rivelino
11-06-2010, 16:34
به نقل از jerrard motzzi:
من بازي فوتبال را در سن 7 سالگي شروع كردم و از همان موقع ديوانه فوتبال شدم. به جاي صبحانه و ناهار و شام فقط فوتبال بازي ميكردم. بيش از 50 سال است كه هر روز مطالب ورزشي را مطالعه ميكنم. تا 19 سالگي به طور مداوم فوتبال بازي ميكردم. در ان زمان در 3 ساله ابتدايي دهه 50 در تيم پر اعتبار (atletico miniero) بازي ميكردم كه شادترين سال هاي زندگيم بود. اما در تصادفي شديد بازوي راستم به شدت اسيب ديد و مرا مجبور ساخت تا براي هميشه از عشقم كناره بگيرم. فوتبال فراتر از 1 تعصب ديني و يا 1 اشتياق جمعي است و به عنوان 1 پيام صلح و دوستي از برزيل به تمام نقاط دنيا است. به عنوان يكي از رجال سياسي برزيل من دوستان زيادي در دهها كشور جهان پيدا كرده ام ان هم به لطف تيم ملي برزيل. در ماه اگوست 1994 در جريان 1 تور 2 هفته اي در تونس من و همسرم از يكي از غارهاي تاريخي اين كشور ديدن كرديم كه به ناگهان مردم بومي متوجه شدند كه ما برزيلي هستيم و سپس دوره مان كردند تا بابت قهرماني برزيل در 94 به ما تبريك بگويند. چند روز بعد در هنگامي كه مشغول پياده روي بودم در خيابان صاحبان مغازه ها با ديدن لباس برزيل بر تن من واكنش هاي محبت اميزي از خود بروز دادند. مثلا انها با تقليد حركت به به تو بعد از گل با زبان فوتبال با من ارتباط برقرار كردند. در لاگوس پايتخت نيجريه مردم عادت داشتند كه علاقه شان نسبت به برزيل را با خواندن اسامي مانند (romario-ronaldo-bebeto-rivaldo-roberto carlos)نشان دهند. نسل پيرتر نيجريه هم اسامي قديميهاي برزيل را ياد اوري ميكردند نامهايي چون(zico-socrates-rivelino-tostao-jerzinho)نامهايي كه خاطرات درخشاني را در ذهن من زنده ميكنند.من متعجب شدم كه حتي پادشاه موناكو نيز دقايقي از وقت خود را با من به فوتبال برزيل اختصاص داد.همانطوري كه ميبينيد ((پيك فوتبال))كار ما سياستمداران برزيل را راحت ساخته است.من هنوز هم (garincha)را به عنوان يكي از بازيكنان فوق العاده فوتبال در تمامي ادوار قبول دارم و از مرگ غير منتظره اش شوكه شدم.حقيقت اين است كه با شكوه ترين لحظه زندگي وي در سوئد 1958 ويا در 1962 شيلي رقم خورد.در فاصله سالهاي 1953تا 1967 من لحظه به لحظه بازيهاي او را دنبال ميكردم. او كه از نسل من و هم پست من بوده هميشه مايه افتخار برزيل بوده است. گارينشا در عصري بازي ميكرد كه فوتبال هنوز به عنوان يك منبع پولساز در نيامده بود و البته ان زمان هم عدهاي در حال سوء استفاده از ان بودند.اما گارينشا براي هميشه 1 سمبل ماند چرا كه هيچ وقت دست از فوتبال ناب برنداشت حتي به قيمت زندگي اش. اما په له با مردي كه به عنوان يكي از ورزشكاران كاريزماتيك قرن و همچنين يكي از شهروندان نمونه برزيلي قرن 20 انتخاب شد چه موفقيتي براي 1 پسر سياه پوست اهل ريودوژانيرو ميتواند بزرگتر و حيرت اورتر باشد. گارينشا و په له به مثابه پدر و پسر فوتبال برزيل هستند. په له فوتبال حرفه اي را در 15 سالگي در 1955 شروع كرد و تا 1979 كه سر انجام در نيويورك كاسموس امريكا كفشها را اويزان كرد. په له متعلق به نسل نوين از فوتبال برزيل بود در حالي كه تنها 17 سال سن داشت به عنوان تك خال طلايي پوشان نخستين قهرماني را براي برزيل به اغرمغان اورد و شهرتي عالمگير پيدا كرد.په له از نظر نژادي 1 افرو برزيلي يعني بزرزيلي سياه پوست است و در دوران شكوهش به سمبل مردم افريقا بدل شده بود بسياري از مردم هنوز نميدانند كه برزيل چه نام با شكوهي براي مردم افريقا است.شايد قهرماني مثل په له كه همزمان ميتواند توانايي ها و حقانيت نژاد سياه را با هنرش به جهانيان ثابت كند مديون كشوري مثل برزيل باشد. جايي كه نژاد معنايي جز 1 تفاوت ساده زيست شناختي ندارد.به هر حال بايد از په له هم ممنون بود .ممنونم په له!!!!
