لوچانو اسپالتی در ٧ مارس ١٩٥٩ در سرتالدو واقع در فلورانس به دنیا آمد. او در دوران بازیگری خود هرگز بازیکن بزرگی نبود و در سری C بازی میکرد و شاید مطرح ترین تیمی که اسپالتی در آن توپ زده است امپولی باشد.
آمار لوچانو اسپالتی در دوران بازیگری
سال
باشگاه
تعداد بازی
تعداد گل
١٩٨٦-١٩٧٨
انتلا (Entella)
٢٧
٢
١٩٩٠-١٩٨٦
اسپزیا (Spezia)
١٢٠
٧
١٩٩١-١٩٩٠
ویارجیو (Viareggio)
٢٩
١
١٩٩٣-١٩٩١
امپولی (Empoli)
٥٣
٣
اسپالتی پس از بازنشستگی به سرعت به مربیگری روی آورد و کار خود را از باشگاه سابق خود شروع کرد و در سال ١٩٩٤ سرپرستی تیم امپولی را بر عهده گرفت و سپس به مدت یک سال مربیگری جوانان امپولی را عهده دار شد.
اسپالتی با هوش و درایتی که از خود نشان داد پس از یک سال در سال ١٩٩٥ به مربیگری تیم بزرگسالان امپولی رسید و در طی دو سال پیاپی این تیم را از سری C1 به سری A رساند.
اسپالتی تا قبل از آمدن به رم در تیمهای سامپدوریا، ونیزیا، آنکونا و اودینزه مربیگری کرده بود. وی پس از رساندن امپولی به سری آ در سال ١٩٩٨ به مدت یک سال سرمربیگری سامپدوریا را به عهده گرفت و سپس در سال ١٩٩٩ تا سال ٢٠٠٠ مربی ونیزیا شد.
اسپالتی در سال ٢٠٠١ به اودینزه رفت، و سپس به مدت یک سال مربیگری تیم آنکونا را پذیرفت و در سال ٢٠٠٢ به اودینزه بازگشت و این تیم را به یکی از قدرتهای ایتالیا تبدیل کرد و از همانجا نام خود را بر سر زبانها انداخت.
اوج موفقیت اسپالتی به همراه اودینزه در فصل ٢٠٠٤-٢٠٠٥ رقم خورد که وی توانست اودینزه را در بین غولهای فوتبال ایتالیا و در میان بهت همگان به مقام چهارمی برساند و به لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا ببرد.
موفقیت اسپالتی با این تیم نه چندان مطرح و ثروتمند ایتالیا با بازیکنانی جوان و جویای نام، توجه رم را به او جلب کرد. رمی که در سال قبل با تغییر ٤ مربی از جمله چزاره پراندلی و لوئیجی دل نری - که اکنون از مربیان بزرگ ایتالیا محسوب میشوند – وضعیتی اسف بار داشت و هیچ یک از ٤ مربی نتوانستند اقتدار را به تیم اول پایتخت بازگردانند و رم در فصلی ناامید کننده به مقام هشتم کالچو دست یافت و تنها توانست به جام یوفای سال بعد راه پیدا کند.
در این ضمن لوچانو اسپالتی برای فصل ٢٠٠٥-٢٠٠٦ به عنوان سرمربی تیم رم معرفی شد تا بلکه بتواند اقتدار از دست رفته رم را به این تیم بازگرداند.
پس از سپری شدن نیمی از فصل و تغییر نیافتن وضعیت تیم، اسپالتی سیستم بازی رم و تاکتیک های تیم را تغییر داد و تیم را هجومی تر کرد، علی رغم اینکه بدون مهاجم کلاسیک بازی میکرد! با این تغییرات رم متحول شد و توانست به روزهای اوج خویش بازگردد و موفقیت ها و پیروزی های رم تا جایی پیش رفت که در ٢٦ فوریه ٢٠٠٦، با پیروزی ٢-٠ مقابل لاتزیو رکورد بیشترین برد پیاپی سری A را با ١١ پیروزی از آن خود کرد و اسپالتی نخستین رکورد خود در رم را ثبت کرد. اسپالتی با انجام این تغییرات و با وجود اینکه توتی را در بسیاری از بازیها در اختیار نداشت، توانست رم را از رتبه پانزدهم در نیم فصل اول به رتبه پنجم در انتهای فصل برساند، ولی با آشکار شدن مسائل پشت پرده و تبانی تیمها و جریمه شدن تیمهایی مثل یوونتوس، میلان و فیورنتینا، رم به مقام دومی سری آ رسید و توانست مجوز حضور در لیگ قهرمانان سال بعد را کسب کند.
