§¤ مقالات را با رمی های پایتخت دنبال کنیم ¤§

[Mehrd@d]

به نام خالق هستی..


[Only Registered And Activated Users Can See Links][1600x1200].jpg

اینجا سعی خواهیم کرد هر گونه مقالات در خصوص باشگاه رم که از سایت های معتبر رمی منبع گرفته خواهد شد رو برای شما در معرض نمایش قرار دهیم......
ما را در این امر یاری کنید.roz::
...............................

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


پس از اینکه باشگاه کالیاری به دلیل ماجراهای روز یکشنبه ۳-۰ بازنده اعلام شد آنتونیو لاباته در فوتبال ایتالیا این سوال را مطرح کرده که آیا واقعا رمی ها مستحق سه امتیاز این بازی بوده اند؟
ابتدا صحبت های لاباته را منعکس می کنیم و سپس نظرات هواداران فوتبال را بررسی خواهیم کرد.
نویسنده بلاگ ایتالیا می نویسد: در سالهای اخیر تصمیمات پرسش برانگیزی توسط مسئولین فوتبال ایتالیا گرفته شده است. صادقانه بگویم، خیلی زیاد. و در آخرین مورد رم ۲۴ ساعت پس از اینکه بازی اش برابر کالیاری لغو شد به یک برتری ۳-۰ رسید، و این بسیار بحث برانگیز است.
کالیاری به خاطر حرکات مضحک رئیسش ماسیمو چلینو مستحق مجازات است. در این شکی نیست. دعوت از هواداران و تماشای بازی در ورزشگاهی که هنوز از لحاظ ایمنی آماده نیست دیوانگی است، حتی با استانداردهای فوتبال ایتالیا.
چیزی که در اینجا قابل بحث است شایستگی رم برای سه امتیاز است. مطمئنا، کالیاری چندین قانون را نقض کرده، اما هر پرونده ای را باید با در نظر شرایط خودش بررسی کرد. و بدون هیچ بحثی این یکی هم شرایط منحصر به فرد خودش را داشت. مسابقه که شروع نشد، رفتار هواداران مشکلی ایجاد نکرد و بازیکنان کالیاری هم آماده انجام بازی بودند.
چیزی که باید مورد ارزیابی قرار بگیرد این است که رم چه آسیبی دیده که باید صاحب چنین نتیجه ای خارج از خانه شود؟ و آیا سه امتیاز را برای جبران این ضرر داده شده؟ مدیرعامل رم در خصوص این ماجرا گفته بود:”ما طرف آسیب دیده در این ماجرا هستیم. ما همه چیز را برای این مسابقه آماده کرده بودیم، از جمله بلیت هواپیما و رزرو هتل.”
“رم تنها نباید به دنبال اهداف خودش و هوادارانش باشد، و باید برای حفظ احترام قوانین در مسابقات هم تلاش کند. نمی شود آنها را برای نیازهای شخصی تغییر داد.”
بالدینی در این موضوع آخری که مطرح کرده کاملا درست گفت، اما، یک نفر باید این را مطرح کند، که آسیبی که به آنها وارد شده مالی بوده است. فراموش نکنیم، که پس از همه چیز رم بدون فرانچسکو توتی، پابلو دنیل اسوالدو و دنیله دروسی به ساردنی رفته بود. از نظر فوتبالی بدست آوردن این پیروزی اهدایی اصلا بد نبود.
با دادن برتری ۳-۰ به رم مسئولین باعث شدند که این مسابقات در خطر از دست رفتن اعتبارش باشد. تصور کنید که اگر رم با اختلاف سه امتیازی اسکودتو را ببرد، به لیگ قهرمانان یا یورولیگ برسد، از خطر سقوط فرار کند دیگر باشگاه ها چه خواهند گفت؟ جنگ جهانی ۲۴ام کالچو راه می افتد.
راه حل منصفانه تر این بود که از کالیاری سه امتیاز کسر شود، و آنها خسارت های مالی را هم به باشگاه پایتخت نشین پرداخت می کردند و برای انجام بازی یک تاریخ جدید در نظر می گرفتند. این طوری، اجازه داده می شد که تیم بهتر برنده شود نه تیمی که رئیسی فتنه گر دارد.

اما واکنش هواداران فوتبال به مقاله لاباته بسیار متفاوت بوده است.
اولین دیدگاه توسط یکی از هواداران فیورنتینا مطرح شده و او ضمن مضحک خواندن این مقاله گفته که قوانین مشخص هستند و فقط باید به آنها عمل کرد.
گرانده یووه نوشته رئال مادرید هم می توانست چند روز پیش چنین درخواستی داشته باشد اما چون فوتبال اسپانیا جلوتر از ایتالیاست چنین اتفاقی نیافتاده است و دادن برد به رم خجالت آور است و وجود روسایی مثل چلینو هم مایه خجالت است.
دی روکو نوشته این بدترین مقاله سایت فوتبال ایتالیا بوده و کالیاری قوانین را نقض کرده و برخی باید از تلاش برای بد نشان دادن رم در این قضیه دست بر دارند.
مایکل نوشته طبق نظر لاباته در صورتی که کالیاری در بازی مجدد رم را می برد باز هم شکست خورده بود چون در نهایت از این مسابقه صفر امتیاز نصیب آنها می شد.
آنون نوشته قانون قانون است، هر چند که جای رم را با یوونتوس عوض کنید و همه می گفتند کالچوپولی دو رخ داده و بازنده ای مثل زمن دوباره حرف میزد و بعد از چند بازی کل اسکودتو زیر سوال می رفت، و به همین است که رم حق دارد که امتیازات را بگیرد و همه باید ساکت شوند، اما نباید بین تیم ها تفاوتی قائل شد.
مصطفی نوشته آیا اصلا این موضوع نیازی به مقاله دارد؟!
Vsmign نوشته آنهایی که می گویند بازی باید در تاریخی دیگر انجام می شد باید بدانند اگر مسابقه ای در لیگ قهرمانان این طور می شد طبق قوانین یوفا میزبان بازنده اعلام می شد.
دی ماسچیو-یکی از هواداران تیم دوم پایتخت- هم از سازمان لیگ انتقاد کرده و پس از مطرح کردن پرتاب سکه به آندرس فریسک توسط هواداران رم در بازی با دیناموکیف از محرومیت تیفوسی ها جالوروسی در دیدارهای لیگ قهرمانان آن فصل گفته و پس از پیش کشیدن ماجرای درگیری اسوالدو و لاملا گفته به رمی ها هم یک اسکودتو بدهید!
تمو نوشته که از دیدن این مقاله ناامید شده و نویسنده ها باید مقالات بهتری ارائه کنند. او در ادامه زمن و رم را بهترین نامیده است.
راکه هم نوشته بیان کردن نظرات این روزها جرم شده و او با مقاله موافق است و دیوانه بازی های چلینو ربطی به رم نداشته و آنها مستحق سه امتیاز نیستند.
ساوریو نوشته برخی از این روسای فوتبال چه مرضی دارند؟
از نظر آرین این بحث ها بی معنی است زیرا در صورتی که چنین نتیجه ای اعلام نمی شد ممکن بود که چلینو با یک جریمه ی سبک دوباره این کارها را تکرار کند.
جووانی نوشته این مقاله توسط یک یوونتوسی ها ضدرمی نوشته شده. این سایت یوونتوسی است و اینکه این اتفاق باعث می شود کل فصل زیر سوال برود یک جک است.
چیپس گفته تقصیر رم بوده که پول خرج کرده و هتل گرفته و برای بازی آماده شده است. او گفته باور نمی کند که این مقاله روی سایت قرار گرفته و آرزو می کند که وقتی که برای این مقاله صرف کرده به او بازگردانده شود!
دیمار نوشته آیا این یک جک است؟ باید از لاباته سه امتیاز کم کرد و برای این مقاله مسخره او را جریمه کرد! و چرا باید با تکرار این مسابقه قبل از بازی با یووه رم کمتر استراحت کند؟
یکی از هواداران فوتبال هم نوشته اصلا کسی فاجعه هیلزبورو را به خاطر می آورد و در هفته ای که منچستریونایتد و لیورپول به یاد قربانیان آن حادثه بازی کردند چنین بحثی مطرح می شود.
چیپات نوشته اگر سیه نا و پسکارا هم بودند این مقاله را می نوشتید؟ خیلی راحت بگو از رم متنفرم.

در هر صورت، دادن برتری به رم اتفاقی بود که هواداران جالوروسی کمتر آن را به یاد دارند و و مثل همیشه طرفین تلاش می کنند که تفسیری شخصی از قانون داشته باشند. اما بعد از همه چیز قانون قانون است.


نویسنده: آگوستینو
منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


به دنبال بازیکنی می گردید که این فصل کارش را دنبال کنید؟ داوید سوان آندره آ برتولاچی را پس از پیوستن دوباره به مربی جی جی دکانیو پیشنهاد می کند.
زمانی که رم پاناگیوتیس تاکتسیدیس را با پرداخت ۲٫۵ میلیون یورو از جنوا گرفت توجه زیادی به بازیکنی که از طرف دیگر رفت نشد. زدنک زمن بازیکنی را که می خواست بدست آورد و رم هیچ چیزی را در فصل پیش رو از دست نداد.
اما آندره آ برتولاچی، ۲۱ ساله ای که با مالکیت مشترک به عنوان بخشی از این قرارداد به ماراسی رفت، بازیکنی است که مربی آنها جی جی دکانیو می خواست، و او بود که برای اولین بار از این بازیکن در رده بزرگسالان استفاده کرد.
او در ژانویه ۲۰۱۱ به لچه قرض داده شد، و در نیمه راه صعود موفق آنها از سری ب زیر نظر دکانیو کارش را آغاز کرد. او در تساوی ۱ ۱ خانگی برابر تریستینا به عنوان یار تعویضی به زمین رفت و چهار بار دیگر هم به همین صورت مورد استفاده قرار گرفت.
فصل بعد هم او با لچه برای اولین بار سری آ را تجربه کرد و همین طور کم و بیش مورد استفاده قرار گرفت، و ده بازی انجام داد، اما این بار تقریبا همه آنها از ابتدای بازی بودند. حتی با وجود اینکه دکانیو فرصت زیادی در اختیار او قرار نداد چهار گل زد و درخشش خوبی داشت.
زمانی که دکانیو در پایان فصل ۱۱-۲۰۱۰ اخراج شد، او در مورد استعداد برتولاچی صحبت کرد، و اینکه چرا او کمتر به این بازیکن جوان فرصت بازی داده است.
“آندره آ آینده ای عالی خواهد داشت. او پسری باورنکردنی است و با وجود سن کمش بسیار پخته نشان می دهد. سعی کردم تا می شود او را کمتر بازی بدهم که همه از او شناخت پیدا نکنند و برای خریدن او وارد عمل نشوند.”
اما رم احمق نبود. زمانی که لچه تلاش کرد ۵۰ درصد قرارداد او را در تابستان ۲۰۱۱ بخرد، همان طوری که در قرارداد قرضی ذکر شده بود، جالوروسی با پرداخت ۵۰۰ هزار یورو از حق وتوی خودش استفاده کرد.
زمانی که از دکانیو در خصوص پروژه رم پرسیده شد و پاسخ داد:”قطعا او بازیکنی است که رم می تواند به او تکیه کند. معتقدم که او زیر نظر لوئیس انریکه خودش را ثابت می کند.”
اما از نظر لوئیس انریکه رم در فصل ۱۲-۲۰۱۱ نیازی به برتولاچی نداشت و او دوباره به طور قرضی به لچه برگشت. او زیر نظر اوزبیو دی فرانسچکو دقایق بیشتری به میدان رفت و بعد از آن هم با سرسه کوزمی-مجموعا ۲۸ بازی که ۱۵ بازی او به عنوان یار تعویضی بود. او سه گل زد، مثل دوران بازی اش زیر نظر دکانیو، اما دو گل او چهار امتیاز حیاتی را به لچه داد که در تلاش برای باقی ماندن در سری آ تاثیرگذار بودند.
تلاش های او برای راضی کردن رم کافی بودند، و پایتخت نشینان قرارداد او را برای پنج سال دیگر تمدید کردند. اینکه رم تنها با مالکیت مشترک حاضر شده این بازیکن را به تیم دیگری بفرستند نشان دهنده اعتماد آنها به قابلیت های اوست.
حالا برتولاچی دوباره به مربی ای ملحق شده که به او فرصت شروع دوران بازی اش را داد، کسی که او را کمال گرا می نامد. “او سخت گیر است و به جزئیات توجه می کند. تمریناتش سخت است و تلاش و تمرکز زیادی می خواهد. در ابتدا آسان نیست که خواسته هایش را درک کنید و با سیستمش هماهنگ شوید، اما با گذشت زمان عادت می کنید.”



نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links] 6%DB%8C-%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A2%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%B2%D8%AF)

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


اوضاع زندگی زیاد خوب نیست. تلویزیون را که اصلا روشن نمی کنیم و اگر هم این کار انجام بدهیم چیزی جز ناراحتی نصیبمان نمی شود. خب دیگر دنیای امروز همین است. باید سر کار حاضر شوی. زندگی کردن گران است. روزانه سهمیه دود اگزوز ماشین ها را هم مصرف میکنی. اعصابت خراب میشود. اما وقتی روز مسابقه تیمت میرسد گوشهایت تیز می شود. کی هست؟ اوضاع تیم چطوره؟ زیر فشار زندگی داری له می شوی اما باز هم دست بردار نیستی. وقتی هم که به حرف میایی فقط می گویی قدیما اوضاع بهتر بود. حالا مطمئن هم نیستی که اوضاعت بهتر بوده یا نه ولی حداقل اینکه چنین حسی داری و همین کافی است. و متاسفانه آدم هایی که ما را به گذشته پیوند می دهند دارند تمام می شوند. هر روز که می گذرد و تو پیرتر می شوی آنها هم پیرتر می شوند. حداقل این تو را خوشحال می کند که تو هم مثل آن آدم ها به یک توپ نگاه می کردی و چشمانت هم مثل آنها یک رنگ را منعکس می کرد. هر کسی تعریف خودش را از هوادار فوتبال و تیفوسی دارد. یک نفر می گوید باید با احترام بازی تیمش را ببیند و تشویق کند و دست بزند. دیگری می گوید باید به رقبا رحم نکند و خونش همیشه در حال جوشیدن باشد. اما من می گویم هوادار واقعی فوتبال آن است که با اینکه دارد زیر فشار له می شود و با اینکه مشکلات مهمان همیشگی او هستند باز هم فوتبال را فراموش نمی کند و فوتبال چیزی بیش از یک بازی برای اوست. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که پس از یک ساعت درد و دل با خودتان آخر سر می گویی خب تیم چیکار می کنه؟ اینکه کسی را بعد از چند سال می بینی و می گوید راستی از رم چه خبر احساس خوبی به تو دست می دهد. می گوید از توتی چه خبر؟
چه روزهایی بود که در مدرسه همه از تیمهای دماغ گنده شان می گفتند و وقتی نوبت تو می شد می گفتند ای بابا، رم که فقط یک توتی دارد. شاید برای خیلی ها مسخره به نظر می رسد که وقتی از تیمت اسم می بری خودت را جزئی از آن می دانی و از واژه “ما” استفاده کنی اما برای یک هوادار واقعی این چیزها عادی است.
حالا سالها گذشته. خیلی ها هم هستند که دیگر می گویند بس کنید و رم سنتی به اندازه کافی عمر کرده. الان مدیر بزرگ داریم و باشگاه دارد می فروشد و می خرد و جهانی می شود، تیم باید منطقی جلو برود و اقتصادی باشد، و دائما به تو گوشزد می کنند که فوتبال یک تجارت است و باید دیدت را به فوتبال عوض کنی. اما تجارت به درد خودشان می خورد. بیش از یک دهه با این تیم زندگی کردی، تجارت دیگر چه مرضی است. همین تجارت است که ما را عاصی کرده.
این ۲۷ سپتامبر هم دوباره آمده و بعید است که روز خوبی برای تو باشد. حالا عدد ۳۶ کابوس تو شده، اما یک سال دیگر در این روز به همین عدد ۳۶ راضی می شوی چون می دانی که یکی از آن آدم های قدیمی و دست نیافتنی شاید به رفتن نزدیک تر شده باشد.
اما فعلا که هست. هنوز هم که تیم را او می گرداند. ما هم اینجا هستیم، کیلومترها دورتر از او اما برای حس کردنش نیازی نیست که کنارش ایستاده باشه یا روی صندلی های ورزشگاه. این قدر بزرگ است که در اینجا حسش کنی. سالها گذشته و هنوز هم فقط در این تیم یک نفر هست که باید به او همه چیز را به او سپرد. لطفا او را از ما نگیرید…


نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


از آنجایی که در یک دیدار پنج گله تماشایی دیگر رم شکست خورد، الکس موت توضیح می‌دهد که چرا سری آ به مربی زدنک زمن نیاز دارد.
اگر فوتبال دنیا پر از بدبینی باشد، ایتالیا سردسته همه است. در ۲۰ سال اخیر کالچو، ما شاهد دوپینگ، پرونده‌های بی شمار شرط‌بندی و تبانی بودیم تا جایی که حتی فوتبال در ایتالیا تا مرز نابودی رفته است.
در خارج زمین هم، هواداران به شدت سرخورده شده‌اند، و در سراسر اروپا هنوز سری آ را به چشم لیگی خسته کننده و فوق‌العاده دفاعی می‌بینند که مثل زمان‌های قدیم بازیکنانش سبیل می‌گذارند و شغلی غیر از این ورزش دارند. فینال لیگ قهرمانان سال ۲۰۰۳ بین میلان و یوونتوس هم یکی از آن بازیهایی است که مردم نمی‌توانند فراموش کنند و نیمه شب با کابوس آن از خواب بیدار می‌شوند و می‌فهمند که فوتبال هم می‌تواند وحشتناک باشد.
یک گروه از مربیان هم هستند که می‌جنگند و قصد دارند سنت‌های کاتاناچیو را کنار بزنند. ناپلی والتر ماتزاری فصل گذشته با ارائه بازی تهاجمی تقریبا قهرمان اروپا را حذف کرده بود.
فرانچسکو گیدولین هم ثابت کرده که با یک شبکه استعدادیابی قوی و اعتقاد به باورهای او، اودینزه می‌تواند هر سال با بهترین‌ها رقابت کند.
لاتزیو، تیمی که حول نبوغ هرنانس شکل گرفته، در این فصل تبدیل به یک مدعی واقعی شده، و در پنج بازی سه یا بیش از سه گل به ثمر رسانده است.
اینتر آندره آ استراماچیونی هم شجاعتی را نشان داده که در تیم جوانان او که قهرمان مسابقات قهرمانی نسل آینده اروپا شد دیده بودیم. یک خط حمله سه نفره از آنتونیو کاسانو، دیگو میلیتو و رودریگو پالاسیو نراتزوری را به بالای جدول رسانده است. و حتی از وسلی اسنایدر هم نام نبردیم.
به هر صورت، یک مردی هست، کسی که شور بیشتری دارد، تهاجمی‌تر و بی‌پرواتر است و روی عقایدش بیشتر پافشاری می‌کند. مربی رم زدنک زمن کسی است که یک تنه بیش از بقیه برای نجات فوتبال ایتالیا تلاش می‌کند.
زمانی که تجربه لوئیس انریکه با جالوروسی در تابستان به پایان رسید، تنها یک نفر می‌توانست افتضاحی که در الیمپیکو شکل گرفته بود را درست کند. مربی چک تبار تازه پسکارا را قهرمان سری ب کرده بود، آن هم با فوتبالی که کمتر نظیرش دیده شده و مالکان آمریکایی کمی از آن فوتبال را می‌خواستند.
او سریعا انتخاب شد، و شروع به پیاده‌سازی مدل جدیدتر توتال فوتبال هلندی‌اش کرد.شناور، سریع و در نهایت پراشتباه، و این تیم سبک مربی اسپانیایی را که بی حاصل بود دور می‌ریزد و همان فوتبالی را بازی می‌کند که هواداران می‌خواهند.
“محبوبیت گسترده این ورزش به خاطر این نیست که تجارتی عظیم است.” او این را به خبرنگاران گفت.”به خاطر این است که هر گوشه جهان یک کودکی هست که بخواهد با توپ سرگرم شود.”
سرگرم شدن با توپ همه چیز رم زمن است- حمله کردن بازیکنان به جلو و اهمیت ندادن به عواقب آن. سه بازی اخیر تیم ۱۶ گل داشته است. که در دو تای آنها شکست خورده‌اند، اما واقعا، برای چه کسی مهم است؟
هیچ کس در این فصل بیش از رم گل نزده-۲۲، درست مثل یوونتوس- و هیچ کس هم به اندازه رم در این فصل گل نخورده است. برای یک تماشاگر بی طرف، این بهترین آماری هست که می‌شود دید، اما برای هواداران تیم، این خیلی خوشایند نیست.
و مربی اهل پراگ حالا حمایت مدیرورزشی والتر ساباتینی را هم پشت سرش می‌بیند. “ما می‌دانیم که باید چه کنیم و از مربی حمایت خواهیم کرد. ما تلاش می‌کنیم تا دلایل این ضعف‌ها را که کارمان را تحت تاثیر قرار می‌دهند پیدا کنیم، اما از هواداران می‌خواهم که به تیم ایمان داشته باشند.”
هر نتیجه‌ای که زمن کسب کند، کسی نمی‌تواند سرسختی او برای بازگرداندن شادی به تیفوسی‌ها را نفی کند. همان طور که او یکبار گفت:”زمانی که حمله می‌کنیم، هر سه مهاجم باید در محوطه جریمه باشند و دو نفر از سه هافبک هم باید جلو بیایند.”
شاید شکست بخورد. در حقیقت، احتمالا می‌خورد. اما تا هر زمانی که به کارش ادامه بدهد، رم زدنک زمن باید به خاطر چیزی که هست دوست داشته شود- بازنده‌های سرافرازی که جذابیت را به کالچو بازگردانده‌اند.


نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[feri71]

ستاره زمن‌ لندیا

[Only Registered And Activated Users Can See Links] ml-360x330.jpg


در حالی که فقط ۲۰ سال سن دارد، به نظر می رسد که دنیا زیر پای اریک لاملای رم است.
زیر نظر زدنک زمن در پایتخت، گویا او همان بازیکنی تاثیرگذاری شده که می تواند نتیجه بازیها را رقم بزند، چیزی که امثال خاویر پاستوره هنوز موفق به انجام آن نشده اند.
زمن تنها به خاطر فوتبال تهاجمی تماشایی اش معروف نیست، و او به جوانان این فرصت را می دهد که در سیستم تیم او شکوفا شوند.
ایوان پیریس، الساندرو فلورنزی، پاناگیوتیس تاچتسیدیس و لاملا همگی نمونه هایی برای این موضوع هستند اما هیچ کدام بهتر از ستاره سابق ریورپلاته با ایده های مربی هماهنگ نشده اند.
فصل گذشته، او زیر نظر لوئیس انریکه توجه همه را جلب کرد و علیرغم فصل بدی که جالوروسی داشت شش گل زد و شش پاس گل داد.
در حالی که امید می رفت با حضور بویان کرکیچ از بارسلونا آینده خط حمله باشگاه تضمین شود، او به میلان رفت اما هم تیمی اش که در تابستان سال گذشته آمده بود حالا دارد در پایتخت پیشرفت می کند.
قهرمانش آندره آ پیرلو قبل از اینکه بازنشسته شود تبدیل به یکی از افسانه های کالچو شده و اگر بازیکن رمی هم نیمی از تاثیرگذاری او را داشته باشد، در رم و خارج صاحب احترام خواهد شد.
لاملا در مصاحبه ای در اوایل این فصل گفت:”برای من، به عنوان یک بازیکن جوان، پیرلو در بالاترین سطح است و او قهرمانی بزرگ است.”
در حال حاضر، او می تواند راحت ادعا کند که او کاری را کرده که پیرلو برای یوونتوس انجام می دهد آن هم در سن ۲۰ سالگی، و مسئله باورنکردنی هم همین است.
در ۹ بازی که او تا اینجای فصل در سری آ انجام داده، او هفت گل زده و یکی هم ساخته و این یعنی او در ۳۰٫۷% گلهای تیمش سهیم بوده است، بیش از هر بازیکن دیگر رم.
این را در الیمپیکو آهسته بگویید، اما او حتی از فرانچسکو توتی در این سن هم موفق تر بوده است.
گرچه، باید به این مسئله هم اشاره کرد، که او بخش زیادی از این موفقیت را مدیون مردی است که به یک بازیکن جوان فرصت بازی در چنین سیستم تهاجمی را می دهد و هیچ مربی دیگری چنین آزادی را در اختیار بازیکنش نمی گذارد.
توتی هم در این سیستم مثل مردی است که جوان شده و پابلو اسوالدو هم از نهایت کار فوق العاده ای که انجام می شود استفاده می کند.
شاید در هیچ تیم دیگری بازیکن جوان چنین عملکردی نمی داشت و به همین خاطر است که او و گرگها باید سپاسگزار ستاره های خوش شانسی باشند که در کنار هم هستند.
هر دو طرف هم به یکدیگر نیاز دارند چون رم لاملا را می خواهد تا در بهترین فرمش باشد و به دفاع حریف آسیب برساند و او هم باید تلاش کند تا باشگاه همچنان به کار زمن اعتقاد داشته باشد زیرا این چیزی است که باعث درخشش او شده است.
لذت بخش ترین موضوع در مورد شماره هشت در این فصل هم این است که او نیازهای تیم را جلوتر از خودش قرار می دهد، چیزی که فصل گذشته بیش از یک بار به خاطرش گناهکار شناخته شد.
به ویژه در مقابل پالرمو، او بهترین عملکرد فصلش را به نمایش گذاشت و بارها باعث شد که مدافعین پالرمو پستشان را ترک کنند و او توپ را به بازیکنانی مثل مایکل بردلی رساند و شاید در گذشته او در همین موقعیت ها به حرکتش ادامه می داد یا برای گلزنی دروازه را مورد هدف قرار می داد.
گلش هوش و موقعیت شناسی اش را در محوطه جریمه حریف نشان داد و هم اینکه او دارد هر روز از بازیکنانی چون توتی و اسوالدو چیزهایی یاد می گیرد.
در حقیقت گلهایش نشان می دهند که او چه توانایی های مختلفی دارد.
او می داند که برای زدن ضربه سر باید کجا قرار بگیرد و چه زمانی به توپ ضربه بزند و چطور بعد از دریبل کردن حریف از زاویه ای دشوار کار را تمام کند. و این نشان می دهد که او چقدر می تواند در گوشه های محوطه خطرناک باشد.
بولونا، جنوا و پارما می توانند گواهی بدهند که او چقدر در این منطقه خطرناک است.
او تبدیل به بازیکنی کلیدی برای این رم شده اما با گلزنی و عملکردی باکلاس در دربی دلاکاپیتاله در برابر لاتزیو، او می تواند خودش را تبدیل به قهرمانی ابدی کند.
Padraig Whelan
[/URL]
[URL="[Only Registered And Activated Users Can See Links]"]منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


