کنه ولی اونقدر با تجربه هست که فرصت ریباند رو به مهاجمان حریف نده(به استثنای سوتیش تو بازی با ناپولی:nishkhand:)
به هر حال امیدوارم رم با پیروزی در بازی امشب اولین تیمی باشه که ستاره نقره ای رو, رو پیرهنش حک می کنه:rom:
ترکییب احتمالی دو تیم در بازی امشب:
رم: لوبونت ؛ مارکینیوس ، کاستان ، بوردیسو ، بالزارتی؛ دروسی ، بردلی ، مارکینیو ، لاملا ؛ توتی ، اسوالدو
لاتزیو: مارکتی ؛ کنکو ، بیاوا ، لدسما ، دیاز ، رادو ؛ اونازی ، هرنانز ، کاندروا , لولیچ ؛ کلوزه
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
باختیم! رسیدیم به هیچ. این همه این فصل برای بازیامون بالا و پایین پریدیم هَمَش هیچ شد. فِک نمیکنم حاصل کار مایی که ششم شدیم و نایب قهرمان کوپا شدیم با حاصل کار نهایی اینتری که نهم شد یا کاتانیایی که هشتم شد فرق خاصی داشته باشه. هر سه مون به هیچ هدف مهمی نرسیدیم. حیف شد ، امشب میتونست توو تاریخ جالوروسی ثبت بشه اما همه چی برعکس اون چه که میخواستیم شد. چیزی که قبل از بازی حتی فکر کردن بهش هم سخت بود. این جَوونای پرتلاش حقشون این نبود. حالا باید ببینیم تکلیف آلگری چی میشه چون آندریاتزولی کوچکترین شانسی برای موندن نداره و با باخت امشب ، همون اندک حامی های خودشُ هم از دست داد.
از زمان انریکه که روند باختامون به لاتزیو آغاز شده مطمئنا بارزترین دلیل این ناکامی ها جَوونی و ناپختگی اکثریت بازیکنا بود. میبینید که دقیقا از همون زمانی بحث پروژه جوانگرایی رم مطرح شد دربی ها رو یکی پس از دیگری واگذار کردیم. در حالی که دقیقا قبل از آغاز این مرحله رکورد پنج برد پیاپی رو بدست آورده بودیم که این میتونست بدلیل میانگین سنی بالای تیم و در نتیجه تجربه بالا در اون مقطع زمانی باشه. دربی یه بازی الکی نیس و هرکسی نمیتونه تمرکز خودشُ در همچین دیداری حفظ کنه. بعد از خوردن گل کاملا بهم ریختیم و به غیر از توپی که به تیرک خورد هیچ حمله درست و حسابی دیگه ای نداشتیم و همه کارامون احساسی بود و حتی شانس آوردیم که روی ضدحملات حریف ، اختلافمون بیشتر نشد! این خودش میتونه بدلیل میانگین سنی پایین تیم باشه. دهه 2010 داره کم کم شباهت پیدا میکنه به دهه تاریک و سیاه 90 ! حالا فقط باید آرزو کنیم فصل نقل و انتقالات زودتر تموم شه! به شخصه خیلی سخته که به خودم بتونم بقبولونَم که بازیکنایی در سطح لاملا ، پیانیچ یا حتی اسوالدو بخوان برای سومین سال پیاپی اروپا رو بیخیال شَن. بازیکنی مثه مارکینیوس رو با این پیشنهادای خوب که بخصوص از بارسا براش فرستاده شده باید خیلی زحمت بکشیم تا بتونیم نگه داریمِش. اینجاست که تیم مدیریتی باید خودی نشون بده و به این دسته از بازیکنا بفهمونه که در آینده ای نزدیک ، وضعیتمون امیدوار کننده تر خواهد بود و در نهایت اونا رو برای موندن متقاعد کنن. در غیر اینصورت به مانند دو سال پیش که مکسس ، منز و ووچینیچ با نارضایتی گذاشتن و رفتن ، امروز هم پتانسیل از هم پاشیدن تیم وجود داره.
