با گذر از هزاره سوم، فوتبال فرانسه سال هایی طلایی را تجربه کرد. آنها که عنوان قهرمانی جهان در سال 1998 را یدک می کشیدند، با گل ترزگه در فینال یورو 2000 ایتالیا را مغلوب کردند تا برای بار دوم در اروپا به قهرمانی برسند.
اما این شرایط پایدار نبود و آنها در جام جهانی 2002 در شرق دور نا امید کننده ظاهر شدند و در همان مرحله گروهی با جام وداع کردند. البته فرانسوی ها دو جام کنفدراسیون های موفق را پیش و پس از این جام جهانی تجربه کردند. در یورو 2004 آنها که جام را با شکست دادن انگلیس، خوب آغاز کرده بودند، در مقابل یونان شکست خوردند و نتوانستند از عنوان قهرمانی شان دفاع کنند.
پس از یورو 2004، ریموند دومنک هدایت تیم ملی فرانسه را در دست گرفت. دوران حضور دومنک روی نیمکت فرانسوی ها پرفراز و نشیب بود. اوج دوران حضور او، رسیدن به فینال جام جهانی 2006 بود که البته این بار ایتالیایی ها انتقام گرفتند و در ضربات پنالتی جام را از آن خود کردند؛ و بدترین روزهای فرانسه با دومنک به تابستان پیش بازمی گردد که در سوئیس و اتریش، فرانسه حتی نتوانست از گروهش صعود کند و آخرین تورنمنت بسیاری از ستارگان فرانسوی، اینچنین با تلخ کامی به پایان رسید.
آرایش: 4-2-3-1
فابین بارتز (2006-1994)
دروازه بان ها معمولا شخصیت پیچیده ای دارند و بارتز نیز از این قاعده مستثنی نیست. بارتز که در بین دروازه بان های فرانسوی بیشترین بازی ملی را دارد، پرافتخارترین شان نیز هست. او هزاره جدید را با قهرمانی در یورو 2000 در هلند و بلژیک آغاز کرد. این دروازه بان سابق منچستر یونایتد که 87 بازی ملی در کارنامه دارد را با عکس العمل های سریع اش می شناسند.. او پس از جام جهانی 2006 و ناکامی در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا، از تیم ملی خداحافظی کرد.
ویلی سانیول (2008-2000)
سانیول قربانی تداوم و آمادگی لیلیان تورام در سمت راست خط دفاعی فرانسه شد و مدت ها منتظر ماند تا توانست اولین بازی ملی اش را انجام دهد. او تا سال 2004 صبر کرد تا توانست خود را به ترکیب اصلی تیم ملی فرانسه برساند. او با پیراهن تیم ملی فرانسه بسیار خوب کار کرد و بهترین بازی هایش را در جام جهانی 2006 به نمایش گذاشت. او که یکی از نامزدهای عنوان بهترین بازیکن مسابقه فینال نیز بود، چیزی نمانده بود که گل پیروزی تیمش را به ثمر برساند اما درخشش بوفون مانع از گلزنی او شد.
مارسل دسایی (2004-1993)
دسایی که متولد آکرا در غناست، یکی از بازیکنان کلیدی خط دفاعی فرانسه در دهه ا خیر بوده است. مدافعی که موجب وحشت مهاجمان حریف می شد. او زوج دفاعی قدرتمندی با لوران بلان کبیر و پس از او با لیلیان تورام تشکیل داده بود. این مدافع توانمند زمانی که در سال 2004 از تیم ملی خداحافظی کرد با 116 بازی ملی، رکورددار بازی ملی در تیم ملی فرانسه بود. او در بازی هوایی عالی بود و از قدرت بازیخوانی بالایی نیز برخوردار بود. دسایی در دو قهرمانی در جام کنفدراسیون ها و فتح یورو2000 نقش اساسی داشت.
لیلیان تورام (2008-1994)
زمانی که لیلیان تورام در اواسط دهه نود اولین بازی ملی اش را انجام داد، فوتبال فرانسه به دلیل حذف در بازیهای مقدماتی جام جهانی 1994، دوران افول را سپری می کرد. با این وجود، دوران حرفه ای او در تیم ملی فرانسه، با عصر طلایی آبی ها همراه شد؛ او رفته رفته به یکی از ارکان اصلی تیم ملی فرانسه تبدیل شد و سرانجام با 142 بازی ملی به رکوردی بی نظیر دست پیدا کرد. تورام یک مدافع حرفه ای، قوی و تکل زنی قهار بود و می توانست علاوه بر دفاع راست، به عنوان مدافع آخر نیز بازی کند. اما تاسف انگیز اینکه روزهای حضور او در تیم ملی با وداعی تلخ همراه بود؛ روزهایی که تورام دیگر کند و شکننده شده بود.
