همه چیز درمورد اولدترافورد
old Trafford
تئاتر رویاها
الدترافورد یکی از مشهورترین و بزرگ‌ترین ورزشگاه های فوتبال در بریتانیا و جهان است . در اوضاع و احوالی که بسیاری از باشگاه ها از ورزشگاه های قدیمی خود به محل هایی جدید نقل مکان می کنند ، منچستر الدترافورد را حفظ می کند و به جای رفتن به جایی دیگر همان ورزشگاه قدیمی را توسعه می دهد .
جايگاه تماشاگران در اين استادیوم كه در قسمت شمالی واقع شده، بزرگ‌ترين سقف بی ستون را در سراسر اروپا از آن خود كرده است . علاوه بر اين جايگاه محلهای زيبايی چون موزه يونايتد ، رستوران رد كافی ، اتاق ويژه جام ها و قسمت اداری در اين قسمت واقع شده و شكل بسيار مناسبی به آن داده است. قسمت جنوبی اين استاديوم نيز بسيار توسعه يافته و چشمها را بخود خيره می كند. در قسمت شرقی فروشگاه بسيار بزرگی واقع شده و در قسمت غربی نيز كه بيشتر به استرتفورداند معروف است درسالهای اخير تغييرات وسيعی داده شده و با رديف هايی اضافه شده كه آن را بسيارممتاز كرده است. ازجمله آثاری كه در اين قسمت ديده می شود. بدون ترديد مجسمه دنیس لا اسطوره تيم منچستر یونایتد است كه ابهت خاصی به اين استاديوم داده است. بابی چارلتون اسطوره‌ی فوتبال انگلستان این ورزشگاه را « تئاتر رویاها » نامیده است .
« زیباترین و بهترین در نوع خود . فوق‌العاده‌ترین ورزشگاهی که تابه حال دیده‌ام . این ورزشگاه در دنیا نظیر ندارد و افتخار شهر منچستر است . اینجا خانه‌ی تیمی است که در آن می تواند شگفتی بیافریند و ... » این جملات نویسنده‌ی یکی از روزنامه‌های منچستر در روز پس از افتتاح ورزشگاه در سال ۱۹۱۰ است .
ورزشگاه الدترافورد حدود یک قرن عمر دارد . پیش از آن تیم منچستر ورزشگاهی کوچک و قدیمی داشت و الدترافورد به عنوان خانه‌ی جدید باشگاه در غرب شهر منچستر بنا شد . الدترافورد در آن دوران با هزینه ای معادل ۶۰ هزار پوند ساخته شد که در زمان خود رقمی سرسام آور بود . آرچینا لیچ مهندس معروف اسکاتلندی طراح این ورزشگاه بود . او ورزشگاه‌های معروف وایت هارت لین در شمال شهر لندن و همدن پارک در شهر گلاسگو را نیز طراحی کرده است . الدترافورد در سالهای ۱۹۱۱ و ۱۹۱۵ فینال جام حذفی انگلیس را برگزار کرد و در سال ۱۹۲۰ پذیرای بیشترین تماشاگر در بازی منچستر یونایتد مقابل آستون ویلا بود .
در جنگ جهانی دوم اُلدترافورد در بمباران نیروی هوایی آلمان بشدت آسیب دید و تیم منچستریونایتد از ۱۹۴۶تا ۱۹۴۹ بازیهای خود را در ورزشگاه مین رود باشگاه منچستر سیتی برگزار می‌کرد . برای جام جهانی ۱۹۶۶ ورزشگاه الدترافورد بازسازی شد و بازی مجدد فینال جام حذفی سال ۱۹۷۰ بین چلسی و لیدز در این ورزشگاه برگزار گردید .
الدترافورد اولین ورزشگاه انگلیس در دهه ۱۹۷۰ به حساب می آید که در آن حصار نصب کردند تا تماشاگران متعصب خشمگین نتوانند به زمین مسابقه حمله کنند .
توسعه جایگاه ها تا دهه ۸۰
دردهه‌های ۶۰ و ۷۰ و ۸۰ بیش از ۵۸ هزار نفر می‌توانستند در ورزشگاه قرار بگیرند و به تماشای مسابقه بپردازند . اما با نصب کامل صندلی در آن ظرفیت واقعی ورزشگاه به ۴۴هزار نفر کاهش پیدا کرد که برای باشگاهی چون منچستریونایتد کم بود . از اوایل دهه ۹۰ مدیران باشگاه به فکر افزایش حجم ورزشگاه افتادند . براساس طرحی تازه ۲۶ هزار صندلی جدید ظرفیت ورزشگاه را افزایش می‌داد . ابتدا گنجایش ورزشگاه را به ۵۶ هزار نفر افزایش دادند و پس از آن جایگاه شمالی‌اش را تا ارتفاع ۶۶ متری بالا بردند که تا آنجا نیز گسترش یابد. هزینه‌ای معادل ۱۹میلیون پوند برای افزایش ظرفیت ورزشگاه مصرف شد .