طبق معمول در زمانی که تیم با ناکامی مواجه میشه ممکنه باز دوباره هوادارای افراطی رم کارای ناشایستی علیه بازیکنامون انجام بدن یا بخوان توو تمرینات شعار علیه بازیکنا بدن. همچین حرکاتی اگه خدای نکرده انجام بشه مشکلاتی به بار میاره که از دست باشگاه هم کاری ساخته نیس. بازیکنی که تصور میکنه دیگه جایی توو قلب هوادارای تیمِش نداره چمدونِش رو میبنده و میره. در پایان باید بگم ما رمیها به این اوضاع دیگه عادت کردیم. از این دست بازیای تلخ کم نداشتیم از باخت به سمپدوریا و از دست دادن اسکودتو گرفته تا باخت به آرسنال در ضربات پنالتی و حذف از لیگ قهرمانان ، از باخت به کاتانیا و پریدن سهمیه چمپیونزلیگ (دو فصل پیش) گرفته تا باخت به اینتر در فینال کوپا ایتالیای 2010 و خیلی خاطرات تلخ دیگه... بازیکنا میرن و میان مثه امرسون ، ساموئل ، کاسانو ، مانسینی ، چیوو ، ووچینیچ ، مکسس و ... اما همیشه یه رم بوده و یه توتی! امروزَم اگه هرکدوم از بازیکنا از بودن در این گروه ناراضی هستن کسی نمیتونه جلوشونُ بگیره و راه برای خروجشون بازه. وضعیتمون هم بالاخره یه روزی درست میشه و تا اون روز چاره ای جز صبر نداریم.
زنده باد جالوروسی
یادم نمیاد از کی شروع به فوتبال دیدن کردم یا اینکه تا کی حوصله فوتبال دیدن دارم ولی مطمئنم این بدتین فوتبالی بود که دیدم. تلخترین شکستی که به خاطر دارم. نه بخاطر باخت تو دربی، نه بخاطر از دست دادن جام قهرمانی و نه بخاطر از دست رفتن سهمیه اروپایی فقط به این خاطر که دوست داشتم قدیمی هایی که این فصل به سمت در خروجی باشگاه هل داده میشن با یه خاطره خوب رمو ترک کنن, دوست داشتم کسانی مثل پروتا , تادی , بوردیسو و... شکوهمندانه با رم وداع کنند و به سرنوشت ژوان , دونی , پیزارو ,سرجیو و خیلی های دیگه دچار نشند و غریبتانه شهر ابدیو ترک نکنند.
دیشب تلخترین صحنه بازی حرکت عصبی پروتا بود که میخواست نیمکتو از جا بکنه . فریاد های بوردیسو هم فراموش نشدنی بود , دیشب نیکو مثل یه گلادیاتور با تمام وجود میجنگید و به قول خودش میخواست با جام از رم خداحاظی کنه. نمایش بوردیسو فوق العاده بود علاوه بر اینکه از نظر فنی بهترین بازیکن زمین بود تماتم سعیشو میکرد تا هم به سایر بازیکنان تیم روحیه بده و هم تیفوسی هارو وادار به تشویق بیشتر بکنه. بوردیسو فقط چهار فصله که تو رم بازی میکنه ولی تا ابد در ذهن طرفداران رم باقی میمونه. هیچوقت فصل پیشو فراموش نمیکنم که بوردیسو با پای شکسته و با عصا به تمرینات رم میرفت تا به بقیه روحیه بده. فورزا نیکو
یه فصل دیگه هم گذشت بدون هیچ دست آوردی. هرچقدر سن کاپیتان بیشتر میشه شانس رم هم برای بدست آوردن یه جام بزرگ به صفر نزدیکتر میشه. واقعا حیف امثال توتی و دروسی که آخرین سالهای بازیشونو باید کنار دلقک هایی مثل اسوالدو و لاملا به پایان ببرند! ای کاش واقعا مثل گذشته کسانی که لیاقت پوشیدن این پیراهنو داشتند خریداری میشدند. ای کاش!!
تحلیل فنی
از نظر فنی فقط میشه گفت آندریاتزولی بازی رو به پتکوویچ باخت. در نیمه اول پرس شدید لاتزیویی ها در یک سوم دفاعی رم و همچنین مرکز زمین، کاملا گرگها رو در کار هجومی فلج کرده بود. توتی و دروسی که نیمه اول وظیفه بازیسازی رو بر عهده داشتند هر موقع صاحب توپ میشدند در محاصره چندتا لاتزیویی بودن که معمولا توتی سعی میکرد از حریف خطا بگیره و دنی هم تحت فشار شدید حریف, پاسهای اشتباه میداد. بردلی هم علیرغم دوندگی زیاد خلاقیت لازم رو برای بازیسازی نداشت. مارکینیو و لاملا هم در دو سمت کارایی لازمو نداشتند . لاملا مثل همیشه زیاد با توپ ور میرفت و بجای پاس دادن و سرعت دادن به بازی اونقدر دریبلهای بی فایده میزد تا توپ رو از دست بده. بنظرم پیانیچ میتونست بین دو نیمه جای لاملا رو بگیره و فلورنزی یا حتی توتی بجای مارکینیو به سمت چپ برن.
