مترجم: عباس
اگر در فوتبال به دنبال گل ها بودید، تــِد درِیک (Ted Drake) مرد مورد علاقه شما بود.
با نگاهی به کتاب رکوردهای آرسنال می توانید ببینید که او چه ارزش و تاثیری در حکمرانی توپچی ها در دهه 1930 میلادی داشت. دریک در فصل 1934/35 توانست 42 بار دروازه حریفان را باز کند اما می توان گفت موفق ترین فصل او در سال بعد آن رقم خورد و در یک دیدار آرسنال در ویلا پارک (Villa Park). میزبان بازی را با نتیجه 7 - 1 واگذار کرد، در حالی که تنها گلزن آرسنال دریک بود که به تنهایی 7 بار دروازه استون ویلا را باز کرد !! اگر تیرک افقی دروازه مانع وی نمی شد، او حتی می توانست تعداد گل های زده خود را به عدد هشت برساند. در واقع به نظر میرسد دریک کار بسیار سختی را انجام داد زیرا توپ در حال عبور از خط بود که او آن را به سمت دروازه شلیک کرد.
در حالی که جذابیت و زیرکی بازی کلایف باستین (Cliff Bastin) هواداران را به هیجان می آورد، دریک عامل ترس باشگاه بود. سرعت او، شلیک های پر قدرت و هولناکش در مقابل دروازه شهرتی غضبناک را برایش به همراه داشت که موجب شد در ادامه به تیم ملی انگلستان نیز راه پیدا کند. او در نبرد مشهور هایبوری (Battle of Highbury) مقابل ایتالیا در نوامبر سال 1934 حضور داشت و گل سوم را وارد دروازه قهرمان جهان کرد. آن دیدار با نتیجه 3 - 2 به نفع میزبان به پایان رسید.
دریک در هر پنج فصلی خضور خود در شمال لندن در صدر جدول برترین گلزنان قرار گرفت. او توانست رکورد خارق العاده 136 گل در 182 بازی را به نام خود ثبت کند اما اگر به دلیل جنگ جهانی دوم در سال 1939 نبود، رکورد او یقینا بیشتر از این می شد.
او کار خود را در نیروی هوایی سلطنتی (Royal Air Force) ادامه داد و اگرچه در طول جنگ در دیدارهای غیر رسمی برای آرسنال به میدان می رفت ولی در زمان صلح بازنشسته شد اما هرگز نمی توانست دوری از بازی ها را تحمل کند.
دریک به مربیگری در فوتبال روی آورد و دوران لذت بخشی را در ردینگ سپری کرد و پس از آن به چلسی پیوست و در فصل 1954/55 این تیم را برای اولین و آخرین بار در قرن بیستم فاتح لیگ دسته اول کرد. این موفقیت او را به اولین بازیکنی تبدیل کرد که هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی فاتح لیگ شده است.
افسانه بی مانند توپچی ها، تد دریک در 1995 در سن 82 سالگی از دنیا رفت.(:gerye:)
نایجل وینتربرن - نفر سی و دوم لیست برترین بازیکنان تاریخ باشگاه آرسنال
32 - نایجل وینتربرن
مترجم: عباس
آرسنال بسیار خوش اقبال بوده است که برای دهه های متمادی همواره مدافعین چپ قابل اطمینانی در باشگاه خود داشته است. خیلی ها موافق این موضوع هستند که بهترین آنها نایجل وینتربرن (Nigel Winterburn) بود.
او 13 سال در آرسنال حضور داشت و در اواخر دهه 80 و در طول دهه 90 جایگاه ثابتی در 4 دفاع تیم در اختیار داشت. مهارت و اشتیاق او در کنترل بازی ها، احترام هواداران را در کل دوران حرفه ای در هایبوری برایش به همراه داشت، تا زمانی که در نخستین ماه های قرن 21 از تیم جدا شد. در سن 36 سالگی، وینتربرن باشگاه را به مقصد وستهم ترک کرد، با همان اشتیاق و قدرتی که همیشه داشت. این نگرش بازیکنی بود که به دنبال باشگاهی می گشت تا بتواند در بالاترین سطح به فعالیت خود ادامه دهد.