یکبار دیگر او با تیم محبوبش روبه‌رو خواهد شد. همان تیمی که همیشه آرزوی هدایت آن را داشته است. اما رم فقط محبوب ترین تیم او محسوب نمی شود؛ جالوروسی محبوب‌ترین قربانی او هم هست.
سرسه کوزمی برای یازدهمین بار در طول دوران مربیگری اش باید با آ اس رم روبه‌رو شود و این بار مربی ۵۴ ساله روی نیمکت سیه‌نا خواهد نشست.
فوتبالیست آماتور، مربی حرفه‌ای
کوزمی در سال ۱۹۵۸ در پونته سن جووانی در حومه پروجا به دنیا آمد. پدرش که علاقه زیادی به دوچرخه سواری داشت نام سرسه برادر فائوستو کوپی-افسانه دوچرخه سواری- را برایش انتخاب کرد.
کوزمی ۹ سال به عنوان معلم ابتدایی کار کرد، و او در زمان های آزادش یک فوتبالیست آماتور بود و پیراهن تیم های محلی مختلفی را به تن کرد از جمله پونتوچیئو، تیمی که دوران مربیگری اش به طور جدی در آنجا آغاز شد. او در اواخر دهه هشتاد در الرا به عنوان مربی تیم زیر ۱۸ ساله های باشگاه انتخاب شد و کمی بعد به پونتوچیئو برگشت و هدایت تیم بزرگسالان محل تولدش را به دست گرفت. با مربیگری او در عرض پنج سال تیم شهرش از چهارمین دسته آماتور به سری D رسید، آن هم فقط در عرض پنج سال. همین موفقیت باعث شد که او به آرتزو ملحق شود، تیمی که آن را از سری D به سری C رساند.
موفقیت های او در دسته های پایین باعث شد که لوچانو گائوچی در سال ۲۰۰۰ او برای هدایت تیمش انتخاب کند و کوزمی روی نیمکت پروجا نشست، تیمی که در سری آ حضور داشت. کوزمی چهار سال را در پروجا سپری کرد و بازیکنانی چون مارکو ماتراتزی، فابیو گروسو، فابریزیو میکولی، فابیو لیورانی و هیدتوشی ناکاتا از جمله بازیکنانی بودند که توسط او به فوتبال ایتالیا معرفی شدند. با هدایت این مربی جنجالی پروجا به بالاترین موفقیت های تاریخش رسید و پس از پیروزی در جام اینترتوتوی ۲۰۰۳ آنها به جمع ۳۲ تیم برتر یوفاکاپ هم رسیدند اما در نهایت مغلوب آیندهوون هلند شدند. اما در همان فصل پس از رقابتی بسیار نزدیک پروجا سرانجام در رده هجدهم جدول جای گرفت تا به سری ب سقوط کند؛ اتفاقی که منجر به جدایی این مربی ایتالیایی از پروجا شد. بعد از جدایی کوزمی پروجا ورشکست شد و گائوچی هم از ایتالیا فرار کرد و بالاخره در سال ۲۰۰۹ به کشورش بازگشت!
تیم بعدی کوزمی جنوا بود و در یک فصل کاملا موفق او توانست این تیم قدیمی را با قهرمانی در سری ب به سطح اول فوتبال ایتالیا برگرداند اما به دلیل اختلاف نظر با انریکو پریزیوسی استعفا داد، هر چند که کمی بعد تمامی زحمات او با حکم دادگاه و سقوط جنوا به سری ث بر باد رفت.
پس از دوران موفق در جنوا او هدایت اودینزه ای که به مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان رسیده بود را به دست گرفت و جانشین لوچانو اسپالتی شد. اودینزه موفق شد با شکست اسپورتینگ لیسبون به مرحله گروهی لیگ قهرمانان برسد اما حذف از این مسابقات و نتایج ضعیف در سری آ باعث شد تا مسئولین باشگاه او را از کار برکنار کنند.
کمی بعد او هدایت برشا را در سری ب قبول کرد و در اولین بازی هم موفق شد یوونتوس صدرنشین را با نتیجه باورنکردنی ۳-۱ مغلوب کند. اما پس از دو سال فعالیت در برشا او موفقیت جالب توجهی کسب نکرد.
پس از سه فصل او در سال ۲۰۰۹ به سری آ بازگشت و روی نیمکت لیورنویی نشست که برای فرار از سقوط تلاش می کرد. پس از شکست ۲-۰ در خانه مقابل ناپلی تیم چهارم جدول، کوزمی که نتایج خوبی گرفته بود به دلیل اختلاف نظر با رئیس آلدو اسپینلی استعفا کرد. اما کمی بعد دوباره به روی نیمکت بازگشت ولی چند هفته بعد به دلیل نتایج ضعیف اخراج شد.
پس از یک سال بیکاری هم او هدایت پالرمو را قبول کرد و جانشین دلیو روسی شد، مربی ای که به دلیل شکست خانگی ۷-۰ برابر اودینزه اخراج شده بود. در اولین بازی با هدایت کوزمی آنها موفق شدند میلان را با نتیجه ۱-۰ شکست بدهند اما سه شکست متوالی منجر به اخراج او از سیسیل شد.
تقریبا یک سال بعد کوزمی جایگزین اوزبیو دی فرانچسکو شاگرد سابقش در لچه شد. نتایج بسیار عالی لچه باعث شد که امیدواری زیادی برای بقای این تیم در سری آ ایجاد شود اما سرانجام آنها در رقابت با جنوا شکست خوردند و به سری ب سقوط کردند.
پس از جدایی از لچه کوزمی پیشنهاد دو ساله سیه نا را قبول کرد. تیمی که فصل را با شش امتیاز منفی آغاز کرد. و حالا تیم او با کسب نتایجی قابل توجه تا پایان هفته چهاردهم یازده امتیاز دارد.
طرفدار رم هستم اما…
سرسه کوزمی که از او در کنار کارلو ماتزونه به عنوان هیجانی‌ترین مربیان ایتالیایی یاد می شود بارها در طی سالهای اخیر اعلام کرده که رم تیم محبوب اوست و آرزو دارد که روزی روی نیمکت جالوروسی بنشیند. با وجود اینکه او می داند آرزویی بسیار بزرگ و شاید غیرممکن دارد اما همیشه مثل یک بازیکن سابق با انگیزه زیادی در برابر گرگهای شهر رم حاضر می شود.
بررسی نتایج تیم های او مقابل رم نشان می دهد که کوزمی در دوران مربیگری اش برابر رم عملکردی عالی داشته است.
او شش بار با پروجا مقابل رم قرار گرفت که حاصل آن ۲ پیروزی، ۲ تساوی و ۲ شکست بود. اما تیم او در مجموع شش گل زد و پنج گل خورد تا در این قسمت برتری از آن او باشد. بهترین نتیجه او با پروجا برابر رم هم در فصلی بود که سقوط تیمش به سری ب رقم خورد، جایی که آنها موفق شدند ۳-۱ جالوروسی را در الیمپیکو شکست بدهند.
او یک بار با اودینزه مقابل رم قرار گرفت که حاصل آن شکست سنگین ۴-۱ در انزوفریولی بود.
شروع کار کوزمی در لیورنو هم برابر رم بود. تیم او موفق شد در کمال ناباوری با نتیجه ۱-۰ رم را در الیمپیکو شکست بدهد تا گرگها علیرغم موقعیت های فراوان و ده نفره شدن حریف کاری از پیش نبرند. در دیدار برگشت هم یک نتیجه عجیب تر رقم خورد. جالوروسی که ۳ ۱ از حریف پیش بود در نهایت به تساوی ۳ ۳ رضایت داد. در آن فصل رم تنها با دو امتیاز کمتر از اینتر به اسکودتو نرسید، و این در حالی بود که تیم کلودیو رانیری ۵ امتیاز حیاتی را برابر کوزمی از دست داد.
آخرین رویارویی کوزمی با رم هم به فصل گذشته برمی گردد. آن مسابقه اوج کار این مربی پرشور در لچه بود، جایی که تیمش موفق شد رم را با نتیجه ۴-۲ شکست بدهد.
اما آیا او می‌تواند این بار با سیه نا تیم محبوبش را شکست بدهد یا اینکه نحسی یک بیانکونری دیگر دامان او را خواهد گرفت؟ باید دید که این بار ۳ ۵ ۲ کوزمی چه خواهد کرد.


نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


سبک هجومی زمن
این روزها سبک بازی جالوروسی در ایتالیا به شدت نتیجه گرا بوده و گرگ های پایتخت چهار دیدار گذشته خود در سری آ را با برد پشت سر گذاشته اند.
کاپیتان توتی و یارانش در دیدار هفته شانزدهم در برابر فیورنتینا بیش از بیست موقعیت گل بر روی دروازه بنفش پوشان ایجاد کردند که چهار بار آن با موفقیت همراه بود!
هنگامی که بازی آغاز می شود دو بازیکن رم در دایره میانی زمین در انتظار سوت داور هستند و شش بازیکن دیگر چسبیده به خط نیمه آماده یورش به زمین حریف هستند و تنها دو مدافع در زمین خودی باقی می ماند!
با آغاز بازی، خط دفاعی تا نزدیکی نیمه زمین بالا می آید و فاصله خود را با خط حمله خودی کم می کند و باعث ترافیک سنگین در مرکز زمین می شود. جایی که جالوروسی باید با دوندگی بازیکنانی چون بردلی، فلورنزی و تاکتسیدیس توپ گیری کند و خیلی سریع آن را به خط حمله انتقال بدهد.
تیم های ایتالیایی علاقه خاصی به مرخصی رفتن دارند. این بدین معنی است که در اکثر دیدارهای سری آ برای دقایقی هیچکدام از دو تیم علاقه ای به حمله و تلاش برای توپ گیری ندارند.
این خصوصیت تیم های ایتالیایی باعث شده تا زمن بهمراه رم با این سبک بازی بتواند موفق باشد. و بهترین خط حمله لیگ از آن رم باشد.

بازیکنانی که به کار زمن نمی آیند
میرالیم پیانیچ هافبک جوان رم در فصل گذشته بر خلاف سایر هم بازیانش، جلوه خاصی در بازی های رم از خود به نمایش گذاشت. اما در فصل جاری به دلیل ضعف در پرس های میانه زمین و درگیری های فیزیکی شاهد عدم اعتماد زمن به این هافبک بوسنیایی هستیم. تا جایی که زمن در دیدار های اخیر با توجه به مصدومیت اریک لاملای آرژانتینی از پیانیچ به عنوان وینگر سمت راست استفاده کرد! این در حالی بود که عنوان کردن این مسئله پیش از آغاز فصل بیشتر شبیه به یک جوک بی مزه بود. اما در دو دیدار گذشته زمن از هافبک بازیساز تیمش به عنوان مهاجم سمت راست استفاده کرد و نتیجه هم گرفت!
از سوی دیگر دانیله د.روسی که در سال های اخیر از وی به عنوان یکی از بهترین هافبک های تدافعی دنیا نامبرده می شود زیر نظر زمن با مشکل مواجه شده و این موضوع باعث شده تا این روزها خبرهایی پیرامون جدایی د.روسی از رم شنیده شود.
می توان گفت یکی از دلایلی که باعث این بی تفاوتی های زمن نسبت به بازیکن بزرگی چون دانیله د.روسی شده است همان حس ایستا بودن در بازیهای دانیله د.روسی است. چیزی که زمن به آن نیاز ندارد.
در تابستان سرمربی رم عدم نیاز خود را به بازیکنانی همچون داوید پیزارو در حالی نشان داد که پیزاروی شیلیایی یکی از بهترین هافبک های سری آ تا اینجای فصل و در لباس فیورنتینا بوده، اما مشخصا خصوصیات پیزارو به هیچ عنوان مناسب پرس سنگین میانه زمین و شیوه تهاجمی رم نیست.
خوان، سیمپلیسیو، هاینزه، کاستی، گرکو، گاگو، بورینی، آنخل، بریگی، روزی، بوریلو و بویان از جمله مهمترین بازیکنان رم بودند که زمن اصراری بر ماندن آنان در رم نداشت.
در حالی بازیکنان کهنه کار و با تجربه از رم جدا شدند که پیریس اروگوئه ای به دلیل سرعت بالا و پوشش خوب توپ های ارسالی به پشت دفاع رم، جایگاه قابل توجه ای در ترکیب پیدا کرده است.

