خداوند نخست عشق را به ما هدیه می کند
آنگاه معشوقی را به ما وام می دهد
تا عشق را با او بیازماییم و پرورش دهیم
و چون میوهء عشق رسیده و شیرین شد
آن معشوق که مایه ء رشد عشق بود به راه خود می رود
... و عشق را تنها می گذارد

ين صداي پرپر شدن قلبي است تنها ..
.صدايي است غمگين از گورستان بي انصافي تو...
اين بار دل تنها و خسته من خاک سرد و بي آرايش را به خود گرفت ...
اين بار دل من قرباني بي انصافي تو شد ...
صدا را گوش مي کني؟؟؟
اين بار اين صدا از ناله هايي است که يادها مي گريند ...
آري يادها ، ياد و خاطراتي که من با تو بودم اين يادها براي دلم مي گريند ...
بر سر مزار دلم نشسته اند و مي گريند ...
بغضشان مانند بغض من تنهاست ...
اشکشان مانند اشک من بي پايان ...