وینتربرن در واقع به آرسنال آمد تا جانشین کنی سانسوم (Kenny Sansom) شود اما اکثر فصل اول حضور خود را در تیم رزرو سپری کرد. او به موقع مربیان خود را تحت تاثیر قرار داد و یک حق مبارزه برای شروع درخشش خود پیدا کرد. کار آسانی نبود که جوانی هم چون او جایگزین سانسوم شود که در تیم اصلی به صورت ثابت بازی میکرد.
اگرچه وظیفه یک مدافع عمدتا جلوگیری از نفوذ حریف است، با این وجود وینتربرن در کارهای هجومی به هیچ وجه دست و پا بسته نبود. او در سمت چپ زمین مدام در حال رفت و برگشت بود و همچنین می توانست ضربات آخر را نیز بزند. دو ضربه پرقدرت و مهار نشدنی او مقابل چلسی و نوریچ هرگز فراموش نخواهد شد و البته گل حساس او با پای راست در هفته ماقبل پایانی لیگ 1988/89 مقابل باشگاه سابقش ویمبلدون که آرسنال را در کورس قهرمانی باقی نگه داشت.
12 گلی که او در لباس آرسنال به ثمر رساند در مقایسه با تعداد پاس های گلی که برای دیگر بازیکنان فراهم کرد قابل مقایسه نیست. حرکات روی خط او دقیق و عالی بود و یک روش جذاب برای باز کردن دفاع حریف داشت، با پاس رو به جلوی دقیق خود. ارسال ضربات ایسگاهی او شاید بتواند بهتر این موضوع را اثبات کند، خصوصا وقتی که در شب مشهور آنفید آن پاس گل را برای ضربه سر آلن اسمیت (Alan Smith) فراهم کرد.
در پشت پا زد و درو کردن حریفان، مرد انگلسینی توپچی ها یک تکل زن خشن بود و انرژی و شعور تاکتیکی که او داشت باعث می شد مهاجمان حریف کمتر بتوانند بیشتر از یک یارد از او فاصله بگیرند.
حضور وینتربرن در تیمی که فاتح دوگانه سال 1998 شد به خوبی شایستگی های بی پایان او را نمایان کرد. او بدون توجه به سن خود فصل را به گونه ای متفاوت آغاز کرد و تمام علایم آسیب پذیری که پیش از ورود آرسن ونگر در بازیش نمایان شده بود را به کلی از بین برد.
او تیم را با کوله باری از افتخارات ترک کرد، سه قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام حذفی، یک قهرمانی در جام اتحادیه و یک قهرمانی در جام برندگان جام اروپا. او اکنون در بخش رسانه ای باشگاه مشغول به کار است.
سیلوین ویلتورد - نفر سی و سوم لیست برترین بازیکنان تاریخ باشگاه آرسنال
33 - سیلوین ویلتورد
مترجم: عباس
شما چگونه می توانید دل هواداران آرسنال را بدست آورید؟؟ ساده است، گلی به ثمر برسانید که موجب پیروزی مقابل منچستریونایتد شود و یک دوگانه (Double) را در الترافورد تثبیت کند.
این دقیقآ کاری است که سیلوین ویلتورد (Sylvain Wiltord) در ماه می سال 2002 برای تیم آرسن ونگر انجام داد و باعث شد برای دومین بار در طول چهار سال، توپچی ها دو بار این کار را تکرار کنند. ویلتورد هرگز از دید هواداران بعنوان یک بازیکن افسانه ای در هایبوری به شمار نمی رود اما همیشه در قلب هواداران آرسنال جای دارد، به واسطه گلی که روی شوت فردی لیونگبرگ (Freddie Ljungberg) و دفع توپ فابین بارتز (Fabien Barthez) در آن شب باشکوه به ثمر رساند.