یک شباهت و یک تفاوت بین شیوه تهاجمی زمن و بارسلونا
این روزها وقتی از شیوه تهاجمی در فوتبال نامبرده می شود ناخودآگاه ها توجهات به سمت بارسلونای اسپانیا جلب می شود. هنگامی که بازیهای رم زمن را با بارسلونا اسپانیا مقایسه می کنیم متوجه می شویم که هر دو تیم به یک سبک توپ گیری می کنند.
خط دفاع فاصله خود را با خط حمله کم می کند و دفاع کردن از همان جلو توسط مهاجم های تیم با شدت هر چه تمام تر آغاز می شود. پرس های سنگین توسط بازیکنان چابک و درگیرشونده باعث می شود تا حریف فرصت نفس کشیدن را هم نداشته باشد و توپ را معمولا با یک پاس اشتباه تقدیم کند.
اما تفاوت سبک زمن و توتال هلندی بارسلونا در این است که شاگردان زمن پس از تصاحب توپ، با سرعت بالا و اضافه شدن نفرات سعی می کنند از بی نظمی حریف استفاده و از فضاهای بوجود آمده در لابلای خط دفاعی حریف که تا چند ثانیه قبل خود را برای بازیسازی آماده کرده بود نفوذ کنند. این در حالی است که صدرنشین اسپانیا پس از تصاحب توپ سعی در آرام کردن بازی و خارج شدن از بی نظمی پرس است.
این سبک بازی بارسلونا از ایجاد بی نظمی در تیم جلوگیری می کند و باعث می شود تا نظم خاصی در تیم حاکم شود. اما رم پس از پا به توپ شدن باز هم به بی نظمی زمان پرس خود ادامه می دهد تا حریف فرصت ایجاد آرایش تدافعی را پیدا نکند.

سبک رم باید بدون نقص باشد
هر مربی با توجه به ابزار و تفکرات خویش بهترین سبک بازی را برای تیمش انتخاب می کند. اشتباه در انتخاب سبک بازی گاهی از سوی بزرگترین مربیان دنیا هم دیده می شود. در این رابطه می توان از تجربه بوآس در چلسی به عنوان بهترین مثال نام برد.
ابزار رم برای سبک زمن کاملا مناسب است. و جالوروسی نیز از جمله معدود تیم های هجومی ده سال اخیر سری آ بوده و فلسفه باشگاه رم با برنامه های هجومی به خوبی پیوند خورده است. اما همیشه انتخاب بهترین سبک و بهترین ابزار برای رسیدن به موفقیت کافی نیست. بلکه مجموعه باید در اجرای آن بدون نقص باشد.
اگر رم در بازیهای اخیر خود نتیجه گرفته به این دلیل بوده که آنها توانسته اند سبک بازی تهاجمی خود را بهبود ببخشند و بر خلاف اوایل فصل اشتباهات زیادی نداشته باشند. اما هنوز رم برای کامل تر شدن به زمان نیاز دارد.
می توان امیدوار بود که با گذشت زمان، رم زمن پرقدرت تر خواهد شد. اما پس از مدتی گذر زمان به تنهایی تاثیر گذار نخواهد بود و رم برای بهبود سبک بازی خود احتیاج به ابزارهای کارآمدتر خواهد داشت.
بدون شک کارایی مدافع قدرتمندی چون دنی آلوز از کارایی پیریس برای رم بسیار بالاتر و مفید تر خواهد بود. جالوروسی در آینده یا باید با پول مجموعه آمریکایی مهره های قدرتمند تر بخرد یا اینکه زمن الماس های جوان رم را به خوبی تراش دهد و بتواند ستاره های جدیدی به دنیای فوتبال معرفی کند تا رم از جمع تیم های درجه دومی ایتالیا خارج شود و بتواند پس از سال ها در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا خودی نشان دهد!


نویسنده: ساسان زلقی
منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[feri71]

تضاد در انتظارات مدیران رم از زمن

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

انتظار اول، بازیکن سازی (درآمدزایی)
در آمد زایی را می توان اصلی ترین هدف مدیران آمریکایی رم دانست. آنها همچون آبراموویچ مالک ثروتمند چلسی، برای علاقه به فوتبال، تیم خریداری نکردند. بلکه با هدف درآمد زایی از داشتن یکی از بیست تیم بزرگ دنیا چنین کاری را انجام دادند. تا به اینجای کار آنها در درآمدزایی های خارج از فوتبال به خوبی عمل کردند و نظم خاصی به سایت باشگاه، فروشگاه اینترنتی و … دادند. اما یکی از کارهایی که می توان برای کسب درآمد انجام داد خرید و فروش بازیکن است. پس از واگذار شدن آ اس رم به مدیران آمریکایی، فلسفه باشگاه تا حدودی تغییر کرد و جذب بازیکنان ناشناس و به کمال رساندن آنها و فروش با قیمت های بالاتر به یکی از جدی ترین اهداف باشگاه تبدیل شد. فصل گذشته پسکارا به همراه زمن نه تنها قهرمان دسته پایین تر شد. بلکه آنها سه ستاره (وراتی، اینسین، ایموبیل) به فوتبال اروپا تحویل دادند. در فصل جاری کاپیتان توتی یکی از بهترین های لیگ کالچو به شمار می رود که جالوروسی به خاطر چنین موضوعی باید از زمن متشکر باشد. زمن نشان داد که تخصص این را دارد که از مارکینوس ۱۸ ساله گرفته تا فرانچسکو توتی ۳۶ ساله، همه را به بالاترین کیفیت ممکن برساند. پابلو اسوالدو، فلورنزی، کاستان، اریک لاملا، پیریس، گویکوچئا و … از دیگر مهره هایی هستند که زیر نظر زمن روز به روز به پیشرفت خود ادامه می دهند. فدریکو بالزارتی نیز در سیستم زمن و در همکاری با فرانچسکو توتی در سمت چپ زمین، بهترین بازیهای خود را به نمایش می گذارد. این در حالی است که لوئیس انریکه در فصل گذشته با وجود هزینه نقل و انتقالات سنگین اما در این امر ناموفق بود. در فصل جاری تیمی بدون اسکلت با فلسفه ای شکست خورده به زمن تحویل داده شد. اسکلت سازی به وسیله بازیکنانی ناشناس کار ساده ای نبود که زدنک زمن در نیم فصل این کار را انجام داد.

انتظار دوم، کسب موفقیت تیمی
رم در حال حاضر در رده هشتم کالچو قرار دارد و این مسئله باعث شده تا خبرهایی از ناخشنود بودن هواداران و مدیران رم از اطراف باشگاه به گوش برسد. اما موضوع قابل توجه ای که وجود دارد این است که نتیجه نگرفتن رم زیر نظر زمن باعث نشده تا همچون نتایج ضعیف انریکه و یا نتایجی که رانیری در آخرین فصل حضورش در رم گرفت، خبرهایی چون بحران در تیم و افت روحی بازیکنان شنیده شود. این مسئله روشن کننده این موضوع است که اگر جالوروسی سه گل از بلونیا دریافت کند و یا پذیرای چهار گل از ناپولی باشد اما درون زمین و نوع فوتبالی که به معرض نمایش می گذارد به هیچ وجه شبیه به یک تیم بازنده نیست. جالوروسی در هفته نوزدهم در سن پائولو چهار گل از ناپولی دریافت کرد. اما به جرات می توان گفت فوتبالی که رم در ناپل اجرا کرد یک فوتبال ناب، عالی و هدفمند بود. و زمن به طور جدی اسیر به بلوغ نرسیدن ماتیا دسترو و کیفیت پایین بردلی در حملات شد. برای رسیدن به موفقیت در لیگ چیزی که بیش از هر موضوع دیگری مد نظر است به ثبات رسیدن اسکلت تیم است. مسئله ای که در ترکیب های لاتزیو و ناپولی که به نظر می رسد روی کاغذ کیفیت بازیکنانشان از رمی ها ضعیف تر باشد به چشم میخورد. هر چه به پایان فصل نزدیک تر می شویم جالوروسی بازیهای هدفمندتر و برنامه های هجومی بهتری را از خود به نمایش می گذارد و زیر نظر زمن روز به روز در حال پیشرفت های بنیادی است. شاید بهتر باشد مسئولین جالوروسی به جای تصمیم گیری از روی آمار و ارقام، با مشورت کارشناس های فوتبال، پیشرفت فوتبالی تیم را مد نظر قرار دهند.

نتیجه گیری، تضاد انتظارات
نمی توان انتظار داشت تا زمن برای رم الماس تراشی کند و همزمان سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را بدست بیاورد. شاید زمن می توانست از همان ابتدای فصل از تجربه تادئی پا به سن گذاشته در سمت راست خط دفاعی استفاده کند. بیان نقشه استفاده از تادئی بدین مفهوم نیست که رم اکنون می توانست از حضور در بین سه تیم خوشنود باشد. بلکه حضور تادئی می توانست تاثیری سودمند اما کوتاه مدت برای رم داشته باشد و فرضا به جای اینکه جالوروسی در رتبه هشتم قرار بگیرد کمی بالاتر و در رتبه های ششم یا هفتم حضور داشته باشد. اما آماده سازی پیریس که با از دست دادن امتیازاتی تا اینجای فصل همراه بوده، باعث شده تا این پاروگوئه ای جوان تبدیل به یکی از ارکان های اصلی رم برای پیاده سازی حملات انفجاری و پوشش فضاهای خط دفاعی در ضد حملات حریف شود. مسئله استفاده از بازیکنان بی تجربه در هفته های اخیر باعث از دست رفتن امتیازات زیادی شده است. اما رم می تواند امیدوار باشد که مایکل بردلی و ماتیا دسترو در پایان فصل به دو مهره عالی تبدیل خواهند شد. بنابراین با شرایط موجود انتظار بازیکن سازی و کسب موفقیت تیمی به طور همزمان غیر منطقی است.

پیشنهاد، انتقال بازیکن سازی از المپیکو به تریگوریا
مدیران رم می توانند در پایان فصل یکی دو مهره عالی و با تجربه که بدون شک دستمزد بالایی هم خواهند داشت به پایتخت ایتالیا منتقل کنند و پروژه بازیکن سازی را به تیم های پایه منتقل کنند. جایی که آلبرتو د.روسی کارش را به خوبی انجام می دهد. در فصل ۱۰-۲۰۰۹ نیکولاس بوردیسوی با تجربه تنها یکی دو روز پیش از آغاز فصل به رم پیوست و توانست مهره شماره یک خط دفاعی رم نام بگیرد و خوان برزیلی به همراه مکسز را به تناوب به نیمکت ذخیره ها منتقل کند! اگر آمریکایی ها موفقیت آماری میخواهند باید چنین خریدهایی انجام دهند. خریدهایی که هم هزینه های انتقال و هم دستمزدهای سنگین در پی خواهد داشت. و هر کدام از آنها می توانند ریسک باشند. همچون دستمزد سنگینی که برای آدریانو برزیلی دو فصل قبل در نظر گرفته شده بود! انتقال پروژه بازیکن سازی به تیم های پایه در صورتی مفید واقع خواهد بود که در تیم اصلی بازیکنان بزرگ و با تجربه پا به توپ شوند. شما نمی توانید از فلورنزی در تیم های پایه استفاده کنید و همزمان مایکل بردلی را در خط هافبک تیم اصلی قرار دهید. چرا که تفاوت کیفی اندکی بین این دو هافبک وجود دارد. رم باید صبور باشد یا اینکه کارخانه بازیکن سازی اش را از المپیکو به تریگوریا منتقل کند. در حال حاضر بهترین تصمیم این است که مسئولین و هواداران جالوروسی صبور باشند و به زدنک زمن اعتماد داشته باشند. این روزها خبرهایی مبنی بر برکناری زمن از رم شنیده می شود. این در حالی است مدیران آمریکایی فصل گذشته بازنده یک قمار اسپانیایی بودند. اخراج زمن و استارت پروژه ای جدید به معنی از صفر آغاز کردن است. به عبارتی برکناری زمن حتی در پایان فصل این نتیجه را می دهد که مسئولین آمریکایی از تابستان ۲۰۱۱ تا تابستان ۲۰۱۳ در جا زدند.