بنظر پرس شدید لاتزیو برای رم غیر قابل پیشبینی بود. شاید اگه توتی و دروسی تا این حد نزدیک بهم بازی نمیکردند کار برای حریف سخت تر میشد بنظرم بهتر بود توتی مثل زمان زمن به سمت چپ بره تا هم اون سمتو فعالتر کنه و هم چند نفرو به خودش مشغول کنه تا دروسی راحت تر بتونه نقش یه بازیسازو ایفا کنه بردلی هم میتونست بعنوان یه بازیکن کارگر فضای لازمو برای بازیسازی دروسی فراهم کنه. بر خلاف کار هجومی عملکرد رم در کار دفاعی در نیمه اول قابل قبول بود. دفاع چند لایه رمی ها تحت فشار شدید خوب کار کرد. البته لاتزیو یکی دو موقعیت خوب رو تو این نیمه بدست آورد که با واکنشهای عالی لوبونت همراه شد.
جالوروسی که تو نیمه اول ظاهرا از پرس شدید بیانکوچلستی گیج شده بود, برای رها شدن از فشار حریف احتمالا برنامه هایی داشت, ولی پتکوویچ و یارانش باز هم مثل نیمه اول یکقدم از رمی ها جلو تر بودند. لاتزیویی ها در نیمه دوم منطقه پرس رو به خط دفاعی خودشون آوردند و با این عقبنشینی توپ رو در اختیار رمی ها قرار دادند. رمی ها که هم بنوعی با این تغییر روش مثل نیمه اول غافلگیر شده بودند و هم تحت تاثیر جو ورزشگاه و حساسیت های بازی قرار گرفته بودند علیرغم در اختیار داشتن مالکیت توپ در نیمه دوم نتونستن بازی همیشگیشونو به نمایش بگذارند و از موقعیت ها استفاده کنند. بر خلاف رم، لاتزیو که با عقب نشینی خودش در این نیمه تونسته بود دفاع رم رو به جلو بکشونه از شکنندگی دفاع تک لایه رم استفاده کرد و روی یه ارسال از جناحین سر انجام به گل رسید. تیم رم بعد از دریافت گل رو به بازی مستقیم آورد که با توجه به تجمع یاران لاتزیو در محوطه جریمه خودی ، دست رم باز هم از رسیدن به گل کوتاه موند.
پایان کارآندریاتزولی: زمانی که این مربی روی کار اومد همینجا گفته بودم که مسئولین باشگاه تحت تاثیر نتیجه گیری کسانی مثل دی متئو و تیتو ویلا نوا قرار گرفتند و بر همین اساس آندریاتزولی رو انتخاب کردند. انتخاب یکی از اعضای کادر فنی بعنوان سرمربی موقت. کسی که احتمالا دوام چندانی روی نیمکت نداره.بنظرم تزولی عملکرد متوسطی داشت.اون تو یه شرایط سخت تیمو تحویل گرفت. تیمی که موقعیت جالبی توی جدول نداشت و علاوه بر این بازیکنانی مثل دروسی استکی مارکینیو و... شرایط روحی خوبی نداشتند. تزولی تونست تا حدودی تیمو جمع و جور کنه وحتی مقابل تیمهای بزرگی نظیر یووه، ناپولی، فیورنتینا و اینتر به پیروزی برسه.ولی امتیازهای مهمی که رم مقابل تیمایی مثل پسکارا و کیه وو ازدست داد موجب شد تا در نهایت رم در لیگ ناکام بمونه و در جام حذفی هم دستش از رسیدن به دهمین جام کوتاه بمونه.