وقتي په له توسط تكل خشن ويسنت پرتغالي در 1966 در ليورپول اسيب ديد و نتوانست به طور عادي به بازي فوتبال ادامه دهد نفس همه ما بند امد. اگر به خاطر ان حادثه نبود برزيل باز هم ميتوانست در 66 قهرمان جهان شود. په له ركورد شكست ناپذير 1292 گل را دارد.
من همچنين دوست دارم اسامي قهرمانان برزيلي محبوبم را از دوران كودكي تا به حال بازگو كنم: كساني مثل leonidas يا مرواريد سياه.
admir degiah پسر نابغه domenigo degiah.
mario zagalo تنها كسي كه 4 بار قهرمان جهان شده و بال چپي كه هرگز از نو متولد نخواهد شد و جهان فوتبال مانند وي را ديگر به خود نخواهد ديد.
romario غول كوچكي كه يك تنه جام 1994 را فتح كرد و با 1042 گل زده همراه با په له تنها بازيكناني هستند كه در تاريخ فوتبال بالاي 1000 گل ملي و باشگاهي دارند.
دروازه باناني مانند : barbosa- felix-manga-emerson leao-castillio و در نهايت gilmar كه 1 پنالتي گير حقيقي بود كه dida كه از اين نظر كمي مانند وي است ولي هرگز مانند وي جذاب نيست. بلكه فوتبال 1 شوق همه گير و يا 1 تعصب اييني است. مخصوصا ان مردم گرسنه و فقير و يا بچه هاي پا برهنه و محرومي كه فوتبال تمام ارزوهايشان را براورده ميكند. انها برزيلي افريده شدند براي اينكه سمبل معنويتي بي مانند در دنياي خشك و بي روح امروز باشند.
من بازي فوتبال را در سن 7 سالگي شروع كردم و از همان موقع ديوانه فوتبال شدم. به جاي صبحانه و ناهار و شام فقط فوتبال بازي ميكردم. بيش از 50 سال است كه هر روز مطالب ورزشي را مطالعه ميكنم. تا 19 سالگي به طور مداوم فوتبال بازي ميكردم. در ان زمان در 3 ساله ابتدايي دهه 50 در تيم پر اعتبار (atletico miniero) بازي ميكردم كه شادترين سال هاي زندگيم بود. اما در تصادفي شديد بازوي راستم به شدت اسيب ديد و مرا مجبور ساخت تا براي هميشه از عشقم كناره بگيرم. فوتبال فراتر از 1 تعصب ديني و يا 1 اشتياق جمعي است و به عنوان 1 پيام صلح و دوستي از برزيل به تمام نقاط دنيا است. به عنوان يكي از رجال سياسي برزيل من دوستان زيادي در دهها كشور جهان پيدا كرده ام ان هم به لطف تيم ملي برزيل. در ماه اگوست 1994 در جريان 1 تور 2 هفته اي در تونس من و همسرم از يكي از غارهاي تاريخي اين كشور ديدن كرديم كه به ناگهان مردم بومي متوجه شدند كه ما برزيلي هستيم و سپس دوره مان كردند تا بابت قهرماني برزيل در 94 به ما تبريك بگويند. چند روز بعد در هنگامي كه مشغول پياده روي بودم در خيابان صاحبان مغازه ها با ديدن لباس برزيل بر تن من واكنش هاي محبت اميزي از خود بروز دادند. مثلا انها با تقليد حركت به به تو بعد از گل با زبان فوتبال با من ارتباط برقرار كردند. در لاگوس پايتخت نيجريه مردم عادت داشتند كه علاقه شان نسبت به برزيل را با خواندن اسامي مانند (romario-ronaldo-bebeto-rivaldo-roberto carlos)نشان دهند. نسل پيرتر نيجريه هم اسامي قديميهاي برزيل را ياد اوري ميكردند نامهايي چون(zico-socrates-rivelino-tostao-jerzinho)نامهايي كه خاطرات درخشاني را در ذهن من زنده ميكنند.من متعجب شدم كه حتي پادشاه موناكو نيز دقايقي از وقت خود را با من به فوتبال برزيل اختصاص داد.همانطوري كه ميبينيد ((پيك فوتبال))كار ما سياستمداران برزيل را راحت ساخته است.