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

همه تیم ها می بازند، اما باخت های تیم ما درست مثل خودش منحصر به فرد است. احتمالا اگر پیش از بازی کسی ادعا می کرد که کالیاری ۴ گل به رم نگون بخت می زند – این واژه معمولا برای تیم هایی در حد کالیاری به کار می رود – به او لقب دیوانه داده می شد، اما به هر حال پسران چلینوی حراف پایتخت را با سه امتیاز ترک کردند. احتمالا فردا او مصاحبه ای در این خصوص انجام خواهد داد و به نتیجه ۳-۰ بازی رفت اشاره خواهد کرد، نتیجه ای که بیرون از زمین مسابقه رقم خورد. حالا چه؟ احتمالا بهترین، سریعترین و کارآمدترین راه حل همان اخراج مربی است. اما چرا اخراج مربی، احتمالا چون فقط پول می گیرد و حرف می زند. اما یک بار هم که شده بیایید قبول کنیم، ما در سالهای اخیر مربیان بدی نداشتیم، اما به نظر می رسد که هوای پایتخت ایتالیا باعث توهم مدیران رم می شود. کافی است کمی به ذهتان فشار بیاورید. این حقیقت دارد که همین ساکنین هیئت مدیره مربیان را استخدام می کنند اما همین افراد آنها را به جوخه اعدام می سپارند. اسپالتی که باید در تابستان فقط آلبوم عکس بازیکنان را ورق می زد، در خصوص عملکرد خوب ویا در یورو اظهار نظر می کرد و بعد هم فصل جدید را با خریدی چون باپتیستا آغاز می کرد. رانیری هم که زود آمد و رفت و همه ی آن رکوردهای باورنکردنی اش فراموش شد و پیرمرد در زمستان با مسئولین باشگاه کلنجار می رفت و درخواست تقویت تیم می داد اما در عوض چند بازیکن فروخته شدند و او به تلخ ترین شکل ممکن به عنوان مقصر همه مشکلات معرفی شد و خیلی راحت رفت. مونتلا هم که نیامده بلیت سفر به سیسیل را گرفت و مشخص نشد با چه معیاری کنار گذاشته شد تا یک فصل بعد دوباره برای استخدامش به زحمت بیافتند و بعد هم همه چیز را تکذیب کنند. بعد نوبت لوئیس انریکه ای بود که فکر می کرد در تیم اصلی بارسلوناست و بازیکن دخیره اش ده ها میلیون می ارزد. مرد اسپانیایی تا آمد مزه ضد حمله های سیه نا و کالیاری را بچشد همه توانایی هایش زیر سوال رفت و محترمانه چمدانش را بست. و حالا هم نوبت زدنک زمن است. نتیجه امشب دردناک، وحشتناک و پر از “ناک” بود، این قدر که ما “ناک اوت” شدیم. همین نتیجه برای به صلیب کشیدن یک مربی کافی است، خوردن چهار گل از کالیاری در ورزشگاه خانگی برای تیمی مثل رم مثل خودکشی می ماند اما حقیقت این است که ما خودمان هم نفهمیدیم که قبل از این مسابقه مصلوب شدیم. اینتر در روز پایانی سه بازیکن جوان و تازه نفس به تیمش اضافه کرد اما تیم ما سودای تعویض مربی در سر داشت. ناپلی در عرض چند ساعت مدافعی را که مدت ها در رادار رم و اینتر بود به سن پائولو برد، میلان بالوتلی را قسطی خرید، فراموش کردیم ناپلی پر اشتها حتی ۱۲ میلیون یورو هم برای ایکاردی باتی گل جدید سری آ می داد، یووه با راضی کردن سمپدوریا آندره آ پولی را برای تابستان رزرو کرده، فیورنتینا روسی و سیسوکو می خرد و ما فقط به فکر اخراج مربی هستیم. توجیه شکست رقت بار برابر کالیاری ممکن نیست اما سالهاست که جالوروسی با چنین مشکلاتی رو به روست. و متاسفانه برنامه های باشگاه بیش از حد مبهم است. مدیران باشگاه می گویند خواهان بازی زیبا هستند، اما با هافبک ها و مدافعانی که فقط برای حضور در ترکیب ثابت کالیاری و کاتانیا مناسب هستند. آنها فصل گذشته یکی از شاگردان مکتب بارسلونا را داشتند، و این فصل هم که استاد بازی زیبا را روی نیمکت دارند، اما به جز خط حمله این تیم فقط به درد نتیجه گیری می خورد، نه تکیه زدن به بالای جدول با ارائه بازی تماشایی. هدف اصلی مدیران رم واضح نیست. اگر آنها قصد دارند این گونه خرج کنند بهتر است همین امشب با اخراج زمن به دنبال مربی ای چون روبرتو دی متئو باشد، کسی که از ۱۵۰ درصد توانش برای کسب نتیجه استفاده خواهد کرد. اما فراموش نکنیم اخراج زمن ساده ترین کار ممکن خواهد بود ولی مطمئنا با تفکراتی که مدیران رم دارند چیزی عوض نخواهد شد، درست مثل گذشته.

نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


رسم رم این است. حال و هوایش اکثرا جالب نیست. مدتهاست که در حسرت آنیم که فصل بدون استرس و حسرت برای مان به اتمام برسد اما مگر می شود!؟
روز ها آمد و رفت. مردها آمدند و رفتند. چیزی تغییر نمی کند. بند ناف هر کس به یک شکل بریده می شود…
سپر های مان شکسته و شمشیر ها برنده نیست. خسته ایم و نایی برای ادامه راه نداریم. حالا دوباره در جا می زنیم. برای دومین سال پیاپی. درست نمی شود که نمی شود …!
پروژه ای آغاز کردیم و امید ها در سر پرواندیم. گفتیم امسال سال ماست. فوتبال از آن ماست. اما … هی نمی شود!
حالا یکی دیگر هم با ناراحتی اینجا را ترک می کند. آسمان شهرمان مدتهاست که نمی تواند آفتابی بماند. پایتخت و تیم اولش بد عجیب شده اند. بی ثبات اند و هر چه دست و پا می زنند تا خودشان را نجات دهند، بدتر به باتلاقی که در آن فرو رفته اند، فرو می روند.
گفتیم او پس از ۱۳ سال بازگشته تا نکرده هایش با رم را انجام دهد. اما به راستی که عدد ۱۳ برایش نحس بود. تقصیری نداشت اما او هم مثل انریکه قربانی شد. قربانی این وضعیت عجیب آسوسیاتزونی اسپورتیووا رما ….
استاد آمد تا بار دیگر توتی را کشف کند و حس جوانی را به او بدهد. آمد و چیز های زیادی را تغییر داد اما ای کاش دست از لجبازی های بی موقعش بر می داشت و در کنار مان می ماند.
او هم آمد و رفت. خیلی زودتر از آنچه که خودش و بقیه فکر می کردند. می گفت تا ۵ سال دیگر می خواهد بماند اما به سال هم نکشید. تیفوسی ها دیگر صبر ایوب قبل را ندارند. حق هم دارند. حالا انتظارات شان بالا رفته. خیلی بالا. نمی دانیم حق با کیست اما می دانیم که همه چیز تقصیر تو نبود. می دانیم که دوباره داریم از ۰ شروع می کنیم و فقط بالا سری مان می داند که آینده مان چگونه خواهد شد.
پرده نمایش و تئاتر زمنلاندیا را کشیدند و حالا چراغ ها خاموش است. دیگر خبری از آن بازی تهاجمی و زیبا نیست. چه به سرمان خواهد آمد را کسی نمی داند اما خوب می دانیم که چیزی درست نمی شود. ای کاش نمی شد. ای کاش …
رفتی اما به عنوان یک رمی همواره در قلب ما باقی خواهی ماند.
برای تو، زدنــــکــــ زمــن [Only Registered And Activated Users Can See Links] …


نویسنده: الیاس شایانفر

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

تا هفته ۶ نیم فصل دوم، رم ضعیف ترین تیم سری A … !
اشتباهات پیاپی و مضحک بازیکنان رم در شهر جنوا، شکست سنگین شاگردان اورلیو آندریاتزولی را به همراه داشت. مسلما شروع خوبی برای آندریاتزولی که سالهاست در رم بوده نبود. حتی اگر نیمه اول رم بهتر بازی کرد و به راحتی می توانست با دو گل زده به رختکن برود، اما نتیجه نهایی چیز دیگری بود. سال ۲۰۱۳ برای رم کابوس وار سپری می شود. تنها بازی هایی که هواداران رم را خشنود کرده، مربوط به دیدار های کوپا مقابل فیورنتینا و اینتر می شود که رم هر دو بازی را با برد پشت سر گذاشت.
کابوس سال ۲۰۱۳ - ناکامی و تحقیر برابر ناپولی و کالیاری، توقف برابر کاتانیا، اینتر و بولونیا و یک شکست سنگین دیگر در ماراسی مقابل سمپدوریا دستاورد گلادیاتور های کاغذی این روز های رم بوده اند. درواقع رم از ۶ بازی که در سال ۲۰۱۳ در رقابت های لیگ انجام داده، تنها ۲ امتیاز کسب کرده و از این رو ضعیف ترین تیم در نیم فصل دوم بوده است. این در حالیست که میلان ۱۴ امتیاز کسب کرده و حالا همان تیمی که در نیم فصل اول تلاش می کرد تا به ۱۰ تیم بالایی برسد، اکنون خودش را در نزدیکی رتبه سوم می بیند و تا به اینجا کار بهترین تیم لیگ در نیم فصل دوم بوده است. البته ناپولی هم در کنار میلان ۱۴ امتیاز کسب کرده تا نشان دهد همچنان ثباتش را حفظ کرده است. حتی پالرمویی که در قعر جدول قرار دارد تا به اینجا ۱ امتیاز بیشتر از رم کسب کرده است و یا سیه نایی که رتبه ۱۹ ام را در اختیار دارد تا به اینجا ۷ امتیاز به دست آورده است. حتی نام بردن پسکارا بالاتر از رم هم زجر آور است!
رکورد - آخرین باری که گرگها نیم فصل (۶ بازی اول) را بد آغاز کردند مربوط به سال ۲۰۰۳ است که آنها ۵ امتیاز کسب کردند. با این حال امسال تنها بدترین شروع تاریخی رم نبوده و با نگاهی به گذشته به دو نمونه مشابه دیگر هم برخورد می کنیم. اولین بار در سال ۱۹۶۸ بود: در آن سال رمیها ۴ باخت پیاپی مقابل میلان، تورینو، اینتر و ناپولی متحمل شدند (بدترین نتیجه شکست خانگی ۶-۲ برابر اینتر بود) و مقابل اسپال و فیورنتینا هم متوقف شدند. همین روند در سال ۱۹۷۳ تکرار شد. گرگها باز هم ۲ امتیاز از ۶ بازی اول خود کسب کردند. ۲ تساوی ۰-۰ برابر پالرمو و سمپدوریا و ۴ باخت ۱-۰٫
بدتر از بدتر - باید به این هم توجه کرد که رم در سال ۱۹۵۱ شرایط بدی داشت و در حال سقوط به سری B بود اما موفق به کسب ۳ امتیاز شد. خیلی دور نمی رویم. سال ۲۰۰۵ یکی از افتضاح ترین دوران رم بود. در روز هایی که رم پشت سر هم مربی اش را تغییر می داد و رم در اواسط جدول جای می گرفت، با این حال گرگها از ۶ بازی اول نیم فصل دوم ۱۱ امتیاز کسب کردند. فصل گذشته و زیر نظر لوئیس انریکه نیز گرگها ۱۲ امتیاز کسب کردند!
.
امتیازات به دست آمده در سال ۲۰۱۳:
.
میلان ۱۴
ناپولی ۱۴
اودینزه ۱۲
کاتانیا ۱۱
سمپدوریا ۱۱
یوونتوس ۱۱
تورینو ۹
کالیاری ۹
جنوا ۸
اینتر ۸
لاتزیو ۸
بولونیا ۸
کیه وو ۷
سیه نا ۷
پارما ۶
آتالانتا ۵
فیورنتینا ۴
پسکارا ۴
پالرمو ۳
رم ۲
.
کمترین امتیازت به دست آمده تاریخ رم در ۶ بازی ابتدایی نیم فصل دوم:
.
۲۰۱۳: ۲ امتیاز
ناپولی ۴-۱ رم
کاتانیا ۱-۰ رم
رم ۱-۱ اینتر
بولونیا ۳-۳ رم
رم ۲-۴ کالیاری
سمپدوریا ۳-۱ رم
.
۱۹۷۳: ۲ امتیاز
رم ۰-۰ پالرمو
یوونتوس ۱-۰ رم
رم ۰-۱ ورونا
سمپدوریا ۰-۰ رم
رم ۰-۱ بولونیا
ناپولی ۱-۰ رم
.
۱۹۶۸: ۲ امتیاز
میلان ۳-۰ رم
رم ۰-۲ تورینو
رم ۲-۶ اینتر
ناپولی ۲-۰ رم
رم ۱-۱ اسپال
فیورنتینا ۰-۰ رم
.
۱۹۸۹: ۳ امتیاز
رم ۱-۳ یوونتوس
لاتزیو ۱-۰ رم
رم ۱-۳ میلان
فیورنتینا ۲-۲ رم
رم ۰-۰ ورونا
آتالانتا ۲-۲ رم
.
۱۹۵۱: ۴ امتیاز
فیورنتینا ۱-۰ رم
میلان ۲-۰ رم
رم ۲-۲ بولونیا
پالرمو ۳-۰ رم
رم ۵-۰ تریستینا
پادووا ۳-۱ رم
.
۱۹۴۹: ۴ امتیاز
رم ۱-۰ آتالانتا
لوچسه ۵-۱ رم
رم ۱-۱ بولونیا
تریستینا ۲-۰ رم
رم ۱-۲ تورینو
میلان ۳-۰ رم
.
۱۹۴۷: ۴ امتیاز
باری ۲-۰ رم
بولونیا ۰-۲ رم
رم ۰-۰ ناپولی
الساندریا ۱-۰ رم
ویچنزا ۲-۰ رم
سمپدوریا ۴-۰ رم
.
۱۹۳۰: ۴ امتیاز
مودنا ۱-۲ رم
رم ۲-۳ یوونتوس
پرو پاتریا ۶-۱ رم
تورینو ۱-۰ رم
رم ۲-۲ بولونیا
پادووا ۳-۰ رم
.
۱۹۶۵: ۴ امتیاز
ویچنزا ۱-۰ رم
رم ۲-۲ تورینو
فوجیا ۰-۰ رم
کالیاری ۱-۰ رم
رم ۰-۰ آتالانتا
وارسه ۱-۱ رم
.
۱۹۵۹: ۴ امتیاز
رم ۰-۲ الساندریا
سمپدوریا ۰-۰ رم
رم ۰-۰ فیورنتینا
تورینو ۲-۲ رم
رم ۱-۱ پادووا
باری ۲-۱ رم
.
۲۰۰۳: ۵ امتیاز
رم ۰-۱ کیه وو
آتالانتا ۲-۱ رم
کومو ۲-۰ رم
رم ۳-۱ بولونیا
مودنا ۱-۱ رم
رم ۰-۰ برشا