ویلتورد در آگوست سال 2000 به هایبوری آمد، بازیکنی که اندکی پیش از آن گل تساوی فرانسه در فینال یورو 2000 را به ثمر رسانده بود و موجب قهرمانی خروس ها (Les Bleus لقب تیم ملی فرانسه ) در آن جام شد. او به جمع فرانسوی های پر تعداد آرسنال پیوست که شامل پاتریک ویرا (Patrick Vieira)، رابرت پیرس (Robert Pires) و تیری هانری (Thierry Henry) بود. اما بر خلاف این بازیکنان، او بازیکن هم پستی به نام دنیس برگکمپ (Dennis Bergkamp) را پیش روی خود میدید و این بدان معنا بود که ویلتورد برای بدست آوردن فرصت حضور در پست دلواه خود به عنوان فوروارد مرکزی، باید بیشتر صبر کند.
در طول مدتی که او منتظر چنین فرصتی بود، مرد فرانسوی در نقش هافبک راست فوق العاده تاثیرگذار عمل کرد، از کنار خط حرکات هجومی زهرداری انجام میداد و همچنین در کارهای دفاعی نیز به تیم کمک می کرد. هر زمانی که او در ترکیب تیم حضور داشت، از هر فرصتی برای هنرنمایی و نفوذ از سمت راست و زند گل های بسیار مهم برای تیم استفاده می کرد.
او پانزده گل در اولین فصل حضورش به ثمر رساند که شامل شش گل در جام حذفی بود، جامی که با شکست مقابل لیورپول در فینال خاتمه یافت. برجسته ترین عملکرد او ثبت یک هتریک تنها در 33 دقیقه مقابل وستهم در ماه مارچ همان سال بود.
ویلتورد کاملا خود را با شرایط وفق داده بود و روز به روز قدرتمند تر میشد و در فصل 2001/02 به اوج رسید. توانایی او در دور زدن و زدن شوتهای بسیار خوب در شرایط سخت منجر به این شد که هفده گل در فصل دوم حضورش در آرسنال به ثمر برساند که شامل گل های مهمی در دیدار مقابل چلسی و بولتون پیش از پیروزی معروف در الدترافورد بود.
ویلتورد در فصل بعد رویایی ظاهر شد و در شش بازی اول لیگ شش گل را به ثمر رساند اما روند گلزنی های او بکباره متوقف شد و تا پایان فصل تنها 7 گل دیگر به ثمر رساند اما در بازی فینال جام حذفی مقابل ساوتمپتون (Southampton ) که با پیروزی در ماه می سال 2003 همراه بود، بعنوان بازیکن جانشین به زمین آمد.
یک آسیب دیدگی از ناحیه قوزک پا او را برای مدت 3 ماه خارج از فصلی نگه داشت که آرسنال لیگ را بدون شکست فتح کرد و در نتیجه او یکی از بازیکنانی بود که تاثیر کمی در آن ترکیب تاریخی داشت. آنری و برگکمپ مدت زمان زیادی در تیم باقی ماندند اما مرد فرانسوی بعد از اتمام قراردادش در سال 2004 به کشورش بازگشت.
دنی کلاپتون - نفر سی و چهارم لیست برترین بازیکنان تاریخ باشگاه آرسنال
34 - دنی کلاپتون
مترجم: عباس
صرف نظر از موفقیت های به دست آمده، دنی کلاپتون (Danny Clapton) جایگاهی در تاریخ باشگاه دارد.
او و برادرش دنیس (Denis)، سومین و آخرین برادرانی بودند که همزمان در ترکیب آرسنال به میدان رفتند. آن دیدار، تساوی 1 - 1 مقابل بلکپول (Blackpool) در نوامبر سال 1960 بود. این پایان دوران حرفه ای دنیس در آرسنال محسوب میشد اما دنی در کنار توپچی ها ماند و 225 بازی برای باشگاه انجام داد.
در زمین بازی کیفیت بازی برادر بزرگتر کاملا قابل لمس بود.
کلاپتون در اصل یک باربر در بازار بلینگزگیت (Billingsgate) بود اما زمانی که از تام ویتاکر (Tom Whittaker) خواست تا در دوره ای آزمایشی حضور پیدا کند، حرفه جدیدی برای خود دست و پا کرد. وی با عملکرد خود ویتاکر را کاملا تحت تاثیر قرار داد و به رده سنی جوانان باشگاه منتقل شد تا بازی خود را بهبود بخشد.