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
درحالیکه تا پایان فصل قبل هنوز چهار یا پنج بازی مونده بود ، بررسی گزینه ها برای جانشین آندریاتزولی شروع شد. با اینکه این عمل در زمانی که یه مربی از سمت خودش هنوز کناره گیری نکرده حرفه ای نبود ، بازَم با این حال حداقل خیالمون راحت بود که بلافاصله بعد از اتمام فصل سرمربی جدید مشخصه و حداقل از بلاتکلیفی درمیایم. اما با گذشت دو هفته از فینال کوپا همچنان کش و قوس های تعیین سرمربی ادامه داره. در ابتدای کار به آلگری خیلی نزدیک بودیم اما بعد از جلسه ای که با سران روسونری داشت ، تصمیم به ادامه کار با تیم خودش گرفت. بین گزینه های جدیمون قطعا آلگری ایده آل ترین گزینه بود. بعد از اون لوران بلان در آستانه رمی شدن بود که توافقات نهایی باهاش حاصل نشد. لوران بلان هم یکی از استعداد های درخشان مربیگریه. کسی که نتایج قابل قبول با فرانسه ی بحران زده کسب کرد و قبل از اون هم با بوردو قهرمان فرانسه شد در زمانی که لیون با 7 هفت قهرمانی پیاپی قدرت انکار ناپذیر فوتبال فرانسه بود و قهرمانی شاگردان بلان در چنین شرایطی واقعا تحسین برانگیز بود.
در آخرین مرحله سه گزینه مطرح شد مارچلو بیلسا سرمربی سابق بیلبائو و تیم ملی آرژانتین ، تاتا مارتینو سرمربی نیوولز اولد بویز و رودی گارسیا سرمربی لیل فرانسه. حالا از بین این گزینه ها توافقات اولیه با رودی گارسیا حاصل شده و مونده امضای نهایی. اولا که هیشکدوم از اینا گزینه مورد علاقه ما نیستن اما اگه بخوام بین این سه تا یکی رو انتخاب کنم قطعا همون گارسیا بهتره. بیلسا یه مربی با تجربست ولی تفکرات هجومی که داره کارُ خراب میکنه. ما در این سالها به اندازه کافی تهاجمی بازی کردیم ، دیگه کافیه! الآن تنها چیزی که برامون مهمه نتیجه هست. تاتا مارتینو هم که یه مربی گمنامه و هیچ تجربه ای در سطح اروپا نداره. اما رودی گارسیا دو سال پیش با لیل دابل کرد و لیگ و جام حذفی فرانسه رو از آن خودش کرد. همین فِک میکنم کافی باشه تا نسبت به دو گزینه دیگه ارجحیت داشته باشه! البته هرچند هم که یه مربی با استعداد باشه ، در لیگ ایتالیا تجربه خیلی مهمه و عدم تجربه گارسیا در سری آ میتونه مشکل ساز باشه. فعلا باید تا امضای نهایی منتظر بمونیم. . .
زنده باد جالوروسیroz::
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
12 سال گذشت! 17 ژوئن 2001 حماسه ای رخ داد که فراموش کردنش حالا حالاها ممکن نیست. 12 سال پیش در چنین روزی رم 3-1 پارمای قدرتمندِ اون زمان رو شکست میده و با شایستگی اسکودتو رو از آن خودش میکنه. حالا تقدیر اینگونه بوده که درست در چنین روز خاطره انگیزی گارسیا سرمربی جدید وارد رم بشه تا بتونه باشگاه رو به اهداف خودش برسونه. از همین حالا مطمئنا گارسیا مخالفان زیادی رو پیش روی خودش خواهد دید. گارسیا اومده به جایی که هوادارانِش خواسته های متناقضی دارن. برای مثال وقتی تاچسیدیس به زمین میومد و باعث نیمکت نشینی دروسی میشد ، بر علیهش سوت میزدن و هو میکردن. اما درست بعد از فینال کوپا یکی از کسایی که توسط هوادارا مورد توهین واقع میشه خود دروسی بود! و یا در همین چند وقته بعد از ناکامی های بوجود اومده خواستار بازگشت زمن شدن! هوادارایی که انگار فراموش کردن همین شش ماه پیش چه نتایج ناخوشایندی با این مربی گرفتیم. گارسیا به همچین جایی اومده. از اونجا که به زعم خیلی ها این مربی ممکنه متوسط تلقی بشه ، درصورتیکه تیم در همون یکی دو بازی اول هم نتیجه لازم رو نگیره باید منتظر انتقادات شدید از گارسیا و باشگاه باشیم.