همچنین رم در دیدار پایانی جام حذفی در دو دیدار رفت و برگشت مجموعا ٤-٢ از اینتر شکست خورد و به مقام نائب قهرمانی کوپا ایتالیا رسید و در سوپر کاپ نیز پس از اینکه ٣-٠ از اینتر پیش افتاد، در وقت معمول بازی نتیجه را ٣-٣ و در وقت اضافه با دریافت یک گل دیگر بازی را ٤-٣ به اینتر واگذار کرد. در جام یوفا هم در مرحله یک هشتم نهایی با نتیجه ٢-٢ در مجموع دو دیدار رفت و برگشت مقابل میدلزبورو و به خاطر دریافت یک گل در خانه از دور رقابتها کنار رفت.
ناگفته نماند که در این فصل لوچانو اسپالتی سیستم ٤-٢-٣-١ را برای اولین بار به همراه رم به معرض نمایش گذاشت. سیستمی که علاوه بر ٤ مدافع، از دو هافبک دفاعی، دو هافبک کناری، یک هافبک تهاجمی و یک مهاجم - که عقبتر از پست مهاجم کلاسیک بازی میکند و تقریبا مشابه هافبک تهاجمی است – بهره میبرد. اسپالتی با تقویت این سیستم و جا انداختن آن در فوتبال روز، تحسین همگان را برانگیخت و ظرف مدت کوتاهی سیستم ٤-٢-٣-١ به سیستم اصلی بسیاری از تیمهای بزرگ و کوچک فوتبال تبدیل شد و از آن زمان این سیستم با نام لوچانو اسپالتی در کلاس های فوتبال آموزش داده می شود. همچنین این ابتکار اسپالتی و نتایج درخشانش همراه رم باعث شد تا به عنوان مربی سال ایتالیا انتخاب شود و صاحب صندلی طلایی شود.
در فصل ٢٠٠٦-٢٠٠٧ اسپالتی با همان سیستم ٤-٢-٣-١ و با در نظر گرفتن مشکلات مالی باشگاه و به خدمت گرفتن بازیکنانی مثل دیوید پیزارو، میرکو ووچینیچ، مکس تونتو و مارکو کاستی توانست فصلی بسیار خوب را با رم سپری کند.
در این فصل اسپالتی با بهره گیری از دنیله دروسی و دیوید پیزارو به عنوان هافبک دفاعی و طراح حملات، رودریگو تادی و آمانتینو مانسینی به عنوان هافبک گوش، سیمونه پروتا به عنوان هافبک تهاجمی و فرانچسکو توتی به عنوان مهاجم بازیهای بسیار زیبا و تماشاگر پسندی ارائه میداد و فصلی بسیار خوب را برای رم رقم زد. در کالچو رم با بازی های زیبا و روان خود و پیروزی های ارزشمند و پرگل توانست به مقام نائب قهرمانی دست یابد که سرآمد آنها برد ٧-٠ مقابل کاتانیا در المپیکو و شکست تحقیر آمیز ٣-١ اینتر در سن سیرو بود، اینتری که فصلی رویایی را سپری میکرد و تا هفته ٣٢ کالچو هیچ شکستی را در هیچ تورنمنتی متحمل نشده بود و رم اولین شکست فصل را به شاگردان روبرتو مانچینی تحمیل کرد.