نویسنده: الیاس شایانفر

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[feri71]

آ.اس.توتی

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

بالاخره پس از سالها یوونتوس را در الیمپیکو شکست دادیم. دلیل پیروزیمان چه بود؟ احتمالا خستگی آنها به خاطر بازیشان در لیگ قهرمانان برابر سلتیک. شاید ریز نقش هایمان در خط دفاعی خوب کار کردند، شاید هم به خاطر اینکه دروسی شخصیت روان پریش محتاج به روانشناس را کنار گذاشت و پس از مدت ها یک بازی درست و حسابی انجام داد. تاکتیک های مربی جدید؟ نه، همه اینها اراجیفی بیش نیست، صحبت های کارشناسی و نمودار کشیدن را هم باید یک راست به سطل زباله فرستاد. ۲۲ بازیکن در زمین بودند و حاضرم روی پس انداز چند ماهم شرط ببندم که اگر فرانچسکو توتی در یک سمت زمین می ایستاد ۲۱ نفر دیگر توان مقابله با او را نداشتند. این قدرت اراده ی مردی استثنایی است، کسی که سالهاست پوسترهایش دیوارهای اتاق طرفدرانش را فرش کرده. شاید بسیاری از ما سعی می کردیم او را در یک منطق و تفکر خاص بگنجانیم اما اینها همه بی فایده است. کاپیتان رم همان تیم رم است. در این شکی نیست. کسی که بدون او تیمش می میرد. بدون حضور او بقیه نفرات چیزی جز افرادی معمولی نیستند. بعد از همه چیز اوست که سالها برای این تیم جان داده، و بله اصلا سند این تیم را باید به نام توتی زد. مسئولین این باشگاه بجای اینکه در پی مربی جدید و بازیکنان شاخص باشند باید همین حالا قرارداد او را برای چند سال دیگر تمدید کنند. او تنها بازیکنی است که در سراسر فصل سیمای یک رمی حقیقی را دارد. کسی که سالهاست در قلب فوتبالی ها جای گرفته. همان مردی که با یک ضربه ۱۱۳ کیلومتری صدرنشین کالچو را زمین می زند، فقط با یک ضربه بهترین سنگربان جهان را مغلوب می کند؛ درست مثل همان روز تاریخی برابر پارما بوفون با یک ضربه استثنایی از کاپیتان ما شکست خورد، و همین ضربه برای زنده کردن آن خاطره اسکودتویی که با توتی بردیم بس بود. او همان بازیکنی است که برای شکست تیمش تب می کند و آخرین چیزی که به آن فکر می کند فرانچسکو توتی است. تا به حال از خودتان پرسیدید چرا مردم مسابقات ناسکار را تماشا می کنند؟ آنها تصادف می خواهند. خیلی از ما هم بازیهای رم را می بینیم، آن هم فقط برای گلزنی توتی، یک لحظه جادویی از توتی که توپ را لمس می کند تا ما کیلومترها دورتر از پایتخت ایتالیا نیم خیز شویم. شاید این برای ذهن هایی منطقی تر سخت باشد که تصور کنند یک بازیکن از یک باشگاه بزرگتر شده، اما برای افرادی که امشب میزان توتی در خونشان سر به فلک می زند این افسانه از کل فوتبال جهان و تاریخش هم بزرگتر است. این توتی است. این مردی است که برای ما احترام قائل شد و ما را در دوران بدبختی رها نکرد تا بدون امید نمیریم. این توتی است…

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


همه چیز عالی است. تیم اورلیو آندریاتزولی خوب بازی میکند و خوب هم می برد. همین باعث شده تا جو وحشتناکی دوباره بر الیمپیکو حاکم شود. زمانی که جنوا موفق شد گل تساوی را وارد دروازه جالوروسی کند همه دوباره ساکت بودند. شاید نفس هایشان را برای نیمه دوم حفظ کردند. تیفوسی ها در ۴۵ دقیقه دوم این قدر در گوش گرگها فریاد زدند تا بالاخره دو پاس افسانه ای به نام فرانچسکو توتی تبدیل به گل شد و مثل دو هفته گذشته برد شیرین دیگری بدست آمد. ۲۷۴ هم چیزی نیست چند سال پیش از این بعید بود کسی تصور کند که یک هافبک که شماره ده رم را می پوشد تبدیل به دومین گلزن برتر تاریخ کالچو شود. اما حالا این اتفاق رخ داده است. بعد از آخرین هنرنمایی کاپیتان رم، فابیو کاپلو گفت از نظر او توتی هنوز می تواند چند سال دیگر هم بازی کند. چرا چنین رویایی نباید به حقیقت بپیوندد؟ توانایی های توتی در زمین بی نهایت است. شاید کمی نسبت به دوران جوانی کند شده باشد اما او هرگز بازیکنی نبود که نان استارت های سریعش را بخورد، هر چند او این روزها هم مثل همیشه تا پای جان برای تیمش در زمین می دود. او همیشه کلکسیونی از پاس های مرگبار بوده و هست و همان طور که کاپلو گفت او می تواند از هر نقطه ای به سمت دروازه شوت بزند. حالا به ۲۲۵ رسیده است. فقط ۵۰ گل دیگر در سری آ می خواهد. این می تواند برای افسانه جالوروسی یک پروژه در سه فصل بعدی باشد. البته بعید است که توتی به این پروژه فکر نکند. او باید این کار را برای طرفدارانش انجام بدهد. هر چند یک مانع همه را می ترساند و آن هم قراردادی است که باید باشگاه آن را تنظیم کند. نمایش شماره ۲۴ بهترین مارتین استکلنبرگی که در رم دیده شده مقابل جنوا ظاهر شد. چند واکنش ایتالیایی از گلر هلندی چندین بار رم را نجات داد. به نظر می رسید که مارتی حالا بهتر فشار را کنترل می کند و خونسردتر است. اگر او در سراسر فصل چنین نمایشی از خودش نشان می داد چه کسی جرات می کرد او را کنار بگذارد؟ در کنار توتی و رومانیولی او بهترین بازیکن رم بود اما شاید خود او هم نداند که عملکرد او در بازیهای آتی چه تاثیری مهمی روی سرنوشت خودش و باشگاه خواهد داشت. نمایش او مقابل جنوا چیزی است که جالوروسی در تک تک بازیهایش به آن نیاز دارد. در این هفته جی جی بوفون جلوتر از او قرار گرفته اما بیراه نیست اگر بگوییم تنها حضورش در یک بازی خانگی باعث شد تا گلر هفته نشود. آندریاتزولی موقت نیست او همیشه کنار زمین حضور دارد و دستورات تاکتیکی را به بازیکنان گوشزد می کند. به نظر می رسد به نوعی او از این نظر نقطه مقابل زدنک زمن باشد. برخلاف زی زی که همه چیز در زمین را به بچه ها محول می کرد، آندریاتزولی فعالیت بیشتری در طول مسابقه دارد. البته مثل اکثر مربیان رم او هم علاقه ای به کلنجار رفتن با داوران ندارد و دغدغه اصلی او بازیکنانش هستند. رفتار او به یک کمک مربی شباهتی ندارد و پس از چندین سال فعالیت در رم به نظر می رسد که این مربی درس هایش را به خوبی فرا گرفته و قدرتش فقط به تخته تاکتیکی محدود نمی شود. حالا علاوه بر رویای رسیدن به اروپا، همه خواب ظهور یک لوچانو اسپالتی دیگر را می بینند، که البته این یکی هم بعید نیست.

نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links] 7-%D8%A8%D8%B9%D8%AF%DB%8C-%D9%BE%DB%8C%D9%88%D9%84%D8%A7)

[feri71]