در عرض 18 ماه زمانی که او تنها بیست سال سن داشت، بال راست جوان نخستین بازی خود در لیگ را مقابل چلسی در روز کریسمس 1954 انجام داد. سرعت خارق العاده کلاپتون دست بسیاری از مدافعین کناری را از پشت بسته بود و انعطاف بدنی خیره کننده و تعویض ناگهانی حرکاتش خیلی زود او را به شخصیتی محبوب در میان هواداران تبددیل کرد.
روی حرکات خیره کننده اش، کلاپتون می توانست حریفان باتجربه خود را شکنجه دهد و این چیزی بود که تامی بارنز (Tommy Burns) در یک سپتامبر 1958 کاملا آن را درک کرد. پیروزی قاطعانه 6 - 1 مقابل بولتون واندررز به عنوان بهترین عملکرد کلاپتون در پیراهن آرسنال شناخته شده است. دو ماه بعد او نخستین بازی خود برای تیم ملی انگلستان را نیز در مقابل ولز در ویلا پارک برگزار کرد.
عدم گلزنی یکی از جنبه های انتقادی مرد آرسنالی بود اما برای بازیکنی که اغلب موقعیت های فراوانی را برای دیگران خلق می کرد، این موضوع به هیچ وجه در مرکز بازی او قرار نداشت.
متاسفانه کلاپتون بیش از اندازه خود را آنالیز می کرد و به نوعی به خود باوری کامل نرسیده بود و در نهایت همین مساله موجب شد تا وی نتواند پتانسیل بالقوه خود را ارائه دهد. او در سال 1962 آرسنال را ترک کرد و پس از مدتی بازی در لوتون (Luton) به استرالیا رفت تا برای تیم سیدنی کورینتیانس (Sydney Corinthians) بازی کند. دنی کلاپتون در سال 1986 از دنیا رفت، زمانی که 51 سال سن داشت.
سمی نلسون - نفر سی و پنجم لیست برترین بازیکنان تاریخ باشگاه آرسنال
35 - سمی نلسون
مترجم: عباس
هر تیمی به شخصیتی مانند سمی نلسون (Sammy Nelson) نیاز دارد.
او فردی بامزه و دلنشین بود. مرد ایرلندی محبت واقعی خود در قبال هم تیمی ها و هواداران به یک اندازه ابراز می داشت. احتمالا بهترین خاطره ای که از او در ذهن ها باقی مانده به زمانی بازی می گردد که شورت ورزشی خود را در یکی از شادی های پس از گل مقابل جایگاه شمالی پایین کشید که از سوی اتحادیه فوتبال انگلستان دو هفته محرومیت برایش به همراه داشت. البته در فوتبال آنقدرها هم بد نبود!!
او بعنوان یک بال میانی به باشگاه پیوست اما در دفاع چپ به بازی گرفته شد و همچنین 50 بار برای کشورش در این پست به میدان رفت. اگرچه او نیم دهه منتظر ماند تا بتواند جانشین مناسبی برای مدافع چپ آن زمان آرسنال باب مک ناب (Bob McNab) شود، اما در اوخر دهه هفتاد بود که توانست در ترکیب آرسنال جایی برای خود دست و پا کند و در نهایت 338 بار برای توپچی ها به میدان رفت. او در هر سه سال متوالی که آرسنال به فینال جام حذفی بین سالهای 1978 تا 1980 حضور داشت، به عنوان بازیکن ثابت به میدان رفت و همیشه مشتاق بود تا نشان دهد دلیل انتخابش چیست.
یک شوت زن قهار که در دیدار جام اتحادیه سال 1979 مقابل لیدز یونایتد شاهکار گلزنی خود را به نمایش گذاشت اما نلسون همیشه دوست داشت که در زمین حریف دست به ریسک بزند و در دفاع، تکل های سرسختانه و شجاعانه او مکمل ایده آلی برای توانایی بالایش در کنترل توپ بود.