در جام قهرمانان باشگاه های اروپا رم یکی از شیرین ترین و قطعا تلخ ترین خاطره خود با اسپالتی را تجربه کرد. رم پس از والنسیا به عنوان تیم دوم گروه خود به مرحله حذفی راه پیدا کرد و پس از تساوی ناامید کننده ٠-٠ مقابل لیون در المپیکو و در حالی که حتی خوش بین ترین طرفداران رم امیدی به صعود نداشتند، المپیک لیون را پس از ٥ سال در ورزشگاه ژرلان در هم کوبید و با گلهای توتی و گل به یاد ماندنی آمانتینو مانسینی توانست لیون را که بسیاری از غولهای اروپا را در ژرلان زمین گیر کرده بود شکست دهد و به مرحله یک چهارم نهایی برسد. اما در این مرحله پس از پیروزی ٢-١ مقابل شیاطین سرخ در المپیکو، در حالی که بهترین خط دفاع تورنمنت و همچینین رکورد ١٠ بازی بدون شکست (در تمام رقابتها) را همراه داشت، دراولدترافورد در اوج ناباوری ٧-١ از منچستر شکست خورد تا تلخ ترین خاطره رمی ها با اسپالتی – و نیز تلخ ترین شب زندگی فرانچسکو توتی- رقم بخورد.
اما در جام حذفی رم خاطره خوش دیگری را با اسپالتی تجربه کرد و در فینال پس از در هم کوبیدن ٦-٢ اینتر مغرور و با اقتدار آن روزهای ایتالیا، علی رغم شکست ٢-١ در بازی برگشت، در مجموع ٧-٤ کوپا ایتالیا را به خانه بردند. در سوپر کاپ نیز دنیله ده روسی با به ثمر رساندن پنالتی که بوردیسو بر روی توتی انجام داد سومین شکست شاگردان مانچینی را رقم زدند تا قدرت گرگهای رم را به رخ همگان و خصوصا نراتزوری بکشد و فصل درخشان خود را تکمیل کند.
فصل ٢٠٠٧-٢٠٠٨ را شاید بتوان رویایی ترین فصل اسپالتی با رم دانست، فصلی که اوج درخشش و اقتدار رم بود. رم فصل را بسیار طوفانی آغاز کرد و در ٤ بازی ابتدایی فصل با نتایج ٢-٠، ٣-٠، ٢-٠ و ٢-٠ به ترتیب تیمهای پالرمو، سیه نا، رجینا و دیناموکیف اوکراین را شکست داد و نوید فصلی رویایی را به هواداران خود داد. رم در این دیدارها نه تنها پیروز شد و گلی دریافت نکرد، بلکه با بازی بسیار زیبا و روان با پاسکاریهای منحصر به فرد خود هر بیننده ای را به وجد می آورد و باعث شد تا کارشناسان و طرفداران فوتبال با تحسین از رم و اسپالتی، به این نکته اقرار کنند که رم زیباترین فوتبال را در اروپا انجام میدهد. این آغاز طوفانی با شروع سریالهای مصدومیت کاپیتان و آکوئیلانی که نقش به سزایی در نتایج و زیبایی بازی تیم داشتند افت کرد و رم در دو دیدار بعدی خود در حالی که ٢-١ از تیمهای یوونتوس و فیورنتینا جلو بود، در نهایت برد را با تساوی عوض کرد و پس از شکست ٤-١ مقابل اینتر – در دیداری که ژولی به دلیل هند عمد در ابتدای بازی اخراج شد – کمی روحیه تیم و هواداران افت کرد. افتی که با مصدومیت بلند مدت اسطوره باشگاه تداوم پیدا کرد. ولی این افت و ناامیدی به سرعت با ظهور پدیده ای به نام میرکو ووچینیچ از بین رفت، ستاره ای که اسپالتی سال پیش با مبلغی بسیار کم از لچه خریداری کرده بود و پس از مصدومیت کاپیتان بیشتر فرصت بازی پیدا کرد و هر بازی با حرکات منحصر به فرد خود گلهای پیروزی بخش رم را به ثمر میرساند که از جمله میتوان به تک گل پیروزی بخش مقابل میلان در سن سیرو، گلزنی در مقابل لاتزیو و پیروزی ٣-٢ و نیز گلزنی مقابل رئال مادرید در برنابئو اشاره کرد. رم در این فصل رکورد بیشترین امتیاز و برد در یک فصل تاریخ باشگاه را شکست و با کسب ٨٢ امتیاز و ٢٤ برد در عین شایستگی پس از اینتر و در دقایق پایانی کالچو به نائب قهرمانی رسید، در فصلی که همگی اذعان داشتند که اسکودتو حق رم بود و اینتر با نا داوری ها به قهرمانی رسید.