به آندریاتزولی فرصت بدهید

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

در حالی که شایعه حضور ماسیمیلیانو آلگری در رم به گوش می رسد، الکس موت در سایت فوتبال ایتالیا مقاله ای نوشته و این بحث را مطرح کرده که آئورلیو آندریاتزولی شایستگی باقی ماندن روی نیمکت جالوروسی را دارد. “از نظر من آندریاتزولی یکی از سه مربی برتر ایتالیاست. تا جایی که من می دانم او در کنار آنتونیو کنته و دلیو روسی است. آئورلیو بازی را مطالعه می کند و تفکرات خودش را دارد. او مربی متعادلی است، هم در مواقع خوب و هم در شرایط بد. او شخصیت فوق العاده ای است.” این صحبت های مربی سابق پارما سیلیو بالدینی بود. و این بیانگر اعتبار مربی فعلی رم در شبه جزیره است. پس از نشستن روی نیمکت رم در فوریه که بعد از اخراج زدنک زمن صورت گرفت، این مربی ۵۹ ساله موفق شده جالوروسی را در برابر آتالانتا، جنوا و یوونتوس پیروز کند، و همین طور یک تساوی برابر اودینزه. این نتایج باعث شد تا رم در رده هفتم جای بگیرد و فاصله اش با رسیدن به لیگ قهرمان به شش امتیاز برسد – و بسیاری، از جمله خود این مربی، خواستار دائمی شدن قراردادش شده اند. “اگر صادقانه بگویم، فکر می کنم که شایستگی تثبیت پستم را دارم.” این چیزی بود که او روز پنجشنبه به خبرنگاران گفت. “اما این موضوع بر جای خودش باقی است که من کارمند باشگاه هستم و به مدت پنج سال از من خواسته شد تا وظیفه مشخصی را انجام بدهم. من در آینده هر کاری که باشگاه از من بخواهد را انجام خواهم داد. “در فضای شادی کار می کنم، راضی هستم و به همین دلیل هیچ نگرانی ندارم که بعد چه اتفاقی خواهد افتاد. “برای هر چیزی آماده هستم. اگر، در ژوئن، مجبور باشم که خودم را در اختیار مربی جدید قرار بدهم این کار را بدون هیچ مشکلی انجام خواهم داد.” با این حال این سوال مطرح می شود، چرا آنها خواستار استخدام فرد دیگری باشند؟ مربی سابق جوانان فیورنتینا از سال ۲۰۰۵ در استادیو الیمپیکو حضور داشته، جایی که دستیار مربیانی چون لوچانو اسپالتی و لوئیس انریکه بوده است. او بیش از هر کس دیگری از باشگاه شناخت دارد، رابطه خوبی با بزرگترین بازیکنان تیمش دارد – برخلاف مربی قبلی – و از میدان دادن به بازیکنان جوانی چون السیو رومانیولی هم ترسی نداشته است. آندریاتزولی احتمالا شایستگی این را دارد که سرانجام هدایت یکی از بزرگترین باشگاه های ایتالیا را در دست داشته باشد، اما همچنان شایعه حضور احتمالی ماسیمیلیانو آلگری در شهر ابدی به گوش می رسد. سرمربی میلان در امضای قرارداد جدیدش در سن سیرو درنگ کرده، و اسکای اسپرت ایتالیا فاش کرده که در اوایل هفته مدیران گرگها با مربی ۴۵ ساله روسونری تماس گرفته اند. این از علائم روش تازه ای است که هیئت مدیره رم زیر نظر رئیس جیمز پالوتا اتخاذ می کند – برنامه کوتاه مدت فقط با در نظر گرفتن شانس های اقتصادی برای باشگاه. اگر آنها واقعا قصد دارند درست کار کنند، مربی موقت نباید کنار گذاشته شود یا به پشت صحنه بازگردد – او باید جایگاه دائمی پیدا کند. در رم ثبات همیشه در دستور کار قرار نمی گیرد. اما این باشگاه بزرگ قدیمی باید روش هایش را عوض کند. آنها توانایی لازم برای قرار گرفتن در جمع سه تیم را دارند، و با قرار گرفتن سکان در دستان آندریاتزولی، پتانسیل آنها می تواند آزاد شود. اما بررسی کردن نظرات رمی هایی که در سراسر جهان این مقاله را مطالعه کرده اند خالی از لطف نیست. از نظر Rob C نباید در تصمیم گیری عجله کرد. او گفته که نمی داند واقعا در پشت صحنه و رختکن تیم چه می گذرد، اما اخراج زمن اشتباه بود و باشگاه نباید اشتباهش را تکرار کند و آنها باید پس از نتایجی خوب به AA اعتماد کنند و او به آلگری هم علاقه ای ندارد و از نظرش باید تا پایان فصل صبر کرد و دید که چه خواهد شد. یک فرد ناشناس هم نوشته که اگر بازیهای اخیر رم را دیده باشید متوجه می شوید که رم هیچ برنامه ای در زمین ندارد و مربی به بازیکنان اجازه می دهد که تیم را اداره کنند. او تاکتیک ندارد و نمی داند که چطور حملات را پی ریزی کند. از نظر او آندریاتزولی شخصیتی عالی است و برای حضور در کادر فنی تیم فوق العاده است اما فاصله زیادی تا گزینه مناسب برای حضور روی نیمکت رم دارد. Hamad Alrezzaga نوشته آندریاتزولی تا اینجا نشان داده که شایستگی حضور روی نیمکت رم را برای سال آتی دارد، و مهمترین چیز سه امتیاز است و نه عملکرد تیم و تا اینجا عملکرد خوب ما هیچ کاری برایمان نکرده است. او ترجیح می دهد که رم بد بازی کند اما ببرد. Anthony توصیه کرده که رم مدافعین با کیفیتی بخرد زیرا با بوردیسو، کاستان و پیریس نمی شود در جمع سه تیم سری آ قرار گرفت. رم باید به دنبال اوگبونا، سانتون، بوکتی، آندرئولی، و یا کریشیتو باشد. یک هوادار یوونتوس هم معتقد است که رم در حال حاضر عالی کار می کند و باشگاه باید به مربی آرامش بدهد و در صورتی که او بتواند رم را به جایگاه اصلی اش برساند باید قراردادش را دائمی کنند. او ده بازی برای رساندن رم به لیگ قهرمانان فرصت دارد و هنوز برای تمجید یا انتقاد کردن از او زود است. Mika Mazli نوشته که زمن مشغول ساختن تیم برای آینده با پتانسیلی و استعداد بالا بود. آنها اشتباهات زیادی مرتکب شدند اما این کاری است که بازیکنان جوان می کنند. از نظر او انتخاب آندریاتزولی قدمی به عقب بوده است. یک کاربر بی نام دیگر هم نوشته که او خواستار بازگشت زمن است! و بازی تیم فعلی قابل تماشا کردن نیست. بازی تیم سبک خاصی ندارد و این زشت ترین رمی است که او در ۲۰ سال اخیر دیده و زمن در مورد دروسی هم نظر درستی داشت. Sam De Martino هم از نیاز واقعی رم به خریدهای تابستانی گفته است. او خطاب به پالوتا نوشته که حرف زدن آسان است و ما به حقیقت نیاز داریم. این هوادار رم در ادامه نوشته آنهایی که بر ضد یوونتوس صحبت می کنند باید خودشان را درست کنند زیرا اگر یووه لیگ قهرمانان را ببرد به نفع ایتالیا خواهد بود. Romanista نوشته که ما در دوران آندریاتزولی هنوز چیز خاصی ندیدیم. به غیر از بازی مقابل یووه، رم در همه بازیها در دوران او بد بازی کرده و اگر کمی بدشانس می بودیم در مقابل آتالانتا و جنوا شکست می خوردیم و البته در آن صورت هم چندان نامنصفانه نبود. کار مربی با دفاع خوب بوده اما خط حمله بسیار بد شده و آندریاتزولی فقط باید در صورتی بماند که رم را به رده سوم برساند. NIC هم معتقد است که نوشتن چنین مقاله ای خیلی زود است و باید فرصت بیشتری به مربی داد. باید اجازه داد او بازیهای بیشتری را ببرد، رم را به رده بالاتری برساند و بعد در موردش قضاوت کرد. Gi-al-orossi آندریاتزولی را شایسته این دانسته که تا پایان فصل هدایت رم را در دست داشته باشد و نتایج و وضعیت تیم نسبت به دوران زمن بهتر شده است. و از طرفی او نوشته که درک نمی کند چرا باشگاه این قدر برای جذب آلگری عجله می کند زیرا از نظر او این مربی کارهای بزرگی با میلان انجام نداده است. و در نهایت Dalmar از خواندن بخشی از این مقاله به خشم آمده است. این هوادار رم نوشته: من او را به عنوان مربی مان می خواهم، اما خوشم نیامد وقتی که نوشتی “برخلاف مربی قبلی او از بازی دادن به مدافع جوان السیو رومانیولی نمی ترسد” فکر می کنم فراموش کردی که چه کسی او را به تیم اصلی آورد. اگر زمن نبود الان رومانیولی به طور قرضی جای دیگری بود. دلیل اینکه او الان بیشتر بازی می کند این است که ما با سه دفاع بازی می کنیم و در بازی با جنوا مصدومان زیادی داشتیم. اگر کسی از بازی دادن بازیکنان جوان نترسد آن زمن است.

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links] 9%88%D9%84%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D8%B5%D8%AA-%D8%A8%D8%AF%D9%87%DB%8C%D8%AF)

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


روی یک نیمکت رنگ و رو رفته نشستی. داخل یک کلاس هشتم داغون. بقیه بچه هایی که داخل کلاس هستن شباهت هایی به تو دارن اما آخرش هیچ کس به دیگری شبیه نیست. می فهمی که چی میگم؟ اونا یه جوری هستن، تو هم یه جوری هستی. ولی خب بالاخره یک وقتی یک چیزی هست که در همه مشترکه، مثلا یک چیزی مثل فوتبال. بغل دستیم لای کتاب ریاضیش یک عکس آدامس داره.عکس توتیه. عکس توتی به کار یک رئالی نمیاد، مگر اینکه کاپیتان ما رو بخرن، و همه ما میدونیم که این اتفاق تا آخر دنیا رخ نمیده. خب اون باید عکس رو به من بده. خودش میدونه که باید این کار رو انجام بده. عکس رو بدون اینکه تا بشه گذاشتم داخل جیبم. البته چندین پوستر از توتی روی دیوار اتاقم داشتم ولی نمیشد از عکس آدامسیش هم گذشت. دنیا پر از حرص و طمع شده این روزا، نه؟ اما مگر یک عکس کوچیک هم حرص داره؟ ولی از من بشنوی عکس قهرمانت داره. اگر اشتباه نکنم الان ده سالی گذشته شایدم بیشتر. خیلی از اون بچه ها نمیدونم کجا هستن. منظورم همون هم کلاسی ها سابق هست. ولی از وضعیت بعضی هاشون باخبرم. یک شب در بیمارستان دو تاشون رو ملاقات کردم. اونا دوست های نزدیکی بودن. هر دو تاشون هم با دستگاه پرس در کارخونه کار میکردن. هر دو تا هم یک انگشتشون قطع شده بود. به یکشیون می گفتیم یان کولر چون قد بسیار بلندی داشت ولی کچل نبود، یه جورایی موهاش بور بود، همیشه فکر میکردم موهای یان کولر چه رنگیه! بعضی هاشون هم ازدواج کردن، حتی بچه دارن. بعضی هاشون شغل درست و حسابی پیدا کردن و دارن صعود میکنن، البته نمیدونم دارن به کجا صعود میکنن. بعضی ها همون جایی که بودن هستن و حتی وضعشون بدتر هم شده. اون رفیقی هم که عکس رو به من داد الان بیکاره. یعنی در کارخونه کار میکرد با حقوق ناچیز، ولی اخراج شد و پولش رو هم ندادن. و البته دیگه به فوتبال و این چیزا فکر نمیکنه. ولی مثل خیلی از مردم نگاهی به تلویزیون میندازه اما میدونم درست مثل بقیه بچه ها دیگه کله اش داغ نیست. فقط من موندم. هنوزم عکس توتی رو که از داخل آدامس در اومده رو دارم. البته الان داخل آلبوم نگهش میدارم. هر چی باشه ارزش تاریخی داره و گنجینه ایه برای خودش. همیشه میگفتن بزرگ بشی این چیزا یادت میره. ولی نگه داشتن عکس های آدامسی بعد از این همه سال معنی زیادی داره. مثلا اینکه همه رفتن ولی تو هنوزم موندی. هنوزم یک هوادار فوتبالی که هر هفته فقط به ساق های فرانچسکو توتی زل میزنی. بعضی ها شاید بگن طرف دیوونه است، یکم که بهش فشار بیاد حساب کار دستش میاد ولی اینا همش حرفه. بعد از این همه سال هر جا که بشه بازم تماشای توتی یه حس خاصی داره، حتی تماشا کردنش روی یک عکس آدامسی…

نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

فرانچسکو، چرا دو سه سال برای یک تیم دیگر بازی نمی کنی تا چیزی برنده شوی؟ و پاسخ او بدون درنگ از زبانش جاری شد:”چون من با بازی کردن برای رم بزرگ شدم و می خواهم با بازی کردن برای رم بمیرم، چون من همیشه طرفدار رم بوده ام… و این داستانی است که یک افسانه در بیست سال گذشته برایمان نوشته و ما با خواندنش زندگی می کنیم. اجازه بدهید تا برایتان نقل کنم. با دوست داشتن توتی همه چیز خواهید داشت. او تنها مهارت و تکنیک نیست. ذره ذره اش دیدنی است. در او همه چیز می شود پیدا کرد. یک مرد کاملا با شخصیت، تا کسی که گاهی تصور می کند باید قانون را به یک جوان گستاخ یادآوری کند. شخصیتی که از عذرخواهی هراسی ندارد و در آخر هم همان پسر بچه ای است که به دنبال یک توپ می دود. یادتان می آید که می گفت:”من تا ابد در رم می مانم، نمی توانم خودم را در یک پیراهن دیگر ببینم.” امروز هم مثل دیروز است. از روز اولی که این جهان به وجود آمده فقط یک فرانچسکو توتی وجود داشته است. همان پسرکی که می گفت:”خفه! اینا چهارتاست، برو خونه!” یادتان می آید بعد از پیروزی مان در دربی ۲۰۰۷ چطور داغ حریف را تازه کرد.”من واقعا خوشحالم که ما بردیم چون اسکودتو را با شکست دادن تیم های کوچک می شود برد.” احتمالا اگر آن لحظه تاریخی در یورو ۲۰۰۰ مقابل ون درسار را از ذهنم پاک کنند یک حفره بزرگ وسط جمجمه ام ایجاد می شود. آن لحظه ای که به مالدینی و دی بیاجو گفت:”بهش چیپ می زنم”. و پسر واقعا این کار دیوانه واری بود، اما فرانچسکوست دیگر. همان فرانچسکویی که پله می گفت بهترین بازیکن جهان است. همانی که مارادونا می گفت شماره یک جهان و پلاتینی می گفت هنرمند فوتبال است، یک شماره ده واقعی. ستاره ای که فرانس بکن بائر می گفت دوست دارد از سری آ به بایرن مونیخ ببرد. پسرک طلایی که جیانی ریورا از باجو و دلیپرو و حتی خودش بالاتر قرارش داد و می گفت بهترین بازیکن ۲۰ سال اخیر فوتبال است، همان طور که پائولو روسی می گفت بهترین بازیکن ده سال اخیر است. جوزپه جانینی گفت فرانچسکو رم است. تنها بازیکنی از این دوران که انزو بیزوت فقید گفت حاضر می شد با خودش به جام جهانی ۸۲ ببرد. تمام بزرگان دنیای مربیگری از تراپاتونی تا فرگوسن او را ستودند. ستاره ای که حسرت داشتنش بر دل کلکسیونرهایی چون سیلویو برلوسکونی و فلورنتینو پرز ماند. و همان طور که نیکولاس بوردیسو گفت او مقامی چون پاپ دارد. در دنیای رمی ها چشمان همه به فرانچسکو دوخته شده است. اگر کسی جلویم را بگیرد و بپرسد اسمت چیست و اگر پیوسته بگویم:توتی توتی توتی توتی و توتی تعجب نمی کنم. این تبی است که حتی مربیانی مثل تراپ و زمن هم به آن دچار شدند. هر چه باشد اینجا شهری است پر از فرانچسکو…