من هنوز هم (garincha)را به عنوان يكي از بازيكنان فوق العاده فوتبال در تمامي ادوار قبول دارم و از مرگ غير منتظره اش شوكه شدم.حقيقت اين است كه با شكوه ترين لحظه زندگي وي در سوئد 1958 ويا در 1962 شيلي رقم خورد.در فاصله سالهاي 1953تا 1967 من لحظه به لحظه بازيهاي او را دنبال ميكردم. او كه از نسل من و هم پست من بوده هميشه مايه افتخار برزيل بوده است. گارينشا در عصري بازي ميكرد كه فوتبال هنوز به عنوان يك منبع پولساز در نيامده بود و البته ان زمان هم عدهاي در حال سوء استفاده از ان بودند.اما گارينشا براي هميشه 1 سمبل ماند چرا كه هيچ وقت دست از فوتبال ناب برنداشت حتي به قيمت زندگي اش. اما په له با مردي كه به عنوان يكي از ورزشكاران كاريزماتيك قرن و همچنين يكي از شهروندان نمونه برزيلي قرن 20 انتخاب شد چه موفقيتي براي 1 پسر سياه پوست اهل ريودوژانيرو ميتواند بزرگتر و حيرت اورتر باشد. گارينشا و په له به مثابه پدر و پسر فوتبال برزيل هستند. په له فوتبال حرفه اي را در 15 سالگي در 1955 شروع كرد و تا 1979 كه سر انجام در نيويورك كاسموس امريكا كفشها را اويزان كرد. په له متعلق به نسل نوين از فوتبال برزيل بود در حالي كه تنها 17 سال سن داشت به عنوان تك خال طلايي پوشان نخستين قهرماني را براي برزيل به اغرمغان اورد و شهرتي عالمگير پيدا كرد.په له از نظر نژادي 1 افرو برزيلي يعني بزرزيلي سياه پوست است و در دوران شكوهش به سمبل مردم افريقا بدل شده بود بسياري از مردم هنوز نميدانند كه برزيل چه نام با شكوهي براي مردم افريقا است.شايد قهرماني مثل په له كه همزمان ميتواند توانايي ها و حقانيت نژاد سياه را با هنرش به جهانيان ثابت كند مديون كشوري مثل برزيل باشد. جايي كه نژاد معنايي جز 1 تفاوت ساده زيست شناختي ندارد.به هر حال بايد از په له هم ممنون بود .ممنونم په له!!!!
وقتي په له توسط تكل خشن ويسنت پرتغالي در 1966 در ليورپول اسيب ديد و نتوانست به طور عادي به بازي فوتبال ادامه دهد نفس همه ما بند امد. اگر به خاطر ان حادثه نبود برزيل باز هم ميتوانست در 66 قهرمان جهان شود. په له ركورد شكست ناپذير 1292 گل را دارد.
من همچنين دوست دارم اسامي قهرمانان برزيلي محبوبم را از دوران كودكي تا به حال بازگو كنم: كساني مثل leonidas يا مرواريد سياه.
admir degiah پسر نابغه domenigo degiah.
mario zagalo تنها كسي كه 4 بار قهرمان جهان شده و بال چپي كه هرگز از نو متولد نخواهد شد و جهان فوتبال مانند وي را ديگر به خود نخواهد ديد.
romario غول كوچكي كه يك تنه جام 1994 را فتح كرد و با 1042 گل زده همراه با په له تنها بازيكناني هستند كه در تاريخ فوتبال بالاي 1000 گل ملي و باشگاهي دارند.
دروازه باناني مانند : barbosa- felix-manga-emerson leao-castillio و در نهايت gilmar كه 1 پنالتي گير حقيقي بود كه dida كه از اين نظر كمي مانند وي است ولي هرگز مانند وي جذاب نيست. بلكه فوتبال 1 شوق همه گير و يا 1 تعصب اييني است. مخصوصا ان مردم گرسنه و فقير و يا بچه هاي پا برهنه و محرومي كه فوتبال تمام ارزوهايشان را براورده ميكند. انها برزيلي افريده شدند براي اينكه سمبل معنويتي بي مانند در دنياي خشك و بي روح امروز باشند.