در لیگ قهرمانان رم پس از قرار گرفتن در رده دوم گروه خود بعد از منسچتر، در دور یک هشتم نهایی یکی دیگر از خاطرات شیرین خود را با لوچانو تجربه کرد. در این مرحله رمی ها با رئال مادرید پرستاره رو به رو شدند و پس از پیروزی ٢-١ در بازی رفت در المپیکو، باز هم قدرت خود را به رخ حریفان کشیدند و کهکشانی ها را نیز به مانند لیون در ورزشگاه خود که قتلگاه حریفان بود و هواداران رئال به پیروزی های پرگل خود در آن افتخار می کردند، با دو گل رودریگو تادی و میرکو ووچینیچ شکست داد و در میان اشکها و تشویق هواداران رئال به مرحله بعد رسید. رم با این دو پیروزی مقابل رئال اولین تیم ایتالیایی لقب گرفت که توانسته در هر دو دیدار رفت و برگشت کهکشانی ها را شکست دهد. ولی رم در مرحله یک چهارم باز هم به گربه سیاه خود رسید و مصدومیت توتی هم دلیل بر آن شد تا در مجموع دو بازی ٣-٠ مغلوب منچستر شد تا از دور رقابتها کنار برود.
در جام حذفی نیز به مانند همیشه رم و اینتر به هم رسیدند و باز هم با پیروزی ٢-١ مقابل نراتزوری، ثابت کردند که شایسته اسکودتو چه تیمی بوده است. اما در سوپر کاپ پس از تساوی ٢-٢ در ضربات پنالتی ٧-٦ مغلوب حریف خود شدند.
اما با آغاز فصل ٢٠٠٨-٢٠٠٩ و رفتن آمانتینو مانسینی به سن سیرو و برآورده نشدن خواسته های اسپالتی در نقل و انتقالات و همچنین برخی مشکلات دیگر از جمله مشکلات برخی بازیکنان با اسپالتی، رم فصلی مشکل را سپری کرد و هر چند که در برهه ای از زمان اسپالتی رم را متجول کرد و توانست ٨ پیروزی پیاپی را بدست آورد و این امید را به هواداران داد که بحران به پایان رسیده است، اما باز هم رم به سراشیبی افتاد و پس از شکست های سنگین مقابل حریفان خود، در انتهای فصل با قرار گرفتن در رده ششم فصل ناامید کننده خود را به پایان برد، فصلی که تنها دلخوشی هواداران بازیکنی به نام متئو بریگی بود که با بازی های درخشان خود و دویدن بی وقفه و گلهای مهمی که به ثمر رساند، این امید را به هواداران داد که هافبک کامل دیگری در اختیار دارند که به پیراهن رم عشق میورزد. این فصل به امید عملکرد درخشان در نقل و انتقالات و آمدن بازیکنان بزرگ به المپیکو به پایان رسید. همچنین در این فصل رم در جام حذفی – که به صورت تک بازی برگزار میشد – در یک چهارم نهایی مقابل اینتر در دیداری که باز هم داوری به نفع نراتزوری بود ٢-١ شکست خورد و حذف شد.
اما در لیگ قهرمانان اوضاع برای شاگردان اسپالتی متفاوت بود، هر چند در این تورنمنت نیز رمیها ناامید کننده آغاز کردند و پس از شکست ١-٠ مقابل چلسی در لندن امیدی به صعود نبود، اما به یکباره با ضربه سر کریستین پانوچی که به تور دروازه چلسی در المپیکو چسبید و سپس دو گل زیبای میرکو ووچینیچ و شکست ٣-١ چلسی، همه چیز تغییر کرد و رمیها به عشق اینکه فینال رقابتها در رم و استادیوم المپیکو برگزار میشود در انتها توانستند رتبه اول گروه را بالاتر از چلسی از آن خود کنند که این مهم اولین بار در تاریخ باشگاه بود که اتفاق می افتاد. در مرحله یک هشتم نهایی رم پس از شکست ١-٠ در ورزشگاه امارات مقابل توپچی ها، در بازی برگشت در یک بازی دراماتیک و به یاد ماندنی – و البته تلخ - پس از پیروزی ١-٠ در وقت قانونی، در ضربات پنالتی مغلوب شاگردان ونگر شدند و از دور رقابتها کنار رفتند، دیداری که عشق به رم در چهره تک تک بازیکنان موج میزد.