نلسون در دوران حضورش در آرسنال 12 بار موفق به گلزنی شد اما یکی از آنها گل به خودی بود که موجب وقوع همان حادثه ای شد که در بالا ذکر کردیم. در دیدار مقابل کاونتری سیتی (Coventry City) بازیکن اهل ایرلند شمالی آرسنال ناخواسته گلی را وارد دروازه خودی کرد تا آبی های آسمانی ( لقب کاونتری ) یک برتری غیر منتظره بدست آورند. جایگاه شمالی در طرف دیگر زمین بود و از این بابت خوشحال شدند. او این حرکت را به خود گرفت و به هر نحوی که شد خودش کار را به تساوی کشاند. سپس به سمت هواداران در سوی آن جایگاه که در پشت دروازه حضور داشتند رفت و با پایین کشیدن شورت ورزشی، باسن خود را به آنها نشان داد!!
نوع شادی پس از گل او که در قبال هواداران انجام داد، نمونه بارزی از کاراکتر نلسون بود، فردی بسیار دوست داشتنی و شخصیتی دلنشین. او هنوز هم در باشگاه آرسنال مشغول به فعالیت است.
کنی سانسوم - نفر سی و ششم لیست برترین بازیکنان تاریخ باشگاه آرسنال
36 - کنی سانسوم
مترجم: محسن
آمار و ارقام دروغ نمی گویند. بدون شک کنی سانسوم (Kenny Sansom) یکی از بهترین مدافعان کناری است که انگلستان تا کنون در فوتبال خود دیده. و در آرسنال، او به همان شکل در بالاترین سطح حضور داشت.
سانسوم در سال 1980 از رقیب لندنی آرسنال یعنی کریستال پالاس (Crystal Palace) به هایبوری آمد و پیش از آنکه لباس آرسنال را برتن کند عضو ثابت تیم ملی محسوب می شد. با این وجود هنوز نواقصی در بازی او وجود داشت و برای آنکه وی بتواند جا پای سامی نلسون (Sammy Nelson) بگذار که پا به سن گذاشته بود، باید آن نقص ها را برطرف می کرد.
سانسوم یک پاسور دقیق و در مسافت های کوتاه سریع و ویران کننده بود اما به همان سرعت در سال های اولیه حضورش ماجراجویی های بزرگتری به سراغش امد که گهگاه با اشتباهاتی همراه بود. نفوذهای سانسوم برای یک مدافع کنار مدرن کاملا مناسب و حساب شده به شمار می رفت و فهم تاکتیکی او نیز رشد می کرد. مرد آرسنال به یک مدافع کامل تبدیل شده بود.
به رغم قد و قواره نسبتا کوچکش، سانسوم در هوا بسیار قدرتمند بود و وقتی توپ در هوا بود، هرگز نقش بر زمین نمی شد. حاضرین در هایبوری به او لقب " کنی شورت سفیده " را داده بودند. این موضوع نشان دهنده محبوبیت او به عنوان یک مرد در میان هواداران بود، کسی که با متوقف کردن بازیکنان حریف، قلب هواداران را به دست آورده بود.
همانطور که دهه 80 پیش می رفت، سانسوم تاثیرگذارتر می شد و در 1987 وقتی آرسنال با شکست لیورپول جام اتحادیه را برای نخستین بار فتح کرد، او مدافع چپ و کاپیتان آرسنال در ومبلی بود. در آن زمان او اولین جام را با آرسنال بدست آورد اما دیگر تحسین او به امری طبیعی برایش تبدیل شده بود.
سانسوم در سطح بین المللی نیز تحسین همگان را به همراه داشت. 86 بازی برای تیم ملی انگلستان رکوردی است که او به عنوان یک مدافع چپ برجا گذاشته و بعلاوه در آن زمان مورد تمجید هم دوره ای های خود قرار گرفت. او برای هشت فصل متوالی به عنوان مدافع چپ در تیم منتخب لیگ انگلستان جای گرفت، رکوردی که تاکنون هیچ کس حتی به آن نزدیک هم نشده است.
جورج گراهام و ظهور غیر منتظره 4 مدافع او موجب شد سانسوم به اجبار حرفه خود را در جای دیگری ادامه دهد. نیوکاسل یکی از 6 باشگاهی بود که او پیش از خداحافظی از فوتبال در 1995 به آن پیوست. او اکنون در رادیو و اغلب روزهایی که آرسنال بازی دارد به عنوان یکی از گزارشگران تلویزیون آنلاین آرسنال (Arsenal TV Online ) فعالیت می کند.