اما درست نیست که بخوایم همه چی رو به مربی ربط بدیم. دغدغه ما در وهله اول جذب مهره های قابل اتکا هست ، مهره هایی که قبلا خودشونُ اثبات کردن. ببینید رم در سال 2001 قهرمان شد و کاپلو که یکی از مغزهای متفکر فوتبال بود رو روی نیمکت خودش داشت. اما چرا سال 2000 همین مربی نتونست تیم رو حتی به لیگ قهرمانان برسونه؟ به دلیل عناصری که سال 2001 داشت و یک سال قبل تر از اون نداشت. گابریل باتیستوتا و والتر ساموئل به تنهایی کافی بودن تا یه تیم در حال پیشرفت ، پله های ترقی رو بسیار سریعتر طی کنه. رم اگه قهرمان شد به این دلیل بود که هیچ ضعفی از حیث مهره نداشت. کاندلا در سمت چپ ، کافو در سمت راست ، ساموئل در قلب دفاع ، توماسی در میانه میدان. و از همه مهمتر خط حمله معروف و مرگبار رم شامل توتی ، مونتلا و باتیستوتا . حتی روی نیمکت ستاره گرون قیمتی داشتیم به نام ناکاتا که علیرغم ناکامی محضی که در رم داشت حداقل تونست در مهمترین دیدار فصل مقابل یوونتوس نقش تعیین کننده رو ایفا کنه. حالا برمیگردیم به زمان حال و فصلی که گذشت. دفاع راست به لطف پیریس کلا اوت بود. در خط میانی لجبازی های زمن برای نیمکت نشینی دروسی باعث میشد هم تاچسیدیس به دلیل تخریب روحیه از سوی تماشاگران خودی نتونه اون چیزی که در توانش هست نشون بده و هم اینکه خود دروسی بدلیل شایعات متعددی که از همین نیمکت نشینی نشأت میگرفت درهمون دیدارهایی که فیکس بود نتونه تمرکز لازم رو بدست بیاره. دروازه بان ها هم که یکی از دیگری تاسف بارتر . از چنین تیمی نمیشه انتظار نتیجه گرفتن داشت.
از گارسیا انتظار میره که در درجه اول پتانسیل بازیکنای خودی رو بدون هرگونه سلیقه ای عمل کردن کاملا بشناسه و بعد از اون به فکر خرید باشه. متاسفانه هرچی توو این سه فصل سرمون اومد از همین سلیقه ای عمل کردن مربی های مختلف بود. در زمان مونتلا به جای منز از کاپراری بازیکن اون زمان جوانان رم استفاده میشد. بعد از اون انریکه بود که تادی رو به سمت راست دفاع آورد! زمن هم همون اول کاری گاگو ، پیزارو و هاینزه رو رد کرد و در کل توو این زمینه ها به نوعی استاد هست. به نظر من مهمترین اهدافمون در فصل نقل و انتقالات باید یه دروازه بان مطمئن و همچنین یه دفاع شش دانگ باشه با توجه به خروج احتمالی بوردیسو.
زنده باد جالوروسی [برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
امروز یه اسطوره دیگه به تاریخ باشگاه اضافه شد. سیمونه پروتا بعد از 9 سال بازی در رم خداحافظی کرد.
در این سالها پیوستن ستاره هامون ( مکسس ، ووچینیچ ، چیوو ، مانسینی و . . . ) به تیم های رقیب حتی از ناکامی هامون هم دردناکتر بود. در این بین وقتی افرادی رو میبینیم مثه پروتا ، بریگی ، بوردیسو ، کاستی ، پیزارو و خوان یه خورده آرومتر میشیم. میشه گفت گروه دومی که نام بردم از لحاظ فنی یک Level پایینتر از گروه اول بودن اما همین که حداقل به پیراهن باشگاه پایبند بودن و به عنوان عضوی از یک گروه در حد توانشون از جون و دل مایه گذاشتن برای ما ارزشش خیلی زیاده. خیلی خیلی ارزشمند تر از گلهای مهم و حساسی که ووچینیچ و مانسینی برامون زدن.
میشه گفت پروتا تا سال 2010 یکی از ارکان اصلی رم بود اما بعد از اون افزایش سن خودشُ نشون داد. با اومدن مالکان جدید و خرید های جدید سوپر سیمو تبدیل به یه نیمکت نشین شد و انصافا توو این دو سال هیچوقت اعتراضی نکرد به این مسئله. علاقَم بهش زمانی بیشتر شد که زمن او رو در لیست مازاد قرار داد اما با این حال باز هم سوپر سیمو حاضر به ترک رم نشد. در فینال تلخ کوپای این فصل وقتی بازی داشت به آخرین دقایق خودش نزدیک میشد از شدت ناراحتی و نا امیدی ، سقف نیکمت رو تکون میداد که کاملا گویای حال و روز باشگاه بود. کاش اینطوری از رم خداحافظی نمیکرد. کاش حداقل در واپسین روزهای حضورش یه جام میبرد.
اما هرچی که بود یه رومانیستای واقعی بود.
دوسِت داریم سوپرسیمو ، برای همیشه توو قلب مایی love::