پس از انتهای این فصل و تحقیر رم در نقل و انتقالات و رفتن آلبرتو آکوئیلانی به لیورپول، در حالی که اسپالتی ٦ بازی رم را هدایت کرد، پس از شکست در دو بازی ابتدایی کالچو و پس از تحمل یک سال فشار عصبی و مشکلات با بازیکنان و عدم تحقق خواسته هایش از سمت خود استعفا کرد. هر چند اسپالتی سال پیش وقتی با پیشنهاد تیمهایی از جمله چلسی - که حقوق پیشنهادیش چهار برابر حقوق دریافتی او در رم بود – یوونتوس، میلان و لیون مواجه بود نیز میتوانست رم را ترک کند، اما تیم محبوبش را ترک نکرد و تعصب خود را به باشگاه نشان داد و به امید فرداهای بهتر – که محقق نشد – در تیم ماند و تمام فشارها را تحمل کرد و سخنی نگفت و اعتراضی نکرد، ولی پس از پایان مهلت نقل و انتقالات و عدم خرید بازیکنان مورد نیاز توسط مدیر باشگاه خانم روزلا سنسی و همچنین مشکل با چند تن از بازیکنان که خود اسپالتی در این مورد عنوان کرده بود که رختکن از کنترل من خارج شده است، ترجیح داد استعفا دهد و بیش از این به خود و رم لطمه وارد نکند.
در ادامه آمار بازیهای رم با مربیگری اسپالتی را به تفکیک فصل و عنوان تورنمنت و مقایسه آمار او با دوران فابیو کاپلو و نیلز لیدهلم و همچنین عناوین و افتخارات اسپالتی به همراه رم را مشاهده خواهید نمود.
-=-=-=-=-=-=-=
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
[برای مشاهده لینک ها شما باید عضو سایت باشید برای عضویت در سایت بر روی اینجا کلیک بکنید]
افتخارات و رکوردهای اسپالتی به همراه رم:
- کسب عنوان مربی سال ایتالیا و برنده صندلی طلایی در سالهای ٢٠٠٦ و ٢٠٠٧
- کسب ٣ نائب قهرمانی کالچو
- کسب ٢ قهرمانی جام حذفی و ١ نائب قهرمانی و معرفی رم به عنوان پر افتخار ترین تیم ایتالیا در جام حذفی با ٩ قهرمانی و ٧ نائب قهرمانی
- کسب ١ قهرمانی سوپر کاپ
- کسب رکورد بیشترین برد پیاپی در تاریخ سری آ با ١١ پیروزی متوالی در ٢٦ فوریه ٢٠٠٦ (رکورد قبلی ١٠ برد متوالی مربوط به میلان در فصل ١٩٩٠-١٩٨٩)
- شکستن رکورد بیشترین امتیاز در یک فصل در تاریخ رم با کسب ٨٢ امتیاز در فصل ٢٠٠٨-٢٠٠٧ (رکورد قبلی ٧٥ امتیاز در فصل ٢٠٠١-٢٠٠٠)
- شکستن رکورد بیشترین پیروزی در یک فصل در تاریخ رم با ٢٤ پیروزی در فصل ٢٠٠٨-٢٠٠٧ (رکورد قبلی ٢٢ برد در فصول ١٩٣١-١٩٣٠ ، ٢٠٠١-٢٠٠٠ و ٢٠٠٧-٢٠٠٦)
- کسب بهترین برد خارج از خانه در تاریخ رم با شکست ٧-١ خنت بلژیک (رکورد قبلی مربوط به شکست ٦-١ آلساندریا در فصل ١٩٣٥-١٩٣٤)
- بدترین باخت خارج از خانه در تاریخ باشگاه با شکست ٧-١ مقابل منچستر یونایتد (مشترک با شکست ٧-١ مقابل یوونتوس در فصل ١٩٣٢-١٩٣١)
- راه یافتن دو بار پیاپی به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا برای اولین بار در تاریخ باشگاه
- کسب مقام اول در گروه مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا برای اولین بار در تاریخ باشگاه در فصل ٢٠٠٩-٢٠٠٨