بیزنته لیزارازو (2004-1992)
اگرچه اریک آبیدال و پاتریس اورا در سمت چپ خط دفاعی تیم ملی فرانسه خوب کار کرده اند، اما هیچ یک قادر به رقابت با لیزارازو در سطح ملی نیستند. او مهره ای حیاتی در خط دفاعی فرانسه بود و 97 بار در این پست برای فرانسه بازی کرد که مسابقات یورو و جام کنفدراسیونها را نیز شامل می شود. این ستاره سرعتی و سخت کوش متولد باسک در کارهای دفاعی بسیار موفق بود و بسیاری او را بهترین مدافع چپ تاریخ فوتبال فرانسه می دانند.
پاتریک ویرا (....-1997)
پاتریک ویرا در تیم ملی فرانسه جانشین بازیکنی همچون دیدیه دشان شد که در آغاز این دهه، به عنوان کاپیتان جام قهرمانی یورو 2000 را بالای سر برد؛ او پس از بازنشستگی زیدان، بازوبند کاپیتانی آبی ها را به بازو بست. ویرا یکی از نمادهای فوتبال فرانسه در یک دهه گذشته بود؛ بازیکنی که در قهرمانی سال 2000 نیز نقش داشت و با افزایش تجربه، به بازیکن موثرتری تبدیل شد. او که در جام جهانی 2006 نیز بسیار تاثیر گذار بود، در ماه های اخیر به دلیل مصدومیت، کمی به حاشیه رانده شده است.
کلود ماکله له (2008-1995)
ماکله له که اصلیتی زئیری دارد، اولین بازیکنی در پست خود است که به یک سوپر استار تبدیل شده؛ بازیکنی که می تواند به خوبی از خط دفاعی مراقبت کند. او تنها 77 بازی ملی در کارنامه دارد که به علت بازنشستگی خودخواسته اش در اواسط دهه اخیر است. او از جمله بازیکنانی است که غیبتش بیشتر از حضورش به چشم می آید و زمانی که آبی ها این مسئله را احساس کردند، او بلافاصله به تیم ملی بازگشت و نقشی اساسی در ترکیب تیم ملی فرانسه در جام جهانی 2006 بازی کرد.
فرانک ریبری (...-2005)
او یکی از معدود بازیکنان تیم منتخب فرانسه است که اولین بازی های ملی اش را پس از آغاز هزاره سوم انجام داد. ریبری اکنون سوپر استار فرانسوی ها و بازیکنی است که هواداران بیشترین انتظارات را از او دارند. بازیکنی دونده و خستگی ناپذیر که توانایی بازی در همه مناطق زمین را دارد. با بازنشستگی زیدان، همه چشم ها به سوی اوست. بازیکنی سریع و خلاق که گل های حساسی نیز برای تیمش به ثمر رسانده است. او قلب تپنده تیم ملی فرانسه در حال حاضر است.
زین الدین زیدان (2006-1994)
توصیف اهمیت زیدان برای فرانسوی ها و البته دنیای فوتبال در قالب کلمات نمی گنجد. یک استعداد ناب که هم در سطح ملی و هم باشگاهی درخششی خیره کننده داشت. از بهترین لحظات او با تیم ملی فرانسه، دو گلی است که او در فینال جام جهانی 1998، وارد دروازه برزیل کرد. دوران بازی او با شکستی غمبار در فینال جام جهانی مقابل ایتالیا به پایان رسید؛ دیداری که او در آن اخراج شد. در حالی که بسیاری اعتقاد دارند در صورت حضور او، فرانسه به مقام قهرمانی می رسید.
تیری آنری (...-1997)
تیری آنری یکی از معدود بازیکنان با ثبات تیم ملی فرانسه در دهه اخیر بود اما خیلی ها تاثیر او را کم ارزش جلوه می دهند. منتقدان می گویند او هیچوقت فرم عالی اش در تیم باشگاهی اش را در تیم ملی تکرار نکرد. او مدت ها به دنبال شکستن رکورد بیشترین گل زده میشل پلاتینی در تیم ملی فرانسه بود و اکنون با 48 گل زده در صدر قرار دارد. او 111 بار پیراهن تیم ملی فرانسه را به تن کرده و از این نظر در بین خروس ها در جای سوم قرار دارد.
دیوید ترزگه (2008-1998)
ترزگه مهاجمی با استعداد و یک ماشین گلزنی بود. او در تیم ملی فرانسه با ریموند دومنک دچار اختلاف شد و تصمیم گرفت که از بازیهای ملی کناره گیری کند. تحت هدایت دومنک کمتر بازی خوبی از او دیدیم. در 71 بازی ملی، 34 گل به ثمر رساند که در چنین سطحی، فوق العاده است. مهمترین گل او برای آبی ها، گلی بود که در فینال یورو 2000 وارد دروازه تیم ملی ایتالیا کرد و موجب قهرمانی تیمش شد.