ورودی جدید به زمین
جایگاه جنوبی الدترافورد جایگاه اصلی آن محسوب می شود که نیمکت مربیان جلویش قرار گرفته و مدیران ـ اتاقکهای پلیس ـ رستورانهای لوکس و صندلی های مسوولان اجرایی در آن واقع شده است .
شیب این جایگاه اندکی کمتر از جایگاههای دیگر است . ۲۰ ردیف اول صندلی های ورزشگاه در هر چهار سمت آن پایین تر از سطح خیابان های اطراف الدترافورد هستند . جایگاه جنوبی کمتر از تلویزیون دیده می‌شود ، چون دوربینها در آن تعبیه شده اند و جایگاه های دیگر را نشان می دهند . راهروی ورودی بازیکنان به زمین از وسط جایگاه جنوبی می گذرد . راهروی قدیمی که از گوشه جنوب غربی زمین می‌گذشته هموز حفظ شده و برای مناسبتهای ویژه و تورهای دیدار از ورزشگاه باز می شود .
جایگاه شرقی ورزشگاه به جایگاه « ساعـت » معروف است زیرا در گذشته یک ساعت عظیم بالای آن قرار داده بودند که وقت مسابقه را نشان می داد . اما امروزه ۲ساعت الکترونیکی و ثبت نتایج بزرگ در دو گوشه شمالی قرار گرفته است . تماشاگران تیم مهمان و افراد معلول عمدتاً در این جایگاه مستقر می شوند .
توسعه جایگاه‌ها تا سال ۲۰۰۰
کار گسترش الدترافورد اواخر دهه ۹۰ دوباره شروع شد و در ژانویه سال ۲۰۰۰ گنجایش ورزشگاه به ۶۱ هزار صندلی افزایش یافت . بیرون ورزشگاه نمایی شیشه ای دارد که به ساختمان های اداری مدرن بی شباهت نیست . در این قسمت مجسمه « سرمت بازبی » مربی فقید تیم فاتح جام باشگاههای اروپا در سال ۱۹۶۸ و پلاک های یادبود بازیکنان تیم که در سانحه هوایی جان خود را از دست دادند به چشم می خورد . جایگاه غربی ورزشگاه همواره به هواداران سرسخت منچستر یونایتد اختصاص داشته که حداکثر ۲۰ هزار نفر در آن قرار می‌گیرند .
کار گسترش جایگاه های ورزشگاه در سال۲۰۰۰ به پایان رسید و تعداد صندلیها به ۶۸۲۱۷ رسید . از نکته های جالب درباره این ورزشگاه یکی این است که جایگاه خانوادگی هم دارد که درون جایگاه بزرگ غربی است .
الدترافورد ۹۰ هزار نفری
برنامه توسعه ورزشگاه الدترافورد هنوز به پایان نرسیده است . مهندسان طرحی را پیشنهاد داده اند که براساس آن گنجایش الدترافورد به ۹۰هزار صندلی افزایش خواهد یافت . برای اجرای طرح جدید جایگاه جنوبی باید مرتفع شود و ۴ گوشه ورزشگاه نیز ارتفاع بگیرد تا صندلی‌های بیشتری در آن نصب کنند . اما برای توسعه ورزشگاه باشگاه باید حداقل ۵۰ ساختمان بزرگ اطراف آن را خریداری و تخریب کرد که نیاز به سرمایه‌ی زیادی دارد . درهر حال مدیریت این باشگاه اعلام کرده‌است که مصمم به انجام این کار است .
آخرین دیدار مهم اروپایی که الدترافورد آن را میزبانی‌کرد ، بازی بین دو تیم ایتالیایی میلان و یوونتوس در جریان فینال جام باشگاه های اروپا بود . این بازی با برد میلان به پایان رسید .
::ظرفیت ورزشگاه الدترافورد به ترتیب سال
سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۹: ۸۰هزار نفر
سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۰: ۶۷هزار نفر
سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۴: ۶۵هزار نفر
سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰: ۶۰هزار نفر
سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸: ۵۸هزار نفر
سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰: ۴۸هزار نفر
سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۴: ۴۵هزار نفر
سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶: ۴۳هزار نفر
سال ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹: ۵۵هزار نفر
سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱: ۶۱هزار نفر
سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵: ۶۸هزار نفر
سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷: بیش از ۷۶هزار نفر