نویسنده: آگوستینو

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

[feri71]

بوده ، هست و خواهد بود

[Only Registered And Activated Users Can See Links]

رم و میلان آخرین بار تقریبا یک سال پیش در سن سیرو با هم ملاقات کردند. جالوروسی در این مدت – شاید کوتاه – تغییرات زیادی به خود دیده و انقلابی را پشت سر گذاشته است. اما ستاره ای که جایگاهش را حفظ کرده فرانچسکو توتی است. کاپیتان جالوروسی در بازی که شاگردان لوئیس انریکه با ۲-۱ باختند در زمین حضور داشت. در آن بازی روزی، هاینزه، کیائر، گاگو و بورینی به عنوان یار ثابت برای رم به میدان رفتند. هیچ کدام از آنها حالا در پایتخت ایتالیا حضور ندارند. استکلنبرگ و دروسی هم امشب در سن سیرو نیستند زیرا مصدومیت اجازه نداد تا آنها مسافر میلان شوند. مارکینیو و اسوالدو هم شاید در ترکیب اصلی بازی نباشد و بعید به نظر می رسد که تادی اصلا به میدان برود. ولی توتی مثل همیشه اولین رمی است که وارد زمین می شود. در دوران انریکه این طور بود، همین طور زدنک زمن و حالا هم آئورلیو آندریاتزولی. همه می روند و می آیند و فرانچسکو هنوز هم هست. اما این پسر بچه هیچ وقت اخلاقش را عوض نمی کند و عادت هایش را کنار نمی گذارد. اولین نفری است که می آید و آخرین نفری است که می رود. او دیروز بوده، امروز هست و فردا هم خواهد بود.

منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links]-81558)

[Mehrd@d]

[Only Registered And Activated Users Can See Links]


ژوئن ۲۰۱۳ با خداحافظی یکی از بزرگترین بازیکنان رم در دهه اول هزاره سوم به پایان رسید. سیمونه پروتا پس از سپری کردن ۹ فصل در رم با دنیای بازی خداحافظی کرد و یافتن جانشینی شایسته برای شماره ۲۰ کاری بسیار دشوار خواهد بود. پروتا فوتبالش را در آکادمی رجینا آغاز کرد. پس از سه سال حضور در تیم اصلی و تبدیل شدن به یکی از مهره های ثابت و کسب تجربه در سری ب او مورد توجه یوونتوس قرار گرفت و در سال ۱۹۹۸ به تورین رفت. اما حضور هافبک های سرشناسی چون زیندین زیدان، دیدیه دشام، آنتونیو کنته و السیو تاکیناردی باعث شد تا پروتای جوان فقط ۱۵ بازی برای بیانکونری انجام بدهد و یک گل بزند و پس از یک فصل او راهی باری شد و جالب اینکه در ازای انتقال او، که به صورت مالکیت مشترک انجام شد، جیانلوکا زامبروتا به بانوی پیر پیوست، بازیکنی که هفت سال بعد به همراه پروتا در جام جهانی تاریخساز شد. اوضاع در باری بد نبود و در همان دوران پروتا موفق شد به همراه تیم ملی زیر ۲۱ ساله های ایتالیا به مقام قهرمانی جوانان اروپا برسد، جایی که او برای تیم مارکو تاردلی ۶ بازی انجام داد و ۱ گل زد. اما روزهای درخشان سیمونه در کیه وو آغاز شد. شاگردان جی جی دلنری که تازه به سری آ راه پیدا کرده بودند پروتا را از باری خریدند تا او در کنار یوجینو کورینی یکی از ارکان اصلی معجزه کیه وو باشد. پروتا ۱۰۰ بازی برای خرهای پرنده انجام داد و به تیم ملی ایتالیا رسید و حتی در یورو ۲۰۰۴ هم به میدان رفت و برای آتزوری گل زد. بازیهای خوبش مورد توجه مسئولین رم قرار گرفت و او به پایتخت رفت. پروتا شماره ۲۰ را به تن کرد، که زمانی متعلق به فرانچسکو توتی بود، اما او به این پیراهن شخصیت تازه ای داد. جالوروسی به تازگی فابیو کاپلو و چند ستاره بزرگ را از دست داده بود و همین باعث شد که فصل اول برای پروتا به شکل بدی سپری شود. هر چند، عملکردی خوب جایگاه او در ترکیب اصلی را تضمین کرد.


[Only Registered And Activated Users Can See Links] ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

اما فصل بعد با حضور لوچانو اسپالتی همه چیز دگرگون شد. اسپالتی برخلاف سایر مربیان تصمیم گرفت از پروتا در پست تهاجمی تری استفاده کند و وظایف یک بازیساز را هم برای او تعریف کرد. شماره ۲۰ هم پاسخ اعتماد اسپالتی را به خوبی داد و در ۴۷ بازی ۸ گل به ثمر رساند و به همراه گرگها به فینال جام حذفی رسید. در آن دوران رم با کسب ۱۱ برد متوالی در سری آ رکورد تاریخی را به ثمر رساند و نقش سوپرسیمو در این موفقیت غیرقابل انکار بود. در هفته ۲۶ام جایی که فرانچسکو به شدت در دیدار برابر امپولی مصدوم شد، پروتا سه دقیقه پس از خروج کاپیتان از زمین مسابقه به شکلی قابل تامل تک گل پیروزی بخش گرگها را به ثمر رساند. عملکرد او این قدر خوب بود که مارچلو لیپی او را پس از شش ماه غیبت برای دیدار دوستانه برابر آلمان به اردوی تیم ملی فراخواند. پروتا در جام جهانی ۲۰۰۶ به عنوان هافبک چپ ایتالیا به میدان رفت و با انجام هفت بازی – از جمله فینال برابر فرانسه – یکی از ارکان موفقیت آتزوری و فتح جام قهرمانی در برلین شد. پروتایی که زمانی یووه را به دلیل حضور بازیکنان بزرگ ترک کرده بود حالا خودش تبدیل به یکی از آنها شده بود و در خط هافبک رویایی آتزوری در کنار جنارو گتوزو و آندره آ پیرلو به میدان می رفت.


[Only Registered And Activated Users Can See Links] ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

پس از کسب قهرمانی در جام جهانی پروتا به همراه توتی و دنیله دروسی احترام تازه ای پیدا کرد، او حالا قهرمان جهان بود و بالاترین نشان های لیاقت کشورش را دریافت کرده بود اما موفقیت های بیشتری برای سوپرسیموی رم در راه بود. ۰۷-۲۰۰۶ تبدیل به بهترین دوران برای پروتا شد، و تقریبا این شرایط برای فرانچسکو توتی زوج او در خط حمله ای که مهاجمی نداشت رقم خورد. پروتا که در سیستم ۴-۲-۳-۱ اسپالتی پشت سر توتی بازی می کرد در ۵۱ بازی ۱۳ گل به ثمر رساند و دو گل بسیار ارزشمند او در فینال جام حذفی برابر اینتر به ثبت رسید. او که در دیدار رفت(۶-۲) گلزنی کرده بود در دور برگشت(۱-۲) در سن سیرو هم دروازه نراتزوری را باز کرد و عملا گل قهرمانی را به ثمر رساند. سوپرسیمو با به ثمر رساندن ۴ گل بهترین گلزن کوپا ایتالیای آن فصل هم لقب گرفت، و عجیب اینکه همه گلهای او در این جام برابر تیم های میلانی به ثمر رسید. او در نیمه نهایی کوپا هم در دو دیدار دو گل به میلان زده بود. بازیهای تماشایی جالوروسی با اتکا به خط هافبک پرقدرتی که دنیله دروسی، آلبرتو آکوئیلانی، داوید پیزارو و پروتا را داشت با گلزنی ها بی وقفه فرانچسکو توتی رم را به تیم ترسناکی تبدیل کرده بود. گرگها در اروپا هم به جمع هشت تیم راه پیدا کردند و در سری آ پس از اینتر در رده دوم قرار گرفتند.


[Only Registered And Activated Users Can See Links] ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

حالا پروتا حالا خودش را به عنوان یکی از بهترین هافبک های box-to-box جهان معرفی کرده بود. چهارمین سال حضور پروتا در پایتخت با قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا برابر اینتر آغاز شد و پروتا هر چند با تعدادی مصدومیت رو به رو شد اما در ۴۱ بازی ۷ گل به ثمر رساند. اوج کار او در فینال جام حذفی برابر اینتر بود. در پیروزی ۲-۱ مقابل نراتزوری او زننده گل دوم جالوروسی بود و بار دیگر با وجود غیبت کاپیتان توتی این شماره ۲۰ بود که تیمش را به پیروزی رساند. رم در همان فصل دوباره با اختلافی بسیار کم پس از اینتر به نایب قهرمانی سری آ رسید و تا برای بار سوم پروتا از رسیدن اسکودتو باز بماند. فصل جدید با شکست در سوپرکاپ ایتالیا در ضربات پنالتی برابر اینتر آغاز شد. گرگهای اسپالتی که دچار افت شدیدی شده بودند از رسیدن به لیگ قهرمانان بازماندند و پروتا هم که مثل توتی مصدومیت های زیادی را پشت گذاشته بود ۳۳ بازی برای تیمش انجام داد – او در ۴ فصل قبلی بیش از این تعداد برای رم به میدان رفته بود.


[Only Registered And Activated Users Can See Links] ([Only Registered And Activated Users Can See Links])

سال بعد پس از جدایی اسپالتی، کلودیو رانیری در پستی جدید از پروتا استفاده کرد. حالا هافبک ایتالیایی باید در میانه میدان و در پست قدیمی اش بیشتر به کمک خط دفاعی می رفت. او در ۴۰ بازی ۵ گل برای جالوروسی به ثمر رساند و خاطره انگیزترین بازی او برابر لاتزیو انجام شد، جایی که با کاپیتانی او در بازگشتی فراموش نشدنی گرگها به پیروزی رسیدند. به هر صورت، فصل با دو نایب قهرمانی تلخ در سری آ و کوپا ایتالیا برای پروتا به پایان رسید. لیپی هم برخلاف سال ۲۰۰۶ او و توتی را به جام جهانی نبرد تا آنها در افتضاح ۲۰۱۰ سهمی نداشته باشند. در فصل بعد رانیری در میانه راه جایش را به وینچنزو مونتلا داد، و هم تیمی سابق پروتا دوباره پست قبلی اش در ۴-۲-۳-۱ را به او داد. گرگها با اختلافی بسیار کم در رسیدن به لیگ قهرمانان ناکام شدند و با جدایی مونتلا عملا دوران بازی پروتا هم به پایان رسید. با حضور لوئیس انریکه در رم، هافبک با تجربه دیگر جایی در ترکیب تیمش نداشت. مشکل اصلی او این بود که دیگر حتی در پست تخصصی اش هم به کار گرفته نمی شد و مجبور بود تا به عنوان یک مدافع برای تیمش تلاش کند. پس از جدایی انریکه، وضعیت پروتا با زدنک زمن هم تغییری نکرد، زیرا مربی چک تبار علاقه ای چندانی به استفاده از یک هافبک باتجربه با قابلیت های شماره ۲۰ نداشت. شکست در فینال جام حذفی برابر لاتزیو هم خاطره بسیاری تلخی برای پروتا بود. بی قراری او در کنار زمین صحنه هایی را رقم زد که بعید است به زودی هواداران گرگها آن را فراموش کنند. سرانجام پس از انجام ۳۲۶ بازی و به ثمر رساندن ۴۹ گل برای رم پروتا تصمیم گرفت با پیراهن جالوروسی به دوران بازی اش پایان بدهد. سوپرسیمو با رم به سه قهرمانی و یازده نایب قهرمانی دست پیدا کرد. او در سه فینال هم برای گرگها گلزنی کرد که افتخاری بزرگ محسوب می شود. سالهای حضور او در رم یکی از پرافتخارترین دوران برای گرگها بود. با توانایی فیزیکی که سوپرسیمو دارد چند فصل دیگر حضور در سری آ هم برایش کار سختی نبود، اما برخلاف ماسیمو آمبروزینی و دیان استانکوویچ، او تاب دوری از محبوبش را ندارد. او بالاخره تصمیم نهایی اش را گرفت. همه آن دوندگی های بی امان و آن مشت های گره کرده در الیمیپیکو می مانند. رمی ها برای یافتن جانشین شایسته سوپرسیمو کار بسیار دشواری پیش رو دارند.

نویسنده: آگوستینو

([Only Registered And Activated Users Can See Links])منبع ([Only Registered And Activated Users Can See Links])