- شکستن رکورد ٥سال شکست ناپذیری لیون در ورزشگاه ژرلان با پیروزی ٢-٠ در فصل ٢٠٠٧-٢٠٠٦
- اولین تیم ایتالیایی که موفق شد رئال مادرید را در هر دو دیدار رفت و برگشت شکست دهد (فصل ٢٠٠٨-٢٠٠٧)
- کسب کفش طلای اروپا توسط فرانچسکو توتی در سال ٢٠٠٧
لوچانو اسپالتی بالاخره پس از 4 سال مربیگری در تیم اول پایتخت از شهر ابدی رفت. بله، اسپالتی رفت، اسپالتی که به جرأت میتوان گفت از محبوبترین مربیان تاریخ باشگاه بود و به همراه آلفرد اسکافر، نیلز لیدهلم و فابیو کاپلو از موفق ترین آنها هم محسوب میشد. مربی که دوران او از درخشان ترین دوران تاریخ باشگاه است. اسپالتی رفت، ولی همیشه شخصیت آرام و متینش در یاد ما خواهد ماند، همیشه به یاد خواهیم داشت که در اوج فشارهایی که بر روی خود احساس میکرد لب به اعتراض نگشود و هیچ سخنی نگفت، به یاد خواهیم داشت که شانه از زیر این فشارها خالی نکرد و رم را به مقصد تیمهای بزرگتری که توانایی برآورده کردن خواسته های او را داشتند و پول بسیار بهتری نسبت به رم به او میدادند ترک نکرد. همیشه به خاطر بازی های زیبایی که نه تنها ما، بلکه هر بیننده ای را به وجد می آورد و تا مدتها مایه مباهات ما بود از او سپاسگزاریم، از یکه تاز کردن رم در میان تیمهای ایتالیایی در همه عرصه ها با چندین جام حذفی و سوپرکاپی که گرفت و حداقل یک اسکودتویی که به ناروا از چنگ او و تیم خارج کردند از او ممنونیم، از موفقیتهای بی سابقه اش در تاریخ باشگاه در جام باشگاه های اروپا از او ممنونیم، از اینکه بدون خرجهای کلان و خرید بازیکن بزرگ تیم را به حدی رساند که نام رم پشت همه بزرگان فوتبال را به لرزه در می آورد و به خاطر بازیکنانی نظیر میرکو ووچینیچ، متئو بریگی، فرانچسکو توتی برنده کفش طلا، ده روسی و مکسس و آکوئیلانی فوق ستاره حال حاضر فوتبال و ... که به باشگاه تحویل داد از او ممنونیم، از لوچانو ممنونیم که به ما گوشزد کرد که میتوانیم در همه عرصه ها مدعی باشیم و انتظارات ما را تا حدی بالا برد که دیگر قهرمانی جام حذفی و نائب قهرمانی کالچو و مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان ما را راضی نمی کند و به دنبال قهرمانی در همه رقابت ها هستیم. اسپالتی رفت، ولی مطمئنا تا همیشه در قلب رمیها خواهد ماند و همه برای او در تیم آینده اش آرزوی موفقیت میکنیم و به این امید با او وداع کردیم که به چیزهایی که در رم نرسید، بتواند در تیم آینده اش برسد و شاید مانند لیدهلم روزی به تیم محبوبش بازگردد و موفقیتهای بزرگتری کسب کند. در هر صورت لوچانو از رم رفت، ولی ما تنها او را به عنوان سرمربی تیم محبوبمان از دست دادیم، و به قول نامه ای که هواداران رم برای اسپالتی نوشتند:
"We lose a great coach, it's true, but not a true friend. The best of luck Luciano!"
خدانگهدار لوچانوی عزیز.
نویسنده و گردآورنده : کریم مختاری
